In het vorige magazine berichtte ik van een lange koude gasballonvaart gedurende 3 nachten van de Duitse gasballonvaarders Willie Eimers en Matthias Zenge met een uiteindelijke landing in Frankrijk. Willie stuurde mij zijn vaartbericht wat ik even voor jullie vanuit het Duits heb vertaald . . . .

Een prestatievaart van bijzondere aard. Een 60urige wintervaart is niet eenvoudig te volbrengen. Als het loopt is het oke, maar de TMA’s en CTR’s op onze route leverden toch zorgen op in verband met de vrijgaven en dergelijke. De verkeersleiders waren zeer gedreven. Enkelen hadden medelijden met ons, anderen zullen ongetwijfeld hebben gedacht:
“die zijn niet helemaal goed bij hun hoofd, bij deze temperaturen in een mandje”. Nadat ze echter snapten dat we met een recordpoging bezig waren, hielpen ze voorbeeldig mee en maakten zoveel mogelijk de weg vrij voor de 14 meter brede gasballon. Hartelijk dank aan de dame en de heren van Langen Centre. 8 uur lang zaten we op hun frequentie. Normaal zitten piloten binnen 10 minuten in een andere sector en worden loodsen na 1 of 2 uur afgelost. Alleen wij moeten erdoor. Met één oor steeds paraat bij de radio is behoorlijk zwaar op een

dergelijke lange tocht. De radio mag niet te hard want de co-piloot moet slapen. Een koptelefoon is geen oplossing want je wilt precies weten wat er rondom de ballon gebeurd. Onze transponder S mode stond bijna ononderbroken aan. Enkel in het Eifelgebied met zijn hogere bergen gaf deze problemen omdat we niet hoog genoeg zaten. Daar was 125 watt zendvermogen niet genoeg.

De antenne met zijn dunne coaxkabel had blijkbaar te veel verlies bij de hoge frequentie. Hier is toch de originele Garrecht antenne aan te bevelen. Uiteraard was het koud, erg koud zelfs. Onze uitrusting met de dikke Yeti donsoveral voldeed erg goed. Moonboots zijn het beste voor je voeten, als je tenminste na 24 uur

een ander paar en andere sokken aantrekt. Doe je dat niet, dan zwem je in je eigen zweet en worden je voeten uiteindelijk toch koud. Matthias zijn lamsvel voetenzak heeft hier weer voordelen, zei het niet dat hij deze steeds met zijn handen vast moest houden. We zullen de volgende keer zien hoe de bestelde Yeti donslaarzen zich houden. De warme soep was zeer goed, de erg koude drankjes een groot probleem. Water bevriest bij 0 graden, dus ook bronwater en we hadden een temperatuur van –15 graden in de mand. Hiervoor hebben we een goede koelbox nodig. Ik zal thuis eens testen gaan doen in onze ijskast bij -18. Een ander probleem was het zand. We kunnen absoluut niet zonder winterzand, zand dat totaal droog is en niet kan bevriezen. 2 uur na onze landing was de crew ter plaatse in Du-Baerl. Met dank aan alle helpers en in het bijzonder aan het hoofdkwartier van mijn zoon Bennie. Dank aan onze retrievecrew Hansjörg en Wolfgang en aan mijn eigen Claudia voor het late landingsfeest met nachtelijk diner.
Willie Eimers

Hieronder zie je een deel van het originele vaartbericht waarop men vanuit de gasballonmand precies bijhoud wat het ballastverbruik is (zakken zand), de hoogte, richting en snelheid. Je ziet dat het Willie's 816e gasballonvaart is. Ook zie je dat men meer dan 2 keer zoveel meters heeft afgelegd dan de rechte lijn tussen start en landing. Een Gordon Bennett Race onder deze omstandigheden zou heel interessant geweest zijn.
Bennie Bos

Wij hebben het jaar op 3 januari in stijl ingezet. Ditmaal lekker in de sneeuw, gewoon in Nederland. We zijn heerlijk met de crew gaan varen. Om 12:00 uur verdwenen de grijze sneeuwbuien en kwam de zon voor de dag. Na snel een rondje bellen hadden we een deel van onze crew in een mum van tijd op de been om lekker mee te gaan varen. Ik maakte twee tussenlandingen zodat we allemaal konden genieten van de sneeuw op ons Brabantse landschap. De sneeuwschuivers waren volop in actie zoals je ziet. Ondanks dat het min vijf graden was zorgde de zon voor aangename omstandigheden.
En natuurlijk zijn we uiteindelijk gewoon geland in het dal van 150km bij 300km, daar kunnen die Oostenrijkers een puntje aan zuigen !
-
-
-
-
-
-
Henri van Bommel

De “Black Sea Balloon Run” staat gepland voor oktober 2010. Een vaart van 900 kilometer met een heteluchtballon over de Zwarte Zee. Van de zuidkant van Peninsula op het Oekraïense schiereiland Crimea richting de stad Batumi aan de kust van Georgië. De geschatte tijd boven open water is 24 uur op een vaarhoogte van 100 tot 3,5 km boven zeeniveau. De gebruikte ballon is een klasse AX14 met een inhoud van 14.200 m3. Een uniek project gezien het feit dat er normaal gesproken geen windstroming bestaat om deze vaart uit te kunnen voeren. Er ontstaat echter af en toe een natuurkundig fenomeen, het simultaan verschijnen van 2 cyclonen in het zuiden van Rusland en in Roemenië wat een windstroming veroorzaakt welke zich verplaatst van noordwest naar zuidoost.

Het crisiscentrum zal zich settelen in Crimea en zal bestaan uit meteorologen, navigatoren en ervaren luchtvaarders. Aan hen de taak om de route en de hoogtes te berekenen waarop de meeste snelheid wordt gehaald. Eventueel regelen zij ook de reddingsdienst maar uiteraard hoopt men dit niet nodig te hebben.
Meer informatie op de speciale website.   Bennie Bos

"Het kan niet zo zijn dat de Ballon Fiësta dit jaar niet zijn 25ste verjaardag zou kunnen vieren.
Ik garandeer dat het evenement door gaat."
Met grote stelligheid maakte wethouder Janus Oomen gisteravond duidelijk dat hij het onacceptabel vindt dat het Bredase ballonfeest in een lustrumjaar ten onder gaat vanwege een sponsorprobleem.
De organisatie is door het afhaken van sponsor Super de Boer geconfronteerd met een gat van dertig mille op een begroting van anderhalve ton. Wethouder Oomen vindt dat dit niet kan, ook al vindt hij dat de organisatie zelf actief moet blijven zoeken naar andere geldstromen. "Ik wil helpen, maar dat ontslaat de Ballon Fiësta niet van zelfredzaamheid", zegt hij.
-
-
BN de Stem

Woensdag 28 juli wordt een dag om nooit te vergeten. Deze dag maakt stichting Friese Ballonfeesten zich sterk voor het opstijgen van maar liefst 125 luchtballonnen vanuit de gemeente Skarsterlan. In samenwerking met de Stichting Spieren voor Spieren gaat op deze avond in elke ballon een kind met een spierziekte om niet mee de lucht in. Wij doen aan alle ballonvaarders een speciale oproep, kom op 28 juli geheel kosteloos met uw sponsor of relaties naar Joure en stel, indien mogelijk, een plaats (evt met begeleider) beschikbaar voor de kinderen van Stichting Spieren voor Spieren. Wij zijn er van overtuigd dat de combinatie van 125 luchtballonnen en 125 kinderen een fantastische belevenis is voor iedereen. Naast ballonnen zal Joure gedurende deze week geheel in het teken staan van de ballonfeesten. Er worden weer, net zoals in de beginjaren, gastgezinnen gezocht en "oude" programma onderdelen komen weer terug. Kortom dit jaar is iedereen weer welkom tijdens de

Ook dit jaar ben ik met mijn team te gast geweest in het Oostenrijkse Filzmoos van zaterdag 9 tot en met 16 januari. Het weer was goed. De eerste twee dagen viel er verse sneeuw, zodat we konden wandelen en skiën. Wel ging de ‘Ballongluh-Abend’ door. Alle teams deden mee aan het candlelighten op het startveld en

met veel publiek dat tussen de ballonnen mocht doorlopen, was het voor de organisatie een groot succes. Omdat Ben Bläss zijn verjaardag vierde, werd de muziek en choreografie verzorgd door Markus Gruber en Werner Koppelmeyer. Vanaf dinsdag kon er elke dag gevaren worden. Er was niet al te veel wind, vandaar dat er in vier dagen geen grote afstanden werden afgelegd, slechts 64 kilometer stond op de teller. De eerste vaart landden wij in Abtenau, een vrij breed dal dat ligt tussen Filzmoos en Salzburg. Henk, Piet en Thea genoten van het uitzicht. Zeker toen de zon halverwege achter de wolken vandaan kwam. Harry Veldhoven vroeg me nog even de ballon te draaien, zodat er van de Klussenier-ballon ook mooie plaatjes boven de bergen gemaakt zijn. De tweede dag landden we in Gseng, omdat ik het niet meer voor elkaar kreeg het dal van Abtenau of Gossau te halen. Eduard, Geurt en Edcar

hadden na een uur ook wel genoeg van de boompartijen onder ons, maar ja met drie knopen gaat het nu eenmaal niet zo hard… De derde vaart was voor mij de mooiste van de week. Over de Bisschopsmuts naar de Wolfgangsee. Rini, Robin en Gerlinda konden genieten van vergezichten.

Het zicht was deze dag toch wel het beste van de week. Omdat we even boven de 11.000 voet zijn geweest, kon Rini met de zuurstofmaskers spelen. Erg lekker zaten ze niet, en omdat er hoger minder wind stond zijn we weer snel gedaald naar zo’n 9.000 voet. In het dal stond op zich niet veel wind, maar toch

moest je snel dalen om erin te geraken. De laatste vaart werd een rustige dalvaart naar Ramsau. Voor Ben Bläss leverde dit mooie natuurfoto’s op. We voeren over het restaurant waar we vorig jaar ontzettend lekkere schnitzels gegeten hebben en we hoopten dat de crew daar al aan de Apfelstrudel zou zitten. Helaas… Edcar liet weten dat een Oostenrijkse automobilist het nodig vond om onze BMW te beschadigen. Een inhaalactie liep gelukkig goed af, zei het wel met lichte materiële schade. Gelukkig zijn daar de Europese schadeformulieren en de Oostenrijker was erg relaxed. Omdat hij bijna thuis was, is de crew daar uitgenodigd en onder het genot van een kopje koffie vulde de beste man zijn ‘schuldbekentenis’ in. We kijken terug op een heerlijke en vooral gezellige week. Diegenen die regelmatig naar Q-music luisteren, kennen sinds twee weken het ‘verboden woord’. Een week eerder werd

dat al door Ballonteam van Harten geïntroduceerd in Filzmoos. De woorden Elstar, Burgemeester, Jawohl en Preuverie mochten niet worden genoemd. Deed je dat toch, dan kostte je dat 10 euro. En aan het einde van de week zat er meer dan 400 euro in de pot, waar we een gezellig afscheidsfeest op vrijdag van hebben gevierd. Iedereen weer bedankt voor een topweek met veel mooie plaatjes.    Peter van Harten

In het kader van alle ontwikkelingen op het gebied van onderhoudsaspecten binnen de Europese regelgeving, hebben CBP en AB Ballonvaarten besloten de krachten te bundelen. Met de komst van de EASA regelgeving is er een grotere administratieve druk ontstaan. Met betrekking tot de administratieve afhandeling van de keuringen betekent deze samenwerking voor de klanten en voor beide bedrijven daarom een efficiëntie verbetering. Mochten er naar aanleiding van bovenstaande vragen gerezen zijn, belt u dan gerust met één van onze medewerkers! Wij vertellen u graag meer over de voordelen van deze samenwerking.
Team Cameron Balloon Promotions

De luchtballon van de Koninklijke Luchtmacht heeft op 6 januari een bijzondere vaart gemaakt in een besneeuwde omgeving. Deze vond plaats onder unieke meteorologische omstandigheden, namelijk een helderblauwe lucht, weinig wind, veel zon en een winters landschap. Voor het eerst sinds het bestaan van de luchtmachtballon kon boven Nederland in een besneeuwde omgeving worden gevaren. Vergeleken met ballonvaarten boven een groen landschap, komen de geluiden vanaf de grond op een heel andere manier bij de passagiers aan. Deze worden namelijk gedempt en dat klinkt anders. Aan boord waren vertegenwoordigers van de verschillende instituten en organisaties die zich inzetten voor diverse monumenten en gedenkzuilen van de Koninklijke Luchtmacht, zoals het Nederlands Instituut voor Militaire Historie (NIMH), de Stichting Federatie van Organisaties van Veteranen en Oud-Gedienden van de Militaire Luchtvaart (MiLu), de traditiekamer Marine Luchtvaart Dienst (MLD) en het Evenementen Bureau Koninklijke Luchtmacht (EBKLu). De luchtballon is begin 2007 door de Koninklijke Luchtmacht aangeschaft en maakte in augustus 2007 tijdens het Breda Ballon Fiesta haar eerste operationele vaart. De ballon wordt gebruikt voor algemene promotie, gerichte inzet in het kader van wervingsactiviteiten en relatiebeheer van de Koninklijke Luchtmacht. Jaarlijks worden gemiddeld 60 vaarten gemaakt. Gemiddeld bedraagt de vaarduur één tot anderhalf uur. Zie ook de video.   Defensie

Hallo, mijn naam is Stephen Bourne, geboren en getogen in Curaçao en inmiddels al 11 jaar wonend in Nederland. Ik kom net terug van vakantie op Curaçao, en bedacht me ter plaatse dat er geen ballonvaart bedrijven zijn terwijl het mooie uitzicht over bijvoorbeeld Willemstad met zijn prachtige koloniale Nederlands / Antilliaanse herenhuizen, of het Spaanse water gebied of het mooie ruige platteland in het westen zich daar bij uitstek voor zo'n avontuur lenen. Mijn vraag is dan ook waarom er geen ballonvaart bedrijven (zeker gezien het toenemende toerisme) zich daar hebben gevestigd. Graag kom ik in contact met bedrijven die zoiets willen beginnen. Ik als geboren Curaçaoënaar zou kunnen bijdragen in het zoeken naar contacten en netwerken. Ik hoor het graag van jullie. Bereikbaar via email of 0365290015.     Stephen Bourne

In het Amerikaanse Indianola bevind zich het National Balloon Museum. Een aantal van jullie zal het al wel bezocht hebben. Vanaf nu is het mogelijk om vanachter je PC een virtuele tour te doen, 360 graden rond. Bezoek de website en bekijk de 11 camera standpunten via de knop "Scenes" aan de linkerkant van het scherm.
-
-
-
-
-
Bennie Bos

Het relaas van een ballonvaart over het dak van Europa, een transalpijnse ballonvaart. Maandagavond krijgen we de laatste meteo gegevens van Luc Trullemans. We zouden na een vaart van 5 uur ergens tussen Milaan en Torino moeten uitkomen. Hij kan het weten, Luc begeleide reeds de Breitling vaarten rond de wereld en

ondersteunde diverse Gordon Bennett ballonteams. Ons team beslist om ervoor te gaan, balloneigenaar Geert Leloup en piloot Filip Audenaert zullen in de mand plaatsnemen en Evy en Jonas zullen de ballon volgen. De kaarten worden bestudeerd en er wordt beslist om via de vallei van Aosta en de Sint Bernard tunnel naar Italië te rijden. Dinsdagochtend 19 januari is iedereen reeds om 7 uur uit de veren en wordt er stevig ontbeten. We spreken om 8 uur af op het opstijgterrein en hebben direct enkele kijklustigen aan de mand. Raphael en David, 2 medewerkers van de organisatie uit Chateau d’Oex komen ons nog even helpen zodat we tegen 09.20 uur het luchtruim kunnen kiezen. De mand klaarmaken en alle instanties verwittigen nam al snel een uur in beslag maar nu was het tijd om ons doel waar te maken. We stegen langzaam op in de vallei te Chateau d’Oex en na een 7000ft hingen we nog steeds met 2 knopen snelheid

in de vallei. Filip roept Geneva info op om door te mogen stijgen naar 13.000ft. "Geen probleem" krijgt hij te horen van een dame, de transponder even squawken op 7000 en we kunnen doorstijgen. Een transponder dient om ons op de radar zichtbaar te maken en zo kunnen de verkeersleiders ons vrijwaren van aanvaringen met vliegtuigen. De richting op deze hoogte was al veel beter maar het kon nog sneller.

Volgens Luc was er op grote hoogte meer snelheid. We vroegen om door te stijgen naar 16.000ft (5500meter). Dat was in orde volgens de verkeersleider maar enkel voor een halfuurtje, de militairen gaan straks oefenen. Filip steeg door naar 16.000 ft, de zuurstofmaskers werden opgezet en we konden een

halfuur genieten van een snelheid van 25 knopen(bijna 50km/h) richting Italië. En inderdaad na een half uur kregen we te horen dat we moesten zakken naar 13.000ft en een kwartier later zagen we de 2 Zwitserse F18’s in actie met een heuse dogfight tussen de 2 toestellen. Na hun plezier zouden we weer mogen stijgen, dat zou rond 12 uur zijn. Helaas om 11:45 uur hadden we reeds de Italiaanse grens bereikt en roepen we Milano info op, het is een heus gekkenhuis op de radiofrequentie tov de Zwitserse controleurs. Verschillende oproepen door elkaar en in het Italiaans, om gek van te worden maar de vriendelijke man laat ons wel terug doorstijgen naar 16.000ft zodat we met een mooi tempo verder naar ons doel kunnen varen. Biella, een mooie stad net na het Alpenmassief. Ondertussen varen we tussen de bergtoppen door met als grote herkenningspunten rechts de Mont Blanc met zijn afgeronde top en links

de ruwe Matterhorn. Onze gasvoorraad was meer dan ruim berekend alsook onze zuurstofvoorraad. We beginnen berekeningen te maken hoever we kunnen komen en zien op de kaart dat we perfect op het eiland af koersen. We genieten nog van de oneindige stilte en de prachtige vergezichten die we over het

Alpenmassief hebben… werkelijk prachtig en uniek! Wanneer we het einde van de bergen naderen zien we dat de vallei tussen Milaan en Torino in een wolkendek gehuld zit en zullen we onze droom moeten uitstellen en kiezen voor de zekerheid om te landen net na de Alpen. Hier is nog een strook van een 15km waar we rustig kunnen landen. We roepen het vliegveld van Biella op om te vragen of we mogen dalen en in de buurt landen, "geen probleem" zegt de verkeersleider, "land maar op het vliegveld"… Blijkbaar kennen ze hier niet veel van ballonvaren, we kunnen immers niet sturen. Nadat we dit uitgelegd hebben mogen we overal landen waar we maar willen. Na onze daling die ruim 15 minuten in beslag neemt om terug op boomhoogte te komen vinden we na een half uurtje een prachtig besneeuwd veldje. En u gelooft het nooit …. onze volgwagen stond ons reeds op te wachten. Evy en Jonas hadden ons reeds

gezien toen we nog over de vallei van Aosta hingen als een speldenkopje groot. En toen we de daling inzetten zaten ze reeds in een aanpalend stadje Ivrea genaamd. Na een vaart van 4 uur en 40 minuten landde Filip de ballon heel zacht in een veld en hadden we terug vaste grond onder onze voeten. Na het inpakken volgden enkele glaasjes jenever met enkele nieuwsgierige kijklustigen en vloeiden reeds de eerste anekdotes en verhalen. Na een 4 uur durende terugrit kwamen we terug aan in Chateau d’Oex, dit was zeker een dag die in ons geheugen gegrift staat, een prachtig en uniek avontuur!    Filip Audenaert

Reeds voor Nieuwjaar begonnen wij de meteo in Duitsland in de gaten te houden. Jürgen en ikzelf moesten nog 1 nachtvaart van 2 uur maken voor onze night-rating (toelating om ook in het donker met een ballon te varen) en we hadden besloten dat te combineren met een wintervaart. Onze instructeur Willi Eimers had ons

verteld dat een echte wintervaart met een gasballon te vergelijken was met 5 ‘normale’ vaarten. Volgens de weerkaarten, meteogrammen en voorspellingen zag het weerbeeld op maandagmorgen 4-1-2010 er gunstig uit, en dus werd de zondag ervoor de
D-OCOX en alle materiaal klaargemaakt. Wat een verhuizing, en dat voor één vaart. Op zondagmiddag werd besloten ervoor te gaan en reden wij met zijn vieren naar ons clubhuis op Willi’s Wiese te Gladbeck nabij Düsseldorf. In Duitsland sneeuwde het nog toen we aankwamen en bovendien lagen er al pakken sneeuw. Nu ja, de voorspellingen voor maandagmorgen waren nog steeds bijzonder gunstig, zacht briesje, met een beetje hoge bewolking en volle maan… dat zou echter wel even anders uitpakken. Na een te korte nacht om 04.00 uur opgestaan om de ballon in de bittere vrieskou klaar te maken. De zandzakken hadden wij de avond

ervoor reeds gevuld en binnen gezet. Gezien de ballon en de lastring/mand helemaal uit elkaar gehaald waren na de keuring bij Wörner (na de landing in Algerije van de deelnemers aan de GB 2009) was er nogal wat werk aan de winkel om alles vaarklaar te maken maar omstreeks 05.45 uur stond de ballon vertrekklaar. Het was een prachtige open lucht met maanlicht en ook de voorspellingen zagen er goed uit, dus werd het een “go”.

Het was constant -4 tot -6° dus alles bevroor, maar toch voelde het warmer aan door de gezonde spanning. De eerste uren in het donker verliepen stabiel en probleemloos, en het zicht was zeer goed te noemen. Ook is er daar in het Rührgebied veel industrie met felle verlichting en kwam het dagelijks leven langzaam op gang

tijdens deze eerste ‘werkdag’ van het jaar. Samen met de weerkaatsing van de sneeuw en de volle maan was er dus prachtige nacht“zicht”. Ook de zonsopgang was adembenemend mooi. We voeren nu over een prachtig open sneeuwlandschap maar vóór ons kwamen er dikke wolken opdagen. Niets ergs want zelfs op een hoogte van 600 m konden we de grond nog zien. Toen begon het lichtjes te sneeuwen, de wind nam toe en het ging feller sneeuwen. De zon was nu verdwenen en het werd nog kouder. Ons ballast zand bevroor razendsnel en wij waren constant bezig met te zorgen dat we toch een tweetal zakken ‘dropklaar’ hadden. Dus kloppen met ons plastiek hamertje en onze zandschop en zandzakjes warm houden was de leus. We leken op een bepaald moment meer ‘timmerlui’ dan ballonvaarders, maar veel haalde het niet uit… of toch, het hield ons warm en de vaart spannend.

Zonder ballast is een daling van een gasballon niet te stoppen en bevroren zandkeien uit de mand gooien is ook niet aan te bevelen, als je niet weet waar deze terechtkomen. Willi was blijkbaar ergens de hele nacht in de weer geweest met sneeuwruimen en deed nu dus zijn verplichte dutje in het mandje.

Nu ja, het was nu licht, de weersomstandigheden waren iets verbeterd en we besloten nog wat approaches te gaan maken als training. Gelukkig waren we nu echt boven een landbouwgebied met weinig huizen. Zo mocht er nu en dan een iets zwaarder “zandsteentje” overboord. Het aanvliegen en het ‘bijna’ landen lukte

goed maar het weer verslechterde opnieuw, het sneeuwde en bovendien werd de wind buiig, met venijnige stoten. Na ongeveer 5 uur in de lucht kregen wij en het materiaal het steeds kouder en besloten wij te landen. Toen het even stil was in de mand hoorden wij vanuit de ballon een vreemd gefluit. Zelfs de meest ervaren gasballonvaarder ter wereld, Herr Willi Eimers himself had hier geen verklaring voor. Bleek dat er sneeuw tussen de afdichting van de parachute van onze Belgica gekomen was en er was vastgevroren, waardoor we met een lek zaten aan de parachute. Een paar keer de parachute goed open en dicht en het probleem en het gefluit was opgelost, maar ook onze weinige nog zandvormige ballast was weg (gebruikt om het snelle dalen op te vangen). Dus, nog even wachten om te landen, eerst bruikbare ballast proberen te maken, hameren dus. Even later kregen we een mooi

besneeuwd terrein vlak bij een grote weg  in de gaten en probeerden er te landen, doch de buiige wind dreef de ballon naar een rij bomen… Ondertussen was het 50 m lange sleeptouw echter al buiten, dus een diepgevroren zak zand van 13 kg ging overboord met verpakking en al en we gingen terug de hoogte in, met

het sleeptouw onder ons bengelend. Zaak dus om hoog genoeg over huizen en elektriciteitsdraden te blijven met die appendix onder ons… Iets verder een groot terrein gezocht, wat flinke rukken aan de parachute, en afgeremd door het sleeptouw gleden we over de besneeuwde akker. Op een landwegje, vlak naast een woning kwamen we tot stilstand. Alles OK. Aan de grond voelden we pas hoe koud het werkelijk geworden was, benadrukt door een ijzige wind. De zand (beton) zakken die over waren leegmaken en de ballon opvouwen was echt diepvries werk, maar de volgauto kwam er snel aan en het lukte. Het traditionele ‘landesfest’ werd snel, snel gehouden in een hamburgertent langs de snelweg bij onze terugkeer naar Gladbeck, want wij wilden graag voor de avondspits terug in België zijn. Nu hebben wij onze nachtrating, zijn volledig klaar om zelfstandig te gaan gasballonnen, hebben opnieuw een extreme

vaart meegemaakt (vroeger zei Willi steeds: vaar nooit met een gasballon als het sneeuwt)… maar nu weten we beiden ook hoe dat voelt. Een prachtige vaart, in de bittere kou, met een gasballon boven een uniek sneeuwlandschap… Niet veel mensen kunnen zeggen dat ze dit ooit meegemaakt hebben. Gelukkig behoren wij nu wel tot die ‘happy few’. Volgende keer nemen we wel extreem droog zand mee bij zo’n vriesweer… we leren iedere keer veel bij en beginnen te dromen van een Gordon Bennett gasballonrace.   Gino en Jürgen

# Er was veel belangstelling voor de gratis ballonkalenders die ik vorige maand weg te geven had. Er kwamen veel meer verzoeken binnen dan ik kalenders had, dus ik moest mensen teleurstellen.
# Op 1 februari sloot de inschrijving voor het gecombineerde Nederlands en Belgisch kampioenschap ballonvaren. Een prachtig deelnemersveld van 26 ballonteams zullen om de titel strijden voor landskampioen in het Belgische Izier.
Zie de deelnemerslijst op de website van de KBBF.
# Erik Bosman en "Ekbert" Oordt Duits horen praten ? Kijk dan even naar het prachtige filmpje van de ZDF over de ballonmeeting in het Zuid-Duitse Inzell.
# De ballonkalender is weer aangevuld, heb je meer informatie, stuur dan even een berichtje.
See you, Bennie. Altijd bereikbaar via email.