Uitgave 60 - Mei 2007 - Jaargang 5

1

Gasballon Landesmeisterschaft

Tekst: Bennie Bos, Foto's: Bennie Bos, Nienke Bos en Klaus Gayer

“Het was koud !!”, was de eerste reactie van de bemanning van de gele gasballon toen Nienke en ik met de volgauto arriveerden op een mooi open stukje grasland aan de westkant van het Duitse Erfurt waar het team zojuist was geland. De 13e editie van het Landesmeisterschaft gasballonvaren werd ditmaal uitgevochten

vanuit het Duitse Gladbeck. Een locatie die steeds meer aan populariteit wint. Het strak gemillimeterde grasveld achter het van de Valk restaurant, een prachtig opstijgterrein met clubhuis en vaste waterstofgas-aansluiting. Tijdstip van handelen, het paasweekend. De tent was opgebouwd en de tafel prachtig gedekt met de heerlijkste lekkernijen, de Duitsers houden van gezelligheid tijdens dit soort dagen. De schijnwerpers stonden langs het veld opgesteld omdat de start midden in de nacht plaats zou vinden. 12 gasballonteams waren onderweg naar de noordkant van het Ruhrgebied om met elkaar een mooie wedstrijd te varen. Onze Teutonen vrienden namen deel met 2 ballonnen. De bevriende piloot Rainer Herkenhoff had Nienke en mij gevraagd of we tijdens deze wedstrijd wilden crewen en de ballon wilden volgen, een leuke uitdaging. Op vrijdagmiddag tegen 17.30 uur arriveerden we met de volgauto op

het startveld waar een aantal andere teams al druk bezig was met het vullen van de vele zakken ballastzand. Naast de tent stond de oude blauwe “Kabelanschluss” netballon al te glimmen in de zon die regelmatig tussen de bewolking doorglipte. Een concurrerend Belgische team wilde al direct mijn dochter in hun team inlijven

omdat ze een kei in zandscheppen is. Sorry M., vandaag even niet. Op dit veld is plaats voor 15 gasballonnen dus met de 12 aanwezige deelnemers was er genoeg plaats. De 1000 kubieke meter ballon, mand, sleeptouw en lege zandzakken werden uitgeladen waarna de bus netjes aan de rand van het veld geparkeerd werd. Het was niet eens zo warm maar als je 80 zandzakken te vullen hebt, heb je al gauw de zweetdruppels aan je neus hangen. Het “leuke” is dat meer dan de helft van deze zakken na de start weer leeggegooid moet worden. Werkverschaffing heet dat. Enkele crewleden van een ander team wogen elke gevulde zak afzonderlijk af met een unster. Sommige piloten willen namelijk precies weten hoeveel kilo’s ze mee omhoog nemen. Een aantal teams plaatsten hun mand aan de rand van het startveld waarbij de enveloppe op het hogere gras van de buurman werd getrokken.

Willie vroeg vriendelijk om dit de volgende keer niet meer te doen omdat hij graag vrede wil houden met de eigenaar van het aangrenzende stuk land. Het Franse team was druk bezig om het houten ventiel te monteren op de voor deze keer van een zwart net voorziene “Petit Prince”.

Belgische piloten Bob Berben en Reginald Geerinck hadden hun handen vol aan de voorbereidingen en aan alles kon je zien dat ze zeker in de top 3 terecht wilde komen. Vol discipline deden ze hun werkzaamheden. Een hele lange checklist werd afgewerkt en de slaapplaats voorbereid met een speciaal luikje in de mand zodat je je benen zelfs buiten de mand kon steken om recht te liggen.

Vandaag ging hetelucht piloot Marc Kegels (links op foto) met het Belgische team mee omhoog, en ook hij was zeer gemotiveerd. Naast hem op de foto, Reginald Geerinck en de koningin van België. De Belgen maakten gebruik van de Quick Release om de ballon op te zetten, een techniek die je vaker meer ziet bij

gasballonnen. Doormiddel van een strop om het midden van de ballon is het niet meer nodig dat 3 a 4 crewleden de ballon bij het eerste deel van het vullen aan de grond houden. Af en toe was er even tijd om wat plaatjes te schieten. Nienke heeft sinds kort ook een nieuwe camera en dit was een mooie kans om alles te testen, zowel overdag als ’s nachts. Deze foto’s kun je uiteraard vinden op haar eigen webstek “Airdreams.nl”. Om 19.00 uur de eerste briefing, het vullen van onze ballon werd even onderbroken en alle piloten verzamelden zich in het rode clubhuis waar Willie Eimers en zijn zonen alle meteogegevens via het grote scherm kunnen tonen. Buiten stonden tafels opgesteld voor de bezoekers, crewleden en de passagiers. Via luidsprekers kon iedereen meeluisteren wat er binnen gezegd werd met als bijzondere achtergrond de reeds opgebouwde ballonnen die geduldig stonden te wachten.

De opdracht is simpel. De ballon die in een tijd van 19 uur de langste afstand aflegt is de winnaar. Ja, dat lees je goed. We hebben het hier dus niet meer over een ballonvaart van 1 tot 1,5 uur. Elke minuut langer dan 19 uur levert strafpunten op. Er zal vanaf middernacht worden gestart, de 19 uur wordt vanaf de

starttijd van elke ballon afzonderlijk gerekend en zo zal dus elk team waarschijnlijk voor zaterdagavond 20.00 uur weer aan de grond staan. Willie waarschuwt nog even nadrukkelijk de crew, hij had namelijk een machinegeweer aangeschaft. Na het vertrek van de ballon moest al het resterende zand weer keurig door de achterblijvende crew op de zandhoop gegooid worden. De eerste die betrapt zou worden dat hij het zand ergens anders uitstrooide zou worden neergeschoten. Het kwam namelijk wel eens voor dat het zand netjes gedumpt werd in het hoge gras van de buurman. Men hoefde die zware zakken dan niet zover te sjouwen. Op het scherm bij de briefing verschenen de mogelijk trajecten en daar zaten nogal wat mogelijkheden in. Bleef te ballon laag, dan ging het richting Luxemburg, Frankrijk maar zou men in de problemen komen doordat een stukje van België doorkruist moest worden en daar is het

verboden om in het donker te varen. Door iets hoger te varen zou men dit alles kunnen omzeilen en via Duitsland in Frankrijk terecht komen. Het hoogste traject vertoonde een 90 graden slag naar het zuidoosten waarbij het richting Praag in Tsjechië zou gaan. Uiteraard stond daar ook de meeste wind en was dit de optie voor de piloten die serieus voor de titel wilden gaan en een lange afstand wilden maken.

Tijdens de briefing kregen de piloten een lijst uitgereikt met daarop de mobiele nummers van alle piloten maar ook het nummer van de crew van elk team, bijzonder handig. De briefing was een kwartier aan de gang toen de rust bij de ballonnen omsloeg naar een wild heen en weer slaan, er stak plotseling een stevig windje op.

De briefing wordt onmiddellijk onderbroken en alle teams haasten zich naar hun ballonnen. Onze ballon had op het moment van het onderbreken van het gasvullen in verband met de briefing net genoeg hefvermogen om zichzelf overeind te houden. Het is geweldig om te zien hoe snel mensen de nieuwe windsituatie inschatten. Eimers junior sprong in onze mand en knoopte direct de touwen die aan de onderste ring van de ballon zitten vast aan de mand om te voorkomen dat de onderkant van de ballon door een windvlaag in de ballon wordt geslagen en het geheel zodoende als parachute kan gaan werken. De wind heeft er dan nog veel meer vat op. Ook werkt een half gevulde ballon als zeil en daarom werd direct weer het vullen van de ballonnen hervat. Vanaf dat moment bleef de wind onrustig. Soms leek het even af te zwakken maar spontaan stak het de kop weer op. Het was vandaag erg moeilijk om de

foto’s in het donker te maken. Wij werken in deze situatie met een camera op een statief en een langere sluitertijd. Voorwaarde is dan wel dat het onderwerp stil staat. In verband met de windvlagen werd besloten om de ballonnen te laten starten op volgorde van de windrichting zodat er geen enkele ballon over een

andere ballon heen hoefde te varen. Dat betekende dat de “Petit Prince” als eerste zou vertrekken. De bemanningen treffen de laatste voorbereidingen. Reginald hijst zich in een heel dik pak, hij zal het zeker niet koud hebben vannacht. Velen waren jaloers op zijn outfit. De mensen die de lucht in gaan maken nog even gebruik van het toilet in het clubhuis en eten nog even wat in de tent. Het is middernacht en het afwegen en launchen begint. Vlak voor de start zijn er nog enkele zaken die moeten gebeuren. Zo moet de vulslurf geopend worden. Deze wordt dicht gemaakt nadat de ballon gevuld is en de “Tröte”, de metalen aansluiting op de gasslang verwijderd word. Dit dicht maken gebeurd met een touwtje constructie en is nodig omdat de ballon aan de grond onderhevig is aan de wind en er daardoor wat gas uit de ballon kan worden gedrukt. Laat men echter de vulslurf tijdens het opstijgen

dicht, ontstaat er een gevaarlijke situatie. Als een gasballon opstijgt, zal de luchtdruk afnemen, ofwel de krachten die aan de buitenkant op het gas drukken worden minder. Hierdoor zal het gas uitzetten. De ballon is gemaakt van een niet-elastisch materiaal en daardoor kan het gas enkel naar buiten via de openstaande

vulslurf. Testen hebben aangetoond dat als een dergelijke gasballon op zou stijgen met een gesloten vulslurf, deze op ongeveer 300 meter hoogte uit elkaar knalt. Tevens moet er bij een nachtstart nachtverlichting worden gevoerd. Aan een speciale kabel onderaan de mand hangen rode en witte knipperlichten waardoor de ballon op afstand te zien is. Meestal wordt dit direct na de start van de ballon buitenboord gehangen. Soms vergeet men dit echter omdat er bij een start in het donker natuurlijk een heleboel dingen tegelijk gebeuren en dan wordt er vanaf de grond geschreeuwd “Nachtbeleuchtung raus”. Stuk voor stuk worden de ballonnen nu opgelaten. Bijna alles gaat zoals het hoort te gaan. Bij het starten van een kleine gasballon met een inhoud van 640 m3 blijkt het geheel net iets te zwaar te zijn en moet 1 persoon de mand verlaten. Hij wordt vervangen door 5 zakken zand. Die kun je

tenminste ongestraft overboord gooien. Piloot Horst von Hagen stijgt op maar drijft richting de bosrand. Zijn lift is niet snel genoeg om deze te ontwijken. “Eén zak zand eruit”, schreeuwt de ballonmeister vanaf de grond. Normaal heeft een piloot altijd een zak zand in zijn handen voor een geval als dit.

Deze piloot moest de zak nog van de haak halen en dat lukte hem niet erg snel. Toen de zak eindelijk overboord ging, viel deze met een harde plof op 1,5 meter afstand van de geparkeerde auto van wedstrijdleider Rolf Eck. Het zou een fraaie deuk geweest zijn. Het was rond kwart over 12, de blauwe

“Kabelanschluss” netballon is aan de beurt om op te stijgen. Hij staat helemaal afgezonderd van de andere ballonnen op een klein veldje achter de tent. Als de ballon is afgewogen, gaan de handen los en kan de bemanning aan de vaart beginnen. Op het moment dat ik de ballon zie verdwijnen in het donker, ervaar ik een enorm gevoel van rust en blijf de ballon minuten lang in het donker nastaren. Als ik uiteindelijk terugloop naar het grote veld, kom ik Nienke tegen en zij vertelde mij dat ze deze start ook als heel bijzonder had ervaren. Raar, terwijl we het al zo vaak hebben gezien, gaf het opstijgen van juist deze oude ballon een prachtig gevoel. Pas later die dag toen we thuiskwamen snapte ik wat er gebeurd was, althans in mijn beleving. Ria vertelde wat er die nacht was gebeurd. Een goede vriend van ons gezin, een man van 84, bleek die nacht in alle rust te zijn overleden . . . op hetzelfde moment dat

deze ballon aan zijn volgende avontuur begon. Voor mijn gevoel was Taco aan boord van deze ballon, de oudste ballon die op het veld stond, en is hij voor onze ogen aan zijn laatste prachtige reis begonnen. . . . . . Toen uiteindelijk onze ballon als laatste was vertrokken, wachtte ons nog een zware taak. De overgebleven

zandzakken moesten weer leeggeschud worden op de bult. Een afgeladen karretje met zandzakken drukken over een grasveld valt niet mee, beter was het geweest om het in 2 keer te doen. Clements, de crew van de andere Teuto ballon, kwam ons gelukkig even helpen en naderhand hebben wij hem ook geholpen om het startveld weer schoon achter te laten. Van de ballonnen was niks meer te zien en ook op de radio was het bijna stil. Rainer gaf ons later zijn ruwe richting door. Een mogelijk plan van ons zou zijn om richting balloncity Warstein te rijden en daar een bed te pakken bij onze vriendin Beate, maar dan moet de snelheid van de ballon dusdanig zijn dat we daar ook tijd voor hebben. De richting was perfect maar de snelheid waarmee de mannen zich hoog boven de wolken voortbewogen boden ons weinig ruimte om voor langere tijd de ogen dicht te doen. Even hebben we een uurtje liggen dommelen op een

parkeerplaats langs de autobahn totdat de kou begon te overheersen en we maar weer rustig zijn doorgereden. Tijdens onze nachtelijke autorit dwars door het Sauerland kwamen we door prachtige authentieke dorpen maar ook over hooggelegen bruggen waar we een prachtig zicht hadden op de bebouwing

in de dalen met de vele nachtverlichting. Ongeveer hetzelfde beeld als dat de mannen uit de mand hadden, maar net vanuit een iets andere hoek. Wij hadden één voordeel, de kachel stond bij ons op 10. Maar diep in mijn hart had ik graag willen ruilen met het koude balkon in de lucht. Rainer had van te voren al aangegeven dat hij zeker niet de gehele 19 uur in de lucht wilde blijven en voor de middag zou landen. Inmiddels werd het langzaam licht en zagen we plots een ballon hangen. Na contact met Rainer bleek dit niet onze ballon te zijn, omdat zij nog hoog boven de wolken zaten. De zon kwam er door en het ging weer een mooie dag worden. Omdat onze maagjes begonnen te rammelen gingen we op zoek naar iets eetbaars. We hadden net een Mac Ontbijt achter de kiezen toen er via de radio het bericht kwam dat de ballon aan de grond stond. We bleken amper 10 kilometer verwijderd en in no-time vonden

we de mannen terug op een groot grasveld. Het weiland waar onze ballon was geland was mooi hard. Niks wees meer op de vele regen die we nog niet zo lang geleden hadden gehad, het veld was alweer prachtig opgedroogd en ik kon zo met bus en aanhanger naast de ballon rijden. Het inpakken was routine. Op de

terugweg kwam al het voedsel uit de tassen wat overgebleven was waaronder ook een verpakking met Duitse frikadellen, niet vergelijkbaar met die dingen die ze bij ons frikadel noemen. Toen het pakje los ging drong er een ongelofelijke knoflookmeur door de gehele bus, bwaaa. Het was even wennen maar het overtrof gelukkig wel de zweetvoetenlucht.
De stemming zat er nog goed in maar uiteindelijk zakten steeds meer hoofden naar beneden van vermoeidheid. Een aantal teams zijn zelfs tot ver in Tsjechië doorgevaren. Bob landde noordwestelijk van Brno en Willie ten zuiden daarvan. De uiteindelijke uitslag werd bepaald door onder andere de gevaren tijdsduur. Diegene die het dichtst bij de 19 uur kwam, scoorde de maximale 1000 punten. Zo zette Willie zijn witte ballon precies na 18 uur en 58 minuten aan de grond en pakte op dit onderdeel de meeste punten. Langer als 19 uur leverde

strafpunten op. Het team met de langst afgelegde weg kreeg ook 1000 punten. Deze werden bijgeschreven op naam van Volker Kuinke, zijn team legde een afstand af van maar liefst 798 kilometer. De total score is samengesteld door optelling van de tijd en afstandpunten en na aftrek van de strafpunten. Ons team scoorde

plaats 8 en het team van Bob en Regi haalde plaats 2. Als je de scoringslijst bekijkt zie je dat Willie Eimers eigenlijk op de 2e plaats had moeten staan maar door zijn strafpunten bijna helemaal onderaan de ranking terecht is gekomen. Een drietal teams is namelijk beboet voor het overtreden van Event Rule 6.4, het overschrijden van de gestelde maximale vaarhoogte, in dit geval boven de 9500 foot.
Het was een mooi gasballonweekend maar ons team had graag wat warmere omstandigheden gezien.
Die wens ging een week later al in vervulling. Zaterdagochtend 14 april, ik rolde tegen 08.00 uur uit mijn nest en schakelde onbewust de luchtvaartradio in. Gekraak, “verrek, er hangt wat in de lucht”. Even later hoor ik: “Bennie, we hangen vlak voor Emmen”. De KNMI noemde het de “vroegste zomerse dag ooit”. Het zou 27 graden worden. Nog geen 10 minuten later zie ik op nog geen 300 meter

van ons huis een gele gasballon als een speer voorbij schieten. Het ging verder richting Assen met een uiteindelijke landing in de buurt van Drachten. Op de terugreis naar de startlocatie in Duitsland kwamen de boys bij ons thuis even een kopje koffie scoren, en ook nu was er weer commentaar op het weer.
“Bennie, heb je even een korte broek voor mij te leen, het is veel te warm”. Er is ook altijd wat.  Bennie Bos

2

Noodlanding in Zwitserland

Tekst: Bennie Bos, Foto: PD

Ging er vorige maand nog een mandje kopje onder in de Duitse Möhnesee, deze Zwitserse piloot had iets meer geluk. Bij een ballonvaart kwam de ballon boven de Zugersee in Zwitserland terecht. Toen de piloot merkte dat er geen wind meer was om boven het water weg te komen en hij ook nog op zijn gasteller zag dat hij de ballon nog ongeveer 15 minuten in de lucht kon houden, belde hij onmiddellijk de politie. Deze waarschuwde direct de vrijwillige brandweer die met een boot het water opgingen. Met het laatste restje gas kon de piloot zijn ballon op het bootje landden waarna men met de complete set naar de kant kon varen. 
   
 
  
  
 
 
  
 
 
  
Bennie Bos

3

Nieuwe Bup Pins

Tekst en Foto: Lenny Cant

Het ballonseizoen 2007 komt stilaan op gang. Mister Bup kan binnenkort opnieuw het luchtruim kiezen. Naar aanleiding van het grote succes van de eerste Mister Bup pin reeks is er dit jaar opnieuw een officiële pin beschikbaar. Onze nieuwe pins zijn vanaf nu verkrijgbaar. Er zijn 1000 exemplaren van gemaakt, ze zijn allen genummerd en ook het Mister Bup internetadres staat op de achterzijde. De prijs bedraagt 5 euro exclusief eventuele verzendingskosten. Bestellen kan via pin@misterbup.be





Lenny Cant

4

Emmentahler Ballonwoche

Tekst: Christoff Deyaert, Foto's: Cindy Crets

Toen we voor de 5e keer in Chateau d'Oex waren, kwamen we een oude vriend tegen, Stefan Walchli. Deze altijd vrolijke Zwitser heeft ons ooit de Hauri ballon geschonken voor onze old-timer verzameling. Het hele jaar door houden we steeds per e-mail contact met elkaar en nu kwam hij op het idee of ik geen interesse

had om wat Zwitserse meetings te bezoeken. Aangezien ik in Luxemburg woon is dat niet zo heel ver rijden. Na weken vol slecht weer, hadden Cindy en ik het toch in ons hoofd gekregen om eens een weekendje naar Zwitserland te gaan, vrijdag vertrekken en zondag terug, toch wel leuk. In Affoltern werd de 2e Emmentahler ballonwoche gehouden, het leek ons een leuk festivalletje, 50 deelnemers uit 3 landen, Amerika, Zwitserland en Duitsland. Stefan zou ons op de hoogte houden van de meteo, het was moeilijk te zeggen of het wat zou worden dit weekend, het weer kwakkelde wat. Goed, slecht, goed, slecht.... Op donderdag wist Stefan nog niks, “bel me vrijdag, misschien weet ik dan iets meer”.  Alles ingepakt en klaar gezet en s'middags gebeld. Zaterdag regen en zondag misschien wel aardig, maar dan is de kans op wind groter, dus jammer genoeg alles afgeblazen. 2 uur later ging de

telefoon. De organisatie zag toch nog kansen om te varen. Alles in de wagen en hoppa, weg waren we. Het weer onderweg was heel slecht, wind en regen. Met een gangetje van 70-80 km/h op de snelweg, bij Mulhouse kwam er nog eens sneeuw bij. Een dun laagje sneeuw, en dat werd steeds maar dikker en dikker....

“Waar is de weg”, vroegen we ons af. Met veel gesukkel kwamen we uiteindelijk aan in Affoltern, waar we Roman Muller ontmoetten, een vriendelijke jonge gast, voormalig crew bij Stefan en nu in het bezit van zijn eigen ballon. Hier lag ook het doelkruis, Maar ja, de bodem was wit, en het kruis ook. Peter Blaser had olie vaten op het veld gezet om toch nog iets zichtbaars te hebben. Er waren 6 Amerikanen aanwezig met Boland Balloons. Blaser had er 4 mee, de rest waren Amerikaanse privé piloten, onder andere Keith Sproul met zijn blauwe witte Thetadron. Dat zijn de zelfgemaakte driehoekshapes. Bolands zijn allemaal homebuild balloons, Peter Blaser heeft het toch maar klaar gekregen een dergelijke ballon in Zwitserland in te schrijven en deze geldt nu als test ballon. Verloopt dit goed, dan mogen er nog meer in Zwitserland worden ingeschreven. Ook troffen we Stefan, hij voer deze ochtend niet zelf maar was met

Benjamin Senn mee, piloot van de Adonia shape. Achteraf hadden Benjamin en Stefan nog een leuke verassing voor ons, maar deze zullen jullie in de loop van het jaar wel op de website van de oldballooncollectors zien. Zaterdag in de avond ging het harder waaien, enkele ballons probeerden nog weg te komen, tot de nieuwe zwarte Mauler ballon losschoot en de bedrading inging. Gelukkig niets met de passagiers, maar deze redelijk nieuwe ballon was wel lelijk beschadigd. De volgende keer willen we hier weer naar toe, hopelijk dan weer zo een prachtige dag!!!    Christoff Deyaert

5

Kubicek dealer België

Tekst en Foto: Kris Houtmeyers

De nieuwe Kubicek-dealer voor België is ondertussen bekend. Kris Houtmeyers van “Step in Ballooning” uit Herselt heeft deze taak op zich genomen. Naast zijn vele jaren ervaring als piloot is hij ook één van de verschillende erkende werkplaatsen in België, zodat hij een goede service kan bieden tijdens de verkoop van Kubicek luchtballonnen als ook de reparaties en de 100 uren keuringen hiervan. Zo heeft “Step in Ballooning” ervoor gezorgd dat Kubicek zijn eerste 7000 m3 aan België kon leveren. De gelukkige eigenaar hiervan is DMDnet uit Averbode. Een zaak welke gespecialiseerd is in het uitgebreide gamma van ICT, telecom en webdesign, en die dit zagen als een ideale manier om hun naambekendheid nog extra uit te breiden. De kledingzaak Deleye heeft ook van deze manier gebruik gemaakt, door te kiezen voor een quasi volledig zwarte ballon met hun logo. Deze ballon zal worden uitgebaat door het team van piloot Johan Vander Meiren (Air Events) uit hooglede. Zij kozen voor een volledige combinatie, een kubicek BB37N met de nieuwe Ignis brander en een Kubicek mand. Het team van Jacky Vermeiren (Oostend balloon team) heeft haar vloot ook uitgebreid met een 4500 m3 kubicek.  2007 belooft een zeer goed jaar te worden voor Kubicek in België. 
Kris Houtmeyers

6

Certificatenverzameling

Tekst en scans, Jacco Verhaaf

Ik wil jullie eens iets vertellen over mijn verzameling certificaten. Ik ben met verzamelen begonnen in 2001. Toen werd begin september een klein festival georganiseerd in Heeten. Daar kreeg ik mijn allereerste certificaat van Janke Wijnja van Ballonteam ’t Kelderke uit Joure. Daarna kwam het certificaat van mijn eerste

vaart met Future Fun Ballooning eind september 2001. Na deze twee, kwamen er nog heel wat bij. Ik wil jullie een paar speciale laten zien. Ik heb namelijk niet alleen maar certificaten uit Nederland in mijn grote verzameling maar ook heel veel uit het buitenland, en dan bedoel ik ver weg buitenland. Vanuit Rusland kreeg ik de 2 certificaten hiernaast opgestuurd. Ze komen van Viktorija Sletova uit de Oekraïne. Ik hoop haar dit jaar eens in Nederland te zien, zij komt namelijk hierheen! Nu is Rusland wel bekend als land waar ze ballonvaren. Maar wist u dat ze dat ook in bijvoorbeeld Kenia of Maleisië doen? Ik ook niet, maar even zoeken op het internet zorgde ervoor, dat ik ook daar wat certificaten vandaan opgestuurd kreeg. Vanuit Spanje kreeg ik laatst zelfs een brief van 2 kantjes opgestuurd. De piloot, Alvaro Ron, had een mailtje gekregen van een andere piloot

uit Spanje. Deze riep piloten op, om eens contact met me te zoeken. Hij stuurde me 2 certificaten en ook nog eens 11 pins! Met van elk certificaat en pin een grote uitleg, waarom ze gemaakt zijn en voor wie ze bedoeld waren. Ik ben erg blij natuurlijk met al deze dingen die mij, soms zomaar, worden opgestuurd.

Erg trots ben ik zelfs op een certificaat van de POW MIA ballon. Hen kwam ik op het spoor via mijn vriend Damon Branstuder uit Amerika. Hij is piloot in ruste en zijn vader had al eens op die ballon gevaren, dus hij had mij een foto ervan gestuurd. Nieuwsgierig keek ik op de website ervan, en heb gewoon een berichtje achter gelaten in het gastenboek. Een tijdje later viel er een dikke envelop uit Amerika door mijn brievenbus. Daarin zaten allemaal spulletjes van deze ballon, zoals het certificaat en ballonpost die een vaart had meegemaakt. Alles is te zien op de speciale pagina die ik ervoor heb gemaakt op mijn site. Pow Mia betekent Prisoner of War en Missing in Action. Deze ballon vaart om hen die tijdens welke oorlog dan ook vermist of gevangen is genomen, te herdenken. Als ik dit stukje zit te tikken, heb ik in totaal 534 certificaten verzameld. En daar komen er in Waregem op 28 april waarschijnlijk nog wel wat bij.

Daar mag ik van Gino Ciers het veld op, om mijn verzameling weer groter te maken. Ook zijn er nog wat via de post naar me onderweg. Neem gerust eens een kijkje op mijn website om mijn hele verzameling te bekijken. Ik heb er ook nog wel wat dubbel, dus misschien kunnen we nog eens ruilen. En mocht je willen weten waarom ik er al zoveel heb? Dat weet ik zelf ook echt niet. Ik krijg er zomaar heel veel opgestuurd, en dat is vaak ook nog eens van mensen die ik zelf nog nooit heb gezien. En bij deze wil ik iedereen daar dan ook nog eens heel erg voor bedanken. Zij hebben ervoor gezorgd dat mijn verzameling al zo groot is geworden, en nu alleen nog maar groeit. Tot op het veld bij de komende festivals! Groetjes Jacco

7

I Frame

Tekst en applicatie: TTSM

Vrijwel alle ballonvaarders gebruiken op dit moment GPS tijdens de vaart. Hiervoor wordt veelal een losse, aan de mand bevestigde, GPS-ontvanger gebruikt die vaak ook over de mogelijkheid beschikt om de GPS-gegevens op te nemen. Op de website www.ttsm.com kan achteraf de opgenomen GPS-log geüpload worden,

waarna het mogelijk is om de gehele ballonvaart tot in detail terug te zien. Hierbij is het mogelijk om de afgelegde route af te spelen waarbij men de vaart door gebruik van luchtfoto's nogmaals kan herbeleven, er kunnen foto's van de vaart toegevoegd worden en de snelheid en hoogte kunnen in grafiekvorm teruggekeken worden; niet alleen leuk voor de piloot, maar ook zeker zo leuk voor de andere opvarenden! Vrijwel alle verschillende soorten log-bestanden van verschillende GPS-loggers worden door TTSM ondersteund. Mocht uw formaat niet ondersteund worden, dan kunt u uw bestand via e-mail naar TTSM sturen en zal ondersteuning voor uw bestandsformaat ook aan TTSM toegevoegd worden. De hierboven beschreven mogelijkheden voor het achteraf analyseren van de ballonvaarten kunt u sinds kort ook op uw eigen website weergeven.

Wanneer u ingelogd bent op www.ttsm.com en uw eigen ballonvaart bekijkt, vindt u aan de rechterkant van de ballonvaart een link 'Plaats deze trip op je eigen website'. Na het aanklikken van deze link verschijnt er een wizard die u stap voor stap uitlegd hoe u de ballonvaart op uw eigen website weer kunt geven. Aan het

eind van deze wizard wordt automatisch een stuk code gegenereerd die u eenvoudig in uw eigen website kunt plakken, waarna de trip met behulp van de zogenaamde 'I-Frame' techniek in uw eigen website weergegeven kan worden. Hierboven wordt een I-Frame voorbeeld weergegeven. Dit is dus een interactief gedeelte van TTSM wat rechtstreeks via dit magazine te bedienen is. Probeer maar eens. Zet de afspeelsnelheid op 75x, zoom wat verder in (zet het zwarte balkje aan de linkerkant ongeveer in het midden tussen de - en de +) en druk op play (middelste van de 3 knoppen aan de rechterkant). Je ziet nu de werkelijk vaart van de ballon. Je kunt dan ook de gevaren tijd aflezen en zelfs de actuele snelheid van dat moment. 
TTSM

8

Ballonvaren in Vic, Spanje

Tekst en Foto's: Team van Harten, Erika van den Brink

Begin maart ontving Peter van Harten een persoonlijke uitnodiging voor een ballonmeeting in Spanje, om precies te zijn in Vic, ongeveer 60 kilometer noordoost van Barcelona het binnenland in. Peter ging natuurlijk graag op die uitnodiging in en dus werden Fred en Jenny gecharterd, ook Aart-Jan Troost bleek uitgenodigd

en ook onze Belgische vrienden Koen Audenaert en zijn team, en ook ik werd gebeld of ik twee weken later een week mee naar Spanje wilde. Dat wilde ik natuurlijk wel, dus de baas een keer lief aangekeken en de vrije week was binnen... op naar het zonnige zuiden... tenminste dat hoopten we. Maar daar aangekomen bleek dat de opwarming van de aarde niet echt voor Spanje gelde, want er stond veel wind, af en toe zon, verder grauw en regen. Maar we gaven de moed niet op en op de eerste dag werd er 's ochtends toch gevaren, vanaf een schitterende locatie, op een soort van marktplein midden in de stad. Dus toen we boven de stad uitkwamen was het ook eigenlijk alleen maar huizen wat we zagen en de hoogspanning niet te vergeten. Na de vaart werd er genoten van de Spaanse terrasjes en 's avonds in de Spaanse restaurantjes, waar we ons geld ook niet kwijt konden. Ik weet niet precies hoe het is om op

staatsbezoek te gaan, maar ik kan me voorstellen dat dit wel aardig in de buurt kwam, die Spanjaarden zagen het echt als een eer dat we de afstand Nederland of België - Spanje hadden willen overbruggen om daar te gaan varen, en zo was het eigenlijk zo dat als we 's avonds een cafeetje of restaurant in gingen alles werd

betaald door Michael, een Spaanse piloot die het evenement organiseerde. Ook voor de tweede dag zag het er alleen voor de ochtendvaart goed uit. Dus moesten we om 8.00 uur of 8.15 uur of half 9, nee die Spanjaarden kijken niet zo nauw, op de briefing zijn. Nou ja, op de briefing, er werd gezegd wat de startlocatie was en er werd een ballonnetje opgelaten en dat was het eigenlijk wel. Ook deze ochtendvaart ging door, maar was alles behalve optimaal, toch wat onstabiel weer en dus besloot Aart-Jan om zijn pauw in de kar te laten. Peter en Koen gingen nog wel de lucht in, maar het ging alle kanten op en toen de crew van Koen vroeg waar hij hing, was zijn antwoord "daar waar alle hoogspanningen van Spanje bij elkaar komen". Niet echt een lekkere positie, en beide piloten waren dan ook blij toen ze met beide beentje weer op de grond stonden. Voor die avond zag het er niet best uit,

veel wind en buien en dus hebben we de plaatselijke pub van zijn alcoholvoorraad af geholpen. Toen we wilden betalen en het zelfs daar ook niet mocht, hebben we daar natuurlijk optimaal gebruik van gemaakt. We blijven Nederlanders natuurlijk. De volgende ochtend zag het er toch niet optimaal uit en de drie afgereisde

"gezagvoerders" hadden weinig trek in nog zo een spannend vaartje als die van die ochtend ervoor. En dan blijkt dat de lokale Spanjaarden dat weer waarschijnlijk wel gewend zijn, want die gingen toch nog voor een vaartje. Wij hebben daar afscheid genomen van Michael en zijn vertrokken naar Barcelona om daar nog een paar dagen echt vakantie te vieren. Daar aangekomen bleek dat de Costa Brava niet echt overeenkomt met wat er in de vakantiegidsen staat, want daarin staat altijd volop zon maar die hebben wij daar niet gezien. Als je dan het thuisfront belt hoe het weer daar is en ze zeggen dat ze heerlijk op het terras in de zon zitten, vraag je je af of je wel de juiste keus hebt gemaakt. Ondanks het slechte weer hebben we ons nog wel prima vermaakt, een feestje gebouwd in Port Olympic, cultuur gesnoven in Sagrada Familia en het park van Gaudi, net gedaan of we sportief waren op

Camp Nou, het voetbalstadion van FC Barcelona, en van de natuur genoten in een levensgroot Aquarium. En natuurlijk iedere dag de Ramblas een paar keer op en neer gewandeld. En zo was het ondanks het slechte weer zeker een geslaagde week.  Team van Harten, Erika van den Brink

9

Nachtvaart 14 april 2007

Tekst en Foto's: Henri van Bommel

Nachtvaren blijven bijzonder, op 14 april j.l. waren de weeromstandigheden prima en kon het weer eens. Ditmaal bouwden we op een mooi verlicht veld de ballon op. Dat maakte alles een stuk eenvoudiger en zo hielden we zelfs tijd over voor een kop koffie voor vertrek. De instrumenten werden met nieuwe LED

verlichting op batterijen verlicht waardoor bedrading naar accu’s niet meer nodig was. Verder was het, op de navigatie verlichting na, een standaard ballon. Wel waren alle instrumenten en radio’s, op de transponder na, dubbel uitgevoerd. Volgens planning gingen we 2 uur en 15 minuten varen en namen voor 4 uur gas mee zodat voldoende uitwijk gewaarborgd was. Theo en Thieu bouwden alles mee op en de 2 passagiers werden geïnstrueerd. Het weer was uitstekend, een zuidoosten wind van 12 knopen op hoogte en een wolkenloze lucht met sterren aan de hemel. Nadat we nog maar net vetrokken waren om 05:15 werden we opgemerkt door 2 oplettende politieagenten die zich terecht afvroegen of dit allemaal zo maar kon in de nacht. De volgploeg werd dan ook aangehouden en ondervraagt. Alle gegevens

werden overhandigd en de dag erna kreeg ik een telefoontje van de luchtvaartpolitie met de vraag of ik mijn ontheffing, die ballonvaren bij nacht toestaat, even wilde faxen. Dit ondanks het feit dat deze ontheffing al bij hun aanwezig moest zijn. Uiteraard was dat geen probleem en alles werd in orde bevonden.
De windrichting viel anders uit dan verwacht. Oost was voorspeld, waarmee we over Eindhoven zouden

varen, maar het werd bijna zuid. Deze richting leverde geen probleem op omdat ik hiermee keurig binnen de toelaatbare gebieden bleef. We hadden een geweldig uitzicht. Kraakhelder was het en we keken uit naar de verlichtte plaatsen en steden waaronder Asten, Someren, Helmond, Bakel, Deuren, Eindhoven enz. Bij nacht is het beeld kompleet anders omdat de lampen licht geven. Dit in plaats van het weerkaatste zonlicht overdag. Doordat er voldoende sturing aanwezig was konden we keurig naar Uden sturen, over het huis van de 2 passagiers Mirjam en Niels. Rond 07:30, zo’n half uur nadat de zon was opgekomen werd de ballon in Vinkel bij den Bosch rustig aan de grond gezet. Na het inpakken en natuurlijk de gebruikelijke champagne genoten we van het gereserveerde ontbijt in Someren-Eind en

onze eerste nachtvaart van 2007 zat er weer op. In tegenstelling tot wat diverse ballon flightmanuals aangeven gebruikten we bij een kraakheldere hemel niet meer liters gas dan normaal overdag onder vergelijkbare belasting en temperatuur. Ook tijdens mijn voorgaande nachtvaarten stelde ik hetzelfde vast echter dat waren meestal vaarten met een bewolkte bovenlucht. Mocht iemand een andere ervaring hebben op dat gebied dan hoor ik het graag.   Henri van Bommel

10

Energie Ballon

Tekst: Bennie Bos, Foto: Magenn

De knappe koppen hebben uitgevonden dat ballonnen ook gebruikt kunnen worden voor het opwekken van energie. Magenn Power's MARS geeft een oplossing voor de energiebehoefte op plaatsen waar maar niet zo even een windmolen gebouwd kan worden. Een helium gevulde ballon aan een kabel met een ingebouwde generator welke wordt aangedreven door grote schoepen. De ballon kan veel hoger hangen op plaatsen waar meer wind staat dan op de hoogte van een traditionele windmolen. MARS is erg flexibel en kan snel ergens opgebouwd worden waar energie nodig is tegen een veel lagere prijs. Kijk even op de website van Magenn voor meer informatie.  
  
   
Bennie Bos

11

Met de gasballon naar Engeland

Tekst en Foto's: Axel Hunnekuhl

Deze ongewone gasballonvaart stond al 2 jaar op ons verlanglijstje. 6 dagen voor de vaart werden de plannen concreet. Boven Scandinavie bouwde zich een hogedrukgebied op en boven Frankrijk een lagedrukgebied wat voor een stabiele oosterwind zorgde. De voorbereidingen liepen op volle toeren, een

dergelijke ballonvaart moet perfect gepland worden. Het plan was om in de nacht van zaterdag op zondag te starten vanaf onze eigen startplaats in Ibbenbüren-Uffeln. 12 uur voor de start besloten we om niet vanaf Uffeln te starten om de controlzone van het drukke Schiphol bij Amsterdam te vermijden. De start werd verplaatst naar het 100 kilometer zuidelijker gelegen startveld van Willie Eimers in Gladbeck. Willie en zijn crew hadden dezelfde plannen gemaakt als wij. Een mooi voordeel voor ons omdat Willie al vaker naar Engeland en zelfs al naar Ierland is gevaren en wij nu een ervaren piloot bij ons in de buurt hadden. Onze crew verzamelde zich op zaterdagavond om 20.00 uur om gezamelijk naar Gladbeck te rijden. In het fraaie clubhuis bekeken we de laatste stand van de meteo en besloten om tegen 02.00 uur te starten. Er was nog genoeg tijd over om op het grote beeldscherm de bokswedstrijd van

Henry Maske te bekijken en we genoten van zijn overwinning. Een half uur na middernacht begonnen we met de arbeid, bouwden de ballon op en maakten alles startklaar. Om 02.35 stegen we op, Hugo Reiring, Axel Hunnekuhl en Rainer Herkenhoff. Op een hoogte van 750 meter dreven met een snelheid van 50 km/h over

het verlichte Ruhrgebiet in de richting van de Nederlandse grens. Westelijk van Kevelaer verlieten we Duitsland. De vaart ging met een constante oostenwind verder naar Eindhoven, Tilburg en naar het felverlichte Rotterdam. In de ochtendschemering bereikten we de laatste weilanden op het vasteland, onze laatste mogelijkheid om nog te landen voor de Noordzee. Omdat we geen enkel risico wilden nehmen, controleerden we nog een keer extra de windrichting en de snelheid op de GPS. We namen de beslissing dat we door zouden varen, „op naar Engeland“, 140 kilometer Noordzee lag voor onze ballon. Om een iets betere richting te krijgen gooiden we wat ballast overboord waarna we opstegen tot 2600 meter. Daar blies de wind uit de richting 90 tot 100 graden en hadden we de directe koers op Londen. Dit gaf ons de mogelijkheid om een zo’n breed mogelijk kustlijn aan te varen, een extra

veiligheid om ook werkelijk de kust te bereiken. Om 07.20 uur genoten we op een hoogte van 2700 meter van de zonsopkomst. De Nederlandse kust was nog steeds te zien. Een half uur later was er echter niks anders meer dan water, water en water, waar we ook keken. Onder ons constant containerschepen en veerboten.

De snelheid nam af naar 40 km/h. De voorspellingen voor Engeland gaven een grondwind van 50 km/h en een begin van de thermiek om 10:30 uur lokale tijd. Een landing na deze tijd zouden we moeten proberen te vermijden. Daarom besloten we om de ballon te laten dalen naar 400-500 meter waar een krachtige wind waaide die ons wat sneller naar het vaste land zou blazen zodat we op tijd aan de grond konden staan. De voorspellingen waren correct, op 400 meter hoogte stond een snelheid van 79 km/h waardoor we binnen 3 uur de Engelse kust in beeld kregen. Om geen konflikt te krijgen met Londen en vooral niet met vliegveld Heatrow, besloten we om het laatste stuk boven zee de ballon te laten dalen naar 100 meter hoogte. Hier heerste een noord-oost wind waardoor we in het puntje van Engeland terecht zouden komen. Om op deze hoogte over de zee te drijven was wel een heel bijzondere ervaring.

De eerste zandbanken voor Engeland doken op en weldra bereikten we de kust bij Margate. Zoals Engeland bekend staat, ontdekten we al snel de eerste burcht op de kustlijn. Na 3 uur en 10 minuten boven de Noordzee, om 09.55 uur lokale tijd (10.55 uur onze tijd) zaten we weer boven het vaste land. We begonnen

om de landing voor te bereiden. Een paar kilometer landinwaarts dook een prachtig groot weiland op. Het leek alsof het gewoon op ons lag te wachten. Om 10.05 lokale tijd zijn we met 40 km/h geland. Een schitterende ballonvaart en een buitengewoon avontuur, het was weer voorbij. Ik denk echter dat deze vaart heel lang in onze herrinnering blijft hangen. Een uur na de landing arriveerde onze crew, Paul Heuing en Hasko Schneider, ze waren al om 09.00 uur lokale tijd met de veerboot in Dover aangekomen. Nadat alles ingepakt was en we een klein landingsfeestje hadden gehouden, besloten we om nog wat aan „sightseeing“ te doen. We waren hier nu toch. We gingen naar Canterbury wat op onze route lag. Daar hebben we de kathedraal bezocht en nog wat rondgewandeld. Aansluitend richting Dover waar je de krijtrotsen moet hebben gezien. In het namiddagzonnetje was het even

heerlijk slapen in het gras op de heuvel van de Haven van Dover. Na een heerlijk afsluitend Italiaans diner gingen we met de veerboot van 20.45 lokale tijd terug naar Calais. Maandagochtend rond 06.00 uur kwamen we vermoeid thuis aan. Achter ons lagen 2 zware dagen en nachten, bijna zonder slaap. We waren het met elkaar eens, dit was de eerste maar zeker niet onze laatste gasballonvaart naar Engeland. Op Youtube staat nog een stukje video van de andere ballon die ook de overtocht maakte.  Axel Hunnekuhl

12

"Hart in Aktie" bij A3 Ballon

Tekst en Foto's: A3 Ballon

Op woensdag 11 april was het zover, onze eerste speciale ballonvaart van dit nieuwe seizoen. Ditmaal samen met het SBS6 programma 'Hart in Aktie'. Op deze zonnige voorjaarsdag werd de heer Geertman in de schijnwerpers gezet met een rolstoel ballonvaart. A3 Ballon is namelijk het enige bedrijf in Nederland die een

speciaal aangepaste mand heeft voor minder valide mensen. Deze rolstoelmand heeft een deur met een "open" geweven deel aan de zichtkant. Op een stoere trike, met Natasja Froger als chauffeuse, kwam de heer Geertman en het team van 'Hart in Aktie' aan bij het ballonvaartcentrum van A3 Ballon in Harfsen. Daar lagen de luchtballonnen al klaar op het veld. Uiteraard werden er eerst nog wat tv-opnames en foto's gemaakt. Meneer Geertman ging als rolstoelgebruiker dus ballonvaren met de speciale rolstoel-mand, maar om de ballonvlucht nog unieker te maken hebben we de PH-ZVN (8 personen) eraan vastgemaakt. Diverse crewleden van A3 Ballon en een cameraman van SBS6 vaarden met deze extra heteluchtballon. Op bijna 1000 Ft werden de ballonnen losgekoppeld om de vaart afzonderlijk te vervolgen. Toen de PH-ZVN genoeg hoogte had gemaakt sprong er ook nog een parachutist uit de

ballon om zo in de buurt van de rolstoelmand te kunnen vliegen. Na een succesvolle landing heeft de heer Geertman en het SBS6-team nog kunnen genieten van de welbekende champagnedoop waarna voor hun het programma van de dag afgesloten werd met een lekker etentje.

Met de foto's bij de hand kunnen we terugkijken op een zeer geslaagde dag. En de heer Geertman heeft ook zeker de dag van zijn leven gehad! Iedereen die hieraan heeft meegeholpen hartelijk bedankt.
De tv-uitzending zal waarschijnlijk begin mei op SBS6 te zien zijn. A3 Ballon

13

Windream One

Tekst: Bennie Bos, Visual: Theolia

Windream One is een uniek concept wat optimaal gebruik gaat maken van de krachten in de natuur. In eerste instantie is het een luchtschip gevuld met 1038 m3 helium. Hieronder hangt een cabine met een lengte van 4 meter wat plaats biedt aan 2 personen. Achterop de Windream One bevind zich een propeller van 2000 watt en aan weerszijden 2 propellers van 500 watt. De elektriciteit wordt gehaald uit flexibele zonnepanelen welke zich op de rug van de zeppelin bevinden. Tevens wordt hiermee een accu opgeladen. Een unieke voorziening is het zwaard wat men vanuit de cabine kan laten zakken in de oceaan, net onder het wateroppervlak. Met de platte onderkant van de zeppelin, het zwaard en de wind kan men dan onder een bepaalde hoek op windkracht vooruit komen. Een soort zeilboot idee. Het project is op 20 maart officieel aan de pers voorgesteld. Men wil met de Windream One de Atlantische Oceaan

oversteken door gebruik te maken van natuurlijke energie. De afgelopen 3 jaren hebben meer dan 20 ingenieurs, onderzoekers, architecten en technici enthousiast gewerkt aan dit unieke project. Het idee is niet om een record te vestigen maar om aan te tonen dat het mogelijk is om een afstand van 5000 kilometer af te leggen, dag en nacht, door enkel gebruik te maken van de energie afkomstig uit de zee, de zon en de wind. Zie ook het animatiefilmpje op de website van Theolia.   Bennie Bos

14

Darth Vader Special Shape in Belgie

Tekst: Benoit Lambert, Foto's en Visual: Cameron Balloons

Het hele idee om een ballon te laten bouwen wat symbool staat voor de Star Wars saga speelde al heel lang door mijn hoofd. Ik durfde echter geen toestemming te vragen aan George Lucas van Lucasfilm. Tot dat ik in 2005 de FanWars ontmoette. Ze wilden dat ik een PVC helium ballon maakte van de Death Star. Tijdens de

gesprekken met de FanWars voorzitter Nicolas Lelong, onder de fans bekend als TK-9999, vertelde ik mijn idee over een Darth Vader Special Shape heteluchtballon. Voor mij was het meer een grap en een fantasie maar Nicolas nam het serieus op en vond het idee geweldig. Hij nam zelfs contact op met Lucasfilm om te proberen hun toestemming krijgen. Nicolas sprak met Steve Sansweet van Lucasfilm  . . . . en ik kreeg enkele weken later groen licht om de shape te laten bouwen met mijn eigen financiële middelen zolang de ballon niet gebruikt zal worden voor commerciële doeleinden. Een droom werd werkelijkheid. Direct na de toestemming legden we contact met Cameron Balloons in Engeland, specialisten in het bouwen van Special Shapes.
We stuurden een Darth Vader helm replica en een 3D bestand naar hun ontwerpers zodat ze alle details goed konden bestuderen. Met de eerste tekeningen in onze handen hebben we diverse vorm en kleur modificaties besproken om uiteindelijk de ballon zo veel als mogelijk op de originele Darth Vader helm te laten lijken. De kleuren werden zo gekozen dat het 3D effect optimaal is als de ballon in de lucht hangt. Om de ballon zo mooi mogelijk te maken werd grijze

schaduw aan het gezicht toegevoegd, een kleine afwijking van het origineel. Toen de visual van Cameron Balloons goedgekeurd was door Lucasfilm, konden de werkzaamheden beginnen. Er waren 8 weken nodig om het uiteindelijke resultaat te bereiken. Lucasfilm wilde geheimhouding en daarom noemde Cameron de ballon “Head One”. Deze naam stelde ons ook in staat om het project geheim te houden tot aan de eerste publieke voorstelling.
De naam is ook gebruikt op de officiële Belgische registratie. De ballon werd voor de eerste keer geinflate op 8 maart. Sommige details waren niet tevredenstellend en de ballon ging terug naar de workshop om enkele modificaties door te laten voeren. De tweede inflate was op 14 maart en elk detail was nu afgewerkt zodat de ballon een perfecte look alike was van de Darth Vader helm. De ballon is geregistreerd als OO-BQZ. We wilden eigenlijk een kenteken wat meer gerelateerd was aan het Star Wars universum maar de keuze was nog zeer beperkt. Eén van onze ballonnen draagt het kenteken OO-BQA dus we waren wel tevreden. Nog enkele technische data, de ballon is inclusief mand 26 meter hoog, 21 meter breed en 24 meter diep. De inhoud is 3000 m3, een type 106 en het gewicht is 290 kilo. Met dank aan de FanWars voor de hulp.  Benoit Lambert

15

Groot alarm in Hildesheim

Tekst en Foto: Bennie Bos

Het is 16 april, 18:40 uur als van het vliegveld van Hildesheim in Duitsland 2 heteluchtballonnen opstijgen. Een van de ballonnen is een Festo op de kop ballon. Allemaal bekend bij ons, ogenschijnlijk hangt de ballon verkeerd om. Als de ballon tegen 18.52 uur over een autosnelweg drijft, komen bij de alarmcentrale van Hildesheim vele telefoontjes binnen met de melding dat er een ernstig ongeluk met een ballon is gebeurd en dat deze nu op de kop hangt. De ballonvaarders zouden in grote nood verkeren. Het complete brandweerkorps van Hildesheim rukt uit, vergezeld door een ambulance. De mensen van de brandweer geloven hun ogen niet als ze de ballon in zicht krijgen. Deze hangt daadwerkelijk verkeerd om. Als ze echter dichterbij de ballon komen, zien ze dat er niks aan de hand is en dat de ballon zo geconstrueerd is alsof deze op de kop hangt. Met een lach op het gezicht reden de hulpdiensten terug naar hun post.    Bennie Bos

16

Nieuwe DHL ballon

Tekst en Foto's: Arsène Croes

Hoewel de officiële voorstelling van de nieuwe ballon van Jan Timmers, pas gepland was voor 14 mei, kwam sponsor DHL op de proppen met een verzoek(je). Op (vrijdag ! ) 13 april nam ze contact op met Jan met de vraag of hij niet eventjes een FLY-IN kon doen op een kasteel in Limelette, waar DHL op 19 april een

belangrijke bijeenkomst had. Jan's antwoord was kort en duidelijk : “Ik zal mijn best doen !”  Er moesten nog een heleboel voorwaarden vervuld worden:
eerst moest de papierwinkel met het bestuur der luchtvaart volledig afgerond worden, het weer moest meewerken en de wind mocht niet uit die hoek komen dat we direct in de CTR van Brussel kwamen. En er moest crew beschikbaar zijn... Deze laatste voorwaarde vervullen, was het makkelijkst van allemaal ! Ondanks het feit, dat Jan slechts enkele dagen had om alles rond te krijgen, lukte dit wonderwel. Op 19 april was het prachtig weer, mét een noordwestenwind ! Met zijn zessen reden we richting Ottignies, waar een ballonnetje werd opgelaten, om de juiste windrichting te peilen. Na enkele peilingen, werd besloten in de buurt van het kerkhof van Limelette te vertrekken. De meeste crewleden zagen toen de ballon ook pas voor de eerste keer, werkelijk prachtig, en de DHL kleuren staan héél mooi voor een ballon! En toen werd er “strootje getrokken”. Degene met het kortste strootje kon helaas niet mee de lucht in want die persoon zou de volgwagen besturen. Het lot viel op Henri. Na een voorspoedig vertrek stuurde Jan de ballon vakkundig richting kasteel. Het kon echt niet beter, een marker werd knap in de tuinfontein

gedropt ! 1000 punten, zonder twijfel! Na een vaart van méér dan een uur, werd er geland net voorbij Walhain. Ondertussen had Jan al verschillende telefoontjes gekregen van de mensen van DHL. Zij waren uitermate tevreden, want het moet een geweldig zicht geweest zijn, zo’n grote ballon die plots (onaangekondigd) kwam overvaren.

Achteraf zijn we met zijn allen nog een glaasje champagne gaan drinken op het “Chateau de Limellette”. Op uitnodiging van DHL uiteraard, want zij waren en zijn nog steeds in de wolken, over deze geslaagde missie! De officiële voorstelling zal plaatsvinden op 14 mei. En spijtig genoeg voor de spotters, in privé omstandigheden ! Er zal enkel geinflate worden, en niet gevaren. Arsène Croes

17

Nieuwe Ballonnen

Foto's en visuals gemaakt door de desbetreffende fabrikant tenzij anders vermeld.

Note: het genoemde land is het land van registratie !!!

18

Record met een kleintje

Tekst: Bennie Bos, Foto: Wilhelm Eimers

De Duitse Gasballonpiloot Wilhelm Eimers is plannen aan het maken om een wereldrecord neer te zetten met een klasse AA3 gasballon. De ballon die Willie daarvoor wil gebruiken heeft een inhoud van maar 340m3. Het huidige record in deze klasse staat op naam van de Amerikaanse piloot Troy Bradley. Hij verbleef in 2005 maar liefst 46 uur en 50 minuten in de lucht met een dergelijk klein speeltje. Het is de vraag of een dergelijk record uberhaupt in Europa te overtreffen valt, gezien de beperkte ruimte die we hier hebben. Amerika is simpelweg veel groter. Met deze ballon kan Willie niet steeds op zoek gaan naar andere winden op diverse hoogtes omdat hij daarvoor veel ballast zal verspelen. Hij moet de ballon zoals hij zelf noemt “gewoon laten lopen”.
Een uitdaging vindt hij het zeker. Willie heeft inmiddels op 11 april een korte testvaart met de ballon gemaakt en was niet ontevreden over de prestaties.  Bennie Bos

19

Cluster Ballooning boven de "City of the Gods"

Tekst: John Ninomiya, Foto's: Javier Merino, Mike Vandenberg en John Ninomiya

Teotihuacan ligt 50 kilometer ten noorden van Mexico stad. De hedendaagse stad is oud en een beetje stoffig. Heel lang geleden was dit een veel grotere stad met als middelpunt een groot religieus en ceremonieel complex. Langs een centrale weg lagen 2 enorme pyramides ter ere van de zon en de maan.

De stad werd uiteindelijk vernietigd en verlaten om redenen die nu nog steeds niet bekend zijn. De ruines van de pyramides en het tempel complex werden later weer ontdekt door de Azteken en deze vreemde plek werd toen door hen de “City of the Gods” genoemd. Eerdere uitnodigingen om met een cluster ballon te gaan varen

buiten Amerika liepen allemaal op niks uit, meestal doordat organisaties uit elkaar vielen. Ik was dus niet al te optimistisch over de uitnodiging die ik had ontvangen van mevrouw Mariel Merino om deel te nemen aan het festival wat in maart plaats zou vinden. Uit pure nieuwsgierigheid typte ik haar naam in zoekmachine Google en combineerde dat met het woord “Globos”, Spaans voor ballon. Het resultaat was een Spaanse omschrijving van haar wat vertaald leek op “the Woman Commander of the Air Balloons of Mexico". Later kwam ik er achter dat dit een automatische vertaling was van "first woman balloon pilot in Mexico" maar in eerste instantie was ik bang dat een weigering van mijn kant om op de uitnodiging in te gaan een internationale incident zou veroorzaken. Ik vroeg wat rond bij Amerikaanse ballonvaarders en leerde meer over de familie Merinos. De vader van Mariel, Javier, was een van de

eerste ballonvaarders in Mexico en zowel Mariel als haar broer, die voor het gemak ook Javier heette, leerden het vak van ballonvaren in Amerika. Het bedrijf van de oudste Javier, Impacto Publicitario, was gespecialiseerd in ballonnen voor reclame en promotie inclusief helium gevulde inflatables.

Een belangrijk punt voor mij want het gaf aan de deze mensen bekend waren met het gebruik en de verkrijgbaarheid van heliumgas. Ik besloot om deel te nemen en verrassend genoeg vielen alle puzzelstukjes op zijn plaats. En zo reisde ik in maart af naar mexico in gezelschap van mijn crewchief Larry Vandenberg en

zijn zoon Mike. Het was de dag van de opening van het festival en we waren 2 uur voor het opkomen van de zon op het startveld om de ballonnen te vullen. Javier, de broer van Mariel sprak vloeiend Engels en vertaalde mijn instructies naar alle crew. Hij zou naast mij opstijgen in een eenpersoons cloudhopper, hetzelfde type ballon waar ik op vaar als ik geen clusterballon vaar. Het inflaten ging redelijk eenvoudig. Vanwege het hoog gelegen startveld op 7200 voet, zou ik varen met een groter aantal kleinere ballonnen. Tegen zonsopkomst stonden 100 kleurrijke ballonnen op mij te wachten, klaar om op te stijgen. Larry hielp mij in mijn harnas en haakte de laatste ballonnen aan mij vast. Een aantal journalisten wilden mij interviewen. Heteluchtballonnen waren al geen dagelijks verschijnsel in Mexico, en dit was de eerste clusterballon die ze te zien kregen. Een aantal

Indiaanse dansers begonnen hun ritueel vlak naast mijn ballon uit te voeren. De begeleidende drums waren opzwepend en dat bracht mijn adrenaline behoorlijk in beweging. De oudste Javier knipte het lint door en opende officieel het ballonfestival. Tijd voor mij om op te stijgen. De jongste Javier steeg vlak achter mij op in zijn Cloudhopper en we dreven naar het westen. Ik dreef met 25 km/h richting de City of the Gods.

Een bijzonder leuke ervaring met een ballon. Het leek erop alsof ik er snel langs zou varen en opeens herinnerde ik me dat Javier me had verteld dat de wind op een hoger level hier meestal veel kalmer is. Ik gooide wat ballast naar beneden en op 1000 foot zakte mijn snelheid inderdaad behoorlijk in. Ik hing ten

zuiden van de Pyramid of the Sun, het uitzicht was waanzinnig. Na een tijdje zag ik aan de ballon van Javier dat de lagere wind ook had afgenomen en ik besloot om ook weer te dalen. Ik dreef vlak boven deze enorme monumenten. De vroegere Spanjaarden waren er van overtuigd dat de City of the Gods gebouwd was door een reusachtig ras. Dat ging zover dat ze hun koning het skelet stuurden van een enorme mammoet die ze in de nabijheid van de piramides vonden als bewijs. Toen ik daar boven die ruines hing, kon ik me hun reactie wel een beetje voorstellen. Uiteindelijk zakte ik verder en dreef weg van de grote bouwwerken, Javier volgde mij op de voet. Ik kwam laag over een dorp en passeerde een oude kerk, een downtown shopping area en een oud kerkhof. Ten oosten van mij waren inmiddels de resterende ballonnen opgestegen. Javier en ik bereikten de rand van Teotihuacan en dreven het

platteland op. Na een uur begon ik uit te zien naar een landingsplek. Larry en de rest van de crew in de volgauto waren alvast naar voren gereden. Ik sneed een aantal ballonnen los om mijn daling in te zetten, precies richting het veld waar mijn crew al stond te wachten. Vlak voor de touch down gooide ik wat ballast

naar beneden om mijn neergaande beweging af te remmen en zakte netjes aan de grond waar Larry me opving. Javier voer nog even een stukje verder in zijn cloudhopper en landde uiteindelijk ook. Hij kwam ons even later opzoeken, samen met zijn zuster Gabriela, die voor hem aan het crewen was. We spraken nog even na over de prachtige vaart en ik plaatste voor hen mijn handtekening op één van de latex ballonnen. We begonnen met het opruimen van alle ballonnen. Een aantal mensen uit de omgeving had zich verzameld en we besloten om de kleinste ballonnen, welke ik toch niet hergebruiken kon, kado te doen aan de kinderen. Enkel aan de kinderen waarvan de ouders ook aanwezig waren omdat we niet wilden dat het ineens een drukte in de lucht zou worden van rondvliegende kinderen en chihuahua hondjes. De familie Merinos was een geweldige gastheer en het was mooi om onze passie voor de

ballonvaart te kunnen delen met deze vaart. Het was ook interessant om ballon te varen op een plaats waar deze tak van sport relatief nieuw is en waar de bevolking met verwondering omhoog stond te kijken.
Het was een prachtig Mexicaans avontuur.  John Ninomiya

20

Nieuwe start website Friese ballonfeesten

Tekst: Douwe Bijlsma, Screendump: Ballonfeesten

De nieuwe website van de Friese Ballonfeesten is in de lucht. Door Lakesight ICT uit Joure geheel vernieuwd voor wat betreft de vormgeving en de lay-out. Dat mocht ook wel, want de afgelopen jaren was deze informatiebron niet echt aangepast aan de tijd. Dat de site inderdaad veel mensen op de hoogte houdt van alle interessante zaken over het grootste ballonevenement van Nederland is zeker. Sinds de start op het internet in 1998 zijn de pagina’s meer dan 245000 bezocht. Het record voor de drukste dag staat op 26 juli van het afgelopen jaar. Toen kreeg de site 6000 keer bezoek van nieuwsgierigen.
De bekendheid van de internetpagina’s is dan ook de belangrijkste reden geweest om het adres ballonfeesten.nl te blijven gebruiken. De grote publiekstrekker van de 22e editie van de Friese Ballonfeesten zal de “Old McDonald’s Farm” ballon

zijn. Deze schitterende Amerikaanse ballon maakte in 2004 z’n eerste vaart en toont een boerderij met boer en dieren. Het geheel is bijna 19 meter hoog en er zijn zo’n 880 manuren aan de fabricage besteed. De stof weegt in totaal maar liefst ruim 400 kilo. Voor de “Old McDonald’s Farm” ballon is de komst naar Joure het eerste bezoek aan Nederland. De 22e editie van de Friese Ballonfeesten wordt dit jaar gehouden van 25 tot en met 29 juli, wederom op de Nutsbaan aan de Harddraversweg in Joure.   Douwe Bijlsma

21

Wereldprimeur

Tekst: Ben Bläss, Foto: Bennie Bos

Vanaf 26 mei t/m 28 september 2007 vindt de wereldwijd grootste tentoonstelling ( Oer-Kracht) in de geschiedenis van kunstzinnige smederijen plaats, georganiseerd door de Internationale Vakgroep van Creatieve Smederijen. (Internationaler Fachverband gestaltender Schmiede e.V. (IGFS). President van deze organisatie is de Nederlander Cornelis Pronk uit Andelst (e-mail, internet). In genoemde periode stellen 125

vormgevers van smederijen uit 18 verschillende landen ruim 300 kunstwerken langs een fietspad van 25 km tussen plaatsen aan de oude IJsselstreek en het Duitse plaatsje Isselburg tentoon. De tentoonstelling met ruim 300 objecten wordt tijdens het pinksterweekend van 26 t/m 28 mei a.s. officieel geopend. De uitgever van het Duitse BallonSport Magazin (Hephaistos) is ook uitgever van een internationaal tijdschrift voor bovengenoemde branche. Er staat een recordpoging voor het Guinness Book of Records gepland, want elke deelnemer zal ter herinnering een ter plaatse kunstzinnig gesmede spijker in een boomstam slaan. Deze bijzondere boomstam zal als herinnering aan de historische ontmoeting en de recordpoging in het gieterijmuseum in Ulft worden tentoongesteld. Het is de bedoeling, dat een kunstenaar de eerste kunstzinnige spijker in een ballonmand gaat smeden,

waarbij de ballon tijdens het smeden aan een kabel opstijgt. Deze actie is een wereldprimeur en zal met veel publiciteit gepaard gaan. In de mand wordt een mini aambeeld van ca. 25 kg, een propaanbrander en een smid meegenomen. De (inter)nationale pers zou graag het creëren vanuit het vogelperspectief (vanuit een hogere positie) willen fotograferen. Dat zou vanuit een ballon of vanuit een luchtschip kunnen. Belangstellenden kunnen zich voor nadere informatie vervoegen bij Peter Elgaß van uitgeverij Hephaistos van het internationale vakblad voor vormgevers uit de metaalbranche, tel. 0049 8379 72 80 16 of via E-mail.
Ben Bläss

22

Met een gasballon over de Karpaten

Tekst en Foto's: Tomas Hora

Op de avond van vrijdag 6 april startten 4 gasballonteams voor een lange afstandvaart vanaf de locatie Marl. Heinz Kröger & Hansjörg Federl, Dominik Haggeney & Christoph Almodt, Kurt Frieden & Stefan Zeberli, Tomas

Hora & Volker Löschhorn. Deze vaart was bedoelt als training voor de Gordon Bennett en als qualificatiewedstrijd voor de Zwitserse en Duitse teams. Na de start vertrokken alle teams richting Kassel – vliegveld Erfurt (alwaar geen verkeer was gemeld) en daarna verder richting Tsjechie. Met heel veel goodwill van de Tjechische verkeersleiders kregen we toestemming om het gecontroleerde luchtruim boven Praag te doorkruisen. Een voorwaarde hiervoor was wel dat alle teams een goed werkende transponder mode C aan boord hadden en hun vaarhoogte aanhielden op flightlevel 90 tot 100. Een reden voor Heinz Kröger om zijn ballon aan de grond te zetten. Zijn transponder werkte niet naar behoren. Goed gedaan !! De vrijgave van ons werd later ook gebruikt door de ballonnen die meededen aan de Landesmeisterschaft vanuit Gladbeck (zie artikel 1 van dit magazine). 

De meesten van hen hielden zich keurig aan de regels, helaas gebeurde het ook dat een ballon de TMA van Praag binnen voer zonder enige vorm van contact, wat de verkeerleiding erg zenuwachtig maakte.

Dit incident wordt nog onderzocht. Nadat we Praag hadden verlaten koesten we verder richting Brno, alwaar de verkeersleiding direct bezig ging met de werkzaamheden om vrijgave voor Roemenie te krijgen. De verkeersleiding van Brno switchte ons door naar Slowakije waar we de 2e nacht ingingen. Alle 3 ballonnen hingen op minder dan een kilometer bij elkaar in de buurt. Na enkele uren dreven we het luchtruim van Hongarije binnen waar we te woord werden gestaan door een zeer vriendelijke vrouwelijke verkeersleider. Zij verbond ons door naar Roemenie waar inmiddels de vrijgave al was geregeld onder de conditie dat we direct na de landing de politie zouden waarschuwen en dat we onze transponders continu aan zouden laten staan. We bereikten de Karpaten, een indrukwekkend gebergte, een spectaculair gezicht tijdens deze nacht met een heldere maan. Nadat we deze 2300 meter hoge

bergketen hadden overwonnen, kwam de zon op. Omwille van de ballast situatie en het feit dat er geen geldige vrijgave was voor Bulgarije, besloten de ballonnen in de ochtend te landen. De gastvrijheid die de teams werden geboden door de Roemeense bevolking was hartverwarmend. We zaten in een gebied waar de

bevolking redelijk arm was. Er was geen stromend water en de enige verwarmde ruimte in de huizen was de keuken. Ondanks dat boden de bewoners ons een geweldige maaltijd en verschaften ons alle hulp die we nodig hadden. We werden overal warm onthaalt. De lokale politie belde zelfs met de grenscontrole zodat onze terugreis een stuk eenvoudiger werd. De crew was vrij kort na de landing aanwezig, helemaal geweldig want ze hadden onderweg wat moeilijkheden met de auto gehad. De wegen werden hoe verder ze naar het oosten reden, steeds slechter. Na het inpakken van alle teams werd er verzameld en begonnen aan de 2 dagen durende terugreis. We hebben veel plezier gehad en de leerfactor was perfect omdat alle teams hun ervaringen eerlijk deelden.  
       
Tomas Hora

23

Koninklijke onderscheiding

Tekst: Bennie Bos en Brabants Dagblad, Foto: Marc Bolsius

Het was weer tijd om de nodige koninklijke lintjes op te spelden, oftewel een aantal mensen is weer onderscheiden voor hun prestaties. Eén van die personen is een bekende uit de ballonwereld. Ik heb hem aangeduid met een pijltje op de foto. Hier de tekst uit het Brabants Dagblad: Hans van Hoesel (58) uit Den Bosch, Lid in de Orde van Oranje-Nassau, is mede-oprichter en voorzitter van de Raad van Toezicht van de Stichting Historische Vliegtuigen Seppe. Ook is hij voorzitter van de afdeling Ballonvaren van de Koninkijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart. Hij werkt mee aan ballonvaartblad Ballonstof en leidt nieuwe ballonvaarders op.

24

Luchtschip bij het vrijheidsbeeld

Tekst: Bennie Bos, Foto's: N7W

De al eerder genoemde wereldtoer van de
New Seven Wonders promotiekaravaan is onlangs afgesloten bij het vrijheidsbeeld. Winterse kou en lichte sneeuwval waren geen beletsel voor de piloot van het heteluchtschip om nog eenmaal zijn rondjes te draaien. De kans dat je ooit weer in je leven met een luchtschip op deze locatie mag varen is bijna nihil. Op 07-07-07 wordt bekend gemaakt welke wereldbouwwerken zich de nieuwe zeven wereldwonderen mogen noemen.   
   
   
Bennie Bos

25

Bezoek Cameron Ballonfabriek 18 april 2007

Tekst: Peter van Harten, Foto's: Peter van Harten en Cameron Balloons

Na de mooie ballon-tripjes van de afgelopen winter ben ik op 18 april toch ook maar ’s een keer naar Engeland afgereisd. En wel naar de Cameron Ballonfabriek, samen met sponsor Richard van der Zande en zijn vrouw Anneke (van De Elstar Catering in Barneveld, beter bekend van de Ballonfiësta), Aart Jan Troost en natuurlijk

onze reisleidster Monique Hoogeslag. Wat op zich erg handig is, is dat je zo’n dag gemakkelijk met het vliegtuig kunt plannen. Een ochtendvlucht heen en een avondvlucht terug. Richard vond dit best jammer eigenlijk, want hij heeft Monique er herhaaldelijk op aangesproken dat hij toch echt had begrepen dat bij de koop van de ballon er zeker een week Engeland bij inbegrepen was! Om kwart over zes woensdagochtend hadden we afgesproken bij De Elstar. Na een kopje koffie zijn we vertrokken richting Schiphol en na de snelle passage door de douane zaten we rond een uur of negen op zo’n 9000 voet boven de Noordzee. Op Bristol aangekomen werden we afgehaald door Nick Purvis van Cameron Balloons. Een erg aardig ontvangst. Na een mooie rit door het prachtige landschap kwamen we aan bij de oude tabaksverpakkingen-fabriek, oftewel ‘hier maken ze nou die mooie ballonnen’. Op zich een erg mooi

bedrijfspand, midden in de stad! Na een tweede kopje koffie begon de rondleiding op de afdeling waar de ideeën van de klant tot stand komen. ‘Toevallig’ waren ze daar net met een visual van mij bezig en zo konden we meekijken hoe het platte logo ronde vormen krijgt. Als een visual is goedgekeurd wordt de stof (eerst

besteld en dan) gesneden en in een bak bij elkaar gedaan. Ook worden de letters door de plotter en computer gesneden en verdwijnen in diezelfde bak. Je zult maar naaister zijn bij Cameron en zo’n grote kist op wielen zien aankomen. Ik zou hopen dat er dan een bestelling inzit voor een 90-er, maar voor het zelfde geld (zeker niet letterlijk) zit er een 530 in. Ik heb wel even aan die reklame van de garnalenpelster gedacht… We kwamen aan bij het naai-atelier en daar lag de PH-KOK. Een leuk gezicht, natuurlijk heel herkenbaar is de bordeaux rode kleur, zeker omdat die in Nederland nog niet in veel ballonnen is gebruikt. Ook leuk om de registratie even op te zoeken en deze natuurlijk op de foto vast te leggen. We hebben de naaister daar beloofd (we gooiden tenslotte de stof nog eens extra in de war) dat als ze in Nederland zou komen, ze een keer mee mocht varen met deze ballon. Ik blijf het knap vinden

dat de dames daar van zo’n hoop stof zo’n mooie ronde ballon kunnen maken! Petje af. De volgende afdeling was gereserveerd voor het repareren van oude ballonnen (wat een stank daar!) en voor het installeren van de parachutes. En daar lag mijn tweede ballon, de PH-KLS voor De Klussenier.

Deze was dus al af, mooi op schema. Ook weer even de registratie gefotografeerd… De lunch gebruikten we in een lokaal Italiaans restaurantje om de hoek. Erg lekker, zeker het toetje viel goed in de smaak. De rondleiding vervolgde ’s middags langs de werkplaats waar de branders, gasflessen en ventilatoren worden

gemaakt. En ook onze mand was aanwezig, die werd net voorzien van het laatste laagje vernis en de zachte bodem werd erin vastgemaakt. Aan het eind van de middag zijn we weer afgezet op het vliegveld waar we nog even een hapje hebben gegeten en rond een uur of zeven lokale tijd vertrok het vliegtuig weer naar Schiphol. Wel heel frustrerend om vanuit het vliegtuig te moeten toekijken hoe Engelse ballonvaarders daar een mooie ballonvaart maken over de stad. Zeker als Richard dan ook nog eens zegt, dat we ook wel een vlucht later (om half elf) hadden kunnen nemen. Ik had wel even een Cameron ballon daar willen ‘lenen’ om zelf te varen. In een auto maak je toch ook eerst een

proefrit…?  Monique, hartstikke bedankt voor deze informatieve en vooral gezellige dag !!!  
Peter van Harten   Op de foto's hieronder zie je het verloop van idee naar ballon. Van schets, naar visual naar het uiteindelijke prachtige resultaat. Het kleine blokje hier rechtsboven is nog een verrassing, Peter heeft namelijk nog een nieuwe ballon in bestelling, deze wordt na verwachting op 9 juni geleverd.

26

NK Ballonvaren met LIVE tracking

Tekst: Bennie Bos en Bert Stuiver, Foto's: Bennie Bos

Van 16 t/m 20 mei wordt de Dutch Balloon Trophy gehouden op het Rekreatiepark ’t Kuierpadtien in Wezuperbrug bij ons in het wonderschone Drenthe. Het is de organisatoren Bert Stuiver en Jan Fokken gelukt om vele deelnemers aan te trekken. Deze ballonwedstrijd is een gezamenlijk kampioenschap met Nederlandse

en Belgische deelnemers. Tevens zijn er speciale gastballonvaarders uit Amerika, Tsjechië, Groot Brittannië en Zwitserland. Een gezelschap van maar liefst 19 ballonteams zal de hemel boven Drenthe met hun kleurrijke ballonnen vullen. Het doel van dit kampioenschap is om zowel een Nederlands als een Belgisch kampioen aan te kunnen wijzen aan het einde van een waarschijnlijk zware wedstrijdweek. Bert Stuiver verteld: “Bij ballonwedstrijden gaat het doorgaans niet om snelheid of de grootst afgelegde afstand, maar om precisie. De internationale wedstrijdregels kennen een veelheid aan opdrachten, waarbij het er om gaat om ofwel zo nauwkeurig mogelijk naar doelen te navigeren, ofwel om figuren en hoeken te varen boven het landschap. Aangezien een ballon geen aandrijving en geen roer heeft, is dat knap ingewikkeld: de piloot moet, wil hij ergens komen, de verschillen in windrichting op verschillende

hoogten zo goed mogelijk zien te benutten. Soms zijn die verschillen aanzienlijk, en spreken wedstrijdballonvaarders van "veel sturing". Maar vaak is er sprake van niet meer dan tien, twintig graden richtingsverschil en wordt het heel moeilijk om bij een doel te komen. Of de "sturing" is er wel, maar dan

alleen in luchtlagen met een hoogteverschil van twee kilometer, zodat heel snel moet worden gestegen of gedaald om een andere richting te vinden”. . . . . Meer uitleg van Bert kun je vinden op de website die speciaal voor dit kampioenschap is gemaakt.
Dan mag ik nog een belangrijke primeur melden voor deze wedstrijd. Het al eerdere gemelde TTSM gaat op hun website de trackings van de ballonnen LIVE laten zien. Een woordvoerder verteld jullie hier nog even wat over: “Onlangs zijn de eerste succesvolle LIVE tracks uitgevoerd. Hierbij is het niet alleen mogelijk om de vaart achteraf terug te zien, maar kan het thuisfront, vanachter de PC, de vaart tot op de seconde nauwkeurig volgen. Tijdens de LIVE tracking worden de GPS-gegevens via GPRS (internet op de mobiele telefoon) elke seconde doorgestuurd naar de webservers van TTSM die het vervolgens weer razendsnel doorsturen naar alle gebruikers die

thuis, vanachter de PC, de vaart aan het volgen zijn. Het enige wat u hiervoor nodig heeft is een mobiele telefoon die u via bluetooth aan een, eveneens met bluetooth uitgeruste, GPS-ontvanger kunt koppelen of een mobiele telefoon met geïntegreerde GPS-ontvanger. TTSM gaat de voor deze techniek benodigde software, waar op dit moment de laatste hand aan wordt gelegd, binnenkort vrijgeven aan het grote publiek. Binnenkort vindt de aftrap van LIVE tracking op TTSM binnen de ballonvaart plaats. Het NK ballonvaren zal namelijk LIVE op TTSM te volgen zijn”. Geweldig nieuws dus voor iedereen die van ballonwedstrijden houd.

Bert Stuiver heeft nog een laatste opmerking: "Ik ben er van overtuigd dat dit systeem in de toekomst gewoon de loggers gaat vervangen. Het publiek, maar vooral de wedstrijdleiding kan de ballonnen exact volgen en met 1 druk op de knop zijn alle tracks uit te lezen" . . . . . . . . .
Er staan in totaal 7 wedstrijdvaarten gepland, zowel in de ochtend als in de avond. De eerste vaart zal indien de weersomstandigheden dit rechtvaardigen plaatsvinden op donderdag 17 mei op het moment dat de zon opkomt. Info op de website van de Dutch Balloon Trophy.

27

Varen in het land van de oohh's en de aahh's

Tekst en Foto's: Marcel Pijnappel

Naast het feit dat het Tagalog (de Filippijnse taal) zich bedient van erg veel aa’s, waren de oooooh’s vooral van ons als ballonvaarders. Ballonvaren is mooi, ballonvaren op de Filippijnen is gewoon een ultieme belevenis. Voor de 11e keer in successie werd in februari van 2007 de Philippine Balloonfiësta georganiseerd door mijn

goede vriend Joy Roa. Joy is zeer vliegenthousiast, en één van de vier ballonvaarders die de Filippijnen rijk is. Eigenlijk dekt de naam van het evenement (Philippine Hot Air Balloonfiësta) geenszins de lading. Het evenement is een uitgebreide luchtvaartshow met parachutisten, kleine en grote vliegtuigen, hanggliders, radiografisch bestuurde vliegtuigjes, vliegers, militaire toestellen, helikopters, en natuurlijk ballonnen. Ook was het Festo heteluchtschip dit jaar aanwezig. Net zoals voorgaande jaren vond dit evenement plaats op de voormalige Amerikaanse militaire luchthaven, Clark Airport, ongeveer 150 km ten noorden van de hoofdstad Manilla. Er was echter één verschilletje: in voorgaande edities werd er gebruikt gemaakt van het Omni Aviation Centre, ofwel het terrein van de plaatselijke vliegclubs. Dit jaar was het in verband met grote verbouwingen en wegenaanleg niet mogelijk om op de genoemde

plaats te starten, vandaar dat werd uitgeweken naar het grote vliegveld van de Airbase. Gezien het feit dat de Clark Airbase tegenwoordig een internationale functie heeft, stuitte de organisatie aanvankelijk op nogal wat praktische problemen; het normale vliegverkeer moest uiteraard zo goed mogelijk doorgaan.

De organisatie is er echter in geslaagd om, mede dankzij de fantastische medewerking van de plaatselijke luchtverkeersleiding, er een fantastisch en probleemloos evenement van te maken. Aangezien de airbase ook het domein is van de Filippijnse luchtmacht was het voor de luchtmachters wel even wennen om ineens

allerlei vogels van diverse pluimage toe te staan op hun terrein. De eerste dag waren ze erg fanatiek met het controleren van onze pasjes, maar een handjevol stickers pennen en snoepjes deden wonderen. Dit jaar vormden mijn Duitse vriend Klaus Weisgerber en ik een Duits-Nederlands team, met een rood-wit-blauwe ballon, de PH-OIL. Wij hebben elkaar ontmoet in de Filippijnen op de 9e editie van de ballonfiesta, in 2005. De contacten verliepen vanaf dat moment zo goed dat we besloten om dit jaar samen (met één ballon) te gaan deelnemen. De vaarten waren ronduit fantastisch, ondanks het feit dat het wekkertje afliep om 04.30 uur. Om kwart over 5 stond er in de briefingruimte een ontbijtje klaar (met vooral locale specialiteiten, werd je ineens ook lekker wakker van), en na een wel zeer beperkte briefing (the weather is nice, have fun) konden we met de voorbereidingen beginnen. Vanaf kwart voor 7 werd er gestart, en de

vaarten waren stuk voor stuk fabeltastisch. Ballonvaren op de Filippijnen, in een internationaal gezelschap van Engelsen, Duitsers, Zweden, Hongaren, Zwitsers, Japanners, Koreanen, Maleisiërs, Filippino’s is erg bijzonder, en de contacten waren dan ook onvergetelijk, zeker gezien het feit dat wij veel van de deelnemers twee jaar geleden al hadden ontmoet. Elke dag was er een soft-competition, een Hare and Hound.

Wat ons erg bevreemdde was dat, wanneer de vos na 20 minuten was geland en iedereen z’n marker had gegooid, de meeste ballonnen direct daarna ook aan het rode touwtje trokken en gingen landen. Het is juist leuk iets verder en langer door te varen om vervolgens te landen op een plek waar mensen nog nooit eerder

een ballon hebben gezien. Al onze vaarten duurden tenminste een uur. Als je zo’n 14.000 km ver van huis bent ga je toch niet na 20 minuten landen? De passagiers waren razend enthousiast, zij behoorden tot de happy few die daadwerkelijk een vaart konden maken. Er wordt immers maar weinig gevaren op de Filippijnen vanwege het feit dat er maar een paar ballonvoerders zijn. De mensen op de grond reageerden zo mogelijk nog enthousiaster, zeker wanneer je het geluk had om over een school te varen. Het lawaai dat de kinderen in hun enthousiasme maakten, was oorverdovend. Dat het evenement als zeer geslaagd mag worden beschouwd spreekt wel uit de bezoekersaantallen; zo’n 70.000 bezoekers passeerden de kassa. Voor ons was het landschap natuurlijk fascinerend, rijstvelden, fish-pans (kweekvijvers voor vis) suikerrietplantages, weilanden, dorpjes en stadjes.

En dat alles in een tropische ambiance en met de spreekwoordelijke Filippijnse gastvrijheid en vriendelijkheid. Na de landing stroomde het landingsterrein vol met heel veel mensen, die nog nooit een ballon hadden gezien. Bovendien zagen ze dan ineens “Americanos” zoals de “blanken” daar worden genoemd. Natuurlijk hadden wij

ons huiswerk goed gedaan, de zakken snoep, de stickers en sleutelhangers die we mee hadden genomen vonden gretig aftrek bij zowel jong als oud. Onze crew bestond (evenals tijdens voorgaande edities van de fiesta) uit leden van de plaatselijke off road vereniging. Stoere jongens met stoere terreinauto’s (zie de hond) voorzien van trailers, die ons achtervolgden en ons ook redelijk snel wisten te vinden. Wij kregen evenals twee jaar geleden de diensten aangeboden van Chief-crew Brian en zijn vrienden. Mede dankzij hun enorme inzet en gezelligheid was elke vaart opnieuw weer een belevenis. Na de vaart volgde het traditionele ontbijt voor crew en passagiers op de Amerikaanse Ambassade. (MacDonalds) Volgend jaar weer? Het liefst zou ik direct weer afreizen, die veertienduizend kilometertjes heb je zo onder je, en de KLM zorgt immers goed voor je gedurende de 14 uur durende

trip. Bovendien had onze vriend Ton R. wederom gruwelijk zijn best gedaan om iets voor ons te regelen…… Hartstikke bedankt nog Ton. In februari 2008 is er vast weer een evenement, ik ga alvast sparen……………… Marcel Pijnappel

28

Tot Slot

Tekst: Bennie Bos, Foto: Johan Hetebrij

Er is bijzonder heugelijk nieuws uit de hoek van de Gordon Bennett gasballonrace welke dit jaar in Brussel zal plaatsvinden. Na enkele jaren afwezigheid zal er weer een Nederlands team deelnemen.
Rien Jurg en Ron van Houten zullen hun "Festo Flyer" weer in de strijd gooien. Ik ga vast nadenken waar de Gordon Bennett volgend jaar dan het beste kan worden gehouden in Nederland :-)
De foto's van het gasballon Landesmeisterschaft in Gladbeck kun je vinden via de bovenste navigatiebalk onder "Ballooning Pictures" - LMS Gladbeck 2007. Johan Hetebrij maakte deze foto van Nienke en mij in Gladbeck. Ik was net even het slaapbankje in de gasballonmand aan het testen. Ook op de site van Nienke, Airdreams, staan foto's. Willem Meijerink heeft video-opnames beschikbaar van de Ballonvaardersdag bij het KNMI van 16 maart. Belangstellenden kunnen hem even een email sturen.

De DVD kost 3,25 euro, inclusief verzenden. Begin april is bekend gemaakt dat een heel bijzondere special shape bij de vloot van Virgin Nederland zal komen. Wat het wordt ? Dit blijft nog geheim tot de eerste vaart op 27 juli dit jaar. Dit moet het helaas weer zijn voor deze maand. Reactie’s zijn altijd welkom, en als je wat leuks over ballonvaren te vertellen hebt, doe het dan en laat anderen van je verhalen genieten. En het maakt niet uit of het al wat langer geleden is, verhalen zijn tijdloos. Groeten, Bennie Bos vanuit een zonnig Emmen.