Uitgave 32 - Januari 2005 - Jaargang 3

 

1

Gut Land

Tekst: Bennie Bos en Nini Boesman, Foto's: Bennie Bos

 
    

Vorige maand schreef ik een verhaal over een groepje hetelucht ballonvaarders die met hun opleiding voor gasballon commandant waren begonnen. Na het lezen van dat verhaal hebben een aantal mensen zeer positief gereageerd, en daarmee bedoel ik dat men het unaniem geweldig vond dat het gasballonvaren weer

onder de aandacht is in Nederland. Op één reactie ben ik bijzonder trots. De postbode bracht vlak na de kerst een hele leuke brief uit Den Haag. Deze brief was geschreven door niemand minder dan

Nini Boesman, een vrouw waarvoor ik veel bewondering heb. Nini en haar inmiddels overleden man Jo zijn vanaf de oprichting van de Haagse Ballon Club in 1936 het gezicht geweest van de Nederlandse (gas)ballonvaart. Met haar toestemming publiceer ik hieronder de brief van Nini Boesman:

  

 

  

Beste Bennie, met veel aandacht en plezier heb ik je uitgebreide vaartverslag van 25 november '04 gelezen. Ik vind het geweldig dat er juist onder de hetelucht piloten zoveel belangstelling bestaat om gasballonpiloot (commandant) te worden. Dat doet

me deugd! Ik wist wel dat verschillende personen graag eens een gasballonvaart wilden meemaken, maar om ook een opleiding te volgen is plezierig om te horen. En ik weet zeker dat Jo het fantastisch zou vinden dat, wat hij éénmaal begonnen is om de gasballonvaart in Nederland nieuw leven in te blazen, weer zo in de

belangstelling komt. Precies zoals je het noemt:

"De nieuwe lichting". Natuurlijk is Willy Eimers de beste en meest ervaren piloot en instructeur. Ik heb hem op verschillende starts van de Gordon Bennett race ontmoet en bij mijn laatste afscheidsvaart als commandant enige jaren geleden was hij ook van de partij met Rien Jurg en een cameraman van de KRO. Ik hoop van harte dat de 4 enthousiastelingen zullen doorzetten en hun brevet zullen halen. Dat gaan we dan vieren! Het zou fijn zijn als Nederland dan ook weer zou deelnemen in de Gordon Bennett race, die "het neusje van de zalm" genoemd wordt. Ik wens alle vier en jou ook heel veel succes en ik zou graag op de hoogte worden gehouden. Nog vele mooie vaarten toegewenst en "Gut Land".

    

Hartelijke groeten, Nini Boesman 

   

     
 

2

100 jaar geleden

Tekst: Emilio Herrera

 
     

In mijn jaren maakte ik diverse ballonopstijgingen. Sommige landingen wil ik scharen onder de noemer: "Comfortabel", waarbij de mand rechtop bleef staan, anderen waren "Goed", waarbij de mand plat ging en enkele landingen noemde ik "Geluk gehad", forse slepers of met minder goede afloop. Ik wil een vaart

beschrijven die in de laatste categorie valt. Een belangrijk jaar voor mij, 1905, waarin ik samen met Fernadez Duro deelneem aan de Grand Prix Competition van de Franse luchtvaartclub. 22 gasballonnen uit diverse landen nemen deel aan deze wedstrijd, de meest gevierde piloten waren aanwezig. Wij namen als enige team deel voor Spanje. De ballonstart vond plaats in de tuinen van de Tuilleries in Parijs aan de rand van het meer. Een sterke wind maakte de take-off extra moeilijk en één ballon waaide half gevuld het water in. Toen wij het startsignaal kregen, was ik verantwoordelijk voor de hoogtemeter en Fernadez gooide op mijn commando ballast overboord. We bevonden ons direct in de bewolking die zo laag hing dat het de daken van de huizen raakte. Ik zag aan de hoogtemeter dat we daalden en vroeg om zand overboord te gooien. Onze hoogtemeter bleef echter een daling aangeven en

gealarmeerd vroeg ik of Fernandez nog meer zand overboord wilde gooien totdat we opeens in een heldere blauwe lucht terecht kwamen. Mijn gevoel gaf al aan dat we enorm snel stegen. Op dat moment realiseerde ik mijn fout. De hoogtemeter die we pas nieuw hadden gekocht in Parijs had een omgekeerde schaalverdeling

en wat ik aanzag als een daling, was in werkelijkheid een stijging. Deze fout van mij zou een grote bijdrage aan ons succes worden want onze ballon bleef stabiel op grote hoogte gedurende die nacht en wij genoten van een heldere omgeving met een prachtige volle maan boven een landschap van witte wolken. Doordat we geen zicht hadden op de grond, hadden we ook geen enkele idee naar welke richting de ballon zich verplaatste. We wisten wel dat we met hoge snelheid vooruit gingen en hoorden onder ons duidelijk een zware storm woeden. Rond middernacht verscheen een andere ballon in onze omgeving en vanuit de mand werd in het Frans gevraagd wie we waren. We antwoorden: "Duro, Herrera" en zei vroegen: "Spaans ??". We vroegen nog aan hun wie zij waren maar toen waren zij alweer in de bewolking verdwenen. En zo verbrachten we de nacht in onze mand, geen idee of

we Noord, Zuid, Oost of West gingen en of we ons boven land of boven zee bevonden. Bij het aanbreken van de dag hadden we verwacht dat we weer in de zon zouden komen te hangen die ons gas zou verwarmen en daarmee onze hoogte veilig zou stellen. Er bleek een zwarte wolk boven de ballon te hangen waaruit lichte

sneeuw viel. Deze ging al gauw over in een hevige sneeuwbui wat van invloed was op het gewicht van de ballon waardoor we spoedig een neergaande beweging maakten. Dit moesten we opvangen met bijna al onze ballast en terwijl we weer onder de bewolking uitkwamen stelden we vast dat we naar het oosten gingen met haast de snelheid van het licht. We zagen besneeuwde bergen en kwamen toen over een witte vlakte met bomen en bespeurden enkele wegen. We vlogen met een snelheid van 100 kilometer per uur en konden onze daling niet meer opvangen want onze ballast was nu volledig op. We gooiden een anker overboord wat bevestigd was aan een 100 meter lang touw. Dit sleepte door de sneeuw maar bracht onze snelheid amper terug naar normale waarden. We zaten nu laag en gooiden een tweede anker overboord aan een touw van 15 meter. Deze sloeg zich na het passeren van een weg vast

aan een boerenwagen waardoor deze over de kop sloeg. Hierdoor remde de ballon even sterk af en sloegen we aan de grond. Het anker raakte al gauw weer los en we gingen opnieuw met een duizelingwekkende snelheid de lucht in waarna het anker zich vastgreep aan het dak van een schuur. De schuur bleef achter

zonder dak en wij sloegen weer tegen de grond. Weer liet het anker los en de ballon zette weer vaart op zijn ongeremde toer. Met verschrikking voor ogen zag ik een boom met enorme takken op ons afkomen alsof het een express trein was. De impact was gigantisch, één tak doorboorde de mand, de ballon werd opengescheurd alsof het een walnoot was waarna de lappen stof dapper in de storm bleven wapperen. We hingen hoog in de boom met de onmogelijkheid om te bewegen doordat we helemaal vastgesnoerd waren door de touwen van de ballon totdat we werden bevrijd door mannen en vrouwen met hoge laarzen aan hun voeten. Met een paar goede slagen met de bijl werd de boom geveld en kon men ons uit onze benarde positie halen. We begrepen de taal die ze spraken niet en lieten ze een kaart zien. Helaas hadden deze mensen nog nooit een landkaart gezien en bleven we onzeker over

onze landingsplaats. Uiteindelijk werd er een leraar van het naastgelegen dorp bijgehaald en hij kon op de kaart aangeven waar we ons bevonden. Het dorpje heette Weiskirchen en lag in Moravia, 12 kilometer van de Russische grens. Later bleek dat we 1086 kilometer hadden afgelegd met een gemiddelde snelheid van 87 kilometer per uur. We werden tweede in deze race.   Emilio Herrera

     
 

3

TV Tip, Verstehen Sie Spass

Tekst: Bennie Bos, Foto: Christian Michel

 
     

Een TV Tip die je beslist groot op je kalender moet noteren. Op 26 februari wordt het live programma "Verstehen sie Spass" uitgezonden vanuit de Messehalle A1 in Friedrichshafen. Hoofdrolspelers aan deze show zullen de stad Friedrichshafen en de Zeppelin NT zijn en ondanks dat het nog even duurt voordat de uitzending begint is men de afgelopen maand al druk bezig geweest met het maken van opnames die in de show getoond zullen worden. Het programma wordt live uitgezonden op de ARD. Absoluut even kijken dus.   Bennie Bos

     
 

4

Eerste vaart over het kanaal

 

    

In april 1963 maakten Ed Yost en Don Piccard de eerste ballonvaart over het kanaal tussen Engeland en Frankrijk. Volgens Yost was het geen sportvaart maar een door de Amerikaanse regering gesponsord experiment om de mogelijkheden van dit nieuwe transportmiddel te testen op afstand en tijd. Toen Yost door

de luchtverkeersleiding werd verteld dat men niet via het kortste stuk bij Calais kon gaan omdat het daar veel te druk was, antwoorde deze dat het geen probleem was want hij wilde liever een grotere afstand afleggen om de mogelijkheden van de ballon te laten zien. De ballon werd getransporteerd naar de luchtvaartbasis KC-97 in Engeland met als navigator op de grond de nu beroemde Paul Poberezny, oprichter van de “Experimental Aircraft Association”. Yost was geenszins aardig tegen Piccard, hij omschreef hem als een passagier, niet als de co-piloot. “Ik snap niet dat we deze man meenemen” sprak Yost, “hij weet niet hoe hij dat verdomde ding moet vliegen. Ik vertelde hem dat hij overal met zijn poten vanaf moest blijven en alleen maar foto’s mocht maken”. Dat was inderdaad niet erg collegiaal van Yost. Beidde mannen stegen op 13 April 1963 op, een vliegtuig zou hen in Frankrijk weer oppikken. De ballon vertrok helemaal de verkeerde kant op en koerste richting Londen. Yost had echter een ongelofelijk vertrouwen in de ballon die hij had ontworpen en steeg door naar 13.500 voet, terwijl hij nog nooit hoger was geweest dan 3000 voet. Deze wind gaf hem echter precies de goede richting naar Frankrijk. Toen Yost recht boven Calais hing zag hij aan de rook van een fabriek dat de wind aan de grond terug naar zee dreef en hij besloot om nog enkele kilometers het binnenland in te varen. Toen hij uiteindelijk vond dat het ver genoeg was, stopte hij met branden en liet de ballon dalen, af en toe een klein shotje met de brander om af te remmen en

uiteindelijk op 1500 voet de volle brander erin om de daling te stoppen. Overal onder hem waren omgeploegde velden maar ook hoogspanningskabels. Hij brandde af en toe even om over een kabel te wippen en gelukkig was de laatste set hoogspanningsmasten nog nieuw en niet uitgevoerd met stroomdraden waarna de ballon in

een modderig veld aan de grond werd gezet, enkele honderden meters van de kust verwijderd. Yost vertelde dat de landing bemoeilijkt werd door zijn passagier die over de rand hing. De ballon steeg nog even weer op en maakte een lange sleper door de modder. “Als jij ooit nog een keer met mij vaart, bind ik je vast in de mand”, had Yost tegen Piccard gezegd. De mannen werden door de Franse politie meegenomen naar het bureau en alles wat ze maar in hun zakken hadden werd grondig gecontroleerd. Misschien was dit alleen maar geweest om tijd te rekken zodat de stad waar ze geland waren een feest kon voorbereiden. Ze werden namelijk meegenomen naar het stadshuis waar de burgermeester, toevallig een ballonvaarder uit de eerste wereldoorlog, hen ontving. Ze werden getrakteerd op Champagne en pasteitjes. Daarna bracht men hen naar een groot banket waar de helft van alle zakenmensen uit de omgeving verscheen. Het verhaal verteld een leuk einde van dit banket. Charles Dollfus, de oude en excentrieke Franse ballonvaarder nam Yost mee naar het herentoilet en zei “nu is het tijd!!”, “tijd voor wat??” sprak Yost. “Tijd om mijn tatoeages te zien" In de ballonwereld ging

namelijk het gerucht dat Dollfus ballonnen op zijn kont had laten tatoeëren. Een gasballon op de ene helft en een Montgolfiere op de andere helft. Yost vertelde: “De Montgolfiere zat aan de rechterkant, de man was echter al 90 en de ballon was al half leeggelopen.

     
 

5

QinetQ trip uitgesteld

Tekst: Bennie Bos, Foto: QinetiQ

 
     

De voor het jaar 2005 geplande record vlucht naar het einde van de ruimte is een jaar uitgesteld. Andy Elson en Colin Prescot moesten september vorig jaar hun poging staken omdat de ballon scheurde. Er werden plannen gemaakt om een nieuwe poging te ondernemen in het voorjaar van 2005 maar daar is door een ongeluk van Andy nu abrupt een streep door gehaald. Een val van een paard bezorgde hem namelijk een dubbele heupbreuk. Het project QinetiQ had als doel om met een ballon naar een hoogte te gaan van 40 kilometer. Director Brenda Jones: "Andy zal volledig fit moeten zijn als hij aan deze reis deelneemt". Deze wereld record vlucht, omschreven door Elson als “day trip to space” zou tussen de 9 en 12 uren gaan duren. De piloten zouden in ruimtepakken de vlucht maken onder een enorme ballon van 400 meter hoogte in een open gondel. Bennie Bos

     
 

6

Hangar Cargolifter in gebruik genomen

Tekst: Bennie Bos

 
     

Een enorme hangar in het zuid oosten van Duitsland wat oorspronkelijk gebouwd was om Zeppelins te ontwikkelen is omgebouwd tot tropisch thema park en in gebruik genomen. De in het jaar 2000 (foto) gebouwde hangar is achtergebleven nadat de firma Cargolifter in 2002 failliet ging. De enorme hal met een hoogte van 197 meter en een grondoppervlakte van 75.600 vierkante meter is voor een bedrag van 70 miljoen euro verbouwd. Men hoop op jaarbasis een bezoekersaantal van 3 miljoen te halen met een echt strand, een jungle en 10.000 tropische planten. Cargolifter bouwde deze hal om luchtschepen te ontwikkelen die geschikt zouden zijn voor transport van bulkartikelen over grote afstanden. Helaas mocht het niet zo zijn. De hal is gekocht door de Maleisisch-Britse investeerder Au/Tanjong. De hangar bevind zich in Brandenburg, 100 kilometer zuidelijk van Berlijn.   Bennie Bos

     
 

7

Nieuwe logo's FAI

Tekst: Bennie Bos, Logo's: FAI

 
     

De FAI heeft haar officiële nieuwe logo's bekend gemaakt. Hiernaast zie je 2 mogelijkheden die gebruikt mogen worden voor officiële ballon evenementen, en wel alleen als het betreffende evenement goedgekeurd is door de FAI. Alle te gebruiken logo's voor de luchtvaart vind je op de Styleguide pagina van de website van de FAI.    Bennie Bos

     
 

8

Nieuw hoogte record klasse AX5

Tekst: Bennie Bos, illustratie: enoughsenough

 
     

David Hempleman Adams heeft opnieuw een wereldrecord verbroken. Ditmaal in de klasse AX5 heteluchtballonnen. David steeg met een 42,000 cubic feet (1170 m³) op vanuit Alberta in Canada en behaalde een totale hoogte van 32,500 voet. Meer dan 25 jaar later nadat Carol R.Davis dit record had gevestigd, had David zich tot doel gesteld om dit record neer te halen. “Desnoods kruip ik boven op de ballon om de laatste meters te halen” zei hij in een persconferentie. Met deze actie haalde David wederom veel kranten en dat was precies de bedoeling. De ballon werd namelijk gesponsord door enoughsenough.org, een stichting die de aandacht vraagt voor de klimaatverandering op aarde. Een week eerder behaalde David ook al een nieuw record toen hij met een heteluchtschip een hoogte bereikte van 20.260 voet. De ballon is gebouwd door Bert Padelt van Best Aviation in Philadelphia en is voorzien van een lichtgewicht mandje, om zoveel mogelijk gewicht te sparen. Geen rieten mand maar een canvas omhulsel en zo weinig mogelijk brandstof mee. Volgens David zou alleen een vrouw dit record kunnen halen omdat mannen eenvoudig te zwaar zijn. Daarom heeft hij zichzelf gedurende langere tijd op strikt bier-vrij dieet gezet en is kilo’s afgevallen. “Als het moet gooi ik zelfs mijn kleren overboord om gewicht te sparen en ga in mij boxershorts verder”. Toen hij deze uitspraak deed vergat hij eventjes dat het daarboven 60 graden onder nul is. “Op het hoogste punt hadden de branders grote moeite en vielen daarna uit. Ik daalde met een snelheid van 1400 voet per minuut tot op het punt dat ik de branders weer aan de praat kreeg en mijn landing kon opvangen en veilig landde”, aldus avonturier David Hempleman Adams.  Bennie Bos

     
 

9

BVL luchtschip China

Tekst: Bennie Bos, Tekening: HJairship

 
     

Het eerste luchtschip dat volledig in China is ontwikkeld en gebouwd is een feit. De Chinese regering heeft het helium luchtschip met het type HJ-2000 goedgekeurd. Het luchtschip wat gebouwd is door de Huajiao Airship Co., Ltd uit Peking heeft een bewijs van luchtvaardigheid ontvangen van de General Administration of Civil Aviation of China (CAAC) voor twee luchtvaartuigen en verbrak daarmee de traditie dat men enkel met geimporteerde luchtschepen kon varen. Het luchtschip is licht en kan dagen in de lucht blijven tegen een lagere kostprijs dan andere luchtvaartuigen, volgens het bericht.

Het schip voor 2 personen zal hoofdzakelijk worden ingezet voor luchtreclame, fotografie en patrouilles. Inmiddels heeft men de ontwerpen van de HJ-3000 en HJ-4000 klaar liggen en is men ook al begonnen met de ontwerpen van de HJ-5000. Deze laatste zal worden gebruikt voor anti terrorisme. Bennie Bos

     
 

10

Spotters Corner

 
     

De nieuwe van vriend Gino, een Ultra Magic N-180 welke het kenteken OO-BQC krijgt. Bekijk ook even de prachtige nieuwe website van Gino.

Nogmaals een Ultra Magic, maar dan een grote 425 en deze gaat naar Kapadokya Balloons in Turkye. Verder heeft men nog 3 ballonnen in bestelling.

   

Een stiekeme kijk in het naaiatelier van de Spaanse firma Ultra Magic waar de laatste hand word gelegd aan de vier nieuwe ballonnen voor het ballonbedrijf Kapadokya Balloons. Naast de hierboven getoonde KIA ballon beschikt men binnenkort over twee nieuwe geel/blauwe ballonnen in het formaat 250 en een kleinere in de kleuren van de aanwezige Mercedes ballon.

    

Ultra Magic M-105, Engeland

Cameron Hopper 31A, Engeland

Kubicek BB70Z, Oostenrijk

      

Kubicek BB42Z, Tsjechie

Ultra Magic MV 65, Zwitserland

Cameron Z-120, Oostenrijk

   

Ultra Magic S-160, Engeland

Kubicek BB30Z, Tsjechie

Kubicek BB30Z, Tsjechie

   

De Mastercard collectie van de European Balloon Corporation is enorm uitgebreid. De 2 bovenste ballonnen op de linkerfoto zijn splinternieuw en zojuist geleverd door Ultra Magic. De OO-BZI is een M-105 en de OO-BZA is een zogenaamde DUO, een kleine ballon met een inhoud van 1200 m3 waaronder een dubbel stoeltje hangt. Op de rechterfoto wordt deze ballon hoogstpersoonlijk getest door Josep Llado Costa en de nieuwe eigenaar Benoit Simeons die voor de gelegenheid zijn zoontje op schoot mee omhoog neemt.

     
 

11

De Panda in Mexico

Tekst en Foto's: Yke Visser

 
     

   

Dat een luchtballon ook van grote promotionele waarde kan zijn voor een andere niet commerciële boodschap, is maar weer eens aangetoond. De Panda ballon was uitgenodigd door WWF Mexico voor de promotie van het “Monarch Butterfly” project. Eén van de mooiste natuur fenomenen en onderdeel van het

UNESCO wereld erfgoed. Piloot Yke Visser, nog maar net terug van de Bolivia avonturen, hoopte dat darm en hoogte perikelen snel zouden verdwijnen onder de Mexicaanse zon. Samen met crewlid Niels Jongejan vertrok het team op 11 november 2004 naar Mexico. Yke Visser: “Ons hoofddoel was om het WWF “Monarch Butterfly” project promotionele aandacht te geven. Dat er nog meer vaarten stonden gepland over bijvoorbeeld de Teotihuacan piramiden was een prettige bijkomstigheid. In Mexico-City aangekomen bemerk je meteen dat “even snel” in een stad van meer dan 20 miljoen mensen, wordt afgestraft. Alleen al door de douane te komen, na een vliegreis van 10 uur, is een beproeving op zichzelf. Dan ben je blij dat je een bekend hoofd ziet opduiken uit de enorme mensen chaos. Sean Byrne, eveneens verantwoordelijk voor het Bolivia evenement had het voor elkaar gekregen om op verschillende locaties in

Mexico een ballonevenement te organiseren, Teotihuacan, Anganguao (Monarch Butterfly), Morellia en Patzcuaro. Het deelnemersveld bestond uit 7 internationale teams en 3 Mexicaanse, al tezamen een gemêleerd gezelschap. Ochtendvaarten in Nederland zijn niet mijn specialiteit, maar varen in Mexico doen je

eigenlijk alleen ‘s ochtend. Te midden van de cactussen werd de ballon uitgetrokken, klaar voor vertrek voor een vaart over de beroemde Teotihuacan piramiden. Het was voor de organisatie zeer complex om de vergunningen rond te krijgen want dit is voor de Mexicanen een heilig gebied. Bij mijn eerste vaart nog wat onwennig, bottumend van Mexicaanse origine (eerst maar even alle rubbers van de flessen vervangen) om lekvrij omhoog te kunnen, uiteindelijk overheerste het enthousiasme van een unieke vaart over de piramiden. Wat voor de vele media aanwezig, aanleiding was om er voorpagina nieuws van te maken. We hebben op deze plek twee indrukwekkende vaarten over de tempels kunnen maken en vertrokken vandaar naar Morellia. Morellia is een schitterende stad, mooi gelegen in een glooiend landschap niet te vergelijken met het onder smog gelegen Mexico-City. In Morellia stonden 2

vaarten gepland vanuit het stadscentrum, wat betekende dat met weinig wind (2 tot 4 kts) het nog een hele klus zal worden om de randen van de stad te halen voor de eerste landings optie. Volgens de Mexicaanse piloten moest het wel lukken … dat leek mij toen genoeg briefing.

   

   

Uiteindelijk was de extra meegenomen 40 liter fles geen overbodige luxe. We kwamen op een gegeven moment over een school en tot onze verbazing renden alle leerlingen naar buiten en schreeuwden “lower, lower !!!” en dát moet je natuurlijk niet tegen een ballonvaarder roepen. Bij elke school waar we over heen

kwamen ontstond hetzelfde beeld...hoe zo minimale hoogte. Van daaruit zijn we doorgereden naar Anganguo, het gebied waar de vlinders zich elke seizoen verzamelen. Er zijn vlinders bij die 4000 mijl hebben afgelegd vanuit Canada en Noord-Amerika om daar te overwinteren, hun eieren te leggen en uiteindelijk te sterven. Zonder meer een groots natuur fenomeen en bijna onvoorstelbaar dat zo’n klein diertje het signaal oppakt om te overwinteren in een gebied kleiner dan 3 vierkante kilometer. Dat deze plek van zeer groot ecologisch belang is voor het voortbestaan van de vlindertrek is wel duidelijk. De druk op dit gebied wordt veroorzaakt door de lokale bevolking die van de houtkap leeft en zich een bestaan verwerft met de kap van de dennenbomen. Wanneer men doorgaat met de kap van bomen zal binnen 10 jaar het ecologische evenwicht volledig zijn verstoord. De vlinders zullen een zekere

vroegtijdige dood sterven wanneer ze uitgeput aankomen en geen plek meer vinden om zich voort te planten. Het WWF probeert aandacht te vragen voor deze problematiek en een alternatief economisch klimaat te scheppen voor de locale bevolking. Feitelijk praktisch een niet zo moeilijk probleem maar een politieke

oplossing stuit op veel tegenwerking. Het geeft dan ook een geweldig gevoel dat we, door simpel daar te varen met een ballon, we een waardevolle bijdrage hebben kunnen leveren.

   

  

Mexico telt 6 ballonpiloten en 5 ballonnen, varen hier met een ballon moet voor hen ongeveer hetzelfde gevoel geven wat bij ons in Nederland 20 jaar geleden was. De organisatie was goed geregeld, we hadden allemaal pick-up trucks, locale crew, goede hotels, lekker eten, kortom, het liep zoals je het zou wensen.

    

   

En dat is maar goed ook want dit was natuurlijk de “First of”. Iedereen keek in het begin naar die ballonnen van “wat is dit, wat moet dit” en het is gewoon allemaal perfect verlopen en de aandacht die gezocht werd is ruimschoots gekregen”.   Yke Visser

     
 

12

Double Eagle II

Vertaling: Bennie Bos, Foto's: Smithsonian Museum

 
     

Het heeft tot 1978 geduurd voordat eindelijk de Atlantische Oceaan met een ballon bedwongen werd.

3 piloten, Ben Abruzzo, Maxie Anderson en Larry Newman maakten de tocht in 137 uren en legden met hun Double Eagle II ballon een afstand af van 3.120 mijl. Dit was een mijlpaal in de geschiedenis van de

ballonvaart. De 3 piloten hadden ieders veel ervaring met de luchtvaart, ze hadden al veel uren op hun naam staan met vliegtuigen, ballonnen en hanggliders. Abruzzo en Anderson probeerden een jaar eerder ook al met hun tweeen de tocht te maken in de Double Eagle I maar deze tocht was niet succesvol. Ze stegen toen op 9 september op vanuit Marshfield en stortten 65, 5 uur later in de zee, vlak voor de kust van IJsland. Voordat ze deze chrash maakten hadden ze grote problemen. De luchtstroom dreef de ballon richting de Katahdin bergen, het hoogste punt in Maine maar ze wisten het zo voor elkaar te krijgen dat de ballon net overal bij langs kwam zonder iets te raken. Vlak daarna begon het te sneeuwen en kwamen ze in een zware storm terecht in de buurt van Canada. De ballon ging snel hoger en lager en uiteindelijk bleek de radio ook dienst te weigeren. De

situatie werd steeds slechter en de ballon moest vechten tegen zeer slecht weer en een grote hoeveelheid sneeuw en ijsafzetting. Uiteindelijk kwamen ze zo ver uit de koers dat de missie moest worden afgebroken. Ze koppelden tijdens de vaart de ballon los en vielen in de oceaan waaruit ze uiteindelijk gered werden door

een helikopter. Dit was natuurlijk niet het einde van het verhaal, ze waren vastbesloten om een nieuwe poging te wagen. In de lente van 1978 besloten ze te investeren in een derde piloot, Larry Newman. Op 11 augustus steeg de tweede ballon op vanaf het Presque eiland in Maine. De eerste 4 a 5 dagen liepen als vanzelf en de mannen hadden geen probleem van welke aard. Op 16 augustus ervoer de bemanning een huiveringwekkend avontuur. De atmosferische condities rond hen deed de ballon ineens 19.500 voet dalen tot op een hoogte van 4000 voet. Deze val wordt nog steeds de “Big Drop” genoemd. Gelukkig werden ze gered door de zon, die het gas dusdanig opwarmde dat de ballon steeg naar zijn hoogste punt op 25.000 voet. Vanaf dit moment ging alles weer gesmeerd en tegen de tijd dat de mannen de kust van Ierland in zicht kregen, wisten ze dat hun actie succesvol zou zijn. Nu was het zaak om zoveel mogelijk last kwijt te raken voor het laatste stuk, dus apparatuur, propaan, luchtcilinders en accu’s gingen overboord. Uiteindelijk kwam Frankrijk in zicht en begon men met een mooie daling. Nog nooit was een transcontinentale ballon op het vaste land geland, de 3 piloten schreven geschiedenis. De landing vond plaats een klein plaatsje genaamd Evereux in een groot veld. Ben Abruzzo, Maxie Anderson en Larry Newman hadden succesvol de Atlantische Oceaan overgestoken in een ballon en braken daarmee alle voorgaande records.   Bennie Bos

     
 

13

Kerstwens, een nachtvaart

Tekst en Foto's: Carola van den Broek

 
   

Ik had Henk Broeders een kerstwens gestuurd dat ik dit jaar ook wel eens, net als de kerstman, een nachtvaart wilde maken, maar dan met een ballon. Nou, mijn wens is uitgekomen, want Henk belde mij zondag middag op of ik het één en ander kon regelen wat betreft volgers en verdere passagiers. Ik ben gaan

bellen omdat Henk moest varen en we zijn eruit gekomen. We hadden genoeg crew en mensen die mee de lucht in gingen. Nu was het nog afwachten wat het weer zou doen. Henk belde al vroeg in de avond op om te laten weten dat we worstenbrood en andere dingen mee moesten nemen voor onderweg. Helaas, worstenbrood dat kon ik niet meer halen maar heb wel lekkere kruidkoek klaar liggen om mee te nemen. Ik moest er om 04:15 uit want het was om 05:30 verzamelen en ik moet vanuit Goirle naar Breda rijden. Maar goed, ik was wakker, ja ja, op tijd hoor, al om 03:30, gewoon zenuwen denk ik dat ik mijzelf maar niet zou verslapen. Ik heb eerst koffie gezet, want dat moet je zeker wel meenemen op zo’n vaart, en mijn brood gesmeerd. Ik baalde dat ik eerst flink ijs moest krabben want het had flink gevroren. Nou ja, maakt mij niets uit, ik ga een schitterende ballonvaart maken. In Breda

aangekomen waren Henk en de crew al volop bezig om alles klaar te zetten. Crew Harry reed de auto naar een stuk grond ergens in Breda, vlakbij het zwembad. Het is 06:00 uur als wij het veld oprijden. Het is nog echt aardedonker. Wel leuk hoor, moet je met een zaklamp alles uitzoeken en het is dan heel erg fijn als de

ballon er gedraaid in zit. Maar goed, we hebben het gered en zijn om 06:38 de donkere ochtend in gegaan. Als enige vrouw in de mand besloot ik omstreeks 07:00 uur met de koffie rond te gaan, want als je op die mannen moet wachten, dan hadden we gerust weer kunnen landen om ergens koffie te gaan halen. Het was echt genieten hoor, zo mooi dat donkere landschap onder ons met al die kleine lichtjes, en dan een flinke bries over je haar en een warme beker koffie, heerlijk, wat kan het leven toch mooi zijn hé! Ondertussen is het 07:22 geworden en de zon komt langzaam op. We mogen genieten van een prachtige lucht die steeds mooier van kleur wordt totdat de zon geheel is opgekomen, en wat is dat mooi !! Dit is mijn eerst keer dat ik zoiets meemaak. Henk, bedankt hiervoor. We varen rustig verder want er staat dus weinig wind en als we niet uitkijken hangen we 3 uur lang boven Breda.

Onze piloot gaat proberen om wat meer wind te pakken. Opeens roept Jelle luidt, “kijk daar, moet je zien, die file. Wel mooi hé dat je dat zo goed ziet met al die lichtjes, en fijn dat wij daar niet inzitten”. Ook Jelle moet teleurgesteld worden als wij allemaal kijken wat Jelle dan wel gezien zou hebben. Henk neemt het woord tot

Jelle en zegt, “Wist jij dan niet dat de lantaarnpalen in één lange rij staan en dat die ook gewoon op dezelfde plek blijven staan”. Ja Jelle, zo kom je er toch achter dat ook jij nog lang niet alles weet. Na nog wat koffie gedronken te hebben en veel genoten te hebben van het uitzicht was het ondertussen al weer tijd geworden om eens uit te kijken naar onze volgploeg. Na radiocontact gemaakt te hebben vertelden ze ons dat ze rustig aan naar een veilige plaats zouden rijden om ons op te wachten, ze stonden nu nog bij een verkeersknooppunt. Ze reden langzaam maar zeker naar een veld toe waar Henk zou gaan landen. Het was maar goed dat ik mijn overlevingspakket bij me had, want in die tas had ik mijn schaatsen zitten. En ze kwamen nog van pas ook. We zijn namelijk geland (om de vaart eruit te halen) in een slootje. En ja hoor, toen was het ijs gebroken en als wij niet snel genoeg waren dan

hadden we natte schoenen gehad. Helaas, ik had mijn schaatsen niet meer nodig. We zijn overigens om 09:42 geland in Stampersgat en hebben in het totaal 3 uur en 4 minuten gevaren, met een record afstand van maar liefst +/-22,8 km. Iedereen die meegevaren, gecrewd en voor piloot gespeeld heeft, bedankt, het was een hele mooie belevenis zo’n vroege, ochtendvaart. Een dag later, ik rijd met mijn auto naar mijn werk. Ik kijk naar de opkomende zon en denk, wat was het gisteren toch mooi!!  Carola van den Broek

     
 

14

Hollandse nostalgie te koop

Tekst: Bennie Bos, Foto: Hans Habers

 
     

"Ooit moet ik er toch afstand van doen" moet hij vaak gedacht hebben. Het moment is gekomen dat Hans Habers één van de eerste ballonnen die het Nederlandse luchtruim doorkruisten van de hand wil doen. De

PH-ANS is besteld in 1978 en geleverd in 1979 en is nog in originele staat. De mand heeft de maten 90x90x95. De enveloppe is een Thunder Bolt AX6-56 en er is een enkele MK3 brander. De BVL is uiteraard verlopen maar de ballon is nog beperkt luchtwaardig, zeker als de top vervangen wordt. Eventueel met 2 alu-

cilinders te verkrijgen. De ballon heeft zo'n 300 uur en alles ziet er nog prima uit, zoals Hans hem zelf noemt "een museumstuk-collectors-item". De oranje schoonheid kreeg de naam "Sunrise" en was de eerste ballon die in Nederland geleverd werd met stokken onder de brander. De set kan tegen een acceptabel bod van eigenaar veranderen. In mijn magazine van november 2002 kun je nog een interview lezen wat ik destijds met Hans had en waar veel over de ANS is gesproken. Verder heeft Hans nog een ballonmand

     

met de afmetingen 1,40 bij 1,10 te koop compleet met een brander die niet meer functioneerd. Het geheel is ongeveer 2.40 m hoog het is ideaal voor bv een grootwinkelbedrijf of op een beurs om vanuit die mand folders uit te delen, of het is geschikt in de etalage.....of als een bar....een barplank is al compleet. Te koop voor een acceptabel bod. Hans is alleen telefonisch te bereiken op het nummer 0524-582000.   Bennie Bos

     
 

15

Educatieve Workshop

Tekst: Ad Ballon, Foto: Nienke Bos

 
     

Uit de vele enthousiaste reacties en de grote opkomst tijdens de open dag bij Ad Ballon concluderen we dat er een groeiende behoefte is aan degelijke informatie en kennisoverdracht. De recente economische ontwikkelingen dwingen de ballonvaartbranche, zowel ballonproducenten als ballonvaarders tot een andere

aanpak om in deze tijd van laagconjunctuur als ballonbedrijf overeind te blijven. De prijs/kwaliteit is een belangrijke factor geworden in de keuze van de ballonfabrikant. Verbreding en verdieping van sales en marketing knowhow is noodzakelijk geworden voor elke ballonvaarder. De sponsor kijkt immers in toenemende mate vooral naar de toegevoegde waarde van de ballon als marketing instrument. Ad Ballon is ervan overtuigd dat de combinatie van de juiste ballonproducent en het professionalisme van de ballonvaarder leidt tot een volwassen branch met een bloeiende toekomst. Echter, niet ieder professioneel ballonbedrijf heeft zich deze kennis al eigen gemaakt. Ad Ballon wil hieraan, in het belang van de ballonvaartbranch, een stimulerende bijdrage leveren. Op dinsdag 2 februari organiseren we een educatieve workshop toegespitst op sales techniek . De workshop is

getiteld: “Haal meer uit uw sponsor ballonproject”. In deze workshop staat het gebruik van sales techniek in uw bedrijfsvoering centraal. De sales methodiek wordt steeds getoetst aan de praktijk zodat de toepasbaarheid in de dagelijkse bedrijfsuitoefening groot is. Kennisoverdracht en het zelf leren hanteren van het sales-cycle instrument gaan hand in hand. Beschikt u over weinig of geen sales ervaring, dan zal uw “common sense” als basis gebruikt worden. Voor verdere informatie over b.v. het dagprogramma en inschrijfgeld neemt u even contact op met Ad Ballon, 076-5 145 372 of via email     Ad Ballon

     
 

16

How to pick the brain of . . . .

Tekst en Foto: Cornelis van Helden

 
     

Het eerste boekje uit de B@lloon Series is van de hand van Cornelis van Helden en is getiteld: "How to pick the brain of a Competition Director !", oftewel: "How can I become a better Competition Pilot?" De preview van dit boekje luidt: Als ervaren wedstrijdleider heeft Cornelis van Helden vele aspecten geanalyseerd van de kunst van het wedstrijdvaren. Hij heeft nu zijn ervaringen op papier gezet en verteld wat het wedstrijdvaren eigenlijk inhoud. Absoluut de moeite waard. De inhoud van het boekje: Hoofdstuk 1 gaat over de wedstrijdregels met anekdotes die de meest gediscussieerde regels illustreren. Hoofdstuk 2 verteld over de voorbereidingen van de crew voor en tijdens wedstrijden. Hoofdstuk 3 gaat over de diverse opdrachten die mogelijk zijn tijdens wedstrijden, interessant voor officials en deelnemers. Hoofdstuk 4 verteld over de apparatuur die in de ballonvaart gebruikt worden en hoe de deelnemers daar hun voordeel mee kunnen doen. Tenslotte gaat hoofdstuk 5 over diverse truukjes die toegestaan zijn. Dit

E-Boekje is een "Must have" voor wedstrijdpiloten, observers en officials. Het zal 55-65 pagina's gaan bevatten en wordt gepubliceerd op 10 Februari. Je kunt het alvast bestellen op deze website.   Cornelis van Helden

     
 

17

Opstijgen uit een actieve vulkaan

Tekst: Kevin Ball, Foto's: Egg.org.nz

 
     

Opstijgen met een heteluchtballon vanuit een actieve vulkaan krater en daarna 50 kilometer varen over de oceaan is de tot nu toe grootste uitdaging die piloot Rick Walczac op zijn naam wil schrijven. "Het is ook het idiootste wat ik ooit gedaan heb", zegt de man die vorig jaar nog met zijn ballon over Mount Egmont/Taranaki

vloog (foto) en in April net Mount Cook/Aorangi mistte toen de wind plotseling draaide. De nieuwste missie van Walczac is om met de "An Egg a Day is Now OK" ballon te starten vanuit de krater op White Island en te varen over de oceaan naar het vaste land van New Zealand. De start op een plaats waar kokende poelen zijn, grotten met ontsnappend gas, stoom en de constant in beweging zijnde vulkaan is niet van gevaren onthouden. De recentste uitbarstingen waren in 1994, 1995, 1998, 2000 en 2001. Bij een uitbarsting in 1914 kwamen 11 mensen om. Ballonnen functioneren het beste in een koude omgeving en het is dan ook een uitdaging om met de ballon onder deze thermische omstandigheden te starten. "Ik heb mijn huiswerk gedaan en de vaart al vaak in mijn slaap gemaakt en kijk er erg naar uit" aldus Rick. "Ik vaar alleen, de reden daarvoor is voor een deel om het gevaar maar ook omdat ik veel

gewicht aan boord heb door de 500 liter propaangas die ik voor de vaart nodig heb. Na de start is er nog steeds een risico om in de oceaan terecht te komen. Er zijn wel een boot en een helikopter aanwezig maar bij een duik in het water is de ballon verloren. Dat is het ergste scenario, het zoute water zal de ballon verwoesten. Een doorweekte ballon zul je waarschijnlijk ook niet uit het water krijgen door zijn gewicht".

    

   

Volgens Rick is het ook niet mogelijk om de ballon te verzekeren voor een dergelijke stunt, dus staat er veel op het spel. Er is gekozen voor eind Februari omdat dan de sterke noordwinden afnemen. De ballon met zijn apparatuur zal met een boot naar het eiland gebracht worden waarna de crew het nog enkele honderden meters moet dragen naar het binnenste van de krater en de ballon opgebouwd kan worden.    Kevin Ball

     
 

18

Ballonfiesta Filippijnen

Tekst: Chinaview, Foto: BussinessWorldOnline

 
     

Minstens 30 ballonvaarders uit 15 verschillende landen hebben zich ingeschreven voor het 9e Internationale ballonfestival wat van 11-13 februari zal worden gehouden in de Clark Special Economic Zone in het noorden

van de Filipijnen. Het evenement geldt als een van de kleurijkste ballonfestivals sinds het in 1994 begon tijdens de Clark Parade. De deelnemende teams komen uit Amerika, Engeland, Slowakije, Litouwen, Nederland, Belgie, Hongarije, Duitsland, Japan, Zuid-Korea en (volgens het bericht) ook uit Holland. (Graag hoor ik even wie er uit Nederland en Belgie meedoen). Wederom zullen de special shapes in de vorm van een gigantische hond en de krant uit Zuid-korea aanwezig zijn. De ballonvaarders nemen deel aan een aantal luchtshows waaronder een key grab race, een mass ascension en een nightglow. Het festival zal verder bestaan uit sky diving, ultra-light fly-in en aerobatic stunts. Het doel van dit evenement is om de Clark zone te promoten als toeristische trekpleister. 

    

Chinaview

     
 

19

Nieuwe Kubicek fabriek

Tekst: Bennie Bos, Foto's: Kubicek

 
     

Is het geen plaatje, de nieuwe ballonfabriek van Kubicek Balloons. Bijna klaar, de dennetjes op de voorgrond moeten de grond nog in, de grasmat om de ballonnen te testen moet nog wat groeien en het logo moet nog op de voorgevel maar het geheel ziet er nu al indrukwekkend uit. Vorig jaar reed ik daar nog rond op een Russische bulldozer uit het jaar nul. Men is op dit moment hard aan het werk om het interieur te plaatsen en binnenkort zullen op deze plek aan de oostkant van de stad Brno in Tsjechie de Kubicek ballonnen worden gemaakt voor klanten over de gehele wereld.    Bennie Bos

    

     
 

20

Yokoso veilig in Japan aangekomen

Tekst en Foto: Bennie Bos

 
     

De Yokoso Japan, het New Technology luchtschip wat door de Nippon Airship Corperation (NAC) gekocht is in Friedrichshafen, is op 8 januari rond 11 uur veilig aangekomen in de Japanse havenstad Kobe. Het luchtschip is daar naartoe vervoerd op het Nederlandse dokschip "Dock-Express 10". Toen deze de haven binnen was gelopen, werden als windvangers grote scheepscontainers rond het luchtschip geplaatst omdat het op dat moment ter plaatse erg hard waaide. Op 9 januari is een speciaal team begonnen met het installeren van de propellers en de andere apparatuur die tijdelijk verwijderd waren voor de overtocht.   Bennie Bos

     
 

21

Albequerque 2004

Tekst en Foto's: Ri-Ja Voortman

 
     

De voorbereidingen voor de ballonfiesta in Albequerque begonnen voor mij al op 28 Sept. Ik ga naar de kapper om een luchtballon in mijn haar te laten maken. Op de foto hieronder zie je mijn achterhoofd met de ballon van Excellent Ballooning uit Exel en deze heeft alle kleuren van de regenboog. Op donderdag 30 Sept. vloog ik

naar Albuquerque. Hier ontmoette ik Ton Rentier en Koos Palte, beide ballonpiloot. Ton vaart hier een ballon van Scott van der Horst, een Amerikaan met Nederlandse ouders en tevens een vriend van hem. Op vrijdagmorgen maken we twee vaarten achter elkaar met passagiers. Het is echt laden en lossen. 's Avonds doet Ton mee aan een wedstrijd die verdeeld wordt over twee dagen. Hij scoort redelijk en staat na de landing op een plek waar je niet met de volgauto bij kunt, dus alles sjouwen. Op zaterdag gaan een aantal ballonnen in het donker de lucht in om te kijken of de box gevaren kan worden. De Dawn Patrol genoemd. Een box is een soort vierkant. Je stijgt op en gaat naar links. Je stijgt dan nog verder en gaat naar rechts. Na een poosje ga je weer naar beneden en je vaart weer naar links. De box varen is regelmatig mogelijk in ABQ. Elke ochtend kunnen wel 500 of 600 ballonnen de lucht ingaan waaronder ook

veel Special Shapes. Vandaag volg ik een vriend van Scott, Jeff Downes en zijn zoontje Cody. Het is wel leuk om hier te volgen want ze varen niet zo ver en je kunt ook alle andere ballonnen zien opstijgen. Als ze dan ook nog een box varen kunnen ze op dezelfde plek landen. In de middag begint het vullen van de

gasballonnen. Dit heb ik nog nooit in het echt gezien en ik wil dit absoluut niet missen. Er was er nog maar èèn met een net, het klassieke type. Dit duurde nog wel lang, zeker dat gedoe met die zandzakken verhangen. Bij de moderne ballonnen gaat het veel sneller, ongeveer 30 minuten. Het is mooi om te zien. Inmiddels is het tijd voor de wedstrijd van Ton en ik ga volgen. "We zijn wel op tijd terug, voordat de gasballonnen opstijgen" zegt hij nog. Dus niet he !!!!!!  Ton vindt een mooie landingsplek. Het blijkt echter een gebied te zijn waar niemand in mag, alleen onder begeleiding van de security. Dus als eerste geland en als laatste opgehaald, drie uur later. Toen had ik het opstijgen van de gasballonnen weer gemist, net als vorig jaar. De wedstrijdscore was goed. We eindigen in de middenmoot. Op zaterdagochtend volg ik Jeff nogmaals. Het weer is prachtig en al die honderden ballonnen in de lucht

geeft me een enorme kick.Als je dan ook nog je eigen ballon vlot terug vindt na de vaart kan mijn dag niet meer stuk. Op maandag en dinsdag worden de vaarten afgelast i.v.m. te veel wind en onweer. Op dinsdagavond hebben we een party voor piloten uit het buitenland, die meedoen aan de Flight of the Nations.

Het is vooral eten en drinken met live muziek. Heel gezellig met alle buitenlandse piloten en crew. Op woensdag is het weer prima. Alle ballonnen gaan opnieuw de lucht in. Als we Ton en Koos willen volgen met de Ford pick-up zit deze op slot. Typische Amerikaanse auto. Ik blijf op het veld achter en sta het schouwspel te bewonderen. Het is wonderlijk dat alles goed gaat met zoveel ballonnen. Het opstijgen gaat onder leiding van launchmasters, ook wel Zebra's genoemd. Dit vanwege hun zwart-witte uitdossing. Een Zebra helpt je de lucht in. Hij/Zij bepaalt wanneer de ventilator aan mag en daarna wanneer je mag branden. Als een piloot klaar is om te vertrekken vraagt deze toestemming aan een Zebra. Die kijkt of alles veilig is, begint op een fluitje te blazen om het publiek te waarschuwen, kijkt of er geen ballonnen in de buurt varen en geeft dan pas toestemming om op te stijgen. Pas als de laatste

ballonnen weg zijn mogen de ballonnen landen op het startveld. Dit gebeurde ook. Er stond redelijk veel wind aan de grond zodat ik kon assisteren bij de landing. Als iedereen terug is na de vaart is het druk bijpraten en dan gastanken.  Ton had een probleem bij de gasaansluiting. Hij kon niet meer branden en dat is lastig als je

maar èèn brander hebt. Bij het gastanken heb ik tijd om mijn verzameling pins en ballonkaarten te vergroten. De piloten hebben dan tijd om even een praatje te maken. De woensdagmiddag wordt gevuld met de Zoo-party. De dierentuin (Zoo) is dan voor piloten, crew en genodigden. Het is behoorlijk druk en heel gezellig. Veel eten en drinken. Donderdag en vrijdag is de Grab-vaart; een sleutel aan een paal,die gepakt moet worden vanuit de mand, ook is er een doel op het startveld uitgelegd om een marker te gooien. Je start èèn mijl buiten het startveld en vaart dan richting veld en probeert de sleutel te pakken, want daarmee win je een auto of een dikke envelop met geld. Ik had het geluk om mee te varen en dat is zo cool want zoveel ballonnen om je heen is fantastisch. Het ging niet zo goed. Vanwege de onvoorspelbare wind waren mijn armen een stukje te kort. 's Avonds is de nightglow van ongeveer 60

Special Shapes. Het publiek telt af en de Glow is een feit. Je vergeet bijna foto's te maken, zo mooi. Dan volgt het vuurwerk. Vele donderknallen en siervuurwerk, wel een half uur lang. Vrijdag wordt afgelast. Veel te veel wind. Toch waren er piloten die opstegen, “stuntpiloten” noem ik die. We zijn een dag vrij. Lekker

uitrusten want het is toch elke morgen vijf uur als de wekker af gaat. Hoezo vakantie !!!!! Op zaterdag gaan Ton en Koos naar huis. Helaas, want het was een gezellige week. De ochtendvaart heb ik niet gevolgd. Ik ben op het veld gebleven en staan te genieten van alle Special Shapes die als laatsten het luchtruim kiezen. Zoveel verschillende creatie's, die zie je in Nederland niet. Een Koe, de USA vlag, een Engel en Duivel, een paar Bijen, de Postkoets enz enz enz. 's Middags weer een party als afscheid en voor de prijswinnaars. Wij hebben niets gewonnen maar wel weer lekker gegeten en gedronken en dat alles voor niets, dan smaakt het nog beter. Op zondag is de laatste vaart en Scott wil met de tweede vaart de crew meenemen. Ja graag. We willen landen op een grote parkeerplaats bij een bank van Wells Fargo, èèn van de sponsors van de ballonfiesta, maar raken daarbij het gebouw met als

gevolg een paar scheuren. Gelukkig bleef het daarbij. Alles inpakken en terug naar het startveld. Daar zien we een ballon in een zendmast hangen, wel even schrikken. Die had iets minder geluk dan wij maar zij haalden wel tot in Nederland de krant en het journaal. We nemen afscheid met een etentje en zien elkaar volgend jaar weer terug als het aan mij ligt.  Ri-Ja Voortman

     
 

22

Ballonvaren voor Azie

 
     

Ballonvaarders in actie voor slachtoffers ramp in Azië Tientallen ballonvaarders in Nederland hebben de handen ineengeslagen om geld in te zamelen voor de slachtoffers van de natuurramp in Azië. Op donderdag 5 mei 2005 (5-5-5) vertrekken vanaf een tiental plaatsen verdeeld over heel Nederland tientallen ballonnen met

daarin passagiers die voor 200 euro een ballonticket hebben gekocht. De gehele opbrengst van de actie wordt overgemaakt op giro 555. Het initiatief van deze actie is afkomstig van een Friese ballonvaarder die eerder dit jaar nog in het getroffen gebied is geweest. Hij was zo aangedaan door de verschrikkelijke beelden en verhalen dat hij besloot iets te doen. Samen met enkele collega’s heeft hij deze actie georganiseerd. Het initiatief werd van meet af aan breed gedragen. Vele ballonvaarders in Nederland hebben gelijk hun medewerking toegezegd. Alle deelnemende ballonvaarders werken belangeloos mee. Op 11-01-2005 was de lijst van ballonvaarders gegroeid naar 35 en hadden zich al 74 passagiers aangemeld. Een kleine rekensom leert dat dit al 14.800 euro voor Giro 555 betekent. Alle kosten, zoals het gas voor de ballonnen, de brandstof voor de volgauto’s, de kosten van de speciale

ballontickets en de luchtdoopcertificaten zijn voor rekening van de ballonvaarders, zodat elke cent van de actie naar de slachtoffers gaat. Voor de actie Ballonvaarders voor Azie is belangeloos een website gebouwd door Jedo Design en op deze site kunnen zowel passagiers als ballonvaarders zich aanmelden. Op die site

staan ook deze 2 banners en het zou zeker helpen als je één van die banners op je site kunt plaatsen en aanklikbaar maakt naar de site voor Ballonvaarders voor Azie. Kortom, ga even kijken op deze speciale site en meld je aan. Op de site

worden alle deelnemende ballonvaarders genoemd. Ook jij als ballonvaarder bent absoluut welkom om mee te doen aan deze warme actie. Geef je vandaag nog op en stuur een mail via de link op de website en vermeld daarbij hoeveel personen jij mee omhoog wilt nemen. Heb jij connecties met media van welke aard dan ook, geef het internetadres door van de website www.ballonvarenvoorazie.nl en vraag of ze er aandacht aan willen besteden. Mochten ze ballonfoto's nodig hebben, stuur ze maar naar mij. Ben jijzelf iemand die graag een keer een ballonvaart wilt maken of ken jij mensen die dit bij deze speciale actie zouden willen doen, aanmelden kan via deze speciale website. 5-5-5 zal een zeer speciale dag gaan worden.

     
 

23

Tot Slot

Tekst: Bennie Bos, Foto: Ciel de Loire

 
     

Een nieuw jaar, nieuwe ballonnen, nieuwe evenementen, nieuwe uitdagingen. Ik heb er in ieder geval weer zin in. Een aantal ballonteams bevind zich momenteel met de ballon in besneeuwde gebieden of gaan dat zeer binnenkort doen. Vorig jaar hebben we thuis van vele starts kunnen genieten via de webcam die rechtstreeks beeld gaf op het ballonstartveld in Mauterndorf (15-21 jan.) Waarschijnlijk kun je dat ook dit jaar weer zien via deze link. Jullie sneeuw verhalen zijn uiteraard zeer welkom voor het volgende magazine. Wil je alvast gaan plannen welk ballonevenement je dit jaar kunt gaan bezoeken, kijk dan even op de kalender van Johan Hetebrij. Hij heeft waar mogelijk de link opgenomen naar de desbetreffende website.

Maak er een geweldig jaar van, ik blijf mijn best doen om het magazine zo leuk en interessant mogelijk te houden. De vriendelijkste groeten, Bennie Bos