Uitgave 55 - December 2006 - Jaargang 5

1

HOTAIR.NL in een nieuw jasje

Tekst: Bennie Bos, Foto: Nienke Bos

Hier show ik even mijn nieuwe winterjas, kost wel 60.000 euro maar dan heb je ook wat. Stop er waterstofgas in en je kunt zo de lucht in. . . . . .
Met veel plezier presenteer ik hier de nieuwe frisse look van HOTAIR.NL Afgezien van het uiterlijk zijn er wat dingen bijgekomen. De navigatie zoals je die gewend was van het "Hot Air Magazine" is  onveranderd. Je krijgt bij het starten van deze website nog steeds het nieuwste magazine voor je neus en je kunt nog steeds in de oranje navigatiebalk naar beneden scrollen waar je alle oude magazine's vanaf het allereerste nummer uit 2002 kunt vinden. Ook de rubriek "Ballooning Pictures" is onveranderd, scroll naar beneden en je vind er duizenden ballonfoto's van mijn hand. Nieuw in de oranje navigatie balk is het onderdeel "Informatie". Hier vind je onder andere de "Ballonkalender 2007". Op veler verzoek heb ik dit onderdeel weer

opgenomen op deze site. Je kunt hier ten alle tijde kijken welk evenement in Nederland of België voor de deur staat. Ik zou graag de organisaties van de diverse ballonfiesta's op willen roepen om mij de gegevens van hun evenement te mailen. Er staan op dit moment twee evenementen vermeld , maar de lijst zal echter snel groeien. Op de pagina "Ballonkalender 2007" staat bovenaan een knop om je aan te melden. Verder zie je bij "Informatie" de knop "Ballonvaart Info" staan. Deze knop is bedoeld voor passagiers in Nederland die een ballonvaarder zoeken om een ballonvaart te boeken. Dit was een aparte website van mij maar deze heb ik nu toch maar geïntegreerd in HOTAIR.NL

Deze site is optimaal te bekijken in Internet Explorer op de resolutie van 1024 bij 768 pixels maar ook de weinige kijkers met de scherminstelling op 800 bij 600 pixels kunnen gewoon de site bekijken, de beide zijstukken vallen dan namelijk weg. Opmerkingen zijn welkom op info@hotair.nl  Bennie Bos

2

Masashi Kakuda

Tekst: Mathijs de Bruijn, Foto's: SIBF en Montegi Photo Gallery

Vandaag schrijf ik enige woorden ter nagedachtenis aan Masashi Kakuda, precies op de dag dat het WK 2006 in Motegi Japan begint. Dit was, respectievelijk is zijn kampioenschap. Hij heeft er heel lang aan gewerkt om het '... the best ever ...' te maken. Vlak voor de finish heeft een hartaanval hem uit het leven gehaald en nu begint het WK zonder hem. Masashi heeft veel voor de ballonvaart wereld betekent.

Ik leerde hem in 1984 kennen toen ik voor de eerste keer in Saga ballonvoer. Hij was official en ik weet nog goed hoe wij toen ergens in de rijstvelden een discussie voerden over het meten van markers. Ik moest al gauw mijn naoorlogse mening dat Japanners alleen maar kunnen kopiëren vergeten. Daarna heb ik veel wedstrijden gevaren die onder zijn leiding stonden of in de achtergrond door hem werden geleid. Masashi beheerste het instrument van het compromis als geen ander en daardoor werden vele van 'zijn' kampioenschappen een succes. Hij was een official die luisterde naar de piloten en zichzelf in hun dienst stelde. Hij was altijd bereid in te springen en b.v. niet te beroerd om even heen en weer te rijden van Saga naar het vliegveld Fukuoka (2x 2 uur) om Johannes af te halen die toen voor mij crewde. Vele jaren zaten wij in de zelfde commissies (regel - en organisatie commissie) en de discussies die wij daar

voerden waren vruchtbaar en leidde door openheid en kennis van zaken meestal tot goede resultaten. Masashi was een Aziaat en is dat eigenlijk altijd gebleven. Af en toe echter lichtte hij de sluier en schreef hij aandoenlijk over het overlijden van zijn vader. Ook heb ik enige zeer open en persoonlijke brieven van hem die ik dierbaar bewaar. We zullen Masashi als 'ballonvaart technicus' en meer nog als persoon missen.  

Mathijs R. de Bruijn

Er is een speciale condoléance site geopend waarop vanuit de gehele wereld berichten worden geplaatst.

Dear Masashi, Wherever you are, you are in our thoughts. We miss you! The Dutch ballooning community is in deep distress when we learned of your death. We have shared so many wonderful times. Many of those times you have shaped. We are very grateful for all you have done for the ballooning world. May peace be with you. Mathijs R. de Bruijn. Royal Netherlands Aeronautical Association. FAI/CIA Delegate

3

Lekke ballon bij GB

Tekst: Andy Cayton, Foto's: Bennie Bos

Om dit verhaal te beginnen, gaan we even terug naar juli van dit jaar. Danni Suskin en ik vormden team

USA-3 tijdens de Gordon Bennett 2006 in België. Onze tweede GB, maar de eerste waarbij we met waterstofgas zouden varen en ook de eerste keer dat we met een netballon zouden werken. Helium werd niet

verstrekt, ook niet na ons verzoek waarbij we de extra onkosten zelf wilden dragen. Na een zoektocht van enkele weken zonder succes, besloten we een Amerikaans geregistreerde ballon te gaan gebruiken die al in Duitsland lag. Het was een oudere netballon van het fabrikaat Worner. Deze ballon was al door

3 andere US teams gebruikt in voorgaande GB’s.

Na gesprekken met piloten die al op deze ballon gevaren hadden, werd het duidelijk dat deze ballon een probleem had met gaslekkage en dus maakte ik een afspraak met de fabriek om de ballon te laten inspecteren. Mijn bezoek aan Duitsland was een thuiskomst voor mij. Begin jaren 70 ben ik hier in het leger gestationeerd geweest om patrouilles te lopen langs het ijzeren gordijn. Tijdens deze grote beurt van de ballon werden diverse kleine gaatjes gevonden in het rippaneel welke werden gerepareerd. Met de vaarbare ballon ging ik naar de Augsburg

Balloon Club. Ik was nog geen uur in mijn hotel toen Stefan Dolpp en Evi Schmidt-Kranzle aan mijn deur klopten met de vraag of ik gereed was om naar het startveld te gaan. Later in de middag zaten we op het terrein van de club welke beschikt over een eigen waterstofgas voorziening. Michel Worner en Wolfgang Matt

van de fabriek en diverse clubleden voegden zich bij ons. De inflate en het leerproces konden beginnen. De komende uren leerde ik zoveel over waterstofgas en netballonnen als ik maar kon. Het plan was om de ballon gedurende de nacht te laten staan wat ons tevens de gelegenheid gaf om de voorraad Duits bier en worstjes op te maken. We maakten ter plaatse een kamp en wachtten tot de zon over de horizon zou komen. Vier van ons klommen in het mandje en stegen op voor een 5 uur durende vaart over enkele van de meeste mooie gebieden van deze aarde. Na diverse “Touch and Go’s” was de vaart weer voorbij en had ik geen bedenkingen meer over de lekkage’s van deze ballon. Het zou een mooie zomer zijn geweest als het verhaal hier zou eindigen. Tijdens mijn periode bij de Worner fabriek werd het duidelijk dat de ballon fit genoeg was voor de Gordon Bennett race, met een enkele kanttekening. Het systeem was

zo goed als je kunt verwachten van een netballon van die leeftijd. Het probleem lag hierin dat een modern “quick-fill” system tussen de 70 en 100 uur in de lucht zou kunnen blijven. Met deze ballon, werd mij verteld, zouden we het onder goede condities 45 tot 50 uur volhouden. Aan de Gordon Bennett deelnemen met een

dergelijke ballon zou net zoiets zijn als een mes meenemen naar een pistoolduel. Toch besloten we door te zetten met de gedachte dat vroegere Europese ballonraces bijna nooit langer duurden dan 50 uur. Met de vele restricties in Europa hadden we echt de gedachte dat we een kans maakten op de overwinning. We kwamen naar België met de grote hoop om de beste afstand te varen die niet meer dan 40 uur zou bedragen. We weten nu inmiddels allemaal dat de langste vaart in de Europese geschiedenis tijdens deze race in de 65-70 uur range lag. In het laatste uur voor onze start bleek onze ballon toch niet vrij van lekkage en zijn we niet eens gestart. Het probleem dat we ondervonden kan enkel voorkomen bij een oudere netballon. Onze ballon lag niet netjes gecentreerd in het midden van het net waardoor de stof tegen het ventiel aandrukte en er voor zorgde dat deze niet geheel kon sluiten.

Met pijn in het hart, diepe teleurstelling en nog 2 dagen uitwaaien in Parijs, pakten we onze koffers en gingen weer naar huis. We hadden een harde les geleerd.    Andy Cayton

4

America's Challenge, de aanloop

Tekst: Andy Cayton, Foto's: Kevin Knapp

Een maand na onze grote teleurstelling in België was het tijd voor de America’s Challenge. We begonnen met een schone lei. Danni had al zijn vrije dagen opgeofferd aan ons tripje naar België en daarom had ik geregeld dat Kevin Knapp mij tijdens deze gasballonrace zou bijstaan als co-piloot. Kevin is de piloot van de “Army”

ballon en is in het dagelijks leven vliegtuigpiloot voor “Mayflower Transit”. Ik had eigenlijk helemaal geen plannen gemaakt om dit jaar aan de race mee te doen, maar Kevin wilde echt zijn “Gas rating” halen. Op mijn terugreis naar Amerika had ik contact met Kevin en vroeg hem om zich voor te bereiden voor een lange trip. Hij begreep mijn bedoeling, ik had namelijk aan Danni beloofd dat we echt alles in het werk zouden stellen om bij de top 3 terecht te komen om zodoende weer een plaats voor de Gordon Bennett in 2007 veilig te stellen. We wilden die tweede kans. Ook nu weer was Don Day onze vaste meteoman. Don verzorgde altijd mijn informatie over het weer tijdens mijn recordvaarten en gasvaarten. Dit jaar zat Don bij ons op de startlocatie in Albuquerque in New Mexico. Hij moest het met ons uithouden en constant onze vragen beantwoorden tijdens de 3 dagen vertraging die we hadden in

verband met het slechte weer. Ik had gehoopt dat we zaterdags zouden kunnen varen, de wind zou ons dan naar het noord-oosten brengen, met een mogelijke landing in Canada. De vele onweersbuien oostelijk van de bergen waren echter een goede reden om de start te vertragen. De eerste optie was op dinsdagavond en

het leek een strakke wind van west naar oost te zijn. Ik dacht dat dit weer een race zou worden met een hechte groep op het eind, met iedereen vechtend voor die extra kilometer. Kevin en ik zijn twee GROTE jongens, dat moest wel een nadeel zijn. Mijn ballon zou het wel volhouden, maar zoals altijd bij gasballonwedstrijden, is de hoeveelheid ballast aan het einde van de race erg belangrijk. De lichtere piloten kunnen simpelweg meer ballast mee nemen. Maar ik was erg gemotiveerd en ook Kevin wilde een lange reis met mij maken. Er was een voordeel aan het feit dat ik niet mee heb kunnen doen aan de Gordon Bennett in September. De andere deelnemers hadden nog vermoeidheid verschijnselen van de marathon vaart en de reis naar en van Europa. De 3 dagen vertraging was erg moeilijk voor mij. Ook al ging ik nu met mijn eigen ballon de lucht in, de spanning was hoger dan normaal. Ik hoopte zo dat

we konden starten, de gedachte om voor een tweede keer aan de grond te blijven was moeilijk uit mijn hoofd te krijgen. Door deze vertraging moesten mijn vrouw Teresa, mijn zoon Gunnar en mijn vaste team op maandag terug vliegen naar huis. Gelukkig deed Gunnar een wens bij de wensput in het Aquarium van de

stad. Toen hij een geldstuk had gegooid, wenste hij dat zijn vader en meneer Kevin de race zouden winnen. Omdat ik nu mijn favoriete team niet om me heen had, zou het een eenzame start worden. Gelukkig waren een aantal vrienden bereid om hun taken over te nemen. Dit was mijn vijfde gasvaart en de derde als Pilot in Command. Ik laat Kevin in het volgende artikel het verhaal van de vaart vertellen zoals hij het beleefde. Het was zijn eerste gasvaart, en dat zijn altijd de beste. Tijdens de vaart gedroeg hij zich als een echte oldtimer, een sterke co-piloot. Hij had alles onder controle. Van de procedures in het gecontroleerde luchtruim tot het varen op een paar honderd foot hoogte boven de boomtoppen in de derde gitzwarte nacht. Als iemand een gas

co-piloot nodig heeft, ik beveel hem van harte aan.

Ik wil deze vaart opdragen aan de overleden “Bucky” Brown, naar wie mijn ballon is vernoemd, (Bucky’s Dream) en tevens aan mijn overleden vrouw, Majoor Marie Rossi-Cayton (US Army, KIA Desert Storm 1991). Ik weet zeker dat ze beide als co-piloot bij ons aan boord waren.  
     
Andy Cayton

5

America's Challenge, de winnende vaart

Tekst en Foto's: Kevin Knapp

Ik drijf nog steeds op de golf van opwinding die is ontstaan na onze overwinning in de America’s Challenge. Mijn eerste gasvaart en mijn eerste optreden daarbij als co-piloot, nog nagenietend van de vele discussies die ik naderhand op het fiesta terrein hoorde over ons besluit om boven de Golf van Mexico te gaan varen.

“Een gedurfde actie”, “piloten met lef”, “ik hoop dat ze kunnen zwemmen”, “ik zou me niet boven dat water wagen”, “dit is een van de meest spannende eindsprinten van een gasrace”. . . . Andy Cayton bood mij de gelegenheid om als zijn co-piloot te fungeren tijdens deze challenge. Wedstrijden op een gasballon zijn volgens mij het hoogtepunt voor een ballonpiloot en ik wist dat ik zou worden blootgesteld aan alle magie van deze sport maar ook tevens aan alle gevaren daarvan. Ik wist ook dat ik geen betere leermeester kon treffen dan Andy. Hij is een gepensioneerde Special Operations helikopter piloot met duizenden vlieguren, velen daarvan in oorlogsituaties en onder extreme omstandigheden. Tevens is Andy houder van vele ballonrecorden. In alles wat hij doet, straalt hij zelfvertrouwen en doorzettingsvermogen uit. Ikzelf, Kevin Knapp (foto), ben een gepensioneerd Special Forces officier met

meer dan 3000 parachutesprongen en meer dan 1000 vaaruren op heteluchtballonnen. Onze definitie van “extreem” is waarschijnlijk iets anders dan wat een gemiddeld persoon daar onder verstaat. We noemden ons “Team Army” en waren vastbesloten om te winnen. Het weer was onze eerste uitdaging op de geplande

startdatum zaterdag 7 oktober. Onweer en bewolking tussen 10.000 tot 18.000 foot hoogte en ijsregen tussen 12.000 en 13.000 foot. Het hield ons aan de grond tot dinsdagavond. Zelfs toen we met de laatste voorbereidingen bezig waren, was het weer nog twijfelachtig. Het koufront en lagedrukgebied wat onze start had vertraagd, bevond zich nu voor ons. Een massief koufront kwam vanuit Canada naar centraal USA richting de Golf van Mexico. We moesten tussen deze twee fronten blijven om een veilige vaart te kunnen maken. Onervaren als ik was met lange afstand vaarten, gaf deze omstandigheid me toch wel enige kriebels. Over het ballon systeem maakte ik me geen zorgen. Andy en ik hadden de mand al een week geleden geprepareerd. Vorig jaar hebben Andy en Danni Suskin nog een vaart van bijna 2000 kilometer gemaakt met deze ballon. Als een piloot vertrouwd op zijn ballon en apparatuur,

kan hij zich volledig concentreren op de vaart zelf. Achteraf hoorde ik van velen dat ik bij de start helemaal niet zo zenuwachtig was geweest als men wel had gedacht, zeker omdat het ook nog eens mijn allereerste gasballonvaart was. Ik keek uit naar de magie die deze vaart zou brengen en de uitdagingen die zouden

komen. Problemen zouden we op het moment van ontstaan oplossen, we moesten ons geen zorgen maken over dingen die niet aan de orde waren. Ik zal eerlijk vertellen dat ik op de start gefocust was en niet veel kan herinneren wat er om me heen gebeurde. Ik weet nog dat iedereen “Good Luck” riep en dat Andy twee zakken zand aan de ballonmeister overhandigde waarna we de lucht in gingen. Een magisch moment toen ik omlaag keek naar het fiesta veld en downtown Albuquerque in het midden van de nacht. Wat een pracht gezicht. De schittering van de lichten onder ons was adembenemend, evenzo als de schittering van de sterren boven ons. We bleven méér oostelijk dan de andere ballonnen voor ons toen we de Sandia Mountains over staken. Met 50 km/h op een hoogte van 10.000 foot hingen we daar in die eerste nacht, het was veel kouder dan we verwacht hadden. Met moeite bleven we een beetje op

temperatuur. Nadat we genoten hadden van een betoverende zonsopkomst op woensdagochtend maakten we rond 06.30 uur contact met het vliegveld van Lubbock in de staat Texas. We voeren bijna de gehele woensdag boven Texas met een snelheid van rond de 50 km/h. Phil McNutt en Brian Critelli zaten 90 graden

haaks op onze richting en passeerden onder ons naar het noorden, vlak voordat we het metropool Dallas / Forth Worth bereikten. Op de foto zie je de stad Dallas. In de verte zagen we andere ballonnen maar het was fijn om team 7 zo dichtbij te zien. De toren van het vliegveld van Dallas verzocht ons om hun luchtruim op 11.000 foot te doorkruisen waarna onze ballon in een meer zuidelijke richting terecht kwam. Het is een understatement als ik zeg dat het erg druk was op dit vliegveld. Ik was zeer verbijsterd hoeveel vliegtuigen er om ons heen hingen, alles werd echter keurig gecoördineerd. Boven ons, onder ons en naast ons, uren lang. Rond 21.00 uur die avond, ik was toen pilot in command, zag ik voor een prachtige halve oranje maan een groep ganzen vliegen, dicht bij onze mand. Dit zijn van die kleine dingen die me dan helpen focussen, zelfs met zoveel dingen die ik op dat moment in de gaten moest

houden. We bereikten noord-Louisiana en brachten het grootste gedeelte van de nacht door op 2.500 foot met een laag snelheidje van 20 km/h. Onze strategie was om achter het weersysteem verderop te blijven en onszelf daarmee vast in een goede positie te manoeuvreren voor de komende dag.

We vielen terug op onze positie ten opzichte van de andere teams maar dit bracht ons precies waar we wilden. Donderdagochtend namen we de beslissing waar iedereen over sprak, de beslissing om hoog boven de Golf van Mexico te gaan varen. De wind boven land op 3, 6, en 9,000 foot waaide allemaal richting de golf,

andere teams hadden dat in de gaten en besloten te landen. Andy had een lang gesprek met Don Day, onze meteoroloog, en daaruit kwam het gegeven dat de wind boven 12.000 foot ons over de golf zou voeren met een richting naar het vaste land bij Panama City in Florida. Alle beschikbare informatie leerde ons dat dit moest lukken. Als we in de race wilden blijven moesten we dus hoog en over het water. Ik zei tegen Andy dat ons kleine avontuurtje het gesprek van de dag zou worden. Tegen 10.00 uur gooiden we ballast overboord en kwamen net ten oosten van New Orleans boven het water. Onze hoogte was 13.500 foot en we hadden daar een snelheid van bijna 70 km/h. Het was erg leuk om over de schepen te varen en de olie-installaties te zien. We hadden prachtige gesprekken over de radio met de operators van de Eglin Air Force Base waarbij we alles moesten uitleggen over wedstrijden met

gasballonnen. De reis verliep relatief langzaam maar uiteindelijk kwamen we weer boven het vaste land zoals gepland en tegen 16.30 uur begonnen we onze daling in te zetten. We begonnen al onze apparatuur en spullen die we in de mand hadden veilig te stellen als voorbereiding op een mogelijke landing. We levelden de

ballon uit aan de rand van het Apalachicola National Forest. Gezien onze positie was er geen mogelijkheid om te landen en dat maakt het besluit om door te varen een stuk gemakkelijker. De meteo voorspelde dat de windsnelheid in de komende nacht erg laag zou liggen. Onze ballastvoorraad was in orde en we berekenden de afstand en de tijd die we nodig zouden hebben om deze wedstrijd te winnen. Het team van Eimers stond al aan de grond en dat was de enige afstand die wij moesten verbeteren. Als je nog nooit op een hoogte van 500 foot boven het Apalachicola National Forest hebt gevaren, weet je niet wat “donker” is. Met uitzondering van een enkel zoeklicht van een jager was er absoluut geen licht tijdens onze vaart. Het was relatief eenvoudig voor mij om boven de golf te varen, des te ongemakkelijker voelde ik me nu in het pikkedonker. Te meer omdat we weer een klein beetje richting de

golf begonnen te drijven langs de kust van Florida. Ik deelde mijn ongerustheid met Andy. Na het bos kwamen we over plekken waar we zouden kunnen landen maar hij overtuigde mij ervan om gewoon door te varen tot sunrise. De kalmte van Andy bleek terecht, wat een prachtige zonsopkomst. De grondwind was rustig en er

was wat mist. Toen de zon opkwam werd onze ballon op een natuurlijke manier verwarmd waardoor hij weer begon te stijgen. We hadden een oostelijke stroming met 20 km/h en we wisten dat we konden winnen. Toen we de snelweg I-75 passeerden net ten zuiden van Gainesville kregen we diverse telefoontjes met het bericht dat we de afstand van het team Eimers/Winker hadden verbroken. We bleven nog even doorvaren totdat we voor ons een gebied hadden van 15 kilometer waar we overal konden landen en waar we de ballon lieten zakken.

In de aanloop naar ons landingsveldje zag ik onze crew al staan die druk bezig was om foto’s te maken. Tot onze verbazing waren ook enkele piloten aanwezig die we nog getroffen hadden op de ballonmeeting in Albuquerque en die inmiddels alweer naar huis waren gevlogen. Ook zij stonden ons op te wachten. Om 11.08 uur zijn we geland in de voortuin van Mr. Fredrick Benton in Citra, Florida. Er stond nog iets van 5 km/h wind en we maakten een mooie staande landing. We lieten de ballon nog even overeind staan om de kijkers nog het één en ander te kunnen uitleggen en uiteraard voor de foto’s. Grondeigenaar Mr. Benton was zeer verheugd met onze komst en verwelkomde ons hartelijk. Nadat we alles opgeruimd hadden mochten we zelfs bij hem douchen. We hadden een afstand afgelegd van 2380 kilometer in 60 uur en wonnen met die afstand deze America’s Challenge Gas Balloon Race. Ik was meer opgewonden voor Andy dan voor mezelf, zeker na het debacle van Andy tijdens de afgelopen Gordon

Bennett in Belgie met de lekkende ballon. Het was een eer en een privilege om deze vaart met hem te mogen maken. Het was mijn eerste gsballonvaart en ik heb nog zoveel te leren. Met mijn lange termijn plan om ooit een replica te gaan bouwen van de Thaddeus Lowe’s Civil War Ballon, the Intrepid, verheug ik me alvast op de volgende vaart.   Kevin Niels Knapp

Op bovenstaande foto zie je de 3 winnende teams. Plaats 2 - team Eimers/Winker (jawohl, unsere Willie),
plaats 3 - team Davis/Abruzzo en de winnaars Kevin Knapp en Andy Cayton tijdens zijn toespraak.
Op onderstaande foto nogmaals beidde heren die staan te glimmen als trotse Amerikanen.

6

Prachtige ballontracking in Google Earth

Tekst: Bennie Bos, afbeeldingen: Martijn de Vries, Foto: Bennie Bos

Zo nu en dan bekijk ik op internet de foto's die piloot Martijn de Vries maakt van zijn passagiersvaarten. Op de foto stijgt hij net op in het Zuid-Duitse Inzell.
Ik verwonder mij altijd over die prachtige ballontracking afbeeldingen die ik op zijn website tegenkom. Martijn heeft nu een zogenaamde tutorial op zijn website geplaatst over dit onderwerp. Dit is een korte les hoe je onderstaande plaatjes ook voor elkaar kunt krijgen. Martijn werkt met een Garmin GPS en het gratis programma Google Earth. Een kwestie van je trackgegevens na de vaart downloaden in Google Earth en een beetje spelen met de instellingen. Voor de tutorial kijk je dus even op de website van Martijn de Vries. Google Earth is eveneens gratis en kun je eenvoudig op Internet downloaden. Kom je er helemaal niet uit, dan is Martijn niet te beroerd om je vragen te beantwoorden.    Bennie Bos

UPDATE 1 december 2006 van Martin de Vries
Het lijkt erop dat de allernieuwste BETA versie van Google Earth (FREE), niet meer toestaat GPS-data via Mapsource te importeren. Als dit bij u ook het geval is, verwijder dan Google Earth BETA 4 en installeer Google Earth 3. Dit programma werkt iets anders, maar gebruikt wel dezelfde gedetailleerde kaarten. Download Google Earth 3 hier.

7

In 5 uur over de Alpen

Tekst en Foto's: Stefan Zeberli

Een overtocht van de Alpen is door allerlei weersomstandigheden niet het gehele jaar mogelijk. Enkele in de koude periode kan een dergelijke lange vaart met een heteluchtballon gemaakt worden. De ideale weersituatie zat er al enkele dagen aan te komen. Direct begonnen de Aeronauten met de voorbereidingen zodat ze zoals gepland op zondagochtend 5 november konden starten. De ballonnen dreven eerst in zuidwestelijk richting. Op grotere hoogte, 4500-5000m, zat een wind uit het noorden. Al na een half uur na de start zweefden de avonturiers over de "Pilatus" in de richting Sarnen. De ballonvaarders en hun passagiers genoten van een adembenemend overzicht over de Alpen. Een prachtige route bracht de ballonnen over de gigantische "Berneralpen", de "Aletschgletscher", de "Simplon-Pas" en de 4634 meter hoge "Monte Rosa" naar Italië. Het was een rustige landing in de buurt

van Ivrea, noordelijk van Turijn. De ballonnen zijn bijna 5 uur in de lucht geweest en legden een afstand van ongeveer 250 kilometer af. Vele nieuwsgierige Italianen verzamelden zich na de landing rond de ballonnen en bekeken hoe alles afgebouwd werd. Een uur later was ook de crew ter plaatse met de aanhanger. Na afloop genoot een ieder van een pizza.   Stefan Zeberli

8

HighFlyer in York

Tekst: Bennie Bos, Foto: HighFlyer Hamburg

Luchtballonbouwer Per Lindstrand loopt al een jaar rond met zijn plannen om boven het Engelse York een zogenaamde HighFlyer in de lucht te krijgen. Dit is een enorme helium gevulde ballon die aan een kabel omhoog gelaten word en waarmee zo'n 25 bezoekers tegelijk van een hoogte van meer dan 100 meter een prachtige omgeving kunnen bekijken. Je ziet de ballonnen bij de Niagara watervallen en in Disneyland Parijs maar ook in steden zoals Hamburg (foto) en Barcelona. Ook Brussel heeft een dergelijke ballon gehad, maar deze is helaas na enkele jaren weer verwijderd. Op dit moment zijn er over de hele wereld ongeveer 30 HighFlyers actief. Lindstrand is in gesprek met de eigenaar van een locatie maar wil de plek op dit moment nog niet prijsgeven. Hij verwacht dat aan het eind van dit jaar meer duidelijkheid te kunnen geven. "York is perfect for it" aldus een zelfverzekerde Per Lindstrand.   Bennie Bos

9

Uitbreiding Greetzz Ballonvaarten

Tekst en bewerking visual: Bennie Bos, Visual: Cameron Balloons

Greetzz Ballonvaarten gaat zijn vloot uitbreiden. Vanaf 2007 verschijnen maar liefst 3 nieuwe ballonnen met de eigen exclusieve huisstijl in het Nederlandse luchtruim. Piet Hooijen en Frank de Goede, eigenaren van Greetzz Ballonvaarten krijgen de beschikking over een splinternieuwe Cameron A-300 en een A-250.
De PH-GRX en de PH-GRV. Als eerste op het vaste land van Europa biedt Greetzz nu de mogelijkheid aan piloten om als franchise-nemer in te stappen. Als eerste in Nederland heeft Alex Jan Barends een Greetzz ballon aangeschaft en hij zal vanaf zijn thuisbasis Enschede gaan opereren. Ook hij zal uiteraard door heel Nederland gaan varen met zijn nieuwe PH-GRD, een Cameron A-300. Doel van deze Greetzz franchising is om het bedrijf te decentraliseren en om de logistiek te vereenvoudigen.   Bennie Bos

10

Ballonvaren in de Loire vallei

Tekst en Foto's: Gino Ciers

Op 4 en 5 november mochten wij met Bob Berben en Miche mee naar een stage over gasballonvaren te Blois, midden in de Loire vallei in Frankrijk met zijn prachtige kastelen. Op zaterdagmorgen bouwden wij de gasballon ter demonstratie op en maakte Bob, samen met enkele deelnemers aan de stage (voornamelijk hetelucht-piloten) een korte vaart van een 80-tal km in iets meer dan 2 uur … De 4 andere aanwezige Franse net-gasballons stegen later op. Steeds beter besef ik dat we nu echt bij de “happy few” zijn die de oorsprong van het ballonvaren, namelijk de gasballon, van zo dichtbij mogen leren kennen. Ongelofelijk wat men tijdens zo’n stage bijleert over ballonvaren, meteo, wind, GPS, veiligheid, enz. Mijn vrouwtje Nele en ikzelf hebben genoten! Bedankt Bob en Miche.   Gino Ciers

11

Speciale Mister Bup Dubai Pin

Tekst: Lenny Cant

Eind deze maand wordt in Dubai voor de allereerste keer een ballonmeeting georganiseerd. Het Mister Bup Balloon Team uit België is één van de 100 teams dat aan deze exclusieve ballonmeeting zal deelnemen. Naar aanleiding van hun deelname werd een speciale Mister Bup pin gemaakt. Van de Mister Bup Dubai pin zijn er slechts 250 beschikbaar. Ze zijn allen genummerd. De pin is te koop voor 8 euro + verzendingskosten. Omdat deze pin in zeer beperkte
oplage werd gemaakt wordt deze niet geruild. Voor info en bestelling kun je een e-mail sturen naar dubai@misterbup.be Momenteel wordt alles in gereedheid gebracht voor onze trip naar Dubai. Mister Bup zal binnenkort met het vliegtuig naar de Verenigde Arabische Emiraten reizen om daar aan het allereerste Dubai Balloon Festival deel te nemen. Het Mister Bup Balloon Team staat een prachtige overgang van oud naar nieuw te wachten, want op oudejaarsavond nemen we deel aan de New Years Eve Nightglow op het domein van Dubai Creek
Lenny Cant 

12

Ervaring opdoen in Frankrijk

Tekst en Foto's: Frank Schweppe

Francofone piloten gevraagd. Het bedrijf Objectif Montgolfières, reeds eerder beschreven in het Hot Air Magazine, zoekt voor het zomerseizoen van 2007 opnieuw piloten die bereid zijn vijf of zes maanden achtereen passagiersvaarten uit te voeren in de Auvergne. Piloten met tenminste 300 uur P1 en enige

ervaring met grotere typen (tot en met klasse C volgens het Nederlandse systeem) kunnen bij Objectif goed hun ervaring verbreden, en uren verzamelen in Cameron 210's, de ballons waarmee regulier wordt gevaren boven de vulkanen van het Parc Regional des Volcans (de Monts Dôme en incidenteel de Mont Dore/Massif de Sancy). De vaarten in dit gebied zijn hoogst technisch dankzij het gevarieerde landschap. Regelmatig worden hoogten bereikt tot zo’n twee kilometer boven zeeniveau; om die reden zijn de ballons meestal relatief licht beladen (7 of 8 passagiers in een 210, in plaats van 10). Seizoenspiloten kunnen voor de duur van de zomer in tijdelijke loondienst treden van Objectif, of, als zij in Nederland als ballonvaartbedrijf staan ingeschreven bij de Kamer van Koophandel, de uitgevoerde vaarten per keer factureren. Tarieven zijn bespreekbaar. Enige kennis van de Franse taal is

wenselijk, vloeiend Frans is niet nodig (het is een goede gelegenheid om je Frans flink bij te spijkeren!). Objectif regelt een profcheck met een Franse instructeur, waarna je een volwaardig Frans brevet verkrijgt waarmee je in Francofone werelddelen op alle klassen ballons mag varen. In 2007 wordt de vloot mogelijk uitgebreid met een 300, die dan meest gevaren zal worden met 12 passagiers. Wie in Nederland tot en met

klasse C geautoriseerd is, kan zo reeds ervaring opdoen op klasse D, want het Franse brevet maakt, zoals gezegd, geen onderscheid... Als het weer het toelaat wordt er in het hoogseizoen zowel ‘s ochtends als ‘s avonds gevaren (het streven is naar voornamelijk ‘s ochtends, met de avonden als reserve). In een normaal seizoen, dat loopt van begin mei tot half oktober, zijn er gewoonlijk totaal rond honderd vaarten te maken voor een fulltime piloot. De ‘residente’ piloot/piloten kunnen onderdak krijgen in de piloten-logeerkamer(s) bij het kantoor van Objectif (in feite een voormalige boerderij in permanente staat van verbouwing, op een heuveltop nabij Aydat). Die accommodatie is simpel, maar er is kookgelegenheid, een terras en een zwembad voor de warmste zomerdagen. Het is een dagreis per auto van Utrecht, en de luchthaven van Clermont-Ferrand ligt op een half uur rijden – er is elke dag een directe

retourvlucht naar Schiphol. Objectif Montgolfières is te bereiken via 00 33 450 580 846 (kantoor). Adres: 14 rue de Bellevue - Le Mas, 63970 Aydat. Informatie op deze website en op deze website. De eigenaar van Objectif, Charles Gauby, is mobiel te bereiken op 0033 6 07 19 02 35. Wie in het Nederlands meer informatie wil, kan mij bellen op 0033 4 73 85 31 57, of mij even een email sturen.   Frank Schweppe

13

Gestolen ballon terug gevonden

Tekst: BBC News, Foto: Bennie Bos

Bosarbeiders hadden niet gedacht dat ze ooit een dure heteluchtballon in het bos zouden vinden, compleet met mand en branders. Men deed de vondst in de buurt van Tintern Abbey, Monmouthshire. Omdat het registratieplaatje nog netjes in de mand gemonteerd zat, was het niet zo heel moeilijk om de rechtmatige eigenaar Graham Smith op te sporen. Hij woont in de buurt van Bristol. Volgens de vinder is dit het meest bijzondere wat ze ooit in een bos hebben gevonden. De ballon met de kleuren lime-groen, blauw en roze lag in het prachtige natuurgebied van Wye Valley. In dit gebied werden vroeger vaak afgedankte auto's gedropt, maar deze vondst was wel van een geheel ander kaliber. De eigenaar was ontzettend blij toen hij het goede nieuws hoorde. "Ballonvaren is mijn leven, de trailer met ballon is afgelopen september bij mijn huis gestolen. Ik vaar al vanaf 1989 en ben altijd heel

voorzichtig met mijn spullen. Toen hij werd gestolen was dit werkelijk een drama. Eerlijk, ik had nooit gedacht hem terug te zien. Ik weet dat het de daders om de trailer te doen was en had gedacht dat ze de ballon direct in de brand hadden gestoken".    BBC News

14

Little Pirat

Tekst: Mike Schrum, Foto 1: Gino Ciers, Foto rest: NPH

Dit verhaal gaat over de Little Pirat Special Shape waarmee onlangs in Amerika een ongeluk is gebeurd. Gelukkig zonder ernstige gevolgen. Piloot Mike Schrum wil jullie graag zijn verhaal laten lezen in dit magazine. Niet voor de sensatie maar puur als wijze les. Mike Schrum: Hallo allemaal. Het wordt tijd dat ik nu mijn eigen

verhaal eens ga vertellen, ik ontving al emails met het bericht dat ik uit de ballon gesprongen zou zijn en was overleden. Ik kwam al gedurende 3 jaar op de Page Arizone ballonfiesta (foto's onder). Een prachtige plaats om ballon te varen, daarbij is de ballonmeister een goede vriend van mij. Op het laatste moment besloot ik om de Little Pirat ballon mee te nemen naar dit evenement omdat er mensen aanwezig zouden zijn die belangstelling hadden getoond om de ballon te kopen. De ballon is niet van mij, ik probeer hem enkel te verkopen voor de Amazon Balloon Company. We stegen op zaterdagochtend op van een verlaten golfterrein wat special voor ons nog even gemaaid was. Een normale vaart zoals meestal over de stad. We landden op een parkeerplaats van een bedrijf wat beton blokken maakt. Zaterdagavond deden we mee aan de nightglow langs de hoofdweg naar de stad. Een interessant feit die avond was dat ik vergat om de rode lijn vast te knopen aan het branderframe en ik deze tijdens de inflate de ballon in blies. Ik kon hem er zo weer uithalen maar achteraf was dit een belangrijk feit. Zondagochtend bouwde ik de ballon op, briefde mijn 4 passagiers, liet ze instappen en steeg op van het veld. De wind was zwak en variabel, volgens mijn GPS had ik een snelheid van 2,5 km/h. De ballon die voor mij was opgestegen klom hoger en vond een oostenwind, iets wat ik ook wilde. Toen ik begon te branden zag ik dat er wat

gras uit de ballon dwarrelde. Ik keek omhoog en zag een pluk gras zo groot als mijn handpalm in de brand staan. Het viel op de scoop en bleef daar hangen. Op dit moment zat ik op 100 meter hoogte. In enkele seconden stond de hele scoop in de brand. Ik probeerde de brandblusser uit de houder te pakken, maar

slaagde daar niet in. Ik begon direct te dalen maar de wind die nu langs de scoop waaide, wakkerde deze alleen nog maar meer aan. Weer probeerde ik de brandblusser los te krijgen. Op 20 tot 30 meter hoogte hoorde ik ineens "ping" "ping" "ping".
5 loadtapes waren losgebrand van de ballonmond. De mond was echter nog volledig geopend en de mand hing nog recht. Ik brandde met beide branders gedurende 3 seconden om de klap op de grond op te vangen, de riplijn zover mogelijk naar beneden getrokken. Nogmaals probeerde ik de brandblusser uit de houder te halen, weer zonder succes, waarna ik de brandstofafsluiters op de flessen dichtdraaide. De mand raakte de grond, ging plat en verankerde zichzelf onder een stenen rand. Ik dacht dat de rit over was, 5 tot 10 seconden lagen we stil. Toen ik opstond deden 2 passagiers dat ook waarna de stenen rand afknapte en de mand zich loswrikte en 2

passagiers overboord vielen. We gingen weer de lucht in. 7 verdere loadtapes brandden door en knalden los waarna onze mand nog aan 8 kabels vast bleef zitten. De mand hing nu scheef en 2 carabiners hingen nutteloos in de hoek met de restanten van de kabels er aan. Ik bedacht dat de over gebleven kabels het ook niet lang meer vol zouden houden en knoopte de rode riplijn stevig vast aan het branderframe. Ik dacht dat we op 20 meter hoogte zaten maar ooggetuigen verklaarden later dat we wel op 50 tot 60 meter hingen.

Weer kwamen we op de grond en met behulp van aanwezige crewleden werden de overige 2 passagiers uit de mand gehaald. Met beide handen en al mijn kracht trok ik nu de velcro los van de brandblusser. Dit hele verhaal speelde zich binnen 5 minuten af, van start tot laatste landing. 2 passagiers kregen elk 4 hechtingen. Mijn trots was behoorlijk aangetast. Denk nu even terug aan het feit dat gisteravond bij de nightglow mijn rode riplijn in de ballon waaide. De ballon wilde mij iets vertellen maar ik luisterde niet !!! Ik had toen na moeten denken dat ook het droge gras naar binnen zou waaien. De onderkant van deze typische ballon is plat, het houd de dingen vast die er in geblazen worden. Het gras werd er tijdens het inflaten in geblazen en tijdens het branden ontstonden er windcirculaties die het gras richting de mond dreven en in aanraking brachten met het vuur van de brander. Wanneer was de laatste keer dat jij

de brandblusser uit de houder hebt gehaald ?? De velcro deed zijn werk, veel te goed. De stof die was gaan branden van de ballon was verkeerd, deze stof was alleen maar toegepast in DEZE ballon en in geen enkele andere ballon. Hij zal nu worden vervangen door Nomex. Ik wil heel duidelijk stellen dat geen enkele ballonfabrikant deze stof gebruikt in ballonnen, niet in Amerikaanse, Europese of Braziliaanse ballonnen. Het was alleen maar gebruikt in DEZE ballon. Als de ballon straks klaar is zal ik zeker weer met deze ballon gaan varen. Mijn passagiers hebben mij alle 4 laten weten dat ze weer met mij zullen varen. Ik hoop dat iedereen die dit leest zijn voordeel met dit verhaal doet. Let op droog gras en check je brandblusser. Fly safe.

Mike Shrum

15

Afval Helium ??

Tekst: NOS, Foto: Bennie Bos

Zou onderstaand bericht een opsteker kunnen zijn voor de gasballonvaart in Frankrijk?, het zou kunnen:

De Europese Unie, de VS, Rusland, China, Japan, India en Zuid-Korea hebben een akkoord getekend over de bouw van de eerste kernfusiecentrale. Het project kost 10 miljard euro. De bouw begint in 2009 in het Zuid-Franse Cadarache. Kernfusie wordt gezien als de ideale energiebron voor de toekomst. Het proces is veilig, de grondstoffen (deuterium en lithium) zijn in overvloed aanwezig en er blijft geen hoog-radioactief afval over. Ook komen er geen broeikasgassen vrij, alleen het onschadelijke helium. In de experimentele centrale zal onder meer worden onderzocht hoe kernfusie rendabel kan worden gemaakt.

NOS

16

"Spirit of Dubai" begonnen aan tour

Tekst: Bennie Bos en piloot luchtschip, Foto's: Spirit of Dubai Press Office

Ze noemen het een “pioneering airship adventure”, de reis van het “Spirit of Dubai” luchtschip. Een reis langs vele van de markantste plekjes van deze aarde, welke inmiddels is begonnen in London en uiteindelijk aan het eind van dit jaar zal eindigen in Dubai. De Big Ben, de Londen Eye en de Tower Bridge in Londen, de Eiffel toren en Versailles in Parijs, de toren van Pisa, de Akropolis in Athene maar ook de grote pyramides in Egypte. Zomaar een greep uit de locaties waar het luchtschip acte de presente gaat geven. Het luchtschip wordt ingezet om aandacht te besteden aan het ultra prestigieuze project met de eenvoudige naam 'The Palm'. Drie kunstmatig aangelegde eilanden in zee voor de kust van Dubai in de vorm van een palmboom. Hier worden luxe villa’s gebouwd met privé strand in een

prijsklasse die begint bij een half miljoen dollar. De “Spirit of Dubai” zal daar, als alles volgens planning verloopt, aan het eind van dit jaar aankomen. Ook het Nederlandse bedrijf Ballast Ham werkt mee aan de eilanden. Zelfs met Google Earth zijn twee eilanden gemakkelijk te vinden en zie je de grote bouwputten en de eerste huizen. Hieronder een verslag van de piloot van de “Spirit of Dubai”  Bennie Bos

8 November. De afgelopen weken zijn we in onze hangar bij RAF Cardington in Bedford druk doende geweest om alle nodige checks uit te voeren om er zeker van te kunnen zijn dat de “Spirit of Dubai” helemaal klaar is voor de lange reis die voor hem ligt. De enorme hangar is 812 foot hoog en is het grootste vrijstaande gebouw in Engeland. Het enige onderkomen wat groot genoeg is om ons luchtschip te herbergen. Daarmee hebben we gelijk al het eerste bijzondere gebouw op onze tour bezocht. De publieke belangstelling van de lokale bevolking was overweldigend, vele kwamen een kijkje nemen toen het luchtschip klaar stond voor vertrek. Ons verblijf in de hangar was ook voor ons spannend want in de andere hangar naast ons werd hard gewerkt aan de nieuwe “Batman” film. We hebben nog geprobeerd de bewaking om te kopen om een glimp van de set te kunnen bekijken. Deze 2 hangars worden al lang niet

meer gebruikt voor het oorspronkelijke doel en de lokale bevolking was verheugd dat het nu weer werd gebruikt voor een luchtschip. Het naar buiten rijden van het luchtschip was een delicate zaak. Het wachten was op de goede weerscondities en vergde enig teamwork om het enorme luchtschip door de kleinere deuren

te krijgen. Toen het schip éénmaal buiten was, hebben we een paar testvaarten gemaakt en zijn daarna doorgevaren naar de startlocatie van de reis, ons kamp op Fairoaks, waar we werden verwelkomd als helden. 9 November. Wat een dag, ik denk niet dat de start beter had kunnen verlopen. Na een week met grijs en grauw weer boven het zuiden van Engeland, stegen we op in een wolkenloze blauwe lucht, het ideale weer voor de “Spirit of Dubai” om een vaart te maken over de Big Ben. Ik was erg onder de indruk van de aandacht van de media voor onze eerste gedeelte van de lange reis. Het was geweldig om zoveel journalisten en camera crews te zien in de vroege ochtend tijdens onze opstijging in Fairoaks. We zijn er trots op dat we op de premierevaart de teams van de BBC en Sky mee omhoog hebben genomen welke een prachtige reportage hebben gemaakt voor de landelijke tv.

Na een korte vaart over het prachtige Engelse landleven kwam de City of London in zicht en toen we boven de Big Ben en het House of Parliaments dreven was iedereen aan boord razend enthousiast over het geweldige podium wat een luchtschip kan bieden. Het verkeer stopte, mensen bleven als bevroren staan en volgens mij stond er op elke brug over de Thames een camerateam. Bij de Tower Bridge stond ons een hele horde fotografen op te wachten. Op een gegeven moment zagen we zelfs het wisselen van de wacht bij Buckingham Palace en even later hingen we zo dicht naast de London Eye dat we konden zwaaien naar de vriendelijk kijkende mensen die hun rondje draaiden in dit enorme reuzenrad.

Ik ben me er zeker van bewust dat we op de rest van onze reis naar Dubai nog diverse obstakels tegen zullen komen. Fingers crossed, laten we hopen dat de rest van de reis net zo zal verlopen als op onze eerste dag.  Piloot "Spirit of Dubai"

17

Overname ballonnen Proballoon bv

Tekst en Fotocompositie: Bennie Bos, Visual: Schroeder Balloons

9 november 2006 - Loftsiler Ballonvaarten heeft met directe ingang de 2 ballonnen van collega Proballoon bv overgenomen. Eigenaar Rik Kornet kan de combinatie van ballonvaren en het runnen van zijn motorbootverhuur in Grou niet langer combineren en besloot daarom de ballonnen te verkopen. Verder verandert er binnen de BV niets, Rik blijft ook gewoon (zeer) actief ballonvaren, alleen nu dus als freelance ballonpiloot. Het geregel en de gehele organisatie om het varen heen zal voor het grootste deel dus niet meer door hem worden gedaan.
Tevens heeft Loftsiler een nieuwe ballon besteld voor sponsor Balink Glas & Aluminium te Heerenveen/Meppel. De ballon is van het type Schroeder G 36/24 en krijgt de registratie PH-MMC. Bennie Bos

18

Ballonkalender 2007 Ultra Magic

Tekst: Bennie Bos

De inmiddels befaamde ballonkalender van de Spaanse ballonfabrikant Ultra Magic zal spoedig weer te koop zijn bij de Ultra Magic dealer. Voor Belgie is dit Benoit en voor Nederland AD. De hier getoonde foto's zijn de prijswinnaars van het afgelopen jaar. Bennie Bos

Author: Carles Figueres
Place: La Segarra (Catalonia)

19

Ballondag 2007

Tekst: Fam. J. Doornewaard, Foto: Bennie Bos

Op 3 maart 2007 zal er weer een ballondag gehouden worden. De voorbereidingen zijn in volle gang. In Dorpshuis "De Heerdt" te Oosterwolde is het op die dag weer mogelijk om, na een lange winterperiode, elkaar te ontmoeten, ervaringen uit te wisselen, uw balloncollectie uit te breiden of één van de interessante lezingen bij te wonen. Voor nadere informatie, en een totaal en actueel overzicht van de deelnemers aan de Ballondag, verwijzen wij u naar de website. Deze site zal spoedig geactualiseerd worden. Naar aanleiding van de vele positieve reacties van vorig jaar hebben we besloten om, bij voldoende deelname, wederom een koud- en warmbuffet te organiseren. De kosten hiervoor zijn nog niet bekend, maar vermoedelijk zal dit bedrag rond EUR 20,- per persoon liggen. Graag vernemen wij voor 1 januari wie er interesse heeft in deelname aan het buffet. Voor geïnteresseerden bestaat de

mogelijkheid om tegen een kleine vergoeding een tafel of standruimte te reserveren. Dit kan via e-mail of telefonisch (0525-621701). Met vriendelijke groet, Fam. J. Doornewaard

20

Ballonfiesta moet geen kermis worden

Tekst: Anouck Storms, Foto's: Bennie Bos

Zaterdag 25 november 2006 - BREDA –„Het organiseren ging de laatste tijd te routineus. Tijd dus voor een frisse wind“, zegt de - sinds vorige week- ex-voorzitter van Ballon Fiësta Jeroen Berkhout (49). „Al moet er zeker niet te veel veranderen. Het moet om de ballonnen blijven gaan. Berkhout heeft zes kinderen, is

directeur van het Instituut Maatschappelijk Werk én was dertien jaar voorzitter van Ballon Fiësta. Hij heeft dan ook voortdurend gebrek aan tijd. „Ach, ik ben graag druk. Organiseren doe ik graag. Maar vorig jaar voelde ik dat het tijd werd het voorzitterschap van de Ballon Fiësta uit handen te geven. De tijd die ik met de organisatie kwijt was, drukte steeds zwaarder op me. Als je met tegenzin naar een vergadering dreigt te gaan, moet je stoppen. Het is tijd voor een nieuwe wind met nieuwe ideeën.“ Lastig is het voor Berkhout wel om ‘zijn’ evenement uit handen te geven. Een andere functie in het bestuur vervullen is voor hem daarom geen optie. „Dan ga ik me toch nog overal mee bemoeien en commentaar leveren. Dat is niet goed. Ik stop er daarom helemaal mee en kom alleen nog puur voor de lol naar de Ballon Fiësta. Lekker aan het bier met de sponsoren.“ Hoe Berkhout zo verstrengeld raakte met de

heteluchtballonnen, kan hij zelf eigenlijk niet goed verklaren. „Het eerste jaar dat Ballon Fiësta werd gehouden, ging ik kijken. Ik werd gegrepen door die machtige ballonnen en het effect op het publiek. Kinderen die hun ogen uitkijken, mensen die met hele picknickmanden van heinde en ver komen. Ik dacht meteen, hier

wil ik aan meewerken.“ Zo begon hij twintig jaar geleden als vrijwilliger en manusje van alles. „Ik deed de afwas, sloeg wat paaltjes in de grond. De hand-en-span-diensten zeg maar.“ In 1993 wisselde het oude bestuur van het ballonevenement en werd Berkhout, zoals hij het zelf omschrijft, ‘per ongeluk’ voorzitter. „Ik was er wel heel blij mee, want ik trek graag de kar.“ En die kar bleef hij dertien jaar lang vol overgave trekken. Ballon Fiësta groeide onder zijn leiding uit tot een van de grootste evenementen die Breda kent, met jaarlijks 70.000 tot 80.000 bezoekers. Hoe professioneler het eraan toe ging, hoe meer tijd de organisatie Berkhout ging kosten. „Ik deed de twee weken na de Ballon Fiësta niets.  De rest van het jaar was ik aan het regelen. Ik heb het een keer uitgerekend en gemiddeld was ik zeker acht uur per week met de Ballon Fiësta in de weer. Helemaal niet erg, maar nu wil ik die tijd voor andere

dingen gebruiken.“ Berkhout wil namelijk buiten zijn werk wel actief blijven in de Bredase samenleving. „Wat ik ga doen weet ik niet, maar het zal in de evenementensfeer blijven. Ik weet nu hoe dat reilt en zeilt in Breda en weet vooral hoe het beter kan.“ Berkhout doelt hiermee op de gemeente Breda die ‘soms meer een last

dan een gemak’ bleek, volgens hem. „In 1992 hebben we zelfs gedreigd uit Breda te vertrekken omdat de gemeente ons tegenwerkte. De laatste jaren gaat het stukken beter, maar nog steeds vind ik dat de gemeente Breda trotser moet zijn op haar evenementen en zo de stad ook moet promoten.“ Vertrouwen in zijn opvolger, Léon Vermij, heeft Berkhout zeker. „We hadden de keuze, een prominente hotemetoot of iemand uit het bestuur. Léon Vermij is al jaren penningmeester en kent het evenement door en door. Dat vonden we de beste keuze.“ Hoewel hij aangeeft dat een frisse wind nodig is, moet er volgens Berkhout niet te veel veranderen aan het ballonevenement. „Ballon Fiësta is al een paar jaar hetzelfde en dat vind ik eigenlijk prima. Het gaat namelijk om twee dingen, heteluchtballonnen én gratis entree. Dat moet ook zo blijven. De ballonnen moeten niet opgeslokt worden

door andere dingen, zoals een kermis, grote artiesten of zoiets als een paardenrace. De bezoekers zijn tevreden en daar gaat het om.“ Zijn vrouw reageerde in elk geval blij op het nieuws dat hij gaat stoppen: „Kunnen we eindelijk op vakantie wanneer we maar willen“, was haar commentaar. Maar hier moet Berkhout voorlopig nog niets van weten. „Het eerste jaar wil ik sowieso nog naar de Ballon Fiësta om te zien hoe het allemaal verloopt. Maar zoals beloofd, zal ik mijn mond houden. Van mij geen commentaar.“
Anouck Storms

21

Nieuwe Ballonnen

Foto's gemaakt door de desbetreffende fabrikant tenzij anders vermeld

Rob Wiegers Ballonvaarten heeft bovenstaande Kubicek BB51Z besteld (links). Dit is het eerste type 180 wat door de fabriek gebouwd word. De ballon zal nu ongeveer klaar zijn, echter het zal waarschijnlijk tot april gaan duren voordat de ballon gaat varen omdat de certificering door de EASA langere tijd gaat duren.

22

Kado Ballonnen

Tekst: Bennie Bos, Foto: Der Kreativ Shop

Ik vond een zaakje in Duitsland die kleine stoffen ballonnetjes van 22 centimeter hoog kan leveren met daar onder een zwaardere voet. De ballonnen worden geleverd inclusief jouw eigen logo op het vlaggetje of desgewenst op de ballon en in geschenkverpakking. Mogelijk zie je er iets in om deze samen met een ballonvaart-kadobon te verkopen. Lijkt me leuker dan enkel een kale bon en het is natuurlijk iets wat de toekomstige passagier op de vensterbank plaatst, met jouw logo erop. Over de kleurstelling beslis je zelf. Prijs per ballon inclusief logo en verpakking is 9 euro (de verkoopwaarde ligt volgens het bedrijf rond de 20 euro). Vanaf 10 stuks zijn er geen verzendkosten meer en vanaf 20 stuks krijg je er 2 gratis, bij 30 stuks 3 gratis enz. Kijk even op de website van Der Kreativ Shop. Bennie Bos

23

2000 balloons

Tekst: Bennie Bos, Afbeelding: Marc Pacan

Ik heb al eerder aandacht besteed aan het
"2000 Balloons" project van ballonkunstenaar Marc Pacan en ik zag nu dat Marc weer een inhaalslag aan het maken is. Eigenlijk zou het rond de millennium wisseling klaar geweest moeten zijn. Het project nadert nu toch wel de voltooiing. 2000 kleine ballonnetjes welke tezamen een groot schilderij vormen. Iedereen kan tegen betaling zijn ballon op het formaat 12 bij 12 millimeter laten schilderen op dit 50 bij 75 centimeter doek. Als het project klaar is zal het bijzondere schilderij worden verloot onder alle 2000 deelnemers. Je kunt je ballon laten schilderen voor 25 euro en hebt dan dus een kans van 1 op 2000 om het schilderij te winnen. Het is de bedoeling dat er naderhand ook 2000 posters worden gedrukt welke door Marc gesigneerd worden en voor 25 euro te koop worden aangeboden aan de deelnemers. Onderstaande foto is meer gedetaileerd te bekijken in

vier secties. Klik hier voor de detailbeelden, deel1, deel2, deel3 en deel4. Ik heb al diverse bekende ballonnen gevonden. Voor meer info over het project kun je kijken op de website van Marc Pacan. Bennie Bos

24

Macy's Thanksgiving Parade

Tekst: Bennie Bos en Foto: AP Photo

Het is de vierde donderdag in november, Thanksgiving Day in Amerika. Een nationale feestdag in de Verenigde Staten en Canada waarop men God dankt voor de oogst en alle goede dingen in het leven. Van heinde en ver komen de families bij elkaar om gezamenlijk dit grote feest te vieren. Het grote kalkoen eetfestijn kan

beginnen. In New York wordt dit feest op een speciale manier gevierd en dat heeft te maken met een enorm groot warenhuis in deze stad, Macy's. Op deze dag trekt namelijk de Macy's Thanksgiving Parade door de stad en dat is niet zo maar iets.
15 tot 20 enorme met helium gevulde ballonnen in
de vorm van bekende figuren worden door honderden mensen over de vier kilometer route door de stad getrokken. Vanuit heel Amerika komen de mensen kijken. De show begint op Central Park en gaat over Broadway. De parade waar vele marching bands en cheerleaders meelopen wordt hoofdzakelijk door warenhuis Macy gefinancierd. Ondanks het tekort op de wereldmarkt op dit moment van helium, was ook de show van dit jaar weer prachtig. De eerste ballon was zelfs in de vorm van een gasballon compleet met mand waarin 2 mensen zweefden. De ballon is special gebouwd voor deze 80ste editie van de parade door

Bert Padelt, een bekende gasballonbouwer in Amerika. Kijk op deze video naar de start van de parade waarop de ballon te zien is. Kijk naar deze video voor een stukje historie. Er waren weer hele mooie special shapes aanwezig. Helaas mochten de ballonnen niet al te hoog dit jaar omdat het nogal hard waaide.    Bennie Bos

25

Tot Slot

Tekst: Bennie Bos, Foto: Aunt Monkey

Ter afsluiting van dit magazine nog wat korte dingetjes. Er is een spamwaarschuwing uitgegeven voor de feestdagen. Men verwacht een enorme piek in de maand december. Hier wordt een mens niet vrolijk van. Ik krijg op dit moment rond de 800 spam per dag. Alle e-mail gaat echter door het filter en bijna alle spam verdwijnt ongezien in de prullenbak.

De organisatie van Inzell 2007 opent op korte termijn een website met alle wetenswaardigheden voor deelnemers en belangstellenden op www.inzell.nu  Het WK ballonvaren in Japan is weer voorbij, Masashi zou tevreden zijn geweest. De top 3 ziet er als volgt uit: 1. John Petrehn uit de USA, 2. Joe Heartsill ook uit de USA en op 3. de Duitser Uwe Schneider.
Hiernaast een foto van een start in Montegi Japan.
Volgende maand een verslag over deze competitie.
Het "Spirit of Dubai" luchtschip heeft inmiddels ook al de Franse stad Parijs bezocht. Zoveel geluk als in

Londen hadden ze daar helaas niet. Ze mochten niet boven de stad varen en moesten aan de rand blijven. Vergeet niet je ballonevenement door te mailen voor de ballonkalender van 2007,  dan plaats ik hem direct op deze website. Groeten, Bennie Bos, zoals altijd weer voor iedereen te bereiken via het bekende info@hotair.nl Heb je iets leuks te melden, heb je een mooi ballonavontuur beleefd of wil je gewoon even reageren, mail me.