Terwijl de normale mensen onder ons nog
heerlijk liggen te dromen over de mooie dingen des levens, zijn een
aantal ballongekken op deze Hemelvaartsdag in alle vroegte actief op
zoek naar een geschikte plaats om met hun speelgoed op te stijgen. De
aftrap van het Nederlands Kampioenschap Ballonvaren 2009. Het is 05.15
uur |
|
in de grote briefingtent op vakantiepark Het
Kuierpadtien in Wezuperbrug. Wedstrijdleider Mathijs de Bruijn roept
alle namen af om vast te stellen dat een ieder op tijd zijn nest is
uitgerold en klaar staat voor de strijd die moet bepalen welke piloot
zich een jaar lang Nederlands Kampioen mag noemen. De windmeting geeft
voor deze eerste vaart een klein probleem aan. Op enige hoogte zou het
namelijk behoorlijk waaien. Door dit feit besluit men tot een extra
briefing in het veld, ter hoogte van de Valtherdijk bij Valtermond. De
zon verschijnt als prachtige rode bol aan de horizon als Mathijs alle
piloten tot zich roept voor extra informatie. Ter plaatse blijkt het
windprobleem enorm mee te vallen, in de lagere regionen is het windbeeld in ieder geval zeer rustig. De wedstrijd zal worden voortgezet met
|
enkele kleine wijzigingen. Mathijs stuurt
direct een meetteam het naastgelegen veld in om het eerste doelkruis uit
te leggen. De toestemming met de eigenaar is al geregeld. Dit kruis is
voor het Fly-in doel wat als eerste afgewerkt moet worden. Zoals je
mogelijk weet dient de piloot bij een Fly-in zelf zijn startplek te
|
kiezen met inachtneming van een bepaalde
minimale afstand, in dit geval 2 kilometer. Er volgt nog wat aanvullende
informatie over de verdere doelen wat ter verduidelijking aangewezen
wordt op het kaartbord wat iets te hard tegen het hoofdje van Debriefer
Rutger Coucke wordt geslingerd. Hij kan het hebben. Einde briefing en op
zoek naar een geschikte plaats om op te stijgen. Aan de overkant van het
plaatselijke voetbalveld van Nieuw Weerdinge ligt een braak stukje land
waar men bezig is een weg aan te leggen. De piloten peilen met behulp
van kleine helium ballonnetjes de windrichtingen om vast te stellen of
ze vanaf deze plaats het doel goed kunnen bereiken. Dit blijkt een
haalbare kaart en de snelle beslissers kunnen een plekje op het lapje
grond claimen om de ballon op te bouwen. De andere teams |
|
moeten in de buurt gaan zoeken naar een
beschikbare plaats. Ze kunnen natuurlijk wachten tot deze ballonnen
vertrokken zijn maar lopen dan het risico dat de wind zich ongunstig
wijzigt. De ballonnen worden op het ruige terrein uitgelegd en de
ventilatoren maken van de serene ochtendrust een totaal ander beeld dan
men in dit dorp gewend is. Een ontwaakte papegaai uit de naastgelegen
woonblok probeert het gebrom van de ventilatoren nog te overstemmen met
vrolijk gefluit, maar geeft even later ook de moed op. |
|
|
|
|
Op het moment dat de eerste ballon het
luchtruim kiest, sta ik in het natte ochtendgras bij het eerste doel en
probeer een gunstige positie te vinden voor wat actiefoto’s. Blij dat ik
mijn laarzen weer heb aangetrokken. Johannes Kooistra bereikt in korte
tijd het doel en uiterst geconcentreerd op zijn opdracht |
|
vaart hij laag richting het rode kruis maar
passeert deze net te ver aan de rechterzijde. Compenseren is er niet bij
want op het laatste moment tijdens de briefing verklaarde Mathijs hier
nog even een Gravity Marker drop op wat betekent dat de marker niet mag
worden gegooid maar gewoon vanaf de rand van de mand moet vallen, zonder
zijwaartse krachten. Ook Henk Broeders zit te ver rechts, terwijl Rick
de Groot nog van redelijk hoog moet markeren. In de verte nadert de
“Extreme Racer” welke door Kubicek Balloons ter beschikking is gesteld
aan Bert Stuiver. Een splinternieuwe maagdelijk witte ballon (met rode
scoop) die net uit de fabriek is gerold. Bert stelt niet teleur, of is
het de ballon die het doet. Bert behaalt de beste score van allemaal op
dit doel, en pakt de volle 1000 punten met zijn 3,74 meter afstand. Even
|
later nóg een primeurtje, de nieuwe
Cameron Demonstrator, gevaren door Jean Louis Becker. Op een meter
hoogte kabbelt JL met zijn co-piloot Huib dichterbij, maakt even een
hupje over een in de weg staand bosje en passeert mij op spreekafstand.
“Bennie, kun je het kruis iets naar rechts leggen”, waarop ik natuurlijk
alleen maar kan antwoorden met “Ik zit nooit aan een andermans kruis”.
Ik weet het, veel te grappig. |
|
|
|
|
Door mijn weigering passeren ook zij te
ver rechts. Bijna gaat JL nog even vlak bij het kruis in de fout door de
Gravity Marker met gestrekte arm te doen, tegenwoordig moet men het
einde van de sleep binnen de mand vasthouden en daar ook loslaten. Net
op tijd heeft hij zijn fout door en bespaart zichzelf daarmee een leuk
|
aantal strafpunten. Hij kreeg hier enkel
een waarschuwing voor. De piloten werken hierna nog 3 opdrachten af.
Donderdagavond, onze mooie provincie Drenthe wordt geteisterd door een
enorme bak wind wat eigenlijk een succesvolle ballonavond volledig in de
weg lijkt te staan. De voorspellingen gaven echter al aan dat de wind in
kracht zou afnemen maar dat het wel lang vlagerig zou blijven. Dus, er
is nog steeds hoop maar het gaat waarschijnlijk allemaal wat later
worden. Rutger Coucke probeert de Flagpole op te bouwen en hij is daar
behoorlijk handig in . . ahum. De sterke wind blaast de gekleurde
vlaggen in één regenboog kluit. Op de briefing grijpt Mathijs de
beschikbare tijd aan om nog even de situatie rond de nieuwe loggers
duidelijk te maken. Omdat deze af en toe nog |
|
weigeren maakt men tevens gebruik van
back-up loggers. Ook voor de uitleg van de bedachte opdracht is ruim
tijd nodig omdat deze nogal ingewikkeld is. Ik kom daar later op terug.
De briefing gaat vanaf nu in het Engels omdat Don Cameron is
gearriveerd. Deze man is een icoon in de ballonwereld en hier aanwezig
als president van de jury. Het door Mathijs gebruikte Engels levert zo
af en toe wat leuke citaten op zoals “How a cow catches a hare” (hoe een
koe een haas vangt) en “Go to the Competition Centre at ons huisje
daar”. |
|
|
|
|
Over de windrichting weet hij nog te
melden dat deze stuurbaar is tussen 268 en 268 graden. De briefing wordt
gesloten en buiten blijkt zich al aardig wat publiek te hebben
verzameld. Een animatieteam probeert te kinderen nog wat te vermaken en
ik moet toegeven dat ze dat leuk doen. We hebben tijd genoeg en ik ga
|
|
nog even een gesprek aan met Don Cameron
en vraag hem hoe hij denkt over de hele grote ballonnen die tegenwoordig
gebouwd worden. Stoppen we bij een type 600 of. . . Volgens Don is het
op dit moment het maximum voor de reguliere passagiersvaart maar hij
sluit niet uit dat de toekomst andere formaten gaat vragen. Uiteraard
hebben ze wel veel grotere ballonnen gebouwd maar dit enkel voor
speciale projecten. Hij kon zich nog goed herinneren dat ze in de jaren
90 een type 140 bouwden, inhoud 4000m3. In die dagen de grootste
passagiersballon ter wereld. Dit was ongekend en had alle aandacht.
Tegenwoordig is dit eigenlijk een kleine ballon. Er werden constant
metingen verricht en alle details van de vaarten werd nauwkeurig
bijgehouden. Als we toen hadden gesproken over een |
type 600 . . . Je ziet Mathijs over het
veld lopen en regelmatig op zijn horloge kijken. Het wordt wat vlagerig
en hij is de intervallen aan het bijhouden. Van het resultaat wordt hij
weer een stukje vrolijker.
Om 20.00 uur wordt de roze vlag gehesen, niet voor de ingelaste
Gay-parade maar voor een extra briefing. |
|
|
|
|
Mathijs denkt dat er vanavond gevaren kan
worden en dat de piloten met een half uur tot drie kwartier kunnen
opstijgen. Tegen 20.45 uur is het dan eindelijk zover, de groene vlag
zal worden gehesen. Om geheel in de sfeer van het animatieteam te
blijven telt ook Mathijs luidkeels af van 10 naar 0 met een hoog Bassie
en Adriaan gehalte, erg leuk. De ventilatoren worden weer aangetrapt, af
en toe schommelen de ballonnen nog wat onrustig heen en weer maar weldra
staat het mooie spul weer overeind, te blinken in de zon. . . . |
|
|
|
Ik heb bovenstaande compositie gemaakt om
de task eenvoudig uit te kunnen leggen. De opdracht heet 3D Shape
Task in de vorm van een taart, een Pilot Decleared Pie, een PDPIE. Erg
leuk gevonden, ik kende hem nog niet. De bedoeling is dat de piloot van
tevoren een doel opgeeft bij de declaration box welke onder de |
flagpole
staat. Dit doel is het middelpunt van de virtuele taart. De onderkant
van de taart heeft een radius van 3 kilometer (dus een diameter van 6
kilometer) en een hoogte van 1500 foot. De daarop liggende schijf meet 2
kilometer radius en is 500 foot hoog en de bovenste schijf meet 1
kilometer radius met ook een hoogte van 500 foot. Het is nu de bedoeling
dat de piloot door de taart vaart. Dit is achteraf met de tracking van
de logger precies te controleren. In de onderste schijf C worden het
aantal horizontaal afgelegde meters x1 gerekend. In de middelste schijf B telt het aantal
meters x2 en in de topschijf A rekent men de afstand x 3. Het enkel
horizontaal doorkruizen van de taart levert natuurlijk een aantal punten
op, maar . . . het op een speciale boogvorm of trapsgewijs doorkruizen
levert veel meer |
|
punten op. Bekijk even de tekening en het zal je
duidelijk worden. Er komt zelfs geen marker aan te pas. "Gewoon" op de
juiste plek varen en de logger registreert je score. Henk Broeders wint deze task met een score van 11,27
kilometer. Bedenk dat er in de ideale lijn maximaal 12 kilometer
horizontaal uit te halen is. |
|
|
|
|
Vrijdagochtend, onderweg naar het
startveld zie ik prachtige mistflarden over de velden. Piloot Erwin Pellegrom had me gisteren
gevraagd of ik deze ochtend bij hem wilde crewen omdat één van zijn
mensen naar huis moest. No problem, dat doe ik met plezier. Het was een
redelijk frisse nacht geweest en de hete koffie in |
|
de briefingtent was daarom welkom. De taskbriefing brengt ons 4 opdrachten. We beginnen met
een
Fly-in op een grasland bij Eesergroen. De teams vertrekken vanuit
Wezuperbrug naar een startlocatie die ze zelf moeten bepalen met
inachtneming van minimaal 2 kilometer afstand naar het eerste doel.
Meestal klitten dan een aantal teams bij elkaar en zo waren we al gauw
met 5 teams aan het zoeken naar een geschikt veldje. Uiteindelijk komt
de groep bij een aardige boerin terecht met meer dan genoeg ruimte.
Johannes had het veldje al eerder ontdekt en was al druk aan het
inflaten. We bouwen de boel op en terwijl ik aan de kroonlijn sta en de
rest van de ballonnen naast me opstijgen, stelt de boerin mij een leuke
vraag “Waarom starten jullie als laatste”. Ze kreeg de indruk dat er net
als bij de Formule 1 een |
bepaalde startvolgorde zou zijn. Een leuke
gedachte maar niet relevant voor deze sport. Toffe peer als Erwin is,
biedt hij mij een plaatsje aan in de mand en weldra zijn we airborne met
de Hassa ballon die Erwin voor het kampioenschap kon huren van Bert
Stuiver. Er hangt een prachtige witte mistdeken over Eesergroen maar
|
toch komt het doel al snel in zicht. Daar
komen we niet helemaal goed uit en de marker valt net buiten het veld.
De positie is via de radio moeilijk uit te leggen aan de crew in de auto
maar aangezien de marker redelijk veilig ligt, besluiten we om deze op
de terugweg op te gaan zoeken. Deze opdracht is gewonnen door Johannes Kooistra met een afstand
van 12,52 meter. Er lagen trouwens maar 4 deelnemers binnen de 100
meter. We zetten de koers verder richting Exloo, vandaag vaak verkeerd
uitgesproken als Eeklo. Hier had Mathijs een Land Run bedacht. Weer een
virtuele opdracht zonder zichtbaar doel. We trekken op de kaart een
cirkel met een radius van 3 kilometer rond Exloo. Op het moment dat je
de cirkel binnenvaart wordt punt A gezet. Bij het verlaten van de cirkel
punt C. Daar |
|
tussen bepaal je zelf punt B want deze
dien je zo ver mogelijk van de lijn A-C te zetten. Naderhand heb je dus de driehoek
A-B-C gemaakt. De oppervlakte van deze driehoek binnen de cirkel is je
score, hoe groter hoe beter. Jan Fokken behaalde hier het beste
resultaat, zie onderstaand voorbeeld van Mathijs. |
|
|
|
Hierboven zie je aan de rode lijn de track
van Jan Fokken. Door meer dan een halve kilometer van de lijn A-C af te
wijken heeft Jan een driehoek gemaakt. De oppervlakte van deze driehoek
is het resultaat, in dit geval de winnende score van 1,26 km2. Hierna
staat een Judge Decleared Goal gepland in Valthermond
waar een |
|
meetteam aanwezig is. Helaas ligt dit punt
zo ver naar rechts dat niemand daar kan komen. Toch is deze marker juist
heel belangrijk want voor de laatste opdracht van vandaag moet je zelf
een doel zoeken op minimaal 2 kilometer afstand van de vorige marker,
een zogenaamde Fly-On. De coördinaten daarvan moeten we met een stift noteren op de
marker die er straks uit moet. Deze marker moet dus zeker in het bezit
komen van de observer. By the way, we hebben vandaag een hele aardige
observster . . . mijn eigen dochter Nienke. Omdat we toch het PDG doel
niet kunnen bereiken, wachten we tot de crew onder ons rijd alvorens de
marker met het coördinaat er uit gaat. We kunnen daarbij niet te laag
varen want we hangen recht boven de bebouwing in Tweede Exloërmond. Ik
laat de marker |
los en de crew meld direct dat ze hem zien
vallen. Net naast de straat, precies tussen 2 huizen . . . of toch net
op het dak, oeps. Hij ketst af op een dakpan en beland netjes in een
plantenbak. De marker is veilig en wordt door Nienke ingemeten met de
GPS. Wij dobberen ondertussen rustig verder over de gewassen richting |
Musselkanaal, op weg naar ons laatste
doel. In het dorp is het op dit vroege tijdstip al heel gezellig. In de
plaatselijke haven liggen vele plezierjachtjes met vlaggetjes versiert
en in de tuinen staan schitterende dames in kleine nachthemdjes naar ons
te zwaaien. . . . Dat laatste heb ik wel een heel klein beetje
geromantiseerd. Even de hoogspanning over en daar achter het kanaal ligt
het kruispunt wat we hebben uitgekozen. De crew is aanwezig op ons
laatste doel, Nienke rent naar het kruispunt, spuit het middenpunt af en
nog voor de verf is opgedroogd heb ik de marker over het kanaal
geslingerd. Door deze handicap kwam mijn score op 14,40 meter van het
doel. Helemaal niet slecht want enkel Jean Louis had beter gedropt dan
ik, hij scoorde 10,40 meter, en daarmee goud. Wij gaan op zoek naar een |
|
landingsplekje. Veel pas ingezaaid gewas
dus de mogelijkheden liggen niet echt voor het oprapen. Het enige veldje
wat op onze route ligt en ook geschikt zou zijn om te landen, wordt
bewaakt door een enorme stier die ons nauwlettend in de gaten houd. Geen
optie wat mij betreft en Erwin is het daar gelukkig mee eens. |
|
|
|
|
Even verderop is de crew van Jan Fokken
bezig de ballon in te pakken op een klein stukje groen. “Hey Bos, wat
moet jij daar nou weer”, roept Jan naar boven. “Mwa, ik wilde eigenlijk
naar Coevorden maar dat komt volgens mij niet helemaal goed zo” grapte
ik. Hetzelfde kleine veldje halen we net niet maar in de verte ligt de
zandafgraving van Sellingerbeetse. Dat zie ik wel zitten. Stukken ruig
terrein wat op dit moment nog mooi droog is, daar komen we wel weg.
Vanuit de lucht te zien zijn de hekken niet op slot, dus de auto kan er
in. |
|
|
|
|
Zo gezegd, zo gedaan. Erwin plant de ballon
op een grote bult en samen met de crew slepen we deze naar de weg waar
we zonder problemen kunnen inpakken. We rijden nog even terug naar onze
eerste marker in Eesergroen en met dank aan de boer mogen we een klein
zandpaadje oprijden waar de marker nog |
|
ongeschonden op ons lag te wachten. Mooi op
tijd want de search period verstrijkt over een half uur. We brengen
Nienke terug voor het debriefen waarna er een noodzakelijk ontbijt op
het programma staat. Het was een mooie ochtend. Wachten wat de avond zal
brengen want er ontstaan op dit moment buien boven Nederland.
Vrijdagavond. Vanmiddag hebben we hier in het noorden enkele leuke buien
gehad met zelfs onweer maar dit ongewenste weerbeeld heeft Nederland
inmiddels weer verlaten. Op de avondbriefing staat er helaas nog wel een
stevige wind. Hopen dat het net zo verloopt als gisteravond. Op de
briefing een verrassing, Bert stuiver had iets leuks bedacht. Bij elke
task is er altijd 1 piloot die de volle 1000 punten pakt. We geven deze
piloot vanaf nu een gouden marker. Een leuke gedachte en |
mogelijk een mooi verzamelobject. De diverse
piloten krijgen de marker onder applaus uitgereikt. Na lang wachten
blijkt een vaart er vanavond helaas niet in te zitten. De
wedstrijdleiding wil deze tot nu toe geslaagde wedstrijd niet verpesten
door onder marginale omstandigheden te gaan varen. Daar heeft ook |
niemand een probleem mee. Dus . . . in één
van de huisjes komt de krat Duvel tevoorschijn en rol ik later dan
gepland in mijn nest. Zaterdagochtend, bij elk kampioenschap is er
meestal één ochtend die uitblinkt met mooie foto-momenten en ik heb zo’n
gevoel dat dit hem gaat worden. De belangrijkste ingrediënten zijn
aanwezig, weinig wind en een heerlijk ochtendzonnetje. De tasksheet
begint met een Fly-in gevolgd door 2 maal en Judge Decleared goal. Dat
betekent dat de hele meute in ieder geval 3 keer achter elkaar hetzelfde
doel heeft en daar kan ik als fotograaf wel wat mee. Het eerste doel
ligt bijna bij mijn oom en tante voor het huis in Valthermond. Henry en
Nienke worden er heen gestuurd om de metingen te doen. De teams mogen op
een kilometer afstand van het eerste doel starten |
|
maar het valt ter plaatse nog niet mee om
een geschikt veldje te vinden. Een groepje van 6 rijdt daarom het bos in
en via een weggetje met kinderkopjes komen we bij een enorm groot veld
met laag gras, het kan niet mooier. Er wordt nog wat gemeten maar vanaf
hier zal het wel moeten lukken. Op het moment dat het spul overeind
staat begin ik alvast te rijden want het doel ligt eigenlijk heel
dichtbij en ik wil natuurlijk niks missen. |
|
|
|
|
Ik zie Erwin en Chris al boven het doel
hangen. Direct wordt ik door die strenge blonde observster gemaand om
mijn auto iets verder van het kruis te parkeren. Het groepje ballonnen
komt langzaam recht op ons af, met één uitzondering. De racer van Jan
Fokken krijgt een westelijke stroming onder de kont en drijft helemaal |
|
van het doel weg, terwijl hij toch op
ongeveer dezelfde hoogte hangt als de rest. Is dit een effect van de
Hondsrug, een zandrug die van Emmen naar Groningen loopt, wie weet. Dit
levert hem een score op van maar liefst 210 meter, de slechtste. Jean
Louis Becker komt als eerste van de groep op het kruis en laat beheerst
zijn gravity marker vallen, dit is met 3,17 meter dan ook gelijk de
beste score op dit doel. De fotograaf van vakantiepark het Kuierpadtien
gaat helemaal uit zijn dak. “Ik heb een foto van een vallende marker
gemaakt van onderen”. Prachtige fotomomenten, zoals ik al had gehoopt
voor deze ochtend. Doel 2 ligt erg dicht bij doel 1 en dat geeft me
eigenlijk te weinig tijd om daar een geschikt fotoplekje te zoeken. Henk
Broeders wint die task trouwens met 47 centimeter. Ik besluit om |
maar direct door te rijden naar het derde
doel op de Valtherdijk waar ik mooi op tijd ben want in de verte nadert
de colonne al. Mathijs had zich hier samen met Don Cameron genesteld en
het werd al gauw gezellig met allerlei toeschouwers. We gebruiken mijn
auto met alarmlichten als parkeerafstand van 100 meter. |
|
|
|
|
Er komt een dame aangefietst met een crew
T-shirt aan, het blijkt de zus van deelnemer Bert Stuiver te zijn. “Ik
kom eem kieken”. Mathijs kan het taaltje zelfs verstaan, zijn vrouw Leny
blijkt uit Groningen te komen. Don Cameron was verbaasd te zien dat men
hier in ons mooie Drenthe de ballonnen zelfs per fiets kan volgen. |
|
|
|
|
Ook hier komt JL met zijn geleende Cameron
demonstrator bijna boven het doel uit. Hij laat de ballon zakken maar
doet dit iets te rigoureus en zakt zeer snel richting de grond. JL zet
zich zichtbaar schrap voor de impact maar vangt de ballon net boven de
struiken weer op, dat scheelt dan mooi 500 punten, negatief wel |
te verstaan. Ook hier een gravity
opdracht, dus op het kruis mikken is dan heel verleidelijk maar levert
je wel 50 meter extra bij je score op. Henk Broeders komt amper op een
meter hoogte over de weg gevaren en moet zijn marker op het asfalt
neerleggen. Rick de Groot en Johannes Kooistra naderen op bijna
hetzelfde moment het doelkruis. Rick hangt laag en Johannes corrigeert
zijn koers nog iets op 40 meter hoogte. Zijn correctie is succesvol maar
door zijn hoogte krijgt hij een iets hogere snelheid en komt precies op
het moment van markeren boven de grote ballon van Rick te hangen.
Gelukkig kon ik die Friese woorden uit zijn mond op dat moment niet
verstaan. Achteraf blijkt zijn score wel beter te zijn dan die van Rick.
Tussen elke markerdrop meten de crews en de observers snel de |
|
markers in, want men wil natuurlijk weer
achter de ballon aan. Jan Fokken revancheert zich hier helemaal en pakt
de kop van de ranking met 2,45 meter. De volgende opdracht is een Fly-On,
een door de piloot zelf gekozen doel. Ik rij nog even die kant op want
het lijkt alsof de meeste piloten toch hetzelfde doel hebben gekozen. De
piloten mogen hun marker hier wel zover gooien als ze kunnen en er wordt
mooi gescoord. |
|
Henk Broeders neemt hier de leiding met
2,13 meter gevolgd door Jan Fokken die nu stabiel aan de top blijft met
3,61 meter. De vaart wordt afgesloten met een Angle opdracht die
gewonnen wordt door de huidige Nederlands Kampioen Jan Oudenampsen. Een
titel die hij morgen mogelijk kwijt zal zijn want dan volgt het moment
van de waarheid. Op dit moment staat Henk Broeders keihard bovenaan met
maar liefst 2410 punten verschil naar de nummer 2, Jan Fokken. Bijna een
onmogelijke opgave voor Jan om dit nog teniet te doen. Eigenlijk is er
maar één optie meer denkbaar. Jan moet het ongelofelijk goed doen
tijdens de zaterdagavond en de zondagochtendvaart en Henk moet het
ongelofelijk verprutsen. Maar zoals een bekend Duits spreekwoord zegt:
“You never know how a cow catches a hare”. Zaterdagavond |
een iets donkerder beeld op het startveld.
De buienradar geeft een groot buiengebied wat snel noordelijk komt. Er
volgt een extra briefing bij de flagpole met de laatste info. Het
donkere weer wat wij zien zal volgens de meteo nog geen rottigheid met
zich meebrengen. De vaart gaat door met 2 opdrachten, een Pilot
Decleared Goal en wederom de succesvolle 3D shape in de vorm van een
taart. De 2 opdrachten mogen dóór |
elkaar afgewerkt worden, “Flown in any
order” heet dat dan.
De windrichting is erg discutabel, en veel piloten wijzigen op het
laatste moment hun doelen welke ze vastleggen op een formulier en
deponeren in de Declaration Box. Ik sta samen met mijn lieve vrouwtje
langs de weg in het kleine dorpje Elp te kijken hoe de ballonnen naderen
en herinner me een verhaaltje van Nini Boesman die ooit met haar
gasballon in het donker boven Elp hing. Om zich te oriënteren riep ze
naar beneden “Is dit Elp?”. Een toevallige passant ving dit op als
“Help” en waarschuwde de volledige hulpdienst die massaal uitliep voor
een dame in nood in een ballon. . .
“Hey Bennie”, roept Johannes die ons vanuit zijn mandje ontdekt. “Ik had
mijn doel niet moeten verzetten”. Ik was er al bang voor. Als even later
de |
|
meeste piloten in hetzelfde weiland geland
zijn, hoor ik diverse moppergeluiden. Er zijn veel foute inschattingen
gemaakt. Thats life en zo gaat het bij wedstrijden. De wind heeft alle
vrijheid om zijn richting aan te passen. Deze vaart was een beetje zuur
voor Jean Louis. Het tasksheet gaf namelijk een verplichte solovaart
aan. Dat betekent dat de piloot bij deze vaart, met uitzondering van een
eventuele observer, geen extra mensen mag meenemen aan boord. JL had die
niet begrepen en kende de regel ook niet. |
|
|
|
|
De hele situatie heeft wel één groot
voordeel voor zijn toekomst in de wedstrijdwereld, deze fout zal hij
nooit meer maken. Dit keer moet hij het met een No Result doen en dat
betekent geen enkele punt op deze opdracht. Op zondagochtend voeg ik me
na een veel te korte nachtrust in alle vroegte weer als crew bij |
|
team 9 en rijden we richting Valthermond
voor de laatste vaart van dit succesvolle kampioenschap. Observer Norma
uit Breda gaat met ons mee op stap. Het Fly-in doel ligt net als
gisteren weer bij mijn oom en tante voor het huis. Gisteren had hun
buurvouw vanachter de vensterbank zelfs 20 ballonnen gezien, maar zij
heeft behoorlijk dikke brillenglazen. We moeten weer een tijdje
rondtoeren om een geschikt plekje te vinden om de ballon op te bouwen.
Je moet vanaf daar natuurlijk ook nog net de beschikbare winden kunnen
benutten. Een aantal teams bouwt hun materiaal op aan de rand van een
woonwijk, menig bewoner zal vreemd opgekeken hebben bij het openen van
de gordijnen. We pakken het plekje wat vrijkomt nadat Chris Hartendorp
is opgestegen. Een stel op leeftijd komt zeer nieuwsgierig dichtbij en |
vooral de vrouw is zeer geïnteresseerd.
Gisterochtend waren ze wakker geworden van een vreemd gebulder maar
vandaag hadden ze extra vroeg ontbeten om het schouwspel niet te missen.
Aan de grond is amper wind voelbaar maar toch hebben de ballonnen die ik
al zie hangen een redelijke snelheid. Erwin vertrekt vanaf |
de bosrand en wij pakken de restanten in
de aanhanger en beginnen direct te rijden. We komen bij het eerste doel
maar de marker is al gedropt zodat we direct met het inmeten kunnen
beginnen. Het gehele meetlint van 50 meter moet worden uitgerold en er
mag nog 10 meter bij. Het levert toch nog een 5e plaats op, dus dat kan
er mee door. Henk Broeders deed het hier perfect met een score van 1,45
meter. De tweede opdracht was weer geniaal bedacht door die ouwe Boeing
piloot. Mathijs heeft behoorlijk wat werk gehad op deze Minimum Distance
Double Drop, een ronde scoringsarea met een radius van 100 meter welke
met afzettingslint in 4 partjes verdeeld is. De opdracht bestaat hieruit
om met 2 markers in 2 tegenover elkaar liggende kwadranten te markeren,
met de markers zo dicht mogelijk bij |
|
elkaar. Omdat helaas niemand dit doel kon
bereiken, kreeg iedereen een No Result met het gelijke aantal punten.
Mathijs kon onverrichte zake zijn lintjes weer oprollen. Doel 3 lag weer
op de Valtherdijk en ook dit doel lag voor alle ballonnen buiten het
bereik, behalve voor 1 slimmerik. Harry de Greeff had bedacht dat hij |
|
de eerste 2 doelen maar liet voor wat ze
waren en koos zijn startplek zo dat hij perfect op doel 3 zou komen wat
hem de volle 1000 punten opleverde met een 3,70 meter score. De nummer 2
hier zat er 627 meter naast terwijl de rest van het deelnemersveld niet
binnen de kilometer kwam. De eerste gouden marker voor Harry. De marker
van ons team ligt langs de beruchte Mondenweg op 1299 meter van het doel
en daarmee zitten we gezien de rest van de scores zelfs nog in de
middenmoot. De marker laten we liggen want hij ligt uit het zicht van
eventuele souvenirjagers. Hier moeten we dus straks nog even terugkomen.
Wij willen graag bij de landing zijn als Erwin klaar is met de laatste
opdracht van dit kampioenschap, een Elbow waarbij de piloten moeten
proberen een zo groot mogelijke hoek te varen. |
Johannes pakte goud met een mooie hoek van
56 graden. In Sellingerbeetse eindigde de vaart van ons team bij een
vriendelijke boer. Paparazzifotograaf Bert Koning stond met zijn grote
lens paraat en legde het tafereel vast. Op de terugweg gaan we nog even
op zoek naar onze witte marker die in een maïsveld langs de Mondenweg
ligt. Gelukkig is het maïs nog maar 10 centimeter hoog en kan het
inmeten simpel via de |
GPS gebeuren. Erwin bekend onderweg zijn
grootste blunder op dit kampioenschap. Bij de eerste vaart waarbij een
gravity marker drop gevraagd werd, kwam hij er op het moment van
markeren achter dat hij niet het uiteinde van de sleep in de hand had,
maar het zandzakje. De sleep hing keurig overboord. Snel corrigeren en
los. Deze 31e editie van het Nederlands Kampioenschap Ballonvaren mocht
zich verheugen op prachtige omstandigheden. Het was gewoon een erg mooi
kampioenschap, de duim kan omhoog. Slechts 1 gecancelde vaart, 6 vaarten
met 20 opdrachten, een hoop gezelligheid en vele mooie momenten. Henk
Broeders pakte voor de elfde keer de titel “Nederlands Kampioen
Ballonvaren” met een ongelofelijke voorsprong van 2796 punten op de
nummer 2, Johannes Kooistra. Deze heeft op zijn |
|
beurt maar 16 punten verschil op de nummer
3, de vorige kampioen Jan Oudenampsen. Die avond belt mij een piloot en
verteld me met veel enthousiasme dat hij een aantal prachtige dagen
heeft gehad en dat hoor ik graag. Wedstrijdvaren heeft zeker toekomst en
ik hoop dat er een nieuwe lichting op zal staan welke zich bij het
huidige vakkundige bestand wil voegen. Beleef je favoriete hobby eens
vanuit een geheel andere hoek. Geen stress maar gezonde spanning. Nu is
het de tijd voor de volgende generatie om van de oude rotten te leren.
Het is een prachtige sport met ongekende opties. Bennie Bos |
In het weekend van 8 tot 10 mei werd er weer
gezocht naar de nieuwe Luxemburgse kampioen, het strijdtoneel lag weer
in Larochette. Er waren 11 deelnemers aangemeld voor dit evenement. Na
de General Briefing kwamen 10 teams opdagen, toch een heel pak voor zo
een klein landje. De CLA die ook het festival in |
|
Echternach organiseert deed met 5 ballonnen
mee, ze waren zelfs bij Schroeder Balloons geweest om een nieuwe
“Mistral” te huren voor Marc Kremer. Op de opening werd ook de nieuwe
Cameron TR-70 van Nico Betzen gedoopt, een ballon die hem geen
windeieren zou leggen. Op vrijdag avond de eerste task, een stormige dag
met windstoten tot 50 knopen!!! Crazy denkt men, en net voor de briefing
viel er nog een plas water uit de lucht. Meteoman Claude Sales zag er
toch wel wat in. Tegen sunset 7-9 knopen om te landen. De wind zou pas
na 19:00 uur gaan liggen. De startperiode was gepland tussen 19:00 en
19:30 uur maar door aandringen van Marnix en Briggite werd deze
wijselijk naar 20:00 uur verplaatst. Drie tasks, te beginnen met een Fly
in, gevolgd door een Judge en als laatste een Shortest |
Flight. Iedereen
stond te wachten op het Fly-in doel en de tijd tikte weg. ondertussen
steeds telefoon van deelnemers die probeerden weg te komen,
maar de wind liet dat niet toe. Om 19:50 uur een ballon, Goy Feltes had
een rare tactiek. Compleet uit richting vertrekken (maar dan wel
beschut) en hopen dat ze niet |
cancellen en de rest niet kan vertrekken.
Kilometers naast, maar het proberen waard. Uiteindelijk kwamen er toch 8 deelnemers tevoorschijn en was het
beste resultaat 1,6 km. Op de eerste ochtend was het kalmer, maar van de
10 deelnemers waren er nog maar 9 over. Jean Lorang had de nieuwe
Charles Kieffer ballon, die nog maar 2 vaarten op de teller had, in het
prikkeldraad gehangen. Weer een Fly in, Hesitation Walz en een Land Run.
De deelnemers wisten nu wel het kruis te raken en het ging toch iets
rustiger, toch stak er weer een vervloekte wind op. De 2 benodigde
vaarten om het kampioenschap geldig te verklaren waren binnen. Nog geen
uitslag want de Loggers konden niet worden afgelezen op de PC, het
programma kon niet worden geïnstalleerd. Op zondag werden er nog 4 tasks
gezet en Nico Betzen |
|
kwam als winnaar uit de bus, gevolgd door Georges Kraft en
Claude Sauber.
Een bewogen kampioenschap, maar weer heel mooi.
Christoff Deyaert |
Na de 1e editie in 1996 en de laatste editie in 2002 werd er dit jaar in
Apeldoorn weer een “Ballonnen boven het Loo” georganiseerd ter ere van
de feestweek “100 jaar Juliana”. Ondanks de gebeurtenissen op 30 April
dit jaar werd er groen licht gegeven om dit evenement door te laten
gaan, maar dan met een ingetogen |
|
karakter. Zo zou er geen nightglow en
vuurwerk zijn en zou de muziek worden aangepast. Dat alles namen we voor
lief en ik keek vol goede moed uit naar 14 Mei, de 1e dag van het
ballonfestival. Ik had afgesproken met Gino Ciers van het Willy Neassens
paard uit België om voor hem te gaan crewen tijdens het evenement. Rond
half 12 kwam het bericht dat de 1e dag van het evenement was afgelast
omdat de weersomstandigheden een veilige vaart niet toelieten. Ik belde
Gino om te vragen wat nu het plan was, ze stonden immers klaar voor
vertrek in België en ik had me spullen ook al ingepakt, want ik had
elders in Apeldoorn een slaapplek geregeld. Ze gingen toch naar het
hotel want ze stonden al klaar voor vertrek. Rond 17:00 uur kwam ik ook
aan bij het hotel waar ik vele nieuwe piloten en crewers ontmoete. Eén
van de piloten was Brian Jones, hij voer samen met Bertrand Piccard in
de Breitling |
Orbiter ballon rond de wereld. Ik vond het een hele eer om
hem te mogen ontmoeten en vroeg natuurlijk even of ik samen met hem op
de foto mocht. Hij vond het leuk mij te ontmoeten en te zien hoe actief
ik ben in de ballonwereld. De volgende ochtend bracht ik samen met het
team een bezoek aan Paleis het Loo voor de |
tentoonstelling “100 jaar Juliana”. Zelfs
voor mij was het de 1e keer dat ik binnen in het paleis kwam ook al woon
ik er vrij dichtbij. Het paleis en zijn tuinen zijn erg mooi en tot onze
grote verbazing kwam ik bij een foto tentoonstelling een foto tegen van
Professor Meester Pieter van Vollenhoven die samen met Nini Boesman een gas ballonvaart maakte van vliegveld Seppe tot
Etten-Leur. Na het bezoek was het tijd om de ballon op te halen maar we
hadden al het idee dat het te veel regende om het paard uit de zak te
halen. Bij de briefing op dag 2 werd ook duidelijk dat er misschien een
kleine kans was om toch even te gaan varen. Langzaamaan werd de kansen
echter steeds kleiner en nadat er nog in de regen 4 parachutisten waren
gesprongen werd besloten alle ballonvaarten af te lasten voor deze avond
en maar een feestje te houden in het hotel. Toen we terug kwamen in het
hotel was er een |
|
bandje aan het spelen en zaten piloten en
crew al wat te drinken. Toen ik hoorde dat er iemand de volgende ochtend
een vaart wilde gaan maken vanaf het paleis het Loo heb ik me voorgesteld en
verteld dat ik wel wilde crewen en de omgeving goed kende. Piloot Dook
Weidema vond het super dat ik hem wilde helpen. |
|
|
|
|
Tevens zouden een
Engelse Cloudhopper en de nieuwe replica van de Breitling Orbiter
opstijgen. Om 05.30 uur stonden we weer op het startveld. Brian Jones
vond het te hard waaien en last zijn vaart af. De cloudhopper werd
opgebouwd en ging de lucht in, wind was er zeker. We renden achter de
ballon aan en trokken deze voor de bomenrij weer aan de grond. Ik snelde
me gauw naar de PH-NYN die nog overeind |
|
gezet moest worden door de
piloot. De ballon vertrok en wij gingen er snel achter aan. Dook was
zijn radio vergeten en wij reden op de gok al naar Zwolle waar hij
waarschijnlijk de IJssel over zou gaan. We stonden te wachten bij Hattem
maar zagen geen ballon. Dook meldde zich telefonisch dat hij was geland
bij het gehucht Vorchten tussen Heerde en Wapenveld. We gingen terug naar Apeldoorn om ons klaar
te maken voor de avondvaart. Het weer werd veel beter en de wind ging
liggen maar tijdens de briefing werd al gauw duidelijk dat het voor
sommige specials toch te hard waaide dus ook voor het Willy Naessens
paard van Gino Ciers. Tevens is het een lastig gebied om te varen, je
zit namelijk aan de rand van de Veluwe, een groot bosgebied. Van
Apeldoorn tot Barneveld en van Arnhem tot Zwolle is het allemaal bos. De
mooiste ballonnen gingen de lucht in waaronder een aantal nieuwe, zeer
interessant voor |
de vele aanwezige spotters. Zoals de PH-CDA met het
gezicht van Jan Peter Balkenende, de Breitling Orbiter, en de nieuwe
special Monkey. Nadat de ballonnen waren vertrokken werden het paard,
de doedelzakspeler en de Vincent van Gogh opgezet en die bleven aan de
grond. Om wat spanning te krijgen op het veld werd er geprobeerd de
doedelzakspeler boven op het Willy Naessens paard te zetten, zo zou zich
een special shape vormen van 85 meter hoog, echter dat lukte niet. Na
dat de ballonnen weer waren ingepakt werd er nog even nagepraat met een
hapje en een drankje in de feesttent. Al met al kijk ik terug op 3 mooie
dagen, maar de laatste dag was toch het mooiste. Bram van der Sluis |
Ik heb toch een hoop spectaculaire dingen
in mijn leven gedaan en kom eigenlijk pas net kijken als piloot in de
wereld van het ballonvaren, maar toen ik van A3 ballon de sponsoring en
ondersteuning kreeg om mee te doen aan de Open Dutch Balloon Competition
of te wel de Nederlandse kampioenschappen, twijfelde ik geen |
|
moment. Ondanks de overwinning die Huib
Holsteijn en ik behaalden op de Friese kampioenschappen was onze
overwinning absoluut niet gebaseerd op wijsheid over het wedstrijdvaren.
Daar kwam ik snel genoeg achter toen ik me begon te verdiepen in de
achtergronden van het wedstrijdvaren. Gelukkig in deze tijd van internet
is daar een hele hoop over te vinden en zodoende begon ik mij in te
lezen in deze zeer uitdagende en spectaculaire (top)sport. Na het
samenstellen van het team bestaande uit Ri-Ja Voortman, Richard
Hietbrink en Jurgen Torgensen, konden we aan de slag met onze
voorbereidingen. Ik denk dat ik zeker twee maanden lang, elke dag iets
aan de voorbereiding heb gedaan. Van het trainen van mijn team tot het
eigen maken van Ozi explorer en tot het doorspitten van alle regels en
tasks die ik op het NK zou kunnen verwachten. Ik mocht van Cameron
Balloons hun zojuist vervaardigde TR70 |
huisracer gebruiken om
aan het NK mee te doen. Toen deze met nul uren op de teller binnen kwam
en ik er de eerste vaart mee mocht varen, was het gevoel
onbeschrijfelijk. Het vertrouwen wat ook Cameron hiermee in mij had
gelegd gaf mij een fantastisch gevoel, zeker toen ik tijdens dit NK een
ontmoeting had met Don Cameron en hij ons op een avond assisteerde bij
het op zetten van de ballon. |
|
|
|
Ik heb in de aanloop naar het NK vaak mijn
“commerciële” vaarten misbruikt om de meest uiteenlopende tasks te
oefenen en markers te droppen. Gelukkig vonden mijn passagiers het
allemaal best en vonden ze het net zo spannend als ik. Ik had zo veel
mogelijk informatie verzameld bij de wedstrijdpiloten die aan het NK mee
|
deden. Jan Fokken bleek hierin zeer
behulpzaam en na een zeer gezellige middag, sloot hij af met de woorden
“maak zo weinig mogelijk fouten”. Over die fouten had hij gelijk en ik
heb het jammer genoeg ook moeten ervaren, dat ook ik die zou maken. We
hebben het hier nog niet zo over ballonvaart technische fouten maar over
kleine foutjes die je tijdens de wedstrijd kan maken waar de
wedstrijdleiding je, als ze het zien, gelijk strafpunten voor geeft. Van
het verkeert droppen van een maker, tot het niet goed lezen van je
tasksheet. Voordat je het weet hang je recht boven je doel en gooi je de
verkeerde marker precies in het midden van het kruis. Zeg maar dag met
je handje tegen je 1000 punten. Van grondcontact tot je team die de bus
binnen een straal van 100 meter bij het doel zet, alles kost je
strafpunten. Soms gaat het wat ver maar juist al deze regels zijn er
voor gemaakt om de |
|
wedstrijd zo eerlijk mogelijk te laten
verlopen. Ik zei al eerder “top”
sport en zo heb ik het ook ervaren. Wil je het wedstrijdvaren een beetje
serieus nemen zal je je wel ter degen moeten voorbereiden anders blijft
het gewoon leuk mee doen. Een wedstrijd kent veel meer facetten dan
alleen maar de ballonvaart en juist dat maakt het zo ontzettend gaaf. Ik
heb letterlijk op het puntje van mijn tenen gestaan in de mand met de
adrenaline in hoog tempo stromend door mijn lijf. Ik heb enorm geboft
met het A3 team. |
|
|
|
Ik weet ook zeker dat wij ons tijdens het NK
zeer professioneel hebben neergezet. Ik heb zelf enorm veel geleerd mede
ook dankzij een aantal medestrijders als Jan Fokken, Jan Oudenampsen en
Bert Stuiver. Ondanks je op dat moment ook concurrenten bent gunden ze
mij mijn successen en waren ze altijd bereid om mij iets te leren. Ik
ben als 6e geëindigd maar iedereen weet dat er meer in zat, als ik niet
een paar
“stomme" foutjes had gemaakt. Ik bedank nogmaals de organisatie en alle
observers voor hun grenzeloze inzet tijdens dit NK. I’LL BE BACK!
Jean Louis Becker |
Donderdagavond 28 Mei. Zojuist rolt de
melding via de elektronische kanalen binnen dat de 15e editie van de
Gasballon Landesmeisterschaft morgen door gaat. 12 gasballonnen staan
aangemeld. Het plan was om op vrijdagnacht om 00.00 uur het startvenster
te openen en de ballonnen de lucht in te sturen voor een vaart |
|
tot maximaal zaterdagavond sunset. De Hysplit modellen geven echter aan dat
met de op dat moment heersende winden de ballonnen in het donker de
Noordzeekust voor Nederland of België zullen bereiken. En in het donker
is het nogal lastig en zeker onveilig landen met een ballon. Daarom
heeft de organisatie besloten de start 3 uur verder te schuiven zodat
een eventuele landing voor de kust bij daglicht kan gebeuren.
Ballonvaarders die laag blijven zouden met de huidige informatie Frankrijk
kunnen pakken maar kunnen wel in de knoei komen met de control zone van
Brussel, de hoge winden
waaien naar Engeland. Vrijdagmiddag, ik pik Nienke op het treinstation
van Arnhem op en binnen een uur zijn we bij het startveld achter de
Toekan van het Duitse Gladbeck. De deelnemerslijst is iets |
gewijzigd. 2 teams hebben afgezegd in
verband met ziekte en 1 team heeft zich bij een ander team gevoegd in
verband met het ontbreken van een co-piloot. Het
resultaat is dat er 9 teams aan de start verschijnen, nog steeds een
zeer interessant aantal voor een gasballon wedstrijd. De teams druppelen langzaam binnen en |
zoeken direct een plaatsje aan de rand van Willy's Wiese
waar nog een stevig windje waait. Willy zelf hangt met zijn zoon boven in een
boom om een grote schijnwerper op te hangen. De koffie met heerlijke
koek, gebak, donuts etc. staat allang klaar, dat kun je gerust aan
Willy's vrouw Claudia over laten. Nienke duikt direct in de grote bult
zand en helpt Marita Krafczyk, de presidente van de Deutsche
Freiballonsport, mee met het vullen van haar zandzakken. De teams leggen
hun ballonnen uit en maken deze startklaar om gevuld te worden. David Strassman zet
zijn heteluchtballon op en knalt de blue sky in. De Fransen bouwen het
houten ventiel op de ballon en spreiden daarna het net uit. Rond de
ballon worden vele zandzakken geplaatst en allemaal aangehaakt. De
ballon is nu vulklaar. De briefing |
|
begint om 20.15 uur in het prachtige
clubhuis als alle belangrijke weerdata binnen is. Willy heet iedereen
welkom op deze 15e Nordrhein-Westfalen Gasballon Landesmeisterschaft,
niet te verwarren met het Duitse kampioenschap. De druk op de
pijpleiding is geregeld en men verwacht vanuit de fabriek zo'n 4000 m3
waterstofgas per uur te kunnen leveren. Hiermee kunnen zeker 3 ballonnen
per uur worden gevuld. |
|
|
|
|
Alle teams stellen zich even aan elkaar voor, de meesten
kennen elkaar natuurlijk maar er waren wat nieuwe co-piloten aanwezig.
Willy's zoon Sebastiaan is aangesteld als wedstrijdleider en starter,
zoon Benjamin is verantwoordelijk voor het weer. Willy neemt even
kort het wedstrijdreglement door wat alle deelnemers in |
|
hun bezit hebben. Afgesproken wordt dat het
Franse team met de beroemde "Le Petit
Prince" als eerste gaat vullen, dit is namelijk een netballon en daar
gaat meer tijd in de opbouw zitten dan bij een gewone gasballon. De
start staat op dit moment nog gepland om 03.00 uur, maar dat zou nog
iets kunnen wijzigen in verband met de wind. De startvolgorde zal
plaatsvinden naar gelang de windrichting zodat geen enkele ballon over een andere
heen moet. Benjamin Eimers neemt plaats achter de bar, welke gemaakt is
van een oude gasballonmand en doet het weerpraatje. De zon zal tegen
05.25 uur opkomen, dus tegen 05.00 uur zal er genoeg licht zijn om
eventueel veilig te landen. De wind is nog wat meer uit het oosten gaan
waaien, dus de Noordzeekust zal einde vaart zijn, tenzij er nog piloten
de oversteek |
naar Engeland willen maken. De wind is op
dit moment aan het afzwakken maar men moet vannacht rekening houden met
af en toe een korte toename. Met de huidige berekeningen zullen de
ballonnen na 1,5 uur boven Nederlands grondgebied komen. Willy regelt de
vluchtplannen en zet deze vrij ruim omdat er mogelijk iemand doorvaart
naar Engeland. De starttijd wordt bepaald om 03.30 uur en er wordt nog
even gewaarschuwd dat een ieder minimaal 10 liter water aan boord dient
te hebben waarna de briefing wordt gesloten. |
|
|
|
|
De gastoevoer gaat open en "Le Petit Prince"
begint te bollen. Het is nu voor de crew zaak om de ballon mooi recht in
het net te krijgen. Dit net zit er namelijk gewoon los omheen en als dat
niet goed gebeurt, hangt de hele ballon scheef. Na wat heen en weer
getrek ziet het er allemaal prima uit. Bij een netballon zijn vele
|
handen nodig en zijn we even druk met het
constant verhangen van de zandzakken. Op het laatst wordt de mand
geplaatst en drukken we met elkaar alle zandzakken richting mand en
hangen de zakken om, van het net aan de mand. Ondertussen is men ook al
bezig de andere ballonnen te vullen en dat loopt allemaal voorspoedig.
Af en toe zit er een knik in een slang en dat resulteert in een fraai
gebulder door het donkere bos, de gasten van het naastgelegen van der
Valk hotel moeten raar gedroomd hebben. De volgende briefing staat
gepland om 02.00 uur, dus net even tijd om een kort dutje te doen. Als
de oogjes weer opengaan staan alle ballonnen vrolijk te dansen in de
wind. Willy meldt op de briefing dat het de afgelopen uren af en toe nog
even heftig gewaaid heeft maar op het moment is alles weer mooi stabiel. |
|
Er worden 2 opdrachten gezet voor deze
vaart. Als eerste een doel op het zweefvliegveld "Grote Heide" bij Venlo
en als tweede een afstandvaart met een maximale tijd van 18 uur, dat is
tot aan sunset vanavond. Stuk voor stuk worden alle ballonnen
afgewogen en verdwijnen in de gitzwarte nacht, richting de |
|
Noordzeekust. Als ook de laatste ballon
vertrokken is roept veiligheidsman Hans Jörg
Kramer: "So leute, jetzt machen wir party, die aufpasser sind weg !!!"
Anderhalf uur later zijn we weer thuis en bekijk ik nog even de huidige
tracks via internet, inmiddels hangt het spul net boven Nederland. Ik
doe even een paar uur de ogen dicht en kijk tegen de middag weer naar de
vorderingen. Op het ballonforum was inmiddels een topic gestart en waren
de eerste foto's van gasballonnen al gepost van de ballonnen die in
België zijn gespot. Vanuit Eindhoven, Tilburg en Breda heeft men de
ballonnen in ieder geval ook kunnen zien. Tegen 14.00 uur komt het
bericht dat het team van Haggeny en het Franse team van Rolland met
"Le
Petit Prince" daadwerkelijk onderweg zijn naar Engeland, de rest is veilig in
Nederland en België |
geland. Het laatste bericht van 31
Mei is dat de
2 kanaalvaarders geland zijn in Bedford, Engeland. Mijn foto's komen zo
spoedig mogelijk achter de knop "Ballooning Pictures" te staan. Nienke maakte nog een
viertal korte filmpjes van de start en die kun je bekijken via haar
YouTube pagina. Bennie Bos |