Dutch Balloon Trophy 2007


Tekst en Foto's: Bennie Bos

    

Woensdag 16 mei, het regent hier zo’n beetje de hele dag en de hemel is bedekt met donkere wolken.
1 dag voor aanvang van de Dutch Balloon Trophy 2007, het gecombineerde Nederlandse en Belgische kampioenschap wat dit jaar van 16 t/m 20 mei uitgevochten zal worden in het Drentse Wezuperbrug op

recreatiepark het Kuierpadtien. De wedstrijd wordt georganiseerd onder auspiciën van de Dutch Balloon Competition Club en de KNVVL en in samenwerking met de sportcommissie van de KBBF. Wezuperbrug is een kwartiertje rijden voor mij, een thuiswedstrijd dus. Als ik op woensdagmiddag even een kijkje ga nemen op het park om me voor te bereiden op een gedegen verslaggeving over deze wedstrijd, tref ik diverse ballonmensen die zich proberen te oriënteren op deze locatie waar 4 dagen lang de vlammen er van af zullen spatten. En lange dagen zullen het worden voor de 19 deelnemende teams. De ochtendbriefing begint al om 05.30 uur en de avondbriefing om 18.30 uur. Voordat de avondvaart voorbij is en alles weer klaargezet is voor de volgende ochtend, inclusief het gastanken, loopt de klok alweer aardig richting middernacht. Weinig rust dus die al gauw gecompenseerd zal worden door

een middagdutje, als daar tenminste tijd voor is. 10 teams uit Nederland, 5 uit België, 1 uit Tsjechië, 1 uit Amerika, 1 uit Zwitserland en 1 uit Groot Brittannië. Een mooi wedstrijdveld van 19 deelnemers, al valt me de deelname van 5 teams uit België een beetje tegen. Dat hadden er meer kunnen zijn. Voor deze wedstrijd zijn

21 observers uitgenodigd. Aan elk team wordt per vaart een observer toegewezen en deze is verantwoordelijk voor de registratie van de resultaten van de piloot. De gegooide afstanden dienen te worden ingemeten en elk resultaat moet nauwkeurig beschreven worden. De resultaten worden dan na elke vaart door de observer met een debriefer besproken. Ook dient een observer op andere teams te letten. Elke onregelmatigheid moet worden gemeld. Als een willekeurige observer bijvoorbeeld een ballon de grond ziet raken of de crew van een ballonvaarder veel te hard ziet rijden, dan dient hij dit ook te rapporteren en kan de ballonvaarder hiervoor de strafpunten incasseren.
De observers komen uit Nederland, België, Polen, Frankrijk en Duitsland. Op het park probeer ik het startveld te vinden. Het ligt vlak naast de splinternieuwe bungalows. De deelnemers die hier

een slaapplek hebben geboekt zullen de eerste bewoners zijn. De tuintjes van de bungalows zijn nog niet aangelegd en bestaat enkel uit zwart zand wat er door de vele regen van de afgelopen dagen niet beter uit is gaan zien. Het zou wel eens druk kunnen worden op het park ivm het Hemelvaartweekend. Het startveld

bestaat uit een aantal veldjes naast elkaar, gescheiden door een heuveltje van een meter hoog. Normaal zullen hier dus de tenten en caravans staan. Een bijkomend voordeel van een camping is dat er direct naast het startveld een groot toiletgebouw staat. Dat kan behoorlijk handig zijn voor de piloten die stijf staan van de adrenaline. Landskampioen worden is uiteraard een prachtige verdienste maar daar komt nog een hoop spanning bij kijken. In de grote briefingtent die pal naast het startveld staat zijn nog een paar mensen druk bezig met de inrichting, het ziet er allemaal goed geregeld uit. Tafels met elk 3 zitplaatsen per team. Ruimte voor de piloot, zijn crewchief en de toegewezen observer. In het naastgelegen dorp Schoonoord staat de aanhanger van de fraaie Sloggi ballon geparkeerd voor de lokale supermarkt en menig huisvrouw moest haar man aan de haren meesleuren de winkel in.

Er staat nog een behoorlijke zucht wind en dat heeft zo zijn consequenties. Als ik namelijk even later terug kom bij het startveld, blijkt een halve cateringtent van zeker 4 bij 6 meter volledig weggewaaid te zijn en op zijn kop op straat te liggen. Met elkaar hebben we het gevaarte echter gauw weer op zijn plek, net op het

moment dat de Belgische piloot Jan Timmers komt aanlopen, “Jan, je bungalow staat weer overeind hoor” !! Het weer was ronduit slecht en dan wordt er al gauw gezegd dat het alleen maar beter kan worden. Die uitspraak klopte gelukkig want de voorspellingen zagen er helemaal niet verkeerd uit. Als ik de volgende ochtend op hemelvaartsdag om 05.00 uur thuis op mijn veranda sta, bemerk ik dat de wind volledig is weggevallen en dat het die nacht niet meer had geregend. De buienradar op Internet gaf nog wel een regengebied aan maar dat lag net ten zuiden van ons. Het zou vanaf het noorden opklaren. Aan de horizon zie ik de zon al dringen. Het is 05.30 uur en de briefing begint. De wedstrijdleiding is in handen van het Belgische duo Ann Herdewijn en Patrick Alliet. Patrick is een voormalig wedstrijdpiloot en Ann is de dochter van deelnemer Luc Herdewijn, ook een oude rot in het vak. Ann noemt de namen

van alle deelnemers af en gelukkig heeft niemand zich verslapen. De tasksheets en de meteosheets worden uitgedeeld en piloten kunnen nog vragen stellen. Hier wil ik 1 opmerking bij plaatsen. De wedstrijdleiding heeft de beschikking over een microfoon en de piloten niet. Vaak is het zo dat de vraag van een piloot niet in de

zaal gehoord wordt maar dat het antwoordt wel via de speakers gegeven wordt. Ik vind dat diegene met de microfoon de vraag moet herhalen alvorens deze te beantwoorden, zodat iedereen snapt waar het over gaat. Zeker omdat de voertaal bij een dergelijke wedstrijd Engels is. Op die manier voorkom je later misverstanden dat mensen dingen niet gehoord hebben die wel gezegd zijn. Zo, ik heb gesproken. Alle deelnemers hebben op hun stafkaarten de zogenaamde Prohibited Zone’s ingetekend zoals hiernaast zichtbaar op de kaart van Mathijs de Bruijn. Deze PZ ’s zijn gevoelige gebieden waar bijzondere regels gelden, zoals in dit geval o.a. de dierentuin bij ons in Emmen, maar ook de Queens Grass grasleverancier en boeren die liever geen ballon op hun erf hebben. De PZ’s zijn onderverdeeld in 3 klassen. Meestal in de vorm van een cirkel rond het bedoelde gebied maar ook is het mogelijk dat de

wedstrijdleiding een copy van de kaart overhandigd waarop een bepaald gebied is afgetekend. Een rode PZ is een gebied waar een piloot niet mag varen beneden een bepaalde hoogte. In een gele PZ mag de piloot niet opstijgen of landen, maar wel varen. In een blauwe PZ mag een piloot niet boven een bepaalde hoogte

komen. De PZ’s welke actief zijn worden per vaart genoemd. De strafpunten kunnen oplopen tot maximaal 1000 punten. De piloot is verplicht alle PZ’s duidelijk op zijn kaart in te tekenen en uiteraard deze kaart mee te voeren in zijn ballon. De hoeveelheid PZ’s valt meestal mee, hier waren het er 16 maar ik weet nog dat we bij het Europese Kampioenschap in Zweden iets van 50 PZ’s op de kaart moesten tekenen. Een alleenstaand paard in een weiland was daar al een PZ. Om 5.45 uur is iedereen weer buiten en begint met zijn voorbereidingen. De rode vlag hangt nog, ten teken dat er nog niet geinflate mag worden. De ballonnen worden alvast klaar gelegd en ik assisteer even bij Mathijs en Leny die nog een helpende hand kunnen gebruiken. De gele vlag volgt en 5 minuten later de groene, het is gedaan met de rust in het anders zo stille Wezuperbrug. De grote Honda ventilatoren worden aangetrapt en al gauw

staan de ballonnen overeind. De eerste opdracht is een Judge Decleared goal, een door de wedstrijdleiding bepaald doel. Jan Fokken vertrekt als eerste om 06.05 uur met zijn Racer ballon. Langzaam krabbelt hij naar het eerste doel, al snel gevolgd door de andere ballonvaarders. Het doelkruis ligt op een klein vliegveldje in

Odoornerveen. Een plek waar meestal met radiografische vliegtuigjes wordt gevlogen en waar ik vroeger als kwajongen vaak naar toe knalde op mijn Yamaha brommer. Halverwege blijf ik even langs de weg staan want de zon komt er inmiddels prachtig door en al die ballonnen boven het Drentse platteland geven een schitterend beeld. Piloot en mede-organisator Bert Stuiver en zijn navigator Jarno Doornewaard beleven spannende momenten, ze hangen met de Kubicek racer tegen de Lindstrand X racer van de Engelse deelnemer Andrew Holly. De “Sloggi” ballon, om van te watertanden. Bert en Jarno moeten zich helemaal happy voelen met zo’n buurvrouw. Hun ballon stijgt spontaan hoger door de ontstane warmte. Op het eerste doel is het behoorlijk druk. Crews staan wind te meten, zoals het hoort, en de officials keutelen wat bij het doelkruis en staan te wachten op de eerste marker.

Hier hebben de observers een makkie, de markers zullen worden opgemeten door een meetteam. Jan Fokken komt als eerste bij het doelkruis, precies een uur na zijn start staat hij klaar om zijn eerste marker te gooien. Hij laat de ballon zakken en mikt zijn marker op 8 meter en 20 centimeter van het kruis.

   

   

Dat kan bij menig opdracht een perfecte score zijn maar hier zal hij er zeker niet genoeg aan hebben vrees ik want de hele colonne lijkt in de buurt van het doel te gaan komen. Uiteindelijk leverde hem dit maar 368 van de 1000 punten op. 5 minuten later hangt Henk Broeders naast het doel. Op de foto hierboven zie je hem zijn marker droppen op 2 meter en 39 centimeter. Geen slechte score maar voor deze opdracht niet goed genoeg.

 

 

Jan Timmers doet het al niet beter en het wachten is nu op de rode racer van Philippe de Cock welke het doel van rechts nadert. Hij laat de ballon zakken en drijft met de krimpende grondwind keurig op het doelkruis af. Een luid gejuich als hij zijn marker op 51 centimeter van het hart van het kruis gooit. Zou dit nog te verbeteren zijn. Jawel, de marker die om 07.26 uur naar beneden komt, blijft op 44 centimeter liggen.

    

   

Steven Vlegels, een jonge piloot uit België gooit met uiterste precisie en de tong tussen de tanden zijn marker waar hij hem wil hebben en sleept daarmee de volle 1000 punten binnen. Mag ik hier commentaar op leveren, tuurlijk mag ik dat want ik schrijf het zelf. Ik vind dat een ballonwedstrijd een wedstrijd is in het

precies aanvaren van je doel. Waarom mag er dan toch gegooid worden met de marker. Het reglement kent de term “Gravity marker drop”. De marker moet hierbij aan het eind van de sleep worden vastgehouden en er mag bij het loslaten geen enkele zijwaartse beweging worden toegepast. Dán hebben we het over precisie ballonvaren en niet over precisie werpen. De piloot die het echt voor elkaar krijgt om zijn ballon boven het doelkruis te manoeuvreren krijgt dan de punten die hij verdient. Mathijs de Bruijn en Cees van Helden komen als één van de laatste ballonnen bij het doel en beide zitten te ver rechts. Ze hangen stof aan stof en compenseren is niet meer mogelijk want ze hangen al een meter boven de grond. Het is nu uitkijken voor grondcontact want dat levert zeker strafpunten op. Een licht grondcontact zoals bijvoorbeeld een boomtakje of zelfs een grassprietje levert je 100 punten op, bij

een zogenaamd “solid” contact waarbij duidelijk aan de ballon te zien is dat je de grond geraakt hebt, krijg je 200 punten bijgeschreven op je conto, maar in het geval van deze ballonnen die dichter dan 200 meter bij het doel hangen, zijn de bedragen verhoogd naar respectievelijk 250 en 500. Heel laag over het doel varen en je marker op het doel neerleggen terwijl je hem nog vast hebt aan de bovenkant, niet doen dus.

  

  

Met een verbeten gezicht begint Mathijs zijn marker in beweging te brengen door hem heel hard rond te slingeren. Een goede manier om ver te kunnen werpen als je deze techniek beheerst, zoals Mathijs.
Toch blijft er nog een gat van 4 meter en 26 centimeter. Direct hierna begint Cees zijn marker rond te

slingeren. Op het moment dat hij de marker los wil laten, slaat deze tegen het branderframe en valt bijna rechtstandig naar beneden op een dikke 27 meter van het doel, helaas. Inmiddels zijn de andere ballonnen begonnen aan de tweede opdracht, de Elbow. De opdracht is simpel uit te leggen. Vanaf je eerste marker 2 kilometer doorvaren, daar je tweede marker droppen en dan proberen om de hoek tussen die 2 lijnen zo scherp mogelijk te zetten. Het beste resultaat zou dan 180 graden zijn, dezelfde weg terug. De meeste piloten gaan heel laag hangen om de krimpende stroming (naar links) te benutten. Dit gaat echter tergend langzaam en zo is men zeker een uur bezig om de verplichte minimale afstand van 2 kilometer te overbruggen. Enkele piloten gaan direct heel hoog en slaan scherp rechtsaf waar ook wat meer snelheid heerst. De theorie hierachter is waarschijnlijk dat men hoopt dat tegen de tijd dat zij

hun marker droppen de grondwind wat aangetrokken zal zijn om zodoende hun laatste been van de Elbow sneller te kunnen maken. Henk Broeders wint dit onderdeel met een hoek van 135 graden, gevolgd door Jan Fokken met 129 graden. Wat Jan toen echter nog niet wist was dat hij een cruciale fout had gemaakt.

Opdracht 3 was namelijk een Fly-on. Een opdracht waarbij de piloot zelf zijn doel op een voorgeschreven afstand mag bepalen. Het coördinaat van dat doel dient hij echter te schrijven op de vorige marker en wordt dus op die manier vastgelegd. Als de marker overboord is kan hij het namelijk niet meer veranderen. Omdat Jan de hele tijd erg laag heeft gevaren zoals je op de foto hiernaast kunt zien en daarmee bijna volledig gefocused op de brander moest zijn, maakte hij een fout bij het opschrijven van dit coördinaat. En dan ligt je doel ineens heel ergens anders. Alleen, op dat moment weet je dat nog niet. De teleurstelling bij dit soort geintjes is achteraf dan meestal ook erg groot. Het leverde hem nog 132 restpunten op als troost. Beste op deze derde en laatste opdracht van deze vaart was Johannes Kooistra die op 110 meter naast zijn doel gooide. Dat lijkt dan weer heel slecht in

vergelijking met de eerste opdracht maar als je bekijkt dat de tweede plaats op deze opdracht naar Harrie de Greeff met 460 meter ging, dan weet je ongeveer hoever naast het doel de rest moet hebben gegooid. Deze afstanden moeten dus door de observer en de crew met een meetlint worden ingemeten. Als de afstand te

groot is, dan wordt naar de dichtstbijzijnde kruising van wegen gemeten, om zodanig een goed referentiepunt op de wedstrijdkaart te hebben waar de marker terecht gekomen is. Is dat geen haalbare kaart omdat er helemaal geen kruisingen in de buurt zijn, dan mag men via de GPS de coördinaten noteren. De eerste vaart was gedaan, de kop was eraf. Een mooi begin. Op deze foto zie je duidelijk het verschil tussen een gewone ballon en een wedstrijdballon. Links de gewone ballon van piloot Johannes Kooistra, Daarnaast Henk Broeders op de Ultra Magic Racer en daarnaast Bert Stuiver op de Kubicek Racer. Racer modellen zijn smaller en hebben het grote voordeel dat je er heel snel mee kunt stijgen en dalen zonder dat de ballon ernstig vervormt. Diezelfde avond, 18.30 uur, briefing op een door het publiek erg druk bezocht veld. Het was hemelvaartsdag en als je de keuze hebt om op een

meubelboulevard rond te lopen of een geweldig evenement als deze te bezoeken, dan is de keuze snel gemaakt, nietwaar. Stonden er vanochtend slechts een handjevol auto’s op de parkeerplaats net buiten het park, nu was deze afgeladen en zelfs lang het Oranjekanaal stonden de rijen dubbeldik.  2 opdrachten voor

vanavond. Allereerst een Pilot Decleared Goal. Een doel wat door de piloot zelf mag worden uitgezocht op een bepaalde afstand van het startveld. Het klinkt eenvoudig dat de piloot zelf mag kiezen maar vergt zeer veel inzicht en kennis want je moet er uiteraard wel zien te komen. De teams buigen zich over de gedetailleerde kaarten om hun keuze te maken. Ook hier gelden een aantal beperkingen. Het moet een kruising van wegen zijn en niet alle wegen mogen worden gebruikt. Zie deze legenda van de wedstrijdkaart. Uiteraard vallen de snelwegen en hoofdwegen af om het verkeer niet te hinderen en te dicht bij een spoorbaan is ook niet toegestaan. Tevens zijn wegen in de bebouwde kom ook verboden als doel. De wind was ten opzichte van deze ochtend een slag gedraaid en blies nu naar het zuiden, richting Wezup en Oosterhesselen. Het wachten is op de extra briefing maar daar was de

gezelligheid niet minder om. Er viel weer genoeg bij te kletsen. Midden op het veld stond een wip-wap. Het was de ultieme droom van een vrouwelijke balloncollega om eens in haar leven een wip te maken midden op een ballonstartveld. Alle ingrediënten waren aanwezig en haar dag kon niet meer stuk. Nance, zet hem op !

   

   

Bij de extra briefing werden de allerlaatste meteogegevens uitgedeeld en verteld dat de groene vlag tegen 19.50 uur verwacht kon worden. Dit was wel belangrijk want vóór die tijd moest elke piloot zijn zelf gekozen doel kenbaar maken via een formulier en dit deponeren in een bak.

 

   

Om 5 minuten voor 8 uur schiet Johannes met zijn GP ballon het luchtruim in. Vanaf nu gaat alles heel vlug, en al snel liggen enkel Harrie de Greef en Cees van Helden nog op het gras. Harrie heeft het bijna zover en als hij opstijgt en een vreugdekreet schreeuwt, reageert het publiek enthousiast retour. Cees heeft een klein

probleem en moet de ballon even weer plat hebben maar al gauw ontstijgt ook hij dit vakantieoord en zweeft richting de autoweg van Emmen naar Drachten, bij ons bekend als de Frieslandroute. Omdat mijn auto langs het kanaal stond geparkeerd, kon ik voor de meute aan vertrekken en reed richting Zweeloo. De ballonnen kwamen met veel snelheid onze kant op, daarbij moesten ze onderweg ook nog eens hun markers afzetten. Henk Broeders gooide zijn marker in het hoge gras zodat deze veilig lag voor het publiek. Het zal niet de eerste keer zijn dat mensen denken dat het vaantjes voor windmetingen of iets dergelijks zijn die ze mee naar huis mogen nemen. Toen Henk mij op de grond zag staan, riep hij of ik de marker wilde bewaken totdat zijn crew zou arriveren. Ik stond echter naast Rutger Coucke, de Chief Debriefer en hij liep alvast naar de marker toe. Direct daarna zag ik dat Mathijs boven de bomen aan

het slingeren was en seinde wedstrijdleider Patrick Alliet in dat de marker van Mathijs net geworpen was en nu op straat lag. Een zeer onveilige plek waarop Pat het op een rennen zette omdat er nogal wat mensen stond te kijken. Henk van Kalkeren pakte de 1000 punten op de eerste opdracht terwijl Steven Vlegels zijn

tweede 1000 punten binnen sleepte op de Fly-on die volgde. Ik heb het steeds over die 1000 punten maar dat is geen enkele garantie dat je ook hoog op de total score komt te staan. Veel belangrijker is het om regelmatig redelijk hoog te scoren, een piloot die altijd boven de 800 punten scoort, zal waarschijnlijk de competitie wel winnen. Ook op deze vaart weer een drietal piloten die een ongeldig doel hadden gekozen. Door de stress verkeerd gekeken, verkeerd opgeschreven of gewoon een meetfout. Een coordinaat meet je met een speciaal grid-liniaaltje af op de stafkaart. Deze stafkaarten worden geleverd door de Topgrafische dienst bij ons in Emmen en zijn zeer gedetailleerd met een schaal van 1:50. Op de kaart staat een rasterwerk van vierkantjes van 2 bij 2 centimeter wat in het echt precies een vierkante kilometer is. Het maken van een fout kan ik me goed voorstellen want je moet alles in de lucht doen en

ditmaal stond er ook nogal wat wind. Dit is dan ook een van de redenen dat sommige piloten er voor kiezen om een navigator mee aan boord te nemen. Dit is toegestaan tenzij er nadrukkelijk op de tasksheet vermeld wordt dat het een soloflight moet zijn. Vanaf nu was het kampioenschap officieel geldig, dat wil zeggen, er

zijn 2 vaarten gevaren met daarbij 5 opdrachten, het minimum vereiste volgens het regelement. Als één van de laatste ballonnen vaart de Sloggi voorbij en hangt even later voor een donkerblauwe bewolkte lucht, fel beschenen door de zon. Een heel bijzonder plaatje. Vrijdagochtend weer vroeg op, niet voor de ballonnen maar voor mijn werk. De ballonbeelden moest ik deze keer aan me voorbij laten gaan. Die ochtend waren de deelnemers opgestegen vanaf het terrein van de regionale modelvliegtuig vereniging Phoenix, vlak bij de VAM in Wijster. Het was een winderige ochtend en daarom besloten 2 piloten om niet te starten. Het eerste doel was door de wedstrijdleiding bepaald en lag op het CLP, het Common Launch Point, of wel het gemarkeerde punt op het eigenlijke startveld in Wezuperbrug. Zoals gezegd, ik was er niet bij maar heb later de foto’s gezien van een bewolkt Wezuperbrug met de

ballonnen laag boven het doel. En ook hier werd goed gescoord. Johannes Kooistra stelde niet teleur door met 82 centimeter zijn marker te werpen op het doelkruis, zie foto onder links. Deze vaart werd afgesloten met een zogenaamde Landrun waarbij de piloot met 3 markers een zo groot mogelijk gebied moet veroveren.

 

  

Op de andere foto zie je Bert Stuiver zijn marker droppen. Op vrijdagavond en zaterdagochtend lieten de weersomstandigheden geen vaarten toe. Zaterdagavond lijkt het echter weer goed te komen. De wind zou er uitzakken en de zon schijnt al de hele dag volop. De accu’s zijn weer geladen en er zit een nieuwe 2 gigabyte

kaart in de camera. Ik sta scherp. De tasksheet op de briefing vermeld als eerste opdracht een Fly-in op een klein eilandje wat vlak naast het startveld in een meertje ligt, gevolgd door nog 2 doelen die door de wedstrijdleiding zijn uitgezocht. Maar Ann zegt er direct bij dat het nog de vraag is of deze 3 opdrachten allemaal worden doorgezet omdat er toch nog wel veel wind staat. We gaan even bij het eilandje kijken en zien dat het meertje niet erg groot is en ook nog eens is afgeschermd in de aanvaarrichting door hoge bomen. Het mooi op het doel inzakken zal zeker niet lukken met deze wind. Op de extra briefing bleek dan ook dat plan b werd ingezet, oftewel de eerste opdracht kwam te vervallen. Dit hield in dat de deelnemers niet voor de Fly-in buiten het startveld een plekje hoefden te zoeken maar dat er gezamenlijk op het veld werd opgestegen. Op het moment dat de ventilatoren

beginnen met het produceren van hun uitlaatgassen, gaan wij op weg naar het eerste doel wat in Odoornerveen ligt. Ik neem in mijn auto nog een paar ballonpiloten mee die voor de gezelligheid even waren komen kijken vanavond en Nienke had het geluk dat ze mee kon rijden in de Audi TT cabriolet van een

ex crewlid-collega, tevens gasleverancier van dit ballonevenement. Laat die blonde haren maar lekker wapperen in de wind. We moesten behoorlijk de vaart er in houden want de ballonnen waren in
no-time op het doel. Mathijs vaart laag aan en ineens zie ik allerlei papieren uit de mand waaien en ik kreeg direct een deja-vu. Op het NK van 2005 bij een vaart vanaf het Friese Oranjewoud gebeurde hem precies hetzelfde. Toen vielen ook alle task en meteosheets overboord. Of is dit een manier om de grondwind te meten, nee, ik dacht het niet. Leny, een verjaardagstip, koop je man een aantal nieuwe elastieken, of vraag ze gewoon even aan de postbode. Johannes zette zijn marker het scherpste weg door deze op 2 meter en 14 centimeter te gooien. Hierna ging het verder naar het laatste doel wat vlak voor het dorpje Exloo lag. Hier liet Henk Broeders van zich spreken met 6 meter en 10

centimeter als beste resultaat. Vele ballonnen landden op een open vlakte aan de rand van het dorp wat een enorme toeloop van kijkers teweegbracht. Zondagochtend. Geen zuchtje wind te bekennen. Met de gedachte dat het wel een korte wedstrijd zou worden, reden we nog even naar het competition centre in Wezuperbrug.

Op de laatste dag van een wedstrijdweek plant men doorgaans een vaart in met 2 of hooguit 3 eenvoudige opdrachten om ruimschoots op tijd klaar te zijn voor de prijsuitreiking. Ann Herdewijn heeft echter haar zinnen gezet op een spannende ontknoping van dit kampioenschap en schrijft maar liefst 4 opdrachten uit, niet misselijk. Op dit moment staat Johannes Kooistra (foto) aan kop met 1000 punten voorsprong op Henk Broeders. Ik vind wel dat Johannes het levende bewijs is dat je ook zonder speciale racer ballon in de top mee kunt draaien. Moet je eens voorstellen wat er gebeurt als deze knaap een racer onder zijn handen krijgt. (Hij zoekt daarvoor trouwens nog een sponsor). Maar met 4 markers moet Johannes zich toch nog zorgen gaan maken, want Henk staat helemaal op scherp en is vastbesloten de langste ballonvaarder van Nederland van zijn troon te stoten. De deelnemers krijgen een

opdracht mee om hun marker op het eilandje op recreatiepark het Kuierpadtien te droppen, het doel wat gisteravond uitviel. Hiervoor dienen ze zelf hun startplek te kiezen en moeten daarbij ook nog eerst een door hun zelf gekozen doel aanvaren. De teams doen hun metingen en rijden naar een mogelijke startlocatie. Onderweg zie je op allerlei zandpaden ballonwagens rijden en worden op diverse plaatsen de meetballonnetjes los gelaten en kiest men uiteindelijk die startplek waarmee de doelen het beste te bereiken zullen zijn.

  

  

Een groep paarden staan in een heideveld waarover een mysterieuze mistlaag hangt en aanschouwen de drukte in hun woonplaats gelaten. Johannes heeft er zin in maar hij weet ook wat er op het spel staat. Hij kiest er voor om op te stijgen op een klein boerenweggetje in de buurt van Oosterhesselen. Het is 06.25 uur.

Op het moment van opstijgen slaakt hij een bescheiden vreugdekreetje. Enkele honderden meters verder stijgt op het zelfde moment zijn grootste rivaal Henk Broeders op. Johannes had zijn eerste doel gekozen op de kruising voor restaurant Perkaan in Wezup. De naam Perkaan is berucht in Drenthe want de vooroorlogse kroegbaas was de eerste in deze buurt die striptease in zijn kroeg liet zien. De meeste ballonnen komen in zicht. Je kunt aan de aanwezige crew zien welk team nog meer voor dit doel heeft gekozen. De teams van Broeders en de Bruijn zijn al aanwezig. Henk is als eerste ter plaatse en lijkt aardig op zijn doel uit te komen. Snel laat hij zijn ballon zakken en met een welgemikt schot werpt hij zijn marker vlak voor mijn neus op 1,62 meter van het doelkruis wat even daarvoor door een observer met een spuitbus op de weg was gespoten. Je ziet op de foto het fanatieke gezicht van Henk terwijl

hij de bewuste marker gooit. Een prachtige score, daar zal Johannes een beste kluif aan hebben want hij drijft te ver links van het doel voorbij en zit er 210 meter naast. Dit zal de puntenkloof tussen beide mannen zeker verkleinen. Op naar het volgende doel, het hele kleine eilandje op het Kuierpadtien.

  

   

De stuurbaarheid blijkt minimaal te zijn. Jan Fokken wokkelt zijn ballon naar beneden en komt als een kromme banaan omlaag maar doet dit iets te vroeg waardoor hij te veel links van het doelkruis uit zal komen. Snel herstelt hij zich weer en klimt hoger maar het mocht niet meer baten. Zijn marker valt in de bosrand aan de

andere kant van het water op 180 meter van het doel. Dit gebeurde trouwens de meeste piloten. Maar de verrassing komt altijd uit een onverwachte hoek. Harrie de Greeff zat sterk rechts van het doel. Hij laat de ballon dalen en komt recht over het eiland. Nu de kop erbij Harrie, want in het water is out of bounds en levert je helemaal niks op. Met een welgemikte worp gooit hij zijn marker op 2.57 meter van het doelkruis. De toeschouwers juichen luid en de vreugde is compleet. Slaperige koppen komen ineens door dit lawaai te voorschijn uit de caravans die opgesteld staan lang het water. Dat de wind rare dingen kan doen is duidelijk, binnen enkele minuten was het effect om laag naar links te gaan verdwenen. De ballonnen die nu nog aankwamen schoven gewoon rechtdoor en moesten hun markers maar zo voordelig mogelijk wegzetten. Enkel de Lindstrand Demonstrator van piloot Henk van

Kalkeren hangt nog boven de bungalows en ook hij schuift gewoon rechtdoor. We besluiten daarom om maar naar het volgende doel te rijden. Dat was een foute inschatting want ik zag die avond op enkele foto’s dat Henk van Kalkeren toch het meertje nog had kunnen bereiken en zijn marker zelfs beter dan Harrie

dropte. Hier had ik niet meer op gerekend. 1.18 meter van het hart van het kruis. Voor de puntenverdeling maakte dit echter niet zo veel uit want Henk kreeg dan wel de 1000 punten, Harrie kreeg toch nog 997 punten en hij was blij, heel blij. De colonne ballonnen ging nu op weg naar de volgende opdracht, een Hesitation Waltz. Er lagen twee doelkruizen uit waaruit men kon kiezen. Terwijl iedereen hier afstanden scoorde vanaf bijna 60 meter en meer, veel meer, zette de Neder-Belg (hij is Nederlander maar woont in Belgie) Cees van Helden iedereen te kakken door zijn marker zo maar even op 5.35 meter te leggen. Ik heb Cees heel lang heel laag zien kruipen over het landschap, het loonde zich. 3 piloten waaronder Johannes kregen 50 meter bij hun afstand opgeteld omdat ze een specifiek onderdeel van deze opdracht over het hoofd hadden gezien. De marker mocht hier namelijk niet gegooid worden. Er

gold voor deze opdracht een Gravity Marker drop, ik heb al eerder in dit verslag uitgelegd wat dat betekent. Als afsluitende opdracht was een Fly-on voorzien. Hier konden Broeders en Kooistra zich de hand geven want ze scoorden praktisch beide gelijk als besten. 71 respectievelijk 73 centimeter en kregen daardoor allebei

1000 punten. Ik zag de Tsjech Michael Suchy (foto) vlak voor me op straat markeren en al heel snel landen, te snel. Hij kreeg daarvoor een waarschuwing omdat hij zijn Kubicek demonstrator te dicht bij zijn marker aan de grond zette. Bert Stuiver en Andrew Holly van de Sloggi ballon kregen beide restpunten omdat ze een ongeldig doel hadden opgegeven. In de buurt van Westdorp zijn de meeste piloten aan de grond gegaan. Bij de landing sprak ik nog even met Harrie de Greeff en hij was nog steeds euforisch over zijn worp op het eiland. Ik wil hier niet omschrijven wat hij zei over zijn gevoel op het moment dat hij de marker op het kruis zag vallen maar het had iets met een paal te maken. De Dutch Balloon Trophy 2007 is gestreden. Het belangrijkste is nu om alle gegevens van de laatste scores te verwerken waarna de Nederlandse en Belgische kampioen bekend kan worden gemaakt. Op zondagmiddag een officieel

galadiner met de prijsuitreiking. Het was Henk Broeders inderdaad gelukt om Johannes Kooistra met 294 punten verschil achter zich neer te zetten. Hiermee werd Henk voor de 10e keer Nederlands kampioen en ik wil hem en zijn crew vanaf deze weg dan ook weer van harte feliciteren.

  

  

Uiteraard is Henk ook de “Overall Champion” van deze competitie. Harrie de Greeff kon na Johannes plaats nummer 3 bezetten. Daar wil ik nog even wat over zeggen want iedereen gaat toch aan het rekenen bij het zien van de total score. De nummer 1 positie had er zeer waarschijnlijk anders uit kunnen zien als Harrie de Greeff op vrijdagochtend niet had besloten om niet te varen (task 6,7). Hij nam deze respectabele beslissing omdat hij de weersomstandigheden niet vertrouwde. Een klein rekensommetje leert dat als hij op die twee opdrachten per marker minimaal 668 punten had gepakt, wat een zeer reëel getal is gezien zijn andere scores, dat hij Henk Broeders voorbij gestegen was. Daarom ook een groot proficiat aan Harrie de Greeff.

   
  Naam Land Total 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13
1 Broeders NL 10161 699 1000 526 834 421 789 737 526 1000 1000 777 852 1000
2 Kooistra NL 9867 526 421 1000 869 928 1000 935 1000 872 421 421 474 1000
3 de Greeff NL 8827 861 526 936 916 905 0 0 955 53 896 997 827 955
4 de Cock BE 8789 989 624 765 316 572 700 316 996 474 632 792 804 809
5 Suchy CZ 8465 859 368 783 526 675 941 625 994 211 659 569 263 992
6 de Bruijn NL 8300 474 527 934 552 526 899 1000 786 421 105 816 526 734
7 Vlegels BE 8067 1000 700 474 158 1000 900 464 541 646 925 526 575 158
8 Timmers BE 7964 599 893 368 654 263 870 893 634 967 850 211 394 368
9 Herdewijn BE 7111 838 474 866 474 342 158 603 368 768 1000 158 851 211
10 Helden NL 6348 211 211 421 777 105 316 263 893 105 368 708 1000 970
11 Mackinga USA 6339 263 625 263 368 756 63 474 892 316 526 656 874 263
12 Holly UK 6191 421 316 840 421 572 368 626 421 861 739 316 211 79
13 Stuiver NL 6136 643 263 824 105 342 986 526 263 526 585 368 626 79
14 Oudenamp NL 6004 829 561 695 757 211 526 168 474 705 158 105 394 421
15 Standaert BE 5840 316 559 132 211 474 926 474 211 728 316 474 158 861
16 Fokken NL 5829 368 910 132 53 629 474 391 53 158 263 613 849 936
17 Kalkeren NL 5004 53 2 132 1000 790 421 211 105 263 211 1000 316 500
18 Hartendorp NL 3561 158 2 316 936 105 0 0 158 728 474 263 105 316
19  Merz HB 2317 105 158 132 263 105 211 0 316 368 53 53 53 500
    

Philippe de Cock mag zich weer een jaar lang Belgisch kampioen noemen waarvoor uiteraard ook mijn beste felicitaties. Plaats 2 en 3 voor Belgie werden ingevuld door respectievelijk Steven Vlegels en Jan Timmers. Ik heb het kampioenschap vanaf de zijlijn gevolgd en heb er weer van genoten. Er zijn diverse strafpunten

uitgedeeld, het merendeel voor “No valid goal”. Een belangrijk punt wat je veel plaatsen op de ranglijst kan schelen. Maar ook de zogenaamde “Distance Infrigments” kunnen je de kop kosten. Daarmee wordt bedoeld de aangegeven afstanden tussen markers/doelen. Een enkeling kreeg een waarschuwing omdat hij geen quick release gebruikte, wat verplicht is bij het starten op het Common Launch Point en aanbevolen wordt op een individuele starplek bij bijvoorbeeld een Fly-in. Ondanks de 2 uitgevallen vaarten is een score van 5 op 7 vaarten zeker de moeite waard. Ik hoop dat in de toekomst meer piloten zich gaan interesseren voor het wedstrijdvaren. Het is een ontzettend leuke aanvulling op het normale passagiersvaren en geeft ondanks de aanwezige spanning heel veel plezier en ook voldoening. Je doet het samen met je crew en je hebt veel contact met de andere teams. Het is

uiteraard een leerproces en je zult zeker niet direct de beste zijn en van al je fouten moeten leren. Samen met je crew kun je er een leuke hobby bij hebben. Wedstrijdballonvaren is namelijk een echte teamsport. Als team bepaal je de strategie en werk je onderweg samen. Als de piloot onderweg is naar zijn doel, dan is de

crew al druk bezig om het doel te verkennen en de grondwind te meten. Deze wind is namelijk van groot belang omdat een piloot liefst zijn marker van zo’n laag mogelijke hoogte wil droppen. Laat je eens voorlichten door een wedstrijdvaarder (ik heb de email adressen wel voor je) of neem gewoon eens contact op met de Dutch Balloon Competition Club of de Belgische Balloon Federatie voor meer info. Een klein wedstrijdballonnetje is tweedehands niet eens zo heel duur, het mooiste is een type 65 of 77. Het hoeft geen racer te zijn om goed te kunnen scoren, kijk maar naar Johannes. De wedstrijdregels zijn uitvoerig in het Engels omschreven in het Rulebook wat je gratis op Internet kunt downloaden. Moeilijk is het niet, ik kende de meeste regels vroeger uit mijn hoofd en ben nu van plan mezelf even weer te updaten. Heb jij als piloot een beetje feeling voor de diverse windrichtingen, mogelijk ben jij onze nieuwe

kampioen en krijg je de kans om als vertegenwoordiger van je land uitgezonden te worden naar een groot internationaal Europees of Wereldkampioenschap in een ander (ver) land. Ik hoop dat mijn verslag en de foto’s je een beetje aansporen om je eens te verdiepen in dit interessante onderdeel van de ballonvaart.  Bennie Bos