Hot Air Magazine 85 - Juni 2009 - Jaargang 8

 

   
Dutch Balloon Trophy 2009
 
Tekst en Foto's: Bennie Bos
 

Terwijl de normale mensen onder ons nog heerlijk liggen te dromen over de mooie dingen des levens, zijn een aantal ballongekken op deze Hemelvaartsdag in alle vroegte actief op zoek naar een geschikte plaats om met hun speelgoed op te stijgen. De aftrap van het Nederlands Kampioenschap Ballonvaren 2009. Het is 05.15 uur

in de grote briefingtent op vakantiepark Het Kuierpadtien in Wezuperbrug. Wedstrijdleider Mathijs de Bruijn roept alle namen af om vast te stellen dat een ieder op tijd zijn nest is uitgerold en klaar staat voor de strijd die moet bepalen welke piloot zich een jaar lang Nederlands Kampioen mag noemen. De windmeting geeft voor deze eerste vaart een klein probleem aan. Op enige hoogte zou het namelijk behoorlijk waaien. Door dit feit besluit men tot een extra briefing in het veld, ter hoogte van de Valtherdijk bij Valtermond. De zon verschijnt als prachtige rode bol aan de horizon als Mathijs alle piloten tot zich roept voor extra informatie. Ter plaatse blijkt het windprobleem enorm mee te vallen, in de lagere regionen is het windbeeld in ieder geval zeer rustig. De wedstrijd zal worden voortgezet met

enkele kleine wijzigingen. Mathijs stuurt direct een meetteam het naastgelegen veld in om het eerste doelkruis uit te leggen. De toestemming met de eigenaar is al geregeld. Dit kruis is voor het Fly-in doel wat als eerste afgewerkt moet worden. Zoals je mogelijk weet dient de piloot bij een Fly-in zelf zijn startplek te

kiezen met inachtneming van een bepaalde minimale afstand, in dit geval 2 kilometer. Er volgt nog wat aanvullende informatie over de verdere doelen wat ter verduidelijking aangewezen wordt op het kaartbord wat iets te hard tegen het hoofdje van Debriefer Rutger Coucke wordt geslingerd. Hij kan het hebben. Einde briefing en op zoek naar een geschikte plaats om op te stijgen. Aan de overkant van het plaatselijke voetbalveld van Nieuw Weerdinge ligt een braak stukje land waar men bezig is een weg aan te leggen. De piloten peilen met behulp van kleine helium ballonnetjes de windrichtingen om vast te stellen of ze vanaf deze plaats het doel goed kunnen bereiken. Dit blijkt een haalbare kaart en de snelle beslissers kunnen een plekje op het lapje grond claimen om de ballon op te bouwen. De andere teams

moeten in de buurt gaan zoeken naar een beschikbare plaats. Ze kunnen natuurlijk wachten tot deze ballonnen vertrokken zijn maar lopen dan het risico dat de wind zich ongunstig wijzigt. De ballonnen worden op het ruige terrein uitgelegd en de ventilatoren maken van de serene ochtendrust een totaal ander beeld dan men in dit dorp gewend is. Een ontwaakte papegaai uit de naastgelegen woonblok probeert het gebrom van de ventilatoren nog te overstemmen met vrolijk gefluit, maar geeft even later ook de moed op.

     
      

Op het moment dat de eerste ballon het luchtruim kiest, sta ik in het natte ochtendgras bij het eerste doel en probeer een gunstige positie te vinden voor wat actiefoto’s. Blij dat ik mijn laarzen weer heb aangetrokken. Johannes Kooistra bereikt in korte tijd het doel en uiterst geconcentreerd op zijn opdracht

vaart hij laag richting het rode kruis maar passeert deze net te ver aan de rechterzijde. Compenseren is er niet bij want op het laatste moment tijdens de briefing verklaarde Mathijs hier nog even een Gravity Marker drop op wat betekent dat de marker niet mag worden gegooid maar gewoon vanaf de rand van de mand moet vallen, zonder zijwaartse krachten. Ook Henk Broeders zit te ver rechts, terwijl Rick de Groot nog van redelijk hoog moet markeren. In de verte nadert de “Extreme Racer” welke door Kubicek Balloons ter beschikking is gesteld aan Bert Stuiver. Een splinternieuwe maagdelijk witte ballon (met rode scoop) die net uit de fabriek is gerold. Bert stelt niet teleur, of is het de ballon die het doet. Bert behaalt de beste score van allemaal op dit doel, en pakt de volle 1000 punten met zijn 3,74 meter afstand. Even

later nóg een primeurtje, de nieuwe Cameron Demonstrator, gevaren door Jean Louis Becker. Op een meter hoogte kabbelt JL met zijn co-piloot Huib dichterbij, maakt even een hupje over een in de weg staand bosje en passeert mij op spreekafstand. “Bennie, kun je het kruis iets naar rechts leggen”, waarop ik natuurlijk alleen maar kan antwoorden met “Ik zit nooit aan een andermans kruis”. Ik weet het, veel te grappig.

    
   

Door mijn weigering passeren ook zij te ver rechts. Bijna gaat JL nog even vlak bij het kruis in de fout door de Gravity Marker met gestrekte arm te doen, tegenwoordig moet men het einde van de sleep binnen de mand vasthouden en daar ook loslaten. Net op tijd heeft hij zijn fout door en bespaart zichzelf daarmee een leuk

aantal strafpunten. Hij kreeg hier enkel een waarschuwing voor. De piloten werken hierna nog 3 opdrachten af. Donderdagavond, onze mooie provincie Drenthe wordt geteisterd door een enorme bak wind wat eigenlijk een succesvolle ballonavond volledig in de weg lijkt te staan. De voorspellingen gaven echter al aan dat de wind in kracht zou afnemen maar dat het wel lang vlagerig zou blijven. Dus, er is nog steeds hoop maar het gaat waarschijnlijk allemaal wat later worden. Rutger Coucke probeert de Flagpole op te bouwen en hij is daar behoorlijk handig in . . ahum. De sterke wind blaast de gekleurde vlaggen in één regenboog kluit. Op de briefing grijpt Mathijs de beschikbare tijd aan om nog even de situatie rond de nieuwe loggers duidelijk te maken. Omdat deze af en toe nog

weigeren maakt men tevens gebruik van back-up loggers. Ook voor de uitleg van de bedachte opdracht is ruim tijd nodig omdat deze nogal ingewikkeld is. Ik kom daar later op terug. De briefing gaat vanaf nu in het Engels omdat Don Cameron is gearriveerd. Deze man is een icoon in de ballonwereld en hier aanwezig als president van de jury. Het door Mathijs gebruikte Engels levert zo af en toe wat leuke citaten op zoals “How a cow catches a hare” (hoe een koe een haas vangt) en “Go to the Competition Centre at ons huisje daar”.

   
   

Over de windrichting weet hij nog te melden dat deze stuurbaar is tussen 268 en 268 graden. De briefing wordt gesloten en buiten blijkt zich al aardig wat publiek te hebben verzameld. Een animatieteam probeert te kinderen nog wat te vermaken en ik moet toegeven dat ze dat leuk doen. We hebben tijd genoeg en ik ga

nog even een gesprek aan met Don Cameron en vraag hem hoe hij denkt over de hele grote ballonnen die tegenwoordig gebouwd worden. Stoppen we bij een type 600 of. . . Volgens Don is het op dit moment het maximum voor de reguliere passagiersvaart maar hij sluit niet uit dat de toekomst andere formaten gaat vragen. Uiteraard hebben ze wel veel grotere ballonnen gebouwd maar dit enkel voor speciale projecten. Hij kon zich nog goed herinneren dat ze in de jaren 90 een type 140 bouwden, inhoud 4000m3. In die dagen de grootste passagiersballon ter wereld. Dit was ongekend en had alle aandacht. Tegenwoordig is dit eigenlijk een kleine ballon. Er werden constant metingen verricht en alle details van de vaarten werd nauwkeurig bijgehouden. Als we toen hadden gesproken over een

type 600 . . . Je ziet Mathijs over het veld lopen en regelmatig op zijn horloge kijken. Het wordt wat vlagerig en hij is de intervallen aan het bijhouden. Van het resultaat wordt hij weer een stukje vrolijker.
Om 20.00 uur wordt de roze vlag gehesen, niet voor de ingelaste Gay-parade maar voor een extra briefing.

   
   

Mathijs denkt dat er vanavond gevaren kan worden en dat de piloten met een half uur tot drie kwartier kunnen opstijgen. Tegen 20.45 uur is het dan eindelijk zover, de groene vlag zal worden gehesen. Om geheel in de sfeer van het animatieteam te blijven telt ook Mathijs luidkeels af van 10 naar 0 met een hoog Bassie en Adriaan gehalte, erg leuk. De ventilatoren worden weer aangetrapt, af en toe schommelen de ballonnen nog wat onrustig heen en weer maar weldra staat het mooie spul weer overeind, te blinken in de zon. . . .

   

  

Ik heb bovenstaande compositie gemaakt om de task eenvoudig uit te kunnen leggen. De opdracht heet 3D Shape Task in de vorm van een taart, een Pilot Decleared Pie, een PDPIE. Erg leuk gevonden, ik kende hem nog niet. De bedoeling is dat de piloot van tevoren een doel opgeeft bij de declaration box welke onder de

flagpole staat. Dit doel is het middelpunt van de virtuele taart. De onderkant van de taart heeft een radius van 3 kilometer (dus een diameter van 6 kilometer) en een hoogte van 1500 foot. De daarop liggende schijf meet 2 kilometer radius en is 500 foot hoog en de bovenste schijf meet 1 kilometer radius met ook een hoogte van 500 foot. Het is nu de bedoeling dat de piloot door de taart vaart. Dit is achteraf met de tracking van de logger precies te controleren. In de onderste schijf C worden het aantal horizontaal afgelegde meters x1 gerekend. In de middelste schijf B telt het aantal meters x2 en in de topschijf A rekent men de afstand x 3. Het enkel horizontaal doorkruizen van de taart levert natuurlijk een aantal punten op, maar . . . het op een speciale boogvorm of trapsgewijs doorkruizen levert veel meer

punten op. Bekijk even de tekening en het zal je duidelijk worden. Er komt zelfs geen marker aan te pas. "Gewoon" op de juiste plek varen en de logger registreert je score. Henk Broeders wint deze task met een score van 11,27 kilometer. Bedenk dat er in de ideale lijn maximaal 12 kilometer horizontaal uit te halen is.

   
   

Vrijdagochtend, onderweg naar het startveld zie ik prachtige mistflarden over de velden. Piloot Erwin Pellegrom had me gisteren gevraagd of ik deze ochtend bij hem wilde crewen omdat één van zijn mensen naar huis moest. No problem, dat doe ik met plezier. Het was een redelijk frisse nacht geweest en de hete koffie in

de briefingtent was daarom welkom. De taskbriefing brengt ons 4 opdrachten. We beginnen met een
Fly-in op een grasland bij Eesergroen. De teams vertrekken vanuit Wezuperbrug naar een startlocatie die ze zelf moeten bepalen met inachtneming van minimaal 2 kilometer afstand naar het eerste doel. Meestal klitten dan een aantal teams bij elkaar en zo waren we al gauw met 5 teams aan het zoeken naar een geschikt veldje. Uiteindelijk komt de groep bij een aardige boerin terecht met meer dan genoeg ruimte. Johannes had het veldje al eerder ontdekt en was al druk aan het inflaten. We bouwen de boel op en terwijl ik aan de kroonlijn sta en de rest van de ballonnen naast me opstijgen, stelt de boerin mij een leuke vraag “Waarom starten jullie als laatste”. Ze kreeg de indruk dat er net als bij de Formule 1 een

bepaalde startvolgorde zou zijn. Een leuke gedachte maar niet relevant voor deze sport. Toffe peer als Erwin is, biedt hij mij een plaatsje aan in de mand en weldra zijn we airborne met de Hassa ballon die Erwin voor het kampioenschap kon huren van Bert Stuiver. Er hangt een prachtige witte mistdeken over Eesergroen maar

toch komt het doel al snel in zicht. Daar komen we niet helemaal goed uit en de marker valt net buiten het veld. De positie is via de radio moeilijk uit te leggen aan de crew in de auto maar aangezien de marker redelijk veilig ligt, besluiten we om deze op de terugweg op te gaan zoeken. Deze opdracht is gewonnen door Johannes Kooistra met een afstand van 12,52 meter. Er lagen trouwens maar 4 deelnemers binnen de 100 meter. We zetten de koers verder richting Exloo, vandaag vaak verkeerd uitgesproken als Eeklo. Hier had Mathijs een Land Run bedacht. Weer een virtuele opdracht zonder zichtbaar doel. We trekken op de kaart een cirkel met een radius van 3 kilometer rond Exloo. Op het moment dat je de cirkel binnenvaart wordt punt A gezet. Bij het verlaten van de cirkel punt C. Daar

tussen bepaal je zelf punt B want deze dien je zo ver mogelijk van de lijn A-C te zetten. Naderhand heb je dus de driehoek A-B-C gemaakt. De oppervlakte van deze driehoek binnen de cirkel is je score, hoe groter hoe beter. Jan Fokken behaalde hier het beste resultaat, zie onderstaand voorbeeld van Mathijs.

  

   

Hierboven zie je aan de rode lijn de track van Jan Fokken. Door meer dan een halve kilometer van de lijn A-C af te wijken heeft Jan een driehoek gemaakt. De oppervlakte van deze driehoek is het resultaat, in dit geval de winnende score van 1,26 km2. Hierna staat een Judge Decleared Goal gepland in Valthermond waar een

meetteam aanwezig is. Helaas ligt dit punt zo ver naar rechts dat niemand daar kan komen. Toch is deze marker juist heel belangrijk want voor de laatste opdracht van vandaag moet je zelf een doel zoeken op minimaal 2 kilometer afstand van de vorige marker, een zogenaamde Fly-On. De coördinaten daarvan moeten we met een stift noteren op de marker die er straks uit moet. Deze marker moet dus zeker in het bezit komen van de observer. By the way, we hebben vandaag een hele aardige observster . . . mijn eigen dochter Nienke. Omdat we toch het PDG doel niet kunnen bereiken, wachten we tot de crew onder ons rijd alvorens de marker met het coördinaat er uit gaat. We kunnen daarbij niet te laag varen want we hangen recht boven de bebouwing in Tweede Exloërmond. Ik laat de marker

los en de crew meld direct dat ze hem zien vallen. Net naast de straat, precies tussen 2 huizen . . . of toch net op het dak, oeps. Hij ketst af op een dakpan en beland netjes in een plantenbak. De marker is veilig en wordt door Nienke ingemeten met de GPS. Wij dobberen ondertussen rustig verder over de gewassen richting

Musselkanaal, op weg naar ons laatste doel. In het dorp is het op dit vroege tijdstip al heel gezellig. In de plaatselijke haven liggen vele plezierjachtjes met vlaggetjes versiert en in de tuinen staan schitterende dames in kleine nachthemdjes naar ons te zwaaien. . . . Dat laatste heb ik wel een heel klein beetje geromantiseerd. Even de hoogspanning over en daar achter het kanaal ligt het kruispunt wat we hebben uitgekozen. De crew is aanwezig op ons laatste doel, Nienke rent naar het kruispunt, spuit het middenpunt af en nog voor de verf is opgedroogd heb ik de marker over het kanaal geslingerd. Door deze handicap kwam mijn score op 14,40 meter van het doel. Helemaal niet slecht want enkel Jean Louis had beter gedropt dan ik, hij scoorde 10,40 meter, en daarmee goud. Wij gaan op zoek naar een

landingsplekje. Veel pas ingezaaid gewas dus de mogelijkheden liggen niet echt voor het oprapen. Het enige veldje wat op onze route ligt en ook geschikt zou zijn om te landen, wordt bewaakt door een enorme stier die ons nauwlettend in de gaten houd. Geen optie wat mij betreft en Erwin is het daar gelukkig mee eens.

   
 

Even verderop is de crew van Jan Fokken bezig de ballon in te pakken op een klein stukje groen. “Hey Bos, wat moet jij daar nou weer”, roept Jan naar boven. “Mwa, ik wilde eigenlijk naar Coevorden maar dat komt volgens mij niet helemaal goed zo” grapte ik. Hetzelfde kleine veldje halen we net niet maar in de verte ligt de zandafgraving van Sellingerbeetse. Dat zie ik wel zitten. Stukken ruig terrein wat op dit moment nog mooi droog is, daar komen we wel weg. Vanuit de lucht te zien zijn de hekken niet op slot, dus de auto kan er in.

   
   

Zo gezegd, zo gedaan. Erwin plant de ballon op een grote bult en samen met de crew slepen we deze naar de weg waar we zonder problemen kunnen inpakken. We rijden nog even terug naar onze eerste marker in Eesergroen en met dank aan de boer mogen we een klein zandpaadje oprijden waar de marker nog

ongeschonden op ons lag te wachten. Mooi op tijd want de search period verstrijkt over een half uur. We brengen Nienke terug voor het debriefen waarna er een noodzakelijk ontbijt op het programma staat. Het was een mooie ochtend. Wachten wat de avond zal brengen want er ontstaan op dit moment buien boven Nederland. Vrijdagavond. Vanmiddag hebben we hier in het noorden enkele leuke buien gehad met zelfs onweer maar dit ongewenste weerbeeld heeft Nederland inmiddels weer verlaten. Op de avondbriefing staat er helaas nog wel een stevige wind. Hopen dat het net zo verloopt als gisteravond. Op de briefing een verrassing, Bert stuiver had iets leuks bedacht. Bij elke task is er altijd 1 piloot die de volle 1000 punten pakt. We geven deze piloot vanaf nu een gouden marker. Een leuke gedachte en

mogelijk een mooi verzamelobject. De diverse piloten krijgen de marker onder applaus uitgereikt. Na lang wachten blijkt een vaart er vanavond helaas niet in te zitten. De wedstrijdleiding wil deze tot nu toe geslaagde wedstrijd niet verpesten door onder marginale omstandigheden te gaan varen. Daar heeft ook

niemand een probleem mee. Dus . . . in één van de huisjes komt de krat Duvel tevoorschijn en rol ik later dan gepland in mijn nest. Zaterdagochtend, bij elk kampioenschap is er meestal één ochtend die uitblinkt met mooie foto-momenten en ik heb zo’n gevoel dat dit hem gaat worden. De belangrijkste ingrediënten zijn aanwezig, weinig wind en een heerlijk ochtendzonnetje. De tasksheet begint met een Fly-in gevolgd door 2 maal en Judge Decleared goal. Dat betekent dat de hele meute in ieder geval 3 keer achter elkaar hetzelfde doel heeft en daar kan ik als fotograaf wel wat mee. Het eerste doel ligt bijna bij mijn oom en tante voor het huis in Valthermond. Henry en Nienke worden er heen gestuurd om de metingen te doen. De teams mogen op een kilometer afstand van het eerste doel starten

maar het valt ter plaatse nog niet mee om een geschikt veldje te vinden. Een groepje van 6 rijdt daarom het bos in en via een weggetje met kinderkopjes komen we bij een enorm groot veld met laag gras, het kan niet mooier. Er wordt nog wat gemeten maar vanaf hier zal het wel moeten lukken. Op het moment dat het spul overeind staat begin ik alvast te rijden want het doel ligt eigenlijk heel dichtbij en ik wil natuurlijk niks missen.

    
 

Ik zie Erwin en Chris al boven het doel hangen. Direct wordt ik door die strenge blonde observster gemaand om mijn auto iets verder van het kruis te parkeren. Het groepje ballonnen komt langzaam recht op ons af, met één uitzondering. De racer van Jan Fokken krijgt een westelijke stroming onder de kont en drijft helemaal

van het doel weg, terwijl hij toch op ongeveer dezelfde hoogte hangt als de rest. Is dit een effect van de Hondsrug, een zandrug die van Emmen naar Groningen loopt, wie weet. Dit levert hem een score op van maar liefst 210 meter, de slechtste. Jean Louis Becker komt als eerste van de groep op het kruis en laat beheerst zijn gravity marker vallen, dit is met 3,17 meter dan ook gelijk de beste score op dit doel. De fotograaf van vakantiepark het Kuierpadtien gaat helemaal uit zijn dak. “Ik heb een foto van een vallende marker gemaakt van onderen”. Prachtige fotomomenten, zoals ik al had gehoopt voor deze ochtend. Doel 2 ligt erg dicht bij doel 1 en dat geeft me eigenlijk te weinig tijd om daar een geschikt fotoplekje te zoeken. Henk Broeders wint die task trouwens met 47 centimeter. Ik besluit om

maar direct door te rijden naar het derde doel op de Valtherdijk waar ik mooi op tijd ben want in de verte nadert de colonne al. Mathijs had zich hier samen met Don Cameron genesteld en het werd al gauw gezellig met allerlei toeschouwers. We gebruiken mijn auto met alarmlichten als parkeerafstand van 100 meter.

  
    

Er komt een dame aangefietst met een crew T-shirt aan, het blijkt de zus van deelnemer Bert Stuiver te zijn. “Ik kom eem kieken”. Mathijs kan het taaltje zelfs verstaan, zijn vrouw Leny blijkt uit Groningen te komen. Don Cameron was verbaasd te zien dat men hier in ons mooie Drenthe de ballonnen zelfs per fiets kan volgen.

   
   

Ook hier komt JL met zijn geleende Cameron demonstrator bijna boven het doel uit. Hij laat de ballon zakken maar doet dit iets te rigoureus en zakt zeer snel richting de grond. JL zet zich zichtbaar schrap voor de impact maar vangt de ballon net boven de struiken weer op, dat scheelt dan mooi 500 punten, negatief wel

te verstaan. Ook hier een gravity opdracht, dus op het kruis mikken is dan heel verleidelijk maar levert je wel 50 meter extra bij je score op. Henk Broeders komt amper op een meter hoogte over de weg gevaren en moet zijn marker op het asfalt neerleggen. Rick de Groot en Johannes Kooistra naderen op bijna hetzelfde moment het doelkruis. Rick hangt laag en Johannes corrigeert zijn koers nog iets op 40 meter hoogte. Zijn correctie is succesvol maar door zijn hoogte krijgt hij een iets hogere snelheid en komt precies op het moment van markeren boven de grote ballon van Rick te hangen. Gelukkig kon ik die Friese woorden uit zijn mond op dat moment niet verstaan. Achteraf blijkt zijn score wel beter te zijn dan die van Rick. Tussen elke markerdrop meten de crews en de observers snel de

markers in, want men wil natuurlijk weer achter de ballon aan. Jan Fokken revancheert zich hier helemaal en pakt de kop van de ranking met 2,45 meter. De volgende opdracht is een Fly-On, een door de piloot zelf gekozen doel. Ik rij nog even die kant op want het lijkt alsof de meeste piloten toch hetzelfde doel hebben gekozen. De piloten mogen hun marker hier wel zover gooien als ze kunnen en er wordt mooi gescoord.

Henk Broeders neemt hier de leiding met 2,13 meter gevolgd door Jan Fokken die nu stabiel aan de top blijft met 3,61 meter. De vaart wordt afgesloten met een Angle opdracht die gewonnen wordt door de huidige Nederlands Kampioen Jan Oudenampsen. Een titel die hij morgen mogelijk kwijt zal zijn want dan volgt het moment van de waarheid. Op dit moment staat Henk Broeders keihard bovenaan met maar liefst 2410 punten verschil naar de nummer 2, Jan Fokken. Bijna een onmogelijke opgave voor Jan om dit nog teniet te doen. Eigenlijk is er maar één optie meer denkbaar. Jan moet het ongelofelijk goed doen tijdens de zaterdagavond en de zondagochtendvaart en Henk moet het ongelofelijk verprutsen. Maar zoals een bekend Duits spreekwoord zegt: “You never know how a cow catches a hare”. Zaterdagavond

een iets donkerder beeld op het startveld. De buienradar geeft een groot buiengebied wat snel noordelijk komt. Er volgt een extra briefing bij de flagpole met de laatste info. Het donkere weer wat wij zien zal volgens de meteo nog geen rottigheid met zich meebrengen. De vaart gaat door met 2 opdrachten, een Pilot Decleared Goal en wederom de succesvolle 3D shape in de vorm van een taart. De 2 opdrachten mogen dóór

elkaar afgewerkt worden, “Flown in any order” heet dat dan. De windrichting is erg discutabel, en veel piloten wijzigen op het laatste moment hun doelen welke ze vastleggen op een formulier en deponeren in de Declaration Box. Ik sta samen met mijn lieve vrouwtje langs de weg in het kleine dorpje Elp te kijken hoe de ballonnen naderen en herinner me een verhaaltje van Nini Boesman die ooit met haar gasballon in het donker boven Elp hing. Om zich te oriënteren riep ze naar beneden “Is dit Elp?”. Een toevallige passant ving dit op als “Help” en waarschuwde de volledige hulpdienst die massaal uitliep voor een dame in nood in een ballon. . .
“Hey Bennie”, roept Johannes die ons vanuit zijn mandje ontdekt. “Ik had mijn doel niet moeten verzetten”. Ik was er al bang voor. Als even later de

meeste piloten in hetzelfde weiland geland zijn, hoor ik diverse moppergeluiden. Er zijn veel foute inschattingen gemaakt. Thats life en zo gaat het bij wedstrijden. De wind heeft alle vrijheid om zijn richting aan te passen. Deze vaart was een beetje zuur voor Jean Louis. Het tasksheet gaf namelijk een verplichte solovaart aan. Dat betekent dat de piloot bij deze vaart, met uitzondering van een eventuele observer, geen extra mensen mag meenemen aan boord. JL had die niet begrepen en kende de regel ook niet.

 
   

De hele situatie heeft wel één groot voordeel voor zijn toekomst in de wedstrijdwereld, deze fout zal hij nooit meer maken. Dit keer moet hij het met een No Result doen en dat betekent geen enkele punt op deze opdracht. Op zondagochtend voeg ik me na een veel te korte nachtrust in alle vroegte weer als crew bij

team 9 en rijden we richting Valthermond voor de laatste vaart van dit succesvolle kampioenschap. Observer Norma uit Breda gaat met ons mee op stap. Het Fly-in doel ligt net als gisteren weer bij mijn oom en tante voor het huis. Gisteren had hun buurvouw vanachter de vensterbank zelfs 20 ballonnen gezien, maar zij heeft behoorlijk dikke brillenglazen. We moeten weer een tijdje rondtoeren om een geschikt plekje te vinden om de ballon op te bouwen. Je moet vanaf daar natuurlijk ook nog net de beschikbare winden kunnen benutten. Een aantal teams bouwt hun materiaal op aan de rand van een woonwijk, menig bewoner zal vreemd opgekeken hebben bij het openen van de gordijnen. We pakken het plekje wat vrijkomt nadat Chris Hartendorp is opgestegen. Een stel op leeftijd komt zeer nieuwsgierig dichtbij en

vooral de vrouw is zeer geïnteresseerd. Gisterochtend waren ze wakker geworden van een vreemd gebulder maar vandaag hadden ze extra vroeg ontbeten om het schouwspel niet te missen. Aan de grond is amper wind voelbaar maar toch hebben de ballonnen die ik al zie hangen een redelijke snelheid. Erwin vertrekt vanaf

de bosrand en wij pakken de restanten in de aanhanger en beginnen direct te rijden. We komen bij het eerste doel maar de marker is al gedropt zodat we direct met het inmeten kunnen beginnen. Het gehele meetlint van 50 meter moet worden uitgerold en er mag nog 10 meter bij. Het levert toch nog een 5e plaats op, dus dat kan er mee door. Henk Broeders deed het hier perfect met een score van 1,45 meter. De tweede opdracht was weer geniaal bedacht door die ouwe Boeing piloot. Mathijs heeft behoorlijk wat werk gehad op deze Minimum Distance Double Drop, een ronde scoringsarea met een radius van 100 meter welke met afzettingslint in 4 partjes verdeeld is. De opdracht bestaat hieruit om met 2 markers in 2 tegenover elkaar liggende kwadranten te markeren, met de markers zo dicht mogelijk bij

elkaar. Omdat helaas niemand dit doel kon bereiken, kreeg iedereen een No Result met het gelijke aantal punten. Mathijs kon onverrichte zake zijn lintjes weer oprollen. Doel 3 lag weer op de Valtherdijk en ook dit doel lag voor alle ballonnen buiten het bereik, behalve voor 1 slimmerik. Harry de Greeff had bedacht dat hij

de eerste 2 doelen maar liet voor wat ze waren en koos zijn startplek zo dat hij perfect op doel 3 zou komen wat hem de volle 1000 punten opleverde met een 3,70 meter score. De nummer 2 hier zat er 627 meter naast terwijl de rest van het deelnemersveld niet binnen de kilometer kwam. De eerste gouden marker voor Harry. De marker van ons team ligt langs de beruchte Mondenweg op 1299 meter van het doel en daarmee zitten we gezien de rest van de scores zelfs nog in de middenmoot. De marker laten we liggen want hij ligt uit het zicht van eventuele souvenirjagers. Hier moeten we dus straks nog even terugkomen. Wij willen graag bij de landing zijn als Erwin klaar is met de laatste opdracht van dit kampioenschap, een Elbow waarbij de piloten moeten proberen een zo groot mogelijke hoek te varen.

Johannes pakte goud met een mooie hoek van 56 graden. In Sellingerbeetse eindigde de vaart van ons team bij een vriendelijke boer. Paparazzifotograaf Bert Koning stond met zijn grote lens paraat en legde het tafereel vast. Op de terugweg gaan we nog even op zoek naar onze witte marker die in een maïsveld langs de Mondenweg ligt. Gelukkig is het maïs nog maar 10 centimeter hoog en kan het inmeten simpel via de

GPS gebeuren. Erwin bekend onderweg zijn grootste blunder op dit kampioenschap. Bij de eerste vaart waarbij een gravity marker drop gevraagd werd, kwam hij er op het moment van markeren achter dat hij niet het uiteinde van de sleep in de hand had, maar het zandzakje. De sleep hing keurig overboord. Snel corrigeren en los. Deze 31e editie van het Nederlands Kampioenschap Ballonvaren mocht zich verheugen op prachtige omstandigheden. Het was gewoon een erg mooi kampioenschap, de duim kan omhoog. Slechts 1 gecancelde vaart, 6 vaarten met 20 opdrachten, een hoop gezelligheid en vele mooie momenten. Henk Broeders pakte voor de elfde keer de titel “Nederlands Kampioen Ballonvaren” met een ongelofelijke voorsprong van 2796 punten op de nummer 2, Johannes Kooistra. Deze heeft op zijn

beurt maar 16 punten verschil op de nummer 3, de vorige kampioen Jan Oudenampsen. Die avond belt mij een piloot en verteld me met veel enthousiasme dat hij een aantal prachtige dagen heeft gehad en dat hoor ik graag. Wedstrijdvaren heeft zeker toekomst en ik hoop dat er een nieuwe lichting op zal staan welke zich bij het huidige vakkundige bestand wil voegen. Beleef je favoriete hobby eens vanuit een geheel andere hoek. Geen stress maar gezonde spanning. Nu is het de tijd voor de volgende generatie om van de oude rotten te leren. Het is een prachtige sport met ongekende opties. Bennie Bos

 
 
   
Standbeeld in  . . . . Leuven (B)
 
Tekst: Bennie Bos, Foto: Luc van Geyte
 

In het vorige magazine liet ik jullie 2 foto’s zien van een bijzonder ballon-kunstwerk met de vraag of jullie wisten in welke stad dit zou staan. Een aantal van jullie hebben daar op gereageerd met juiste informatie. Het beeld staat op het Herbert Hooverplein in de stad Leuven in België. In 1988 werd het beeld aan de stad geschonken door het Verbond der Jaartallen, een unieke Leuvense vereniging. kunstenaar Danny Tulkens maakte dit prachtige kunstwerk. In 2006 werd één van de personen in de mand gestolen. Een aanleiding voor Danny om alle beelden te vernieuwen en nu uit te voeren in het veel zwaardere brons in plaats van koper.
De vernieuwde versie werd op 10 september 2007 onthuld. Het beeld draagt de titel “Ballon van de vriendschap”. Toen het beeld voor het eerst werd onthuld in 1988, hing er nog geen ballon boven omdat men problemen had om dit stabiel te krijgen. Dit is enkele maanden later opgelost met behulp van mensen van de KU Leuven waarna een tweede onthulling plaats vond mét ballon.   Bennie Bos

 
 
   
Ballonfestival Keulen
 
Tekst: Bennie Bos, Foto: Ballonfiesta Bielefeld
 

De plannen liggen klaar om vanaf augustus 2010 een groot ballonfestival te organiseren in het Duitse Keulen. Al 8 jaar werd dit festijn georganiseerd in Bielefeld maar men wil nu gaan uitbreiden en heeft voor de stad Keulen gekozen. 60 ballonnen en zeppelins zouden het festival moeten opfleuren maar daar wordt nu een stokje voor gestoken door de milieubeweging welke heeft ontdekt dat er op het beoogde startveld naast het stadion vleermuizen verblijven. Het grootste probleem zou de nightglow in het donker vormen. De vleermuizen hebben op dat moment jongen en moeten dan ’s nachts constant voedsel verzamelen. Men vreest nu dat dit verstoort zal worden. De organisatie beraad zich nu of ze een onderzoek willen laten uitvoeren om uiteindelijk toch de vergunningen te krijgen. Dit zal echter op eigen kosten moeten gebeuren en dat wordt een behoorlijke hap voor een ballonfiesta waarbij de entree vrij is.    Bennie Bos

 
 
   
Noorse Luchtsport Federatie
 
Tekst: Kubicek Balloons, Foto's: Per Ekkeblad
 

     

De Noorse Luchtsport Federatie vierde onlangs haar 100 jarig jubileum. Met hun splinternieuwe ballon namen ze deel aan de festiviteiten in Svalbard. Varen boven een ongelofelijke locatie, N 78°14'. Per Ekkeblad maakte een vaart in de nieuwe door Kubicek gebouwde „Lierne ballon“ op de overgang tussen donderdag 16 en vrijdag 17 april. De zon was al uren onder maar het werd nooit donker.   Kubicek Balloons

     

 
 
   
I Feel Slovenia
 
Tekst en Foto's: Hans Pravda
 

We werden uitgenodigd om op 9 mei mee te doen aan een kleine ééndaagse ballonmeeting bij onze zuiderburen in Slovenië. Dit vierde Bakovci Ballonfestival werd georganiseerd door de plaatselijke ballonclub onder leiding van opperhoofd Silvo Vohar en zijn familie en vrienden. Niet alleen ontstond het mooiste weer

wat we konden krijgen maar verschenen uit alle windrichtingen Sloveense, Hongaarse en zelfs een Oostenrijkse piloot op dit bijzondere ballonfeest in het kleine dorpje Bakovci. Om het leuk te maken organiseerde men een vossenjacht voor de 22 aanwezige ballonteams die ons over het prachtige Sloveense landschap voerde. Natuurlijk wilden ook wij onze marker precies bij de vosballon droppen maar dat heb ik een beetje verprutst. Met teveel ochtendlijke frisheid en kracht slingerde ik de marker over het doelkruis heen en werd met een afstand van 5 meter toch nog verrassend tweede op deze opdracht. Na deze succesvolle ochtendvaart gingen we terug naar het startveld waar alle dorpsbewoners een megafeest uit de grond stampten met een varken aan het spit, goulash, bier, wijn en verdere kostelijkheden die ons lieten denken dat we in de hemel waren aangekomen. De dag verliep te snel

totdat we om 18.00 uur alweer naar de briefing werden geroepen. Maar voordat we weer mochten opstijgen was er een absoluut prachtige prijsuitreiking die mij nog lang bij zal blijven. Dus, ik werd als tweede naar voren geroepen, ontving een beker en een nieuwe . . . . kruiwagen ;o) Zijn ze niet vreselijk origineel die Slovenen. De eerste prijs was een kano, de derde een stel banden voor de aanhanger, de vierde prijs een over-geproportioneerde tuinkabouter en de vijfde een vat rum.

    

  

Aansluitend aan de prijsuitreiking werd ik in mijn kruiwagen onder veel gelach en bijval naar de startplaats gereden voor de afsluitingsvaart. In ieder geval hebben niet alleen de mooie Sloveense vrouwen indruk op ons gemaakt maar nog veel meer het feit hoe onze EU buren met gastvrijheid omgaan. Ze hebben ons overtuigd om volgend jaar terug te komen, om ballon te varen, te feesten en mogelijk zelfs te winnen.  Hans Pravda

    

 
 
   
Tatoo's
 
Tekst: Bennie Bos
 

In navolging van de getoonde ballontatoo's in het vorige magazine werden me nog enkele fraaie foto's gestuurd van bijzondere exemplaren. Jawel, de middelste is van Nelly B.    Bennie Bos

   

 
 
   
Doop LX-BNB
 
Tekst en Foto's: Christoff Deyaert
 

    

Wie kent Nico Betzen niet als wedstrijdpiloot, de eeuwig grappige piloot uit Luxemburg. Op donderdag 8 Mei werd zijn nieuwe ballon voorgesteld op de vooravond van het Luxemburgs Kampioenschap. Een nieuwe Cameron TR-70 met zijn eigen logo, de derde ballon van Nico. Hij had al een C-70, zijn eerste en oude wedstrijdballon en een Z-160, welke hij gebruikt voor passagiers en Alpenvaarten. Nico heeft zijn eigen bedrijf in Fouhren bij Vianden en is in het ballonvaren gerold door het wereldkampioenschap in 1993. Hij zag elke avond die massa´s ballons en dacht bij zichzelf, dit moet ik ook kunnen. Na 2 jaar crewen en een opleiding had hij zijn brevet. De nieuwe wedstrijdballon werd plechtig gedoopt door een champagne douche. Daarna kwam de pastoor met de bijbel en doopte de ballon compleet met wijwater. Dit zou beter zijn dan een verzekering en het bracht meteen al geluk, 3 dagen erna was hij de nieuwe Luxemburgse Kampioen. Christoff Deyaert

 
 
   
Luxemburg Nationals
 
Tekst en Foto's: Christoff Deyaert
 

In het weekend van 8 tot 10 mei werd er weer gezocht naar de nieuwe Luxemburgse kampioen, het strijdtoneel lag weer in Larochette. Er waren 11 deelnemers aangemeld voor dit evenement. Na de General Briefing kwamen 10 teams opdagen, toch een heel pak voor zo een klein landje. De CLA die ook het festival in

Echternach organiseert deed met 5 ballonnen mee, ze waren zelfs bij Schroeder Balloons geweest om een nieuwe “Mistral” te huren voor Marc Kremer. Op de opening werd ook de nieuwe Cameron TR-70 van Nico Betzen gedoopt, een ballon die hem geen windeieren zou leggen. Op vrijdag avond de eerste task, een stormige dag met windstoten tot 50 knopen!!! Crazy denkt men, en net voor de briefing viel er nog een plas water uit de lucht. Meteoman Claude Sales zag er toch wel wat in. Tegen sunset 7-9 knopen om te landen. De wind zou pas na 19:00 uur gaan liggen. De startperiode was gepland tussen 19:00 en 19:30 uur maar door aandringen van Marnix en Briggite werd deze wijselijk naar 20:00 uur verplaatst. Drie tasks, te beginnen met een Fly in, gevolgd door een Judge en als laatste een Shortest

Flight. Iedereen stond te wachten op het Fly-in doel en de tijd tikte weg. ondertussen steeds telefoon van deelnemers die probeerden weg te komen, maar de wind liet dat niet toe. Om 19:50 uur een ballon, Goy Feltes had een rare tactiek. Compleet uit richting vertrekken (maar dan wel beschut) en hopen dat ze niet

cancellen en de rest niet kan vertrekken. Kilometers naast, maar het proberen waard. Uiteindelijk kwamen er toch 8 deelnemers tevoorschijn en was het beste resultaat 1,6 km. Op de eerste ochtend was het kalmer, maar van de 10 deelnemers waren er nog maar 9 over. Jean Lorang had de nieuwe Charles Kieffer ballon, die nog maar 2 vaarten op de teller had, in het prikkeldraad gehangen. Weer een Fly in, Hesitation Walz en een Land Run. De deelnemers wisten nu wel het kruis te raken en het ging toch iets rustiger, toch stak er weer een vervloekte wind op. De 2 benodigde vaarten om het kampioenschap geldig te verklaren waren binnen. Nog geen uitslag want de Loggers konden niet worden afgelezen op de PC, het programma kon niet worden geïnstalleerd. Op zondag werden er nog 4 tasks gezet en Nico Betzen

kwam als winnaar uit de bus, gevolgd door Georges Kraft en Claude Sauber.
Een bewogen kampioenschap, maar weer heel mooi.   Christoff Deyaert

 
 
   
Ballonnen boven het Loo
 
Tekst en Foto's: Bram van der Sluis
 

Na de 1e editie in 1996 en de laatste editie in 2002 werd er dit jaar in Apeldoorn weer een “Ballonnen boven het Loo” georganiseerd ter ere van de feestweek “100 jaar Juliana”. Ondanks de gebeurtenissen op 30 April dit jaar werd er groen licht gegeven om dit evenement door te laten gaan, maar dan met een ingetogen

karakter. Zo zou er geen nightglow en vuurwerk zijn en zou de muziek worden aangepast. Dat alles namen we voor lief en ik keek vol goede moed uit naar 14 Mei, de 1e dag van het ballonfestival. Ik had afgesproken met Gino Ciers van het Willy Neassens paard uit België om voor hem te gaan crewen tijdens het evenement. Rond half 12 kwam het bericht dat de 1e dag van het evenement was afgelast omdat de weersomstandigheden een veilige vaart niet toelieten. Ik belde Gino om te vragen wat nu het plan was, ze stonden immers klaar voor vertrek in België en ik had me spullen ook al ingepakt, want ik had elders in Apeldoorn een slaapplek geregeld. Ze gingen toch naar het hotel want ze stonden al klaar voor vertrek. Rond 17:00 uur kwam ik ook aan bij het hotel waar ik vele nieuwe piloten en crewers ontmoete. Eén van de piloten was Brian Jones, hij voer samen met Bertrand Piccard in de Breitling

Orbiter ballon rond de wereld. Ik vond het een hele eer om hem te mogen ontmoeten en vroeg natuurlijk even of ik samen met hem op de foto mocht. Hij vond het leuk mij te ontmoeten en te zien hoe actief ik ben in de ballonwereld. De volgende ochtend bracht ik samen met het team een bezoek aan Paleis het Loo voor de

tentoonstelling “100 jaar Juliana”. Zelfs voor mij was het de 1e keer dat ik binnen in het paleis kwam ook al woon ik er vrij dichtbij. Het paleis en zijn tuinen zijn erg mooi en tot onze grote verbazing kwam ik bij een foto tentoonstelling een foto tegen van Professor Meester Pieter van Vollenhoven die samen met Nini Boesman een gas ballonvaart maakte van vliegveld Seppe tot Etten-Leur. Na het bezoek was het tijd om de ballon op te halen maar we hadden al het idee dat het te veel regende om het paard uit de zak te halen. Bij de briefing op dag 2 werd ook duidelijk dat er misschien een kleine kans was om toch even te gaan varen. Langzaamaan werd de kansen echter steeds kleiner en nadat er nog in de regen 4 parachutisten waren gesprongen werd besloten alle ballonvaarten af te lasten voor deze avond en maar een feestje te houden in het hotel. Toen we terug kwamen in het hotel was er een

bandje aan het spelen en zaten piloten en crew al wat te drinken. Toen ik hoorde dat er iemand de volgende ochtend een vaart wilde gaan maken vanaf het paleis het Loo heb ik me voorgesteld en verteld dat ik wel wilde crewen en de omgeving goed kende. Piloot Dook Weidema vond het super dat ik hem wilde helpen.

  
  

Tevens zouden een Engelse Cloudhopper en de nieuwe replica van de Breitling Orbiter opstijgen. Om 05.30 uur stonden we weer op het startveld. Brian Jones vond het te hard waaien en last zijn vaart af. De cloudhopper werd opgebouwd en ging de lucht in, wind was er zeker. We renden achter de ballon aan en trokken deze voor de bomenrij weer aan de grond. Ik snelde me gauw naar de PH-NYN die nog overeind

gezet moest worden door de piloot. De ballon vertrok en wij gingen er snel achter aan. Dook was zijn radio vergeten en wij reden op de gok al naar Zwolle waar hij waarschijnlijk de IJssel over zou gaan. We stonden te wachten bij Hattem maar zagen geen ballon. Dook meldde zich telefonisch dat hij was geland bij het gehucht Vorchten tussen Heerde en Wapenveld. We gingen terug naar Apeldoorn om ons klaar te maken voor de avondvaart. Het weer werd veel beter en de wind ging liggen maar tijdens de briefing werd al gauw duidelijk dat het voor sommige specials toch te hard waaide dus ook voor het Willy Naessens paard van Gino Ciers. Tevens is het een lastig gebied om te varen, je zit namelijk aan de rand van de Veluwe, een groot bosgebied. Van Apeldoorn tot Barneveld en van Arnhem tot Zwolle is het allemaal bos. De mooiste ballonnen gingen de lucht in waaronder een aantal nieuwe, zeer interessant voor

de vele aanwezige spotters. Zoals de PH-CDA met het gezicht van Jan Peter Balkenende, de Breitling Orbiter, en de nieuwe special Monkey. Nadat de ballonnen waren vertrokken werden het paard, de doedelzakspeler en de Vincent van Gogh opgezet en die bleven aan de grond. Om wat spanning te krijgen op het veld werd er geprobeerd de doedelzakspeler boven op het Willy Naessens paard te zetten, zo zou zich een special shape vormen van 85 meter hoog, echter dat lukte niet. Na dat de ballonnen weer waren ingepakt werd er nog even nagepraat met een hapje en een drankje in de feesttent. Al met al kijk ik terug op 3 mooie dagen, maar de laatste dag was toch het mooiste.   Bram van der Sluis

 
 
   
Balkenende de lucht in
 
Tekst: Brabants Dagblad, Foto: Huib Ermstrang
 

Premier Balkenende is woensdagavond na zijn eerste ballonvlucht geland in Brakel. De premier maakte de ballonvaart in een ballon met zijn beeltenis in verband met de CDA-promotie voor de Europese verkiezingen. Het gezelschap was opgestegen in Beesd (Mariënwaard). De piloot zag na een vlucht van ongeveer een uur een geschikte landingsplaats in de wielerbaan van Brakel. Een helikopter maakte ondertussen beelden van de ballon voor een
tv-spotje van het CDA.
-
-
-
-
-

Brabants Dagblad

 
 
   
NK koorts in hart en nieren
 
Tekst en Foto's: Jean Louis Becker
 

Ik heb toch een hoop spectaculaire dingen in mijn leven gedaan en kom eigenlijk pas net kijken als piloot in de wereld van het ballonvaren, maar toen ik van A3 ballon de sponsoring en ondersteuning kreeg om mee te doen aan de Open Dutch Balloon Competition of te wel de Nederlandse kampioenschappen, twijfelde ik geen

moment. Ondanks de overwinning die Huib Holsteijn en ik behaalden op de Friese kampioenschappen was onze overwinning absoluut niet gebaseerd op wijsheid over het wedstrijdvaren. Daar kwam ik snel genoeg achter toen ik me begon te verdiepen in de achtergronden van het wedstrijdvaren. Gelukkig in deze tijd van internet is daar een hele  hoop over te vinden en zodoende begon ik mij in te lezen in deze zeer uitdagende en spectaculaire (top)sport. Na het samenstellen van het team bestaande uit Ri-Ja Voortman, Richard Hietbrink en Jurgen Torgensen, konden we aan de slag met onze voorbereidingen. Ik denk dat ik zeker twee maanden lang, elke dag iets aan de voorbereiding heb gedaan. Van het trainen van mijn team tot het eigen maken van Ozi explorer en tot het doorspitten van alle regels en tasks die ik op het NK zou kunnen verwachten. Ik mocht van Cameron Balloons hun zojuist vervaardigde TR70

huisracer gebruiken om aan het NK mee te doen. Toen deze met nul uren op de teller binnen kwam en ik er de eerste vaart mee mocht varen, was het gevoel onbeschrijfelijk. Het vertrouwen wat ook Cameron hiermee in mij had gelegd gaf mij een fantastisch gevoel, zeker toen ik tijdens dit NK een ontmoeting had met Don Cameron en hij ons op een avond assisteerde bij het op zetten van de ballon.

    

   

Ik heb in de aanloop naar het NK vaak mijn “commerciële” vaarten misbruikt om de meest uiteenlopende tasks te oefenen en markers te droppen. Gelukkig vonden mijn passagiers het allemaal best en vonden ze het net zo spannend als ik. Ik had zo veel mogelijk informatie verzameld bij de wedstrijdpiloten die aan het NK mee

deden. Jan Fokken bleek hierin zeer behulpzaam en na een zeer gezellige middag, sloot hij af met de woorden “maak zo weinig mogelijk fouten”. Over die fouten had hij gelijk en ik heb het jammer genoeg ook moeten ervaren, dat ook ik die zou maken. We hebben het hier nog niet zo over ballonvaart technische fouten maar over kleine foutjes die je tijdens de wedstrijd kan maken waar de wedstrijdleiding je, als ze het zien, gelijk strafpunten voor geeft. Van het verkeert droppen van een maker, tot het niet goed lezen van je tasksheet. Voordat je het weet hang je recht boven je doel en gooi je de verkeerde marker precies in het midden van het kruis. Zeg maar dag met je handje tegen je 1000 punten. Van grondcontact tot je team die de bus binnen een straal van 100 meter bij het doel zet, alles kost je strafpunten. Soms gaat het wat ver maar juist al deze regels zijn er voor gemaakt om de

wedstrijd zo eerlijk mogelijk te laten verlopen. Ik zei al eerder “top” sport en zo heb ik het ook ervaren. Wil je het wedstrijdvaren een beetje serieus nemen zal je je wel ter degen moeten voorbereiden anders blijft het gewoon leuk mee doen. Een wedstrijd kent veel meer facetten dan alleen maar de ballonvaart en juist dat maakt het zo ontzettend gaaf. Ik heb letterlijk op het puntje van mijn tenen gestaan in de mand met de adrenaline in hoog tempo stromend door mijn lijf. Ik heb enorm geboft met het A3 team.

  

   

Ik weet ook zeker dat wij ons tijdens het NK zeer professioneel hebben neergezet. Ik heb zelf enorm veel geleerd mede ook dankzij een aantal medestrijders als Jan Fokken, Jan Oudenampsen en Bert Stuiver. Ondanks je op dat moment ook concurrenten bent gunden ze mij mijn successen en waren ze altijd bereid om mij iets te leren. Ik ben als 6e geëindigd maar iedereen weet dat er meer in zat, als ik niet een paar “stomme" foutjes had gemaakt. Ik bedank nogmaals de organisatie en alle observers voor hun grenzeloze inzet tijdens dit NK. I’LL BE BACK!    Jean Louis Becker

 
 
   
Gasballon Landesmeisterschaft NRW
 
Tekst en Foto's: Bennie Bos
 

Donderdagavond 28 Mei. Zojuist rolt de melding via de elektronische kanalen binnen dat de 15e editie van de Gasballon Landesmeisterschaft morgen door gaat. 12 gasballonnen staan aangemeld. Het plan was om op vrijdagnacht om 00.00 uur het startvenster te openen en de ballonnen de lucht in te sturen voor een vaart

tot maximaal zaterdagavond sunset. De Hysplit modellen geven echter aan dat met de op dat moment heersende winden de ballonnen in het donker de Noordzeekust voor Nederland of België zullen bereiken. En in het donker is het nogal lastig en zeker onveilig landen met een ballon. Daarom heeft de organisatie besloten de start 3 uur verder te schuiven zodat een eventuele landing voor de kust bij daglicht kan gebeuren. Ballonvaarders die laag blijven zouden met de huidige informatie Frankrijk kunnen pakken maar kunnen wel in de knoei komen met de control zone van Brussel, de hoge winden waaien naar Engeland. Vrijdagmiddag, ik pik Nienke op het treinstation van Arnhem op en binnen een uur zijn we bij het startveld achter de Toekan van het Duitse Gladbeck. De deelnemerslijst is iets

gewijzigd. 2 teams hebben afgezegd in verband met ziekte en 1 team heeft zich bij een ander team gevoegd in verband met het ontbreken van een co-piloot. Het resultaat is dat er 9 teams aan de start verschijnen, nog steeds een zeer interessant aantal voor een gasballon wedstrijd. De teams druppelen langzaam binnen en

zoeken direct een plaatsje aan de rand van Willy's Wiese waar nog een stevig windje waait. Willy zelf hangt met zijn zoon boven in een boom om een grote schijnwerper op te hangen. De koffie met heerlijke koek, gebak, donuts etc. staat allang klaar, dat kun je gerust aan Willy's vrouw Claudia over laten. Nienke duikt direct in de grote bult zand en helpt Marita Krafczyk, de presidente van de Deutsche Freiballonsport, mee met het vullen van haar zandzakken. De teams leggen hun ballonnen uit en maken deze startklaar om gevuld te worden. David Strassman zet zijn heteluchtballon op en knalt de blue sky in. De Fransen bouwen het houten ventiel op de ballon en spreiden daarna het net uit. Rond de ballon worden vele zandzakken geplaatst en allemaal aangehaakt. De ballon is nu vulklaar. De briefing

begint om 20.15 uur in het prachtige clubhuis als alle belangrijke weerdata binnen is. Willy heet iedereen welkom op deze 15e Nordrhein-Westfalen Gasballon Landesmeisterschaft, niet te verwarren met het Duitse kampioenschap. De druk op de pijpleiding is geregeld en men verwacht vanuit de fabriek zo'n 4000 m3 waterstofgas per uur te kunnen leveren. Hiermee kunnen zeker 3 ballonnen per uur worden gevuld.

  
   

Alle teams stellen zich even aan elkaar voor, de meesten kennen elkaar natuurlijk maar er waren wat nieuwe co-piloten aanwezig. Willy's zoon Sebastiaan is aangesteld als wedstrijdleider en starter, zoon Benjamin is verantwoordelijk voor het weer. Willy neemt even kort het wedstrijdreglement door wat alle deelnemers in

hun bezit hebben. Afgesproken wordt dat het Franse team met de beroemde "Le Petit Prince" als eerste gaat vullen, dit is namelijk een netballon en daar gaat meer tijd in de opbouw zitten dan bij een gewone gasballon. De start staat op dit moment nog gepland om 03.00 uur, maar dat zou nog iets kunnen wijzigen in verband met de wind. De startvolgorde zal plaatsvinden naar gelang de windrichting zodat geen enkele ballon over een andere heen moet. Benjamin Eimers neemt plaats achter de bar, welke gemaakt is van een oude gasballonmand en doet het weerpraatje. De zon zal tegen 05.25 uur opkomen, dus tegen 05.00 uur zal er genoeg licht zijn om eventueel veilig te landen. De wind is nog wat meer uit het oosten gaan waaien, dus de Noordzeekust zal einde vaart zijn, tenzij er nog piloten de oversteek

naar Engeland willen maken. De wind is op dit moment aan het afzwakken maar men moet vannacht rekening houden met af en toe een korte toename. Met de huidige berekeningen zullen de ballonnen na 1,5 uur boven Nederlands grondgebied komen. Willy regelt de vluchtplannen en zet deze vrij ruim omdat er mogelijk iemand doorvaart naar Engeland. De starttijd wordt bepaald om 03.30 uur en er wordt nog even gewaarschuwd dat een ieder minimaal 10 liter water aan boord dient te hebben waarna de briefing wordt gesloten.

   
    

De gastoevoer gaat open en "Le Petit Prince" begint te bollen. Het is nu voor de crew zaak om de ballon mooi recht in het net te krijgen. Dit net zit er namelijk gewoon los omheen en als dat niet goed gebeurt, hangt de hele ballon scheef. Na wat heen en weer getrek ziet het er allemaal prima uit. Bij een netballon zijn vele

handen nodig en zijn we even druk met het constant verhangen van de zandzakken. Op het laatst wordt de mand geplaatst en drukken we met elkaar alle zandzakken richting mand en hangen de zakken om, van het net aan de mand. Ondertussen is men ook al bezig de andere ballonnen te vullen en dat loopt allemaal voorspoedig. Af en toe zit er een knik in een slang en dat resulteert in een fraai gebulder door het donkere bos, de gasten van het naastgelegen van der Valk hotel moeten raar gedroomd hebben. De volgende briefing staat gepland om 02.00 uur, dus net even tijd om een kort dutje te doen. Als de oogjes weer opengaan staan alle ballonnen vrolijk te dansen in de wind. Willy meldt op de briefing dat het de afgelopen uren af en toe nog even heftig gewaaid heeft maar op het moment is alles weer mooi stabiel.

Er worden 2 opdrachten gezet voor deze vaart. Als eerste een doel op het zweefvliegveld "Grote Heide" bij Venlo en als tweede een afstandvaart met een maximale tijd van 18 uur, dat is tot aan sunset vanavond. Stuk voor stuk worden alle ballonnen afgewogen en verdwijnen in de gitzwarte nacht, richting de

Noordzeekust. Als ook de laatste ballon vertrokken is roept veiligheidsman Hans Jörg Kramer: "So leute, jetzt machen wir party, die aufpasser sind weg !!!" Anderhalf uur later zijn we weer thuis en bekijk ik nog even de huidige tracks via internet, inmiddels hangt het spul net boven Nederland. Ik doe even een paar uur de ogen dicht en kijk tegen de middag weer naar de vorderingen. Op het ballonforum was inmiddels een topic gestart en waren de eerste foto's van gasballonnen al gepost van de ballonnen die in België zijn gespot. Vanuit Eindhoven, Tilburg en Breda heeft men de ballonnen in ieder geval ook kunnen zien. Tegen 14.00 uur komt het bericht dat het team van Haggeny en het Franse team van Rolland met
"Le Petit Prince" daadwerkelijk onderweg zijn naar Engeland, de rest is veilig in Nederland en België

geland. Het laatste bericht van 31 Mei is dat de 2 kanaalvaarders geland zijn in Bedford, Engeland. Mijn foto's komen zo spoedig mogelijk achter de knop "Ballooning Pictures" te staan. Nienke maakte nog een viertal korte filmpjes van de start en die kun je bekijken via haar YouTube pagina.     Bennie Bos

 
 
   
Tot Slot
 
Tekst: Bennie Bos, Foto: Bert Koning
 

# Het hoogtepunt van de afgelopen maand was uiteraard ons eigen Nationale kampioenschap. Bert Koning legde dit tafereeltje vast van de huldiging van de top 3. Van links naar rechts: Plaats 2 - Johannes Kooistra, Plaats 1 - Henk Broeders, Plaats 3 - de kampioen van vorig jaar Jan Oudenampsen.
Uiteraard kun je mijn eigen fotoserie gaan bekijken via de knop "Ballooning Pictures" aan de linkerkant.
Bekijk ook nog even de slideshow van Johan Hetebrij.
# Het Belgische Kampioenschap is gewonnen door Steven Vlegels gevolgd door Jan Timmers en Philippe de Cock. Een verslag hiervan verwacht ik later.
#
Kijk even op mijn "Ballonkalender", er staan deze maand al een aantal mooie ballonfiesta's gepland.
#
Dank voor je aandacht en graag tot de volgende uitgave. Bennie Bos, bereikbaar via info@hotair.nl