Uitgave Maart 2004

 

1

Friesland Cup

Tekst: Bennie Bos, Foto's: Bennie Bos, Henk Hofman en Wigger Feenstra

 
                 

Op 13, 14 en 15 februari stond de Friesland Cup gepland met als basis en briefingcentrum het grote ballonpand van Herman en Ronnie Kleinsmit in Oudehaske. Ron had mij op de mailinglijst gezet en zodoende bleef ik mooi op de hoogte van de stand van zaken. De wedstrijd zou worden gevaren zonder observers en

men moest zelf zorgen voor kaarten en het nodige gas. Koffie, broodjes en het eten werd door Ronnie geregeld en natuurlijk was de bar ook open. Ik had het plan om op de zaterdagmiddag iets eerder van mijn werk weg te gaan en die kant op te rijden en belde nog even met Ronnie omdat de meteodienst op de radio waarschuwde voor mist op de afsluitdijk én in Friesland. Hij dacht echter dat het wel goed zou komen dus besloot ik maar te gaan rijden. Ronnie had de briefing vervroegd naar 13.00 uur, dat zou ik net niet redden aangezien ik toch nog wel een uurtje onderweg ben naar Oudehaske. In Emmen probeerde de zon door de bewolking te breken en af en toe lukte het om een straaltje op het wegdek te krijgen. Zou ik mijn zonnebril nog nodig hebben?  Echter, hoe verder ik naar het noorden reed, hoe donkerder het werd, het begon zelfs nog lichtjes te motregenen. Voor de loods was het één kleurrijke boel van vrolijk

opgedoste ballonwagens. Ik kwam tijdens de briefing binnen, de sfeer zat er al gelijk goed in en ik werd begroet door diverse mensen die ik al weer enige tijd niet had gezien. Tijdens de briefing werden de opdrachten besproken en de mogelijkheid tot varen. Hylke Feenstra van Ballonsport Haven deed mee met een

oude Warsteiner met een opvallende knalgele top en Jelke Haven, de chef van het bedrijf, die vandaag als crew zou fungeren vroeg of ik met hem mee in de bus wilde om de ballon te volgen. Iemand die goed bekend is in het gebied is natuurlijk een leuke optie om op tijd op de doelen te zijn en daar enkele actiefoto’s te schieten. Besloten werd naar het opstijgterrein in Tjerkgaast te rijden en ter plaatse even te kijken hoe het weer zich ontwikkelde . Het veld was lekker soppig maar aangezien de auto’s half op de weg konden blijven staan, leverde dat geen problemen op. De weerssituatie bleek ook mee te vallen en de teams konden hun materiaal voorbereiden. De tasksheet vermelde 3 opdrachten, allereerst een Judge Decleared Goal, verder een Hesitation Waltz en een Maximum Distance. Vrijdagmiddag had men maar één opdracht kunnen varen en de zaterdagochtend kon men door mist

helemaal niet de lucht in, dus de uitslag kon nog alle kanten op. Nu dus 3 markers om de ranking danig in de war te kunnen schoppen. Het eerste doel lag echter niet erg ver van het startveld verwijderd in de plaats Idskenhuizen, dus corrigeren was haast niet mogelijk en erg stuurbaar was het op dat moment ook niet. Een

paar piloten hadden het plan om laat te starten met de gok dat de wind bij afname ook stuurbaarder zou worden. De kans om het laatste verre doel dan nog te kunnen bereiken voor sunset was dan wel in gevaar. Na een claxonsignaal konden de ventilatoren gestart worden en verschenen er kleurige bollingen in het landschap. Er stond toch nog een aardig knoopje wind aan de grond en een paar piloten moesten even knokken om weg te komen. Als snel verdwenen de ballonnen vanuit ons oogpunt in de nevel. Opvallend wit was de “Friesland” ballon, terwijl deze toch al 300 uur in zijn logboek had staan volgens Minne. Toen Hylke ook was opgestegen, zetten wij de achtervolging in en reden naar het doel in Idskenhuizen, vlak bij de boerderij waar Jelke geboren was. Aangezien het nogal snel ging had Hylke al gemarkerd voor dat wij ter plaatse konden zijn. Dat er ook nog aardige mensen op deze wereld

rondlopen bleek wel uit het feit dat Leny, de vrouw van Mathijs de Bruijn, onze marker ook maar even had afgespoten zodat de positie veilig was. Het uiteindelijke inmeten gingen we later doen zodat we de achtervolging weer konden inzetten. Achteraf bleek de marker van Hylke 260 meter van het opgegeven doel

te liggen. Dat lijkt veel maar er was maar één piloot die beter scoorde op dit doel met 180 meter en de rest lag verder weg. De score leverde Hylke 888 punten op. Verder dus naar opdracht 2, de Hesitation Waltz. Meerdere doelen waaruit je mag kiezen.  Doordat er echter niet veel sturing zat, was alleen het doel interessant wat achter het Nannewijd lag, een groot meer, grenzend aan Oudehaske. Dit was een prachtlocatie om de ballonnen aan te zien komen. Stuk voor stuk doken ze op uit de nevel waarbij sommigen laag over het water aan kwamen. Alle volgteams en een aantal liefhebbers hadden zich hier verzameld en genoten van het schouwspel. Uiteraard was de “Pers” Vito Bus met Henk Hofman en Wigger Feenstra ter plaatse. Terwijl de ballonnen naar het doel koersten, streken verderop een aantal prachtige zwanen met veel gespetter neer op het water, een rijk moment. Mathijs dropt zijn marker op

3,18 meter vanaf het doel alsof het de normaalste zaak van de wereld is, dit leverde hem in deze opdracht 1000 punten op. Johannes Kooistra komt iets te ver rechts uit en begint te slingeren met de marker alsof zijn leven ervan afhangt. Met deze techniek kan hij toch nog 30 meter corrigeren vertelde hij later. (foto onder)

       

    

Helaas is zijn score van 63,30 meter maar genoeg voor 583 punten. Ook Hylke komt nu in zicht maar hij zit veel te ver rechts van het doel. In zijn traject heeft hij ergens een verkeerde beslissing genomen en wordt daarvoor nu afgestraft. Wij rijden de ballon vast tegemoet zodat we de marker direct kunnen afspuiten. Hij

zat er 608 meter naast, goed voor 167 punten. Op naar het volgende en laatste doel, De Maximum Distance. Winnaar van deze opdracht is diegene die de langste afstand maakt tussen startpunt en markerdrop. De marker mag echter de 00 gridlijn op de kaart niet passeren en moet ook nog eens binnen 50 meter van een weg liggen. Deze 00 gridlijn loopt van noord naar zuid op de kaart en het was zaak om zoveel mogelijk naar het noorden bij te sturen om een zo lang mogelijke afstand te kunnen maken. De ballonnen die dus het meest links zitten, hebben de beste kansen, tenzij ze het verknoeien door buiten 50 meter vanaf een weg te gooien. Even rijden wij ons vast in een nieuwe woonwijk in Oranjewoud waar helaas maar één ontsluitingsweg is. Wel zien we daardoor enkele prachtige moderne huizen met enorme grote zwanen op het dak, het symbool van Friesland. Net voordat we willen draaien schieten ons

4 reeën voor de bus langs. Deze woonwijk is gebouwd tussen 2 stukken bos waardoor het woongebied van de beesten gesplitst is. Via een verbindend fietspad renden ze naar het andere bos. Als we onze weg vervolgen komen we door een landschap waar een aantal riante villa’s staan. Enkele vermogend uitziende mensen in een

enorme tuin met vijver zwaaien ons na. “www.ballonsport.nl” schreeuwt Jelke ze nog toe, “potentiële klanten” zegt hij, “een mens moet tenslotte ook eten”. Straks maar even terug met een stapeltje folders. Hylke gooit de laatste marker langs een weg in een weiland. “We meten hem direct even naar de weg toe, dan kunnen zij vast landden en de ballon inpakken”, gniffelt Jelke. Hij springt over een stapel bramenstruiken en spuit de marker af en we meten de afstand van marker naar het hart van de weg en spuiten deze met verf die zó fluoricerend is dat hij bijna wel nucliair moet zijn. De gemeten afstand was 13.40 meter dus ruim binnen de 50. Nu is het nog belangrijk wat de afstand vanaf de startplek tot deze plek is en wat de anderen er vanaf gebracht hebben. Terug in de bus begint het meneer te jeuken aan de benen en blijken er vele bramenstekels in zijn broek te zitten. Ik weiger hem

echter hierbij te helpen, je hebt zo je principes. Op zoek naar de landingsplaats van de ballon komen we in het nabijgelegen Mildam. De ballon lag achter een boerderij met 5 graansilo’s, had Hylke doorgebeld. Ze waren vanaf de straat niet te zien, dus op zoek naar de silo’s en de bijbehorende boer. De man was het plastic aan

de zijkant van zijn koeienschuur aan het afspuiten met een hogedrukspuit terwijl zijn hond van het merk schapenhoeder zenuwachtig probeerde in de waterstraal terecht te komen. De weg naar het achter gelegen landgoed was bezaaid met hoge bulten koeienstront. Geen probleem, de shovel werd uit de kast getrokken en de rijbaan werd keurig voor ons glad gemaakt. Wie zegt dat Friezen stugge mensen zijn. Jelke bedankte de man voor zijn service en schonk hem een vaatje bier, hij zou zich vanavond niet vervelen. Na een ritje van een paar honderd meter over een betonbaan troffen we enkele bekende gezichten naast een mand vol modder en andere bruine stinkende organische drek. En wie moet dát vanavond weer schoonmaken?? Alles achter in de bus gemikt en terug naar de doelen om de markers in te meten. Een fijne nieuwe regel in wedstrijdland is, dat doelen die verder dan 200 meter

vanaf een referentiepunt liggen (kruispunt e.d.), mogen worden opgemeten met de GPS. Hoe vaak hebben we in het verleden niet vele honderden meters moeten meten met een meetlint. De 2 eerste doelen moesten wel met de hand gebeuren omdat daarbij naastgelegen kruispunten konden worden gebruikt. De Maximum

Distance werd uiteindelijk gewonnen door Minne Minnesma met een afstand van 20 kilometer en 460 meter, dus 1000 punten. Dat hier de meest noordelijke positie erg belangrijk is zie je aan het feit dat Hylke een afstand scoorde van 19 kilometer en 590 meter en daarmee maar 250 punten krijgt. Na al het gemeet moesten de gastanks natuurlijk nog vol. De ballonvaarders in Friesland hebben de beschikking over een onbemande propaantank naast een gasdepot. Enkele teams stonden al druk te tanken. Eén van de piloten liep rond met vreemde vlekken op zijn gezicht, het bleek opgedroogd bloed te zijn. Hij was bij de start even onoplettend geweest met de Quick release welke hem op het hoofd was geslagen toen hij deze ontkoppelde. Het leek allemaal erger dan dat het was. Een ieder heeft bij deze pomp een eigen unieke sleutel en ontvangt vanzelf een rekening over de hoeveelheid gebruikt gas. Mathijs

beschikte echter niet over een dergelijke sleutel en moest deze dus even lenen. Gerke Kleinsmit wilde zijn sleutel wel even afstaan, en Hylke wilde dit natuurlijk ook wel doen. “Ik geef Airmiles” zei Hylke. “Da’s handig, “zei ik, “die kun je dan weer inleveren bij Ad voor een ballonvaart”. Het was duidelijk, we werden allemaal een

beetje melig van de honger en snel tankten we ook onze lege flessen weer vol en vervolgden onze weg.Op de basis was het al gezellig druk en konden de piloten worden gedebriefd. Iedereen zat wat met elkaar te keutelen, de één dronk een bakje koffie of een pilsje, de andere bekeek de foto’s die digitaal op het grote scherm verschenen, en weer anderen bekeken de foto’s die ze hadden meegenomen van andere evenementen. Wij kropen even aan de bar omdat het eten nog niet klaar stond. Even later klopt Jan Fokken mij op de schouder, “Ik zei toch altijd, als er iets te eten valt is die Bos er ook bij” en hij laat mij een foto zien waarbij ikzelf naast een groot spit sta waarop een compleet varken lekker knapperig bruin wordt gebakken. Waar komt dit bewijsmateriaal nou weer vandaan??? Ik dacht dat ik mijn sporen zorgvuldig had uitgewist. Nou heb ik helemáál trek en gelukkig geeft Ronnie het buffet vrij. Lekker chinezen

terwijl we de foto’s op het scherm bekijken. Met een volle buik kruip ik weer achter het stuur en kijk terug op een erg leuke middag. Zondagochtend was de laatste vaart gepland en helaas was ik niet in de gelegenheid om naar Friesland te rijden. Toen ik die avond de foto’s van die vaart zag, moest ik wel even slikken.

       

      

Enkele prachtige scenes van ballonnen die stilhangen op centimeters boven het doelkruis. De foto’s geven het beeld van de Fly-in, een opdracht waarbij het doel vaststaat maar waarbij de piloot zelf zijn opstijgplaats mag kiezen. Dit uiteraard vanaf een bepaalde afstand naar het doel. Jan Fokken presteerde het om zijn

marker op 32 centimeter vanaf het hart van het doelkruis neer te leggen. De droom van elke piloot. Ook Pieter Kooistra doet dit zeer verdienstelijk met 46 centimeter. Jan Oudenampsen gaat verder op

2,55 meter gevolgd door roekie Hylke met een score van 2,9 meter, absolute topklasse. De piloten maken zich hierna op voor de laatste marker, een Judge Decleared Goal waarbij Pieter de kortste afstand neerlegd, 6,63 meter. Jan Fokken had hierbij geluk want hij moest zijn blauwe marker nu van grote hoogte gooien en miste op een haar na een geparkeerde auto. De wedstrijd was weer gestreden. Alle gegevens gaan op de ballonbasis van Ronnie in de computer en met het rankingsysteem van Mathijs komt vast te staan wie de beste piloot van dit kampioenschap is geworden. De man uit het Friese Oosterwolde, Jan Fokken heeft het weer geflikt en kan deze titel bijschrijven in zijn succesvolle status.

Op de foto van links naar rechts, organisator Ronnie Kleinsmit, Mathijs de Bruijn op plaats 2, Jan Fokken als Friese Kampioen en Camiel Zetstra neemt namens Pieter Kooistra de derde prijs in ontvangst. Hieronder nog even het complete overzicht van de scores in de juiste volgorde na 6 opdrachten.    Bennie Bos

            

Ranking

        

Competitor

name

Total Score Task
1
Task
2
Task
3
Task
4
Task
5
Task
6
1 4 J Fokken 5061 1000 500 989 583 1000 989
2 1 M. de Bruijn 4543 976 734 1000 417 417 999
3 7 P Kooistra 4212 798 167 500 757 990 1000
4 3 H Feenstra 3615 500 888 167 250 813 997
5 6 J. Kooistra 3469 993 417 583 726 167 583
6 11 R van Veen 3055 583 744 333 333 729 333
7 2 H ten Dam 3013 333 694 942 627 250 167
8 8 M Minnesma 2989 250 83 83 1000 583 990
9 5 C. Hartendorp 2848 598 1000 417 83 500 250
10 9 J Oudenampsen 2436 0 250 764 167 838 417
11 10 EJ Stoffel 2406 0 333 990 500 83 500
12 12 H Kleinsmit 2330 417 583 250 664 333 83
Event Director : Ronnie Kleinsmit © Mathijs de Bruijn
               

              
 

2

Zutphen Ballooning gewijzigd

Tekst: Alain Schepers, Foto's: Bennie Bos

 
        

Zutphen Ballooning verruilt gemeente Zutphen voor Terwolde.  Zutphen Ballooning ondergaat in het lustrumjaar ingrijpende wijzigingen. De naam Zutphen Ballooning verandert in Westfalen Ballooning en het grootste ballonevenement van het land verhuist van de uiterwaarden op de Bronsbergen in Zutphen naar de

uiterwaarden in Terwolde. “De redenen voor de wijzigingen zijn van verschillende aard”, legt organisator Herman Kleinsmit uit. “Allereerst liet hoofdsponsor Outokumpu weten te stoppen met de sponsoring van het evenement. Dat was een domper. Outokumpu heeft jarenlang Zutphen Ballooning een warm hart toegedragen en dan is het begrijpelijk dat ze na een paar jaar een andere weg in slaan. Niettemin voor ons als organisatie een fikse tegenvaller.” Een tweede reden om te verhuizen is de samenwerking met horecagelegenheid Vesting De Bronsbergen. Kleinsmit: “Sinds dat we de ballonnen oplaten in de uiterwaarden op de Bronsbergen zijn we te gast geweest bij Vesting De Bronsbergen. Altijd tot onze grote tevredenheid. De toekomstplannen van Zutphen Ballooning en de visie daarop van de eigenaar van Vesting De Bronsbergen waren niet meer hetzelfde. Hierdoor is besloten de

samenwerking voor wat betreft het evenement in goede harmonie te beëindigen.” De derde reden betreft de samenwerking met de gemeente Zutphen. “De afgelopen jaren hebben we ons zó vaak verbaasd over de werkwijze en de houding van het college en het gemeentebestuur ten aanzien van evenementen, zoals

Zutphen Ballooning, dat we besloten hebben uit te wijken naar een andere gemeente”, aldus Herman Kleinsmit, die verder niet inhoudelijk op de zaak wil in gaan. Zutphen Ballooning, nu dus Westfalen Ballooning, genoemd naar de nieuwe hoofdsponsor, wordt gehouden op donderdag 1, vrijdag 2, zaterdag 3 en zondag 4 juli. De ballonnen stijgen elke avond om 20.00 uur op bij vakantiepark De Scherpenhof. “We zijn erg blij met onze nieuwe hoofdsponsor en de nieuwe locatie, die ook pal aan de IJssel ligt.  Deze wijzigingen voelen aan als een nieuwe start in het lustrumjaar. Dat wordt uitgebreid gevierd met tenminste tien special shapes, waaronder enkele zeer bijzondere zoals een Schotse doedelzakspeler van vijftig meter hoog. Dankzij deze nieuwe start kunnen we onze toekomstplannen verder vormgeven, namelijk jarenlang het grootste, maar vooral het mooiste ballonevenement van Nederland blijven.”

Herman Kleinsmit en Alain Schepers zijn bereikbaar via email.  Alain Schepers.

     

Nederland kent 2 "Westfalen" ballonnen, de PH-WGN en de PH-WFG. Deze laatste, al wat oudere ballon uit 1990, is weer van stal gehaald en wordt weer opnieuw in het Nederlandse register ingeschreven. Dit heeft waarschijnlijk te maken met de nieuwe sponsor van dit evenement. De geplaatste ballon bij dit artikel is een nieuwe Duitse ballon. De piloot op de onderste foto is Remmelt Neef en hij vaart meestal op de PH-WGN. Bennie Bos

                
 

3

Portugal Hot Air Balloon Transcrossing

Tekst en Foto's: Joop de Wilde

 
          

Soms is het leven vol verrassingen. Op het moment dat de meteo in Nederland aankondigt dat er alleen maar regen en kou te verwachten zijn, stromen er wat e-mailtjes binnen met een uitnodiging om deel te nemen aan de derde editie van de Portugal Hot Air Balloon Transcrossing. Een ballonevenement waarbij 25 teams in

7 etappes vanuit het uiterste noorden van Portugal naar de Algarve trekken in het zuiden. De Portugese Ballooning Club, het Portugese Verkeersbureau op de Ambassade in Den Haag, de vliegmaatschappij TAP en de Portugese Organisatie Maatschappij Realizar regelen in goed onderling overleg de nodige reispapieren, hotelboekingen en reisfaciliteiten in Portugal. En zo sta je dan een week later met balloncollega´s uit Frankrijk, België, Zwitserland, Engeland, Verenigde Staten, Slowakije en Portugal in het zonnetje in Braganza, een van de meest noordelijke plaatsen in Portugal. De formule van de Portugal Hot Air Balloon Transcrossing is simpel maar lijkt een gouden formule. Op de route van het noorden naar het zuiden van Portugal zijn zeven etappeplaatsen. Je arriveert in een etappeplaats ergens in de loop van de middag. Dezelfde avond wordt er op het centrale marktplein of in het stadion

van die stad een nightglow gehouden en wordt er, als het weer het toelaat getethered. De volgende ochtend vroeg wordt er vanaf dezelfde plek een ochtendvaart gemaakt en na deze vaart vertrekt het hele circus naar de volgende etappeplaats waar die avond weer een nightglow gegeven wordt. Braganza, Het zou misschien

eentonig worden als Portugal niet een grote verscheidenheid van landschappen biedt op je reis van het noorden naar het zuiden. Zoals gezegd startte het evenement in Braganza. Dat leverde voor de piloten niet onmiddellijk de aller zwaarste opgave op. Braganza is weliswaar omringd door bergketens maar van de stad tot aan de bergen is er sprake van een heuvelachtig gebied waar meer dan voldoende landingsmogelijkheden zijn. De openingsceremonie, georganiseerd door de Portugese Balloon Club en Realizar is bijzonder sfeervol. Zoals zovele Portugese steden ligt Braganza op een heuvel waarvan de top gekroond wordt door een oud kasteel. Aan de voet van de fortificatie, op een dorpspleintje worden de openingstoespraken gehouden en de glazen geheven op een mooi evenement. Het pleintje is net groot genoeg om Benoit Simeons uit België te kunnen laten vertrekken met zijn cloud hopper. Benoit zweeft

zachtjes op het avondwindje over de smalle straatjes en huizen rond het kasteel. Er is zo weinig wind dat hij een tussenlanding kan maken op de binnenplaats van het kasteel. Daarna stijgt hij weer op, drijft buiten de kasteelmuren, over Braganza om ergens in een buitenwijk te landen. De volgende ochtend begint het

spektakel voor iedereen. De temperaturen overdag zijn een graad of 23 maar ´s morgens vroeg vriest het en ligt er rijp op het stadionveld. Ik vaar samen met John Hole uit Engeland de Rover ballon. Als de zon opkomt en de rijp langzaam verdwijnt drijven wij met een knoopje of 4 over Braganza. Aantrekkelijk wordt het pas buiten de stadsgrenzen. Het landschap is glooiend tot heuvelachtig van kleine stukjes gras, tot ruig terrein en gewas. Het landschap kent maar één geweldig nadeel voor ballonvaren en dat geldt in heel Portugal: alle leidingen lopen boven de grond. Hoogspanning- en telefoondraden all over the place. Dezelfde dag reizen we met zijn allen 175 kilometer naar het zuiden. Lamego, deze plaats heeft een beduidend hogere moeilijkheidsgraad dan Braganza. Steile bergen, diepe ravijnen waarbij de valleien veel steiler en ontoegankelijker zijn dan b.v. in Zwitserland. En

dan wreekt het zich dat de meteo voorspellingen wel erg algemeen zijn en dus de betrouwbaarheid gering. In een vlak landschap is dat met een proefballonnetje en eigen waarnemingen nog wel op te lossen als er sprake is van een redelijk stabiele atmosfeer. Bij een open sky met verraderlijke windsnelheden op enige hoogte rond

de bergtoppen kan het leiden tot onaangename verrassingen. Wie laag in het het dal/ravijn bleef had weinig last van de wind. Wie op gelijke hoogte bleef met de weg langs het dal, die zich langzaam omhoog slingerde naar de top van de berg werd geconfronteerd met plotseling toenemende wind en moest de keus maken met hoge snelheid tegen de heuvel op te landen of over de top te gaan zonder de zekerheid te hebben of daarachter nog wel landingsplaatsen waren. Dat leverde uiteindelijk grote problemen voor een aantal piloten op en drie redelijk beschadigde ballonnen en grote problemen voor een aantal volgcrews die ballon, bemanning en passagiers ergens van een bergwand moesten zien te plukken. John Hole eindigde met de Rover ballon net onder de top van de berg. Met een oud Portugees boertje van 76 jaar als gids moet ik kilometers omrijden om via karrensporen en ezelpaden tot op 200 meter van de

ballon te komen. Een opgave die zonder de vierwiel drive terreinwagen absoluut niet gelukt zou zijn. Viseu, Ook de derde etappeplaats, Viseu ligt in bergachtig terrein. Viseu ligt werkelijk in het hart van de wijnstreek waar de beste Portugese portwijnen vandaan komen. Het dal in de windrichting is echter breder en vlakker.

  

         

De vaart heeft daardoor een aanzienlijk rustiger verloop dan de dag er voor. Vanuit de lucht liggen de kleine lieflijke Portugese dorpjes verspreid over de berghellingen. Uitgebreide druivenvelden worden afgewisseld met akkers, boomgaarden en stukken ruig terrein waar het makkelijk landen is. De hulp en de ontvangst van de

lokale bevolking is overal een feest. Ballonnen zijn nog vrij onbekend in Portugal en een ballonlanding ontaard al gauw in een volksfeest waarbij iedereen helpt om de ballon in te pakken en bemanning en passagiers eindigen in het lokale dorpscafé of een eenvoudige woning voor locale lekkernijen. Sneeuw, De dagen er na slaat het weer om. Er staat veel te veel wind om ´s morgens in Viseu ballon te varen. Dat komt niet helemaal ongelegen omdat iedereen daardoor de kans krijgt vroeg te vertrekken naar het prachtige Estrella Nationale Park. In het park ligt als een puist in het landschap de hoogste berg van Portugal. Over slingerende wegen met scherpe haarspeldbochten rijd je door één van de mooiste gebieden van Portugal. Het landschap om de berg heen zinkt steeds verder weg en de weg naar de top heeft heel wat verrassingen in petto: de uitzichten op het dal, een stuwmeer op anderhalve kilometer

hoogte en uiteindelijk de top die nog dik in de sneeuw ligt. Er wordt druk geskied en met sledehonden gereden. Vanuit 23 graden in het dal staan we op een winderige top onder een stralend blauwe hemel op 2 kilometer hoogte in de sneeuw. Verder naar het zuiden wordt het landschap steeds vlakker. De bergen liggen

achter ons en prachtige glooiende hellingen komen er voor in de plaats. Een meer ideale plaats om ballon te varen lijkt moeilijk te vinden. Alleen zit het weer ons nu tegen. Bewolking waaruit van tijd tot tijd behoorlijk regen valt maken een aantal vluchten onmogelijk. Voldoende tijd dus om de imponerende marmergroeven rond Estremoz, Borba en Villa Vicosa te bezoeken. In deze marstadjes is marmer een relatief goedkoop bouwmiddel. Alle deurposten, raamkozijnen, fonteinen en zelfs de stoepen zijn van marmer. SERPA, Serpa lijkt zo weggelopen te zijn uit de geschiedenis. Het ligt boven op een top van een heuvel en vanaf de oude kasteelmuren weet je onmiddellijk waarom het kasteel hier werd gebouwd. In alle richtingen heb je een magnifiek uitzicht over het omringende landschap en was het dus de ideale vestigingsplaats voor de heersers over het gebied. Het oude stadscentrum is omgeven door de oude

fortificaties van het klooster en het indrukwekkende aquaduct. Helaas nog steeds veel wind dus stijgen er maar drie ballonnen op die zonder uitzondering ergens in Spanje landen. Het is de laatste stopplaats voor Villa Real de St. Anthonio aan de kust van de Algarve op de grens met Spanje.

     

      

Einddoel van een unieke reis per ballon door Portugal. Daar nemen we afscheid van de vrienden van de Portugese Ballon Club en van de vrienden van het Organisatie Bureau Realizar die op een voortreffelijke wijze de hele karavaan door Portugal hebben geleid. Via Farao, Lissabon en Porto brengt TAP-Air Portugal ons terug naar Amsterdam. Voor meer informatie en foto's over ballonvaren in Portugal kijk je hier. Joop de Wilde

                   
 

4

 Waterstoffabriek in Nederland?

Uit de krant "Het dagblad van het Noorden", Foto: Bennie Bos

 
         

Onderstaand bericht las ik in "het dagblad van het Noorden", een krant uit onze regio. Direct kreeg ik visioenen over gasballonnen die ook gebruik zouden kunnen maken van dit gas. Kan dit een opleving van de

gasballonvaart in Nederland betekenen? Wie weet wat de toekomst brengt. Het krantenbericht van 2 maart: De Eemshaven in Groningen is een ideale locatie voor de eerste waterstoffabriek van Nederland. Bovendien moet het Noorden een voortrekkersrol krijgen bij de ontwikkeling van waterstoftechnologie, algemeen beschouwd als de energiebron van de toekomst. Dit toekomstvisioen ontvouwen vooraanstaande (energie)deskundigen. Als Nederland ervoor kiest voorop te lopen in de ontwikkeling van deze technologie, heeft het Noorden daarbij de beste papieren om daar invulling aan te geven. Vooral Groningen heeft met de Gasunie en de Eemscentrale sterke troeven in handen om Nederland op dit gebied een leidende rol in Europa te geven, betogen de deskundigen. Alders is zelfs bereid de gasvoorraden onder de Waddenzee aan te boren om met de opbrengst te werken aan de

verdere vervolmaking van de nog prille waterstoftechnologie. Bij waterstoftechnologie wordt uit (aard)gas waterstof gewonnen waaruit in speciale brandstofcellen elektriciteit kan worden opgewekt waarmee bijvoorbeeld auto's kunnen worden aangedreven.    "het dagblad van het Noorden"

  

 

5

"Ik wandel graag door de lucht"

Uit de krant "Het belang van Limburg", Foto's: WHGP

 

"Ik wandel graag door de lucht", aldus ballonvaarder Jan Timmers. 2.500 keer heeft Jan Timmers, 8 keer Belgisch kampioen, al in de lucht gehangen. Hij vertrekt dan vooral vanuit Kelchterhoef, binnenkort een

officiële opstijgplaats voor ballonnen. De aanvraag bij de 'regie der luchtwegen' loopt, dan heeft Houthalen- Hechtere een eigen Aërodroom, en Jan Timmers een goede stek. In 1983 zag Jan Timmers een ballon overvaren, dat was toen nog zeldzaam. "Ik ben gaan zoeken naar een ballon, na mijn tweede vaart was ik verkocht. Ik wilde zelf varen. In die tijd was ik aan het bouwen en heb nog speciaal bijgeleend, zodat ik zeker les kon volgen. Tegenwoordig kost een brevet ook al 20.000 euro. Ik was de eerste piloot in de hoek Antwerpen, Brussel, Luik. Nu zijn we met twaalf". Zijn eerste vaart als piloot was vanuit Kelchterhoef en al die jaren is hij daar blijven hangen. Waarom? "In theorie mag je overal opstijgen.  Behalve in de bebouwde kom. Maar je voelt dat de overheid meer regels wil, daarom willen wij op tijd een vergunning. De gemeente heeft die intussen aangevraagd bij de 'regie der luchtwegen'. Kijk, je zit in Kelchterhoef ver van dieren en mensen. Bovendien ben je midden in de bossen beschut tegen de wind. Als ze eenmaal in

Kelchterhoef de lucht instappen, weten ze niet waar ze zullen landen. Een ballon is geen vliegtuig, je bent nog altijd afhankelijk van de wind. Maar soms kun je die ook naar je hand zetten. Ik ben ook al eens in

Kelchterhoef vertrokken en weer in Kelchterhoef geland. Gewoon voor de kick. En ook een keer na een vaart van 36 kilometer in Hengelhoef. De opstijgplaats in Kelchterhoef trekt intussen ook een hoop 'spotters' aan. Vaak zijn het kinderen die gek zijn op die grote ballonnen en hem goed in de smiezen houden. Eén gezin uit Herk-de-Stad volgt ons zelfs tot aan de landing. Ze maken er een sport van". Jan Timmers woont in Helchteren, in de boerderij die eens van zijn ouders was.  Hij vaart geregeld over zijn eigen huis. "Zo maak ik mijn vrouw en dochter wakker. De honden reageren ook. Ze blaffen, maar beseffen niet dat ik daarin zit. Houthalen-Helchteren is vanuit de lucht trouwens één van de mooiste gebieden van Belgie. Als de heide bloeit is het prachtig. Of in oktober als de bladeren kleuren. Onze gemeente is zo mooi, omdat ze gevarieerd is. Je hebt er natuur maar ook landbouw, woonkernen en industrie. Alles eigenlijk". In de winter vaart Jan Timmers niet. "In Oostenrijk en Zwitserland is januari, februari het hoogseizoen

omdat daar de temperatuur stabiel is. Het is dan namelijk koud en droog. Hier is het in de winter vaak nat en in de modder kunnen we niet landen. Wel op sneeuw. Vanaf Pasen beginnen we en dan varen we de hele

zomer. Je hebt mensen die 's avonds gaan fietsen. Wel, ik wandel na mijn werk door de lucht". 'Na zijn werk', want ook al is hij acht keer Belgisch kampioen, hij kan van het varen niet leven. "Ik ben al blij als ik uit de kosten kom. Een ballon kost al gauw 50.000 euro en ik heb er al 4 versleten, reken dus maar eens uit. In Belgie moet het trouwens goed varen zijn. We hebben 300 ballonnen, verhoudingsgewijs de meeste ter wereld", zegt Timmers. Timmers heeft ook al meegedaan aan het Europese kampioenschap, daar eindigde hij derde. Maakt hij als piloot van zo'n druk varend land kans op de eerste plaats?  "Nee, want je kan onze budgetten niet vergelijken met die van de buurlanden. Ze gaan met meer ballonnen naar een wedstrijd. De slechtste piloot sturen ze voorop. Die zoekt dan de wind uit voor de rest. Daar kunnen wij het dus niet tegen halen. Dit jaar mogen we met vier ballonnen naar het wereldkampioenschap in Australie. Wel, we gaan maar met drie". 

krant "Het belang van Limburg"

    
 

6

Sneeuwvaartje in Nederland

Tekst en Foto's: Henri van Bommel

 

Ballonvaart op zaterdag 28 februari in de sneeuw, en dat “gewoon” in Nederland. Vrijdag op zaterdag nacht viel er in onze omgeving aardig wat sneeuw. De zon kwam vroeg op een scheen over het prachtige winterlandschap. Hoewel ik geen vaart gepland had ging ik aan de slag om de condities te bestuderen. Het zag er prima uit. Een westen wind van zo’n knoopje of vier, de meteoroloog zag het ook zitten. Ik belde Dutch Mill om de vaart aan te melden. “Je bent de eerste” kreeg ik te horen en kreeg de tip mee om maar een dikke jas aan te trekken, daar had zelfs de meteoroloog niet aan gedacht. Verder geen bijzonderheden. Even snel crew en een paar gelukkige passagiers geregeld en we waren op pad naar ons opstijgveld in Deurne (Noord Brabant). Eigenlijk zonde om voetstappen te zetten in zo’n maagdelijk wit veld. Maar ja, alles heeft z’n prijs. We legden een zeil onder de ballon. Misschien overbodig maar zo houden we de ballon schoon. Vertrek ging soepel. Ik riep Volkel tower op en deze was tot mijn verbazing actief geworden. Zo zie je maar, ook in het weekend is er tegenwoordig oorlog. De controller stuurde me naar 500 voet. Op zich prima, alleen op die hoogte stond niet al te veel wind. Na zo’n 45 minuten mocht ik naar 1500 voet waar ik wat meer wind oppikte. Na ruim anderhalf uur besloot ik te landen. Bijzonder was dat beneden 100 voet AGL de wind 180 graden draaide. De boer die ons verwelkomde had dit gezien en vroeg zich af hoe ik de ballon naar zijn veld stuurde, iets wat ik me ook

nog steeds afvraag. Staande landing natuurlijk. De champagne was koud zoals ook de jonge klare voor de uiterst gastvrije boer , de heer van de Berkmortel. Henri van Bommel

 

    

 

7

Een ijskoud record

Tekst: Bennie Bos, Foto's: Benoit Simeons

 

    

14 Februari, Valentijnsdag. Een dag die zeker bijgeschreven gaat worden in de ballonrecordboeken. Al maanden had ik een foto op mijn pc staan van 2 piloten in een drukpak in een hypobare kamer. Het was een

streng geheim project maar ik had een sterk vermoeden wie deze twee heren zouden zijn en wat ze wilden gaan doen. Gezien het drukpak moest het iets met extreme hoogte zijn. Er bleek zelfs nog een derde persoon mee te doen. Eén dag voor de poging kreeg ik een mailtje vanuit Belgie van Benoit Simeons. " Bennie, als er morgen geen mist is zullen wij proberen het hoogterecord te verbreken met 2 ballonnen. Opstijging ongeveer 11.00 local time in St. Hubert. Je bent hartelijk welkom. De kans om te varen is 40 procent". Wat was het grote geheim?  Bob Berben en Benoit Simeons gaan met de "Reebok" ballon naar een hoogte wat hun een nieuwe titel op moet leveren. De "Reebok" heeft een grootte 160. Tevens staat Philippe de Cock met zijn splinternieuwe Ultra Magic ballon klaar om solo een recordhoogte te gaan bereiken. Philippe had de ballon speciaal voor deze vaart besteld. Het

avontuur eindigde voor Philippe na 1 uur en 10 minuten waarbij hij een hoogte haalde van 9300 meter, absolute topklasse. Bob en Benoit leggen de lat nog een aanmerkelijk stukje hoger. Schrik niet, maar de heren

gingen door tot de superhoogte van 12106 meter !!!! Ze bleven hiervoor 1 uur en 40 minuten in de lucht. Van te voren was de hele vaart in de Hypobare kamer van de Belgische luchtmacht gesimuleerd. 45 minuten voor aanvang van de vaart gingen de heren aan het pure zuurstof om te zorgen dat alle stikstof uit het bloed werd gehaald om hiermee decompressie ongevallen te vermijden. Dit soort ongevallen kan iemand fataal worden. Tijdens de gehele vaart bleef men pure zuurstof inademen. Een ander indrukwekkend gegeven was de temperatuur. Die was op deze extreme hoogte -71 graden Celsius. Met deze lage temperatuur kan alles wat van plastic is, breken en een gevaar opleveren. Radio's, transponder, horloge, GPS, alles moest worden verwarmd. Maar ook de bediening van de brander en de gaskranen op de flessen werden verwarmd. "We ondervonden geen problemen met de waakvlam maar

het werd wel steeds moeilijker naar mate we hoger kwamen, alles liep goed. Op deze hoogte kun je duidelijk zien dat de aarde niet plat is" aldus Benoit. Een oproep van een vliegtuig naar Maastricht Airport,

"Maastricht, what kind of aircraft is that at 39000 Feet???" Om een indruk te geven, een Boeing vliegt op 37000 Feet. De vaarten van beide ballonnen zijn zonder problemen verlopen. Er wordt voor de komende newsletter van de KBBF een uitgebreid verslag geschreven. Bob heeft me dit verslag beloofd zodat jullie het later nog kunnen lezen. Van mijn kant een enorme felicitatie aan de 3 heren voor deze ongekende prestatie. Een week na de vaart van deze 2 ballonnen las ik een persbericht van de BBC over David Hempleman-Adams, de man die in September nog in een open rieten mandje over de Atlantische oceaan is gevaren. Hij kondigde aan dat hij met een gewone ballon en mand naar grote hoogte zou willen gaan, Het record lag volgens hem op 11 kilometer. Ik denk dat hij inmiddels beter weet en zich nu afvraagt of hij de hoogte van Benoit en Bob nog kan verbeteren. Op de foto, Bob Berben en Philippe de Cock tijdens een interview.   Bennie Bos

                              
 

8

Spotters Corner

 
        

Kubicek Balloons

 

      

De nieuwe ballon voor Geert Pals, PH-GPS, vrijwel identiek aan de

PH-GPM maar nu van Kubicek

Ultra Magic Balloons

   

      

    

PH-FDT, de nieuwe Cameron A-300 voor Virgin.

De ballon is vernoemd naar het trouwste

crewlid van het bedrijf, Frank den Turck

Een nieuwe Cameron A-275 in de stal van

Ballonsport Haven uit het Friese Idskenhuizen.

      Het kenteken wordt PH-LKA

          

Kubicek Balloons

  

   

Ultra Magic Balloons 

   

   

De nieuwe Cameron A-300 voor Aerostat Ballonvaarten is klaar. Kenteken is PH-SMR

           

Ultra Magic Balloons

Kubicek Balloons

Ultra Magic Balloons

       

PH-ROF, een Kubicek BB37 voor

Action Ballooning uit Joure

Net besteld !!! een Cameron Z-160 voor Greetzz,

Frank de Goede en Piet Hooijen. Kenteken PH-SND

    

Kubicek Balloons

Ultra Magic Balloons

Kubicek Balloons

 

2 prachtige nieuwe ballonnen voor Bert ter Horst van Marberts Ballonvaarten. Beide van het merk Cameron en het type Z-160. Kenteken Hassink Drukkers is PH-WJH en kenteken Beemsterkaas is PH-BMK

   

De prachtige "Churchill Dog" is af. Hier zie je hem

op de testinflate. Lindstrand is er erg content mee en wil hem gaan gebruiken op de nieuwe folders.

Een nieuwe Cameron special shape, Nudie. De mascotte van de sponsor voor het komende wereldkampioenschap ballonvaren in Australie. Nudie is een kinderdrankje.

          
 

9

Ultramagic over de Aconcagua

Tekst: Ultra Magic

 

       

Tijdens hun deelname aan een ballonmeeting in Los Andes in Chili, hebben Josep M. Lladó Costa (eigenaar Ultra Magic) en zijn vriend Rafel Vilarrubias een poging ondernomen om de hoogste berg van Amerika met een hoogte van 6960 meter te overvaren. Het weer leek perfect en de overtocht ging goed, maar na een vaart

van 2 uur op 7,5 kilometer hoogte werd de ballon gegrepen door hevige turbulentie en werd men gedwongen te landen onder extreem zware condities in een erg afgelegen gebied. Josep en Rafel hadden beide verwondingen aan het hoofd maar bleven bij bewustzijn en waren in staat om via de radio contact te leggen met een vliegtuig waaraan ze hun positie konden doorgeven. Het personeel van het vliegtuig waarschuwde onmiddellijk de reddingsdiensten. Deze waren echter ook al door de volgcrew op de hoogte gebracht van de situatie. 2 helikopters vlogen naar het gebied maar konden niet landen door de zware wind in het gebied. 2 groepen "Andinistas", locale bevolking, maakten een voettocht van vele uren maar kon niet eerder dan zondagochtend de 2 piloten bereiken. Op hetzelfde moment slaagden de helikopters er nu wel in te landen en konden de mannen verplaatsen naar het ziekenhuis in Mendoza

alwaar ze nu herstellen van hun verwondingen. Josep en Rafel, en waarschijnlijk velen met hen, zullen deze vaart niet snel vergeten. Op het moment dat dit bericht is geschreven is Josep weer uit het ziekenhuis en houdt zich bezig met de retrieve van de ballon.   Ultra Magic

    
 

10

Stichting Abraham Hopman

 
       

Abraham Hopman - eerste luchtvarende. Op 29 september van dit jaar is het 200 jaar geleden dat de eerste Hollandse piloot in de toenmalige Bataafse Republiek de vaderlandse bodem verliet. In 1804 steeg Abraham Hopman op met een ballon vanuit de stad Rotterdam. Honderd jaar eerder dan de geboorte van de

gemotoriseerde luchtvaart door de vlucht van gebroeders Wright. Om deze mijlpaal in de Nederlandse geschiedenis van de luchtvaart luister bij te zetten is de Stichting Abraham Hopman in het leven geroepen. De stichting zal in nauwe samenwerking met de Afdeling Ballonvaren van de Koninklijke Nederlandse Vereniging voor de Luchtvaart (KNVvL), het komende jaar een aantal evenementen organiseren om het 200-jarig luchtvaartjubileum te vieren. Meer informatie daarover zal de komende weken en maanden gepubliceerd worden op de website www.abrahamhopman.nl  De allereerste keer dat mensen los kwamen van de aarde in een gecontroleerde vlucht was in 1783. In november van dat jaar stegen de gebroeders Joseph en Etienne Montgolfier op vanaf het plein voor het kasteel van Versailles. In de laatste jaren van de achttiende

eeuw werd het oplaten van luchtbollen, zoals ballonnen toen vaak werden genoemd, redelijk populair. Vooral bij grote feesten en evenementen werd vaak geprobeerd het publiek te vermaken met ballonopstijgingen. Ook in Nederland zijn een aantal opstijgingen van bemande en onbemande ballonnen uit die jaren bekend. Toch

duurde het tot 1804 voor er een Nederlander zelf een ballon liet bouwen en er het luchtruim mee koos. Abraham Hopman werd op 14 maart 1770 geboren in Leiden. Aanvankelijk was hij bontwerker maar werd later stoffenfabrikant en instrumentmaker. Hij woonde eerst in Rotterdam en verhuisde later naar Haarlem. Hij was al vroeg in zijn leven geïnteresseerd in wat men toen de "luchtscheepvaart" noemde. Hij bouwde een aantal ballonnen in de vorm van beesten. Deze "luchtbollen" stegen allemaal onbemand op. Vanaf de geboorte van de bemande ballonnen was al sprake van gas- en heteluchtballonnen. De ballon van de gebroeders Montgolfier was een heteluchtballon waarbij de verwarming van de lucht plaatsvond door het verbranden van een mengsel van stro en wol. Maar al snel werd de gasballon, die ontwikkeld was door de Franse natuurkundige Charles, veel populairder. In de

gasballon werd gebruik gemaakt van waterstof dat op de plek van de opstijging werd gemaakt door vitriool (zwavelzuur) over ijzer- of zinkspaanders te gieten. De reden dat de gasballon snel populairder werd dan de heteluchtballon was dat de gasballon minder kwetsbaar was en bij een kleiner volume meer hefvermogen had.

Het grootste gevaar voor beiden typen was brand aan boord. De heteluchtballonnen waren vaak gemaakt van zijde en er werd een open vuur in gestookt om de lucht te verwarmen. De waterstof voor de gasballonnen was zeer brandbaar en leidde vaak tot ongelukken. Abraham Hopman volgde de mode van zijn tijd en koos voor een gasballon die hij de naam "Lust tot Onderzoek" gaf. Om zijn ballonnen te kunnen vullen met waterstof moest hij een uitgebreide installatie bouwen voor de productie van het gas. Het ging verschillende keren mis. Het materiaal, waaruit zijn ballonnen waren gebouwd, was poreus en de installatie voor de productie van waterstof had onvoldoende capaciteit. Daardoor mislukte een aantal opstijgingen die hij vanuit Amsterdam wilde maken. Deze vluchten waren in de kranten uitvoerig aangekondigd en mensen konden tegen betaling de opstijgingen bijwonen. Door het

mislukken van de ballonvaart ontstond er gemor en brak er bijna een volksopstand uit van mensen die zich bedrogen voelden. Het leverde Abraham Hopman de bijnaam Abraham Fopman op. Tot hij zich op 29 september 1804 revancheerde door vanaf het terrein van "De Unie" in Rotterdam het luchtruim te kiezen. Erg

ver kwam hij niet. Volgens publicaties uit die tijd had hij "enige ongemakken in de bovenlucht" en raakte zijn kompas onklaar. Daarom liet hij gas uit de ballon ontsnappen en kwam bij Schiedam weer aan de grond. Volgens sommige omstanders had hij verder in de hoogte dan in de breedte gereisd. De eerste Nederlandse ballonvaart eindigde tegen een slootkant waardoor Hopman uit de mand stuiterde en in de sloot terechtkwam. Bevrijd van het gewicht van de luchtreiziger steeg de ballon weer op en landde uiteindelijk in een bos van het landgoed "Backershagen" in Wassenaar. De geschiedenis van de eerste Nederlandse piloot en ballonvaarder Abraham Hopman zal uitgebreid beschreven worden in een boek, over de geschiedenis van de Nederlandse ballonvaart, dat rond de jubileumdatum zal verschijnen. De woordvoerder van de Stichting Abraham Hopman is Joop de Wilde en hij is bereikbaar

via 033-4942126 of mobiel 06-53264063 of via email. Website www.abrahamhopman.nl   Joop de Wilde  

      

De gebruikte afbeeldingen hebben niets te maken met Abraham Hopman. Materiaal is er bijna niet, wat bekend is heb ik al in het magazine gebruikt bij een eerder artikel over Hopman.   Bennie Bos

               
 

11

Hoe ver gaat een "verzameling"

 
       

Werkelijk walgelijk wat ik de afgelopen week onder ogen kreeg. Een Duitse verzamelaar bood op de Duitse E-Bay site een officieel document aan over een ongeluk met een Schroeder heteluchtballon welke in 1999 in West-Duitsland in de hoogspanning heeft gehangen. Het aangeboden stuk, waar inmiddels al niet meer op geboden kan worden, bevat onderzoeksrapporten, uitslagen en veiligheids aanbevelingen met betrekking tot dit ongeval. Er zaten zelfs foto's bij. Dit is privé materiaal en alleen voor de betrokkenen en ik vraag me dan ook af hoe een "verzamelaar" hieraan kan komen. Gelukkig werd er op dit stuk geen bod uitgebracht tijdens de periode waarin kon worden geboden. Mocht dit stuk weer ergens opduiken, hoop ik dat niemand het in zijn hoofd haalt dit aan zijn verzameling toe te voegen. 

Bennie Bos

          
 

12

Wij Gaan Down Under

Tekst en Foto's: Bennie Bos en Alex Jan Barends

 

          

Ons vliegend beestenspul is bekend over de hele wereld. Vorige maand las je nog het avontuur van de kikker van Herman Kleinsmit in Australie en Nieuw Zeeland en op dit moment is er weer een enorm vliegend Nederlands beest op weg om vele mensen aan de andere van de wereld te gaan vermaken. Enige tijd geleden

werd ik namelijk gebeld door een enthousiaste Alex Jan Barends. “Bennie, ik vertrek in maart samen met Dinand naar Nieuw Zeeland en we blijven daar maar liefst 6 weken met de Haan”. “We gaan een website opzetten en doen regelmatig verslag via de laptop”. De website is inmiddels actief en daar staan al de nodige foto’s op. De haan is de grootste Special shape van Europa en is eigendom van de Familie Barends uit Enschede/Losser en werd in 2000 gemaakt bij Cameron Balloons in Engeland. De Haan heeft een gewicht van 435 kg en is 46 mtr hoog. De breedte is 69 mtr en heeft een inhoud van 160.000 cu/ft. Vincent en Alex-Jan hebben de haan vrijdag 5 maart afgeleverd op Schiphol. Vervolgens is de

PH-AAN op zaterdag 6 maart vertrokken met Asiana Airlines richting Seoul. Daar kan hij de vleugels even laten rusten om vervolgens door te vliegen naar Aukland waar hij hopelijk op 9 maart om 10:30 uur zal

landen. Hij moet dan nog door de douane en aangezien Dinand het één en ander aan rookwaren heeft meegegeven, hopen wij dat hij op tijd beschikbaar is voor het eerste evenement in Masterton.

   

   

De naam die men meestal gebruikt, "The Cock" is gewijzigd naar het iets netter klinkende "The Rooster", dit om eventuele problemen te voorkomen. Het gehele programma en de linken naar de websites van de evenementen waar de haan te zien zal zijn staan keurig vermeld op de site wijgaandownunder.nl alwaar je ook een berichtje in het gastenboek kunt achterlaten.  Alex en Dinand vertrekken op 18 maart. Bekijk ook even de andere site van Alex-Jan, Extreme Ballooning.   Bennie Bos en Alex-Jan Barends

    
 

13

Ballondag 2004

Tekst: Bennie Bos, Foto's: Jan Hetebrij

 
           

Voor 6 maart stond de jaarlijkse Ballondag in Oosterwolde Gelderland op mijn kalender. Vroeg uit de veren dus want de mooiste items zijn natuurlijk als eerste verkocht. De parkeerplaats voor dorpshuis “De Heerdt” stond om 10.00 uur al helemaal vol met auto's van alle deelnemers. De familie Doornewaard heeft weer bulten werk

verzet om deze dag weer van de grond te krijgen en alles zag er dan ook gelikt uit. Al vroeg kwam de grote groep bezoekers op gang en zat de sfeer er al gauw in. Het is dan ook een meeting waar piloten, crew en liefhebbers elkaar weer ontmoeten na een, hoofdzakelijk ballonloze winterperiode. Een groot projectiescherm vertoonde diverse mooie ballonfoto's van allerlei evenementen en de exposanten hadden hun tafels weer vol liggen met alles wat maar met ballonvaren te maken heeft. Nienke heb ik een tijdlang niet weer gezien want die sloeg met Jan en alleman aan het ruilen. Stickers, ansichtkaarten, pins en certificaten wisselden snel van eigenaar. Ze heeft haar collectie weer mooi op peil gebracht. Ikzelf kocht onder andere een leuk boek van Anthony Smith met het verhaal over zijn gasballon "Jambo" en een boekje over de ballonhaven Etten-Leur wat net op de markt is. Bij de lage entreeprijs kreeg men een consumptiemunt en verder was er in de keuken van alles te koop. Al gauw zaten de tafels dan ook vol met luid kakelende ballonvaarders. In de tweede ruimte begon net de live uitzending van de Lokale Omroep Elburg en daar werd ook aandacht besteed aan Texaco Elburg Ballooning , een ballonevenement vlak in de buurt op 15 mei. Pieter Kooistra vertegenwoordigde Lindstrand Balloons met een compleet opgebouwde mand. Hij was net terug uit Engeland en had daar toevallig de prachtige nieuwe "Buldog" shape zien varen welke net uit de Lindstrand

fabriek was gerold. Kubicek Balloons werd vertegenwoordigd door Niels Kon, en hij had de nieuwe Kubicek Demonstrator inclusief mand opgesteld. Ik stel voor om de ballondag 2005 in een hoge hal te houden zodat we ook de aanwezige ballonnen kunnen rechtzetten, lijkt me een geweldig sfeertje. Als ze dat in Engeland

kunnen, waarom hier dan niet? Of zouden wij geen hallen hebben van 30 meter hoog? Eén ding viel mij tegen de middag echt op, het was vele malen drukker dan de voorgaande jaren. Kwamen er toen vooral crewleden en liefhebbers, nu waren er ook zeer veel piloten aanwezig. Blijkbaar ziet men de fun van een dergelijke meeting ook wel in. Patrick van Dijk van Wilco Air was aanwezig voor Cameron en had vele Cameron artikelen uitgestald voor de verkoop. Verder showde hij de mogelijkheden van de borduurmachine van Cools Belettering & Reclame. Geert Plukker had ten slotte zijn model ballon uitgestald en liet via diverse foto's de charme van deze hobby zien. Later op de dag werden er buiten nog drie modelballonnen opgebouwd. Al met al een leuke meeting die het bezoeken zeker waard is. De volgende ballondag staat gepland op 5 maart 2005.  

Bennie Bos

         
 

14

Ongewone wedstrijdopdrachten

Verzameling: Jacqui Paul, Foto's: Thomas Fink

 
        

“Ongewone opdrachten voor ballonwedstrijden”, de titel van een verzameling kleine verhalen verzameld door Jacqui Paul. Jacqui deed een oproep aan een aantal piloten om eens hun ervaringen met zelf bedachte opdrachten op papier te zetten. Er blijkt nog erg veel variatie te zijn. Mogelijk zet het een aantal van jullie

aan het denken voor een leuk funwedstrijdje. Bedenk wel dat niet alle hierna genoemde varianten vrij zijn van gevaar. Een greep uit de verhalen: Bill M.

Ik heb eens een leuk wedstrijdje gevaren in Albuquerque, al heel wat jaren geleden. In mijn mand moest ik een crewlid met een fiets meenemen. Buiten een bepaalde cirkel op de kaart mochten we landen en het crewlid uit de mand zetten. Deze moest dan zo snel mogelijk terug fietsen naar het startpunt van de ballon. Het waren verschrikkelijk slechte fietsen. We wonnen niet. In de jaren 70 deed ik mee aan en vossejacht. We moesten zo dicht mogelijk bij de vos landen. Wilma Piccard was de vos en ik moest zo snel mogelijk naar haar toe rennen en haar zoenen. Hier was ik vierde.Een andere keer deed ik me aan een tijdrace. Op de top van de ballon werd een stopwatch vastgemaakt en deze moest bij de koud inflate worden gestart. We mochten niet meer dan

een uur varen. Na de landing werd de ballon snel neergehaald en de stopwacht weer ingedrukt. Alle vaarten minder dan één uur waren geldig en toen werd gekeken wie de langste afstand had afgelegd. De verste ballon won, wij niet. Sam – Midden jaren 70 deed ik mee aan de Ierse Nationals en ook daar hadden we enkele fun

opdrachten. Om te beginnen een omgekeerde vossenjacht. Eerst moesten alle jagers de lucht in en 5 minuten na de laatste ballon startte de vos. Het was dus zaak voor alle jagers om zo veel mogelijk af te remmen. We mochten bijvoorbeeld kleine rubber ballonnen onder de mand binden om zo onze snelheid te verkleinen door net de grond aan te raken. Dit werd niet gezien als grondcontact. Ook herinner ik mij een race met emmers water. Elk team kreeg een lege emmer en drie meter touw. Elke ballon vertrekt en probeert water te scheppen uit één van de vele meren waar ons gebied over beschikt. Na de landing meet een observer de hoeveelheid water in de emmer. Bij een windsnelheid van 12 knopen is dit echter een lastige klus. De emmer werkt namelijk als een behoorlijk anker in de handen van de piloot. Enkele snuggere luchtvaarders wilden de emmer niet verliezen en bonden het uiteinde van het touw vast

aan de handvaten van de mand. Ook deze keuze was niet erg slim want diverse manden gingen diep door het water en diegene die er wel in slaagden om water mee te nemen op de verdere vaart, verloren dit bijna allemaal bij de harde landing. Een prachtige opdracht. Of de bier race. Elke piloot krijgt een flesje van Ierlands

beste bier met de bedoeling om zo dicht mogelijk bij een pub te landen, daar naar binnen te gaan met het ongeopende flesje, het label te laten signeren door de kroegbaas en zo snel mogelijk weer terug te zijn op het startveld. Maar ja, probeer dat maar eens. Het is namelijk erg moeilijk om éénmaal ín een kroeg, deze weer te verlaten. Dan hadden we nog een visvaart. En vossenjacht met als extra de mogelijkheid om in het meer waar men overheen kwam, vanuit het mandje met een hengel, vissen te vangen welke dan weer extra punten opleverden. De meeste ingeleverde vissen waren echter verdacht hard en bevroren. Zelfs ballonvaarders liegen dus over de hoeveelheid vis die ze hebben gevangen. Mike Cleaver – Bij ons in Australië hebben we af en toe viswedstrijden. De “vis” is een helium gevuld ballonnetje aan een touw van 30 meter. Deze “vissen” hangen op diverse locatie's in onze

vaartrichting. De opdracht is om één of meer van deze “vissen” te vangen. Hetzelfde idee als een Keygrab. Op een evenement in 1997 had men teams gevormd van 2 ballonnen. De ene ballon neemt een parachutist mee omhoog welke weer op het startveld moet landen. De tweede ballon moet weg zijn voordat de para naar

beneden komt en de clue van dit alles is dat beide ballonnen zo dicht mogelijk bij elkaar moeten landen. De winnende score was 8 meter, mand naar mand. Eigenlijk was het een beetje creativiteit van de crew want nadat de eerste ballon was geland zorgde de crew ervoor dat de tweede ballon precies op de aanhanger kon landen en zo werd deze naar de andere ballon gereden. Maar toch, dit team was wel winnaar want de auto hoefde de ballon maar 75 meter te verplaatsen.  Team 2 behaalde 150 meter en team 3 200 meter. Een andere ongewoonlijke opdracht die we af en toe uitvoeren op de Canberra Festival Balloon Fiesta (en dit doen ze volgens mij in Warstein ook) is para-ballooning. Ballonnen starten op weg naar een Fly-in doel. Aan boord is een parachutist en gezamenlijk stijgen ze naar 3000 voet. De para heeft hetzelfde doel als de ballonvaarder en land zo dicht mogelijk bij het doel.

De ballonvaarder gooit zijn marker zo dicht mogelijk op het kruis. Beide afstanden woren opgeteld en dat is de score van dat team. De winnaar van vorig jaar was Paul Gibbs met een gecombineerde afstand van 6 meter. Jean Klein – Op een meeting in Luxemburg veranderde ik de Fly-in een klein beetje. In plaats van markers

gaf ik de piloten kleine rubber eendjes met de bedoeling dat ze deze op het startveld in enkele speelbadjes moesten gooien. De kinderen vonden het geweldig. Wat ik niet leuk vond is dat enkele piloten de eendjes hadden gevuld met water. Stel je eens voor dat zo’n eendje op het hoofd van één van de omstanders terecht was gekomen. Carson & Martha – In plaats van markers gebruiken wij soms wel eens waterballonnetjes die van te voren gevuld worden. Elke ballonvaarder neemt er 6 mee omhoog. Een trouw crewlid dient als doel. Hij staat met een wasmand op de piloot te wachten als deze nadert. De piloot moet het waterballonnetje in de mand gooien. Op het moment van gooien echter moet het crewlid op de grond liggen met de mand voor zich. Dit moet men op 3 verschillende locaties doen. Voor dit spel heb je wel toegewijde crew nodig. Maar het is wel enorm lachen.

          
 

15

ZLT verkoopt eerste luchtschip

Tekst: Zeppelin Luftschifftechnik, Foto: Christian Michel

 
        

Zeppelin Luftschifftechnik heeft een Zeppelin NT aan de Japanse luchtschipfirma Nippon Airship Corporation verkocht. Het contract werd op 2 maart op de thuisbasis Friedrichshafen getekend door de bedrijfsleiders van ZLT, Dr. Bernd Sträter en Günter Schwenk alsook de president van NAC, Hiroyuki Watanabe. “Een mijlpaal”

noemt Dr. Bernd Sträter de ondertekening van de koopakte in de hangar in Friedrichshafen. 6 jaar na de eerste vaart van de “Zeppelin Nieuwe Technologie” (NT) wordt nu het eerste luchtschip verkocht. De koper is het Japanse Nippon Airship Corporation welke het schip in Japan gaat gebruiken voor reclame en rondvluchten. De Japanners hebben daarbij ook een oog op de wereldtentoonstelling in Aichi Japan in 2005. Het was een lange weg voordat het contract werd ondertekend. De onderhandelingen en gesprekken hebben bijna 2 jaar geduurd en konden nu met de ondertekening succesvol worden afgesloten. Zoals het er nu uitziet zal het luchtschip in juni dit jaar aan de Japanners in Friedrichshafen worden overhandigd. Na de afnametesten wordt het schip via diverse Europese metropolen waaronder Moskou naar Japan gevlogen. Het schip zal een gedeelte van de legendarische route rond de wereld

van de LZ 127 Graf Zeppelin in 1929 volgen. Bij de toenmalige landing in Tokyo kwamen bijna 100.000 toeschouwers het toestel van dichtbij bekijken. Tot op de dag van heden heeft de mythe van Graf Zeppelin in Japan nog niks van zijn aantrekkingskracht verloren.   Zeppelin Luftschifftechnik

    
 

16

Opblaasbare EK 2004 Zuil

Tekst en Foto: Promobile

 
           

De opblaasbare EK2004 Reklame zuil.    

 

Het ideale object voor de aankomende EK2004 voetbalwedstrijden en alle toekomstige wedstrijden.    

De opblaasbare zuil is voorzien van een voetbal bedrukking met een speciale "pocket" in het midden waar iedere onderneming zijn eigen reklame kan aanbrengen.    

In deze speciale "pocket" kan eenvoudig een vlag, banner of cardboard met tekst worden geschoven.      

Zeer eenvoudig in gebruik, zeer lange levensduur (zeker ook voor het WK2006 te Duitsland).     

Binnen enkele seconden is het object gereed voor gebruik.

     

De zuil is 3 meter hoog en heeft een diameter van 70 centimeter, de prijs is inclusief blower transporttas, scheerlijnen en grondharingen.

De opbouwtijd is 30 seconden.

Uitvoering conform afbeelding met neutrale pocket voor wisselteksten.

De levertijd is 2 weken.

Prijs ex btw is Euro 999,-- per stuk. Info bij Promobile products, tel. +31 (0) 74 2783384

       
 

17

Uitnodiging voor een galapresentatie

Tekst en Foto's: Ben Bläss

 

  

Uitnodiging voor een galapresentatie. Op 22 april 2004 vindt in de toneelzaal van de Veluwehal, Nieuwe Markt 6 te Barneveld een exclusieve galapresentatie plaats van de enige multimedia show ter wereld over de ballonvaart met als motto: DE FASCINERENDE WERELD VAN DE BALLONVAART. Er zullen weergaloze beelden

vertoond worden van ballonmeetings in Europa, Amerika en Azië, die op het ritme van droomachtige muziek in elkaar overvloeien. Daarbij zullen de meest spectaculaire special shapes (van het vrijheidsbeeld tot een ouderwetse stoomlocomotief, een reusachtig kasteel tot een doedelzakspeler van 55m hoog) hun opwachting maken. U zult een professionele presentatie beleven, die binnen en buiten de ballonwereld als uniek beschouwd wordt en in heel Europa tot Amerika toe veel succes oogst. Er gaat een totaal nieuwe wereld voor u open, die garant staat voor een onvergetelijke avond. De meest tot de verbeelding sprekende series, o.a. een presentatie van een Gordon Bennett Race, zullen op een groot projectiescherm vertoond worden. Voor piloten,

crewleden, ballonfreaks en relaties een unieke gelegenheid, om van de presentatie te genieten, die door korte maar kleurrijke verhalen wordt ingeleid. Aanvang: 19.30 uur. Entree: € 5.00 p.p. De totale opbrengst komt ten goede aan gehandicapte sporters in Nederland.

     

 

Auteur: Ben Bläss, Groen van Prinstererlaan 3, 3771 CC Barneveld, Tel/fax: 0342 49 28 29 of Email

Zegt het voort… Het aantal plaatsen is beperkt! Reservering per e-mail is mogelijk en gewenst!   Ben Bläss

    
 

18

Wereldrecord Luchtschip

Tekst: Bennie Bos, Foto: Kubicek

 
    

Op 20 Februari steeg Nikolay Galkin van het Russische Augur team op met een heteluchtschip. Dit luchtvaartuig van het merk Kubicek is één van de eerste luchtschepen welke gebouwd is door de ballonfabriek in Tsjechië en draagt het type AV1. De bedoeling van het team was om het duurrecord met een luchtschip te verbeteren. Het oude record stond al 12 jaar vast op iets meer dan 5 uur. In een prachtig sneeuwwit Rusland maakte Nikolay zijn vaart en bleef maar liefst 6 uur en 4 minuten in de lucht en verbrak hierbij het oude record met bijna een uur. De temperatuur bij de start was -33 graden Celsius. Het team heeft het record bij de FAI ingediend en claimt hiermee een nieuw wereldrecord op de vaartijd met een heteluchtschip BX4.

Bennie Bos

        
 

19

Affiche Gordon Bennett 2004

 
  

Dit affiche kwam ik een half uur voor publicatie van dit nieuwe magazine tegen op internet.

 

Ik vond hem beslist de moeite waard om even te laten zien.

        

De kleurrijke prent is gemaakt door Cathy Picard.

      

Op de vraag of dit familie van . . . is, moet ik met een vraagteken antwoorden.

       

Mogelijk dat iemand van jullie mij dit kan vertellen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 

 

 

 

 

Bennie Bos

   
 

20

Tot slot

Tekst: Bennie Bos, Foto: Irene Flaggl

 
   

Het weer veranderd langzaam en de lente komt weer binnen handbereik. De tripjes voor 2004 staan al op de kalender en met een lijst vol ballonevenementen beloofd het nog wat te gaan worden. Laat dus maar komen die zomer. Ik ontving een TV tip van Marcel Groothuizen. Op donderdag 18 maart zend Discovery channel een programma uit over ballonvaren en dit begint om 16.00 uur. De foto hiernaast is één van de velen die ik ontving van Irene Flaggl, de meeste van jullie kennen haar beter als Irene Homan. Ze maakte met deze nieuwe Kubicek in Januari al diverse prachtige alpenvaarten. Een hoogtepunt was zeker de tocht met 3 ballonnen van Innsbruck naar Venetië. Ik ben jullie weer dankbaar voor de vele reacties de afgelopen maand. Blijf ze sturen, alles is welkom. Ook informatie over ballonzaken, groot of klein, een kleine tip kan uitgroeien tot een groot artikel. Een fijne dag verder, Bennie Bos