Uitgave 65 - Oktober 2007 - Jaargang 6

    

1

Het Gordon Bennett sprookje


Tekst: Bennie Bos, Foto 1: Ben Bläss, Foto's: Johan Hetebrij, Logo: Martijn Korstanje

    

De Coupe Aëronautic Gordon Bennett 2007, de belangrijkste gasballonwedstrijd ter wereld, een wedstrijd met grote historie. Aan het begin van de vorige eeuw was het gasballonvaren een uiterst spectaculaire manier van sport. De Amerikaanse tijdschriftuitgever Gordon Bennett raakte hierdoor zo geïnspireerd dat hij in 1906

een race uit liet schrijven met als doel een zo lang mogelijke afstand af te leggen. De tijd en de totaal gevaren afstand waren niet belangrijk, enkel de rechte lijn van start naar landing telde. Tegenwoordig is er maar 1 eis aan de ballonnen, de inhoud mag niet meer bedragen dan 1000m3. De 51e editie is een heel belangrijke editie voor de Belgen, gezien de kans nu zeer dichtbij is om de coupe definitief binnen te slepen. Bij het drie maal achter elkaar winnen mag de beker worden behouden. En het gaat daarbij om het land, niet om welke team er wint. Zo sleepten in 2005 Bob Berben en Benoit Simeons met een spannende trip in Amerika de eerste plaats binnen waarbij ze zelfs met een afstand van 3400 kilometer het wereldrecord aan diggelen sloegen. Een dergelijke afstand is trouwens binnen het Europese wedstrijdgebied niet te verbeteren. Vorig jaar wisten Philippe de Cock en

Ronny van Havere met een ongelofelijke reis van 1500 kilometer boven de Noordzee en een landing helemaal boven in Scandinavië na 2449 km op de Noordkaap de overwinning te prolongeren. Nu is het aan één van deze twee teams om hun daden te herhalen. Aangezien België vorig jaar dus winnaar was, mogen ook nu

onze zuiderburen weer optreden als gastland voor de GB 2007. Een hele eer maar er moeten heel wat bruggen worden gebouwd voordat een organisatie de benodigde vergunningen en bovenal het nodige geld op tafel heeft. Toch is dat alles met de nodige strubbelingen weer voor elkaar gekomen en kon men trots de race aankondigen op de oude hippodroom van Bosvoorde, nu een chique golfterrein, aan de zuidkant van Brussel. Een heel belangrijke restrictie die er door de dienst luchtvaart werd gesteld was dat de ballonnen niet richting het vliegveld van Brussel mochten varen, vliegveld Zaventem EBBR. Dus een wind naar het noorden zou de start in gevaar kunnen brengen. De Amerikanen en enkele andere teams spraken direct hun ongerustheid over deze beperking uit. Vandaar het feit dat de organisatie nog een tweede opstijgplaats had voorzien, voor de maandag of de dinsdag, domein

Kelchterhoef in Belgisch Limburg. 14 teams schreven zich in, 3 uit Amerika, 2 uit Zwitserland, 2 uit Engeland, 1 uit Frankrijk, 3 uit Duitsland, 2 uit België en 1 uit Nederland. Vooral de deelname van het Nederlandse team deed menig ballonliefhebber hartje weer sneller kloppen. Na een afwezigheid van 5 jaar schreef het “Festo

Flyer” team met de piloten Rien Jurg en Ron van Houten zich weer in voor de Gordon Bennett. Als ze de trend dit jaar doorzetten dan moeten ze deze competitie winnen. In 1999 behaalde men een vierde plaats, in het jaar 2000 pakte men positie 3. Bij de laatste deelname in 2001 met een prachtige nachtstart vanuit het Duitse Warstein behaalde het Nederlandse team een tweede plaats door maar liefst een afstand af te leggen van 1782 kilometer, dus logischerwijze moet men nu dus winnen, of ben ik nu een beetje te optimistisch. De meteorologen Jacob Kuiper en Ab Maas van het KNMI zullen de “Festo Flyer” voorzien van de nodige meteoinformatie. De “Festo Flyer” zal worden gevaren met de opblaasbare mand, een speciale constructie die door Festo werd gebouwd, specialisten in pneumatiek. Sterk en licht, een ideale combinatie in een gasballonwedstrijd waarbij elke gram gewicht er 1 teveel is. Het principe

is simpel, hoe meer ballast je mee kunt nemen, des te langer kun je in de lucht blijven. Een gasballon stijgt namelijk als je ballast overboord gooit, meestal zand. Dit zand wordt dan vaak vermengd met zout omdat zich anders bij koude nachten ijsklonten kunnen vormen. Vele weken voor aanvang van de wedstrijd begonnen de

teams met hun voorbereidingen. Het team van Philippe de Cock bestelde een nieuw type ballon bij de fabriek van Wörner, een ballon die veel lichter is dan hun vorige en gebouwd is uit hypermodern materiaal. De eerste proefvaart was veelbelovend. Uiteraard is ook de Duitser Willy Eimers weer van de partij, een geduchte concurrent. Willy scoort altijd in de bovenste regionen van de ranking en zal wederom aan de start verschijnen met zijn spierwitte “Warsteiner” ballon. “Onze ballon is 100% in orde” aldus Willy. We zijn 3 dagen bezig geweest om de ballon intensief te testen. Alle kleine gaatjes die we konden vinden hebben we gerepareerd. De ballon is toen volledig gevuld waarna we hem 36 uur hebben laten staan. Het temperatuurverloop van de lucht en van de gasmassa werden nauwkeurig geregistreerd. Hierbij werden we bijgestaan door studenten van de hogeschool Niederrhein met computers en

meetprogramma’s. Over een tijdsbestek van 12 uur werd een verlies van 278 liter gas gemeten. Bij een inhoud van een miljoen liter is dit echter te verwaarlozen. De ballon is dus absoluut dicht te noemen. We hebben alle touwen omgewisseld en daarmee een gewichtbesparing van 7,5 kilo kunnen realiseren” aldus Willy

Eimers die dit jaar weer met zijn vertrouwde compagnon Ulrich Seel aan de start zal verschijnen. Het totale gewicht is met 50 kilo naar beneden gebracht, onder meer door het voedsel aan te passen. Vorig jaar ging de ballon de lucht in met 22 kilo aan voedsel, dit jaar neemt de bemanning genoegen met astronauten voedsel wat niet meer weegt dan 1,9 kilo. En daar komen we op een punt wat ik niet goed begrijp. Ballast gaat mee in de vorm van zand. Maar . . . 25 kilo boterhammen is dan toch ook gewoon ballast, dat kun je eventueel toch ook gewoon overboord gooien al het nodig mocht zijn.
Of je eet het gewoon op en dan gaat het op een natuurlijke weg overboord. Een kilo is toch gewoon een kilo en zand smaakt niet echt lekker. De stroomvoorziening heeft men vervangen door zilveraccu’s, die hebben een hogere capaciteit bij een zeer laag gewicht. De hele week verschijnen er

al allerlei “Hysplit” modellen op Internet. Dit zijn voorspelde trajecten op bepaalde hoogtes. Wat is de beste tactiek, waar halen we de beste afstand en waar en wanneer komen we dan in de regen te hangen. De teams proberen dagen van te voren hun routes al uit te stippelen, maar er is niks zo veranderlijk als het

weer. Met de restrictie om niet in het verboden luchtvaartgebied aan de noordkant van Brussel te varen lijkt het helemaal goed te komen, de voorspelling is nog steeds dat de ballonnen kunnen vertrekken met een zuidwestelijke stroming en daarbij Zaventem kunnen vermijden. Van Rien Jurg ontving ik op de dag van de beoogde start een alleraardigst boekwerkje over de deelname van de “Festo Flyer” aan de Gordon Bennett van dit jaar. Daarin nog wat meer nuttige informatie over de opblaasbare mand, een mand die is opgebouwd uit pneumatische modules. Wist je bijvoorbeeld dat tussen de verschillende modules ruimtes zijn gecreëerd waarin 600 liter water als ballast kan worden meegenomen. Dit reduceert het aantal zandzakken al behoorlijk. Ook is er in de mand een nieuw geïntegreerd systeem bedacht voor het afvloeien van statische elektriciteit. De firma Festo heeft ooit zelfs een opblaasbare mand gemaakt die geschikt is voor een heteluchtballon, zie hier.
De twee Nederlanders zijn al jaren een team en zijn daardoor volledig op elkaar ingespeeld. Dit is erg belangrijk, omdat trainen voor een dergelijke wedstrijd bijna onmogelijk is. Dit “trainen” bestaat onder meer uit kennisontwikkeling en het vinden van manieren om elkaar in de mand nog beter aan te vullen. Wat vóór hen ligt is ongeveer 3 dagen en nachten met zijn tweeën varen in een mandje van 4m2. Met slechts één bed, geen toilet en water om je te wassen. Maar de wil om te winnen is een goede motivator. Rien: “Samen met ons team halen we alles uit de kast om de Gordon Bennett naar Nederland te

halen”. . . De organisatie kreeg dus toestemming om aan de zuidkant van Brussel op te stijgen onder een aantal voorwaarden. De belangrijkste voorwaarde was dat de ballonnen in de nacht zouden opstijgen en daarbij buiten de gecontroleerde zone’s van het vliegveld zouden blijven.

Zoals je aan het kaartje hiernaast kunt zien loopt het verboden gebied tussen de 290 en de 90 graden. De keuze van de organisatie om dit evenement dan toch in Brussel te organiseren hangt uiteraard samen met sponsoring. Als de regio Brussel betaalt, kun je niet aan de andere kant van België gaan opstijgen. Vele vrijwilligers hebben vanaf woensdag keihard gewerkt om het opstijgterrein en alles wat daarbij hoort tot in de puntjes voor elkaar te krijgen, en dat is ze gelukt. De windrichting leek de hele week gunstig uit te pakken waarbij de ballonnen niet in de verboden zone terecht zouden komen. Het zag er lange tijd naar uit dat de wind op zondag zou draaien, maar het tijdstip waarop, leek steeds vroeger te komen.
Een nachtstart zou wel eens problemen op kunnen leveren en na gesprekken met Belgocontrol kreeg de vluchtdirecteur toestemming om al op zaterdagmiddag op te stijgen mits . . . . . . . .

precies, niet in de richting van de verboden zone. Het vullen moest dan ’s ochtends om 07.00 uur beginnen. Op zaterdagochtend bleek helaas dat de wind al was gedraaid zodat men nog niet wilde beginnen met vullen. Na overleg met de belangrijke waterstof sponsor Air Liquide die speciaal voor deze GB een volledig nieuwe

installatie had gebouwd (die trouwens perfect werkte) besloot men toch vanaf 14.00 uur te gaan vullen en opnieuw gesprekken te gaan voeren met Belgocontrol, de dienst die de veiligheid van het luchtruim waarborgt, voor een start in de avond vanaf 22.00 uur. Alle ballonnen werden gevuld en voorbereid voor een lange reis van meerdere dagen en nachten. Alle teams staan volledig op scherp, gefocused op de zware vaart die zou volgen. Op de laatste briefing om 20.00 uur is er nog steeds geen duidelijkheid en is de spanning te snijden. Men is nog aan het praten in de hoop om toch toestemming te krijgen om Brussel aan de noordkant te mogen doorkruizen. Er lijkt een lichtpuntje maar het wachten is op de nachtdienst van Belgocontrol.
Men wil proberen de afspraak te maken dat alle ballonnen binnen een uur zullen starten en direct stijgen naar grote hoogte, waar ze wegdrijven van

de luchthaven. Rond 23.00 uur komt het grote woord eruit, men krijgt geen toestemming om op te stijgen in het gecontroleerde luchtruim en om het Brusselse vliegveld te doorkruizen, ondanks dat er daar hooguit 4 vliegtuigen landden in die nacht. Belgocontrol houdt vast aan de eerder gemaakte afspraken en de

organisatie kan niks anders doen dan de wedstrijd te cancellen want het weerbeeld op de “reservedagen” maandag en dinsdag, waar men toestemming had om op te stijgen in Belgisch Limburg, was zo ongunstig dat deze optie gewoon niet haalbaar was. De veiligheid van de teams zou dan in het gedrang komen. Grote verslagenheid en veel verdriet onder de teams, de organisatie en de vele aanwezige fans. Deze mokerslag komt zeer hard aan. Voor het eerst in de 101 jarige geschiedenis van de Gordon Bennett moet men de ballonnen weer leeg laten lopen, ondanks dat de weerssituatie perfect is.
De organisatie heeft gegokt . . . en verloren.
Voor 2007 is het sprookje afgelopen. Jammer, erg jammer. Het team van Tomas Hora wilde toch varen en besloot om enkele dagen later een vaart te gaan maken vanuit het Duitse Stuttgart. Dit sprak zich al gauw rond met als resultaat dat er op 19 september
maar liefst 7 gasballonnen zijn gestart op een rustige reis richting Tsjechië, allemaal Gordon Bennett deelnemers waaronder beide Belgische teams. De grote vraag is nu waar de Gordon Bennett volgend jaar plaats zal vinden. De CIA zal haar keuze moeten maken uit de landen die zich kandidaat stellen.

De CIA heeft besloten om per direct de inschrijvingen voor de Gordon Bennett in 2008 te accepteren.
Er wordt aan alle geïnteresseerde landen gevraagd om zo spoedig mogelijk hun inschrijving op te sturen,
in ieder geval voor 15 december. Dit wordt dan ook gepubliceerd op de website van de CIA. In maart 2008 wordt dan de beslissing genomen welk land volgend jaar de Gordon Bennett mag organiseren.
Op zich zou ik het logisch vinden dat de beurt nu naar de nummer 2 van vorig jaar zou gaan. Een Gordon Bennett vanuit Gladbeck, het zou perfect kunnen.  Bennie Bos

    

2

Ballon Jeugdkamp BFA


Tekst en Foto: Shelley Caraway

    

De Balloon Federation of America dwong de inwoners van Texas weer omhoog te kijken naar de hemel. Zowel de U.S. National Hot Air Balloon Race als ook het National Hot Air Balloon Camp werden weer georganiseerd. De race werd weer gehouden in de stad Waco terwijl de Tyler Junior College in Tyler Texas het hoofdkwartier

was van ons BFA kamp. Vele vrijwilligers dienden als vertegenwoordigers en verwelkomden 23 kinderen op onze derde bijeenkomst. Jonge tieners en ook tieners van 12 tot 17 jaar uit 4 staten checkten in voor het 5 daagse evenement. Velen kwamen voor het eerst in aanraking met ballonvaren. Helaas zorgde het extreme weer voor slechte vaarcondities zodat we pas op de laatste dag konden varen. De kinderen waren echter zeer druk met allerlei activiteiten die allemaal met ballonvaren te maken hebben. We brachten een dag door bij de National Weather Service en ontdekten veel verschillende beroepen. Ons jeugdkamp is onder meer ontwikkeld om kinderen de vele beroepen te laten zien die zijdelings met onze hobby te maken hebben. We hielden ons ook bezig met het maken van papieren ballonnen die we dan lieten varen, maar ook met kaartlezen en geocaching. Het succes van het jeugdkamp van

2007 heeft de weg vrij gemaakt voor het volgende kamp in 2008. Als je iemand weet die volgend jaar aan ons kamp mee wil doen, neem dan gerust even contact op via email voor meer informatie. Help ons bouwen aan een nieuwe generatie ballonvaarders.   Shelley Caraway

    

3

Ballonfestival Borken (D)


Tekst en Foto's: Jupp Hein

    

Het ballonfestival bij de Forellenhof in het Duitse Borken was wederom weer een belevenis voor jong en oud, zeker omdat de weergoden het op alle dagen zeer goed met ons voor had. Een uitgebreid programma maakte duizenden bezoekers enthousiast. Buiten de normale ballonnen en de special shapes kon men ook genieten

van heteluchtschepen, modelballonnen en bijna 50 vliegers. Met elkaar toverden ze een prachtig scala aan kleuren aan de hemel van Borken. Bij de massastart stegen ongeveer 35 ballonnen op waarbij de special shapes alle ogen op zich gericht zagen. Een cola fles, een poedersuikerdoos, een enorme beer maar ook de grootste olifant ter wereld met zijn kleine modelballon broertje waren begeerde onderwerpen voor de vele fotografen. Het festival werd geopend door de vele vliegers met hun verschillende vormen en kleuren. In het raamprogramma kwamen ook de kinderen niks te kort. Een oude ballon werd gebruikt om de kinderen de enorme ruimte binnen in een ballon te laten zien. Veel plezier beleefde het kleine grut met het voeren van de olifant van Olaf Schneider met bonbons en gummibeertjes. De snoepjes kwamen uiteraard niet in de buik van de olifant terecht maar in de buikjes van

de kinderen. Op vrijdag en zaterdag beleefden de vele toeschouwers in het donker weer de prachtige nightglow. Op de maat van de muziek werden de ballonnen verlicht, altijd weer een belevenis. Ook een hoogtepunt was het nachtvliegeren met het aansluitende vuurwerk.

    

   

Met de zomernachtparty werd de zaterdagavond afgesloten. Een dank gaat aan organisator Achim Schneider. De deelnemers werden verwend met heerlijk eten volgens Grieks, Italiaans en Amerikaans gerecht. Tot ziens op de volgende meeting in augustus 2008.    Jupp Hein

    

4

Tilburg 2009


Tekst: Tilburg.com, Visual: Cameron Balloons

    

Zo rond Pasen 2008 zal hij zijn eerste vlucht boven Tilburg moeten maken. De immense heteluchtballon ‘Tilburg 2009’. Dat is althans de intentie van Henny van Loosbroek, directeur van Virgin Balloon Flights in Tilburg. De ballon moet promotie gaan maken voor Tilburg dat in 2009 onder meer 200 jaar stadsrechten viert. De ballon heeft een inhoud van 8000 m³, meet 34 meter (vergelijkbaar met de hoogte van een

flatgebouw van 8 verdiepingen) en heeft een diameter van 24 meter. Hij is daarmee één van de grootste ballons die de vloot van Virgin rijk is. Per vlucht kunnen acht passagiers meegenomen worden. De ballon, die in Engeland bij Cameron in Bristol wordt ontworpen én vervaardigd, wordt uitgevoerd in de kleuren lichtblauw, lichtgroen, oranje en auberginepaars, dé kleuren van het T-logo zoals ‘2009’ zich naar buiten afficheert. Virgin wil zelf voor zeventig procent gaan investeren in de kosten van de ballon. De overige dertig procent moet opgehoest worden door sub-sponsors. „Ik verwacht dat het haalbaar is”, aldus Van Loosbroek. „Ik liep al langer met het idee rond een nieuwe ballon te ontwikkelen. De Stichting Tilburg 2009 moet ik nog benaderen. Met de gemeente Tilburg heb ik al wel contact gehad. Alleen is me geadviseerd nog even te wachten want wellicht wordt de T in het logo vernieuwd of aangepast.” In principe wil Van Loosbroek de Tilburg-ballon vier jaar laten varen. Dat betekent plusminus 400 vluchten. „Dan is het nylon doek echt versleten en moet hij aan de grond blijven”. In de ballon wordt in totaal 2500 vierkante meter stof verwerkt. „Ik denk dat je met zo’n ballon uitstekend reclame kunt maken. Je kunt hem over allerlei grote evenementen in Nederland en België laten varen. Ik noem bij voorbeeld Pinkpop. Je bereikt er miljoenen mensen mee. Het moet een echte blikvanger worden”. De ballon kan straks ingehuurd worden door allerlei bedrijven en instanties. „Het zou bijvoorbeeld voor de gemeente een mooie gelegenheid zijn om zijn gasten mee naar boven te

nemen. Oud-burgemeester Gerrit Brokx en ook Johan Stekelenburg deden dat zeer regelmatig”.
Het heteluchtballon­project zoals Van Loosbroek dat voor ogen heeft, gaat 130.000 euro kosten.
90.000 euro wil Virgin dus zelf investeren.   Tilburg.com

    

5

24e Internationale Ballonfiesta Barneveld


Tekst en Foto's: Ben Bläss

    

Aan de drempel van de 25e editie, die volgend jaar van 20 t/m 23 augustus zal worden gehouden, werd het massaal toegestroomde publiek met een kleurrijk en zeer gevarieerd programma voor jong en oud getrakteerd. De precisiesprong van parachutisten in een mini zwembad zorgde voor veel applaus, maar ook voor de nodige

hilariteit. Je zult een precisiesprong maar “beloond” zien met natte voeten... Naast een grote verscheidenheid in grootte, kleur en reclame items van de heteluchtballons waren dit jaar Darth Vader van Benoit Lambert uit België en Sunny Boy uit de Verenigde Staten met pilote Carol Weiner en piloot Orvin Olivier dé eyecatchers van het jaar. Begunstigd door het prachtige weer werd elke avond een opwindende ballonshow geboden. Nooit eerder is er zoveel gefotografeerd. Met ferme passen stap ik sinds jaar en dag naar de buitenkant van het door een 22 meter brede gracht omgeven opstijgterrein, om alles “dubbel” te mogen beleven en te fotograferen. Wauw! Sunny Boy weerspiegeld in de gracht! Pilote Carol Weiner was in de wolken. Letterlijk en figuurlijk. Maar ook piloot Aart Jan Troost met zijn prachtige pauw, zijn laatste en trotse aanwinst, heeft zijn paradepaardje nooit

eerder in dat perspectief mogen aanschouwen. In de gouden gloed van de weerspiegeling van Sunny Boy zwemt een koppel eenden door de gracht. Je wordt er lyrisch van wat de entourage en sfeer van dit tafereel betreft. Na het opstijgen verandert het terrein in een kinderparadijs.

  

     

De kids kunnen zich op de speeltoestellen naar hartelust uitleven, een heteluchtballon van binnen bekijken of de show van de modelballons van dichtbij bewonderen. Elke plek op de tribunes is bezet en de ruimte voor de minder validen en gehandicapten puilt uit van belangstelling. Het is iedere avond volop genieten geblazen.

Last but not least elke avond een nightglow met zeven ballons en een indrukwekkende lasershow. Zaterdagavond wordt de choreografie nog verder opgevijzeld met modelballons en open branders, die het terrein in een sprookjesachtige sfeer verlichten. De laserstralen en branders dansen op het ritme van sfeervolle en zwevende muzikale klanken over het terrein. Om er in deze entourage kippenvel van te krijgen... De organisatie met ruim 130 vrijwilligers liep op rolletjes, de “zwartkijkers” buiten het terrein leverden een bijdrage via wandelende collectebussen voor de door het bestuur aangewezen twee goede doelen. Het bestuur sloot een record aantal sponsorcontracten af waardoor het netwerken op het VIP-terras hoogtij vierde. De Ballonfiësta vervult in het sociaal maatschappelijke gebeuren binnen de Barneveldse samenleving een niet meer weg te denken functie.   Ben Bläss

    

6

Karabiner Keeper


Tekst en Foto: Kavanagh Balloons

    

Een leuke slimme gadget van Kavanagh Balloons om te voorkomen dat je kabels in de knoop komen.
De "Karabiner Keeper". Het is gemaakt van duurzaam rubber en past op bijna elke karabiner. Het voorkomt dat de kabels over de karabiner gaan glijden en daardoor in de knoop raken. Op deze manier blijven ze altijd op de goede volgorde. Eénmaal aangebracht is het zeer gemakkelijk de karabiners aan te haken zonder dat het verdraaid zit. Een setje van 4 rubbers kost 5 dollar, kijk voor meer info even op de website.
 
 
 
 
Kavanagh Balloons

    

7

Steve Fossett


Tekst: Bennie Bos en Tom Corten, Foto's: Collectie Tom Corten

    

Zoals jullie inmiddels allemaal weten wordt ballonvaarder Steve Fossett vermist sinds hij op 3 september zonder vliegplan is opgestegen met een één-motorig vliegtuigje vanaf een privé-vliegveldje bij de Nevada-woestijn. Tijdens de afgelopen zoekperiode zijn er al 8 vliegtuigwrakken gevonden waaronder enkele onbekende wrakken die al meer dan 40 jaar oud zijn. Inmiddels zijn we een maand verder en is de officiële zoektocht stopgezet. Honderden vrijwilligers hebben gezocht met vele vliegtuigen en helikopters.

  

   

(Op de foto hierboven zie je één van de ballonstarts van Steve Fossett). Ook hebben mensen vanuit de hele wereld via Internet mee gezocht op nieuwe satelliet beelden die via Google-Earth zijn te bekijken. Familie en vrienden zoeken nog wel steeds naar de naald in de hooiberg, vertrouwende op de survivaltechnieken van Steve. Waarschijnlijk had hij enkel één liter water bij zich dus de kans dat hij nog levend gevonden zal worden is bijna nihil. Steve Fossett kenner Tom Corten heeft een Nederlandtalige Blog bijgehouden over de zoekactie. In het volgende verhaal verteld hij over de recordpogingen van Steve.    Bennie Bos

De grootste en meest bekende uitdaging van Steve Fosset is de eerste non-stop reis rond de wereld in een ballon geweest. Deze uitdaging koste jaren lange voorbereiding en training, zo begon Fossett in 1992 met ballonvaren om zo enkele jaren later in 1994 samen met co-piloot Tim Cole een Transatlantische ballonvaart te maken van Amerika naar Europa. Dit was een goede voorbereiding op Fossett's nieuwe uitdaging, namelijk de eerste solo vaart over de Stille Oceaan in een ballon. Een jaar later slaagde Fossett in deze uitdaging toen hij opsteeg vanuit het voormalige Olympisch Stadion in Zuid-Korea, hij vloog 3 dagen aan 1 stuk voordat hij in Canada lande. Het was de langste solo ballonvaart uit de geschiedenis. Een jaar later, in 1996, waagde Fossett zich aan de eerste solo-poging om non-stop rond de wereld te varen. Hij steeg op vanuit Zuid-Dakota, maar moest een vroegtijdige noodlanding maken door technische problemen en doordat de buitenste huid van zijn ballon scheurde. Hij had niet eens het Amerikaanse continent kunnen verlaten. In 1997 werd het pas echt een uitdaging, omdat er toen nog 2 andere teams deze uitdaging wilden winnen. De 2 andere teams hadden al in zeer vroege stadia's van hun vaarten een noodlanding moeten maken en het zag er naar uit dat Steve de beste kans op slagen had, hoewel Fossett solo vloog en de andere teams een co-piloot/piloten hadden. Zo steeg hij in januari 1997 op vanuit het Busch Baseball-stadion in Saint-Louis (USA). Na 3 dagen had hij de Atlantische oceaan overgestoken en zette koers richting Azië, maar Libië weigerde toestemming te geven voor deze recordpoging zodat Fossett kostbare brandstof en

zuurstof verbruikte en zo zijn slaagkansen zag verkleinen. Toch bleef de avonturier 6 dagen in de lucht voor hij lande in India. Het waren 2 nieuwe wereldrecords in 1 klap, het duurtijdsrecord en het absolute afstandsrecord. Het jaar daarop kreeg Fossett nog meer concurrentie en was de strijd losgebarsten om als

eerste erin te slagen in een non-stop vlucht rond de aarde te maken. Fossett steeg als eerste op en het zag er naar uit dat de Amerikaan weer de beste kansen had, maar door een afwijking van zijn koers ging de ballon weer richting Libie, waardoor Fossett besloot om in Rusland te landen. Later dat jaar gooide Fossett het roer om, hij was de enigste ballonvaarder die tijdens de zomer periode wilde opstijgen op het Zuidelijke halfrond. Dit zorgde voor heel wat voordelen en hij was de enige deelnemer van de race die de ervaring had om het Zuidelijke halfrond aan te kunnen. Zo steeg in augustus 1998 de Solo Spirit van Fossett op vanuit Argentinië, de vaart verliep vlekkeloos buiten een brandje tijdens de eerste uren van de vlucht. Na 11 dagen en Australië gepasseerd te hebben zag heel de wereld hoe Steve Fossett de race om als eerste non-stop rond de wereld te varen in een ballon aan het winnen was. Maar tot grote spijt kwam de ballon enkele 100 kilometers van de Australische kust boven de Stille Oceaan in een zware onweerstorm terecht waardoor de ballon scheurde en Fossett een noodlanding in de Stille Oceaan moest maken. Maar hij gaf niet op,
zo waagde hij dat zelfde jaar nog een poging als
co-piloot bij het team van Richard Branson. Deze vlucht liep ten einde met een noodlanding na 8 dagen voor de kust van Hawaï. In maart 1999 werd de race gewonnen door een Zwitsers-Brits team dat 

als eerste non-stop rond de wereld voer. Maar Fossett gaf zich niet zo snel gewonnen, hij wou en zou de eerste mens worden die een SOLO non-stop ballonvaart rond de wereld maakt in een ballon. Zo had de

Amerikaan in 2001 nieuwe apparatuur in zijn gemoderniseerde cabine die niet groter was dan 2 meter bij 2,5 meter en 1,70 meter hoog en een iets grotere ballon die voor de 5de maal de naam Solo Spirit mee kreeg. Fossett steeg in de zomermaanden van 2001 op vanuit Australië maar door slechte windstromen moest de Amerikaan een noodlanding maken in Brazilië omdat er een tekort aan brandstof en zuurstof was. In 2002 was het dan eindelijk zover, het Solo Spirit team werd omgevormd naar het Bud Light Spirit of Freedom team en Steve Fossett stond weer klaar voor vertrek in Australië. Heel de wereld was getuige hoe Fossett het avontuur begon. Door de hulp van 2 Belgische meteo-mensen voer hij sneller dan verwacht terug naar de Australische kust. De reis was geplant op een vaart van +/- 20 dagen (20 dagen was de vorige tijd die het Zwitsers-Brits duo erover gedaan had om

deze reis te maken), maar Fossett voer op de 12de dag van de vlucht al over de finish lijn in Australië, waarna hij een dag later lande. Hij had zijn droom om als eerste Solo non-stop rond de wereld te varen in een ballon eindelijk kunnen waarmaken.   Tom Corten

    

8

De lucht in voor de allerarmsten


Tekst en Foto's: Dorcas, Visual: Cameron Balloons

    

Uniek, Dorcas neemt eigen luchtballon in gebruik. Dorcas is vrijdag 7 september letterlijk de lucht in gegaan. In Gorinchem werd de nieuwe heteluchtballon van de organisatie gedoopt door Dirk Jan Groot, internationaal directeur van Dorcas. Hij wenste de ballon behouden vaart en sprak de hoop uit dat de ballon veel aandacht

en opbrengst ten gunste van de allerarmsten zal opleveren. Daarna steeg de Dorcas-ballon op, met onder de acht passagiers de winnaars van de actie Step for Sudan, die tijdens de Nijmeegse Vierdaagse het meeste sponsorgeld hadden opgehaald voor Dorcas. De nieuwe aanwinst is uniek: Dorcas is, voor zover bekend, de enige goededoelenorganisatie in Nederland met een eigen luchtballon. De ballon is betaald door ondernemers die Dorcas een warm hart toedragen en is bedoeld om op een ludieke manier aandacht te vragen voor de organisatie en haar werk onder de allerarmsten in de wereld. Daarnaast zal de ballon ook commerciële vluchten maken, wat geld voor de projecten van Dorcas zal opleveren. De ballon wordt door luchtballonvaarderij De Hot uit Breda in bedrijf genomen. Een tocht door de lucht gaat zo’n 180 euro per persoon kosten. Dorcas verwacht dat vooral bevriende bedrijven en hun

relaties van de luchtballon gebruik zullen maken. Daarnaast wordt de ballon ingezet voor promotionele activiteiten van de organisatie. De eerste vlucht van de Dorcas-ballon verliep voorspoedig. De ballon landde na 55 minuten zonder problemen in Waspik. Na afloop ontvingen de enthousiaste passagiers een ‘vaarbewijs’.     Dorcas

    
    

9

Ballonsimulator


Tekst: Cas de Greeff, Screendump: Ballonsimulator

    

Ik heb een ballonsimulator spelletje gevonden op Internet. Om de ballon te verwarmen moet je op de brander drukken, dan brand je en stijgt de ballon op. Om de ballon af te laten koelen druk je op de parachute. Je moet in het spel een marker droppen bij een geel vlaggetje. Nadat je de marker gedropt hebt moet je de juiste wind zoeken en terug naar je opstijgplaats gaan. Bij je opstijgplaats staan 2 rode vlaggetjes. De bedoeling is dat je daar precies tussen moet landen.
 
  
  
 
Cas de Greeff

    

10

Ballonvaarder in hart en nieren


Tekst: Jean Louis Becker, Foto's: Bennie Bos en Jean Louis Becker

    

Het hele ballonvaren heeft op mij altijd wel een hele bijzondere indruk achter gelaten, zeker als je realiseert dat het ballonvaren bij mij begon in een studio in Aalsmeer waar ik samen met Reinout Oerlemans aan het brainstormen was over een mogelijke ballonstunt die we voor het programma Wedden Dat zouden gaan doen.

Nog nooit in een heteluchtballon gezeten laat staan gesprongen, kwam er een zeer spectaculaire weddenschap op tafel waarbij ik op 2 km hoogte tussen twee heteluchtballonnen de was moest gaan afhalen. Nog geen week later zat ik bij Adrie Spierenburg in de ballon en maakte daar samen met Bob Draijer mijn eerste ballonsprong. Op een mooie woensdagochtend 2 juni 1999 maakte ik mijn debuut in de TV wereld en mocht ik voor miljoenen Nederlanders de weddenschap niet halen en viel met het laatste stuk kleding van de waslijn naar beneden. Ondanks mijn geplande verlies kreeg ik als troost een kus van Claudia Schiffer in de studio en een mooie handtekening in mijn logboek. De mooie jaren die daar op volgden kwam mijn leven in een stroomversnelling, de ene spectaculaire stunt hadden we nog niet afgerond of het volgende idee lag al weer op tafel. De commercie genoot er met volle

teugen van en was altijd wel te porren voor een spectaculair ballonvaartje. Hoogtepunten waren zeker de opnames van Wedden Dat en de overtocht van het kanaal met Willebrord Frequin, Culiair, meerdere wereldrecords parachutespringen en Wannehaves. Maar vooral de baanbrekende toeren die wij,

op, onder, boven, in en naast de ballonnen hebben uitgespookt. Veel van deze dingen waren nooit eerder vertoond en zijn nog steeds baanbrekend. Schitterende opnames voor radio en TV, duizenden mooie foto’s en ineens viel het muntje!! Ik heb me in al die jaren nooit gerealiseerd dat er toch veel meer bij het ballonvaren komt kijken dan dat ik me kon voorstellen. Waarom het zo is gegaan, heeft volgens mij te maken met het feit dat ik altijd heb samengewerkt met één van de meest professionele bedrijven in het ballonvaren, A3 ballon, en dat ik altijd bij zeer ervaren ballonpiloten in de mand heb gezeten. Het lijkt dan ook altijd heel gemakkelijk als je Jelke, Michael, Alex, Peter K, Peter B, Gertie of Bas met die enorme ballonnen ziet varen. Mijn god wat hebben wij bijzondere momenten met elkaar meegemaakt en hebben we met elkaar gelachen. Ik ben deel geworden van een zeer hechte familie die

A3 ballon heet. Het is heel bijzonder hoe iedereen daar samenwerkt en het hele bedrijf ook iets van zich zelf ziet. Vele van de crew leden, van mijn begintijd, zijn inmiddels ervaren ballonpiloten. Ik zat bij mijn eerste sprong nog bij Herman in de bus en hij vaart inmiddels zelf al op grote ballonnen. Even terug komend op de

crewleden die elke keer maar weer met grote ogen zaten te kijken wat we nu allemaal weer zouden gaan uitspoken, ze zijn compleet onmisbaar in alle stunts die we hebben gedaan. Meerdere van hun hebben het parachutespring-virus van mij overgenomen en zijn inmiddels zelf ervaren parachutisten. Maar na een kleine 120 ballonsprongen begon mijn interesse steeds meer uit te gaan naar het ballonvaren en alle techniek en vaardigheid die daar mee komen kijken. Mijn besluit stond vast, ik wil ballonpiloot worden en in de toekomst commercieel gaan ballonvaren. Na een veel langere tijd dan noodzakelijk te hebben gedaan over al mijn theoretische vakken, was er in de tussentijd ook wat verandert bij A3 ballon. Adrie en Hanneke hadden de drukte en de stress ingeruild voor rust en tijd samen en het bedrijf verkocht aan Jelke Haven die daarmee gelijk het grootste bedrijf in Europa werd op het gebied van heteluchtballonnen. Ik ben Adrie en Hanneke nog steeds heel dankbaar voor alle kansen en liefde die ze mij hebben gegeven. Jelke en ik kennen elkaar ook al jaren en dus was het vanaf het begin heel duidelijk dat onze samenwerking zou worden voortgezet. Jelke was vanaf het begin duidelijk in de lijn die hij wilde zetten op het gebied van zijn opleidingen. Het moest professioneler en strakker en daarmee wilde hij het hele opleidingstraject bij A3 ballon op een hoger niveau trekken. Het examen aanvragen ging ook pas nadat hij tijdens een vaart het idee had dat je er ook echt

aan toe was. Gelukkig werd voor mij hard gewerkt aan de basis die ik daar voor nodig had. Ik werd gekoppeld aan Huib Holstijn die absoluut de gave heeft om mij, als jonge hond, de ruimte te geven maar ook zeker de

zaak strak kan houden. Met goede feedback werden deze vaarten voor mij soms zeer leerzaam en kwam ik er toch steeds meer achter dat ik dat ballonvaren had onderschat. Ik kijk met heel veel plezier terug naar deze vaarten en zijn enorme inzet. Ook Bas, Marijn en Gertie hebben mij de skills bijgebracht die ik nodig had om een volwaardige ballonvaarder te worden. Op mijn examen werd ook tegen mij gezegd dat het duidelijk te zien was dat ik door goede piloten was opgeleid. Op 4 september 2007 mocht ik examen doen in Tilburg bij Hennie van Loosbroek. Ik had het mezelf niet gemakkelijk gemaakt, want de condities waren niet ideaal. Maar alsof ik beloond werd voor mijn inzet en beslissing heb ik een hele mooie vaart gemaakt die eindigde in Hogemierde, met een schitterende rustige landing. De woorden van lof door Hennie kon ik gelijk mooi meenemen. Maar zoals hij ook zei “nu gaat het pas beginnen”. Ik ben trots

om nu ballonvaarder te zijn en zie het voor mezelf als een grote prestatie. Ik wil ook iedereen bedanken die mij heeft geholpen en geïnspireerd om zo ver te komen.   Jean Louis Becker

    

11

Ballon van de Vriendschap


Tekst: Robnet, Foto: Leuven.be

    

De bemanning van de Ballon van de Vriendschap op het Hooverplein in Leuven staat weer met beide voeten in de ballon. De Leuvense kunstenaar Dany Tulkens nam de vier beelden de voorbije weken onder handen om er een duurzamere versie van te maken. Op enkele details na lijken de nieuwe beelden erg op de vorige kunstwerken.
Eén van de beelden werd enkele jaren geleden gestolen, de andere drie raakten zwaar beschadigd. Daarop besliste het stadsbestuur dat het tijd was om het kunstwerk te vernieuwen.












Robnet

    

12

Nieuwe ballonnen


Foto's en visuals gemaakt door de desbetreffende fabrikant tenzij anders vermeld.

Note: het genoemde land is het land van registratie !!!

    

Kubicek BB85Z, Duitsland
-

Kubicek BB30Z, Stock-Ballon
Deze ballon is te koop.

Kubicek BB30Z, Frankrijk
-
      

Ultra Magic MV-65 Racer, Duitsland

Een heteluchtballon genaamd
PH-CRW is onderweg! >>>>
A3 Ballon heeft namelijk een nieuwe luchtballon, type A315, besteld bij Cameron Balloons in Engeland. Omdat we niet zonder onze crewleden kunnen, hebben wij ervoor gekozen de nieuwe ballon de PH-CR(E)W te noemen. Wij willen onze crew hiermee nogmaals laten weten dat wij hun inzet erg waarderen en ze bedanken voor hun inzet van de afgelopen jaren. Medio maart 2008 hopen we deze nieuwe heteluchtballon in gebruik te kunnen nemen.
 
 
A3 Ballon


Cameron A-315, Ned. PH-CRW
    

Cameron Z-160, België OO-BQR

Ultra Magic H-77, Japan

Ultra Magic M-77, Spanje
     

Ultra Magic M-77, Engeland

Ultra Magic M-105, Oostenrijk

Ultra Magic N-425, Egypte
    

13

Herdenkingsballon


Tekst: Ralf Severins

    

Een kleine boodschap om te zeggen hoeveel je iemand mist of van hem/haar houdt. Neem een herdenkingsballoon en een viltstift. Teken, schilder of schrijf er een persoonlijke boodschap op. Laat je ballon opstijgen op een mooie avond/dag, tijdens de begrafenis of na crematie met jouw boodschap erop en volg

het mooie licht in to the sky… Hoger en hoger gaat jouw boodschap. Steeds dichter naar je dierbare toe. Iets mooiers kan je je niet voorstellen: a postcard to heaven… Deze balloon werkt op het principe van een heteluchtballon en is gemaakt van rijstpapier en 100% biologisch afbreekbaar. Brandduur van de herdenkingsballoon bedraagt ongeveer 15 min. Deze herdenkingsballon is gemaakt van speciaal brandwerend rijstpapier en kan dus niet vlam vatten. Deze ballon is kant en klaar, de brander zit al op de ballon bevestigd en is daarom nog gebruiksvriendelijker. Deze herdenkingsballon is per stuk verpakt in een luxe geschenkverpakking en is daarmee ideaal om kado te doen. Afmeting van deze herdenkingsballon: 38 cm x105 cm (de afmeting van de verpakking is 42 x 42 cm). De prijs is 7 euro voor een witte en 8 euro voor een gekleurde ballon, inclusief 19% BTW) Meer info op de website.   Ralf Severins

    

14

Ballon 2007 - Vredesfeesten in St.Niklaas


Tekst en Foto's: Ben Bläss

    

Het is al zestig jaar lang een sinds vele jaren unieke traditie in de wereld, dat vanaf de Grote Markt in het centrum van Sint-Niklaas gasballons opstijgen. Bob Berben, winnaar van de Gordon Bennett Race 2005 in Albuquerque, vergezeld van Luc Van Geyte, kozen met de Warsteiner ballon (registratie D-OOWS) het

luchtruim. Xavier Waymel uit Frankrijk volgde met de Jules Verne ballon (registratie F-GEAC). Op zondagmiddag waren het Philippe de Cock en Ronny van Havere, de Gordon Bennett winnaars van 1999 en 2006, die met organisator Jean Sax aan boord zich boven moeder aarde verhieven en Stefan Handl uit Duitsland, die de rij mocht sluiten. Het opstijgen ging steeds gepaard met de klanken van het desbetreffende volkslied. Om er kippenvel van te krijgen op deze heilige grond... Tijdens het driedaagse evenement, tot in de perfectie door de familie Sax i.s.m. de stad Sint-Niklaas georganiseerd, stegen voor de 35e keer heteluchtballons en voor de 20e keer special shapes op met als primeur en eyecatcher Sunny Boy uit de Verenigde Staten. In totaal waren 13 special shapes uitgenodigd, waaronder Hans Zoet met de van Gogh ballon, de molen van Jan Bosma en familie alsmede de haan van

Alex-Jan Barends. Twaalf mini ballons, waaronder vijf special shapes, maakten het zeer gevarieerde ballonprogramma voor het talloze publiek compleet. Het traditionele lantarenballet, omgedoopt tot Night Glow Balloon Ballet en tot ballonlampions op het ritme van adembenemende muziek verlicht, deed de talloze toeschouwers rond de Grote Markt de rillingen over de rug lopen.

   

   

De t.g.v. het drievoudige jubileum getoonde licht- en lasershow in combinatie met oogstrelend vuurwerk over de geschiedenis van de stad Sint-Niklaas, met verrassende lichteffecten binnen alle ramen van het stadhuis, was een bijzonder highlight van dit drievoudige jubileum. Het siert het stadsbestuur, dat het met de bezielende power, inventiviteit en doorzettingsvermogen van de familie Sax een traditie in stand houdt, die zijn weerga in de (ballon)wereld niet kent.    Ben Bläss

    

15

Zeppelin onschadelijk voor natuur op wad


Tekst: Leeuwarder Courant, Foto: Skycruise

    

Zeppelinvluchten boven de Waddenzee zijn niet zo schadelijk dat ze verboden moeten worden. De onafhankelijke bezwarencommissie adviseert gedeputeerde staten dan ook om de bezwaren van Staatsbosbeheer, It Fryske Gea en de Waddenvereniging af te wijzen. De drie natuurorganisaties vochten de milieuvergunning van initiatiefnemer Berend Jansema aan. De oud-burgemeester van Harlingen wil met een Zwitserse huurzeppelin vanaf Midlum en Ameland 160 rondvluchten met toeristen boven het Wad maken. De procedure is echter nu zo uitgelopen, dat Jansema genoodzaakt is om de vluchten naar volgend jaar uit te stellen.
     
Leeuwarder Courant

    

16

Regel 1 - Nooit vasthouden !!!


Tekst: Bennie Bos, Foto's: Tim Eddington

    

De wedstrijdpiloten onder jullie weten het precies. Focus op je marker maar vergeet daarbij nooit om je hoogte goed in de gaten te houden. Deze Amerikaanse piloot had niet goed in de gaten dat hij sneller richting zijn doel ging dan hij gedacht had. Hij gooide zijn marker en stuiterde even later tegen de grond waarbij de mand omkiepte met als gevolg dat hij en zijn collega uit de mand werden geslingerd.

   

   

De piloot nam in een fractie van een seconde een besluit, een verkeerd besluit. Hij greep het touw wat onderaan de mand hing. Uiteraard ging de ballon door het verlies aan gewicht van 2 personen weer omhoog en nam daarbij ook de piloot mee. Gelukkig overwon het verstand en liet hij het touw tijdig los en overleefde hij de val van ongeveer 7 meter hoogte.    Bennie Bos

    

    

17

4e Mosel Ballon Fiesta


Tekst en Foto's: John Boon

    

We vertrokken op vrijdag 31 augustus vanuit Kerkrade, mijn woonplaats, richting Föhren. Dit is de plaats, nabij Trier, waar dit jaar de 4e Mosel Ballon Fiësta (voorheen “Trierer Petrisberg Ballon-Fiësta) zal plaatsvinden. Net als vorig jaar is ballonfabrikant Schroeder Fire Balloons mede verantwoordelijk voor de

organisatie en ondersteuning. Echter omdat men meer ballonteams tot het evenement wilde toelaten (in 2006 waren er 35 teams aanwezig, in 2007 wilde men 50 teams uitnodigen), moest men op zoek naar een andere locatie. Werd er in 2006 nog gestart vanaf de Petrisberg in Trier, nu was dit terrein duidelijk te klein en werd er een andere locatie gezocht. Op het Industriepark Region Trier (I.R.T.), gelegen aan het vliegveld te Föhren, alwaar de “testinflates“ van alle Schroeder ballonnen plaatsvindt, organiseerde men op zondag 2 september een zogenaamde “Erlebnis-Tag “. Dit is wat je bij ons een “open huis“ noemt, gecombineerd met een straatmarkt. Het idee om dit evenement samen te laten vallen met een Ballon Fiësta werd heel positief ontvangen waarna initiatiefnemers, sponsoren, politiek, bedrijfsleven en organisatie het snel eens werden. Derhalve werden we dus in Föhren

verwacht, waar we incheckten met de PH-CUY (CUYPERS), een Schroeder G 40/24. Dit jaar bestond ons team uit 4 personen. Peter Schnitzeler, Jos Hendriks en Peter van den Elzen zouden de volgauto besturen en ik zorgde ervoor dat onze gasten een adembenemende vaart zouden maken in de PH-CUY over een prachtig

landschap. We werden welkom geheten door Ellen Jones en Suzanne Wallerath, beiden medewerkers van Schroeder Fire Balloons. We kregen als team
nr. 4 toebedeelt. Er werden dus inderdaad 51 teams verwacht, incl. één heteluchtzeppelin. Er zouden 2 teams uit Engeland, 1 uit Zwitserland, een Frans, 4 Belgische, 4 teams uit Luxemburg, 38 Duitse teams en wij als enig Nederlands team aangemeld zijn.
Er volgde een hartelijk weerzien met Werner Wäschenbach, eveneens medewerker van Schroeder, maar vooral grote stuwende kracht achter dit evenement, met in zijn kielzog de vermaarde meteoroloog van vliegveld Luxembourg, Claude Sales. Beide heren waren vorig jaar eveneens van de partij. Na een kort oponthoud in het gebouw wat tevens dienst zou doen als briefing-room reden we naar Hotel Leinenhof, aan de rand van Schweich gelegen. Hier zou voor de duur van deze Fiësta onze rustplek

zijn. In de namiddag verzamelden we allemaal in de briefing-room voor de General-briefing. We werden allen welkom geheten door Werner Wäschenbach. Ook Friedhelm Schroeder sprak een kort welkomswoord. Er werd in een heel vriendschappelijke sfeer de planning van deze Ballon-Fiësta aan ons uitgelegd waarna aansluitend

het woord aan Claude Sales werd gegeven, die vrij onomwonden verklaarde dat er vanavond en morgenochtend niet gevaren kon worden omdat er teveel wind stond. Derhalve werd ons medegedeeld dat de vaart van zaterdagochtend verplaatst werd naar zondagochtend. Hierdoor zouden we, indien het weer het zou toelaten, varen op zaterdagavond, zondagochtend en zondagavond. Aansluitend zou er zondag na de avondvaart de Night-Glow plaatsvinden omdat dan een groot publiek verwacht werd in verband met de “Erlebnis-Tag”. Omdat deze vrijdagavond dus niet gevaren werd, gingen we naar Trier.  Deze prachtige stad bood genoeg mogelijkheden voor een heerlijk avondmaal. Nadat we diverse mogelijkheden overwogen hadden besloten we om voor het Griekse menu te kiezen. Heerlijk! Na een wandeling door deze plaats keerden we terug naar onze auto waarna koers werd gezet naar onze

thuisbasis, hotel Leinenhof. Aangezien er geen ochtendvaart op het programma stond voor deze zaterdag-ochtend, konden we op ons gemak het ontbijt nuttigen in ons hotel. We namen dan ook plaats in de “Frühstücksraum” waar we van een heerlijk ontbijt genoten. Hier werden al enkele indrukken geventileerd en

de planning voor deze zaterdag passeerde eveneens de revue. In het kort kwam dit op het volgende neer: ochtendprogramma, lunch, briefing en aansluitende avondvaart. Vanochtend zouden we, samen met nog enkele teams, op voorstel van Werner Wäschenbach, een bezoek brengen aan een leisteengrot. Daartoe zouden we vanochtend verzamelen nabij het startveld om dan gezamenlijk naar het nabijgelegen Fell te rijden. We werden door een gids ontvangen. Nadat we allen een helm opgezet hadden, een onmisbaar attribuut zoals later zou blijken, begaven we ons naar de ingang van de leisteengrot. Er werden enkele wetenswaardigheden verteld door onze gids voordat hij ons deze grot in leidde. We begaven ons in een heel aparte wereld, waarin mensenarbeid ruim voorhanden is geweest en heel erg slecht betaald werd. Wat volgde was een heel interessante rondleiding door een fascinerende

wereld van vroegere leisteenwinning. Na dit ondergrondse avontuur bleven we op het aanwezige terras nog enkele uurtjes zitten onder het genot van een lekker broodje en een heerlijke kop koffie. Na dit intermezzo begaven we ons in de vroege namiddaguurtjes weer richting briefing-room om van Claude te horen welk weer

ons boven het hoofd zou hangen. Tijdens deze briefing werd er kort maar krachtig een analyse van het verwachtte weerbeeld geschetst waarna zonder enig twijfel een prachtige ballonvaart op het programma stond. De richting kon niet mooier, vanuit Föhren gezien zouden we het Moezel-dal invaren met prachtige uitzichten op dit water met zijn hellingen vol wijndruivenstruiken. We zouden achter Hans Kordel starten, deze fungeerde als vos-ballon in de “katze”. Aansluitend werd door Werner de procedure van verzamelen en opstellen van de ballonnen aan ons uitgelegd. Omdat we op een vliegveld startten moesten we in colonne over de taxie-baan rijden, vervolgens de startbaan opdraaien en aansluitend achter elkaar in één lijn langs de baan onze plek innemen. In de tijd dat wij ons op het vliegveld-terrein zouden bevinden, was het vliegveld gesloten. Nadat wij allemaal airborne waren en op veilige

afstand verwijderd, zou het veld weer open gaan. Derhalve werd van ons gedisciplineerd gedrag gevraagd zodat er geen opmerkingen zouden komen van de vliegveld-autoriteiten. Om 18.00 uur werd verzameld waarna we met 51 teams in colonne de taxie-baan opdraaiden, de startbaan opreden en vervolgens onze

positie innamen. Hans Kordel koos als eerste het luchtruim, in de “Katze”, om straks als target te functioneren. Vervolgens vertrok de ene na de andere ballon voor een heerlijke avondvaart over een prachtig landschap. Vandaag waren weinig gasten ingeschreven bij de organisatie, daarom namen we Ellen Jones, Anne Alten (van Schroeder), Lothar (een gast) en Peter van de Elzen (een van beide Peters) mee, om te genieten van deze mooie avondvaart. Na de start gingen we meteen in oostelijke richting, het Moezel-dal in. Hans Kordel zocht een landingsplek uit in de nabijheid van een zweefvliegveld gelegen ten zuidoosten van Neumagen-Dhron. Het lukte ons niet om in de buurt van de target te komen omdat de wind ons verder naar het zuiden wegdrukte. We konden vandaag dus helaas niet scoren. We landden op een plateau ten oosten van Trittenheim. Dit deden na ons nog enkele collega’s. Bij een prachtige

ondergaande zon pakten we de ballon weer in onze aanhangwagen en dronken een heerlijk glas champagne. Terug op de startplek konden we meteen gas tanken op vliegveld Föhren. Ook dit was perfect geregeld. Nadat de gastanks weer vol waren, zetten we onze aanhangwagen op ditzelfde vliegveld terug op de daartoe

bedoelde plek. Aansluitend had de organisatie een gezamenlijk avondeten op het programma gezet. We verzamelden dus allemaal in de briefing-room, die voor deze gelegenheid was getransformeerd tot restaurant. De catering had voortreffelijk werk geleverd, heerlijk avondeten met ruime keuze en aansluitend een flinke variatie aan desserts. We schoven aan tafel bij Luc Smeets, die met The Nightstore Ballon aanwezig was. Er werd dus goed gegeten en nog flink nagenoten van deze vaart. Het is zondagochtend 05.00 uur en we staan gereed om naar het gezamenlijke ontbijt te rijden. Het hele team is wakker, waarschijnlijk niet echt uitgeslapen maar hopelijk wel inzetbaar. Eerst maar eens een lekker ontbijt met een kop koffie, dan ziet de wereld er alweer iets anders uit. En inderdaad het werkt. Nadat de inwendige mens is versterkt verzamelen we ons in de briefing-room om door Claude bijgepraat te

worden met betrekking tot de weersvooruitzichten. En alweer heeft hij zijn contacten met de weergoden aangesproken waardoor niks een volgende mooie vaart in de weg staat. We zullen weer over de Moezel varen. De richting zal iets meer noordoost zijn. De procedure voor het verzamelen en opstellen was ons

inmiddels bekend waardoor we weinig tijd hoefden te verliezen. Ook vandaag zou Hans Kordel met de Katze vooruit varen om als target te functioneren. Na kort overleg binnen ons team zou vandaag Jos meegaan om e.e.a. vanuit de lucht te bekijken. Nadat de D-OMIK als eerste vertrok volgde snel de eersten om zo goed mogelijk te scoren. Alweer genoten we van deze prachtige omgeving. Echter helaas was het zicht vanochtend niet optimaal. In de dalen hingen nog de laatste mistflarden die een prachtig vergezicht verhinderden. Derhalve ging ik vandaag laag langs een helling omlaag om de Moezel eens van dichtbij te bekijken. Nu werd een plateau ten noordoosten van Wintrich uitgezocht om te landen. En evenals bij de vorige vaart lukte het ons niet om in de buurt van de Katze te komen. We landen ten zuiden van Brauneberg, weliswaar op hetzelfde plateau, maar te ver uit de buurt van de

target. We besloten om op de weg te landen, zodat we de auto naast de mand konden zetten en lekker gemakkelijk konden inpakken. De kroonlijn, met Duitse vlag, van Manfred Pelm lag op deze weg. Ik parkeerde derhalve mijn mand óp deze vlag, een perfecte target, weliswaar zonder punten, maar toch. Nadat we terug

waren op het veld, gas tankten en de trailer geparkeerd hadden, belde Arno Meisters, een crew-lid). Hij was inmiddels in Föhren gearriveerd met echtgenote, z’n zoon en diens vriendin. Het zou dus nóg gezelliger worden. Op dit moment werd de Erlebnis-Tag officieel geopend door verschillende hoogwaardigheidbekleders. Er volgden diverse dankwoorden en complimenten. Werner Wäschenbach maakte van deze gelegenheid gebruik om de ballonteams te bedanken voor hun komst en de vertrekkende teams (vanwege lange thuisreis) een goede terugreis te wensen. We ontvingen allen een attentie als aandenken aan dit evenement. De winnaars van de wedstrijdvaarten werden eveneens geëerd en ontvingen een behoorlijke oversized bokaal waarna aansluitend op het podium de muziek losbarstte en de Erlebnis-Tag officieel geopend was. Overal op deze locatie was gezorgd voor een lekkere

hap en een lekker drankje. Diverse ambachten lieten hier zien hoe e.e.a. in zijn werk gaat, bedrijven lieten zien wat ze doen en overal kon je een verscheidenheid aan artikelen kopen. Inmiddels begint het behoorlijk druk te worden. Mensen komen uit de hele omgeving om te genieten van een heerlijke zondagmiddag. Wij

verzamelen dan weer in de briefing-room waar we van Werner en Claude het laatste nieuws krijgen meegedeeld. Zoals bij ons bekend zijn reeds enkele teams naar huis, omdat zij een forse afstand terug moeten rijden. Er zijn nog ca. 30 teams aanwezig voor deze aanstaande zondagavondvaart. Er wordt geïnventariseerd welke teams aan de Night-Glow willen meedoen. Uiteraard willen wij graag hieraan meedoen. De PH-CUY is hier uitermate voor geschikt. Het vele wit van deze ballon zal prachtig zijn bij een Night-Glow. Er blijkt dat vanavond voor 13 ballonnen plaats is. Deze teams worden verzocht (wij dus ook) om na de avondvaart met gezwinde spoed terug te keren naar het vliegveld alwaar we verzamelen om in colonne naar de opstelplaats voor de avondvoorstelling te rijden. We vervolgen met de weersvooruitzichten die volgens Claude een beeld geven die ons om geduld vragen. Er staat nog een

stevige wind die zou moeten minderen. We kunnen echter niet te lang wachten omdat het dan te laat zal worden. Er wordt besloten dat er 2 ballonnen, met transponder, als eerste vertrekken. Na de ons reeds bekende opstelprocedure, arriveren we op het startveld. Hier heeft zich een grandioze mensenmassa

verzameld om dit van nabij mee te maken. Het ziet werkelijk zwart van de mensen langs het hele startveld. Een overweldigend gezicht. Inmiddels maken zich de D-OFEY en D-OMIK gereed om te vertrekken. Als eerste vertrekt Frank met zijn Honda-ballon even later gevolgd door Hans met de Katze.  Hierdoor overtuigd, beginnen wij en met ons de overige teams ook met het gereedmaken van de ballon voor onze derde vaart van dit weekend. Vanavond zouden Peter (die andere) en Patrick (zoon van Arno) mee de lucht ingaan. Het werd een prachtige vaart die ons weer over de prachtige Moezel voerde. Het zicht vanavond was werkelijk adembenemend. Na deze mooie vaart stond nog het toetje van deze Mosel Ballon Fiësta op het programma. Nadat we met 13 teams verzamelden, reden we over de taxie-baan, de startbaan en het startveld naar de opstelplaats voor de Night-Glow.

We maken onze ballonnen gereed en wachten vervolgens op de dingen die komen gaan en commando’s die we van Werner via onze radio zullen ontvangen. Op het podium heeft een band plaatsgenomen die de stemming er aardig in heeft. Deze zullen een 3-tal stukken ten gehore brengen die wij dan met onze “licht-

show” zullen begeleiden. Er heeft zich inmiddels weer een flink publiek verzameld die ook dit van nabij willen meemaken. Zodra de eerste tonen klinken en de eerste ballonnen hun branders ontsteken stijgen ook de eerste oehh… en aahh… geluiden uit het publiek. Nadat er 2 songs vergezeld van onze “licht-show” aan het publiek werden getoond, schalt een oorverdovend “zugabe..zugabe..” uit het publiek. Hier geven we maar wat graag gehoor aan en zo zet deze band voor een derde keer zijn beste beentje voor waarop wij deze Night-Glow naar een prachtige climax tillen. Na de laatste tonen en nadat de laatste ballon zijn brander doofde klinkt een werkelijk geweldig applaus van de ruim aanwezige toeschouwers. Nadat de laatste toeschouwers het veld verlaten hebben en wij onze ballonnen inpakten, werd er voor de laatste keer gas getankt. We bedanken Werner met zijn hele team, de firma

Schroeder Fire Balloons, het IRT en allen die meehielpen aan dit zeer geslaagde evenement. Tevens lieten wij weten dat bij een eventuele 5e Mosel Ballon Fiësta in 2008 maar wat graag van de partij zullen zijn. Zo reden we die avond terug naar ons eigen zuid-Limburg alwaar we midden in de nacht arriveerden. De dagen erna werden uiteraard druk foto’s bekeken, verhalen vertelt aan het thuisfront, mailtjes verstuurd aan collega ballonvaarders en vooral nog lang nagenoten. Het was een heel mooi evenement.   John Boon

    

18

One Day Fly, Buren


Tekst: Erwin Pellegrom, Foto's: Daniël van Loenen

    

Even een korte introductie. Ik ben in 1995 begonnen met crewen bij pijnappelballonvaarten en heb daar ook mijn opleiding gedaan. Inmiddels heb ik 5 jaar mijn brevet en in die tijd zo’n 90 vaarten gemaakt. Al enige jaren volg ik het wedstrijdvaren (zowel gas als hotair) van de kantlijn, via internet maar ook als toeschouwer.

Een keer aan een wedstrijd meedoen stond dan ook al enkele jaren op mijn wensenlijst. Na al een keer ingeschreven te zijn voor een One day fly, die niet doorging wegens gebrek aan voldoende deelnemers, was het zaterdag 22 september dan zover. Het was even puzzelen met de crew-indeling en de beschikbaarheid van een volgauto. Twee crewleden konden alleen ‘s morgens; ze moesten ’s avonds met de volgbus terug in Apeldoorn zijn om bij een andere vaart te crewen. Twee konden mij de hele dag vergezellen. ’s Avonds kwam er 3 man versterking waarvan er één zijn auto ter beschikking stelde als volgauto. Omdat ik zelf vanuit Ede reisde en de crew uit Apeldoorn kwam had ik om 07:00 met de crew in Buren afgesproken. Alsof het een militaire operatie betrof was iedereen om 06:55 present. Hierdoor was er mooi de gelegenheid om ons bekend te maken met de kaarten en het coördinaten-stelsel. Want het was

niet alleen mijn eerste wedstrijd, de meeste crewleden hadden nog nooit een wedstrijd van dichtbij meegemaakt en vandaag werd er verwacht dat ze de taak van de observer er bij deden. Toen om 07:15 de briefing begon zaten we er klaar voor, de vier markers op tafel gaven al aan dat we meteen in het diepe

werden gegooid. De eerste task was een Fly In op het terrein van de Blokhut (FIN, voor een duidelijke uitleg van de verschillende opdrachten verwijs ik graag naar de site van de DBCC). We moesten dus zelf op zoek naar een startplek, deze moest ten westen van de N833 of ten zuiden van de A15 liggen. We vonden al gauw een plek: een grote parkeerplaats op het industrie-terrein van Geldermalsen. Dit had ik op andere wedstrijden al zien gebeuren, je hoeft dan ’s morgens vroeg geen landeigenaar wakker te maken. Er lag ook al een andere ballon in de buurt wat me het gevoel gaf dat deze plaats niet helemaal verkeerd zou zijn. Van de crew zouden Henk en Eline gaan volgen en Daniël en René gingen mee aan boord. Omdat we met een 105 varen is enige “ballast” wenselijk. Na vertrek bleek al snel dat er op geringe hoogte toch al een aardige snelheid was (tegen de 20km/h). Omdat bij

doorstijgen de wind ruimde, zoals verwacht in de meteo-briefing, werd de tactiek: eerst wat hoger om ten zuiden van het doel uit te komen en vervolgens dalen om linksaf naar het doel te gaan. Dit bleek later niet de slimste tactiek omdat we door het lagere aanvaren het doel veel te laat (midden in het bos) zagen liggen. De

score van 100 meter leek misschien nog aardig maar de eerste 5 zaten binnen de 10 meter en we werden dus laatste. Toen Eline en Henk aan het meetteam vroegen wat ze moesten doen om onze score te meten werd hen verteld om de GPS-coördinaten te meten, en het doel te markeren met een spuitbus of met krijt. Dit alles was niet voorhanden dus we hebben na afloop van de vaart maar een stok, met daarop een kapotgeslagen tennisbal die er toevallig lag, in het bos gezet en achtergelaten als bewijs. Dit is misschien een leuke anekdote maar het geeft ook aan dat er te weinig observers belangstelling toonden voor de wedstrijd. Jammer, want we hadden best wat tips en ervaring kunnen gebruiken. Maar niet getreurd er waren nog drie opdrachten te varen deze ochtend. We gingen dus snel omhoog om de juiste richting te krijgen naar task 2, een Judged Declared Goal (JDG). Doordat we hoog moesten

beginnen en het doelkruis in een open weiland lag konden we dit ruim van te voren zien liggen en met behulp van de inmiddels bekende sturing kon de marker op 38 meter worden gegooid. De les van deze task was dat als je van enige hoogte de marker gooit, hij nog behoorlijk afdrijft. Waar 38 meter bij de eerste taak een

achtste plaats op zou leveren was het hier goed voor de derde plaats. De derde task was een Minimum distance Double Drop (MDD). Hierbij moesten in twee verschillende weilanden, die met de punten aan elkaar lagen twee markers gegooid worden. Om ze zo dicht mogelijk bij elkaar te krijgen moet je dus proberen om de markers in beide punten te gooien. De weilanden missen of op de straat gooien die er tussen lag leverde geen punten op. De sturing was nog steeds aanwezig en we kwamen op boomtop hoogte op het kruispunt af. Bang om bij het missen van het weiland geen score te krijgen werd de eerste marker iets te vroeg gegooid, maar de tweede kwam terecht op het zandpad wat het weiland in liep, op nog geen meter van de weg. Omdat Bert Stuiver onze eerste marker zag liggen zorgde hij ervoor dat hij daar beter scoorde waardoor we uiteindelijk tweede werden. Ten slotte was er

nog een vierde opdracht en dit was een Maximum Distance (XID) hierbij diende de landing als laatste markeerpunt. Het scoringsgebied werd ten oosten en zuiden begrensd door de grens van de kaart en ten noorden door de (winter)dijk ten zuiden van de Nederrijn. Deze laatste was de enige grens om rekening mee

te houden, omdat de wind aan de grond nu inmiddels uit het zuiden kwam en we dus niet van de kaart af konden gaan. Met enige hulp van vrouwe Fortuna kwamen we terecht in een weiland wat tegen de dijk aan lag en wel zo dat we nog drie meter over hadden toen de ballon plat lag. De landeigenaar was het weiland aan het omploegen dus die was zo gevonden. Terug bij de Blokhut bleek na enige tijd dat we ook bij de vierde task derde waren geworden en dat we na de ochtendvaart derde stonden. Ik was zonder enige verwachting naar Buren gekomen maar als je naam zo hoog op de lijst staat dan gaat het toch wel kriebelen. Met opmerkingen in de trent van “Ik ben allang tevreden als we na vanavond nog bij de beste 5 staan” en “Wanneer het vanavond minder waait en er minder sturing is komen de echte wedstrijdpiloten vanzelf bovendrijven” probeerde ik het enthousiasme van de crew (en van mezelf) te

temperen. Na het LPG-tanken, met dank aan de koppeling van een collega-vaarder, zijn Henk en René weer naar Apeldoorn teruggegaan. Na van de goed verzorgde lunch genoten te hebben heb ik samen met Eline en Daniël het pittoreske Buren bezocht. Het hoogtepunt was een ontsnapte pony op de openbare weg, gevolgd

door een vader op de fiets en, enige tijd later, een ontroostbare dochter te voet. Het liep allemaal gelukkig met een sisser af. Terug op het opstijgterrein kwamen inmiddels Arjan, Willem en Herman aan, waardoor we weer compleet waren, inclusief de privé-auto van Arjan die als volgauto dienst ging doen. Voor de avond-briefing lagen er twee markers klaar. De eerste werd weer een FIN. Nu niet midden in het bos maar in een open weiland. Wel met een beperking in het scoringsgebied, namelijk dat alleen het weiland geldig was. Vanuit dit weiland zou om 18:00 de vos-ballon opstijgen voor een watership down (WSD). Hierbij landt de vos-ballon na enige tijd en is het de bedoeling om de marker zo dicht mogelijk bij het doelkruis, wat de vos-ballon uitgelegd heeft, te gooien. Markers meer dan twee meter voorbij het kruis zijn ongeldig. Op zoek naar een geschikt startveld kwamen we terecht

op een net gemaaid veldje bij een te koop staande boerderij in Tricht. Met toestemming van de buurvrouw en onder grote belangstelling van de overburen, waar een verjaardag gevierd werd, ben ik opgestegen. De eerste minuten gingen we (Herman, Eline en ik) alleen maar recht omhoog. Toen de vaart (5 à 6 km/h) er

eenmaal in kwam bleek dat het lastig zou worden om het doel te halen. Door tot aan de maximaal toegestane hoogte van 3000ft te gaan konden we de snelheid soms opvoeren tot 8 km/h. Het plan was om na het dalen naar links te gaan, zoals enkele andere ballonnen voor ons deden. Toen we ten zuiden van het doel aankwamen en zakten tot ruim onder de 1000 ft gingen we wel iets naar links maar niet genoeg. Tevens bleek de snelheid op deze lagere hoogte inmiddels 10 km/h te zijn waardoor we onszelf al snel aan de verkeerde kant van Buren terug vonden. Kortom: no-score. Later bleek dat maar 3 van de 10 ballonnen het veld gehaald hadden. We zagen in de verte dat de vos-ballon geland was en het leek erop dat we er recht op af gingen. De snelheid die we wel hadden (toen we hem niet nodig hadden) ging er echter uit toen we deze wel nodig hadden. Er moest namelijk voor 19:15 uur

gescoord worden. Op zoek naar een luchtlaag met meer snelheid ben ik de richting wat uit het oog verloren. Gevolg: wel op tijd kunnen scoren maar op ruim 130 meter van het doel. Later bleek dit toch nog de vierde score te zijn. De kleinkinderen van de landeigenaar hielpen mee om de ballon op te ruimen dus we konden

weer vlot terug naar de Blokhut. Hier was het, met de aangerukte friet-wagen erbij, zeer gezellig vertoeven. Na het eten zijn Arjan, Willem en Herman weer op huis aangegaan. Eline en Daniël, die er de hele dag al bij waren bleven tot aan de prijsuitreiking, want het leek erop dat we de derde plaats vast hadden gehouden. Nadat de resultaten van de avondvaart opgehangen waren leverde snel hoofdrekenen een derde plaats op. Het rekenwerk was alleen iets te snel geweest want we waren 2e geworden! Op een straatlengte achter de zeer terechte winnaar Jan Timmers. (Maar ik geloof niet dat dat een schande is.) Kortom een zeer gezellige en leerzame dag die wat mij betreft voor herhaling vatbaar is. Met dank aan de uitstekende organisatie en de crew die zich snel wist aan te passen aan het wedstrijd-crewen. En niet in de laatste plaats mijn vrouw die mij een dag kon missen.  Erwin Pellegrom

    

19

Univéest Ballooning Emmen


Tekst: Bennie Bos, Foto's: Bennie Bos, Johan Hetebrij en Henry Adema

    

    

Volgens mij is het alweer zo'n 15 jaar geleden dat we het Nederlands Kampioenschap ballonvaren in Emmen hebben gehad met tientallen ballonnen. Het werd dus de hoogste tijd dat er weer eens een groot ballonevenement in mijn stadje werd georganiseerd. Verzekeringsmaatschappij Univé Drenthe Overijssel bestaat in 2007 125 jaar en besloot groot uit te pakken. Stadionconcerten met niemand minder dan Frans Bauer en Marco Borsato, enkel toegankelijk voor Univé leden. Emmen staat op zijn kop !! Wat overkomt ons. Ook had men bedacht om op de avonden in het weekend een heuse ballonfiesta te organiseren. Herman Kleinsmit werd in de hand genomen voor het luchtvaart gedeelte. Eigenlijk had ik dit weekend lekker op de ballonfiesta in het Duitse Warstein willen zitten maar de weersomstandigheden daar waren verre van ideaal. Hans Habers nam deel met zijn "Univé" ballon en had mij gevraagd bij hem

te crewen. Terwijl zaterdagavond het stadion vol liep met de gelukkigen die een kaartje voor Marco Borsato hadden gekregen, stonden wij op het startveld te wachten op het zakken van een veel te stevige wind. De extra briefing bracht het verwachte antwoord van Herman: "jongens, we kunnen niet starten want de wind is

te sterk en zal dat ook blijven". De ballonvaarders die zin hadden konden kaartjes krijgen voor het concert om zo nog een leuke avond te hebben. Op zondag zag het windplaatje er al iets beter uit. Hans pikte mij thuis op en we waren mooi op tijd voor de barbecue. De wind werd al vlagerig en zou voor vanavond een start toelaten. Herman had een startveld afgesproken ver van de grote masten die rond het stadion staan. Echter door bouwwerkzaamheden werd later een ander veld toegewezen voor de ballonnen, dicht naast het stadion. En dat zul je altijd zien, de wind blies precies die kant op. Er werd afgesproken dat men elkaar even mee hielp en dat de ballonnen goed warm weg zouden gaan om de hoge masten te vermijden. Uit de vele toeschouwers werden een aantal passagiers geloot, mensen die het geluk hadden dat ze hun woonplaats vanavond eens van

een andere kant mochten bekijken. In meerdere waves stegen de ballonnen op. Helemaal uit België kwamen de Calimero en de Smurf shapes. Toen wij in Barger Compascuum onze ballon aan het inpakken waren, zagen we in de verte de Kikker shape opstijgen. Later heeft men daar ook nog de Kinno shape opgebouwd.
Het publiek heeft kunnen genieten van een mooie avond die zeker voor herhaling vatbaar is.
Op de onderste foto is Hans Habers net geland en uiteraard is de crew al ter plaatse :-)    Bennie Bos

    

    

20

Europees Kampioenschap Magdeburg


Tekst en Foto's: Ben Bläss

    

Magdeburg, hoofdstad van de deelstaat Sachsen- Anhalt, telt 230.000 inwoners en ligt aan de rivier de Elbe in de vroegere DDR. De stad is beroemd geworden door de Dom, de eerste gotische kerk in Duitsland en door burgemeester Otto von Guericke, een vermaard fysicus, die in 1657 de beroemde proef van de

Maagdenburger halve bollen uitvoerde, waarmee het bestaan van vacuüm en luchtdruk werd aangetoond, waardoor hij de luchtpomp uitvond. De stad werd in de Tweede wereldoorlog nagenoeg verwoest, maar heeft na de val van de muur in 1989 een geweldige metamorfose ondergaan. In 1999 vond op het terrein van de Elbauenpark, een terrein van 100 ha, de Bundesgartenschau (nationale bloemen en plantententoonstelling) plaats. Stratos Ballooning uit Warendorf (toen nog Ennigerloh) organiseerde destijds de eerste BallonMagie, een baanbrekend ballonfestival dat in een relatief verlaten gebied enorm veel opzien baarde. Het was dit jaar alweer de negende keer, dat in een fantastische entourage de BallonMagie met ruim dertig ballonteams georganiseerd werd. De toeschouwers kwamen massaal het opstijgen van de heteluchtballons, diverse luchtschepen, special shapes en de

befaamde nightglow bewonderen. Je praat dan al gauw over 35.000 betalende bezoekers alleen voor de nightglow. Stratos Ballooning onder de bezielende leiding van Markus en Nicole Haggeney heeft de moed gehad, om na 30 jaar de eerste Europeans naar Duitsland te halen. Drieëntachtig teams uit 24 verschillende

landen hadden zich ingeschreven. Onder de deelnemers hadden zich ook vijf Nederlandse piloten gekwalificeerd, te weten Henk Broeders, Jan Fokken, Mathijs de Bruijn, Johannes Kooistra en Harry de Greef. De officiële opening op donderdag 15 augustus jl. in de “Jahrtausendturm”, met 60m de hoogste houten toren in Duitsland, begon met een sfeervolle multimedia show van ondergetekende over de fascinerende wereld van de ballonvaart. Na de toespraken legde Uwe Schneider als regerend Europees Kampioen de eed namens alle deelnemers af, die door Markus en Nicole Haggeney onder luid applaus aan de aanwezige gasten, alle piloten, crewleden en ruim 50 officials voorgesteld werden. De volgende morgen vond in één van de tentoonstellingshallen van het Elbauenpark onder grote belangstelling van de media de generale briefing plaats. De eerste opdrachten werden door

Dominik Haggeney als wedstrijdleider, geassisteerd door Claude Weber, aan de piloten verstrekt. Het weer veranderde in toenemende mate in positieve zin, zodat op de vrijdagavond in het kader van de BallonMagie op het terrein van de Elbauenpark negenenzeventig wedstrijddeelnemers binnen 30 minuten voor een spectaculaire Fly In het massaal toegestroomde publiek een ongekende show presenteerden. Onder ideale weersomstandigheden werden de opdrachten op de vroege zaterdagmorgen met uiterste precisie en concentratie uitgevoerd. Een bonte wolk van wedstrijdballons kwam massaal op het doel af.

     

    

Overmand door de serene stilte in het ochtendgloren, slechts onderbroken door de kracht van de branders, stond ik op een nevelig weiland ademloos te genieten van de schitterende zonsopgang en van de tros ballons, die Albuquerque als ballonmekka van de wereld even deed vergeten. De foto van deze

ongeëvenaarde show spreekt voor zich. In de namiddag op het terrein van de Elbauenpark wederom een Fly In, die ik m.m.v. de MDR (Mitteldeutscher Rundfunk) van commentaar mocht voorzien. Ondertussen werden zes gasballons onder de rook van de “Jahrtausendturm” opgebouwd. Het was de eerste gasballonopstijging in Magdeburg überhaupt. De toeschouwers keken hun ogen uit. Nooit eerder hadden zij een gasballon zien prepareren en zien opstijgen. Vijf Duitse en een Zwitsers team voeren in noordelijke richting. Bepperl Höhl en Georg Sellmeier uit Duitsland legden met 547 km de langste afstand af en landden de volgende dag aan de noordkust van Denemarken. Op zondag eindigde de BallonMagie, terwijl de piloten van het Europees Kampioenschap op maandag, de laatste vaarbare dag van het kampioenschap, aan de finale begonnen. Wat was het spannend tot de laatste wedstrijdvaart

toe. In totaal werden gedurende vier dagen twintig opdrachten uitgevoerd. Henk Broeders en Johannes Kooistra behaalden één keer het maximale aantal punten (1000). De uiteindelijke winnaar werd de Fransman François Messines met 15161 punten, die Uwe Schneider als Europees Kampioen opvolgde. Tweede werd Uwe

Schneider (14613 punten) en derde Markus Pieper (beide uit Duitsland) met 14260 punten. Henk Broeders bereikte de 12e, Jan Fokken de 31e, Mathijs de Bruijn de 37e, Johannes Kooistra (foto) de 40e en Harry de Greef de 77e plaats. De organisatie heeft een enorm grote klus met veel inzet en bezieling geklaard en werd terecht overspoeld met complimenten. De belangstelling van de media was overweldigend. De ballonsport vierde hoogtij, het publiek genoot van de fascinerende ballonshow en piloten en teams uit alle hoeken van Europa voegen dit kampioenschap toe aan hun herinneringen. In combinatie met de BallonMagie was dit kampioenschap in Magdeburg een kampioenschap met een gouden randje. Voor iedere deelnemer was het ongeacht het resultaat een bijzondere belevenis, maar ook voor het razend enthousiaste publiek.  
Ben Bläss

    

21

Tot Slot


Tekst: Bennie Bos, Foto: NU.nl

    

De aangekondigde Zeppelin is inmiddels in Rotterdam aangekomen en zal daar 470 mensen heel blij gaan maken met een prachtig tochtje van 47 minuten.

Mijn verslag met foto's zie je de volgende maand.

Zoek je nog een leuke ballon-hobby binnnenshuis en je hebt een behoorlijke hal, misschien is het volgende speeltje dan wel iets voor jou. Kijk even op de website van Festo voor een filmpje van de "Air-Ray".
Ook is er een animatie om de werking te bekijken.

Bij het crewen op het Univéest Ballooning in Emmen ben ik een mooie leren handschoen kwijt geraakt. Het is de linker handschoen, kleur geel met rode binnenvoering. Als iemand hem opgeborgen heeft, graag even een mailtje. Er is ter nagedachtenis aan Steve Fosset ook al een video op internet verschenen, ondanks dat hij niet officieel dood is verklaard. De video heb ik op mijn andere website Ballooning Video geplaatst. Wil je nog ballonpins laten

maken, kijk dan even op Balloonpins.eu Ze hebben op dit moment een speciale actie. Zoals je ziet hebben weer een aantal mensen meegewerkt aan dit 65e magazine door hun verhalen en foto’s naar mij op te sturen. Heb jij een leuk verhaal over een mooie ballonmeeting, de doop van je nieuwe ballon, een bijzondere passagiersvaart of wil je gewoon eens wat over jezelf en je balloncarriere vertellen, het Hot Air Magazine is daarvoor het juiste medium. Elke maand nieuw en nog helemaal gratis ook. Je bereikt bijna alle Nederlandse en Belgische piloten, crews en vele ballonfans. Aarzel niet en stuur me gewoon eens een mailtje. Ik heb nog nooit iemand gebeten . . . . nog niet. Ik ben bereikbaar via info@hotair.nl en zal je mail altijd persoonlijk beantwoorden.  Met de meest vriendelijke groeten, Bennie Bos uit Emmen.

   
 
  

Bezoek ook eens mijn andere websites:
Ballooning Video, elke week nieuwe ballonvideo's
Ballonvaart Info, alle Nederlandse en Belgische ballonwebsites verzameld.