Uitgave Augustus 2003

 

1

Mondial Air Ballons - Lorraine 2003

Tekst: Bennie Bos, Foto's: Bennie en Nienke Bos

 

      

De kerkklokken verwelkomen de nieuwe dag. Om zeven uur in de ochtend wordt het complete ensemble uit de kast getrokken en worden we muzikaal gewekt door de creatie van de plaatselijke koster. Het is nog enkele dagen totdat het grootste ballonevenement van Europa losbreekt en we bevinden ons westelijk tussen Metz

en Nancy in Noord-Frankrijk. Elke twee jaar ontstaat hier het Mekka voor de ballonliefhebber op het enorme startterrein van de voormalige Nato basis in Chambley. Rijdend door Luxemburg kwam er een tekst berichtje op mijn telefoon binnen met de melding dat we zeker de Mobilux Trophy in Bourscheid niet mochten vergeten. Iedereen die binnen het bereik van dit netwerk kwam kreeg deze melding maar voor ons was dit wel toevallig omdat we net naar een andere meeting op weg waren. We lieten de wedstrijd in Luxemburg links liggen en reden het prachtige Franse landschap binnen. In de typische kleine dorpjes waar we doorheen reden kwamen we af een toe een paar verdwaalde Tour de France rijders tegen die op deze rustdag nog even een extra training rondje deden. Ons onderkomen had ik vorig jaar al helemaal via internet uitgezocht. We kwamen in een klein dorpje ter hoogte van Lac

de Madine, het park waar we in 2001 hadden gelogeerd. Een pitoresk dorpje met nog geen 100 huisjes en amper iemand op straat. Om permanent te wonen was het hier veel te stil maar voor een ballonweek was dit heerlijk rustig. Een aantal huisjes was men aan het verbouwen, sommigen stonden gewoon leeg. Van de

voorkant zag de rijtjeswoning er niet echt uitnodigend uit maar éénmaal binnen werden we direct gerustgesteld. Een enorme kamer met twee eettafels, plavuizen op de vloer en een gedeelte met hout, een zithoek, tv, keuken en toilet en daarboven een complete slaapafdeling met bad en een extra toilet en dat voor weinig geld. Omdat we ruimte over hadden kon ik slaapplaats verhuren aan enkele bekende ballonspotters en zo bleef mijn portomonee goed gevuld om extra souveniers te kopen. Via een donkere gang die ook in ons huis liep (die we later de “Batcave” noemden) kwamen we achter het huis. De tuin van 80 bij 50 lag tegen de berg aan en stond vol met “Mirabelle” fruitbomen. Dit zijn een soort minipruimen. De uitspraak “als God in Frankrijk” kwam aardig in de buurt. Lekker banjeren door de boomgaard met een hand vol mirabellen en de pitten kon je gewoon op de grond kwijt. Niet te veel eten

natuurlijk want je kent de eigenschap van pruimen, ik kreeg namelijk al gauw het extra toilet toegewezen die ik meestal weer verliet met de kreet; “and the winner is ????”. Rijdend naar het startveld om te kijken hoever men al met de voorbereiding was, zagen we de laatste boeren druk bezig met de combine om het koren van

het land af te halen. Dit worden de enorme landingvelden die over enkele dagen honderden ballonnen moeten opvangen. Het evenement duurt maar liefst 10 dagen met vaarten in de ochtend en avond, afzien dus !!! Heel veel teams uit de hele wereld kiezen ervoor om hier te gaan varen met hun crew, puur en alleen maar voor de fun en als ballonvakantie. De eerste meeting ontstond in 1989 onder de naam “Fraternité 89” en was net als in 1991 op de plek waar nu het vliegveld van Metz in gehuisvest. In 1993 verhuiste men naar de enorme Nato basis van Chambley, westelijk tussen Metz en Nancy. “In the middle of nowhere” ligt een verlaten basis met een startbaan van enkele kilometers lang waar vele honderden ballonnen ruim en veilig kunnen starten. Men bouwt de basis om tot ballondorp met een aparte afgesloten gedeelte voor vips, pers en genodigden. Een enorme hangar met twee joekels

van deuren bied plaats voor inschrijving, briefing, ontbijt, cafe, winkel en ontmoetingsplaats voor de teams. De mensen die geen slaapplaats kunnen vinden (of slim zijn en niet willen rijden) plaatsen hun tentje gewoon ergens naast de hangar in de bossen. Deze meeting in Frankrijk heette vanaf 1991 “Bienale Mondiale de

L`Aérostation” en is sinds dit jaar omgedoopt naar “Mondial Air Ballons”. Op Donderdag was er niet veel te doen, de meeting was dan ook nog niet begonnen. De complete organisatie ging op de groepsfoto voor het bloemenperkje in de vorm van een ballon. We stelden ons voor aan Aline Dufour, chef organisatie en het was leuk te horen dat ze Nienke herkende van de foto die ik in 2001 op de basis had gemaakt waarop Nienke samen met Brian Jones te zien was. Ze gaf ons de tip om zeker donderdagmiddag even te komen kijken naar de oefenshow van de beroemde “Partouille de France” met hun straaljager show. Met ongeveer 30 mensen genoten we van een prachtige priveshow waarbij ik enkele zeer fraaie foto’s heb kunnen maken. De perskaarten had ik lang van tevoren aangevraagd (de verwerking gaat ook met de Franse slag) en kort voor het evenement viel de goedkeuring en de parkeersticker in de bus. De

parkeersticker is goud waard omdat pers, teams en genodigden een aparte ingang aan de andere kant van de basis hebben. Dit scheelt elke dag een half uur in de file staan. De vrijdag voor aanvang van het evenement konden we de kaarten afhalen met de nodige vertraging. Fransen spreken amper tot geen Engels en met de

formulieren die de kleine groep persmensen thuis had gekregen kon eigenlijk niemand overweg. Gelukkig had ik van te voren enige correspondentie onderhouden met perscheffin Adrianna Balasa en toen ik die naam liet vallen en ze tevoorschijn werd getoverd kwam er schot in de zaak. Voor het loket van de piloten was inmiddels een enorme rij onstaan en doordat die dag veel teams binnenkwamen heeft het veel zweet gekost om iedereen op tijd van de nodige papieren te voorzien. In het winkeltje hing een pracht van een model van een gasballon met een net zo prachtig prijskaartje. Die moest en zou ik hebben, de pijn in de portomonee was de volgende dag gelukkig weer over. De eerste geplande vaart van die avond kon door weersomstandigheden niet doorgaan. Zaterdag 26 Een blik uit het zolderraam om 05.20 gaf geen hoopvol beeld, het regende licht en de lage bewolking trok snel voorbij. We konden

nog een keer uitslapen, ik hoop voor de laatste keer (die wens werd gelukkig verhoord). Op de diverse mooie plekjes in de buurt kwam je al wat teams tegen die ook van de gelegenheid gebruik maakten. Het weer is nog steeds druilerig en de vliegschow van zaterdag is dan ook niet optimaal. Tijdens deze show werden alle

toegangswegen in het verlengde van de startbaan afgesloten in verband met veiligheid. Roel Maathuis, crewlid op de PH-HKC en rasechte grünninger wilde de show bekijken vanaf een heuveltje, maar werd daar weggestuurd door een bewaker met verantwoordingsgevoel. Dit werd Roef te gek en hij heeft de brave man in zijn eigen grünninger taol de botten vol gescholden. Dit had ik graag even gezien. Op de basis liep ik mijn itialiaanse fotovriend Antonio Biasioli tegen het lijf (eigenlijk tegen de kofferbak). Zijn auto lag vol met zijn nieuwste boek dat net van de drukpers was gerold. Hij schonk mij een exemplaar en signeerde deze natuurlijk direct (over dit boek in een ander artikel meer). In de speciale perstent ontdekte ik de beroemde Bertrand Piccard, de man die de wereld was rondgevaren in een ballon. Omdat ik al een voorgevoel had dat hij hier aanwezg zou zijn, had ik mijn “Breitling” petje en een dikke stift

meegenomen. Daar hoort natuurlijk zijn handtekening op. Ik liep terug naar mijn auto om de pet te halen maar toen ik mij omdraaide om terug te lopen stond hij praktisch achter mij en wilde net weggaan. Een klopje tegen zijn raampje deed hem stoppen en met een vriendelijk gezicht stond hij mij te woord. Hij vertelde mij

dat hij blij was met het artikel dat ik enkele maanden geleden van hem had geplaatst in mijn Hot Air Magazine en signeerde met plezier mijn pet maar was wel zeer nieuwsgierig hoe ik aan die pet was gekomen, ze schijnen nogal zeldzaam te zijn (de versie met de gele klep). Deze pet had ik van de Wereldkampioenschappen ballonvaren in Bad Waltersdorf Oostenrijk in 1999 wat werd gesponsord door Breitling. Bertrand verteld dat hij voor déze meeting zijn replica van de Breitling Orbiter 3 had meegenomen. De zaterdagmiddag zouden de gasballonnen worden gevuld voor de “New Century’s Race”. Benoit Simeons, deelnemer aan de komende “Gordon Bennett” vertelde dat dit werd gecanceld omdat het weer nog niet optimaal was. Too bad. Op de basis sprak ik een Canadees en die had een leuke opmerking; “dit weer ruikt naar bier en niet naar propaan”. In de avond bleek het toch mogelijk om

met hetelucht te varen omdat het uiteindelijk ook droog werd en verschenen er enkele honderden ballonteams op het grote veld. Hier waren we voor gekomen. Om 20.30 verscheen de groene vlag op het dak van de oude verkeerstoren en klonk rond ons het vertrouwde geluid van de ventilatoren. Onder andere uit

Nederland aanwezig waren de noordelingen Enzo Perina en Evert Smit. Alle ballonnen lagen keurig één kant op behalve één ballon, die lag precies de verkeerde kant op,  het bleek een landgenoot van Enzo te zijn. “Bennie, ik schaam me om Italiaan te zijn, moet je nou eens kijken hoe die ballon ligt”. Enzo en Evert met hun teams sliepen in het plaatsje Onville en Evert had bij de organisatie verzocht om een andere slaapplek. Zijn kameraad en slapie snurkte enorm waarna Evert werd verhuist naar een kamer bij een nette hospita. In dat huis zaten echter totaal geen deuren en tijdens een nachtelijke sanitaire wandeling stond deze nuchtere noordeling plots bij de dame voor het bed. “Ik was wel heel blij dat ze niet wakker werd”, sprak Evert, “stel je eens voor”. Later in de week stond er zelfs een interview in de krant van Evert uit de la province de Groningen au nord de la Hollande. Zondag 27 Een korte nacht,

maar dat zal hopenlijk meer regel dan uitzondering worden, en een blik naar buiten deed ons naar de basis rijden. Weldra zagen we de grote koperen ploert over het randje van de horizon gluren. Helaas hing er lage bewolking en verdween de zon weer even snel. Toch reden zo’n 300 teams de taxibaan op en bouwden hun

ballonnen op. Berend Jan Floor was samen met een Engesle piloot aanwezig met de “Asda” ballon. Het was een prachtgezicht en langzaam dreven alle wonderlijke vaartuigen richting de plaats Chambley. Toen we terugreden naar onze “gite” kregen we een grote gratis wasbeurt voor de auto doordat de hemel openbrak terwijl ik in mijn achteruitkijkspiegel de meeste ballonnen nog zag hangen. Achteraf hadden zij er weinig last van gehad. Thuis lekker aan de specialiteit van het land, grote verse chroissants. In de middag op tijd naar de basis want er stond weer een airshow gepland en ditmaal met de beroemde “Partouille de France”. Op de parkeerplaats een man met kaartjes te koop, het bleek de alom bekende Marc Pacan te zijn. Zijn ballonschilderijen zijn zeer bekend onder het ballonpubliek. Ik vroeg hem naar de status van zijn inmiddels bekende “2000” schilderij, waarbij een ieder zijn eigen ballon (heel klein) tegen

betaling kon laten schilderen waarna het totale beeld een ballontafereel voorsteld. Hij liet het schilderij zien wat nog maar half af was. Onder alle deelnemers zou dit schilderij dan worden verloot.  Helaas was zijn huwelijk op de klippen gelopen en was het schilderwerk niet meer zijn belangrijkste bezigheid. Nu had hij zijn

leven weer op regel en probeerde hij zijn verplichtingen na te komen. Tijdens de week ontstond er een gezellige sfeer en werd er vanuit diverse kofferbakken leuke souveniers verkocht, handschoenen, t shirts, polo’s e.d. bij een Cameron en Linstrand bus, Polo’s en caps van “de grote één” ballon door Jeffrey Ottink, houten ballonnetjes door de bekende Papa uit Hongarije en natuurlijk de boeken van Antonio. Later in de week werd dit door de organisatie ingedamd en bleef alleen Pacan over met een plekje voor de hangar, waarschijnlijk kostte hem dit wel enige euro’s. Jammer, het geeft een erg gezellige sfeer, die kofferbakmarkt. We "jatten" een paar stoelen bij een tent in het Vipdorp en zochten een goed plekje langs de baan. Vele diverse vliegtuigen doen hun show, dubbeldekkers, straaljagers, transportvliegtuigen totdat de lucht dichttrekt en wederom een regenbuitje de zaak

verstoord. Dit buitje groeide echter uit tot een bui en we waren genoodzaakt om ook nog een grote parasol te “jatten”. De show van de “Partouille de France” liep hierdoor behoorlijk vertraging op. In de hangar sprak ik diverse mensen waarbij ik mijn zakken kon vullen met complimenten over mijn magazine. “Je moet het ook nog

extra in het Engels doen”, zei iemand, waarbij ik moest uitleggen dat er toch best wel veel tijd in gaat zitten en dat mijn huwelijk me heel lief is. Jan en Johan Hetebrij, de grootste ballonspotters van Nederland kwamen binnen en hadden net enkele dagen doorgebracht bij de Mobilux Trophy. “We hebben 1 ballon aan een touwtje gezien en de nightglow”, zei Johan teleurgesteld. Later bleek trouwens dat er die avond nog wel gevaren is in Luxemburg. Ook André Henkemans druppelde binnen met de PH-WIE en met het nieuwe Cameron hoppertje PH-OPP. De eerste ballonbriefing van 18.30 werd verschoven naar 19.30 omdat de “Partouille de France” nu eindelijk hun kunsten gingen vertonen. De briefing gaf weinig goeds, de vaart werd gecanceld omdat de vliegtuigen nog op het veld staan en die hebben nog even nodig om te vertrekken, het veld erg nat was, de richting naar de control zone van

Metz Airport stond en de wind er te langzaam uit zakte. Er kwamen echter ook goede berichten, vanaf morgen wordt het weer aanzienlijk beter. Ach, ik heb me nog niet echt verveeld maar een beetje zon zou wel leuk zijn. In de ballonshop kocht ik drie boeken van voorgaande meetings voor het totale schijntje van 15

Euro, men moest duidelijk van de handel af. “Die boeken kostten voorgaande jaren 60 gulden per stuk” hoorde ik iemand jaloers zeggen. Maandag 28 Het weer in de ochtend was in orde, meer dan 300 teams gaven acte de presence met weinig wind uit het noordwesten. Na vertrek van al dit moois reden we even richting de landingsplaatsen van enkele ballonnen om wat locatiefoto’s te maken. De natuur is daar prachtig met mooie stromende bergbeekjes en water levert natuurlijk altijd mooie foto’s op vooral in combinatie met een ballon. Om 12.00 in de middag ontving ik een SMS van Gino Ciers van Distri Europe Ballooning, de drijvende kracht achter het grote ballonevenement in Waregem, Belgie. “De barbeque staat klaar, komen jullie”, dat lieten we ons geen twee keer smaken en we reden naar het bungalowpark “Lac de Madine” vlak achter ons dorp alwaar Gino met maar liefst 30 mensen aanwezig

was. Onder de grote partytent stonden tafels en stoelen en deskundige crewleden waren bezig om het eten te bereiden. Gino bleek een regelaar in hart en nieren, overal had hij mensen voor meegebracht. Hij zwaaide de scepter over de Barbeque afdeling, de Chinees afdeling, de Bier en Wijn afdeling, de Saus afdeling, de

Gastank afdeling en uiteraard de Afwas afdeling. Door deze verantwoordelijke taak kwam hij zelf bijna nergens aan toe, behalve eten en drinken natuurlijk. Na het heerlijke eten stuurde hij de koekjes en chocolade afdeling op pad (twee verschillende afdelingen). Eén crewlid werkte in de koekjes fabriek en liet ons dingen proeven die wij niet voor mogelijk hielden. De chocolade werd geleverd door een crewmember die een eigen chocoladezaakje heeft. Een delicatesse van topklasse. Ik zal deze meneer zeker mijn adres nog even mailen, gewone chocolade lust ik vanaf nu niet meer. We namen met volle buik afscheid van de leuke groep mannen, vrouwen, jongens en meisjes uit Belgie en begaven ons richting ons eigen verblijf om even bij te komen. In de middag kocht ik een paar nieuwe leren crewhandschoenen bij de Lindstrand bus (ander merk mag niet van mijn piloot). Nienke en ik waren uitgenodigd door Evert

Smit om mee te varen in de prachtige PH-ESV, de Cameron 140 van Evert. Enzo maakt er meestal een sport van om als eerste omhoog te knallen en ook dit keer was hij weer de winnaar. Er was een klein wedstrijdelementje ingebouwd in de vaart en achter de basis lag een kruis in het veld. We kwamen recht over

het kruis heen . . . . . . met onze schaduw wel te verstaan. “ach, ik heb toch geen marker meegenomen”, sprak de nuchtere noordeling kordaat. Enzo zat onder ons te pielen in diverse dalletjes en probeerde wat andere stromingen te vinden. We maakten een mooie landing op een groot veld bij iets wat op een weg leek. Dit bleek echter totaal iets anders te zijn en we stegen nog even weer op voor een andere locatie waar de auto ons wat beter kon halen. We varen over een grote bouwput dwars door het landschap. Men is al enige tijd druk bezig met de aanleg van een hogesnelheidslijn voor de TGV welke in 2007 klaar moet zijn. Deze jongens hebben we regelmatig aan het werk gezien, zelfs om 10 uur in de avond met zwaar materiaal. De landing wordt weer ingezet en aangezien er voor ons ook al een ballon aan de grond stond werd de daalhoek iets stijler en de klap aan de grond dus een stuk harder. We

hadden het overleeft en liepen over een grasveld waarbij bij elke stap tientallen sprinkhanen op de vlucht sloegen. Met onze volgauto reden we even later langs de landingsplek van Enzo en die had enige hulp nodig. Hij was geland op een plek waar prikkeldraad omheen zat en kreeg geen toestemming van de boer om op het

land te rijden. Dus de gehele equipment maar over het draad getild. In de verte koerste de replica van Piccard richting hetzelfde veld waar wij net waren geland. Doordat het al donkerder werd leek het net alsof de echte Breitling Orbiter 3 in de lucht hing. Ik heb even met open mond staan kijken totdat mijn dochter deze weer dicht drukte. Bertrand kwam net niet op het veld en moest een stukje verder varen, maar dat is hij wel gewend. Terug in ons huisje speelde Nienke nog een competitie vier op een rij tegen onze medebewoners welke ze allemaal onder tafel speelde. Ik heb met haar afgesproken dat ze de volgende keer gewoon om geld mag spelen. Op mijn GSM kwam een SMS binnen; “Bennie, om 07.00 uur in vak D, breng uw camera mee”. Dinsdag 29 Als enige stond ik vroeg op, om 03.40 wel te verstaan, want deze ochtend was de mogelijkheid voor piloten om mee te doen aan de lange afstand vaart voor

hetelucht ballonnen. Piloten moesten daar natuurlijk voor bevoegd zijn en ook de nodige apparatuur aan boord hebben. Terwijl ik in het donker naar de basis reed zag ik in een flits een vos langs de weg staan die mij aankeek met felle ogen, beschenen door mijn koplampen. 5 ballonnen werden er rechtgezet in het donker

en gewapend met camera en statief probeerde ik daar enigzins bruikbare foto’s van te maken. Dertig “Die Hards” hadden zich verzamelt om dit niet alledaagse schouwspel mee te maken. Het was fantastisch om de ballonnen in de lucht te zien hangen. Met zeer weinig wind was dit een prachtige nightglow in de lucht. “Dat is toch anders dan gasballonnen die ’s nachts vertrekken” grapte ik tegen de gaskenners van Belgie, de gebroeders Buyle. Terwijl ik in de auto de foto’s bekeek begon de stroom ballonteams op gang te komen. De meesten waren op tijd omdat er op de basis kon worden ontbeten. De nachtvaarders zag ik nog steeds hangen terwijl er uit de speakers van de hangar, die de naam 610 draagt, mystieke muziek klonk. Binnen bij de briefing kwam ik een piloot tegen van Parkstad Ballooning, hij was met zijn gezin op de terugreis van zijn vakantieadres en was vandaag van plan om het

schouwspel in Chambley op zijn netvlies te branden. Het was bijna windstil en alles zou blijven hangen, wat zou ik nu graag varen. Het SMSje van Gino van gisteravond was natuurlijk duidelijk, ik kon met hem mee varen, YES. 300 luchtreuzen en ik hang er tussen. Foto’s, foto’s, foto’s, wat een mogelijkheden, aan alle

kanten ballonnen, ballonnen en nog meer ballonnen. Je moet er maar van houden, dan zit je hier goed. Gino zette na lange tijd en een afstand van 2 kilometer de ballon op een stuk bouwgrond vlakbij het doelkruis. De heren van het grote team ruimden de ballon op en tot mijn verrassing zetten de dames een grote tafel met vele stoelen op de landingplek klaar en begon men met een campingbrandertje water warm te maken voor koffie. Stokbrood, caramel, melk, alles werd uit de kast (de auto) getoverd. Wat een luxe, weer kwam de gedachte; “als God in Frankrijk” door mijn hoofd. Terwijl het om ons heen nog wemelde van ballonnen, zaten wij aan een heerlijk ontbijt. Een enkele ballonvaarder die laag over ons heen kwam en schreeuwde; “Bon Apetit” werd resoluut door Gino weggestuurd. “Ze willen allemaal mee eten, daar beginnen we niet aan, wegwezen”. Uiteindelijk hebben we het tot 10.30

volgehouden terwijl de kinderen nog even een mirabelle boom leegplunderden en de Breitling van Piccard nog steeds in de lucht hing. Hij probeerde met alle macht nog weer op het veld te landen. De middag vaart zouden we gaan crewen bij Evert Smit zodat zijn eigen crew ook even de lucht in kon. Dit deden we samen

met Koenie, en deze vlotte dame is al 16 jaar crew. De meeste tijd daarvan was in het team van wijlen Wim Hoeksema. De ballonnen gingen naar het noorden, in één grote collonne richting het doelkruis. Evert landde midden in een groot veld, een behoorlijk stuk van de weg af. Er was echter wel een landweg zichtbaar in het landschap en deze stond ook wel op de kaart, maar hoe we ook zochten, we vonden geen ingang. De ingang bleek via een boerderij te zijn en toen we langs de immens grote honden waren zaten we in no time bij de ballon. Het was een grote open vlakte met stukjes bos erop, een beetje heuvelig. Alle ballonnen passeerden ons en het geluid hiervan klonk als rangerende treinen en zware industrie, zeer indrukwekkend. Niet iedereen kon in de volgauto en omdat we niet ver van de basis af waren reed Evert een aantal mensen terug en deden wij een stukje te voet. Halverwege werden wij opgepikt door piloot

Bos Sprik, die ook even langs was gekomen en vandaag had meegevaren. We reden via de bezoekers ingang de basis weer op. De kortste weg om bij mijn auto te komen was via de taxibaan, de startbaan was verboden om over te rijden. Met bijna 200 op de teller kwamen we net niet los van de grond. Woensdag 30 Op de weg

naar de basis 2 vossen en een wild zwijn in het landschap gezien. Het was niet echt mooi weer en tijdens het rechtzetten van de laatste ballonnen vielen er enkele druppen. Toch waren er weer veel teams aanwezig. Men is duidelijk hier naartoe gekomen om te varen. Nienke was helemaal in haar nopjes want eindelijk was de G-UKUK weer op het veld verschenen. In 2001 was dit haar favoriete ballon, met de Union Jack (Engelse vlag) op de zijkant. De ballon draagt de naam “Grand Britannia”. Crewlid Sarah Elston vertelde dat men onderweg vanuit Engeland pech had gehad met de auto en op zoek moest naar een vervangende auto. Dat was nergens een probleem, totdat ze vertelden dat de reis naar Frankrijk ging. Uiteindelijk kreeg men via de eigen autoverzekering een passende auto en kon alsnog aan de reis worden begonnen. Hierdoor heeft men een paar dagen gemist. Er fietste een man

voorbij en hij viel op omdat hij alleen op een tandem zat. Toen ik hem groette kwam hij bij ons staan en we kletsten wat. Hij bleek de “President” te zijn van de ULM club. Deze groep Ultra Light vliegers had hun basis tegenover de 610, in hangar 810. Hij nodigde ons uit om eens te komen kijken. We gingen direct even mee

want de ballonnen waren inmiddels uit het zicht verdwenen. In de grote hangar stonden veel kleine vliegtuigjes waarover hij van alles wist te vertellen. De club telt 90 leden in een gebied van 100 km rondom de basis en 70 daarvan zijn piloot. Men maakt hier af en toe ook zelf een compleet vliegtuig. Ook stonden er de 4 straaljagers geparkeerd van het “Breitling” stuntteam uit Estónie. “Mogen we daar ook kijken” vroeg ik beleefd, “de eigenaar is hier niet”, zei mister president en we konden zelf even met het hoofd in de straalaandrijving. Buiten stonden nog wat kleine hangars en met trots liet hij zijn eigen Ultra Light zien. “Ga gerust even zitten” zei hij en ik moet zeggen, het apparaat paste mij wel. Hij vertelde dat je in Frankrijk mag starten naast je huis als je dit niet vaker als 1 keer per maand doet. Dus woon/werkverkeer zit er niet in. In het huisje sloeg de vermoeidheid toch wel een beetje toe waarna we

maar even tot 13.00 hebben geslapen. De kerk in ons dorp was al erg oud en begon ook al duidelijk te dementéren. Regelmatig kwam het voor dat hij vergat dat hij had geslagen. Nadat de klok 5 keer had geluid om 17.00 was hij dat enkele minuten later weer vergeten en sloeg nog maar eens 5 keer. We bezochten nog

even het monument, de “Butte de Montsec” wat is gebouwd in 1918 door de Amerikanen. In de tweede wereldoorlog is het beschadigd en gerenoveerd in 1948 en ziet er nu nog als nieuw uit. Het word zeer keurig onderhouden met (volgens mij nog steeds) Amerikaans geld. Dit monument kun je vanuit de weide omgeving zien en vanaf hier heb je een pracht zicht op het meer van Madine. Hier kwam ik ook Henri van Bommel tegen met zijn team van HotBalloon. Henri had ons deze week ook al een vaart aangeboden en deze stond al gepland voor donderdagochtend. De middagbriefing om 18.30 bracht de melding dat er 2 CB’s (onweer) in de buurt zaten. Extra briefing om 19.30. Het was grotendeels opgelost maar om extra veilig te kunnen starten werd besloten een Fly-In te doen van buiten het veld. Wij reden ook maar de omgeving in op zoek naar een groepje ballonvaarders en vonden er 5 op een rij.

Hier stonden ook veel koeien in de wei en ik moest weer denken aan een foto die op veel plaatsen op de basis hangt. Hier is een koeienkop te zien met ver op de achtergrond een (wazige) ballon. Zo’n foto zag ik ook al een tijdje zitten en ik zag hier mijn kans maar dan wel graag met een scherpe ballon. Die koeien

vonden mij ook wel interesant en kwamen erg dichtbij tegen het prikkeldraad staan. Terwijl ik wachtte tot de ballon eindelijk op de goede plek kwam te hangen voor de combinatie foto begon de koe die met zijn kop vlak naast mij stond steeds sterker te kwijlen. Het leven van een fotograaf gaat niet over rozen, maar de foto is wel gelukt. Donderdag 31  Deze morgen stond de vaart gepland met de Lindstrand Demonstrator PH-BLN van Henri van Bommel. Toen we ons dorp uit reden kwamen we in een dichte mist terecht. We moesten met aangepaste snelheid rijden en ook op het startveld moest de mist met een scherp mes worden gesneden. De mist had een temperatuur van 12 graden en om op te lossen moest dit zeker 15 graden worden. Briefing verzet naar 07.00, daarna naar 08.00. Twee teams begonnen zich te vervelen en probeerden met hun Defender om op een steile bult

te rijden. Eén kwam er vast te zitten en moest door de ander weer los worden getrokken. Temperatuur volgens Carlos de la Costa (eigenaar Ultra Magic fabriek) was nu 13 graden. Men wilde nog een briefing doen om 09.00 om eventueel een korte vaart te maken maar de meesten zagen dat niet meer zitten en kozen

ervoor om nog even te gaan slapen. Achteraf bleek die keuze juist want er is die ochtend niet gevaren. Onze vaart werd verzet naar de avond. Als je tijdens de autorit een beetje de weilanden in de gaten houd zie je regelmatig vossen en ook nu weer 2 stuks. Nog geprobeerd een foto te maken maar als je de auto aan de kant zet schieten ze meestal weg. In de middag gaf een oom van Bertrand Piccard, Don, een lezing over een gasballonvaart die hij die middag wilde maken. Niet met een gewone gasballon, maar met kleine clusterballonnen. Hij had het volgende plan gevat. Omhoog met een mandje aan 12 kleine gasballonnen en weer naar beneden aan een heteluchtballon die hij in de lucht zou inflaten. Het klonk allemaal bijzonder bizar. Deze 77 jarige Don Piccard is samen met de legende Ed Yost verantwoordelijk voor de herintrede van de heteluchtballonvaart 40 jaar geleden. 50 ballonteams

stonden op het veld, de rest deed een Fly-In. En die mogelijkheid was achteraf wel een goede keuze want er stond nogal wat wind en met de vrijheid om je startplek te kiezen kun je natuurlijk altijd de beschutting van de bomen nemen. Wij lagen echter op het veld met de PH-BLN en probeerden de ballon recht te zetten. Henri

trok 2 maal de chute omdat de ballon hevig bleef slingeren. De Fly-inners zaten bijna al allemaal in de lucht en enkelen van hen knalden links en rechts hard aan de grond terwijl wij nog moesten vertrekken . . . . . wilden we dat eigenlijk wel ?? Henri legde uit dat het probleem met wind op dit veld ontstaat doordat de baan op een heuvel ligt en de wind daar een beetje overheen word geperst als het wat harder waait. Hierdoor onstaat de versnelling waar we nu last van hebben. Verderop sleept een mand met hoge snelheid het asfalt uit de startbaan en aan de andere kant knalt een mand volledig door een ballon heen, gelukkig zonder schade. Henri is een zeer secure piloot, hij doet zelfs een briefing bij ons. Henri kwamen we vorig jaar tegen op ons vakantie adres. Hij vaart zijn passagiers veel vanuit Someren en we ontmoetten hem toen na de landing met de PH-IVO. Broer Hans is enkele weken geleden

geslaagd voor zijn examen in Tilburg en mag zich nu ook piloot noemen. Oomzegger Thijs van Bommel was mee als crew en wierp zich op als zeer serieus kandidaat voor de volgende piloot in de familie. Thijs is nu 16 en ik denk dat hij met 18 zijn briefje ook wel op zak heeft. Terwijl ik dit verhaal zo even doortyp is de wind

een stuk gezakt en kunnen we eindelijk de ballon rechtzetten en aan onze vaart beginnen. Er hangt nog van alles in de lucht en het uitzicht is prachtig. De landing vormde geen probleem, Henri vaart zelfs op stoppelhoogte en zet daarna de ballon met redelijke wind rechtstandig neer. Voor de crew waren we een beetje moeilijk te vinden want we zaten midden tussen de bouwputten van de eerder genoemde aanleg van de TGV en niet vlak naast de weg. Door fakkelen kreeg de crew ons in de gaten. Deze techniek werd die avond vaker gebruikt want we zagen meerdere vlammetjes in het landschap verschijnen. We reden even mee terug naar het gastanken achter de hangar. Een ruime locatie met voldoende steekwagentjes om de flessen naar een voor auto’s afgesloten tankplaats te brengen. Piccard had die middag één gasballonnetje volgeblazen maar door de wind bleek de poging niet

haalbaar. Morgen echter overnieuw actie van deze man. Vrijdag 1 Een geweldige morgen, wolkenloze hemel en veel zonnenschijn. Ondanks het vroege tijdstip 300 tot 400 ballonteams aanwezig waarvan ik weer prachtige foto’s heb kunnen maken. Toen we de auto parkeerden hing er voor de hangar al een kleine ballon

met een ventilator aan boord zodat de piloot enigzins kon sturen. De ballonnen van de Black Horse Balloon Club deden een speciale Line Up met alle ballonnen op één rij. Bij deze club hoort ook de G-UKUK, de favoriete ballon van Nienke van piloot Peter George uit Engeland. De ballon is van het merk “Head Balloons” en Peter is de Engelse dealer van dit Amerikaanse model. Piccard was inmiddels weer begonnen zijn gasballonnetjes (3 meter hoog) te vullen. Er was weinig wind en tevens stuurbaar waarbij de Belgische vlag special bijna rond het hele veld kon varen. Een enorme kick om gewoon naar te kijken en als je niet oppast zakt je onderkaak een stuk naar beneden of zoals wij zeggen: “doar valt mie de bek van los”. Terwijl we alle ballonnen ten zuiden van het veld zagen hangen ging de vulling van het gas tergend langzaam. Het ontbijt toen maar even op het veld gedaan want dit wilden we niet missen. Toen er uiteindelijk 9 ballonnetjes overeind stonden rond het kleine mandje, stapte Don Piccard in en kon de pret beginnen. “Gentleman, man your balloons”, riep hij waarbij de mensen van de organisatie en enkele teamleden de ballonnen vasthielden. “One bag off”, en de eerste zandzak kon los worden gekoppeld. “Second bag off and hold down”, de tweede en laatste zak zand er ook af en ballon vasthouden. “Ik tel nu tot 4 en op 4 laat iedereen los”. 1, 2, 3, . . .4 en de ballonnen schoten 15 meter omhoog én naar elkaar toe boven het hoofd van deze avonturier waarna Don Piccard direct de lucht in schoot. Op een meter of 50 hoogte echter bleef het vaartuig level hangen en dreef Piccard richting vipdorp. Hij gooide nog wat zand uit en bleef even op hoogte waarna het gevaarte weer begon te dalen, net achter de tenten, ongeveer op de plek waar mijn auto moest staan. De ballon stond aan de grond, had ik nu een cabriolet ??? Het viel allemaal mee, wat zand overboord en de man koos weer het luchtruim. Benoit Simeons, vriend van de familie Piccard vertelde me later dat Don een vaart had gemaakt van 3 uur en 20 minuten en bijna boven op

de “Butte de Montsec” was geland. Dat was natuurlijk de ultieme foto geweest want het monument is open van boven en met de weinige wind was dit een mogelijkheid. Don heeft uiteindelijk alleen met de gasballonnen gevaren en de heteluchtballon niet mee omhoog genomen. In het dorp voor onze slaapplaats hing een Engelse ballon erg laag en was bezig om te landen. Toen de mand bijna op het gras stond schoot Rein de

vos plots uit zijn schuilplaats en maakte dat hij wegkwam. Het jonge beest moet de schrik van zijn leven hebben gehad. Ik dacht direct terug aan een plaat uit mijn jeugd van de band “The Sweet” getiteld “Fox on the Run”. Omdat dit onze voorlaatste dag in Frankrijk was moesten we natuurlijk nog even flink aan het roven in de boomgaard. De mirabellen waren te lekker om te laten hangen. Een groot laken onder de boom en een paar keer goed schudden leverden al een grote emmer vol op. Die heb ik natuurlijk nodig om af te kicken, je mag nooit in één keer stoppen met een gewoonte, toch ??  Er bleef nog genoeg over voor de volgende bewoner. Vrijdagmiddag was het zeer heet en toen was ik pas echt dankbaar dat dit niet de hele week de situatie was geweest. Ik begon zo’n beetje te smelten. De richting was ongeveer naar de Lachausee, een meer waar ik in 2001 boven heb

gehangen met het luchtschip en prachtige foto’s heb kunnen maken van de splash and dash. Ik had nu graag even gevaren boven het meer. Om 22.00 stond de nightglow gepland en ik was benieuwd hoe dat hier geregeld was. Slecht dus, op het veld stonden 20 ballonnen verspreid zonder enige logica. Voor het publiek

stonden ballonnen die nog redelijk met de muziek meededen, men had daar ook goede boxen, maar bij de viptenten kwam de muziek uit badkamer speakers en werd er maar wat op los geflipperd met de branders. Soms enkele minuten helemaal niks en dan ineens als een gek alles tegelijk. Ik stel voor dat ze hiervoor eens komen kijken op Twente Ballooning. Ik vond de vallende sterren achter mij een stuk interresanter. Zaterdag 2 De radio schalmde op zaterdagochtend een vlotte plaat van Jean Michel Jarre, veel gebruikte muziek bij ballonglows en mijn grote hobby voordat die vreselijke ballonnen in mijn leven kwamen. De dag begon dus goed. Nog amper het dorp uit, schiet me een vos vlak voor de auto langs met een staart waar de plaatselijk line dance club jaloers op zou zijn. Nog geen 10 seconden later de volgende klant, een ree wilde graag oversteken, vooruit dan maar, ik ben in een goede bui. Veel

auto’s op het veld, onvoorstelbaar hoe al die mensen elke dag maar weer de moed vinden om zo vroeg op te staan. Het zal toch de magie van het ballonvaren zijn die hen op de been houd. Ons in ieder geval wel. Weer geen wind en vele ballonnen gaan een meter laag over het veld richting de tenten. Enig stuurmanskunst is

geboden en alles gaat perfect. Tijdens deze prachtige week had ik Nienke gewaarschuwd om niet bij een bepaalde Franse piloot in de mand te stappen. Ik had de man met wilde bos haar en grote snor diverse keren zien stunten en tekeer zien gaan richting zijn crew. Toen we voor de hangar stonden kwam hij laag aanvaren met achter hem een collega ballonvaarder. De “snor” kwam een meter hoog varen voor de hangar op de plek waar alle barbeques nog stonden opgesteld van het feestje van de avond tevoren. Het ging heel langzaam en toen hij even met zijn collega achter hem stond te kletsen knalde hij met zijn bak frontaal op de bierkar. Omhoog met het gevaarte dan maar, waarbij het boven de grote hangar kwam te hangen. Mogelijk door de warmte die de hangar afstraalde verloor hij echter lift en zette met veel gevaarlijk klinkend gekraak zijn mand op het golfplaten dak waarbij diverse mensen naar buiten

vluchtten. Gelukkig liep dit goed af en bleef het dak onbeschadigd, maar dit had natuurlijk een domper kunnen zetten op dit enorm mooie evenement. De gehele week geen problemen met uitzondering van die ene ballon die midden op de spoorrails landde waarna alles moest worden stilgelegd. Het enige echte slachtoffer was de vos die vlak bij de basis veel in het veld liep. Hem troffen we dood aan langs de kant van de weg. Het vele

extra verkeer in deze periode in het anders zo rustige gebied is hem helaas noodlottig geworden. Ik ben helemaal verslingerd geraakt aan mijn digitale camera tijdens deze meeting waarbij er zovele mooie plaatjes te schieten waren. Samen met Nienke kwam de score op 1115 foto’s. We zagen in totaal 13 geweldige en indrukwekkende ballonstarts en hebben een aantal prachtige vaarten gemaakt. Een fotoreportage over een ballonevenement is natuurlijk niet af als er geen plaatjes vanuit de lucht bij zitten en ik wil de 3 genoemde ballonteams dan ook heel hartelijk bedanken voor de vaarten die we met hun hebben mogen maken want zonder deze mensen was het onmogelijk om de prachtige luchtfoto’s te maken. Een grote selectie van de gemaakte foto's kun je vinden op mijn website: "Ballooning Pictures".

        

Bennie Bos

                
 

2

Voorbeschouwing Gordon Bennett

Tekst: Wedstrijdleider Matthijs de Bruijn

 
        

De Coupe Aeronautique Gordon Bennett is de oudste luchtvaartwedstrijd en kent maar één regel: de winnaar is diegene die het verst vaart. Verder geldt dat het land van de winnaar de volgende GB mag organiseren. Dit is een dure eer aan het worden voor de Fransen nadat de broers Leys twee keer achter elkaar wonnen. Nadat Philippe de Cock mij in 2000 vroeg de GB in Belgie te leiden, ben ik deze keer door de Fransen gevraagd dit te doen. Plaats vindt het in de Saline Royale in Arc et Senans in de Franse Jura van 12 t/m 20 September.

De Saline is een unieke lokatie, een schitterend bouwwerk uit de negentiende eeuw waarin met succes een zout fabriek werd gebouwd waarbij de arbeider in het middelpunt stond. In een ruime halve cirkel om de zoutmijn werd de behuizing van de arbeiders gebouwd, aangelegd in een mooie architektuur. Het is intussen een monument en wordt met veel zorg onderhouden. De deelnemers en officials vinden allen hier hun onderkomen. De lokale club verzorgt de organisatie met veel enthousiasme o.l.v. Jacques Maurice, de huidige president van de Franse ballon federatie FFA. Vele ballonevenementen hebben hier plaats gevonden zoals het EK 1980, waarbij ik overigens derde werd. Het leiden van een GB is eigenlijk vrij eenvoudig in vergelijking met een HAB wedstrijd. Het enige wat moet gebeuren is dat de ballons behoorlijk starten en daarna is het afwachten. Het kan spannend worden zoals in 2000

toen een ballon bij nacht in de Noordzee landde of zoals vorig jaar toen de broers Leys even een 'uitstapje' van 400 km over de Atlantische Oceaan maakten voordat ze net nog in zuid Spanje konden landen (én winnen). De start is echter een ontroerend spektakel. Ongeveer een uur na zonsondergang starten de ballonnen iedere vijf minuten bij het spelen van de nationale volkslied van de deelnemer. Grote schijnwerpers volgen de ballonnen in het donker tot ze uit 't zicht verdwenen zijn. Nieuw dit jaar is dat de ballonvaarders tot in de Ukraine mogen varen. Dit is niet eenvoudig en er was een bezoekje aan het luchtvaart ministerie in Kiev voor nodig. Verder moeten piloten ( en crews) een visum hebben om het land te kunnen verlaten,

waarvoor weer een uitnodiging nodig is. Met dit soort werk ben ik wel aardig bezig. Dit jaar stonden de Fransen niet toe met Watersof als draaggas te varen. Het moest het onbrandbare Helium worden; voordeel is de veiligheid waardoor we op het binnen-park van de Saline kunnen starten. Voor de piloten is het een klein nadeel omdat Helium twee maal 'zwaarder' is dan Waterstof. Dwz. in een gevulde 1000m³ ballon zit 180kg Helium tegenover 90kg Waterstof, hetgeen de mee te nemen ballast om 90kg verminderd. Na reeds enige malen hoge ogen gescoord te hebben doet Rien Jurg met zijn Festo gas ballon met 'opblaasbare' mand dit jaar helaas niet mee. Wel drie Amerikanen, die graag de wedstrijd terug willen halen naar Amerika. Dit is niet makkelijk met meervoudige winnaars zoals de broers uit Frankrijk of de fanatieke Duitser Wilhelm Eimers. Er is nog veel te vertellen maar ik laat het hier maar bij. Wie interresse heeft in de techniek van gas ballon varen vindt een diepgaande uitleg in een schitterend nieuw verschenen boek (in het Duits én Engels)

'Gone with the Wind', Manual for Gas Ballooning (ca 25€). Verder verwijs ik naar de goed verzorgde homepage van de Gordon Bennett. Hier gaan we de tracks van de ballonnen 'live' laten zien als ze zijn gestart maar ook nu al is het één en ander te zien o.a. een Ebook in PDF format (750KB). 

Wedstrijdleider Matthijs de Bruijn

    
 

3

Nachtvaart van Utrecht naar Oss

Tekst: Michael Kruseman, Ko en Leslie, Foto's: Kim de Vries en Rolf vd Span

 

     

Zaterdagmorgen 12 juli, het was even geleden dat we iets "bijzonders" met een ballon gedaan hadden, dus moest het er maar weer van komen. Maar dit keer lekker voor "ons zelf". Geen media maar daardoor niet minder spectaculair. Deze vaartdatum was al een aantal maanden geleden uitgezocht puur op het feit dat

het die bewuste morgen volle maan zou zijn. Daarnaast bleek dat de weersomstandigheden uitstekend geschikt waren voor zo’n nacht avontuur. We zouden een nachtballonvaart gaan maken met de grootste ballon uit onze vloot; de PH-NGN. Een ballonvaart maken in de nacht is heel bijzonder! Het is dus eigenlijk hangen en genieten van het idyllische uitzicht tot de zon hem uit zijn “niet kunnen landen” situatie verlost…. Er wordt opgestegen ruim een uur voordat het licht wordt. Ook zijn deze vaarten een stuk langer dan de “gebruikelijke” avondvaarten. De landing vindt dan ook plaats nadat je een prachtige zonsopkomst hebt kunnen aanschouwen. Vorig jaar heb ik de allereerste door A3 Ballon uitgevoerde nachtvaart ooit gemaakt boven Veenendaal. Toen was er tot op 2 kilometer hoogte geen enkel zuchtje wind. We hebben twee adembenemende uren stil gehangen boven de stad. Het was een geweldige

ervaring en dat smaakte zeker naar meer. We moesten nu maar eens opstijgen bij een grote stad. Utrecht!!! Dus zaterdagmorgen 02:45uur!!! Alle passagiers waren stipt op tijd. Er hing een opgewonden sfeer rond ons nachtelijke gezelschap en al snel werd duidelijk dat de passagiers er net zoveel zin in hadden als ons team. We moesten nu wel opschieten want de zon zou opkomen om 05:15u en deze ballon prepareren voor een dergelijke nachtexpeditie is nog best een klus. Voor deze zeldzame gebeurtenis hadden we alle apparatuur

dubbel aan boord; GPS, hoogtemeter, zaklampen, etc.  Gelukkig was het door de geweldige medewerking van een zeer gemotiveerde crew (Rolf, Kim, Alex Jan Barends en “kleine” Richard) zo geklaard. Het inflaten (warm maken van de ballon) is in het donker altijd een lastige klus. Je probeert een 6 meter lange vlam te mikken in een smal gat gemaakt van nylonstof. Iedere puf die je geeft met de brander verblindt je voor 10 seconden… Toch kwam het allemaal goed en waren we klaar voor vertrek. Dit was het moment, ballon warm stoken en omhoog …... Er is eigenlijk maar 1 uitdrukking die de wereld boven de bomen in het donker kan beschrijven en alle passagiers inclusief de crew aan boord gebruikten hem…. Ooooooooooooohhhhhhhh….! De heldere morgen gaf ons een zicht van Amsterdam tot aan Den Bosch en dat in het donker!!! Ook de stad Utrecht en de omringende gemeentes

verspreidde een ware kleurenkermis. De hoeveelheid lichtjes waren ontelbaar. Zelfs een rijdende auto was op dat moment vanuit het rieten mandje al een prachtig gezicht. Dat gevoel is dan ook niet met foto’s vast te leggen en met geen pen te beschrijven. Zelf was ik erg onder de indruk van de plaats Houten. In tegenstelling tot de onringende (oudere) gemeentes was Houten een prachtige geel/ oranje ring met daarin een licht blauwe kleur. Er zat geen één vreemd kleurig lampje tussen. Waarschijnlijk komt dit doordat het een

vrij nieuwe gemeente is en alle lantaarns van hetzelfde bouwjaar of leverancier zijn. Niettemin voor mij nu de mooiste stad in het donker!!! De nachtballonvaarders hebben zich ruim een uur kunnen vergapen aan de zwarte deken met lichtgaatjes voordat de zon in al haar grootsheid haar opwachting maakte. Net op het moment dat er een euforische stemming in de mand hing en we dachten dat we alles gezien hadden waar een mens op mag hopen in zijn leven begon de wereld onder ons zich op te maken voor een nieuwe dag. Honden blaften, hanen kraaiden en het begon voelbaar warmer te worden. De wind voerde ons vanuit Utrecht over Tiel richting Oss. Een aantal vissers langs de Waal hadden ons ook opgemerkt en begonnen lichtsignalen te geven, zich alleen wanend en twijfelend aan het fenomeen dat ze aanschouwden. Onverstoorbaar als altijd gingen de

elementen hun gang en terwijl de lucht alle mogelijke schakeringen oranje begon te kleuren ontvouwde een prachtige zonsopgang zich, met ons gezelschap op de eerste rang. Langzaam bijkomend van deze geweldige ervaring vond ik dat het tijd werd om een geschikte landingsplaats te zoeken. Laag varend over de Maas kwamen we het plaatsje Megen binnen. Net daarachter deden zich een paar grote weilanden aan. Ideaal voor deze mastodont om te landen. Nog even maistoppen scheren in het veld ervoor gevolgd door een heerlijk zachte landing, ingezet door de Co-piloot Alex-Jan Barends. Een rustige afloop na een geweldig avontuur van ruim twee uur. Michael Kruseman

     


Als ik dit verhaal van Michael lees kan ik toch wel een beetje jaloers worden op deze mensen. De schoonheid van een nachtvaart is werkelijk onbeschrijfelijk en praktisch niet met foto's vast te leggen. Ikzelf was bij Michael aanwezig op de eerste nachtvaart vorig jaar boven Veenendaal en die vaart heeft veel indruk op mij gemaakt. Wil je zelf ook een nachtvaart meemaken neem dan even contact op met A3 Ballon. Het ligt in de bedoeling om bij voldoende belangstelling 4 keer per jaar zo'n speciale vaart te gaan maken. Je kunt een plaatsje in de mand boeken voor 275 Euro. Het volgende verhaal is van een enthousiaste passagier die ook deze vaart van Utrecht naar Oss meemaakte. Bennie Bos


       

De ballonvaart van 12 juli jl. was voor ons, mijn kleinzoon Leslie en ik, een fantastische ervaring die we niet gauw zullen vergeten. Allereerst natuurlijk de nachtelijke rit van Den Haag naar Utrecht, waar we om kwart voor twee in een kilometers lange file kwamen te staan. De weg bij Woerden werd over een 7 tal kilometers geasfalteerd. Het oponthoud duurde ruim een half uur. Dat was dus even stressen. Toen kregen we weer

omleidingen bij Utrecht. Enfin een paar minuten te laat draaiden we de parkeerplaats bij Galgenwaard op. We bleken nog niet de laatsten te zijn. Even later begon het grote avontuur met een korte rit naar de plaats waar we op zouden stijgen. De ballon werd uitgerold en kregen we voor het eerst zicht de omvang van dat gevaarte. Dat was enorm. Het vullen met lucht en de vlammenwerper maakte grote indruk op mijn kleinzoon. Hij vroeg honderduit. Hoe hoog? Hoe breed?  Hoeveel m 3 lucht? Hoe zwaar etc? Toen het opstijgen. Het was toen bijna half vier. Dat was een van de mooiste momenten toen de ballon boven de bomen uit kwam. De stad lag in de diepte en werd steeds kleiner en dan de stadslichtjes, de verlichte wegen met hun dinky toy auto's. De lichtring van de rondweg om Houten vond Leslie helemaal te gek. Kortom we keken beide onze ogen uit en genoten van elke minuut. Het is vreemd

om met zoveel passagiers in zo'n mand door de lucht te varen en te genieten van de stilte en de steeds veranderende combinaties van lichtjes die steden, dorpen en wegen voorstelden. Je voelde geen wind, het was absoluut niet koud en we hadden een helder zicht. Voortreffelijke omstandigheden. Van Houten gingen we langs Culemborg naar Wijk bij Duurstede. Op een gegeven moment voeren we op bijna 2 km hoogte en

onze hoogste snelheid was 35 km per uur. De tocht ging verder langs de Neder-Rijn over het Amsterdam-Rijnkanaal en de Prinses Irenesluizen. Een prachtig gezicht als je dit van boven ziet. Vandaar ging de tocht verder over de Lek bij Beusichem richting Tiel. Bij Tiel kostte het oversteken van de Waal enige tijd. We bleven boven de stad hangen. Leuk al die kleine huisjes en straten. Hier staken we op boomkruinhoogte de Waal over. Een prachtig gezicht die boten op het water en de bomen langs de rivier. Ondertussen begon de zon aanstalten te maken om op te komen. Het werd duidelijk lichter. Eindelijk klom de zon over de horizon toen over het Land van Maas en Waal voeren richting Oss. Het was schitterend om deze zonsopgang vanuit de lucht te zien. Beneden ons zag je een lappendeken van landerijen, weilanden, maïs- en korenvelden, af en toe een boerderij, waar een eenzame hond begon te blaffen,

zonder ons te zien. We naderden nu duidelijk ons landingspunt. Bij een van de dorpjes langs de Maas voeren we over de plaatselijke kerktoren. Even buiten dit gebied begonnen we een geschikte landingsplaats te zoeken. We gingen de Maas over en zagen in de verte onze volgauto's bij een rotonde staan. Op dat moment hadden we maar een geringe vaarhoogte zodat we goed de koeien, schapen en paarden konden zien

evenals de boerderijen. Nadat we letterlijk over een maïsveld en over een korenveld waren gescheerd, landden we op een gemaaid grasveld. De landing werd zeer vakkundig uitgevoerd en binnen 15 meter stonden we vast aan de grond. Het was toen 5 over half zes. We hadden er twee uur opzitten (sorry op staan! en dat was best vermoeiend). De tijd was echter snel voorbij gegaan. Iedereen wilde dan ook graag de benen strekken. Maar eerst moest de landeigenaar toestemming geven. Het duurde even voordat die was opgespoord en wakker was gemaakt. De eigenaar woonde in Megen en dat was niet naast het landingsveld. Vanaf de weg werden we door verschillende vroege vogels (automobilisten) gade geslagen. Onze ballon is dan ook een echte bezienswaardigheid met zijn 60 meter hoogte. Aangezien het grasveld erg nat was en we allemaal meehielpen met het ontluchten, oprollen en bergen

van de ballon, hadden we allemaal natte voeten en broekspijpen. Niemand vond dit erg. Het was een meer dan geslaagde vaart, eentje om nooit te vergeten. Dit is beslist voor herhaling vatbaar. De slotceremonie was verrassend. We werden met champagne gedoopt en benoemd tot luchtvaart baronnen. Bovendien kregen we een Ballon Certificaat. (Ik denk dat Leslie met zijn 12 jaar een van de jongste nachtvluchtbaronnen is). Ook de terugweg met de volgauto's verliep voorspoedig zodat we om half negen weer op de parkeerplaats van Galgenwaard stonden. Wij bedanken de crew voor hun geweldige en prima uitgevoerde tocht. Ook willen we ENECO bedanken, die het met een limerick-wedstrijd mogelijk heeft gemaakt, dat we aan deze ballonvaart konden deelnemen. Wij wensen jullie dan ook voor de toekomst behouden vaart, met vriendelijke groeten van de luchtballonbaronnen van Utrecht tot Megen en terug,    Ko en Leslie

    
 

4

Olen heet u Welkom

Tekst: Eric Martens, Foto's: website Ballonclub Icares en Eric Martens

 
        

Een 5-tal jaar geleden nam ik voor het eerst deel aan de Olense ballonmeeting. Ik ervaarde toen een ballonmeeting als een gezellig onderonsje van vrienden die, als het weer het even toelaat, ook nog een vaartje meepikken. De spontaniteit en de rust die de vluchtdirecteur Luc Herdewijn en zijn team uitstraalden

vloeide uit over het hele gebeuren. Na die jarenlange afwezigheid was het dus hoog tijd om opnieuw deel te nemen aan dit gebeuren, dat nu haar 10de verjaardag vierde, niet alleen om nog eens die oergezelligheid van vrienden onder elkaar te proeven, want na elke vaart bleef menig ballonvaarder met zijn team in de tent ‘plakken’, maar ook om de evolutie en de groei van de meeting te ervaren. De meeting is intussen gegroeid tot een 40-tal ballonnen. Een aantal dat van vandaag op morgen verdubbeld kan worden door het aantal ballonvaarders dat staat te smeken een uitnodiging te mogen ontvangen, ware het niet de Luc en zijn team de meeting opzettelijk ‘klein’ willen houden. “Gezelligheid boven alles !” is nog steeds het thema en zeg nu zelf, waar vind je nog een meeting waar de commentator niemand minder is dan de plaatselijke …. pastoor, waar de catering verzorgd wordt en ten voordele is van ….

Het Rode Kruis ? De oergezelligheid en het blijven plakken is er nog steeds bij. De weergoden waren het er dit jaar over eens dat het een mooie meeting zou en moest worden en gaven Icarus vzw. dan ook een pracht van een weertje. Luc vroeg aan de piloten om 23° mee te brengen, de Goden deden er nog eens 6 tot 8°

bovenop, Luc vroeg een zacht briesje en het werd 2 van de 3 dagen bijna windstil zodat alle ballonnen lang zichtbaar bleven voor alle toeschouwers. Ook voor de ballonvaarders was het prachtig want van op 200 meter hoogte waren niet alleen de koeltorens van Doel te zien, ook de appartementsgebouwen van Antwerpen en Brussel waren perfect zichtbaar. De landing was dan weer hééél opwindend want zij moesten landingen uitvoeren zonder wind. Enkele ballonvaarders moesten dan ook hun dropline gebruiken, om de ballon naar een geschikte plek te trekken, om te kunnen landen. François Schaut landde zelfs op een piepklein basketbalpleintje In het centrum van ‘Achter-Olen’ zoals de plaatselijke bevolking O.L.V.Olen het noemt. Zaterdag kon dan ook als topper de Nightglow met 7 ballonnen en 4 manden (met branders erop) en met doedelzakspelers doorgaan, wel 30 minuten lang,

want zowel de organisatie, de piloten als de toeschouwers konden er niet genoeg van krijgen. De weergoden vonden het zo mooi dat ze er voor zorgden dat het onweer (met wind en regen) zondagnamiddag Olen links liet liggen, zodat ook de derde vaart kon doorgaan. In de namiddag werden enkele oude ballonnen (de eerste

ballon in België en de eerste in België gebouwde ballon) rechtgezet onder veel belangstelling van niet alleen de bezoekers maar ook de aanwezige ballonvaarders. Ook hier liet François zich van zijn beste kant zien, hij was immers de bouwer van de OO-SWF en glunderde toen hij zijn eigen ballon kon rechtzetten met, precies zoals in de oude tijd, één oude brander waar we nu niet meer zouden mee willen of durven varen. De vaart ’s avonds bracht ons langs de prachtige abdijen van Tongerlo en Averbode. Jan Timmers gaf nog een demonstratie van wat wedstijdvaren is door zijn marker wel heel dicht bij het kruis te gooien en zo iedereen de kans ontnam om de beker mee naar huis te nemen. Het dorpje ‘Okselaar’ wist niet meer wat er gebeurde toen een 10-tal ballonnen een landing uitvoerden in de piepkleine weitjes en de enkele overgebleven open bouwplaatsen. Door de wind hadden enkele

ballonvaarders zelfs geen andere keuze dan te gaan landen op het immense vlieg- en para-centrum te Schaffen, op zo’n 20 km van Olen. En ook deze keer bleven meerdere ballonteams verbroederen na de vaarten. Was het om van de emoties te bekomen of was het om het weekend zo lang mogelijk te laten duren ? Eén ding staat voor ons al vast: volgend jaar zijn we er zeker weer bij ! Marc, Greet, Luc en héél het team, bedankt voor het schitterende week-end.  Eric Martens

            

 

5

Ballonsport Haven in Nieuwe Film

Tekst en Foto's: Jelke Haven

 

                

In februari 2004, rond Valentijnsdag, komt een nieuwe Nederlandse film “Feestje” uit. Deze film is geregiseerd door Ruud van Hemert, o.a. bekend van “Oeroeg” en “Zusje”. De hoofdrollen in deze film worden gespeeld door Chantal Janszen, Daphne Bunskoek, Beau van Erven Dorens, Antonie Kamerling en er was dus een rol weggelegd voor een ballon, de PH-JPH, van Ballonsport Haven BV. De film gaat over twee vrienden, die een hekel hebben aan stelletjes en vaste relaties. Toch vindt één van de twee de ware en op de bruiloft van het paar komt onze ballon in actie. Hoe en wat mogen wij natuurlijk nog niet verklappen, daarvoor zult u moeten wachten tot in februari de film uitkomt. Maar een voorproefje van de opnames wilden we u niet onthouden. De film wordt deze zomer verder opgenomen in o.a. Schiphol en Velsen-Zuid.

       

Op deze laatste locatie, bij een prachtig landhuis met een tuin van 72 hectare, vonden ook de opnames plaats van de bruiloft en de ballon. De opnames zijn verdeeld over twee avonden / nachten, twee lange nachten te verstaan. Zoals altijd in de film, moet alles vele malen over en daardoor duren de opnames altijd erg lang. In de twee nachten waar Ballonsport Haven BV bij aanwezig was, is slechts 4 minuten film opgenomen wat straks daadwerkelijk te zien is in de film “Feestje”. Volgens de acteurs is dit heel normaal.  Een apart vak, een aparte wereld, aparte werktijden, maar het was absoluut een hele leuke en leerzame ervaring om in de keuken van de Nederlandse film te kijken. Foto’s van de filmopnames kunt u vinden op onze website onder het kopje nieuws.

                               
 

6

Tetteren in Wenen

Tekst: Joost Walstra en Niels Jongejan

 
        

Zaterdagmorgen om 07.00 uur stapten we (Judah, Joost en Niels) in de auto bij Yke voor de lange tocht naar Wenen. Op de kilometerteller van de nieuwe landrover 68 KM. Nog 1200 te gaan. Na een aantal keren te hebben gezegd: "wat gingen we ook alweer doen ?" werd de stemming al lekker melig. Na honderden

kilometers rijden en een Los Wochos van Mc Donalds reden we de laatste kilometers naar de stad en voelden haar warmte. Ons gevoel was goed, in de auto zeiden we al "dit moet een succes worden". Aangekomen op onze kamer in het hotel dronken we nog wat om vervolgens lekker te gaan slapen. Zondagochtend werden we subtiel gewekt door Judah (maar niet heus) er werd hem in ochtendstemming uitgelegd dat dat niet prettig was. We maakten kennis met Marian, een Oostenrijkse acteur en ballonvaarder die Yke had ontmoet tijdens het ballonfeest in Gosau (Dachstein) en Helma van het Oostenrijkse WWF. Met hen hebben we de locatie voor het tetteren verkend. Door de stad gelopen als echte toeristen. 's Avonds liet Marian ons de stad zien zoals de Wenen die zien en waar je als toerist niet snel komt. Maandagmorgen in onze nieuwe outfit de WWF ballon opgezet, er moest nu

ook eens gewerkt worden. Het is niet altijd feest. Er was een perspresentatie met de ballon op het museumplein. Na wat foto's konden we de ballon weer inpakken tot de avond. In Wenen was een minister conferentie gaande over de beschermde bossen in verschillende landen, wat daar nu wel en niet mee

gebeurt. Daarna zouden de ministers zich verzamelen op het museumplein voor een hapje en een drankje. Het WWF was natuurlijk aanwezig om duidelijk te maken wat hun mening was over de zogenaamde bescherming van deze bossen. De ministers mochten al tetterend een eindje mee met de ballon. We hebben flink geploeterd, het was warm en zwaar. Duidelijk werd wel dat voor deze leuke atractie uiterste concentratie geboeden was. 's Avond naar de nachtmarkt geweest en met de burgemeester van Wenen een glaasje wijn gedronken. Van tevoren hadden we flink gegeten, je moet toch een bodempje leggen. Wat een dag, wat een stad, wat een superleven. Op dinsdag lekker de toerist uitgehangen, weer raakten we onder de indruk van de stad. Zo schoon en rustig en toch een grote stad. Willen we wel naar huis ?  De ballon hoefde uiteindelijk niet meer worden opgezet op deze dag.

Op woensdag weer naar huis gereden. Bij het wegrijden uit de stad beloofden we om nog eens terug te komen. Wenen ziet de 4 musketiers nog wel eens terug.   Joost Walstra en Niels Jongejan

        
 

7

Vreemde brief

Tekst: Hannah Cameron

 

      

Soms maak je gekke dingen mee.

"Stuur alsjeblieft informatie of een brochure over jullie één en twee persoons ballonnen" stond er in de brief die we binnenkregen op ons hoofdkantoor van Cameron in Bristol Engeland.

Netjes geschreven op gelinieerd geel papier.

Omdat we aan het poststempel zagen dat deze brief was verstuurd vanuit Arizona besloten we deze door te sturen naar onze Amerikaanse dochteronderneming om verder af te handelen.

De afzender . . . . de staatsgevangenis in Florence, Arizona.

Hannah Cameron

     
 

8

Harderwijkse Ballonfestival

Tekst: Zwolse Courant

 
           

Jaren geleden zwom er een Orca

rond in Harderwijk

Het eerste Harderwijkse ballonfestival gaat door.Vanaf de Stille Wei kunnen zaterdag 13 september zo‘n 35 ballonnen de lucht in. Achttien luchtvaarders hebben zich al aangemeld. Organisator Herman Kleinsmit uit Joure heeft de vergunning van de gemeente Harderwijk en de Rijksluchtvaartdienst binnen. Ook de eerste aanmeldingen van ballonvaarders zijn binnen. Naast ‘gewone‘ ballonnen, komen er ook zogeheten ‘special shapes‘. ‘Centraal Beheer komt met een nieuwe ballon met pleisters, waardoor het lijkt alsof hij is opgelapt. De bekende Barnevelder Van Manen komt met een kachelschip, ikzelf neem mijn kikkerballon mee én er is iemand met een tros ballonnen. Ook ben ik nog in gesprek met twee buitenlanders.‘ De ervaring leert dat de meeste aanmeldingen in de laatste paar weken binnenkomen. ‘Ik ben al door veel Harderwijkers gebeld over het festival. Het leeft sterk onder de bevolking. De winkeliersvereniging is ook iets van plan met kraampjes en informatie. Het wordt een gezellige boel.‘ Het feest begint om 17.00 uur en duurt tot omstreeks 22.00 uur. Voor 20.15 uur moeten alle schepen van de grond zijn. Mocht het weer tegenzitten, dan kan het festival een week worden verschoven. ‘Als er te veel wind staat om op de Stille Wei te starten, dan hebben we

toestemming om uit te wijken naar Flevoland. Die speelruimte heb je ook wel nodig.‘ Kleinsmit heeft vergunning voor 35 ballonnen en verwacht dat die ook de lucht in gaan.    Zwolse Courant

               
 

9

Nieuwe Ballonnen Ultra Magic

 
       

In de Spaanse spotters gallerij een aantal nieuwe ballonnen welke onlangs geleverd zijn door Ultra Magic.

          

Een nieuwe "Primagaz" wedstrijd ballon voor Frankrijk

Het allernieuwste type "Warsteiner" voor Duitsland

Onder de category "special shape", deze gaat naar Duitsland

       

Nog een wedstrijd ballon maar deze gaat naar Spanje

Waarschijnlijk was de opdracht: "maak maar wat", wel grappig

Fraaie kleurkeuze voor deze Spaanse ballon

          
 

10

Liberty Financial House
Tekst: Picture This Ballooning, Foto:Andrew Chapman

 
            

Deze fraaie foto werd op 18 July gemaakt in Australie boven de Sydney Harbour Bridge met op de voorgrond de beroemde Sydney Opera House. De Cameron Special Shape is voor sponsor Liberty Financial en deze vaart hebben we 4 jaar in de planning gehad. Het was absoluut de moeite waard. De piloot aan boord was Kiff Saunders met als Co-piloot Paul Gibbs.

           
 

11

Vierdaagse Nijmegen

Tekst: Jan Hetebrij, Foto: Nienke Bos

 
        

Radioluisteraars en tv-kijkers in Nederland zal het niet ontgaan zijn: de Vierdaagse in Nijmegen is weer begonnen. En dat betekent niet alleen dat er weer een groot aantal wandelaars 4 dagen achtereen 30 of 50 km gaat lopen (en dat bij deze hitte!), het betekent ook een week feest in Nijmegen. De Vierdaagsefeesten noemen ze dat, hoewel die festiviteiten dus zeven dagen duren. Op de eerste dag van de vierdaagse, de dinsdag, staan er elk jaar twee ware publiekstrekkers op het programma: ballonnen en vuurwerk. Ook dit jaar stegen de ballonnen op aan de overkant van de Waal, in het plaatsje Lent. Het waren er 18 stuks, en er kwamen nog eens vijf langs die ergens anders waren opgestegen. De meeste bewondering hadden de

toeschouwers voor de grote bierfles van Grolsch, maar uiteindelijk is deze bekende beugelfles als enige aan de grond gebleven. Enkele foto’s zijn te zien op onze website Flupke Ballooning   Jan Hetebrij

      
 

12

Foto Wedstrijd Ultra Magic

 
           

Ballon fabrikant Ultra Magic uit Spanje heeft ook dit jaar weer de bekende fotowedstrijd georganiseerd voor het grote publiek. Elke maand wordt er een deelnemer uitgekozen met de mooiste foto en deze wordt dan volgend jaar in de kalender afgedrukt. Op deze manier hoopt Ultra Magic 12 hele mooie foto's bij elkaar te krijgen. Er zijn een aantal regels verbonden aan deelname. Het is uiteraard de bedoeling dat de ballon op de foto ook van het Spaanse merk is. Als er meerdere ballonnen op de foto staan moet de grootste een Ultra Magic zijn. In de kalender van 2003 prijkt een mooie foto van mijzelf. Als je uitgekozen wordt tot maand winnaar ontvang je een kledingpakket van Ultra Magic bestaande uit onder andere, t-shirt, sweater, handschoenen, een cap en een tiental kalenders. Kijk voor meer informatie op de website van Ultra Magic.

       
 

13

De Ochsenfrosch Ballon PH-KMB

Tekst en Foto's: Sebe Kruijer

 
         

Bijgaande foto is van onze pas gekochte hetelucht ballon, een Cameron O-105. Er zit een heel verhaal aan deze ballon. Het is allemaal nog heel pril alhoewel we al vele weken bezig zijn met de papieren en de burocratie. De eerste eigenaar heeft geld nog moeite gespaard om er een mooie ballon van te maken.

Zelfs over de naam werd lang nagedacht. Dat werd uiteindelijk de Ochsenfrosch, een fantasienaam. Dat mocht toen nog in Duitsland. Dat had iets te maken met de familienaam (duitse familienaam). Ochs is Os en frosch is een kikker. De ballon is mooi fris van kleur, veel groen vandaar de kikker. Hoe men aan de combinatienaam is gekomen weet ik niet precies. Ik heb wel een logo ontwerp van een kikker met een ossekop. De ballon, de mand en al het materiaal is luxe uitgevoerd. Geld speelde geen rol. Vervolgens heeft de eerste eigenaar er maar 16 uur mee gevaren in de eerste 6 jaar.....!! Toen zijn ze geemigreerd naar amerika en de ballon bleef achter in Duitsland. Die is toen overgenomen door Christian Sander en die heeft er wat meer mee gevaren. De naam moest op een gegeven moment gewijzigd worden (duitse regelgeving voor ballonnen) en dat werd D-OCHS. Dat was de gemakkelijkste wijziging.

De letters E en N werden verwijderd en het woord FROSCH bleef staan. Ik zocht een ballon en had een bericht op het forum gezet. Christian meldde zich met zijn ballon. Hij kon niet meer varen met de ballon vanwege ernstige rugklachten. Zo erg dat zijn rug bij het minste of geringste op slot kon gaan. Ik had geen

tijd om helemaal naar Bad Durkheim te rijden, dus bood Christian aan om naar Holland te komen. Hij had wel zin in een ritje en wilde toch graag naar Zandvoort. Zo gezegd, zo gedaan.  Christian meldde zich en we hebben de ballon die dag uitgebreid bekeken. Alles zag er prima uit en altijd met 3 passagiers gevaren zo bleek uit het logboek. Hoe dit nu kwam, nou wederom vanwege de Duitse regels. In Duitsland word de mand opgemeten, want iedere passagier moet een bepaalde ruimte hebben. Deze mand was net 20 vierkante centimeter te klein om met 4 passagiers te varen. Kijk, zo leer je nog eens wat. Christian had zich goed voorbereid en was gekomen met volle gasflessen om een proefvaart te kunnen maken. Het was die dag (5 juni) prachtig weer om te ballonvaren dus hebben we een proefvaart gemaakt. (de foto boven is van het vertrek van de proefvaart).  De 2 passagiers die we meenamen als ballast krijgen straks van mij een heel bijzonder certificaat (als de drukker het af heeft), namelijk van deze ballon, maar nog op het duitse registratie nummer D-OCHS. Dat was en is de enige vaart die de ballon met de registratie D-OCHS in Nederland zal maken. Na de proefvaart werden we het eigenlijk heel gauw eens, wij waren verkocht en de ballon was verkocht. Een mooie ballon, weinig uren, en alles maar dan ook alles er bij, zelfs de heliumfles en de 2 zware Becker radio's, de aanhanger en ook nog 250 m2 aan banners.

Ondertussen werkt de Duitse overheid (de LBA) niet erg mee en

duurt het nogal lang voordat we het benodigde C and A for Export krijgen. De keuring was snel gedaan door de firma van Rien Jurg, maar daarna ging er van alles fout. Christian had niet de juiste papieren opgestuurd waardoor men eerst dacht dat de ballon moest worden overgeschreven naar een andere Duitser, dan

moesten ze weer papieren van mij hebben terwijl dat helemaal niet nodig is voor een export bewijs. Al met al hebben we nog steeds geen C and A for export. Ondertussen hebben we wel de nodige zaken kunnen regelen, zoals de visitekaartjes, de certificaten, de T-shirts, de belettering op de VW transport en de aanhanger... De aanhanger is ook weer een verhaal op zich. Dit is een westfalia aanhanger met een eigen zgn Fahrzeugbrief en dus een eigen duits kenteken. Het maximum gewicht is 1200 kg. dus deze aanhanger moet hier in Nederland ook een eigen kenteken krijgen. Dus ik naar het postkantoor met mijn fahrzeugbrief.  Daar werden alle gegevens opgeschreven en moest ik 15 euro betalen. Dat is dus vast geregeld dacht ik.  Mooi niet dus. De RDW schreef me (weken later) een brief dat het VIN nummer niet in hun systeem stond. Ik had het vast foutief opgegeven en of ik het nogmaals wilde

invullen. Daarbij zat een formulier van 4 kantjes met allemaal vragen over de aanhanger. Dus alles nogmaals ingevuld en opgestuurd. En voor de zekerheid maar kopieen van de fahrzeugbrief bijgevoegd. Dan konden ze zelf de gegevens controleren.  Nu moet het toch wel geregeld zijn toch dacht ik. Mooi niet dus. Weer de

nodige weken later kreeg ik een brief van de RDW met het verzoek om een afspraak met een keuringsstation te maken. De aanhanger was hier niet geregistreerd en kwam niet voor in hun systeem, dus moest de aanhanger gekeurd worden. Daar kon ik op zich nog vrede mee hebben, maar ik mocht ook 260 euro meenemen voor betaling. (dat is het dubbelle vergeleken met een auto....!!)   Hoezo vrij verkeer van goederen in Eu landen....? De burger mag betalen. Nu is mijn ballon niet zo zwaar en het totaal gewicht is nimmer meer dan 750 Kg. Dus ik overweeg om alle typeplaatjes er af te halen en een witte plaat er op te zetten. Dan zie ik wel waar het schip strand. Ondertussen heb ik op internet het nodige zoekwerk gedaan. En nu blijkt (volgens een site van zweefvliegers die in overleg met de RDW is gemaakt) dat een Duitse Fahrzeugbrief ook geldig is als registratiebewijs en dat je daar ook een kenteken

op kan krijgen. Er is dus ook nog eens sprake van willekeur bij de RDW. Ik heb ze daar op aangesproken en ik wacht nog op antwoord. Dat zal wel weer de nodige weken duren. Ondertussen is wel de nieuwe registratie alvast gereserveerd en het staat ook al op de ballon. Het nieuwe kenteken wordt PH-KMB.  De naamgeving komt van de voornamen van mijn vrouw en dochters: Klazina, Mariska en Bianca.  Het woord Frosch blijft op de ballon staan, dat is een stukje historie. De ballon zal worden ge-exploiteerd onder mijn bedrijfsnaam Silverstar en de handelsnaam Silverstar ballooning.  (wat weer mooi bij de ballon past want daar zitten zilverkleurige vakken in). Te bereiken onder het nummer : 0578 574378.  Sebe Kruijer.

                
 

14

 Meer Nieuwe Nederlandse Ballonnen

 
        

PH-PPJ

PH-OPP

PH-TSL

        

PH-PPJ, een nieuwe Kubicek BB 42Z voor Johan Echtermeijer uit Enschede.

PH-OPP, Andre Henkemans kocht deze Cameron Hopper N 42, en voer er al mee in Lorraine. De ballon is gebouwd in 1994.

PH-TSL, een Schroeder G50/24 XXXX uit Maastricht maakt hier de eerste vaart.

PH-FUK gespot door Johan Hetebrij, de nieuwe van Egbert Oordt. Een Cameron Z-105

PH-MVV, een pimeur foto van de Cameron Z-210 voor Mees van Dijk uit Kootwijkerbroek. De ballon is op 12 Augustus in Nederland aangekomen en wordt op de eerste dag (20 Aug.) van de Ballonfiesta Barneveld gedoopt door o.a Nini Boesman.

PH-FUK

PH-MVV

            

      

Ook de volgende foto's zijn vers van de pers en een landelijke primeur. Op 11 Augustus werd de Kavanagh Demonstrator voor het eerst opgezet in Nederland. Eigenaar van de PH-LYS is dealer Ronnie Kleinsmit.

     

              
 

15

Nieuwe Bus IkeAir

Tekst: Hanneke van Nus

 
       

Ons wagenpark is in Juli uitgebreid met een bus voor het WWF. Het is een ruime bus met 7 zitplaatsen in een dubbele cabine en daarachter een gigantische laadruimte voor de WWF ballon. De bus is beplakt met een foto van de ballon, wat er prachtig uitziet. De bus is "Biggie" gedoopt. Op de achterkant staat de slogan van de nu lopende WWF actie "Kijken, kijken, niet kopen", waarmee het WWF vakantiegangers wil stimuleren geen souveniers te kopen, die voorheen een levend dier / van een levend dier waren. Onze  PH-WWF ballon vaart op evenementen met een grote banner onder aan de mand waarop deze actie vermeldt staat. Voor de piloot is het wennen, hij/zij moet vlak voor de landing met een quick-release de banner laten vallen. Door het gewichtsverlies schiet de mand natuurlijk weer een eindje omhoog. De banner was voor het eerst te zien tijdens de wandelvierdaagse in Nijmegen.  Hanneke van Nus

       
 

16

Antonio Biasioli, zijn derde boek

Tekst en Foto: Bennie Bos

 
              

Nummer drie staat in de boekenkast, naast de vele andere ballonboeken prijkt nu het nieuwste exemplaar van mijn Itailaanse vriend Antonio Biasioli, de ballonfotograaf die al twee keer eerder een bijzonder populair fotoboek over de wondere wereld van ballonvaren op de markt bracht. Vele prachtige foto die hij overal ter wereld maakte met hier en daar een klein verhaaltje. Het boek is verkrijgbaar in het Engels, Duits en Italiaans. 175 bladzijden van hoge kwaliteit zwaar papier op groter dan A4 formaat. Een leuk kado of relatiegeschenk. Antonio biedt zelfs de mogelijkheid om de losse kaft naar geheel eigen keuze's te printen. Wil je je zakenrelaties eens een ballonkado doen, dan zou je je eigen logo en foto's op de voor en achterkant kunnen laten drukken door Antonio. De boeken in de losse verkoop kosten 30 Euro en daar komt nog verpakking en verzendkosten bij. Voor Nederland en Belgie is Caroline de Noble uit Belgie verantwoordelijk voor de distributie. Je kunt haar bereiken via haar email adres.  Bennie Bos

 
 

17

Dames hoogterecord met luchtballon

Tekst: Bennie Bos, Foto's: Heidrun Prosch

 
      

In Januari ontmoette ik Heidrun Prosch in Oostenrijk terwijl wij daar met onze ballon aan het varen waren. Dat het een dame met ballen was kon ik zo wel zien en van het volgende bericht keek ik dan ook niet op.

Het plan was als volgt; pilote Heidrun Prosch en parachutist Paul Steiner gaan onder de titel "Record in een dubbelpak" met een ballon omhoog tot de wereldrecordhoogte voor dames van 12,5 km boven zeeniveau. Dit is tevens de hoogte waar Paul uit de mand springt met zijn parachute. Men was al lange tijd aan het voorbereiden en wachtte op de ideale weerssituatie. Zondag 20 Juli bleek de perfecte dag te worden. Bij schitterend weer startten Heidrun en Paul om 05.05 vanaf het vliegveld van Suben, Schärding in Oostenrijk. Na een perfecte stijging werd de poging vroegtijdig afgebroken door het uitvallen van een brander. Net beneden de 11 km met een temperatuur van 52 graden onder nul besloot het tweetal geen onnodig risico te nemen en de ballon te landden. Paul sprong op een hoogte van 8600 meter. Met 10972 meter hoogte verbrak Heidrun haar eigen wereldrecord. De pilote bracht de

ballon met een inhoud van 4.500 m3 116 meter hoger dan haar record in 2002. Anderhalf uur kostte het om de nieuwe hoogte te bereiken met aan boord 160 kilo gas. Uren voor de vaart begon het paar aan het

ademen met pure zuurstof om beter bestand te zijn aan de omstandigheden op die extreme hoogte. "Door de weinige luchtweerstand op die hoogte haalde ik in mijn vrije val een snelheid van 600 km/u" aldus Paul. Na deze val van 2,5 minuut opende hij zijn parachute op een hoogte van 900 meter en landde veilig in de buurt van Wels. Heidrun begon toen ook aan de daling en zette de ballon zonder problemen aan de grond in de plaats Kremsmünster. Ze heeft nu het plan gevat om met een 3000 m3 een nieuwe hoogtepoging te ondernemen. "De grenzen naar boven toe liggen niet vast en alles is nog mogelijk" sprak Heidrun. Een piloot van de Lufthansa keek verwondert naar de ballon, "hoe ver willen ze dan nóg eigenlijk omhoog". De hoogte van Paul was niet genoeg voor een record vermelding, hij had dan boven de 9500 meter moeten springen. Ik denk dat we nog wel meer van deze 39 jarige jongedame uit Salzburg zullen horen.    Bennie Bos

   

 

18

Uwe Schneider Europees kampioen

Tekst: Bennie Bos

 
    

Dit bericht is gewijzigd op 16 Augustus

           

Op de foto de kleine dappere man uit Duitsland, Uwe Schneider.

Hij is zojuist gehuldigd als nieuwe Europees kampioen hetelucht ballonvaren in de plaats Vilnius in Litauen. Afgelopen week hebben 68 teams uit geheel Europa gestreden in een spannende wedstrijd. De hele week heeft de Belg Jan Timmers de lijst aangevoerd maar moest op het allerlaatste moment zijn toppositie prijs geven aan deze vedette en eindigde als goede derde en dus op het podium. Uwe is een man die al vele prijzen heeft gewonnen en die ik persoonlijk nog nooit enige vorm van stress heb zie vertonen. Ook in 1992 haalde hij dit resultaat en tevens is de man aanvoerder op de World Ranking List.

            

       

In de volgende Hot Air een volledig verslag van wedstrijdleider Cees van Helden.

          

Meer info op de website van het EK.

             
 

19

Ik zoek werk als piloot

Tekst: Geert van Wijk

 
        

Hallo, ik ben Geert van Wijk. Recent heb ik mijn brevet gehaald. En nu wil ik volop gaan varen, want ik vind ballonvaren ontzettend leuk en beleef er veel plezier aan, ook aan de vaak verrassende contacten met passagiers en landeigenaren. Wie helpt mij aan uren? Ik ben door verschillende piloten opgeleid bij A3 Ballon, waarbij ik ook geproefd heb aan enkele grote ballonformaten. Vanwege het geldende rating systeem ben ik momenteel inzetbaar tot een 105. Bij A3 Ballon gaat het vooral om de grote ballonnen en is er een beperkte capaciteit tot een 105 . Op die twee kleine ballonnen worden nu vooral piloten ingezet die al een eindje op weg zijn met hun rating. Daardoor kom ik dit en volgend seizoen amper aan bod om uren te maken. Vandaar dat ik nu op zoek ben naar mogelijkheden bij andere leuke teams. Ik ben door de weeks en in het weekend (ook in het najaar en winter) inzetbaar en in heel Nederland. De afgelopen twee jaar heb ik intensief gecrewd en heb zo in het hele land al de nodige ervaring opgedaan met opstijglocaties, passagiers en landeigenaren. Heb je interesse neem dan contact met me op onder nummer 06 52087607 of stuur me even een mail. Geert van Wijk

         
 

20

16 Gasballonnen in Uffeln

Tekst: Bennie Bos, Foto's: Bennie en Nienke Bos

 
           

We schrijven de datum 8 Augustus 2003, het is volgens mijn gevoel de warmste dag van mijn leven. Je moet wel knettergek zijn om nu in de auto te stappen. Toch deden we dat want op nog geen anderhalf uur rijden stond een pracht van een fotoonderwerp op ons te wachten. De Ballonclub Teuto had voor vandaag de

Teuto Wettfahrt op het programma staan en de show die ze ons voorschotelden loog er niet om. Maar liefst 16 gasballonnen stonden op de deelnemerslijst. De ballonnen zouden zaterdag bij zonsopgang vertrekken maar, en dat was interressant, ze zouden de middag ervoor al worden gevuld en opgebouwd en dat bij vol daglicht en stralende zonneschijn. Dat gebeurt niet vaak want meestal wordt het materiaal in het donker klaargezet. Om 18.00 uur reden we het koele bospad op achter cafe “Mutter Bahr” (Moeder Beer), de ontmoetingsplaats waar de vereniging haar maandelijkse vergaderingen heeft. Er stonden inmiddels 4 ballonnen omhoog toen ik de auto parkeerde op een beschutte plek. De ballonnen met een net er overheen stonden nog laag, en worden pas op het laatste moment vlak voor de vaart op hoogte gebracht en aan de mand vastgezet. Op

deze manier staan ze stevig verankerd. Ik schrijf dit verhaal nu ter plekke, zittend aan de bosrand op mijn stoeltje in de schaduw, een licht briesje over mijn bezwete rug waaiend. Bij elk windvlaagje begint de netballon op 5 meter afstand van ons te flapperen, maar geen nood, hij wordt door maar liefst 92 zandzakken

aan de grond gehouden (Nienke heeft ze zojuist geteld). Je moet er trouwens niet te veel over nadenken want deze ballon voor ons bevat wel bijna 1000 m3 waterstofgas, maar ik rook niet dus wat kan er gebeuren. Links van ons staat de “Graf Zeppelin”, en voor ons de “Ibbenburen”, de ballon welke onlangs over mijn woonplaats voer. De piloot toendertijd was Rainer Herkenhoff, voorzitter van de Teuto Ballonclub en hij gaf me alle vrijheid om hier tussen al dat moois mijn foto’s te maken, met uitzondering natuurlijk het gebruik van de flits vlakbij een vullende ballon. Maar dat was niet nodig want de hete zon is op dit moment één grote flits. Een vaal roze ballon met ontelbaar veel plakkers boven op de ballon vertoonde een scheurtje en deze werd vakkundig door de crew gerepareerd. De ballon aan de andere kant van ons staat helemaal startklaar en dan zit er voor de Duitsers nog maar één ding op,

bier drinken. Zojuist is de briefing voorbij en is er besloten om de volgende briefing om 04.00 uur midden in de nacht te houden. De teams waarvan de ballon klaarstaat vertrekken en laten het dure vaartuig onbemand achter. Voor deze taak zijn een aantal mensen binnen de club aangesteld. Het ligt in de bedoeling om een

vossejacht te gaan houden. Met donderend geweld knalt er weer een netloze “Warsteiner” de hoogte in. Ik heb dit al eens uitgelegd maar voor de nieuwkomers nogmaal, een ballon zonder net heeft (meestal) een kleine parachute, vergelijkbaar met een heteluchtballon maar dan zonder de klitteband. Deze sluit rubber op rubber af en wordt door de interne gasdruk op zijn plaats gehouden. De truc is om hem daar te krijgen. Hiervoor wordt de top van de ballon een aantal keren opgerold waarna er een drietal crewleden op gaan zitten. Is nu de ballon half met gas gevuld, dan stopt men even met vullen en springen de mensen er tegelijk af en staat de ballon binnen enkele seconden fier recht overeind met de chute op zijn plaats. De ballon word daarna verder afgevuld.Om alle ballonnen op de foto te krijgen moest ik wat verder weg gaan staan op het naast gelegen stuk land. Door de enorme droogte waren

mijn schoenen in no time gitzwart en vraten ze zand. Ik overlegde met de organisatie of ik mijn auto binnen de hekken mocht plaatsen omdat we graag wilden blijven tot de start de volgende ochtend en zodoende in de auto wilden overnachten (het zijn toch maar een paar uurtjes). Dit was geen enkel probleem en ik had een

gerust gevoel over de nacht vooral in verband met de wilde beren in het grote donkere bos. Bij ondergaande zon stonden er al 11 ballonnen overeind wat bij de lichtval die ontstond een prachtig schouwspel opleverde terwijl we hier eersterangs zitten (áls we al zitten). Als er even niet gevuld wordt op het startveld en er rust ontstaat, hoor je vanuit “Mutter Bahr” de plaatselijke blaaskapel die aan haar wekelijkse oefenpartijtje is begonnen en een aantal vrolijke noten speelt. Voor de verandering stonden er vandaag enkel en alleen maar Duitse gasballonnen op het veld. Philippe en Ronny waren naar Vilnius om de eer van het land te redden tijdens de Europese kampioenschappen hetelucht. Toen de “Isenbeck” ballon overeind kwam (op de manier zoals hierboven omschreven) ging het even lelijk mis. Ook aan deze ballon zit een gewone toplijn en deze lijn sloeg om de voet van een crewlid waarbij deze een

twintigtal meters werd meegesleurd richting de mand. Het liep gelukkig allemaal goed af, maar schrikken was het wel. Nu het donker is geworden ontsteekt men enkele kleine spots, en ik kan proberen om nog wat sfeer opnames te maken. Op het statief wel te verstaan want de spots gaven zo weinig licht dat ik soms de sluiter

4 seconden moest openen om een redelijk verlicht plaatje te krijgen. Elke beweging van de wind is dan funnest en levert een wazige foto op. Op het laatst met een lekker temperatuurtje en onze versnaperingen zaten we nog heerlijk tussen de (meest verlaten) ballonnen en besloten we ook maar eens de doppen dicht te doen. Met de stoelen plat lukte dat best. Tegen een uur of 4 werden we ruw gewekt door het bulderende geluid van de gasvulling. Men begon om de netballonnen af te vullen en op hoogte te brengen. Dit gebeurt door alle zandzakken dusdanig te verhangen dat de ballon omhoog komt waarna de mand er onder kan worden geknoopt. Er volgt een nachtelijke briefing waarbij enkele passagiers worden verdeeld onder de ballonnen en de meteoinformatie word verstrekt. De mensen die mee vaarden werden gewaarschuwd voor de temperatuur die weldra weer de 30 graden zou bereiken. Met een

vaartduur van 4 uur is het dan wel uitkijken geblazen voor het tere hoofd. Een pet werd dan ook zeker aangeraden. De wind komt uit het zuid oosten en men verwacht dat de ballonnen Nederland binnenkomen ergens in de grote hap uit onze kaart tussen Enschede en Emmen. Er is erg weinig wind aan de grond en op

hoogte zit wat meer snelheid. De “Iserlohner” (ook bier) ballon is de eerste die vertrekt. Dit is namelijk de vos ballon en met een groot vaandel onderaan de mand is hij van afstand voor de deelnemers goed herkenbaar. De ballonnen werden uitgeleveld door een olijk uitziende Duitser met een bolle buik, dit had hem heel wat bier gekost. Buiten de afscherming stonden opvallend veel toeschouwers die ondanks het vroege tijdstip de moeite hadden genomen naar het startveld te komen. Waarschijnlijk ook omdat dit het enige moment van de dag is dat je uberhaupt nog iets kunt doen met deze temperaturen. De ballonnen vertrekken korte tijd na de vos en moeten proberen in de buurt te komen van zijn landingsplaats. Normaal zie ik gasballonnen altijd in de nacht vertrekken maar ditmaal gebeurde alles bij daglicht en dat is net zo prachtig. Je kunt de collonne zo een stuk langer op je netvlies houden. Na

een half uur lag het veld er weer verlaten bij. Een groot aantal zandzakken bleven als herrinnering achter. Deze werden later door de teams weer ingezameld en kunnen bij de volgende start weer gebruikt worden. Klaus, een vrolijke Duitser die ik al eens had leren kennen tijdens een ontmoeting in Nederland was gisteren

en vandaag ingedeeld in de catering en bood ons nog een lekker ontbijtje met koffie en thee aan. Dat slaan we natuurlijk niet af.  Wat oudgedienden van de club schoven aan en ik ontmoette piloot Paul Heinz Gerling. “Ik heb wel 100 keer in Nederland gevaren met gas, en ben zelfs al eens een keer in het ijsselmeer geland”, zei hij trots en nam nog slokje bier tot zich (het was 7 uur in de ochtend). De plaatselijke ballonclub telt op dit moment zo’n 40 leden waaronder 8 gasballon piloten. De club heeft de beschikking over een eigen terrein en 2 ballonnen. Op de terugweg zagen we de ballonnen ter hoogte van Meppen (Duitsland) hangen. De wind kwam dus meer uit het zuiden dan voorspeld. Thuis heb ik via de radio de gesprekken in de lucht nog een beetje kunnen volgen. Een aantal ballonnen zijn geland in de plaatsen Eesergroen, Borger en Stadskanaal. Het was de opoffering van de nachtrust meer dan waard.

De complete fotoreportage van dit evenement zal op een ander tijdstip verschijnen in "Ballooning Pictures".

Bennie Bos

         
 

21

Ten slotte

 
            

Nog een filmtip op de valreep, op Donderdag 14 Augustus wordt op de zender V8 om 20.35 de film "The Avengers" uitgezonden. Op zich is deze film niet zo interessant en is ook door velen omschreven als een flop, echter scene 13 uit deze film heet "Emma's Balloon Escape" waarin Emma Peel met een Orbiter achtige Roziere ballon in de lucht hangt. De ballon stort uiteindelijk neer. De scene moet je eigenlijk even zien.

                      

      

Ook in de komende periode staat er nog genoeg in de agenda, kijk maar eens op de volgende websites: Ballonfiesta Bunnink, Ballonfiesta Barneveld, het prachtige Twente Ballooning en de Ballonfiesta Breda. Bovenstaande panoramafoto van de Black Horse Balloonclub is gemaakt door Nienke en is een extra bonus. Ik wil daarmee eigenlijk zeggen dat je absoluut de 110 prachtige foto's niet mag vergeten die ik heb klaargezet op mijn andere website "Ballooning Pictures" van het onvergetelijke avontuur op de airbase van Chambley, de Mondial Air Ballons 2003. Veel plezier met het kijken en ik zie met plezier jullie tips, opmerkingen en foto's tegemoet, met de vriendelijke groeten vanaf de redactie (met airco).  Bennie Bos