Europa Park Ballonfestival

Tekst en Foto's: Bennie Bos

Na een lang en prachtig ballonseizoen waarin ik vele mooie ballonfestivals heb bezocht, was ik toe aan rust. Rust . . . waar vind je dat tegenwoordig nog. Rust . . . zou je dat kunnen combineren met ballonvaren? Ha, jazeker wel. De oplossing was simpel. In het Europa Park in het kleine Zuid-Duitse plaatsje “Rust” vond in het

weekend van 22 t/m 24 september het Europa Park Ballonfestival plaats. Het "Panda-team" uit Nederland was uitgenodigd en Yke had mij gevraagd om als crew te fungeren. Vijf mogelijke vaarten, hoeveel zouden we er kunnen maken? Officieel was de herfst al begonnen, maar daar hebben we niets van gemerkt. Nee, het was weer peentjes zweten. 32 ballonteams uit onder andere Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, Rusland en Polen. Wij waren de enige deelnemers uit Nederland. In het vorige magazine had ik nog een oproep gedaan, maar ook de Belgen lieten zich niet zien. En wat hebben jullie een prachtige meeting laten liggen. Tot aan het moment van onze terugreis op maandagochtend hebben we geen moment rust gehad, en ik vond het helemaal prima. We bevonden ons in een totaal andere wereld. Het Europa Park is het grootste vrijetijdspark van Duitsland en ligt vlak aan de Franse grens en niet zo

heel ver van Zwitserland en staat ook in Forbes magazine's top 10 van themaparken wereldwijd. Ons hotel "El Andaluz" was betoverend mooi en het park was helemaal super. Wat hebben de bouwers hier een oog voor details, ongelofelijk. Alle ballonteams hadden gedurende de meeting vrij toegang tot het Europa Park, voor de

hotelgasten was er zelfs een eigen ingang. Naast het hotel lag de "Atlantica", een splinternieuwe wildwaterbaan van grote klasse. Hoog, hard en vooral nat. Heerlijk bij dat warme weer. Deze negende editie van het Europa Park Ballonfestival werd zoals altijd georganiseerd door de Duitser Rudi Höfer, de piloot van de “Vos” special shape. Ons team bestond uit piloot Yke Visser, twee van zijn zonen en ikzelf, Bennie Bos.  De “Panda” ballon is van een typetje 77, een prachtig formaat. Als de ballonnen opgebouwd worden genieten we van de shows die het publiek naast het startveld worden geboden. In het park zijn overdag vele mooie optredens te bewonderen en men heeft enkele van deze artiesten naar het startveld gehaald om het publiek te vermaken tot aan het moment dat de ballonnen zullen opstijgen. Live bands, danseressen etc. De eerste vaart bracht de ballon al snel over de

nabij gelegen grens naar het Franse gebied de Elzas. Yke plantte de ballon na het overvaren van de Rijn achter het pittoreske plaatsje Artolsheim aan de grond wat een grote toeloop uit het dorpje opleverde. Eén van de grote voordelen van het crewen op dergelijke buitenlandse evenementen is dat je onderweg zulke

prachtige dorpjes tegenkomt. Huizen in de meest bijzondere kleuren, geel naast paars naast oranje naast . . . Het geeft een prachtig plaatje. Ik kan daar enorm van genieten. Rudi wilde graag onze “Panda” op de vrijdagavond nightglow en zo stonden we na terugkeer op het Europa Park voor de tweede keer op één avond de ballon op te bouwen. Freedo Visser, de middelste zoon van Yk, is het muzikale talent van de familie en hij bediende de branders tijdens de muziek. Dit deed hij met volle overtuiging en exact op de maat. Yke was bijna constant aan het rippen anders zou de ballon er zo vandoor gaan. Een nieuwigheidje voor de nightglow en een grote tip voor onze evenementen voor het komende jaar, was een ideetje van Rudi Höfer. Hij had het volgende bedacht. Als laatste nummer werd een Wiener Waltz gespeeld en we moesten daarbij de ballon op commando rond draaien. De eerste linksom, 

de volgende rechtsom, etc. Dit gaf een werkelijk schitterend effect. We hebben wel 5 minuten rond die mand lopen rennen, steeds fanatieker, prachtig. Het in grote getale aanwezige publiek beloonde de ballonteams met een zeer luid applaus. In een geweldige atmosfeer schoven we even later na het aftanken van de gastanks aan in een prachtig aangekleed restaurant, ook onderdeel van het park en ook weer voorzien van de mooiste details. Ook de gangen en de binnenplaatsen waren prachtig om te zien.

De volgende ochtend vroeg uit de veren voor de briefing. Meneer kan ’smorgens nooit zo vroeg wakker worden en laat de briefing aan mij over. Deze briefing was recht onder onze hotelkamer waarbij de tafel al gedekt was met heerlijk belegde broodjes en koffie, een voorontbijtje. We hadden het goed voor elkaar. Het

weer was nog stabiel maar er zat een verandering aan te komen, met een beetje geluk bereikte ons dit niet voor zondagavond. Er stond een lichte nevel op het veld en de zon probeerde daar al door te breken. De wind is totaal omgedraaid en ook in kracht sterk afgezwakt. Ik sta met de boys de ballon op te wachten in het plaatsje Kappel waar de bewoners, die al vroeg uit de veren zijn, de straat op lopen om al dat moois te bekijken. Kappel heeft een prachtig kerkje en ik zie even later de “Bofrost” ijshoorn er optisch naast hangen, een mooie foto. De landing is in de middle of nowhere maar we zijn ter plaatse als de panda het gras kust en hebben de ballon toch weer snel geborgen. Bij het gastanken vaart een oud tweepersoons heteluchtschip over met Zwitsers kenteken. Die modellen zie je niet vaak meer. Dan het moment waar we op zaten te wachten. We duiken enthousiast het grote Europa Park in, klaar

voor de spectaculaire attracties. We hebben tot 16.00 uur de tijd, want dan worden we weer op de avondbriefing verwacht. Het park is trots op zijn geschiedenis, op de hotel tv word de hele dag een docu getoond over de geschiedenis. Op 12 juli 1975 opende het park zijn poorten. Het park is in eigendom van de

familie Mack die zich aan het begin van de 20e eeuw voornamelijk bezig houdt met het bouwen van woonwagens. Daarna begon men met het bouwen van spookhuizen, draaimolens en achtbanen. Ze bouwden een naam op en werden een grote speler op de markt, tot in Amerika. Daar maakte men ook kennis met Disneyland en ontstond het idee een park te beginnen.  De huidige hoofdontwerper van het park is een Nederlander, Michel den Dulk, hij kwam hier aan het werk nadat hij was vertrokken uit de Efteling. Het Europa-Park is onderverdeeld in 14 verschillende landen. In het Portugese deel pakten we de splinternieuwe wildwaterbaan “Atlantica”, bezochten een zeer mooie show met vechtende gladiatoren in de arena van Spanje en gingen voor de ultieme rit in de Silverstar, de enorme supersnelle achtbaan in het Franse deel van het park. Deze baan is gesponsord door Mercedes en dat straalt er ook

aan alle kanten af. Je neemt plaats in een racewagen kuipstoel en krijgt een soort stuur voor je. Deze baan is met zijn 73 meter de hoogste stalen achtbaan van Europa en loopt helemaal buiten het park over de enorme parkeerplaats. Op de neerwaartse stukken hangt je kont zo’n 10 centimeter boven de stoel, de eerste keer is best wel eng en geeft je het gevoel alsof je er zo uit kukelt. Yke: “dat zijn zeer onnatuurlijke bewegingen”.

Het zou niet bij deze ene keer blijven. Om 16.00 uur stond de koffie alweer te dampen in de briefingroom en lagen de belegde broodjes in allerlei variaties weer op ons te wachten. We hadden het goed. Men had weer een hele vracht passagiers op papier staan voor vanavond. Iedere piloot werd gevraagd hoeveel mensen hij

of zij mee omhoog wilden nemen. Dat was uiteraard vrijwillig maar bood ook de mogelijkheid aan de teams om wat geld te verdienen. Om 17.30 uur staan we weer op het startveld wat net naast het park ligt. Het is heet en in alle rust begint iedereen aan zijn werkzaamheden. Op het startveld lopen enkele grote poppen, herkenbare dieren die normaal in het park lopen maar nu de kinderen langs de baan vermaken. De richting is naar het zuiden en gaat recht over de Silverstar en strak langs het park. Ik volg de drie Vissertjes op hun reis en rij even later het dorpje Rheinhausen binnen. De taferelen die ik daar zie zijn ongekend. Vele ballonnen hangen laag boven het dorp en de bevolking is laaiend enthousiast. Er wordt gezwaaid en getoeterd terwijl de kinderen achter de ballonnen aan fietsen. De oude piloot onder de Hopper loopt bijna over de daken. Vlak achter het dorp schuift Yk laag over de maistoppen, die er dit

jaar bijzonder slecht uit zien, en pakt een keurig grasveldje naast een inmiddels gelande Poolse collega. Deze was druk bezig een gaatje in zijn stof te plakken, het was niet het eerste stickertje wat er op zat. We helpen de “Krombacher Bier” ballon nog even aan de grond want hij kwam recht op ons af. Om even aan te geven

hoezeer we het naar ons zin hadden . . . om 19.30 uur sluiten de attracties, wij rijden om 19.00 de parkeerplaats van ons hotel weer op en besluiten dat half uurtje nog even te pakken. Overdag staan er wachtrijen maar nu kun je direct door. Op 100 meter afstand hangt nog het ENWB heteluchtschip van Albrecht Fischer als we ons weer in de diepte storten. We hebben de baan 5 keer kunnen pakken binnen het half uur. Het hele weekend was eigenlijk één grote conditietraining. Als het donker wordt op deze zaterdagavond weer een nightglow maar nu laten we de ballon in de zak en gaan zelf even genieten van het schouwspel. Inderdaad, de draaiende ballonnen op de Wiener Waltz zijn een groot succes, een pracht gezicht om van afstand te zien. De zondag verliep eigenlijk net zo als de zaterdag, vroeg op voor de briefing, vaart nummer 4, en weer de hele dag ronddolen in het park waar we

nu onder andere een prachtige ijsshow en de watercoaster Poseidon bezochten. We hadden een druk schema, maar ook ontzettend veel lol, we hebben wat afgezongen. De meteo voorzag voor de zondagavond een omslag van het weer, maar deze liet nog even op zich wachten en zo konden we 5 vaarten maken op 5 mogelijkheden. Dit had der Rudi ook nog nooit beleefd en hij was dan ook bijzonder happy met het resultaat.

Om 20.00 uur sloot het park, wij werden om 21.00 uur opgehaald door de monorail en in het Griekse gebied gelaten, vlakbij het nieuwe voetbalrestaurant waar ons een afscheidsdiner werd aangeboden. In dit restaurant hebben we ontzettend veel plezier gehad. Hierin bevond zich namelijk de nieuwe botsautobaan waarbij de autootjes de vorm hadden van voetbalschoenen. We mochten vrij van deze baan gebruik maken.

In de baan lag een grote rubberen bal en het was de bedoeling dat de rode en witte auto’s twee teams vormden en de bal in elkaars doel knalden. Eigenlijk mocht de bal niet met de handen aangeraakt worden maar we werden op een gegeven moment zo fanatiek en hebben uren achter elkaar gestreden om de punten.

Het was ontzettend verslavend en we gingen zelfs strijdend de volgende dag in. Zelfs Rudi, die volgens mij al tegen de 60 loopt deed mee als een jonge krijger. Zelden heb ik een ballonmeeting meegemaakt waarin we zoveel om handen hadden. Vijf vaarten, een prachtig hotel, geweldig eten in een sprookjesachtige atmosfeer en een schitterend pretpark met heel veel oog voor detail. Er wordt gezegd dat Disneyland al enorm ver achter loopt op dit park. Een park wat vorig jaar 3,6 miljoen bezoekers heeft getrokken en waar de drie hotels constant tegen de 100% vol zijn geboekt. Op dit moment begint men aan de bouw van het vierde themahotel. De volgende ballonmeeting in het Europa Park zal waarschijnlijk weer over twee jaar plaatsvinden. Schijf het maar vast in je agenda, dit mag je echt niet missen. We hebben het goed gehad, heeeeel goed.    Bennie Bos