Het is maandag 1 augustus. Veel Nederlanders staren vol ongeloof naar de bewolkte hemel. Wat hangt daar nu toch in de lucht . . . . warempel, dat lijkt wel een Zeppelin. Een uniek moment, een Zeppelin NT is onderweg van de zuid-Duitse thuisbasis Friedrichshafen naar de havens van Amsterdam om vanuit daar te

beginnen aan een reis waarvan hij pas over twee jaar zal terugkeren. De Zeppelin Luftschifftechnik GmbH en de grootste diamantslijper en handelaar De Beers hebben onlangs een samenwerkingscontract getekend. De Zeppelin zal per schip naar Zuid-Afrika worden gebracht. Ter plaatse wordt deze voorzien van de nodige meetapparatuur waarmee de geologische formaties in Namibië en Botswana onderzocht gaat worden. De Beers deed dit voorheen met vliegtuigen en helikopters maar aangezien de Zeppelin NT veel rustiger in de lucht hangt, verwacht men veel betere data binnen te kunnen halen. Met deze opdracht wordt dus ook de beschikbaarheid voor een dergelijke klus getest en kan dit een enorme boost voor de toekomst van het vaartuig betekenen. Het transport van de Zeppelin zal op dezelfde wijze plaatsvinden als vorig jaar met de "Yokoso", welke naar Japan is getransporteerd. Ook

nu zal de Nederlandse firma Dockwise weer de belangrijkste rol spelen met een speciaal dockschip. Het inladen stond gepland op dinsdag 2 augustus, een dag na de landing, rond een uur of zeven in de avond. Net terug van mijn vakantieadres en druk doende met een hele stapel emails, valt mijn oog op een mail van . . .

Dockwise. Of ik het leuk zou vinden om "live" aanwezig te zijn bij het inladen van de Zeppelin. Of ik dat leuk zou vinden, ik zou dit unieke moment niet willen missen ??? . . . Aangezien de hele actie plaats zal hebben op de Ceres Terminal aan de westhaven in Amsterdam moest ik van tevoren al het identificatienummer van mijn paspoort doorgeven. Dit in verband met de ISPS (International Ship & Port Security) veiligheidsvoorschriften. Die maandagavond zag ik op de journaals al de beelden van de landing en ergerde mij alweer aan het fanatisme van de media. Altijd als er iets over luchtschepen op tv komt, vind men het nodig om de oude beelden van de brandende Hindenburg te tonen, het zal de ontwikkeling van luchtschepen in de toekomst helaas altijd blijven achtervolgen denk ik. Het luchtschip in Amsterdam had een reis van 9 uur achter de rug en landde veilig op het ruime terrein. Voor de

gelegenheid was de Zeppelin voorzien van een nieuwe beplakking, "Diamonds for the development in Africa".  Dinsdagmiddag staan Nienke en ik voor de slagboom van de terminal en na de nodige checks van de super Amsterdamse bewaking, worden we op het terrein toegelaten.

Daar staat de D-LZFN, genaamd de "Friedrichshafen", het eerste schip van de nieuwe generatie, het prototype van de vloot van vier, welke aan deze leuke nieuwe klus mag beginnen. En een belangrijke klus is het zeker, men zal nu kunnen aantonen dat een luchtschip niet alleen maar geschikt is voor het vervoeren

van passagiers. We werden keurig ontvangen door de firma Dockwise, die voor de gelegenheid de oude technische dienst loods had voorzien van een barretje en tafeltjes met nootjes en zoutjes. Het schip staat te stralen in de zon, een waanzinnige aanblik. Achter de Zeppelin zie ik nog iets bijzonders, langs de kade ligt de Enterprise, één van de speciale dockschepen van Dockwise. Met dit schip zal de Zeppelin vertrekken richting zuid-Afrika. Dit schip heeft als speciale eigenschap dat hij in het water kan zakken en daarmee een waterhoogte van 5 meter kan maken in zijn open laadruim. Hierdoor kan men een compleet schip in het ruim vervoeren. Voor het vervoer van de Zeppelin was deze optie niet nodig, wel handig is de grote platte laadvloer en de hele hoge wanden waardoor het luchtschip mooi beschut kan liggen. Voor extra bescherming was men nog druk doende om lange rijen scheepscontainers

aan de zijkanten te plaatsen. Hiervoor waren speciale zware draagbalken op de randen gelast. De propellerbladen aan de zijkanten van het luchtschip waren inmiddels verwijderd en goed ingepakt in houten kratten. Ondertussen draaide de Zeppelin nog vrolijk rond de ankerwagen mee met de wind, die op het moment nog te sterk was voor enige actie, maar de voorspellingen voor de avond waren gunstig.

Ik stelde de verantwoordelijke ingenieur van dit project de vraag of er nog wijzigingen waren aangebracht ten opzichte van het vorige transport met de "Yokoso". Dat bleek niet het geval te zijn. Dat transport was perfect verlopen, het enige verschil was nu dat men voor een ander dockschip had gekozen met nog hogere

wanden, zodat er minder lagen scheepscontainers bovenop moesten. Ondertussen gaan de trossen van de "Enterprise" los en worden de trappen en het anker gehesen. Het dockschip moet nu in positie worden gebracht, dat wil zeggen, met de kont tegen de kade, zodat het luchtschip naar binnen kan worden gereden. Meerdere sleep en duwboten zijn aanwezig om dit correct te laten verlopen. Een schip van deze omvang kan gemakkelijk de kade volledig vernielen. Na een 90 graden draai, wordt de achteruitversnelling ingeschakeld en komt het schip centimeter voor centimeter naar de kade toe. Frits Gunther, de piloot van het luchtschip kijkt het samen met zijn crewchief geduldig aan, ze weten dat als dit misgaat, het tripje moet worden uitgesteld. Een te hoge snelheid zal catastrofaal zijn, even remmen kan uiteraard niet. Voordat het schip goed op zijn plek ligt, zijn we anderhalf uur verder en ondertussen

bekijken we de rest van de terminal en beklimmen natuurlijk nog even één van de grote mobiele hijskranen. Eén crewlid is nog aanwezig bij het luchtschip. Hij gaat ook mee op de overtocht en zal gedurende 2 maanden ter plaatse blijven waarna hij wordt afgelost. Hij geeft ons toestemming om de cabine van binnen

te bekijken en verteld verder dat men volgend jaar gaat beginnen aan de bouw van de 19 zitter, waarover ik al eerder berichtte. Door het vertrek van de Zeppelin naar Afrika, komt er natuurlijk ruimte vrij in de hangar en heeft men extra plaats voor de ontwikkeling van dit extra grote luchtschip. De "Enterprise" wordt voorzien van grote rijplaten tussen de wal en het schip. Zeer zware uitvoering want de mobiele ankermastwagen heeft een behoorlijk gewicht. Ook dit wordt met de nodige zorg uitgevoerd, er mag niks mis gaan, want deze actie kost natuurlijk klauwen met geld. Ondertussen was de wind ook in snelheid gezakt, dus dat kwam mooi uit. De wind stond haaks op de ingang van de "Enterprise" en had voor problemen kunnen zorgen. De crewleden van de Zeppelin maken op het achterwieltje een dikke stang vast. Aan de zijkant van de Landrover zit een trekhaak waaraan het

andere uiteinde van de paal vast wordt gemaakt. Het zal een hoop concentratie gaan vergen om met 2 auto's tegelijk dit enorme gevaarte te gaan verplaatsen, dacht ik bij mezelf. Via headsets stonden de chauffeurs met elkaar in verbinding, terwijl de crewchief te voet zijn aanwijzingen gaf.

Langzaam verplaatste het luchtschip zich nu naar het grote dockschip. De camera van het NOS journaal snorde terwijl de bemanning van de "Enterprise" gespannen toekeek. Behendig manoeuvreerde de chauffeur zijn mastwagen over de zware beplating. Op het eerste gezicht leek het alsof de enorme Zeppelin nooit

tussen de twee wanden zou passen maar dat was gezichtsbedrog. Aan beidde zijden bleef nog iets van 2 a 3 meter over. Toen het hele gevaarte aan boord was kon ook Frits, de piloot, ontspannen. Hevig kauwgum kauwend stond hij naast Nienke op de wal, de hele operatie nauwlettend in de gaten houdend. Aangezien wij al voorzien waren van een helm, in het Zuid-Afrikaans heet dat trouwens "Pletterpet", konden we nu ook op de "Enterprise" stappen en de verdere werkzaamheden aanschouwen. Direct kwamen er hoogwerkers aangereden en begon men met het aansluiten van de kabels om de Zeppelin vast te zetten. Ik was zeer nieuwsgierig naar de rest van het dockschip en wilde ook nog even foto's van de bovenkant van de Zeppelin maken, dus ging op zoek naar een trap. Nergens te vinden, tot ik op een gegeven moment iemand in een smalle gleuf van amper 40 centimeter breed zag stappen. Daarachter

bevond zich een koker van 50 bij 50 centimeter met een zeer smal trappetje, 10 meter recht omhoog. Iemand met claustrofobie was hier niet op zijn plaats, maar behendig kropen we naar het bovendek alwaar we een prachtig zicht op de bovenkant van de Zeppelin hadden. Er was een smal pad recht onder de enorme grote scheepscontainers, waar je absoluut een helm nodig had, allemaal staalbalken. Het was een prachtig en onwaarschijnlijk beeld, zo'n grote sigaar op zo'n groot schip.

Men zou nog enkele dagen nodig hebben om alles voor de 28 dagen durende reis naar Afrika in gereedheid te brengen. De cameramensen van de NOS waren nog druk bezig met de opnames terwijl men in de regiewagen onrustig zat te wachten op de laatste shots die nodig waren voor het 10 uur journaal.

De "Enterprise" en de "D-LZFN" hebben op donderdagavond de haven van Amsterdam verlaten en koers gezet richting Kaapstad. Het geheel heeft bij mij een geweldige indruk achtergelaten. Mijn complete fotoserie in chronologische volgorde kun je bekijken op "Ballooning Pictures".   Bennie Bos