Uitgave Januari 2004

 

1

Ballooning over de Amazone

Tekst en Foto's: Angel Aguirre

 
       

Enkele jaren geleden onder de Spaanse zon leerde ik Angel Aguirre kennen. Hij gaf een videodemonstratie van een ballonvaart over de Amazone. Zoekend naar ballonverhalen (zoals altijd) schoot mij ineens deze video weer in mijn hoofd en besloot ik eens weer contact met deze piloot op te nemen. Hij was gelijk enthousiast

en wilde maar wat graag zijn avontuur voor mij op papier zetten. Van de foto’s die hij me mailde kreeg ik al helemaal weke knieen, wat een belevenis. Het verhaal van Angel: Eigenlijk mag ik wel zeggen dat dit hele verhaal al begonnen is in de winter van 1991. Ik zat aan boord van een traditioneel vrachtscheepje op de Rio Negro. Ik stond op het dek en leunde tegen de reling terwijl ik genoot van een groene wal van bossen, uren achter elkaar, dagen lang, het verveelde mij geen minuut. Op dat moment was ik een professioneel ballon piloot, nog niet eens zo heel lang, en was voor anderhalve maand op reis door de jungle. Terwijl ik keek naar dit prachtige stuk natuur waar geen eind aan leek te komen broeide er een idee in mijn hoofd. Wat zou het fantastisch zijn om hier met een ballon te gaan varen boven deze enorme bomen massa. Het idee bleef in mijn hoofd hangen en na terugkeer sprak ik er met enkele

vrienden over. De reacties waren allemaal hetzelfde, vergeet het maar jongen, dat gaat je nooit lukken. Hoe denk je al het materiaal ter plaatse te krijgen ?, hoe kun je daar tanken ?, denk eens aan de volgploeg, waar denk je te landen ? Dat waren goede argumenten. Er was natuurlijk een reden dat dit nog nooit eerder door iemand gedaan was. Ik was vast ook zeker niet de eerste ballonvaarder met deze prestigieuze plannen.

       

       

Jaren gingen voorbij, meer vakantie’s, meer avonturen, meer ballonvaarten, maar het idee van ballonvaren over de Amazone kreeg ik niet uit mijn hoofd. En uiteindelijk, 10 jaar later besloot ik het idee meer vorm te geven. Maar nu met veel meer ballon ervaring, veel meer materiaal en veel enthousiastere vrienden. En waarom niet iets doen wat nog niemand eerder heeft gedaan ? Een groep van 13 mensen, allemaal vrienden.

     

     

Allemaal kwamen ze uit de ballonwereld en stuk voor stuk waren ze avontuurlijk aangelegd. De meesten kwamen uit Catalonié, sommigen uit andere delen van Spanje en 3 uit Brazilie. We hadden 3 ballonnen van de grootte 77. Een gehuurde boot van 15 meter lengte voor het transport van onze groep en al het materiaal

naar het basiskamp. We moesten op die boot slapen, eten en leven op een hele kleine oppervlakte met geen enkele privacy maar wel heel veel lol. Ook gingen er 2 snelle kleinere boten mee met een 15 pk aandrijving om als volgboten te dienen. Onderweg kochten we op diverse plaatsen een totaal van 2000 kilo “keukengas”, een beetje vergelijkbaar met propaan. Dit waren de ingrediénten voor ons avontuur. Onze doelstelling: zoveel mogelijk vaarten over een gebied waar nog nooit een ballon had gevaren. De reden was duidelijk, alles wat we zouden zien was ongerepte natuur, bos en water, het landschap was vlak, de wind was constant, geen hoogspanningskabels . . . . prachtig voor een ballonvaart, maar . . . . hoe zit het met de landing ? Het resultaat: 24 vaarten met 3 ballonnen. Landen op het water, op het strand, in de jungle of op de boot. Soms snelheden rond 45 km/h. Zelfs een

nachtvaart bij volle maan. Een geweldig succes !!! Maar het meest indrukwekkende was, en jullie ballonvaarders kennen dit gevoel, was de sensatie van de eerste opstijging. We waren een paar honderd meter hoog en er was geen weg meer terug, een geestelijke explosie !!! We konden helaas niet naar alle

kanten tegelijk kijken, onze harten gingen tekeer als gekken, het was één grote hallucinatie, water en jungle zover als het oog rijkt. We stegen naar 3000 voet en de wind nam toe. We moesten de gedachten erbij houden en na gaan denken over de onvermijdelijke landing. We daalden en konden voor het eerst de maagdelijke toppen van de woudreuzen aanraken . . . zeer indrukwekkend. En na deze vaart kwamen er nog velen, net zo mooi, maar elke keer namen we meer risico’s, grotere afstanden, meer wind, nachtvaren . . . en elke keer zorgden we er ook voor dat onze euforie het niet won van onze aandacht voor het gevaar. Natuurlijk hebben we in enkele moeilijke situatie’s ook de nodige porties geluk gehad. Ik wil jullie aanmoedigen om jullie dromen waar te maken, want we zijn in staat om meer dingen te doen dan we in eerste instantie voor mogelijk houden.  Angel Aguirre

                
 

2

Ernest Willows

Tekst: Bennie Bos

 

                

Op 17 december, vierde de gemotoriseerde luchtvaart zijn 100ste verjaardag. Het was dan precies een eeuw geleden dat de gebroeders Wright voor het eerst een vlucht maakten in een vliegtuigje met motor. De Engelse BBC maakte van de gelegenheid gebruik om een ballonvaarder uit die tijd in de spotlights te zetten: In 1910, 7 jaar na het pionierswerk van de gebroeders Wright behaalde ballonvaarder Ernest Willows uit het Engelse Cardiff meerdere wereldrecords. Hij ontwikkelde een manier om een ballon aan te drijven met behulp van proppelers. Dit betekende dat ballonnen met een "Rigid" frame konden worden bestuurd. Deze doorbraak betekende voor hem de eerste overtocht over het Bristol Kanaal door de lucht richting Londen. De vaart duurde maar liefst 10 uur en dat was de langste tijd dat iemand ooit in de lucht was gebleven in die tijd. Willows werd geboren in 1896 in Cardiff als zoon van een rijke tandarts. Omdat er in die tijd geen navigatiemiddelen waren om de richting te bepalen moest Willows tijdens de vaart 12 keer dicht naar de grond zakken om met een soort megafoon aan de toeschouwers te vragen waar hij zich bevond. Het mooiste moment in het leven van Ernest was toen hij het kanaal tussen Londen en Parijs overstak. Zijn verrichtingen brachten hem geen rijkdom, hij mocht enkel de ballonfabriek in Cardiff openen. Zijn leven was kort, hij stierf in 1926 op 40 jarige leeftijd bij een ballonongeluk, echter hij had genoeg bereikt om in de geschiedenis boeken terecht te komen.  Op de foto het tweede luchtschip wat

Willows bouwde en waarmee hij van Cardiff naar Londen vloog. Over deze afstand van 240 kilometer deed hij 10 uur in de nacht van 6 naar 7 Augustus 1910. Het schip heeft een lengte van 26,20 meter en een inhoud van 700 m3. De doorsnede is 6,7 meter en de aandrijving heeft 30 PS.     Bennie Bos

                   
 

3

 Da Vinci Project

Tekst: Bennie Bos, Tekening: Da Vinci

 
        

Ik vond op het Wereld Wijde Web nog een groot project waarbij men ook gebruik wil maken van een enorme helium ballon. Het Da Vinci Project. Het verhaal begint in 1996 als een groep mensen zich inschrijven voor de X Prize Competition. De doelstelling is een bemande ruimtevaart op private gronden. Dus niet gebonden aan regeringen. Het is het grootste technologie project voor vrijwilligers in Canada waaraan tot nu toe al meer dan 100.000 uren zijn verspijkerd. Het gehele plan is eenvoudig te omschrijven: een reusachtige helium ballon brengt de raket, genaamd "Wild Fire" naar een hoogte van 24 kilometer. Hier zullen de raketten van het ruimteschip ontstoken worden en zal deze de crew naar een hoogte van 100 kilometer brengen. De ballon wordt gebruikt omdat men dan geen gebruik hoeft te maken van startraketten. Het schijnt dat dit project al regelmatig op de buitenlandse televisie te zien is geweest de laatste maanden. Het ligt in de bedoeling dat er 3 personen mee gaan in de capsule. We zullen zien wat de toekomst brengt. Je kunt de voortgang zelf in de gaten houden op de website van het Da Vinci Project. Bennie Bos

      
 

4

Vervolg ongeval David Ross

Tekst: Masashi Kakuda en Debbie Spaeth

 
              

December 2003 - Hallo allemaal, met plezier vertel ik jullie goed nieuws. David Ross, gewond geraakt tijdens de wedstrijden in Montegi en momenteel in het ziekenhuis in Tokyo, zal voor de kerst weer terug zijn in

Amerika. We zijn met de laatste planningen bezig en wachten op een besluit van vliegmaatschappij JAL (Japanese Air  Lines) omdat er nog een probleem is met laden en lossen van de brancard waarop David vervoerd moet worden. Als alles goed gaat vertrekt David op 23 December vanaf Narita Airport (Tokyo) op een directe vlucht richting Chicago waar hij na 12 uur weer zal landen. De kosten van dit transport zal 80.000 USD bedragen omdat David vergezeld zal worden van een arts en 2 verpleegkundigen. We verwachten perfecte medische zorg voor hem. De verzekering zal deze onkosten dekken maar over de extra onkosten moet nog gesproken worden. De inzameling heeft al 10.000 USD opgebracht en dit geld zal worden gebruikt voor het verblijf en vliegticket terug van Kathy, de vrouw van David omdat deze onkosten niet gedekt worden.  

Masashi Kakuda


Januari 2004 - Even een update wat David Ross betreft. Ik wil graag laten weten dat David goede vooruitgang boekt in zijn herstel na een operatie vorige week aan zijn been en schouder. De therapeuten werken hard met David. Na 6 weken plat in bed te hebben gelegen hebben ze hem zover gekregen dat hij met assitentie op de rand van het bed kon gaan zitten (20 minuten lang). Dit is een hele goede vooruitgang. David en Kathy hebben een speciaal email adres gekregen waarop ze nu zelf email kunnen ontvangen. Dit is Japan2003@tds.net en Kathy zal nu zelf de emails verwerken.   Debbie Spaeth

     
 

5

Coming Out

Tekst: Rutger Coucke, Foto's: Tomy

 
     

Ooit zou er een afspraak gemaakt zijn met de toenmalige RLD om de Nederlandse Kampioenschappen Heteluchtballonvaren (NK) zo 'low profile' mogelijk te houden. Op die manier zouden we niemand tot last zijn en konden we, als een dief in de nacht, onze gang gaan. Lang geleden crewde ik voor een piloot, die op die

manier te werk ging; verdwijnen voor de boer in de gaten had dat je was geland. Dat heeft veel kwaad gedaan, in dat gebied gaan de hooivorken nu nóg omhoog als er een ballon overkomt. Van ons wordt dus verwacht, dat we met 15 of 20 ballonen, die ieder uit genoeg kleurige ballonstof bestaan om 70.000 of meer kubieke meter warme lucht te omvatten, onopgemerkt de grootste, belangrijkste wedstrijd van het jaar te houden. Dat is de UEFA Cup final in een leeg stadion, waarvan het adres geheim wordt gehouden, dat is de Wimbledon finale zonder kaartverkoop of televisierechten. Ik wil hier een lans breken voor de coming out van het NK. Ik wil dat we trots zijn op onze NK, hoogtepunt van het ballonjaar, bestaansrecht van de DBCC.En ik beveel het bestuur van de DBCC poeha en tamtam aan. In de eerste plaats omdat, zoals gezegd, we trots zouden moeten zijn op ons kampioenschap. Dáár

worden de piloten gekwalificeerd voor Europese- en Wereldkampioenschappen. En we hebben een paar verdomd goeie piloten, die op wereldniveau een deuntje meezingen, en in de wereldballongemeenschap meer bekendheid genieten dan in eigen land. Jos Verstappen heeft in zijn hele formule 1 carrièrre nog niet een

fractie gepresteerd van wat onze piloten klaarmaken op internationale grote wedstrijden. Toch kent iedereen Jos Verstappen en heeft nog nooit iemand gehoord van Henk Broeders, Jan Fokken, Mathijs de Bruijn of Pieter Kooistra. Waarom? Onder andere omdat formule 1 één groot publiciteitscircus is, terwijl wij onze kwalificatie in het geniep doen. Onbekend maakt onbemind. Mijn aanbeveling aan het bestuur van de DBCC is: zoek de publiciteit op en zoek die lang van tevoren op. Zodra bekend is waar de NK zich af gaat spelen moeten de persberichten de deur uit. Met name de lokale media moeten niet benaderd, maar gemobiliseerd worden: voorlichting! Gooi er desnoods een advertentie tegenaan. Wat is een ballonwedstrijd? Hoe gaat dat in z'n werk? Wat betekent dat voor ons als dorp of stad? Wat betekent dat voor onze boeren? Hebben ze er last van, en zo ja, wat wordt daar aan gedaan?

Gedurende de organisatie moeten deze lokale media op de hoogte gehouden worden van de vorderingen en van de voor- en tegenspoed van de organisatie. Als je zo'n campagne goed aanpakt zal het publiek zich al betrokken voelen vóór het NK begonnen is. Op verschillende plaatsen in ons land worden succesvolle

verlotingen gehouden onder de boeren waar geland wordt. Organiseer zoiets op een NK en schreeuw het van de daken, schrijf het in de kranten, wedden dat je een hoop minder PZ's hebt? Media-aandacht is ook belangrijk voor sponsors. Wie wil er nou een vlaggetje ophangen met z'n logo als het maar goed uit het zicht is? Daar ga je toch geen gas voor doneren?  "Ja maar als als het een publieksfestijn wordt, worden er hele andere veiligheidseisen gesteld". Nou en? Is het onmogelijk aan die 'absurde veiligheidseisen' tegemoet te komen? Breda kan het, Barneveld kan het, Joure kan het. En ik heb in andere landen gezien hoe publiek en ballonvaren elkaar allerminst bijten. Bovendien zo'n verschrikkelijk publieksevenement kan een kampioenschap niet worden [gedenk het NK Zwolle]. Betalend publiek is sowieso al uitgesloten, je kan niet duizenden mensen naar een veld dirigeren en er vervolgens niet

opstijgen, of zelfs niet in de buurt komen. Maar het volgen van een wedstrijd, met name in de lokale media, moet toch mogelijk zijn. En als ons nationale kampioenschap op deze manier haar schimmige karakter af zou werpen, zouden er dan niet ook meer piloten geïnteresseerd raken? Ik dacht het wel. Als ze zichzelf niet in-the-picture kunnen varen, dan toch in ieder geval hun (gesponsorde) ballon.  Rutger Coucke

     

 

6

Wereldkampioenschap Gasballonvaren

Tekst: Bennie Bos

 
   

Er is officieel bekend gemaakt dat de 10e Wereldkampioenschappen Gasballonvaren zullen worden gestreden in Duitsland. Het laatste wereldkampioenschap heeft in 1996 plaats gevonden. De datum is van

8 t/m 15 September 2004. Plaats van handeling is Bitterfeld. Bitterfeld ligt zeker niet op kruipafstand van Nederland en Belgie en is gesitueerd op ongeveer 150 km ZZW van Berlijn en 50 km N van Leipzig.

        

De timetable is als volgt:

8 Sep - General Briefing en Opening Ceremonie
9 Sep - 1ste competitievaart
11 Sep - 2de competitievaart
13 Sep - 3de competitievaart
14 Sep - Prijsuitreiking

   

Zodra de deelnemerslijst bekend wordt, hoor je meer.

     
 

7

Friesland Cup

Tekst: Ronnie Kleinsmit, Foto's: FFD

 

      

In navolging op de cup bij onze Twentse vrienden en de One Day Fly in Odoorn komt er nog een wedstrijdje bij…. De Friese Kampioenschappen Ballonvaren. Kortom het voorjaar biedt ons (bij goed weer) hopelijk een aantal leuke ballonsportdagen! De Friesland Cup zal plaatsvinden in het weekend van 13, 14 en 15 februari bij

ons in Oudehaske. De piloten en hun teams zijn welkom vanaf 12:00 uur op de appelhof 17 in Oudehaske en de planning is om rond 13:30 de eerste taskbriefing te doen om vervolgens rond 14:30 het Friese luchtruim te kiezen. De zaterdag staan er twee vaarten gepland waarbij de piloten rekening moeten houden met lange vaarten (als het weer dit toelaat). De zondag wordt er ’s morgens gevaren waarna de prijsuitreiking plaats zal vinden. Helaas wordt de wedstrijd zonder observers gevaren maar mochten er observers zijn die toch graag mee willen helpen dan zijn ze meer dan welkom!!! Voor de meetteams is alle hulp welkom en geeft de organisatie de mogelijkheid om uitgebreidere tasks neer te zetten! Je moet zelf voor je kaarten zorgen (10 oost, 15 oost, 11 west, 16 west dit zijn dezelfde als voorgaande jaren). Mocht je kaarten nodig zijn dan zou je dit bij de topografische dienst in Emmen

kunnen regelen. Ook moet het gas zelf geregeld worden. Neem genoeg gas mee en anders kunnen we evt bij onze gasboer terecht. Na afloop van de ballonvaarten zal er eten aanwezig en is onze bar geopend. ‘s Morgens staat de koffie met broodjes klaar! Een slaapplaats moet jezelf ook regelen maar mocht je info willen

bel dan even want we helpen je graag. De kosten voor deze wedstrijd bedragen € 100,- per team( 4 personen incl piloot). Er is plaats voor maximaal 20 teams. Op donderdag 11 februari rond 15:00 uur wordt definitief besloten of de cup door gaat ivm het weer. Het lijkt ons weer erg leuk en uitdagend om deze cup te organiseren. Wij hopen dan ook op maximale deelneming en ook veel Friese deelnemers want hier is de mogelijkheid om je in eigen omgeving te meten met je lokale collega’s! Ook zijn niet Friezen meer dan welkom om de locals het vuur aan de schenen te leggen en mee te strijden om de wisselbokaal en het friesland cup winnaarsbord! Voor opgave of meer informatie kun je mailen of ouderwets een belletje mag natuurlijk ook, dat kan via het nummer 0513 677999 of 0628 648802. Tot op 13 februari 2004! Met vriendelijke groet,

Ronnie Kleinsmit Dreamflights

                  
 

8

Ballondag

Tekst en Foto: Fam J.Doornewaard

 

 

Na veel positieve reacties, en veel bezoekers op de afgelopen ballondagen, hebben wij besloten om ook dit jaar weer een ballondag te gaan organiseren. Op 6 maart 2004 zal de Nederlandse ballondag wederom gehouden worden in Dorpshuis 'De Heerdt' te Oosterwolde (Gelderland). Deze dag zal in het teken staan van 'ontmoeting' en 'gezelligheid.' De dag is tevens bedoeld ter promotie van de ballonvaart. Er is een ruime mogelijkheid tot het ruilen en verkopen van ballonspullen. Tevens hebben verschillende ballondealers zich al aangemeld. (o.a. Lindstrand en Kubicek) Ondanks een grote belangstelling tot nu toe, is het nog steeds mogelijk om een eigen ruimte te reserveren! Dit tegen een kleine vergoeding. Vanaf 10.00 uur is een ieder welkom, dus ook diegenen die zich niet opgegeven hebben. De dag duurt tot +/- 16.00 uur. Verdere info op onze website.   Fam J. Doornewaard

         
 

9

Mijn eerste Jump

Tekst en Foto's : Filip Audenaert

 
           

Donderdag 1 Januari, wat kan men doen om het nieuwe jaar goed te starten … de meteogram bekijken. Wat zien mijn kleine oogjes daar , open hemel, geen neerslag, wind komende van oost 10-12 knopen aan de grond, 20-25 knopen op hoogte … Zaterdag ook prachtig weer voor een funvluchtje maar geen jumpweer.

Dilemma . . . Zaterdag funvluchtje in de ardennen of jumpen ??. Gewacht tot een uur of 12 om mijn crew te bellen om hen een gelukkig nieuwjaar te wensen en het prachtige weer mee te delen. Cool , iedereen kan zowel vrijdag alsook zaterdag. Het wordt de jump. Ik had reeds een prachtige kans in November laten liggen en wie weet wat de winter nog te bieden heeft. ’s Avonds om 8 uur nog de laatste meteogegevens opgevraagd en iedereen gebeld met de mededeling “ morgenvroeg  om 6u30 te Temse”. Nog naar een collega gebeld om 2 extra flessen en een radio te lenen ( waarvoor mijn dank hierbij), en dan onder de wol. Vrijdagochtend, 5u 30 de wekker loopt af. Snel uit het bed en een verkwikkende douche terwijl de chocomelk warm gemaakt wordt. Meteogram ziet er nog steeds perfect uit. Snel een paar afdrukjes van de windtabellen. 6u 30, iedereen komt mooi op tijd aan , nog even stikstof op alle flessen en dan richting Kempen. Onderweg wordt vrij snel beslist om via Turnhout richting Nederland te rijden en daar ergens aan de grens op te stijgen. De resultaten zijn niet zo belangrijk. We zouden al tevreden zijn als we de hele dag kunnen varen. Onderweg naar het vliegveld van Antwerpen gebeld om te vragen of we de ctr mochten doorvliegen,

geen probleem klonk het aan de andere kant van de lijn. Bij de laatste parkeerplaats eraf gereden en de parallelweg genomen in de richting van het eerste de beste stoppelveld. Prachtstukje gevonden net naast de weg en beschut door bomen, alles opbouwen, flessen stevig vastsnoeren, de kaart op het tableau gekleefd,…

en ventileren maar. Airborn stipt om 10u lokale tijd te Postel. Direct doorgeklommen naar 1000 ft ,heading 255, snelheid 23 knopen. Niet slecht denk ik , even wat uitmeten, en ja hoor zeker niet slecht. Als we dit kunnen aanhouden kunnen we gemakkelijk in ergens tussen De Panne en Kortrijk uitkomen. Om 11u eerste fles leeg , we hebben dus gas voor meer dan 7 uur vaarplezier mee. Enkele hoogtes uitgeprobeerd en daarna besloten om op 1600 ft te gaan varen met een heading van 266 en een snelheid van 18 knopen. Na 50 min hangen we boven het vliegveld van Zoersel te bengelen en roepen we de eerste maal de toren op QNH 1018 , maintain 1600 ft. Ideaal ! Over Schoten, het sportpaleis, en tussen het oude stadsgedeelte en het havengebied. Adembenemend …. Eens de schelde over richting Land van Waas, de bakermat van ballonvarend België. Wat is ons waasland anders onder een laagje witte sneeuw. Ter hoogte van Wachtebeke begint het te kriebelen en wil ik toch eens hogere sferen proberen, dus op naar 3500 ft , heading 254 en 16 knopen, hier even blijven hangen en een koekje eten en een warme choco drinken. Na een 15 tal minuten terug gezakt om die 265 en 18 knopen te pakken. Voorbij Gent ter hoogte van Lovendegem zien we voor de eerste maal onze volgwagen onder ons, toch krakken die mannen.

14u30, wat ziet mijn oog,  het sterrebos te Roeselare. We hebben al een mooi eindje afgelegd en dus hoog tijd om een voorspelling te gaan doen waar we onze ballon aan de grond gaan zetten. Nog meer dan gas genoeg om de grens te bereiken en met dit tempo voorzien we de landing tussen 15u15 en 15u45 melden we over de radio, vermoedelijke landingsplaats in de strook tussen Poperinge, Ieper en de Franse grens.

 Omstreeks 15u Flanders language valley onder ons en daarna over de stadspoort, nog steeds boven een betoverend witte landschap. Na Ieper stad besluiten we om lager te gaan varen en uit te kijken naar een landingsterrein. Hoogte 300 ft heading 230 en 15 knopen. Alles veilig opgeborgen en alles in klaargemaakt voor de landing. Nu nog wat gedaald tot op boomshoogte. In de verte een mooi open veld, 14 knopen laag invliegen, iedereen in positie en stevig vasthouden , nog een laatste blik op de GPS, 13 knopen en nog geen meter meer boven de grond , 50 cm , …  RIPPEN, de hele smart vent zo snel mogelijk opengetrokken en mezelf ook stevig vastgehouden . De grond geraakt, terug omhoog, terug op de grond en schuiven maar ,… Na een 20 meter komt de mand langzaam tot stilstand, wat een prachtuitvinding die smart. De crew staat reeds lustig kiekjes te nemen vanaf de wegkant en de

eerste kijklustigen komen reeds aangehold. Het zijn collega’s van het happy landingsteam , “ironisch” nietwaar, zij hebben het hele gebeuren gevolgd via de website. Met zijn allen snel alles ingepakt zodat alles droog opgeborgen wordt. Een babbeltje gedaan met de collega’s die dit volgend jaar ook wel eens willen proberen , zeker doen. Nu op terugweg richting Temse maar eerst een kop koffie of chocomelk in een lokaal cafeetje. Moe maar voldaan én een prachtervaring rijker huiswaarts. Een aanrader voor iedereen. Met vele dank ook aan de mensen die ons vanaf de grond gesteund hebben en ook deze die dat gedaan hebben vanachter hun pc.   Filip Audenaert

           

         
 

10

Yankee November in a Freezing Night

Tekst: Benoit Simeons, Foto's: Benoit Simeons en Miche Berben

 
        

Woensdag 07.01.2004, heeft een prachtige vlucht met de Miche, D-OBYN, ons nogmaals in vervoering gebracht met onbeschrijfelijke sensaties. De nacht met een temperatuur onder het vriespunt was gewoonweg

prachtig waarbij het licht ons enkele mooie verrassingen bezorgde. De volle maan heeft onze ballon op magische wijze belicht. De commentaren van de luchtverkeersleiding van Frankfurt waren veelzeggend ! Terwijl de radio onophoudelijk kraakte en de vliegtuigen onophoudelijk naast ons voorbij vlogen, was er rond middernacht een merkwaardige oproep hoorbaar :

Control : " Yankee November ?"
D-OBYN : "Reading you five, Yankee November"
Control : "Can I ask you a question ?"
Een beetje uit het veld geslagen bekeken wij elkaar in ons mandje.
D-OBYN "Yes, sure, Yankee November"
Control : "What the hell are you doing at 6000 Feet, in this freezing night ? "
Bob antwoorde : "Just enjoying flying"
Soms, blijken wij voor sommigen onbegrijpbaar te zijn.

Dit soort vluchten worden steeds moeilijker om te organiseren door de gedwongen logistiek. We zijn opgestegen in Oer-Erkenschwick en de landing was in de omgeving van Dassel met op onze teller 169 NM. Met dank aan onze hele ploeg, aan Willy Eimers voor het ter beschikking stellen van het terrein, en zoals altijd voor zijn hulp, en ook aan David Dehenauw voor de routing.   Benoit Simeons


Nog even een mededeling van Benoit, alle leden van de Belgische Ballon Federatie zullen samen met het volgende exemplaar van de KBBF newsletter een gratis ballonkalender van Ultra Magic ontvangen.

      

        
 

11

Certificaat Kubicek Balloons

Tekst: Niels Kon

 
         

Wij zijn zeer verheugd u allen te melden dat Kubicek 25 september jl. het officiele document met daarin de Certificering voor Nederland van de Divisie luchtvaart heeft ontvangen. Dit document betekent dat vanaf heden de door Kubicek gefabriceerde ballonnen direct naar Nederland geïmporteerd kunnen worden. Dit is een groot succes voor Kubicek en zal de verkoop van Kubicek ballonnen in Nederland bevorderen door snellere afhandelingen en inschrijvingen. Het eerste resultaat van deze certificering is onze demonstrator de PH-IEJ die in

een aanzienlijk kortere tijd is geleverd dan alle voorgaande Kubicek ballonnen in Nederland.   Niels Kon 

Meer informatie over Kubicek Balloons op de officiéle website en op de Nederlandse website.

        
 

12

Spotters Corner

 

     

Ultra Magic voor Zwitserland

      

    

Kubicek, BB30Z voor Frankrijk, de Happy New Year banner wordt spoedig weer verwijderd.

Ultra Magic Racer MV 56 OO-BIX

voor Philippe de Cock uit Belgie

      

      

Cameron C90 voor Frankrijk

    

Ultra Magic voor Frankrijk

    

PH-AMM, Cameron Z-140

voor Rita van Veen, Nederland

            

Ultra Magic

  

    

2 stuks voor Belgie, Ultra Magic

N-180 OO-BQR en M-160 OO-BQT

voor Madou Ballonvaarten

 G-CCOT, Cameron Z-105 en deze blijft in Engeland

  

      

Een pracht van een special shape van Ultra Magic voor Spanje en hij wordt deze week gebruikt om een nieuwe Ikea vestiging in Sevilla te openen.

De nieuwe HLB Wehrens, Mennen & de Vries luchtballon krijgt een hoogte van bijna 30 meter en zal door XXXXXX ingezet worden voor passagiers- en reclamevaarten. Bij de productie wordt 1750 m2 ballonstof verwerkt en met een volume van ruim 5000 m3 kan de luchtballon bijna 1500 kilo dragen. De ballon (zie bijlage) is uitgevoerd in de kleuren zilver, wit en blauw en zal komend voorjaar feestelijk worden gedoopt.

          

Ultra Magic M-130

OO-BKF voor Belgie

Kubicek BB30Z

voor Duitsland

De nieuwe ballon voor Geert Pals

van Westerwolde Ballooning

        
 

13

Cameron UFO

Tekst: Bennie Bos, Foto: Cameron Balloons UK

 
           

Cameron heeft weer een UFO geleverd. Ditmaal was de vliegende schotel bestemd voor het televisie programma "The Great British UFO Hoax". De ballon is ontworpen door "Cutting Edge Effects" en onder verantwoording van Steve Wallace van Cameron Balloons UK gebouwd. Het vaartuig is gevuld met helium en word vanaf de grond bestuurd door groene mannetjes. Het programma is geproduceerd door Chrystalis Television voor het Engelse Channel 4.

      

Bennie Bos

               
 

14

Harm Frömer Bokaal

Tekst uit de krant, Foto: Nienke Bos

 
      

De leden van de ballonclub Veendam kozen zondagmiddag 7 December het luchtruim voor het jaarlijkse clubkampioenschap om de Harm Frömer bokaal. Winnaar werd Dirk Remmelink uit Bellingwolde. Dat de meest ervaren luchtpiloten niet altijd de beste koers weten te varen, bewees Martijn Kort. Hij deed als 'piloot in opleiding' buiten mededinging mee aan de strijd om de clubtitel. Desondanks wist Kort onder stralende

weersomstandigheden de meeste punten te scoren. Clublid Dirk Remmelink deed het zoals altijd eveneens bijzonder goed. Hij wist als ervaren piloot de bokaal te winnen door de ballon die een kwartier eerder was opgestegen na de landing het dichtst te benaderen. De luchtballonvaarders en hun passagiers werden zondag getrakteerd op stralend winterweer. De 5 ballonnen stegen op in Gasselte. De wind voerde de ballonnen via Rolde en Gasteren in de richting van Tynaarlo waar de landing werd ingezet. "Door het kraakheldere weer konden de deelnemers de Meyerwerf in Papenburg en de Waddenzee zien liggen" zegt oprichter Harm Frömer van de Ballonclub Veendam. Frömer die de naar hem vernoemde bokaal zaterdagmiddag zelf aan Remmelink overhandigde, nam 33 jaar terug het iniatief voor de oprichting van de Veendammer Ballonclub. De club telt momenteel 20 leden en beschikt over 2 ballonnen. (PH-NON op foto)

          
 

15

Incident (1): Hoogspanningskabels

Tekst: Eric Hodges, Foto's: Nienke en Bennie Bos

 

      

Een paar jaar geleden toen ik meedeed aan de St. Patricksday Balloonrally in Los Lunas, new Mexico, kwam ik bijna in aanraking met hoogspanningskabels. Het was op de tweede wedstrijddag en om te beginnen was het al behoorlijk raar weer. Tijdens de vaart bemerkten mijn passagier en ik diverse veranderingen van

windrichting. De richting was eigenlijk onvoorspelbaar. Na ongeveer 45 minuten te hebben gevaren begon de wind aan te trekken en besloot ik een landingsplek te gaan zoeken. Ik vond mijn landingsplek en bereidde me voor op de landing. Direct voor mij bevond zich een groot veld wat ik met de snelheid die ik nu had goed kon gebruiken. Links van mij was hoogspanning wat zich diagonaal van mij verwijderde en rechts van mijn ballon bevond zich een appartementen complex. Recht voor dit gebouw bevond zich een asfalt weg dwars in mijn vaarrichting. Mijn plan was om stapsgewijs te zakken zodat ik de weg zo laag mogelijk zou passeren en vlak daarna kon rippen en de ballon in het veld kon landden. Ongeveer 30 seconden voor de landing vertelde mijn passagier, trouwens een zeer ervaren crewlid, dat hij hoogspanningskabels in de vaartrichting zag op het veld waar we gingen landen.

Ik vertelde hem dat ik die ook al had gezien en we spraken daar verder niet meer over. Toen ik de ballon verder liet zakken door even weer te rippen schreeuwde mijn crewlid ineens “OH NEE !!!”. Op dat moment drong het tot mij door dat ik een grote fout had gemaakt. Ik keek heel goed recht voor mij en zag tot mijn

afgrijzen een aantal kabels voor mij opduiken. Er stond een hoogspanningsmast naast het appartementen complex wat ik eerst niet had kunnen zien omdat het gecamoufleerd werd door het gebouw zelf. Deze kabels waren verbonden met de kabels die ik WEL had gezien. Ze liepen recht langs de weg die ik wilde oversteken. Onmiddelijk sloot ik de gastoevoer naar de branders en trok de hele chute eruit. Ik riep naar mijn passagier dat hij op de bodem van de mand moest gaan zitten en zich moest vasthouden. Ik deed hetzelfde. De chute trok ik op 10 meter hoogte en ik was er bijna van overtuigd dat ik binnen een minuut dood zou zijn. Het ergste aan dit geval vond ik nog dat ik een onschuldig persoon met mij zou meeslepen. Ik dacht dat ik de chute niet snel genoeg had getrokken en wist zeker dat ik de kabels zou raken. Gelukkig was die gedachte fout. De enveloppe viel op de grond en mistte de kabels op

een haar na. Als ik ook maar één seconde langer had getwijfeld, was de ballonstof over de kabels gevallen met alle gevolgen van dien. Als ik geprobeerd had om de ballon weer te laten stijgen door vol te branden, had ik de kabels geraakt met de mand. Toen mijn crew aan kwam rijden met de volgauto riepen ze mij op en vroegen waarom ik de ballon in godsnaam op de weg had gelegd. Terwijl zij aan kwamen rijden zagen ze de

kabels niet eens. Toen ik zei dat ze eens in de lucht moesten kijken begrepen ze de ernst van de zaak. Onnodig om te vermelden maar mijn briefing aan de passagiers veranderde vanaf die dag. Normaal vraag ik altijd aan mijn medereizigers om mij te vertellen als ze hoogspanning of andere obstakels zien. Nu vraag ik aan de mensen WAAR ze de kabels zien. Ik heb me altijd afgevraagd of ik in een situatie als deze de juiste beslissing zou nemen. Ik hoopte die keuze nooit te hoeven maken maar het was waarschijnlijk gewoon mijn beurt. Tijdens mijn ballon carriére heb ik altijd gezegd dat als ik in kabels terecht dreig te komen, RIPPEN. Een andere keuze is er niet. Het is net een computercommando, gebeurt dit, dan doe je dat. Uiteindelijk bespaart je dat je leven. Dit grote moment van angst heeft me wel de ogen geopend. Ik heb de zaken eens op een rij gezet en kwam tot de conclusie dat al die honderden vaaruren me mogelijk

een beetje lui hebben gemaakt. Je wordt steeds makkelijker in sommige dingen. Ik wilde dit eerst niet toegeven, maar het zijn wel de feiten. Ik hoop dat ik niet alleen ben met deze gedachte. Ik beschouw dit incident als waarschuwing. We moeten er op letten dat we de HELE tijd aandacht hebben voor de zaken om ons heen. Maak ook gebruik van de ogen van je passagiers. Bedankt voor het luisteren. Fly safe and have fun.  Eric Hodges.

          
 

16

Incident (2): Ballon Tetheren

Tekst: Jaquelyn R. Paul, Foto's: Bennie Bos

 
         

Het was een prachtige dag en het weer was perfect voor een ballontether. Deze keer om geld in het laatje te brengen voor een plaatselijke school. Drie ballonnen stonden geinflate en deden goed werk, al die kleine kinderen mochten mee omhoog. Elke ballon had een ervaren piloot aan boord en verder was er assistentie van minimaal één ervaren crewlid die bekend was met ballontetheren en meerdere vrijwilligers van de school.

Elke ballon was verankert met drie tethertouwen. Met al die deskundigheid om ons heen dachten we dat alles wel goed ging . . . FOUT. Eén van de oudere ballonnen had 5 kleine kinderen aan boord. Vier ouders lieten de ballon voorzichtig los op het commando van de piloot. De ballon steeg langzaam naar het einde van de 30 meter lange touwen en de kinderen vonden het prachtig. De piloot hield de ballon op deze hoogte en bood de kinderen een prachtig rondom uitzicht. Enkele minuten later liet hij de ballon weer langzaam dalen totdat de mand weer als een veertje de grond beroerde. Eén van de ouders nam de taak op zich om de betaalde passagiertjes uit de mand te tillen en de andere 3 hielden de mand aan de grond. En hier begon de pret !!! Toen alle kinderen uit de mand waren dachten de ouders dat hun taak er ook opzat en lieten de mand los, behalve één, het ervaren crewlid wat druk in

gesprek was met de piloot. Plotseling vond dat crewlid zichzelf terug in de lucht voor een onvrijwillige vaart . . . . . aan de buitenkant van de mand. Je raad het misschien al, dat crewlid was ik. Omdat dit een oudere ballon was, zat hier ook een oudere mand onder met nogal dikke randen en niet zoals tegewoordig mooi gestroomlijnd. Ik stond geleund tegen de mand met mijn bovenlichaam vol op de suede rand en de armen

gekruist naar binnen. Toen iedereen los liet ging de ballon omhoog voordat er iemand kon ingrijpen. Zoals iedereen weet houdt de piloot de ballon goed warm bij het tetheren om de ballon in evenwicht te hebben. HOE kon dit in Godsnaam gebeuren en WAT gebeurde er eigenlijk ???  Je hebt weleens gehoord dat iemands leven voor de ogen voorbij flitst. Wel, het volgende schoot door mij heen tijdens de 3 minuten dat deze hele actie duurde. Ik voelde dat de mand mij onder de armer greep, keek naar beneden en zag de grond verdwijnen. Ik durfde niet meer los te laten, bang dat ik iets zou breken. Ik probeerde in de mand te klimmen maar dat lukte mij niet. De piloot probeerde mij aan mijn riem in de mand te trekken maar ook dat lukte niet. Ik schreeuwde naar de piloot dat hij de ballon onder controle moest zien te krijgen zodat ik niet als een katapult zou worden gelanceerd op het moment dat de touwen strak

kwamen te staan. Ik graaide met mijn handen in de mand en greep een gastank met mijn rechterhand (terwijl we nog steeds omhoog gingen) en even later ook een tank met mijn linkerhand (handen gekruist). De piloot greep mij bij mijn middel nadat ik riep “het kan me niet schelen WAAR je me beetpakt, ALS je me maar beetpakt en wel NU. De kabels kwamen strak en we schommelden wat heen en weer. Hij liet de ballon

afkoelen en dirigeerde hem weer naar beneden. Omdat ik niks kon zien onder mij, smeekte ik hem om mij precies te vertellen wat de afstand naar de grond was. Hij gaf me een meter bij meter verslag en vertelde wanneer ik mijn benen op moest trekken. Toen ik de mand aan de grond voelde en het gras aan mijn voeten, liet ik mijn dodelijke grip los en stortte in. Mijn benen voelden als blubberpudding. Een grote groep mensen kwam aangerend om de ballon aan de grond te houden, waarschijnlijk hadden ze mij horen schreeuwen. Ik strompelde over het veld en ging zitten, nog natrillend. De piloot trilde zo erg dat iemand anders de eerstvolgende vaarten van hem over moest nemen. Hij nam een pauze nadat hij gecontroleerd had of alles goed met mij was. Wat hebben we hiervan geleerd ??  Was het een fout van de piloot ?? , tenslotte ben ik zelf ook piloot !! Wat was er fout, was er iemand fout ?? Kun jij iets leren

van dit verhaal ?? Ik heb een simpele les geleerd. De volgende keer als ik weer met een tetherballon werk, let ik op ALLE details. Ik zal mijn gedachten niet meer laten bepalen door het idee dat een ieder zijn verantwoording kent. Ik zal met mijn gewicht de ballon aan de grond houden maar zal op elk moment dat het mis zou gaan los kunnen laten en nooit maar dan ook nooit meer met mijn bovenlichaam over de rand hangen.

Nog een aandachtspunt, ik droeg de hele tijd leren handschoenen, anders had ik zeker mijn handen gesneden aan de oude tanks. Ondanks dat ik een leren riem droeg kon de piloot mijn “dode gewicht” niet over de rand trekken. Met “dode gewicht” bedoel ik dat ik op geen enkele manier de piloot kon meehelpen om mij aan boord te trekken. Mijn man was piloot op één van de andere ballonnen en had een paar schoenen onderaan de mand zien hangen en had zich afgevraagd welke gek het nodig vond om aan de buitenkant van de mand te gaan hangen. Hij had net commentaar willen geven toen hij erachter kwam wat er aan de hand was. Ik belde later een goede vriendin van mij om haar mijn vreselijke verhaal te vertellen, ik zocht een beetje sympatie. Tijdens mijn gedetaileerde verhaal hoorde ik haar snikken en aan het eind hield ze het niet meer droog van het lachen. Ik vroeg haar wat er zo grappig aan

deze uiterst serieuze zaak was. Ze antwoorde, “precies hetzelfde is mij enkele dagen geleden ook overkomen, alleen dat was met een Raven mandje en daar kon ik zo in klimmen, ik ben me dood geschrokken”. Was ik wijzer geweest als ik dit verhaal eerst gehoord had, ZEKER WETEN !!  Ik heb mijn verhaal met veel mensen gedeeld en het ook verteld op diverse ballon meetings. Ook al maakt een incident je belachelijk, deel ze met anderen. Het kan voorkomen dat een vriend dezelfde blunder begaat. Ik hoop dat je met dit verhaal je voordeel kunt doen.   Jacqeulyn R. Paul

          
 

17

Incident (3): Donkere wolk

Tekst: Herman Kleinsmit, Foto's: Meteo Tuitjehorn

 
       

Een ballonvaart te Boxmeer met 4 personen voor "Waddenbrood" op 16 September 2002. De verwachting voor het weer was perfect: 5 knopen vanuit het Noorden en op hoogte maximaal 10 knopen. Er zou vanuit het Noord-Oosten langzaam 3/8 middelbare bewolking naar het zuiden trekken op zo’n 3000ft. Lichte en

afnemende thermiek en zicht meer dan 30 km. Ik ben om 17.00 uur aanwezig op een prachtig veld naast een restaurant net buiten Boxmeer. Helium ballon opgelaten met koers 140. Vanuit richting Nijmegen zie ik de eerste middelbare bewolking aankomen. Om 17.35 uur stijgen we op met 4 passagiers waaronder een meneer pastoor en 3 andere klanten van een bakker. Op 1500 ft. stond 5 knopen vanuit 340 en laag stond er bijna geen wind. Achter mij zag ik de bewolking snel naderen met wat opviel dat er een klein donker gedeelte onder zat. We hadden een prima zicht en een perfecte koers maar wat me verontruste was dat het donkere gedeelte alsmaar donkerder werd. Ik ging boomtophoogte varen om de wolken over me heen te laten gaan want daar achter was het weer geheel open. Plotseling na 40 minuten rustig varen wordt ik omhoog getrokken naar ongeveer 600 ft met op de GPS 18 knopen. De ballon

vliegt alle richtingen op en is constant compleet uit zijn vorm. Rondom ons wordt het pikzwart. We zitten in de wolk die hooguit 200 meter breed is. We draaien vele malen om onze as en ik zorg dat de ballon op druk blijft en laat mijn passagiers zich goed vasthouden want de mand gaat gevaarlijk heen en weer zwiepen. Ik

wijs hen er vele malen op wat te doen als we gaan landen want dat is het enige wat ik dan wil. Plotseling krijgt de ballon een klap naar links en worden we als een gek naar beneden gedrukt. Ik moet volop met 2 branders branden om niet neer te storten maar realiseer me ook als ik teveel brand dat ik weer terug de wolk in word getrokken. Op 150 ft hangen we ineens stil maar de ballon klappert als een bezetene boven mij. Ik vertel mijn gasten dat we hoe dan ook gaan landen met onder mij gewas met hier en daar een leeg stuk. De GPS geeft niks meer aan maar boven mij nog steeds die pikzwarte lucht. Ik rip uit alle macht en eerst gebeurt er niks maar dan valt hij als een baksteen. Ik probeer hem nog licht op te vangen maar we maken toch een redelijk harde landing waarbij de ballon op de grond nog als een gek tekeer staat. Mijn gasten doen precies wat ik hen had opgedragen en blijven in de mand en houden zich stevig beet totdat het leed is geleden. Niemand had zich bezeerd maar zij vroegen zich wel af of dit altijd zo ging. We keken naar de lucht die langzaam verder trok en onder de bewolking die op ongeveer 3000 ft zat hing een zeer donkere slurf tot zo’n 100 ft boven de grond. We waren geland in toevallig een braak liggend stuk midden tussen het gewas. Volgens de boer waren we geland aan de Dodenweg in Holthuis die vroeger zo genoemd was omdat de lijkkoets deze weg langs ging van het dorp Holthuis naar het verderop gelegen kerkhof.

Meneer pastoor grapte dat als er bij de landing doden waren gevallen ze op de goede plaats waren en hij het verder zonder kosten wel zou regelen. Gelukkig kon iedereen de humor hiervan wel inzien maar ik zou deze ervaring niet graag weer willen meemaken. De crew en familie die alles hadden gezien vanaf de weg dachten

dat er gewoon iets mis was met de ballon maar hadden geen idee hoe beangstigend het was in de lucht. Op de grond bewoog niets en langzaam zagen we de slurf kleiner worden en verdwijnen. De volgende dag heb ik met Paul Citroen van Schiphol gebeld en hem verteld wat er was gebeurd. Hij heeft de gegevens van de 16e  nagezien en zei dat de bewolking op 3000 ft heeft gezeten maar er was geen enkele melding van weerfanaten over aparte waarnemingen. Volgens Paul had ik in een kleine windhoos gezeten die de grond net niet bereikte maar waarin zeer grote krachten kunnen voorkomen. Deze hozen komen vooral in September voor maar doordat ze de grond niet bereiken gebeurd er ook haast nooit wat en de kans dat je erin komt is ook zeer klein. De doorsnee van de slurf is vrij klein en als je op een paar honderd meter ernaast vaart verneem je er niks van. Ik had geluk dat het een open gebied

was maar wat was er gebeurd als je boven bebouwd gebied bent of boven hoogspanninglijnen. Ik moet daar niet aan denken maar na deze vaart heb ik nog nooit zo vaak naar de bewolking achter mij gekeken.  Herman Kleinsmit

          
 

18

Wilhelmine Reichard Prijs

Tekst: Bennie Bos

 

Het weekend van 28-30 November stond geheel in het teken van Wilhelmine Reichard. Zij was de eerste vrouwelijke ballonvaarder van Duitsland en heeft tot haar dood in 1848 in Freital gewoond. Het met liefde

gerestaureerde woonhuis van de familie Reichard aan de Reichardstraat 9 staat symbool voor de luchtvaartgeschiedenis. Ter herinnering aan haar eerste vaart op 16 April 1811 onthulde de burgemeester een gedenksteen welke werd aangebracht aan het oude woonhuis van de familie. Tijdens deze festiviteiten werd de succesvolste vrouwelijke gasballonvaarder van dit moment, Astrid Gerhardt gehuldigd met de Wilhelmine Reichard prijs. Astrid heeft al diverse titels op haar naam staan en staat bekend als een echte bikkel. Ik ontmoette haar op het Tablada vliegveld in Sevilla tijdens de World Air Games waar ze midden in de nacht bezig was de ballon voor te bereiden voor de wedstrijdvaart. De crew haar ze naar het hotel gestuurd om nog even te slapen en helemaal alleen zette ze met behulp van

een speciale strop haar eigen gasballon op. Ze maakte toen al de nodige indruk op mij. Uiteindelijk heeft ze deze wedstrijd die uit 2 vaarten bestond gewonnen. Ze liet toen de tweede plaats voor onze Festo Flyer

over. De genoemde Wilhelmine Reichard prijs bestond uit een porseleinen borstbeeld van mevrouw Reichard. De voor 29 November geplande herdenkingsvaart werd door slechte weersomstandigheden één dag verschoven. Ten slotte schonk Petrus genade en gaf goede omstandigheden voor de vaart. Onder een blauwe hemel kozen de gasballonnen op zondagochtend het luchtruim en maakten een vaart van ongeveer 125 kilometer om ten slotte in de buurt van Berlijn te landen. Zelfs de 84 jarige Helma Sjuts, de oudste ballonvaartster van Duitsland, was vanuit haar woonplaats Munster naar Freital gekomen om met haar netballon aan deze herdenkingsvaart deel te nemen.   Bennie Bos

        
 

19

Mooooooooi !!!!!

Tekst en Foto's: Bennie Bos

 
     

Je kent het probleem denk ik wel, je kind is jarig en je weet niet wat je hem of haar kado moet doen. Als je toevallig goed bevriend bent met Jan Vermeulen, dan zijn je problemen opgelost. De ballon op de foto is namelijk de lievelingsballon van mijn dochter Nienke, "Grand Brittannia" en wat is dan een mooier kado dan een model op schaal. Jan is bezeten van het maken van deze modellen en is daar ook zeer handig in. De eerste reactie op haar verjaardag tijdens het ontbijt op bed en na het afscheuren van het papier . . . .Mooooooi.

Jan, namens Nienke en mijzelf, bedankt topper.

     
 

20

Sloten, de mooiste plek van Nederland

Deze aflevering werd uitgezonden op 27 december op Nederland 1.

 
          

Historie in het Friese stadje Sloten, op bezoek bij Johannes Kooistra.  "Ballonvaren is iets heel fascinerends. Het weer is iedere dag anders en elke ballonvaart op zich is een nieuw avontuur.” De plek waar Johannes heen vaart is het stadje Sloten, gelegen tussen de meren en de weilanden van zuidwest Friesland. Johannes:

"Sloten was vroeger echt een handelsstadje, een doorgangsstadje. Je ziet dat aan de grote gracht die er dwars doorheen loopt. Sloten wordt ook wel 'de uienstad' genoemd. Want als je Sloten van bovenaf bekijkt heeft het de vorm van een ui." Het stadje is helemaal bewaard gebleven zoals het honderden jaren geleden gebouwd is. Op de oude vestingwal staat de 17e eeuwse molen waar Johannes iedere dag te vinden is. "Van kinds af aan ben ik gefascineerd door molens. Ik ben bezeten van de techniek, het werken met de wind. Het is hetzelfde als met ballonvaren: je gebruikt alle energie uit de wind die erin zit. Het is spelen met het weer." De molen in Sloten word nog steeds gebruikt voor het malen van graan dat bezoekers en toeristen kunnen kopen. "Het bijzondere aan deze plek is de mooie open

horizon. Deze molen staat op een schitterende plek aan het water. Er komen niet voor niets heel veel mensen hier kijken omdat het zo fantastisch mooi is. En voor mij is het iedere dag genieten..." Johannes Kooistra in het programma "De mooiste plek van Nederland.

         
 

21

 One Man Meet - Hopper Fiésta

Tekst: Steve Roake, Foto's: Pat Bubb

 

           

One Man Meet, Abergavenny, Wales UK 15 - 16 November, 2003. De afgelopen 2 dagen, vlak na een enorme periode van regen over ons land, vond het waarschijnlijk grootste evenement plaats met éénpersoons ballonnen, zogenaamde hoppers. Deze One Man Meet is vele jaren geleden gestart door Phil Dunnington en

wordt tegenwoordig georganiseerd door Clive Bailey. De deelnemers komen vanuit geheel Engeland naar het Llansantffraed Court Hotel in Abergavenny, Wales. Dit landelijke hotel in een prachtige omgeving met uitzicht op de "Black Mountains" was het toneel van een weekend met onze ballon activiteiten. Het geheel leek niet eens door te gaan gezien de slechte weersomstandigheden, met regen die met bakken uit de hemel kwam en een wind die onze 4x4 zo van de weg af zou blazen. Echter, de trends van de meteo gaven zeer snelle verbetering tegen het weekend en met gemengde gevoelens maakten we de lange rit naar de Cripple Creek Pub. Als stelregel mocht elke ballon meedoen tot een grootte van 42,000 cubic feet en waarbij de zitting of mand plaats had voor maar één persoon. We kwamen zaterdagochtend met een wolkenloze hemel aan en tijdens de briefing werd duidelijk dat het goed vaarbaar weer was met 5

knopen westenwind. De start was vlakbij het hotel en met mijn eerste bak koffie van die dag voegde ik mij bij de rest van de teams voor de briefing. De eerste opdracht was om te varen naar de pub waar we de avond tevoren hadden gezeten voor een sociale avond. Spoedig zag ik 15 ballonnen in de lucht zich een richting

zoeken naar het doel. Ik crewde bij Tony Bubb en zijn vrouw Pat. Tony kwam aardig in de buurt van het doel in zijn Lindstrand 25A, maar werd verbeterd door Bill Mc Kinnon in zijn Cameron H-34. Tony Brown deed ons echter versteld staan door eenvoudig met zijn "Evening Standard" hopper op de parkeerplaats van de pub neer te ploffen. Een ballon die een glimlach op de gezichten van de meeste piloten en crews toverde was de zelfgemaakte Multi-Colour van Andre van Wijk, in de laatste 2 weken voor deze wedstrijd gebouwd en maakte hier zijn maiden flight. Andre had deze A25 gebouwd van stof wat hij had gekocht via de Zebedee list. Prachtig om te zien hoe iedereen elkaars ventilator leende tijdens inflaten. Rond een uur of 10 in de ochtend terug naar de basis voor een traditioneel Engels ontbijt, terwijl we om 2 uur in de middag vlak voor de briefing alweer aan de hapjes moesten in de pub. De meesten van ons

kregen dan ook niet veel meer naar binnen. Zaterdagmiddag dezelfde windrichting maar dit keer geen opdracht. Op deze laatste avond verbraken we alle records en gingen er maar liefst 20 hoppers uit de zak en

in de lucht, prachtig. Na een gezellige "vochtige" avond brak de zondagochtend alweer door, voor sommigen veel te vroeg. Het weer was zeer zeker vaarbaar maar we hadden een uniek probleem. Rond 09.00 uur werd de Rugby World Championships op tv uitgezonden. Zoals gewoonlijk liet Ian Ashpole aan iedereen zien hoe het moest en had zijn ballon al door de crew laten opbouwen zodat hij alleen nog maar hoefde instappen. Ik vroeg me af wat hij de jongens had aangeboden voor deze vroege actie. Hij hing dus als eerste in de lucht rond 07.45. Het bleek de mooiste vaart van het weekend te zijn. Een lekkere snelheid op hoogte maar tegen de tijd van landing een zacht briesje. We gingen terug naar Surrey met een resultaat van 3 vaarten op 3 mogelijkheden. Mijn dochter vierde vanmiddag haar vijfde verjaardag en op ijs was geen cent bespaard. In de middag was het prachtig vaarweer maar dat

kon mij niet overtuigen me van mijn ouderlijke plichten te ontrekken. Al met al was het een prachtig weekend.

Kom ik volgend jaar terug ??? . . zeker weten.   Steve Roake

           
 

22

 Mijn eerste Hopper vaart

Tekst: Kyle Miller, Foto's: Sandy Stoffel

 

      

Vanaf het moment dat ik voor de eerste keer een hopper in de lucht zag, heb ik me afgevraagd hoe het zou zijn om met zo’n kleine ballon het luchtruim te doorkruisen. Vele gedachten over het zweven op honderden meters hoogte boven de aarde en gezeten in een klein zitje hielden mij lange tijd bezig. Met dank aan mijn instructeur Gary Rominger, kan ik nu eindelijk stoppen met dromen en mijn grote wens in vervulling laten

gaan. Het begon allemaal op de 4e Juli vorig jaar. Ik was thuis bij Gary uitgenodigd voor een etentje, toen hij mij vertelde over zijn nieuwste aanwinst. Hij had zichzelf een hopper gekocht. Ik werd helemaal enthousiast van dat bericht. Hij moet mijn emotie gezien hebben want hij besloot de ballon op te zetten in de achtertuin. Het was liefde op het eerste gezicht en ik was verbaasd over de kleine afmetingen van de enveloppe, ik kon hem zo optillen. Na een korte controle hebben we de ventilator aangezet en konden al spoedig deze kleine schoonheid aanschouwen. De ballon was een lust voor het oog. We hielden het vandaag alleen bij koud inflaten omdat er nogal wat obstakels in de tuin zaten maar het zien van deze beauty gaf mij maar één gedachte, hiermee wil ik de lucht in. Gary belde mij het weekend daarna op om te vragen of ik wilde crewen terwijl hij met de hopper zou varen. Zeker

wou ik de ballon graag zien in zijn natuurlijke element. Gary voelde zich nog niet zo erg op zijn gemak met de ballon en besloot hem met een lang tethertouw aan de auto vast te leggen. Zonder problemen steeg hij op en het was hem aan te zien dat hij er groot plezier aan beleefde. Nadat hij een paar “Touch and Go’s” had gemaakt bood hij mij aan om het eens te proberen. Ik nam plaats in het stoeltje en zette mijzelf vast met de

riemen, het zat direct comfortabel. De bediening was zeer gevoelig, één keer branden en daar ging ik de lucht in. Ik genoot enorm van het feit dat mijn benen gewoon losjes onder het stoeltje hingen. Ik schakelde al snel over naar korte stootjes met de brander in tegenstelling van de lange stoten die ik moest maken bij mijn eigen oude poreuze Viva 77. Het landen was vrij simpel omdat ik de ballon op kon vangen met mijn eigen benen. Na ook een aantal “Touch and Go’s” te hebben gemaakt, besloot ik te landen omdat de wind sterker werd. Omdat de ballon aan de kabel zit, ervaar je veel “valse lift” en maakt de controle over de hopper moeilijker. Ik was teleurgesteld dat het opkomende slechte weer roet in het eten gooide, ik had geen idee wanneer ik weer een kans zou krijgen op deze ballon. Pas 4 maanden later kreeg ik de kans om vrij met de hopper te gaan varen. Tijdens een schoolvakantie waren de

vaarcondities uitstekend en de inflate ging zo supersnel dat ik na een korte briefing van Gary al snel in de lucht hing, en dit keer zonder touw. 2 normale stoten met de brander brachten mij naar 1700 voet en ik was verbaasd over de snelheid waarmee ik klom na het toevoegen van zo weinig warmte. Tijdens mijn klim experimenteerde ik met de “turning vents”. Ik controleerde de temperatuur in de ballon en ontdekte dat ik

“level” kon varen met 95 graden. Het gaf mij een enorme kick om zo hoog in te lucht te hangen met mijn benen gewoon los bungelend onder het stoeltje, het was net een droom. Na enige tijd “level” te hebben gevaren op 1700 voet besloot ik om een patroon te gaan varen. Na een korte ruk aan de riplijn ging de ballon in een daling met 500 voet/min. Ik wist niet zeker wat de kritieke daalsnelheid van deze ballon was en was ook niet echt van plan dat uit te vinden, dus na enkele korte stootjes ging de daalsnelheid een stuk langzamer. Uiteindelijk bleef ik vlak boven de grond hangen en liet de ballon gecontroleerd verder zakken totdat ik met mijn tenen de grond kon raken. Ik probeerde een paar landingen uit om te zien hoe het voelde om de hopper te stoppen. Dit bleek erg gemakkelijk te zijn, zeker omdat je je voeten kunt gebruiken als rem. Als je een beetje oefent kun je eigenlijk elke hop maken die je

wilt en overal overheen “springen”. Tijdens mijn vaart van 40 minuten heb ik maar 10 procent van de tankinhoud gebruikt. Een hopper inpakken is één van de gemakkelijkste klussen die je als crewlid voor je kiezen kunt krijgen. Het zwaarste onderdeel is de gastank en de ballon weegt ongeveer 30 kilo en kun je ook alleen tillen. Het varen met een hopper is één van de mooiste momenten in mijn korte leven en ik kijk met veel plezier uit naar mijn volgende vaart van deze prachtige ballon, of zoals we hem hebben gedoopt, Rosebud.  Kyle Miller

   

 

23

 Old Balloon Collectors Belgie/Nederland

Tekst: Cristoff Deyaert, Foto's: Tim Eyckerman

 

           

Wij hebben een verzameling van oude, niet meer luchtwaardige ballonnen. We zijn op het idee om te gaan verzamelen gekomen nadat we een oude ballon gekregen hadden van Flor Cools en na deze ballon kwam het idee om nog meer ballons te verzamelen. Toen we daarna de OO-BUR mochten lenen van Bart van Muylem

werd de 2e aanwinst in onze verzameling gebracht, tot ik op een dag telefoon kreeg van Jan Vermeulen, die vroeg of ik de PH-GLP wilde hebben. Natuurlijk zei ik daar geen nee tegen en zo werd de verzameling steeds groter. Jan zelf had al de oude "Nivea" PH-BDF en later kwam er nog de "Iduna"  bij (special shape varken). Na een ballon of 5 kwamen we op het idee een website te maken en één van onze leden, Tim Eyckerman maakte in een mum van tijd een leuke site, en zo werd de verzameling steeds groter. Elk jaar deden we mee aan het festival in Eeklo als voorprogramma tot er in September 2003 een old-timer meeting plaats vond in Belgie. Daar gingen we dan met 3 ballonnen naar toe, we hebben er toen 2 recht overeind

gezet en 1 koud geinflate. Op een dag vroegen we aan Jan Vermeulen of hij met ons samen wilde werken. Dat vond hij een leuk idee en stapte in onze club. Op de eerste zaterdag van 2004 gingen we na veel discussies weer een paar oude ballonnen opzetten. Het weer was goed en er lag nog een dun sneeuwtapijtje.

Er werden 3 ballonnen opgebouwd waaronder de "Nivea", de OO-BPE en de "Pebuso". Ze werden weer geheel in hun vorm gevuld met warme lucht. Jan was helemaal uit Nederland gekomen en trotseerde de vrieskou om eindelijk de "Nivea" eens op te zetten. Deze droom ging in vervulling en na het opruimen gingen we even lekker apré ballooning met wat drinken en lekkere koekjes. Het was een heel leuke, lange en vermoeiende dag, ook de broertjes Luc en Donald Buyle waren aanwezig dus de sfeer kon niet meer stuk. Na de middag namen we afscheid van Jan en deze dag zal nog lang in ons geheugen blijven zitten. Nu hebben we afgesproken om steeds af te wisselen. Dan in Nederland, dan in Belgie, dus de volgende keer trekken wij met 1 van onze ballons richting Nederland. De verzameling blijft steeds groeien en we hebben al een 3tal festivals waar wij het voorprogramma gaan verzorgen. Ook is Jan in het bezit van het "Iduna" varken dat ook wel op 1 van de festivals te zien zal zijn. Dus wij hopen op goed weer. Dan worden we voor het eerst in Nederland actief. Als u op zolder of in de schuur nog een oude ballon, brander enz. heeft, kunt u ons contact met ons opnemen. Voor Nederland Jan Vermeulen en voor Belgie Danny Pauwels. De contactgegevens staan op onze website  

Cristoff Deyaert

             
 

24

 Modelballonvaren in Nederland

Tekst: Bennie Bos

 
          

Graag wil ik even het volgende onder de aandacht brengen. Er is een nieuwe website toegevoegd aan het Nederlandse ballonfront. De titel is "Modelballonvaren in Nederland" en deze titel dekt direct de gehele lading. Het is een leuke site geworden met informatie voor iedereen die iets wil weten van de kleinste heteluchtballonnnen die we kennen. Personen kunnen er niet mee omhoog maar van enige afstand zijn ze niet van een echte ballon te onderscheiden. Grote drijfveer in ons land is Geert Plukker en hij is tevens eigenaar van deze site die uiteraard de domeinnaam "Modelballonvaren.nl" heeft gekregen. In een verhaal kun je lezen wat Geert er toe heeft gebracht om aan deze verslavende hobby te beginnen. Geert bezit 2 ballonnen met de kentekens: PH-GEERT-1 en PH-GEERT-2 en ik durf alvast een weddenschap af te sluiten hoe de derde ballon van Geert gaat heten. In de rubriek "Vragen" wordt uitgelegd wat er bij deze hobby komt kijken, er is een rubriek "Foto's" en verder een database met de Nederlandse modelballonnen. En daar tref ik toch maar liefst 10 ballonnen en vraag ik me af waarom we deze ballonnen niet zien op evenementen. Kom op organisatie's, deze mensen vinden het prachtig om hun materiaal te showen, daar zit toch zeker een leuke factor nevenactiviteiten in ???? In de database tref je genoeg email adressen aan.   Bennie Bos

          
 

25

 Mathijs de Bruijn, Yen Miljonair

Tekst: Mathijs de Bruijn

 

             

De World Honda Grand Prix (WHGPX) is een jaarlijks wederkerende wedstrijd van teams die deelnemen aan drie individuele wedstrijden. Winnaar is het team met de meeste opgetelde punten van de drie wedstrijden.

Een deelnemend team heeft een teamleider en piloten. Sommige 'teams' bestaan uit één piloot, de meesten uit twee of drie. De samenstelling van de teams wordt door hen zelf gekozen en bepaald. Ons team 'JohMat' (zie logo) bestaat uit Johnny Pethren en Mathijs de Bruijn die tevens teamleider is. De WHGPX  vond voor het eerst plaats in 1998. De laatste jaren vinden de individuele wedstrijden plaats in Monroe USA in Juni, Mobilux Luxemburg in Juli en Motegi Japan in November. Ik heb aanvankelijk deelgenomen met Owen Keown en de laatste drie jaar met Johnny Pethren, beide top piloten in Amerika. De kwaliteit van de piloten van een team is natuurlijk van cruciaal belang voor het succes. De laatste jaren hebben de top piloten van de wereld teams gevormd waar weinig verandering meer in plaats vindt zolang zij succes hebben. Masashi Kakuda, de 'Ecclestone' van de WHGPX, overweegt dit te veranderen om meer beweging in de 'pikorde' te krijgen. Of dit lukt is maar de vraag, tenslotte kan je moeilijk lood leggen in de auto van Schumacher om anderen een kans te geven. De individuele wedstrijden worden gescoord volgens de gebruikelijke regels. Op basis van deze score worden de WHGPX punten verdeeld.

 

Rang in een task

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10-laatste

WHGPX punten

12

9

8

7

6

5

4

3

2

2

          

Het WHGPX punten systeem legt dus heel duidelijk nadruk op het winnen van een task in tegenstelling tot het gebruikelijk systeem. Hebben drie piloten in het doelkruis geworpen op b.v. 100, 110 en 120 cm en zouden zij dan b.v. 1000, 998 en 996 punten krijgen dan betekend dit dat zij in het gebruikelijke systeem nagenoeg gelijk beoordeeld worden in tegenstelling tot de WHGPX zoals uit de tabel hierboven te zien is.

          

       

Dit heeft tot gevolg dat wedstrijden soms met een geheel andere tactiek gevaren moeten worden. Heel duidelijk werd dit bij een vaart van twee tasks in Luxemburg dit jaar. Een zogenaamde Fly In (FIN) gevolgd door een Maximum Distance Double Drop (MXDD). De task was slecht gezet en zodoende was het onmogelijk beide tasks te winnen. Ik besloot mij geheel op de MXDD te concentreren en de FIN te laten 'varen'.

Ik won daardoor de MXDD met vlag en wimpel en scoorde dus 12+2=14 punten in deze vaart. Niet altijd is tactiek alleen bepalend voor het succes natuurlijk maar goed inzicht in het puntensysteem helpt wel. Dit jaar deed Johnny het in Monroe redelijk en we stonden op de 8ste plaats met 13 punten achterstand op de eerste. Ik heb goed gescoord in Luxemburg en kon ons team op de 5de plaats brengen met nog maar 9 punten achterstand. In Motegi voer Johnny aanvankelijk matig maar scoorde in de laatste vaarten uitstekend en behaalde daardoor voor ons team uiteindelijk de eerste plaats met 9 punten voorsprong. De WHGPX is voor enthousiaste wedstrijdpiloten heel aantrekkelijk. Ten eerste strijd je met en tegen de beste van de wereld en zijn de wedstrijden goed gesponsord. Verder is het prijzengeld het hoogste van alle ballonwedstrijden in de wereld. De eerste drie teams krijgen respectievelijk 5 000 000, 2 000 000 en 1 000 000 yen. Ik werd 5de in 2000,  3de in 2001 en nu is het gelukt eerste te worden. We verdelen de prijs en ik krijg een derde omdat ikzelf in Luxemburg en Johnny Pethren in Monroe én Motegi gevaren heeft.

Maar het is nog steeds genoeg om mezelf yen miljonair te noemen (één EUR is ca. 130 Yen). Geïnteresseerden kunnen scores, foto's en andere informaties vinden op volgende websites, WHGPX, Mobilux en MotegiMathijs de Bruijn

      
 

26

 Tot slot

Tekst: Bennie Bos, Foto: Simon Whatley

 
      

Het eerste magazine voor 2004 en de volgende verschijnt alweer op 13 februari. Ik schrok toen ik zag dat ik er al 20 had gemaakt. Achter de schermen ben ik druk aan het bouwen en testen met de nieuwe looks van HOTAIR.NL en dat is een prachtige klus voor de wintermaanden. Je zult over enige tijd het resultaat kunnen aanschouwen. De foto hiernaast werd gemaild door Hannah Cameron van Cameron Balloons UK. Het is een sfeerimpressie van het inflate team wat op een prachtige koude wintermorgen een nieuwe ballon heeft opgebouwd om te testen. De foto is gemaakt door de hoffotograaf van het bedrijf, Simon Whatley. Voor alle teams die dit magazine lezen na terugkomst uit Oostenrijk, jullie verhalen en foto's zijn natuurlijk welkom. Mijn dank voor het bezoeken van mijn site,  Bennie Bos