Der Schatz am Silbersee

Als je de kop van dit artikel zo ziet, zou je denken dat we in een Indianenfilm van Winnetou en Old Shatterhand terecht zijn gekomen, echter ditmaal is het de titel van een groot ballonfestival in de oude Oost-Duitse stad Leipzig. Dat ze daar meer kunnen als enkel voetballen heeft de meeting allang bewezen.
	Alweer voor de twaalfde keer werd de Saxonia Internationale Ballonfiesta georganiseerd door de Wohlfahrt GMBH. Begin dit jaar kreeg ik een telefoontje uit Leipzig. Het was Hans-Peter Wolfahrt, hij had mij al vaker gevraagd om een keer op zijn ballonmeeting te komen en dit keer besloten we om de reis naar het oosten van Duitsland gewoon maar eens te gaan maken. Het hotel wat de organisatie ons aanbood was werkelijk prachtig. Alle deelnemende teams waren hier ondergebracht en het was tevens de locatie voor de dagelijkse briefings. Leipzig is na Berlijn de grootste stad in de voormalige DDR. Het is vanouds een belangrijke handelsstad en staat vooral bekend als het centrum van de boekdrukkunst en als stad van Johan Sebastian Bach. Het WK voetbal heeft ook zijn vruchten afgeworpen. Ken je de reclame nog van Heineken waarbij alle hoedjes met reclame moeten worden ingeleverd aan het begin van het stadion?? De persoon in kwestie zegt op een gegeven moment “Danke Viel”. Dit is absoluut een streek van de reclamejongens want het is “Vielen Dank” of “Danke Vielmals”. Nienke en ik hebben er vaak lol om. Mijn Duits is goed en ik was vastbesloten om hiermee niet
op mijn bek te gaan, het zou me niet overkomen, of toch . . . De meeting begon op woensdag 26 juli, echter in verband met mijn werk konden we niet eerder vertrekken dan vrijdags. Ook in Duitsland waren eindelijk de schoolvakanties begonnen en dat leverde enige malen kortstondige files op. We troffen in Leipzig een grote
parkeerplaats vol ballonaanhangers onder een heftig brandende zon. In de hal van het grote Atlanta hotel was het een drukte van jewelste. Men had de zaak leuk aangekleed en er stonden zelfs enkele ballonmanden opgesteld. Het weerzien met Hans-Peter was bijzonder en hij was blij dat we toch gekomen waren. Men had ondertussen twee vaarten kunnen maken onder goede omstandigheden, echter de hitte deed geen goed aan de fiesta. Men was ontzettend scherp op het weer, temeer omdat met deze temperaturen onweersbuien zeer spontaan kunnen ontstaan. De avond voor onze aankomst stond er een nightglow gepland waaraan door veel teams was deelgenomen. Men vertelde mij dat het windstil was en alles er prachtig uitzag. Toen de ballonnen bijna allemaal overeind stonden, ontstond er uit het totale niets een heftige windvlaag met een hoge snelheid aan de grond. Alle teams moesten snel
handelen om hun ballon in veiligheid te brengen. Enkele ballonnen werden echter met volgauto en al over het veld gesleept, een vervelende ontwikkeling. Het liep gelukkig allemaal met een sisser af. Op onze eerste vrijdagavond zag het er ook niet al te best uit. Donkere wolken pakten zich boven Leipzig en het begon meer
	te waaien, de vaart werd wijselijk gecanceld. Hetzelfde verhaal kwam uit de zaterdagochtend briefing waarop een gezamenlijke vaart gepland stond van het nabij gelegen vliegveld Böhlen. Dit was extra zuur voor de vele aanwezige model ballonvaarders welke hier waren gekomen voor de eerste Duitse kampioenschappen in hun klasse. Ze hadden op dit grote vliegveld namelijk een vrije vaart met hun ballonnetjes kunnen maken waarbij een aantal opdrachten moesten worden uitgevoerd. Rond het middaguur stonden ze ook gepland maar nu op een locatie waar de weergoden absoluut geen grip op hun konden krijgen, namelijk de hal van het grote antieke centraal station van de stad Leipzig. En dat is heel bijzonder om te zien. Ik had wel eens die prachtige foto’s gezien uit Engeland waarbij normale luchtballonnen gingen varen in oude immens hoge Zeppelin hangars, maar dit leek er al heel sterk op.
Indoor ballooning, prachtig. De piloten en pilotessen kregen hier bijvoorbeeld een opdracht om level te varen. Aan de mand van de modelballon werd een sleep van een meter ballonstof gehangen. De piloot diende zijn ballon omhoog te sturen via de afstandbediening en daarbij moest de sleep de grond blijven raken.



De ballon bleef hierbij echt niet op dezelfde plaats hangen want ook binnen is er luchtverplaatsing door bijvoorbeeld de mensen die er langs lopen. Zo moest er een aantal minuten worden gevaren zonder dat de sleep het contact met de bodem verloor of dat de mand de grond raakte. Het kostte de meesten een flink
aantal zweetdruppels, want ook in de hal was het niet bepaald koel. Uit Nederland verscheen Cor Bennaars aan de start met zijn eigen gemaakte ballon, hij bracht het er niet slecht vanaf. Diverse model special shapes verschenen op de buhne waaronder een konijn, een mol en een enorme lange vuurtoren. Het was een voorstelling waarvan we hebben genoten. Carles Llado Costa, mede-eigenaar van Ultra Magic, was ook naar Leipzig gekomen om te varen en had ook even de moeite genomen om deze show te bekijken. Overdag gingen we de oude stad bezoeken waar we zeer veel oude prachtige gebouwen aantroffen. Het was weer heet, zeer heet. In de vele shops bulderden gelukkig de airco’s op volle toeren. Op de avondbriefing die exact op de geplande 19.12 uur begon, verscheen de altijd vrolijk blijvende Hans-Peter Wohlfahrt geheel in indianen kostuum compleet met veren hoofdtooi, helemaal
aangepast aan het thema van deze ballonfiesta: “Der Schatz am Silbersee”. Hij had zojuist volgens eigen zeggen op zijn hotelkamer de “goed weer” dans uitgevoerd. “Dat willen we zien” werd er direct uit de grote groep piloten geschreeuwd en kon hij niks anders dan nogmaals zijn dansje op voeren . . “Howajaja . . . . . " Zijn collega, de meteogod (zoals hij werd genoemd) gaf vervolgens uitvoerig uitleg over de weerssituatie
	en de mogelijke onweerskansen. Er werd besloten tot een extra briefing op het veld zodat de meeste recente situatie vlak voor de start bekend zou zijn. Er zaten namelijk nog wat rode vlekken op de radar maar die leken allemaal af te bouwen. Het gebogen startveld lag vlak bij het hotel en was voorzien van een grote VIP tent. Naast het terrein een grote kermis compleet met reuzenrad. Het was er al erg druk aan het worden. Op het startveld werd ik aangesproken door een Spanjool, het was Anulfo Gonzales, de piloot van de LG GSM special shape, de prachtige ballon die deze maand ook op Barneveld en Twente Ballooning te zien zal zijn. Anulfo is een vervend bezoeker van mijn website en ik had hem ooit eens ontmoet op een ballonmeeting in het Spaanse Sevilla. Hij vertelde me het allerlaatste nieuwtje en hij gaf mij toestemming om het verder te roddelen. Op dit moment wordt er bij Cameron in
Bristol gewerkt aan een nieuwe GSM special shape naar het model van de nieuwe LG Chocolate telefoon. Anulfo is na Leipzig doorgereden naar Friedrichshafen waar hij wat vrienden bezocht bij de Zeppelin fabriek en vanaf daar stuurde hij mij de visual van de genoemde special. Je kunt hem bewonderen in de rubriek “Nieuwe
Ballonnen”. Deze nieuwe telefoon is echter zo plat dat er eigenlijk geen ballon van te maken was, daarom heeft men besloten om er twee met de rug tegen elkaar te zetten zodat het geheel vaarbaar kan worden. De planning is dat de ballon in september in Warstein te zien zal zijn. Op het startveld was het een gemengd gezelschap. De deelnemende piloten kwamen vanuit heel Europa. Oostenrijk, Zwitserland, Spanje, Belgie, Nederland, Denemarken, Hongarije enz. Met de claxon (fanfare genoemd) werden alle piloten naar de veldbriefing geroepen voor de laatste info. De buien waren allemaal afgebroken met uitzondering van een bui in het zuiden, deze was zich helaas aan het opbouwen en dat in combinatie met de warmte die de stad Leipzig op dit moment zelf nog aan de lucht aan het afgeven was, werd besloten dat een start niet verantwoord was. Nou, de mogelijkheden om nog wat
ballonnen te zien werden aardig beperkt nu. Het enige wat we hadden gezien tot nu toe was de mooie show in de stationshal. We hadden ons echter nog niet verveeld want Leipzig is een prachtige stad. Omdat er ook een nightglow gepland stond voor deze zaterdagavond, werd er om 21.00 uur een volgende veldbriefing
	uitgeschreven en konden we ondertussen genieten van genoeg vocht en voedsel in de Viptent. De meeste ballonteams stopten de stof voor de zekerheid maar even weer in de zak voor het geval er nog een bui zou neerdalen. Het bezoekersaantal op het fiestaterrein op dit moment liep al naar de 35000. De dans van Hans-Peter van vanochtend heeft blijkbaar toch een vertragende werking gehad want de omstandigheden bleken nu optimaal te zijn, de lucht was vrij van enige zaken die nu nog een verstoring zouden kunnen brengen. In het schemerdonker begonnen de ballonnen op te blazen. Met de vele toeschouwers langs de afscherming werd alvast de aftelling voor het starten geoefend. Twee fotografen klimmen in de uitgeschoven ladder van een oude brandweer wagen. Ook alle model ballonvaarders waren present en hadden in no-time hun kleine spul in de lucht. Een aandachtspuntje
voor Nederlandse en Belgische organisatoren, het is een enorme upgrade voor een nightglow om zoveel mogelijk modelballonnen deel te laten nemen. De grote ballonnen zijn static maar de kleintjes kunnen zich vrij bewegen door de massa en ook nog een stuk aan een touw omhoog gelaten worden en geven daardoor een werkelijk prachtig effect. Er zijn inmiddels al veel fans die zich zelfs een mini special hebben aangeschaft.



Voor het eerst werd de nightglow op een iets andere wijze uitgevoerd en op zich was dat wel heel leuk. Tijdens de muziek en het fakkelen werd het verhaal van de eerste ballonvaart door de gebroeders montgolfiers verteld. Het was een schitterend spektakel wat werd afgesloten door een mooi vuurwerk.



Nienke was haar eigen gang gegaan en zou ik in het donker na afloop weer treffen bij de uitgang van het veld. Maar al wat kwam . . . Toen ik haar belde zij ze “Zie je die ene modelballon die nog steeds in de lucht hangt, daar heb ik de nightglow mee gedaan, die ben ik de hele tijd al aan het besturen”. Verderop in dit
magazine lees je dat ze nog wel meer ambities heeft. We wurgden ons door de menigte want we wilden even een oogje dichtdoen voordat de ochtendbriefing van 05.30 uur alweer zou beginnen. De zondagochtend zag er heel mooi uit, het zonnetje verscheen aan de horizon, er was weinig wind en amper bewolking. De briefing geeft enkel goede berichten. Een briefing trouwens waarbij ook alles keurig geregeld was. Tafels en stoelen netjes in het gelid waarbij op elke plaats een notitiepapier lag compleet met een pen en een snoepje. We zijn voor deze ochtend uitgenodigd door de Zwitser Stefan Wälchli om met zijn nieuwe ballon mee te varen en rijden direct vanaf het hotel mee in de ballonwagen naar het startveld. Rustig beginnen de vele teams hun spullen op te bouwen. Een klein jongetje zit een beetje te koukleumen op de nog ingepakte ballon van zijn vader. Rustig drijven de eerste ballonnen weg en
stappen wij ook in de mand voor onze trip. Vlak voor ons vertrekken de 2 Spanjolen met de GSM special en de ballon met de losse telefoons er omheen. Ook de nieuwe Kubicek met de schoorsteen op zijn top komt los. Direct na ons komt het Adonia poppetje van de grond, het symbool van een Zwitserse christelijke

	jongerenorganisatie. Deze komt achter ons te hangen, mooi vol in de zon. Op het veld zie ik nog het nieuwe Bofrost ijshoorntje liggen. We hebben nu een mooi zicht op het startveld en de Silbersee met de omringende bebouwing van de stad Leipzig. Links van ons zien we het meest afzichtelijke monument wat ik ooit gezien heb, we zijn er later nog naar toe geweest, het Völkerslachtdenkmal. De Wikipedia Encyclopedie zegt er het volgende over. Tijdens de herfst van 1813 wordt er in de buurt van Leipzig wereldgeschiedenis geschreven. De legers van Rusland, Pruisen, Oostenrijk en Zweden staan het leger van Napoleon tegenover. Van 16 tot en met 19 oktober vechten een half miljoen soldaten voor het toekomstige politieke lot van Europa. Dagenlang wordt er verbitterd bij de dorpen voor de muren der stad gevochten. Tenslotte trekt zich Napoleon terug en blijven op het slagveld 110.000 doden achter. . . .
indrukwekkend om te zien. De Zwitserse vlag aan de toplijn wappert af en toe heen en weer en ook laat de originele koe-bel zich horen die aan het branderframe hangt. Achter ons een massa ballonnen in de zon, een prachtig plaatje. Het koren was overal van het veld gehaald en we dreven over grote stoppelvelden. Ik had
het gevoel alsof we weer in Frankrijk in de lucht hingen. We naderden een grote zandafgraving met enkele grote waterplassen. “Splash???” zegt Stefan. “Bitte”, antwoord ik direct. We daalden richting het water en dan zie je pas dat je toch wel snelheid hebt. Het mandje dompelt even met zijn tenen in de nattigheid waarna we weer snel omhoog gaan want halverwege de meertjes lopen nog wat stroomkabels. Langs het water zitten mensen te vissen en te ontspannen. Toen ik vertelde dat er ook mensen “nackt” lagen, hingen gelijk alle hoofden overboord. Even verderop zet Anulfo zijn grote telefoon aan de grond en we drijven voorbij. Nu komt deze ballon ook in de zon te staan en kan ik nog snel even een foto van die mooie shape maken. We pakken nog een dorpje mee waar we recht over de kerktoren komen en de hoogte voor de landing wordt aangepast. De mensen die toevallig al op dit tijdstip wakker zijn,
staan driftig te zwaaien. Op het grote stoppelveld heeft Stefan alle ruimte en onder het toeziend oog van de Duitse Polizei komt er een eind aan deze mooie reis. Als alles terug in de aanhanger zit komt ook één van de vele aanwezige Marktkauf ballonnen aangewaaid en land vlak naast onze wagen. Onze piloot Stefan zit in de wasmiddelbranche en had nog vele probeermonsters in de auto liggen. Op de terugweg moesten we regelmatig even stoppen om moeders blij te maken met een volle doos.



Al met al is ons bezoek aan de Saxonia Internationale Ballonfiesta toch nog een groot succes geworden. Het onvermijdelijke gebeurde echter toen ik uitcheckte in het hotel en Nienke heeft me daarmee de hele lange terugreis gepest. Ik nam afscheid met de woorden “Danke Viel”. Bennie Bos