Uitgave 64 - September 2007 - Jaargang 6

    

1

Goooodmorning Chambley !!!


Tekst: Bennie Bos, Foto's: Bennie en Nienke Bos

    

"Goooodmorning Chambley !!!" schalmde het uit de luidsprekers over de uitgestrekte voormalige NATO basis in het noordoosten van Frankrijk terwijl de hemel een prachtig kleurenpalet vertoonde van honderden door de zon beschenen hetelucht ballonnen. De Lorraine Mondial Air Ballons 2007 was begonnen, een meeting waar

we 2 jaar naar hadden uitgekeken, en we werden niet teleurgesteld. In mijn ogen was het grootste ballonfeest van Europa de "Best One Ever",
de mooiste ooit. En dat niet zozeer omdat de organisatie speciale dingen had georganiseerd in verband met deze tiende editie, de opzet was praktisch gelijk aan de vorige 3 keer dat we hier waren, maar veel meer omdat het Franse weer over het algemeen prachtig meewerkte en de vaarten die ik met vrienden mocht maken werkelijk adembenemend waren. Zowel vanaf de grond bekeken als vanuit de kleine rieten mandjes, de beelden waren ongelofelijk. Ik betrapte mezelf er diverse keren op dat ik hardop zei "dit bestaat toch niet", terwijl ik al het moois aanschouwde. Een ware uitputtingsslag, elke ochtend om 05.00 uur ging de

wekker om op tijd voor de ochtendbriefing in de grote hangar 610 te zijn waar het ontbijt bij een standje was af te halen. De meeste teams hadden het vroege opstaan er graag voor over want dit jaar waren de ochtendvaarten absoluut het mooiste van alles. Om 05.45 uur in de file staan is op zich al uniek.

    

   

De basis heeft 2 gescheiden ingangen, één voor de bezoekers en één voor de ballonteams, pers en genodigden die de beschikking over een speciale parkeerkaart hadden. De wind was in de ochtenden over het algemeen rustig met soms een dun laagje mist. Dit in tegenstelling tot de door het publiek druk bezochte

avondvaarten. Bij de avondbriefing van 18.00 uur stond er vaak toch nog wel een stevig briesje die dan meestal vanaf 19.00 uur keurig afnam. Af en toe duurde dit afzwakken ietsje langer en was het voor de teams toch nog een stevig potje vechten. Ons onderdak vonden we ook dit keer weer in een "gite" bij "Lac de Madine", een groot meer wat lang geleden is aangelegd om de waterhuishouding van de stad Metz te regelen. Het meer is nu zeer populair bij karpervissers. Langs het meer staan een aantal huisjes en meerdere campings. Het was voor ons een kwartier rijden naar de ballonbasis. Op de basis bood men dit jaar voor het eerst de gelegenheid aan camperbezitters om hun dure huisje op wielen naast de startbaan op te stellen. Een leuk iniatief maar in mijn ogen kan het nog veel leuker, de basis heeft

namelijk heel veel ruimte. Als ik iets te zeggen zou hebben over deze meeting, wat ik niet heb, zou ik ter plaatse een tijdelijke grote ballonvaarderscamping inrichten met alle mogelijke voorzieningen. Denk hierbij aan een camping met mobiele toiletten en douche’s, elektriciteit, draadloos internet voor de teams met laptop

voor de meteoinformatie, een restaurant en bars. Geen feesten na middernacht, in verband met het vroege opstaan, maar wel na de middag met muziek en vermaak. De mensen kunnen elkaar dan overdag treffen en hoeven niet te rijden naar de briefing. Op die manier maak je het voor ballonteams nog aantrekkelijker om de rit naar Chambley te maken. Hier valt in mijn ogen voor de organisatie ook nog redelijk wat geld te verdienen. We arriveerden op vrijdagmiddag, de eerste dag van deze 10 daagse meeting. De toegang tot de basis ging zonder problemen, de gendarmerie liet iedereen door met een parkeerkaart en die hadden ze ons al thuis gestuurd. Alle inschrijvingen vonden zoals gewoonlijk plaats in de grote hangar 610 waar ook de briefingen werden verzorgd. De rij voor het pers-loket was op

dat moment niet groot en ondanks dat het op Franse snelheid ging waren we toch vlot voorzien van de nodige "Presse" badges. Zeker in vergelijking tot de vele ballonvaarders die in een lange rij stonden te wachten op hun "Pilote" en Equiper" badges. De meesten hadden behoorlijk honger toen ze eindelijk na enkele

uren voorzien waren van de nodige bescheiden. De briefingen vinden plaats om 6 uur, zowel in de ochtend als in de avond. Ons Belgische team met de Maskot special shape hopper was het eerste weekend aanwezig en als allereerste piloot van deze tiende editie steeg Eric Martens net even na 20.00 uur op en dreef laag over het camper-camp richting het einde van de startbaan. Het was een bewolkte avond zonder zonneschijn maar op de één of andere manier was het beschikbare licht voor de foto’s erg bijzonder. Omdat ons huisje pas vanaf zaterdag beschikbaar zou zijn, hadden Nienke en ik een klein tentje meegenomen om illegaal op de grote parkeerplaats te gaan overnachten. Wat de Fransen niet zien of weten, daar doen ze ook niet moeilijk over. Dus niet vragen maar gewoon doen. Even

gewacht tot het schemerdonker is, de auto een beetje achteraf in de bosjes geparkeerd en de tentjes opgebouwd. Dat opbouwen duurde 1 seconde. Tentje uit de zak, in de lucht gooien en klaar. Ideaal, die fiberglas koepeltjes. Bij de ochtendbriefing bleek het geen geschikt ballonweer en ook de voor die middag

aangekondigde gasballonnen werden gecanceld en verschoven naar maandag. We besloten om samen met het Maskot team in alle vroegte de "Butte de Montsec" te bezoeken, een door de Amerikanen tot in de puntjes onderhouden monument met strak gemillimeterd gras, boven op een heuvel in het nabij gelegen Montsec waar je een prachtig uitzicht over de omgeving hebt. Op stap gaan met die mannen is een hele klus want bij elke Mirabelle boomgaard moest worden gestopt om weer een handvol van deze overheerlijke vruchtjes te plukken. Elke 300 meter dus. Eric en zijn team waren door de organisatie ondergebracht in een omgebouwde abdij in Pont a Mousson, een leuk klein stadje aan de Moessel. Die middag konden we ons huisje betrekken en de koffers uitpakken. ’s Avonds was het bewolkt

en stond er nog een beste bak wind. Na achten kon de groene vlag pas worden gehesen waarna toch nog een groot aantal teams een vaartje gingen maken. Frank Prell was ter gelegenheid van deze 10de editie aanwezig met zijn mooie verjaardagstaart special shape. Ik kende de ballon maar deze zou totaal nieuw zijn.

  

  

Zondag werd het slecht en kwam er zeer veel regen naar beneden, maar zoals vaak bij dergelijke dingen . . . op een gegeven moment kan het alleen maar beter worden. Zondagavond kreeg ik een SMSje van Eric met de onverwachte melding "morgenvroeg 100% vaarbaar met blue sky". Het was moeilijk te geloven toen ik op dat

moment naar buiten keek. Maandagochtend, ik sta in mijn onderbroekje op de veranda van mijn buitenhuis (ahum) en er fladderen wel 10 kleine Franstalige vleermuisjes boven mijn hoofd. Daarboven schijnt een heldere volle maan en ik zie door mijn halfopen spleetoogjes een sterrenhemel. Dat betekent dat de lucht wolkenloos is en dat er inderdaad over een uur als de zon opkomt wel eens een blue sky kan ontstaan. Hier zat iedereen op te wachten en terwijl we naar de basis rijden flitst de nieuwe TGV over het viaduct richting Parijs. In 2003 was men al met deze baan aan het bouwen en nog maar pas is het traject geopend. Op een aantal weilanden hangt een mooie dunne mistlaag. Op de vroege briefing was het erg druk, de hangar puilde uit. Vrolijke gezichten alom, men is zichtbaar opgewekt over de omschakeling in

het weerbeeld. En de komende dagen zou het zo blijven, zon en 25 graden, minimaal tot donderdag . . . . tres magnifique. Als de volgauto’s in een lange stoet de taxibaan oprijden, ontstaan al de eerste langgerekte schaduwen. Nienke krijgt een vaartje aangeboden door de Oostenrijkse piloot Hans Pravda, een wedstrijdpiloot die in het bezit is van de allermooiste racer, oranje bovenkant met blauwe vlammen. (onder)

 

  

Hans zou graag in 2008 aan een Nederlandse meeting deelnemen, info bij mij. Buiten het aanmerkelijke deel aan Franse en Duitse piloten, tref je hier ook heel veel Engelsen. Verder zijn er vele Belgen, Oostenrijkers, Zwitsers, een handvol Nederlanders maar ook Amerikanen en zelf Koreanen. De meeting staat over de hele

wereld goed bekend. Bertrand Piccard, de man die samen met Brian Jones als eerste met een ballon rond de wereld is gevaren, is ook elke keer op deze meeting aanwezig met zijn Breitling Replica en nog steeds geniet hij veel aandacht van de media. In alle kalmte stijgen de ballonnen gedurende 1,5 uur op, niemand heeft hier stress, alles verloopt in goede harmonie. Een waanzinnig gezicht en dit was één van die moment waarbij de kreet "dit bestaat toch niet" over mijn lippen kwam. Zo mooi, zo mooi. Terwijl ik een week later in de nachtelijke uurtjes dit verhaaltje zit te typen, klinkt op de radio het bekende nummer van Nena, 99 luftballons en ik moet lachen "ha, 99 luchtballonnen, 400 zul je bedoelen". Ik begin al grootheidswaanzin te vertonen. Alle ballonnen drijven langzaam in zuidelijke richting en blijven lang in het

zicht. Die middag staan we alweer om 14.00 uur op het veld. De gasballonstart die zaterdag was uitgesteld zal nu plaatsvinden. Bob Berben met de "Miche", de Fransen met een oude netballon en Willy Eimers met een hele kleine netballon. Het was helemaal niet de bedoeling dat Willy hier met een gasballon zou varen.

   

 

Willy was hier aanwezig met zijn hetelucht ballon. Voor de origineel geplande vaart op zaterdag was echter een hoeveelheid gas beschikbaar om 5 gasballonnen te vullen en Willy was nummer 6 op de lijst. Maar in verband met de verschuiving naar de maandag, waren een paar teams naar huis gegaan en kwam er nu een

plaats beschikbaar voor deze piloot uit Duisburg. 
Het toeval wilde dat Willy een kleine gasballon bij zich had voor een keuring. Er moest wat worden geregeld in verband met de ontbrekende zandzakken maar uiteindelijk had hij de uitrusting compleet. Het lag in de bedoeling dat de ballonnen tegen 17.00 uur zouden starten en dat de teams de hele nacht zouden doorvaren. Het ballast zand lag in een vrachtwagen wat daar ter plekke door een aantal vrijwilligers in de zakken werd geschept. Het gas werd aangeleverd in losse containers met een inhoud van 250 m3. Voor de "Miche" zouden dus al 4 containers nodig zijn. Er werden aan de betrokkenen speciale "Security" badges uitgereikt en ruim rond de ballonnen werd een lint gespannen waarbinnen geen enkele GSM of fotocamera aanwezig mocht zijn.

Foto’s maken mocht enkel achter het lint. Het vullen ging tergend langzaam. Normaal is een 1000 m3 gasballon in een half uurtje gevuld maar omdat er hier geen pomp aanwezig was, duurde het ietsje langer . . 3 uur. Ondertussen brandde de zon lekker door en begon mijn nek al op een kreeft te lijken.

  

  

We waren echt gezegend met prachtig weer. Om 17.45 uur steeg de miniballon met een inhoud van 340 m3 van Willy Eimers op, de ballon kan 2 personen dragen. Na de Fransen steeg ook Bob op met aan boord de Belgische heteluchtpiloten Harry Vos en Gino Ciers. Prachtig beschenen door de zon met op de achtergrond

een mooie wolkenpartij. De volgende ochtend hoorde ik dat de ballonnen al voor het invallen van de nacht waren geland omdat de richting recht op de stad Zurich af ging en dat levert toch wel problemen op met internationaal vliegverkeer. Nadat de gasballonnen waren vertrokken was het ook al weer tijd voor de avondbriefing. Even wachten op de afnemende wind en om 20.00 uur de groene vlag. Tot mijn grote verbazing stonden de waterstof containers nog op het veld met op enkele meters afstand de grote branders. In de gascilinders zat zeker nog restgas want er werd steeds overgekoppeld als de druk te laag werd. Terwijl het die middag zo ontzettend streng was dat je nog geen scheet mocht laten omdat anders de boel zou ontploffen. Maar goed . . . . als ik naar "Zone Rouge"

loop, wordt ik aangesproken door een Aziatische man. Hij zegt "ik ken u". Ik zeg dat ik dat mooi vind maar dat ik hem niet ken. Hij vervolgd "U bent een zeer bekend man in Korea. Alle ballonpiloten is ons land kennen uw website en uw foto’s". Ik vertelde hem dat ik me zeer vereerd voelde en kwam met hem in gesprek.

   

  

Hij vertelde me dat zelfs Nienke met haar blonde haren daar zeer bekend was en dat hij graag zou willen dat ik haar ook nog even aan hem voor zou stellen want hij wilde dolgraag haar handtekening. "Die laat ik dan aan alle piloten in Korea zien". Ik was zo trots als een aap met 7 lullen. Bij een strakblauwe hemel is al

spoedig de gehele ballonarmada airborne. Langs de taxibaan wordt in alle rust een special shape opgebouwd. Ik herken de ballon als de Amerikaanse "Miss Daisy", een bloem met een gezichtje. De ballon was vroeger van Carol Weiner en hoorde bij het setje van de "Sunny Boy" en de "Pumpkin Head". Met veel crewleden wordt de ballon opgebouwd en ik vraag me altijd weer af waarom die Amerikanen tot zoveel personeel nodig hebben. Een stevige Amerikaanse dame met een zelfde hoofdversiersel als de ballon geeft een interview af aan een journalist. Het is al laat als de ballon uiteindelijk staat en een vaart zit er dan ook niet meer in. Dinsdag in alle vroegte, dezelfde omstandigheden als de dag ervoor. Zon, weinig wind en een dun laagje mist op een aantal plaatsen. Hansi had mij gisteren al gevraagd of ik

vanochtend zijn gast wilde zijn aan boord van zijn prachtige gevlamde racer. Hoe kan ik dat weigeren. Even voor 07.00 uur zijn we los, de piratenvlag wappert aan de toplijn. Het is een onwezenlijk uitzicht, honderden ballonnen, beschenen door de zon met op de achtergrond een mistig landschap. Een bijzondere combinatie.

    

   

Hans heeft express even gewacht met het opstijgen zodat we een aantal ballonnen voor ons hebben hangen. Hij hield rekening met mijn wensen, de zon moet uiteraard op de ballonnen schijnen voor de mooiste foto’s. We hangen een kwartier in de lucht en achter ons gaat het opstijgen continu door. Hans besluit de ballon

even aan de grond te zetten zodat er nog meer ballonnen aan de goede zonnige kant van ons komen. We zakken een dun mistlaagje in en pauzeren een kleine 10 minuutjes in een stoppelveld. En oh, wat een plaatje als we weer als een stel echte piraten uit onze schuilplaats opduiken. We drijven langzaam over de nieuwe TGV baan en naderen het plaatsje Pannes. Ik weet niet of je die kleine Fransje dorpjes wel eens gezien hebt maar het is een mix van hele pittoreske huisjes waar ik zo zou willen wonen afgewisseld met enorme bouwvallen. Af en toe zagen we de grote puinhopen achter sommige huisjes. Je ziet ook heel veel huisjes waar aan gewerkt wordt, ogenschijnlijk. Er ligt dan veel bouwmateriaal en hopen zand. Grote kans dat je over 2 jaar hier weer langs komt en alles er nog zo bij ligt. Maar over het

algemeen hebben de dorpjes hier een zeer aparte Franse uitstraling. Boven het grote meer van Madine hangen een dertigtal ballonnen boven het water, ik zie zelfs de Breitling replica laag boven een eilandje hangen. Op een klein landweggetje staat een Fransman foto’s te maken terwijl zijn hond ons wil bijten.

 

  

Wij gaan net links aan het meer voorbij en landen even later in een ruim weiland. Deze vaart komt zeker in mijn top 10 van mooiste vaarten. De ballonbasis ligt dan wel in de "middle of nowhere", toch liggen er een aantal grote steden in de buurt als je overdag vertier zoekt. Metz, Nancy en Verdun om een paar te noemen.

Wij gingen vandaag eens naar het Centre Commercial wat aan de voet van Metz langs de snelweg ligt. Een industriegebied met allerlei grote winkels. Wat zal de avondvaart brengen, er stond wat wind overdag maar het weer was prima. Als verrassing voor het publiek had Gino Ciers zijn prachtige paard meegenomen, "we gaan paardrijden". De Nederlandse piloot Sebe Kruijer nodigde Nienke en mij uit om die avond met hem en zijn vrouw mee te varen. Beide dochters hingen aan de toplijn en het waaide nog stevig. Zijn gele ballon lag langs de afzetting van het publiek en op het gegeven moment begonnen die Fransozen de dames aan te moedigen. Geen probleem, dochter Bianca ken ik al wat langer en die is niet op haar mondje gevallen. Uiteindelijk komt het allemaal goed en drijven we langs de drukke VIP

tenten die gevuld zijn met relaties, sponsoren en hun families. Elke sponsor heeft zijn eigen tent en overal werden de lekkerste hapjes en drankjes geserveerd. Uiteraard mocht het publiek daar niet naar binnen. De weggetjes buiten de basis staan vol met auto’s en toeschouwers en vele ballonvaarders varen laag over de kijkers wat zeer gewaardeerd word. Een Engelse piloot komt even later vlak naast ons hangen

  

  

We kunnen gewoon wat tegen elkaar zeggen zonder radio. In de verte zien we nu ook het paard opstijgen maar we zijn al te ver weg voor een fatsoenlijke foto. Als de zon langzaam ondergaat ontstaat er een mooi beeld met de donkere silhouetten van de ballonnen die nog voor ons hangen. Na onze landing was het nog

even wachten op de crew want er bleek een behoorlijke file te zijn ontstaan van volgauto’s en toeschouwers. De terugweg was het zwaarste moment van deze vakantie voor mij. Ga maar eens in een auto zitten met 2 Kruijer dochters. Arme oortjes. Woensdagochtend 1 augustus, het is vervelend om weer te moeten zeggen maar wederom prachtig zonnig weer en weinig wind. De Zwitserse piloot Stefan Walchli steeg samen op met een landgenoot. Omdat het vandaag een feestdag was in Zwitserland hadden ze tussen beide ballonmanden een touw gespannen met daaraan de Zwitserse vlag. De zon is fel terwijl de maan nog duidelijk zichtbaar is, een onwezenlijk beeld. Ik zie diverse ballonnen van het type Viva, een oud model van Cameron. Ik heb iets met deze ballonnen met hun bolle banen, ik weet niet

wat het is maar ik vind ze prachtig. En weer werd ik uitgenodigd om in een mandje te stappen, dit keer bij mijn Italiaanse vriend en collega fotograaf Antonio Biasioli. Antonio is de eigenaar van de Italiaanse sinasappel special shape, praktisch gelijk aan de Belgische variant. Hij is zelf geen piloot maar heeft een uitstekende gezagvoerder gevonden in Donatella Ricci, de presidente van de Federazioni Italiana Aerostatica.

  

  

Ik ken haar nog uit de tijd dat ze als observer meedeed aan internationale ballonwedstrijden en het was leuk haar weer te ontmoeten. Als we opstijgen hangt Filip met de Belgische sinasappel voor ons met op de achtergrond heel veel ballonnen, een prachtig gezicht. We drijven richting het meer bij het dorpje

Lachaussée. Het leuke aan Italianen is dat ze veel kletsen, een ballonvaart samen met 3 Italianen kent dan ook weinig stille momenten. Gezellig is het wel. Als we langs een gelande ballon varen en onze schaduw komt voorbij, lijkt het net alsof we in een gasballon zitten maar dat komt door de ronde vorm van onze drijvende vrucht. Als we lager gaan varen veranderd onze richting met bijna 90 graden. Vlak voor de landing gaat de scheurbaan open en zet Dona de ballon zachtjes tussen de grote strobalen. De ballonvaarder die achter ons aan komt presteert het om het enige boompje wat langs dit immense veld staat te raken en komt al slingerend voorbij. Even later komt Gino over het veld met zijn nieuwe Supra ballon en even lijkt hij te willen landen maar dan blijkt hij zijn passagiers te willen imponeren met

een strakke approuch op één van de grote strobalen. Op enkele centimeters passeert hij het ding en vaart weer verder. Ik had in de vorige dagen ook al vaak gedacht om een wedstrijdje strobaalrollen te doen. Het precies aanvaren van een strobaal en deze dan met je mand een stuk over het veld laten rollen. De relatie met de lokale boeren is echter heel goed en dat moeten we zeker zo houden.

    

  

Als we de sinasappel bijna hebben ingepakt nadert de nieuwe Belgische Night Store ballon. Aan het begin van dit grote veld ligt een klein slootje, zonder water. De piloot presteert het om de mand precies in dit slootje te landen. We drinken samen met een Belgisch team nog wat oranje spul en rijden terug. De discussies

onderweg in het Italiaans komen weer op gang. Caroline, de van oorsprong Belgische vrouw van Antonio, legt me uit dat degene die het hardst praat, de conversatie wint. Lachen. Bij een tankstation komen we het team tegen van Ultra Magic. Carles Llado Costa is de commercieel directeur van deze Spaanse ballonfabriek en hij nodigt mij uit om bij de eerstvolgende mogelijkheid met hem mee te varen op zijn racer ballon. Dat zal dan waarschijnlijk vanavond worden want het weer ziet er nog steeds geweldig uit. Overdag bezoeken we de prachtige oude stad Metz met zijn enorme kathedraal. Die avond is het nog steeds geschikt om ballon te varen, als we tenminste even wachten tot na 19.45 uur wanneer de wind er genoeg uitgezakt is. Carles en Hansi leggen beide hun racers naast elkaar want deze 2

piloten doen mee met de wedstrijd, een competitie waar meer dan 100 piloten aan deelnemen. Een vrij losse wedstrijd waarbij de piloten meestal 1 marker mee krijgen. Carles gaat hoog weg om uiteindelijk rechts van het doel uit te kunnen komen. Hans Pravda en Nienke volgen ons in hetzelfde patroon. Als we het doel dicht

genoeg zijn genaderd laat Carles de ballon met 6 meter per seconde dalen om in de linkse stroming te duiken. We dalen iets te laat waardoor we achter het doel uitkomen. Hans ziet de fout en maakt hier gebruik van. Hij daalt iets eerder en gooit zijn marker aardig dicht bij het kruis. Hans staat op dit moment hoog in de ranking en maakt zeker kans op de titel. Onderweg verteld Carles me van alles over zijn ballonbedrijf in Igualada, Ultra Magic Balloons.
In de verte is al te zien dat het weer spoedig zal veranderen, de voorspelling voor morgen was dan ook weinig hoopgevend. Dat zou echter maar een korte dip zijn. Carles wil later in de vaart aan zijn crew doorgeven waar we zitten omdat ze ons niet meer in het zicht hebben. Hij twijfelt echter over de naam van het dorpje wat voor ons ligt. Dan is er

maar één mogelijkheid, we dalen tot vlak naast de straat en kijken welke naam er op het bordje staat bij de ingang van het dorp, St. Hilaire en Woevre. Dat is wel kicken. We stuiteren achter een boerderij aan de grond waarna al heel snel zijn crew bestaande uit zijn vrouw en 2 dochters ons oppikken. Die avond laat zou er nog

een nightglow plaatsvinden op het startveld maar dat liet ik maar links liggen. Nienke was met een andere ballon onderweg en zou worden thuis gebracht zodat ik dus maar terug reed naar onze slaapplaats bij het meer van Madine. Tot mijn verbazing was men aan de rand van het water ook net bezig een kleine nightglow op te zetten. De op de camping staande Zwitsers wilden op deze wijze de al eerder genoemde Zwitserse feestdag op een passende manier afsluiten. Nicolas, Steven en Henk hadden hun kleine modelballon in de vorm van een kubus ook opgebouwd en deden vrolijk mee. Onder het genot van enkele wazige drankjes hebben we later in onze cabana samen met het Oostenrijkse team van Pravda de vele foto’s van de afgelopen week nog even doorgenomen. De donderdag bleef

een ballonvrije dag omdat het lokale weer geen vaarten toeliet. Op zich was niemand daar rouwig om en kon er eindelijk eens weer worden uitgeslapen. Die avond bleken buiten de basis toch nog een handvol ballonnen in de lucht te hangen en als we vanaf onze veranda ineens een bekend geluid horen wat erg op een

grasmaaier leek maar ook net zo goed een ventilator kon zijn, is de nieuwsgierigheid te groot om niet even te gaan kijken wat het werkelijk is. Op 100 meter afstand blaast de Zwitser Stefan Walchli zijn mooie Onyx ballon vol om een kort hopje over het meer te maken. Hij stuurde me later deze foto van zijn landingsplek, recht bovenop een grote ronde strobaal, geweldig. Vrijdagochtend weer om 05.00 opgestaan. Ik sta op mijn veranda en denk "nou, het waait wel redelijk en als het hier al waait dan waait het op de basis nog veel harder". Dus maar even weer in de slaapzak en over een half uurtje weer kijken. Het is best lastig als je dan niet even snel internet kunt raadplegen. Ook bij de tweede poging veranderde mijn mening niet. Om 06.00 uur staan er meer mensen te denken wat ze zullen doen maar ik vindt het nog steeds niks. "Ik kruip er weer lekker in". En toch lig je dan niet rustig want ik weet dat het weer hier zeer snel kan veranderen en als ik dan toch een half uur later nog eens een keer met mijn oren de wind wil gaan meten ontdek ik tot mijn schrik dat de wind bijna verdwenen is. Ik maak Nienke wakker en vertel haar dat ik nu toch naar de basis wil gaan. "Nu nog, zo snel kan ik dat niet hoor", was het antwoord. "Blijf lekker slapen meid", en binnen 5

minuten zit ik met een plak brood met kaas in de auto. Een half pak melk naast me op de stoel. Het is vrij donker weer maar ik zie in de verte al een paar silhouetten van ballonnen. Ik scheur met mijn rode bolide over de taxibaan terwijl er naar mijn schatting toch nog zo’n 150 ballonnen de lucht in gaan. Het was redelijk donker dus niet erg geschikt voor foto’s maar bijzonder was het natuurlijk wel.

 

 

Overdag brachten we een bezoek aan de stad Nancy met het indrukwekkende "Place Stanislas" met zijn vele sierlijk vergulde smeedijzeren hekwerken. In Nederland was het nog steeds baggerweer maar wij stonden die avond weer onder een heerlijk stralend zonnetje voor hangar 610, te wachten op de volgende briefing. De

groene vlag verschijnt al spoedig na 19.00 uur maar toch zien de meesten de aanwezige wind nog niet echt zitten en wachten geduldig af. Wij krijgen ondertussen een paaldans demonstratie te zien van Maria uit het Wings of Freedom team van Hans Pravda. Hans neemt mij vanavond nog een keer mee omhoog omdat het zo gezellig is. Ik vertelde al eerder dat Hans een grote kanshebber was om de wedstrijd te winnen. Met nog één opdracht te gaan en meer dan 1000 punten voorsprong op de tweede plaats, was hij nu al zeker van zijn overwinning. Het was extra feestelijk omdat het vanavond zijn 500ste vaart zou zijn. We varen over een enorme hoeveelheid geparkeerde auto’s van de bezoekers en zien al snel het doel liggen. Stefan Walchli hangt rechts naast het kruis maar kan niet dichterbij

komen. Wij naderen van hoog en vallen even later met 6 meter per seconde uit de lucht om vrij gunstig in positie te raken. Recht voor het doel hangt nu de prachtige lapjesdeken van XAfrica, een ballon die gevaren wordt door het nichtje van Carles Llado Costa. Een werkelijk schitterende fotocompositie ontstaat, de ballon,

de schaduw en het doelkruis. Ik ben helemaal gelukkig. Samen met vele andere ballonnen koersen we door een vallei en hangen even later boven een echte professionele Mirabelle teler. Vele rijen met fruitbomen. Daarnaast nog een omvangrijke appelgaard, aan de bovenkant afgeschermd met netten. Hans wist me te vertellen dat dit tegen hagelschade wordt gedaan. De hele groep ballonvaarders wipt nog even over de laatste bossen, Hans gooit nog wat stickers naar een mooi meisje, alvorens de meeste ballonnen in hetzelfde veld landen. De crew is al snel ter plaatse en verrast ons met een enorme voorraad van het lekkerste fruit wat ze onderweg voor bijna niks hebben gekocht. Het tweede weekend breekt aan. De organisatie beslist op de briefing om deze zaterdagochtend de

generale repetitie te doen van de Line-Up. De wind zou komen uit de richting noord . . . en oost . . . en zuid . . . en west. Tot mijn verbazing bleken deze meteogegevens later nog te kloppen ook. Even is er wat zon op het startveld maar er hangt een laag wolkendekje, precies op de verkeerde plaats.

   

   

De zon zal opkomen en al snel achter dit wolkendek verdwijnen, damn. De Nederlander Alex Waaijenberg crewde bij een Belgisch team en hij bedacht een leuke foto. Met 3 man hand in hand voor de ballon staan op het moment dat de zon even schijnt. De schaduwen aan de binnenkant geven dan een erg leuk plaatje. 

Maar wat dat kleine stompje op de rechterfoto te betekenen heeft ??? Hans plaatst zijn ventilator op een karretje en rijd op windkracht over de taxibaan, mafketels. De ballonnen worden keurig in 2 rijen opgebouwd en langzaam ontstaat er een zeer ongewoon plaatje. De zon is inmiddels al verdwenen als vanuit de lucht met een helikopter de ballonnen worden gecontroleerd en geteld. Om 07.30 uur komt het signaal dat iedereen mag opstijgen. Helaas heeft men hier nog niet goed door hoe ze ballonnen synchroon moeten laten starten maar uiteindelijk hangt toch alles in de lucht. Heel veel ballonnen en dan laat de zon ons helaas in de steek. Het zou zo mooi kunnen zijn als . . . . en dan ineens worden alle gebeden verhoord en geeft die rotwolk zich gewonnen en ontstaat het allermooiste moment van

de hele Mondial. Er is bijna geen wind, het gaat inderdaad zoals voorspeld alle kanten op en al die honderden ballonnen blijven gewoon laag boven de basis hangen, waaaaaanzinnig. Op de achtergrond die mysterieuze mistlaag en boven ons een blue sky, met maan.

   

   

Mensen op de grond weten niet waar ze moeten kijken, de mensen in de lucht hebben hetzelfde probleem. Het gaat zo rustig dat één ballonvaarder het zelfs presteert om weer op zijn eigen aanhanger te landen waarna zijn crew de complete opgebouwde ballon een stuk over de taxibaan rijdt. Dit maak je toch nergens

mee, thats entertainment. De Night Store ballon is een kwartier bezig om een kleine Viva voor zich aan te duwen over de baan. Dit geheel is volgens mij het mooiste wat ik ooit met ballonnen heb gezien. De meeste piloten zijn later ook weer op de basis geland. Tja, en dan is het dus zaterdag en moet je alweer je huisje uit. Nienke en ik wilden de komende nacht nog een keer doorbrengen in ons tentje op de basis maar toen ik dit aan onze Oostenrijkse vrienden vertelde bleek er een andere oplossing voorhanden. Hans huurde namelijk een 8 persoons huisje tot zondag waarin ze met twee teams sliepen. Het tweede team vertrok vanochtend en we werden uitgenodigd om die kamer te gebruiken. Het werd steeds gezelliger. Hans had vanmiddag zijn eerste prijs in ontvangst mogen nemen voor de wedstrijd,

een prachtig ornament van glazen bol en een rieten constructie, in een stevige houten kist verpakt. David Turner uit Engeland werd tweede en Carles Llado Costa behaalde de derde plaats en kreeg, en dat was een beetje genant voor de eigenaar van de Ultra Magic fabriek, een pilotentas van . . . Kubicek Balloons.

    

  

Overdag bezochten we de bekende stad Verdun. De slag om Verdun in 1916 was één van de meest bloedige veldslagen uit de geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog. Die avond ontzettend veel bezoekers, de officiële line-up staat gepland. Onder volle zon is het zoals gebruikelijk weer wachten op minder wind. De paramotors

scheren over de baan en proberen de ballonvaarders te imponeren. De ballonnen worden langzaam opgebouwd en ik zie wat bekends verschijnen, een geheel zwarte ballon. Dat kan alleen maar . . . .
Dart Vader zijn, leuk. Het duurt even voordat alle ballonnen overeind staan en zich twee lange rijen hebben gevormd, een prachtig gezicht wat op geen enkele foto past. Nadat de Miss Daisy special als eerste in de lucht hangt, scheurt ineens een wagen van de organisatie toeterend over de startbaan en geeft de chauffeur met een handgebaar aan de achterste rij de vrijgave tot starten. Men durft het blijkbaar niet aan om beide rijen samen te laten starten omdat er toch nog wel wat wind staat en de voorste rij dan richting de achterste rij zou gaan. Het hele spektakel, wat er werkelijk zeer indrukwekkend

uitzag, was vrij snel voorbij omdat alles snel van de basis weg dreef. De telling wees uit dat er 209 ballonnen waren opgestegen. Hiermee was het record van 2005 helaas niet verbroken. Omdat alle ballonnen bijna op het zelfde moment waren vertrokken, kwam ook de stroom volgwagens ineens op gang wat een enorme file opleverde. De meeste ballonnen moesten dan ook worden gevonden toen ze al aan de grond lagen.

   

 

Voordat we op zondagochtend beginnen aan de terugreis, gaan we nog één keer langs de basis om voor de laatste keer de ballonnen te zien vertrekken. Het is wel duidelijk dat toch al veel teams al weer onderweg waren naar huis, meer dan 100 ballonnen zullen het niet zijn geweest. Het is mooi geweest, heel heel mooi,

soms wel 400 ballonnen in de lucht. Zoals ik aan het begin van dit verslag zei, de Mondial van dit jaar was de mooiste ooit. 14 van de 19 vaarten gingen door. De Lorraine Mondial Air Ballons is een prachtig feest voor elk ballonteam wat een heerlijke ongedwongen ballonvakantie samen met de crew wil vieren. De meeste piloten komen met kleine ballonnen, er waren echter ook grote bakken aanwezig maar dat waren er niet veel. Neem gerust je fietsen mee om door de heerlijke Franse dorpjes te fietsen. Bereid je wel voor dat het landschap niet helemaal vlak is, af en toe hing mijn tong echt over het stuur. Als je dan op een heuvel wat kunt uitrusten bij een oud kapelletje en het uitzicht ziet over het grote meer terwijl je maar een paar meter hoeft te lopen om de heerlijkste rijpe Mirabellen uit de boom te plukken, dan voel je je

echt God in Frankrijk. De organisatie is absoluut goed, sommige dingen gaan wel met de bekende Franse slag maar dat is niet storend. Ik ben dankbaar voor de 5 prachtige vaarten die ik mocht maken, Nienke maakte er zelfs 6. De datum voor de volgende Mondial over 2 jaar is al bekend, 24 juli t/m 2 augustus 2009. Bekijk zeker even de vele foto’s in groter formaat die ik nog klaar heb staan in de rubriek "Ballooning Pictures" en laat je overtuigen dat ook jij deze meeting op de Chambley Air Base de volgende keer gewoonweg niet mag missen.   Bennie Bos

    

2

Lorraine Mondial Air Ballons 2007


Tekst: Sebe Kruijer, Foto's: Nienke Bos (Airdreams)

    

De poster van dit evenement hangt aan de muur en het brengt steeds weer bijzondere herinneringen boven. Elk jaar proberen we minimaal één buitenlands evenement in te plannen en dit jaar hadden we besloten dat het Chambley in Frankrijk zou worden. Het was de tiende editie, het tweede lustrum dus dat zou zeker een

groot spektakel worden. Begin mei hebben we ons ingeschreven en alvast een camping uitgezocht. Het werd een mooie camping bij Lac du Madine, niet ver van Chambley. Op 26 juli hebben we Chambley geprogrammeerd op de Tom-Tom en vertrokken we met de PH-BWK en laat in de middag konden we ons in alle rust registreren voor het evenement. Slechts een paar wachtenden voor ons en dat werd de daaropvolgende dagen wel anders. Voor elke piloot lag er een mooi pilotenjack klaar met op de achterkant een fraai borduurwerk van dit evenement, dat is nu al een collectors item. Elke dag was er een full colour “Aerofil” nieuwsbrief, en op laatste nieuwsbrief van 5 augustus stonden we op de voorpagina met de PH-BWK, maar zo ver was het nog niet. Een evenement waar, zo stond in de laatste nieuwsbrief, vanaf 26 juli tot 5 augustus in totaal 961 ballonnen waren geregistreerd en bijna

1200 piloten. Voorwaar het grootste evenement van Europa en de tweede in de wereld. Dit evenement kost de organisatie 20 maanden voorbereiding en aan alles kon je merken dat dit evenement goed georganiseerd was. We hadden zo hier en daar echt wel wat Franse chaos verwacht, maar dat was ditmaal absoluut een

onterecht vooroordeel van ons. Nergens hebben we een wanklank gehoord, zelfs bij het gastanken hebben we zelden moeten wachten. Als er al een puntje van kritiek zou moeten zijn, dan zijn het de meteo briefings. Dit is een top evenement en dan komt er een weerman die de vorige eeuw al met pensioen is gegaan en die verteld uitgebreid in bloemige taal (uitsluitend in het Frans) hoe het weer er uit ziet. Vervolgens wordt het door de voorzitter vertaald (in steenkolen Engels): the weather is fine, you can fly, the wind is south. Gelukkig waren er altijd sheets beschikbaar waarop het weer wat uitgebreider werd toegelicht. Een anekdote: er werden ook wedstrijden gehouden en de uitslagen werden telkens op een prikbord gehangen. Tijdens de briefing gaf iemand daar dan een toelichting op en dat eindigde een keer met een verzoek: Do not take away the paper, it is my only shit. Soms was er wel

een associatie met de serie Allo Allo die zich zeer waarschijnlijk in deze streek van Verdun afspeelde. Samen met zo veel andere ballonnen op een evenement zijn en samen de lucht in gaan is heel bijzonder. Je weet niet waar je eerst of laatst moet kijken, overal is men bezig met opbouwen. Het lijkt een enorme wirwar van

ballonnen, en als je eenmaal omhoog gaat is het nog eens een overtreffende trap, je ziet door de ballonnen het landschap niet meer. Dit is ook niet in een verslag vast te leggen, daarvoor moet je er bij geweest zijn. Het is niet voor niets dat vele mensen hier elke keer weer naar toe gaan, hetzij om te kijken, hetzij om te varen. We hadden ons op vele dingen voorbereid, maar op zo veel ballonnen kun je je niet voorbereiden. Als je dat voor het eerst mee maakt, dan wordt je er helemaal door overweldigd. Een normale dag op Chambley als ballonteam: om kwart voor vijf gaat de wekker, opstaan en zorgen dat je wakker wordt. Om kwart over vijf in de auto stappen op weg naar Chambley. Daar stonden ze dan al klaar met een Petit Dejeuner (ontbijtje) waarbij er streng op werd toegezien dat je van alles slechts 1 exemplaar mocht pakken. 1 croissantje (of een zoet broodje), 1 beker sinasappelsap, 1 stuk stokbrood,

1 kuipje boter, 1 kuipje jam, en een kop koffie of thee. De reden was simpel, 300 teams met elk 3 tot 4 mensen, dat zijn 1200 ontbijtjes, wat overigens dan wel weer gratis was. Daarna om 6 uur de briefing en bij gunstige omstandigheden kon je om half zeven richting het opstijgveld. Het opstijgveld was tussen de

startbaan, de taxibaan en het publiek. Er waren 4 velden, en elk veld had 4 launchmasters. Wij hadden het veld “Rouge” toegedeeld gekregen en dat was vlak voor het publiek. Hoewel het publiek ons s’morgens een beetje in de steek liet. Ook daar zijn records gebroken, op de donderdag was het aantal van vorig jaar al gebroken, al meer dan 400.000 mensen waren er komen kijken. Van half zeven tot half acht was het een lust voor de ogen, overal ballonnen aan het opzetten, en overal ballonnen die opstegen. Soms was er een grondmist wat het schouwspel nog mooier maakte en meestal weinig wind waardoor het hele veld bij elkaar bleef hangen. We mochten varen van 6 tot 10 uur (en van 18 tot 22 uur). Maar om negen uur wilde ik toch wel graag aan de grond staan. Als de zon er door kwam, dan werd het gelijk ook behoorlijk warm en dus ook vrij snel thermisch. Door de bossen en het vaak

ontbreken van goede wegen, was het soms wel even zoeken naar een goed landingsplekje, dus op tijd de landing plannen was zeker geen overbodige luxe. We zijn zelf ook een paar keer geland bij een zandweg die, zo bleek dan daarna, onvindbaar was en we hebben meerdere ballonnen gezien die soms erg lang moesten

wachten op hun crew. Wel was het zo dat iedereen elkaar dan helpt. Er was geen haast, geen competitie. Zo hebben we Koreanen ontmoet met hun eigen luchtballon, we hebben een dikke pick-up gezien (met ballon) met een kenteken van Dubai, en als we het over vreemde voertuigen hebben, er was een soort groot legervoertuig, wit geschilderd, met open kap, en jawel er zat ook een ballon in. Er was een verlengde Range Rover, dus compleet met een stel extra achterwielen, enz enz. Er waren dit jaar ballonnen uit 23 landen. Na het inpakken rij je dan terug naar Chambley om (gratis) gas te tanken. Ik was gewaarschuwd dat je daar minstens 100 meter voor moest lopen, dus ik had een eigen steekwagen meegenomen. Volstrekt overbodig want de organisatie had gezorgd voor vele steekwagens en handkarren. En er waren 32 vulpunten, hetgeen natuurlijk ook wel nodig was met zo veel tanks te

vullen. Toch hebben we nimmer lang hoeven wachten. Na het tanken is het tijd voor de apres ballooning, een soort brunch, met koffie, bier, wijn en broodjes. En dan terug naar de camping voor een middagdutje van enkele uren. Want om 6 uur in de middag is er weer een briefing. En er was nog veel meer te doen op

Chambley, want men probeerde de ballonteams zo lang mogelijk op Chambley houden, natuurlijk ook voor het publiek. Zo waren er allerlei stands, diverse leveranciers, zelfs een leverancier van transponders uit Nieuw Zeeland, kortom je kon er wel een dag zoet brengen. Na de avond briefing herhaald zich het hele spektakel, om half zeven richting het opstijgveld. Alleen deden de meesten het avonds wat rustiger aan omdat het vaak nog wel erg thermisch was. En de weerman zat er ook hier wel eens naast. Zo bleef de wind soms toch wel lang vlagerig en was er soms meer wind dat verwacht. De oorzaak ligt wellicht ook in het feit dat Chambley Air base op een plateau ligt, dus dan krijg je al een venturi effect over het plateau. Slechts 1 x werd het afgeblazen terwijl het weer die avond zienderogen verbeterde en de wind ging liggen. Het eten tijdens het evenement, dit was een lastig punt. Op Chambley kon je van alles

krijgen, maar de prijzen waren ook duidelijk toeristisch. Dus als team ging je al gauw op zoek naar een leuk cafeetje of een restaurantje elders. Morgens was dat geen probleem, maar de middag werd het lastiger. Vooral als je eerst een paar uur ging slapen. Ook in Lorraine kennen ze de siësta en zijn vele zaken van 12

tot 15 uur dicht. En vele restaurants zijn van 15 uur tot 19 uur dicht. Dus het was toch een kwestie van op tijd landen, bij de weg zodat je team je ook kon vinden, snel gas tanken en hopen dat de keuken om 23 uur nog niet helemaal dicht was. Voor ons betekende dat redelijk vaak toch een pizza eten. Varen met een ballon in Lorraine: het is een mooi glooiend landschap met hier en daar een heuvelrug. Overal zijn er wel bossen met daartussen veel akkerbouw en hier en daar wat schaarse weilanden. Dan is daar de Moezel die zich er een weg door het landschap heeft gebaand en natuurlijk niet te vergeten de hogesnelheidslijn van Strasburg naar Paris, of zo als de Fransen hem noemen, de TGV. We hebben meerdere keren meegemaakt dat er een TGV onder ons doorschoot, soms zelfs 2, van elke kant eentje. Wat Lorraine ook bijzonder maakt is de geschiedenis van deze streek. Er is hier enorm veel

gevochten in de eerste wereldoorlog, iedereen kent Verdun wel en zo staat er bij het meer Madine een monument, opgericht door de Verenigde Staten voor alle gevallen soldaten. Daarop valt te lezen dat er 550.000 Amerikaanse soldaten hebben gevochten, tezamen met 110.000 Franse soldaten. Zonder meer een

bijzonder landschap om over heen te varen. Uiteraard waren er op dit evenement ook “special shapes”. Zo was er de taart, uiteraard vanwege het jubileum en deze ballon stond ook op de speciale pin voor de 10de editie. Klein detail, op de pin had de taart ballon slechts 9 kaarsjes. Op de tweede zaterdag was de reeds bekende Darth Vader ballon ook aanwezig, en ook heel opvallend was de Daisy Ballon, in de vorm van een margrietje.. Kleine anekdote: op de vrijdagbriefing kwam de piloot van de daisy op het podium met een verzoek. Zijn crew moest naar huis en hij was op zoek naar 10 jonge dames om hem in het weekend te helpen met de Daisy ballon. De zaterdagmorgen hebben we de Daisy niet gezien….maar zaterdagavond was ze er weer bij. Op een ochtend hebben wij ook nog een bijzondere ballon gezien, een bruinachtige gekleurde ballon met het opschrift  6x stronger MANURE, vrij vertaald, 

6x sterkere stront. De registratie konden we niet zien en de ballon hebben we daarna ook niet meer gezien. Bijzonder, maar een dergelijke ballon heeft toch zeker voordelen, je hebt gelijk een goed contact met de landeigenaar en je hoeft je geen zorgen te maken om de ballon schoon te houden. Je kan ook rustig een keer

op een pas geïnjecteerd veld landen, het geeft dan juist een extra dimensie aan de ballon…. Er werden meerdere wedstrijden gehouden. Sommige volgens ons puur voor de lol. Zo waren er de volgende wedstrijden: Gone With the wind, dit was een lange duur vaart, start om 04:30 in de ochtend en daarvoor moest je een ontheffing voor nachtvaren hebben. Dus konden we niet mee doen, hoewel later bleek dat men pas om half zes vertrok en toen was het al daglicht. Passing the burner, dit was alleen voor ballonvaarders waarvan de vader ook ballonvaarder was of was geweest. Kwamen we niet voor in aanmerking. Very Old Burners challenge, hiervoor moest je brevet voor 1987 zijn afgegeven en ook die viel af. 10th trophy, dit was de “normale” wedstrijd en die duurde 5 dagen (10 vaarten). Wel open voor iedereen. Elke dag een hesitation wals, met vaste doelen. De doelen lagen op de

windrichtingen. Een anekdote: op een avond was de wind strak 090 en werden de doelen aangekondigd: 1 target at west, so no hesitation tonight. Daarnaast had men zo nu en dan ook bijzondere opstijgingen. Op de woensdag wilde men het zo organiseren dat alle ballonvaarder van hetzelfde land op muziek van hun eigen

volkslied zouden opstijgen. Daartoe werden leiders van het betreffende land aangewezen (23 stuks) en werd een volgorde bepaald. Echter met 1 ding was geen rekening gehouden, de wind. Het waaide die avond net iets meer dan verwacht en de ballon opzetten was al een hele klus, laat staan wachten op anderen EN dan ook nog luisteren naar muziek. Terwijl wij stonden te wachten totdat de wind iets zou zakken, hebben we ons Nederlandse volkslied wel twee keer gehoord. Het publiek vond het allemaal schitterend, al die mooie volksliederen en ballonnen die dan opstegen. Niemand wist immers bij welk land een ballon hoorde…. Wereldrecord ballonnen op lijn. Dit werd in 2005 ook al gedaan en toen is het record gezet op 265 ballonnen. Dat wilde men dit jaar verbeteren. Daarvoor wilde men nu 2 lijnen van ballonnen opzetten, een lijn op de startbaan en een lijn op de taxibaan. Men wilde twee pogingen doen,

telkens op de zaterdag avond. De eerste zaterdagavond werd de poging vanwege te veel wind afgeblazen, maar de tweede zaterdag was het prachtig weer en deden we in de ochtend een generale repetitie. Een geweldig gezicht, twee van zulke enorme rijen met ballonnen. We telden er die ochtend al meer dan 200, een rij van 100 op de startbaan en de rest op de taxibaan. En daarna allemaal tegelijk opstijgen, een ongelofelijk

mooi gezicht. Het was vrijwel windstil met hier en daar wat variabele wind. Dus die ochtend bleven we met alle ballonnen in de buurt hangen en net als de meesten konden we daarna zelfs op landingsbaan landen. Die avond was er veel publiek en waren er ook meer ballonnen. Ditmaal was er wel iets meer wind waardoor men niet alle ballonnen tegelijk durfde te laten opstijgen. Er kwam een auto langs de ballonnen rijden waarbij een launchmaster vanuit de auto dan het “clear to take off” sein gaf. Bijzonder creatief en het werkte ook nog. Er waren geen problemen en alle ballonnen stegen netjes achter elkaar op. Echter het record van 2005 werd niet verbeterd, er waren ditmaal 209 ballonnen die op een rij stonden en ook opstegen. Kortom, we moeten er in 2009 weer naar toe om mee te helpen dat record alsnog te verbeteren.   
Sebe Kruijer

    

3

Breda Ballon Fiesta


Tekst: Organisatie Breda Ballon Fiesta, Foto: Peter van Kakerken

    

De weergoden waren Breda Ballon Fiësta (dit jaar voor de 22e keer) erg goed gezind. Waar vorig jaar nog twee van de drie dagen in het water vielen, was er nu alleen maar zon. Mede dankzij het goede weer en het gevarieerde programma met een paar nieuwe spectaculaire acts, waren er meer bezoekers dan voorgaande jaren. Cesar Zuiderwijk maakte met vijf drumvrienden spelend een ballonvaart en er was een demonstratie vierspanrijden. Maar natuurlijk kwam het publiek voor de ballonnen. De nieuwe Luchtmacht ballon beleefde zijn doop op de openingsavond en verder waren de Aardbei, de Smurf en Calimero aanwezig. Naar schatting ongeveer 80.000 mensen bezochten het evenement. De special Shape Mr. Bup, die vorig jaar alleen één avond uit de zak kwam voor het Candlelighting steeg nu alle avonden op. Het zeer rustige weer zorgde ervoor dat de ballonnen lang voor het publiek rondom het terrein te zien

bleven en dat de wijde omgeving van Breda van het evenement kon meegenieten. Volgend jaar vindt Breda Ballon Fiësta plaats op 7, 8 en 9 augustus 2008 aan de vertrouwde locatie aan de Rietdijk in Breda. Organisatie Breda Ballon Fiesta

    

4

Training tegen luchtballonnenangst


Tekst: Dierennieuws, Foto's: Bennie Bos

    

Er zijn in Nederland behoorlijk wat honden die bang zijn voor luchtballonnen. Hondenschool Alert vind dat jammer en denkt dat dit met een gerichte training op te lossen is. Door training is deze angst te voorkomen en vaak ook te verminderen. Omdat je daar luchtballonnen voor nodig hebt, mailde Yvette van Veldhuijsen

van hondenschool Alert naar een aantal luchtballonbedrijven welke ook in Gelderland met luchtballonnen varen. A3 Ballon met als standplaats Harfsen reageerde positief. Het was hen bekend dat sommige honden bang zijn voor ballonnen wat zij erg vervelend vonden. Derhalve verleenden zij graag hun medewerking aan een oplossing van dit probleem. Veelal door een traumatische ervaring, de onbekendheid met luchtballonnen of verkeerd reageren van de eigenaar kan de hond angstig reageren. De hond kan bang zijn voor (grote) onbekende dingen. De hond kan angst hebben voor het grote ding in de lucht en boven hem. De hond kan bang zijn voor het geluid van de brander. De hond kan daarna zijn angst generaliseren en bang worden voor alles in de lucht. De hond kan daarna zijn angst generaliseren en bang worden voor alles met een sissend geluid. Daarnaast is er nog een

andere groep honden, namelijk de honden die ballonnen jagen en blaffend en grommend de ballon wegjagen. Dit heeft altijd succes omdat de ballon verder vaart (idem voor postbodes, vuilniswagens, etc.). Hondenschool Alert baseert de training op de bovenstaande gedragingen in een 7 stappenplan en gaat de verschillende facetten eerst los van elkaar trainen! De training vindt aan de lijn plaats. Alleen gebruik van halsband, gentle leader (snuitband) of gewoon tuig is toegestaan. We gaan pas naar een volgende stap als de huidige stap goed gaat! Het kan dus zijn dat er lang in een bepaalde stap getraind wordt voor we

overgaan tot de volgende stap. Omdat de ballonnen van A3 ballon alleen de lucht in kunnen bij goed weer kan het zijn dat de training de avond voor de training verzet wordt. Een groot deel de training wordt of in Harfsen op het terrein van A3 ballon geoefend of bij de Apeldoornse opstapplaats van A3 ballon! Dit kan zowel 's ochtends als 's avonds zijn. Waarschijnlijk komt er binnenkort een zelfde training voor paarden! Startdatum van de eerste groep honden 20 augustus 2007 (zie de Alert website). Uiteraard zijn wij hierbij afhankelijk van A3 ballon die voldoende klanten voor de vluchten moeten hebben. Ook het weer speelt een belangrijke rol. De dag voor de training staat vanaf 18 uur op de site van hondenschool Alert of de training doorgaat in het geval van de ochtend vluchten. Bij de avond vluchten staat er vanaf 17 uur op onze site op de training door gaat. Let op:
wij zijn te gast bij A3 het is niet de bedoeling om

overlast te veroorzaken. Ruim hondenpoep goed op en houdt een beetje rekening met elkaar! Houd honden uit de buurt van de mensen die komen ballonvaren. Niet iedereen is gek op honden. Voor vragen en aanmelden kunt u een bericht sturen via E-mail  De kosten bedragen 65 euro. Maximaal 6 cursisten per groep vol=vol. Info op de website Dierennieuws

    

5

I Flying Balloonclub


Tekst en Foto's: Patrice

    

Het is kwart over zes als de wekker afloopt. Onbehoorlijk vroeg, maar je moet er iets voor over hebben om in China ballon te kunnen varen. In no time zijn we aangekleed en ready to go! Een klein eindje rijden aan de oever van de rivier en daar zien we de ballonnen al liggen, ze zijn al gevuld met lucht. Het blijft toch een

mooi gezicht om die grote dingen te zien, kleurrijk en groot. Alleen hebben deze ballonnen wel heel erge kleine mandjes. Met z'n vieren, Cal, Lia, ik en onze 'piloot' van de I Flying Balloonclub, passen we er net in. Of misschien moet ik zeggen: net niet. Want we staan als haringen in een ton en kunnen ons nauwelijks bewegen. Het is een raar gevoel als de ballon eenmaal zachtjes begint te zweven. Geen geluidje en geen ontzettende ruk of gek gevoel in je maag. Nee, allemaal heel erg subtiel en vreedzaam. Ik denk nog: 'oh jee, waar ben ik aan begonnen!', maar het is te laat om uit te stappen. Op het moment dat ik de boomtoppen onder de ballon zie verdwijnen, krijg ik het even echt benauwd. Nu gaan we wel erg hoog. Even later zien we de rivier liggen en vraagt onze piloot of we het water willen raken. Zachtjes laat hij de ballon zakken en ook de anderen doen dat. Zij zakken echt twintig centimeter met de

mand in de rivier, wij houden gelukkig droge voeten. Even verder zien we het terrein liggen waar we de vorige avond van een fantastische show hebben genoten. En voor we het weten, zijn we helemaal gewend aan het gevoel van in de lucht te zweven. Het karstgebergte om ons heen ziet er fantastisch uit, zelfs nu de zon niet

door de wolken weet te breken. Beneden ons zien we de rijstvelden en lapjes met andere gewassen. Ook de plek waar we de vorige dag met de raften aan land zijn gegaan, herken ik uit de lucht, net als een deel van de route die we hebben gefietst. Het is een fantastische ervaring en voor we het weten naderen we de plek waar een nieuwe snelweg wordt aangelegd. Vlak voor we landen scheren we nog over een heuvel die ter plekke wordt weggedrild om plaats te maken voor de vooruitgang en dan staan we alweer op de grond. De werklui kijken verbaasd op en twee kleine jochies komen nieuwsgierig kijken. Als Pascale ze ieder een halve rol pepermunt geeft (de voorraad moet op!), zijn ze dolgelukkig. Een uurtje later sluiten we met alle ballonvaarders een mooie vlucht af met een heerlijk onbijt in Yangshuo. 
    

Patrice

    

6

Een klassieker


Foto: Bennie Bos

    

Een klassieker, voor diegene die hem nog niet kent: Een man vloog in een luchtballon boven het land en besefte dat hij verdwaald was. Hij zag beneden een man lopen en daalde tot hij binnen gehoorsafstand was. "Neem mij niet kwalijk!", riep hij. "Kunt u mij misschien helpen? Ik heb mijn vriend beloofd hem een half uur geleden ergens te ontmoeten maar ik weet niet waar ik ben." De man beneden antwoordde:
"U staat in een heteluchtballon en zweeft ongeveer 10 meter boven de grond. U bevindt zich tussen de 40 en 42 graden noorderbreedte en tussen 58 en 60 graden westerlengte." "U bent zeker systeembeheerder?", vroeg de man in de heteluchtballon. "Inderdaad", zei de ander, "maar hoe weet u dat?" "Nou", zei de man in de ballon, "alles wat u zegt is technisch gesproken juist, maar ik heb helemaal niets aan die informatie. En al met al ben ik nog steeds verdwaald." De man op de grond zei:

"U bent zeker manager?" "Dat klopt", zei de man in de ballon, "maar hoe weet u dat?" "Eenvoudig. U hebt geen idee waar u bent. U weet al helemaal niet waar u naartoe gaat. U hebt iets beloofd terwijl u geen idee hebt hoe u die belofte moet waarmaken, en u verwacht dat ik uw probleem oplos. U verkeert nog steeds in dezelfde positie als voor wij elkaar ontmoetten. Maar op een of andere manier is het nu ineens mijn schuld."

    

7

Ballonnenfestijn Mill


Tekst: De Gelderlander, Foto's: Marion Verhaaf en Christoff

    

Het is vrijdag en ondanks de positieve weersvooruitzichten is het nog steeds niet helemaal duidelijk of het ballonnenfestijn, onderdeel van het Millse Parkfeest, op zaterdagavond doorgaat. Twintig luchtballonnen gaan de lucht in en daar heb je nou eenmaal goed weer voor nodig. Toch heerst er optimisme. "Het is voor 90

procent zeker dat het doorgaat", zegt Jeroen van den Heuvel van dweilorkest Toeternietoe dat het hele weekeinde met allerlei activiteiten uitpakt. Een dag later is Paschal Noor, luchtballonnenexpert uit Grave, wat minder stellig. "Het is pas zeker als alle ballonnen de lucht in zijn." Om maar aan te geven dat luchtballonnen en weersstrubbelingen elkaar niet verdragen. "Er komt nog een bui deze kant op", waarschuwt Noor als de karretjes met de manden en ballonnen van alle ballonvaarders al in Mill zijn gearriveerd. Het Millse ballonnenfestijn liep vorig jaar uit op een deceptie. De manden moesten aan de grond blijven omdat het niet verantwoord was om te vliegen. "Bij ballonvaarders staat veiligheid altijd voorop. Als je weet dat een onweersstoring voorbij trekt, ga je niet omhoog. Misschien hadden er een of twee kunnen vertrekken. Maar ons motto is: of allemaal of niet. Een lastige beslissing.

Het moeilijkste is om niet te gaan." Noor werd vijf jaar geleden door de organisatie van het Millse Parkfeest gevraagd om iets met luchtballonnen te doen. "Ze vonden het wel leuk om één of twee ballonnen op te laten

stijgen. "Inmiddels is het onderdeel – gegroeid tot twintig ballonnen – niet meer weg te denken. Het publiek wacht. Het is nog steeds niet honderd procent zeker dat de ballonnen varen. En dan begint het te druppelen. "Een buitje voor het stof", wordt gemeld door de organisatie. "Anders stuift het zo als de ballonnen opstijgen." In Mill houden ze de moed erin. "Aan de grond waait het niet te hard, op geringe hoogte vijftien tot twintig kilometer per uur", meldt Noor iets later. Redelijk luchtballonnenweer. Het sein gaat op groen. De gekleurde ballonnen verdringen de toch nog aardig blauw geworden hemel. De manden zitten vol. Passagiers betalen 175 euro voor een trip die ze over Grave richting Wijchen brengt. Duur? Volgens Noor valt dat wel mee als je weet wat de aanschafprijs van een gemiddelde luchtballon is: "60.000 euro."
De Gelderlander

    

8

Friese Ballonfeesten


Tekst en Foto's: Douwe Bijlsma

    

De weergoden speelden een belangrijke rol tijdens de 22e aflevering van de Friese Ballonfeesten in Joure. Het wisselde van schitterend weer tot de pech van regen en wind. Ondanks het feit dat opstijgen van de hoofdact van 35 heteluchtballonnen niet alle dagen is gelukt, is de organiserende stichting tevreden over het

verloop en de 25.000 bezoekers. Hieronder een verslag van het grootste ballonevenement van Nederland. De eerste dag: elk jaar weer spannend. Het weer laat zich op woensdag goed aanzien. Ook tijdens de briefingen blijkt dat de ballonnen kunnen gaan varen. Om kwart voor acht geeft launchmaster Daan Elfring de ballonvaarders het groene licht. Ze kunnen omhoog en dat doen ze! Het wordt een fantastische avond. Een groot aantal ballonnen gaan de lucht in, waarbij de ballon van Fortis de eerste is.  Onder de deelnemers zijn wederom een behoorlijk aantal Special Shapes. In tegenstelling tot de verwachting van velen, kiezen ook zij het luchtruim. Onder daverend applaus van het publiek gaan als laatsten de hoogste ballon van Europa “Bertie Bassett” en een andere eyecatcher ‘Old McDonald’s Farm’ omhoog. De tweede dag: de dag van de wind! De briefing van zes uur donderdagavond was een korte en een duidelijke. Er staat veel wind en er wordt nog een toename van de wind verwacht. Het is duidelijk, het is niet verantwoord. Dat zal tot begrijpelijke teleurstelling bij de al aanwezige bezoekers leiden, maar het is niet anders. Morgen is er weer een dag en daar is de hoop op gevestigd. Want het publiek komt graag naar de Ballonfeesten en de ballonvaarders willen maar wat graag de lucht in! Vrijdag: de dag van de spanning. Heel vaak heeft de organisatie de afgelopen jaren geluk gehad, maar deze keer wordt hun gemoed en geduld danig op de proef gesteld. Elke morgen wakker worden met de onzekerheid of het wel door kan gaan is best wel een ‘raar’ gevoel. Zeven uur in de avond is het tijdstip

dat de eerste briefing wordt gehouden. Even later staan de piloten buiten. Er zal langer gewacht moeten worden op een afname van de wind. Rond half negen stijgt de spanning. Er wordt weer gebriefd en de ballonvaarders moeten nog even wachten. De windsterkte is 11 knopen en met 10 knopen kan het.

Leuk om te weten is dat het meetpunt de watertoren van Joure is. Tegen negenen vertrekt de Fortis ballon wederom als eerste. Alle ballonvaarders lijken te willen zien hoe het opstijgen gaat, want even volgt niemand. Maar dan gaan er meer! Al blijven de meeste Special Shapes aan de grond. Het is al half tien geweest als de laatste ballonnen het luchtruim kiezen en het publiek geniet met volle teugen. Dit is waar ze voor komen en dit is wat ballonvaarders zo graag willen! Zaterdag: een groot succes. Wat een schitterende zaterdag! Duizenden en nog eens duizenden bezoekers. Opluchting alom. De Kindermiddag verloopt uitstekend. Duizenden kinderen, met of zonder ouders, bevolken de baan. ’s Avonds om zeven uur vindt de eerste briefing plaats. De uitkomst klinkt goed, maar opnieuw moeten de ballonvaarders wachten op….de wind! De verwachting is dat er rond half negen met een

windsnelheid van 8 knopen gevaren kan worden. Het wordt uiteindelijk een geweldige avond. Even na half negen mogen ze los! En dan ontvouwt zich voor de duizenden en nog eens duizenden ogen een tafereel om kippenvel van te krijgen. Wat een fantastische avond. Als eerste is de Ilocal ballon weg, twee minuten later

gevolgd door de Villa Happ. Het grootste condoom ter wereld lukte het net niet op te stijgen. Stil rechtop staan wil maar niet echt lukken. Het candlelighten is dit jaar héél speciaal. Niet met de geplande gewone ballonnen, want die zijn te ver gevaren om nog op tijd op de baan terug te zijn. Nee, deze keer met vijf schitterende special shapes. En waar is zo’n mooi schouwspel nou meer te zien. De Brandenburger Tor, de Baby Bel, de Boerderij, de Locomotief en Bertie Bassett worden op een geweldige manier verlicht met de branders. Luid applaus komt van de volle tribunes. Aan het einde van de avond wordt de zaterdag afgesloten met het, bijna traditionele, maar altijd weer spectaculaire vuurwerk. Zondag, dag vijf: de dag van hoop en weemoed. Op het moment dat launchmaster Daan

Elfring de omstandigheden bekijkt en nog eens bekijkt, is het op de Nutsbaan al een gezellige boel. Tweeduizend bezoekers komen kijken, snuffelen en hun hart ophalen aan juweeltjes van oldtimers.Want de zondag is de oldtimerdag. In de VIP-tent krijgt nu eens geen ballonvaarder de wisseltrofee. Eigenlijk kan dat

ook niet, want een wedstrijd werd er deze keer niet gevaren. Uit handen van burgemeester Kuiper, een ballonfeestfanaat van het eerste uur, ontvangt de voorzitter van de Stichting Friese Ballonfeesten, Jolle Jonker, de wisseltrofee. Tien jaar lang was Jonker voorzitter en hij vindt dat een mooi moment om er mee te stoppen. De hoofdprijs, een week in een luxe bungalow, werd tijdens een wedstrijdje marker gooien, gewonnen door Bos Sprik. Na de briefing van zeven uur blijkt tegen half negen dat het er niet al te best voor staat. De ballonvaarders die willen, kunnen een uurtje even wat beter weer benutten. Als eerste vertrekt Johannes Kooistra. Ervaren en zeer bekend met de omgeving. Even later vertrekt zijn broer Pieter. Een daverend applaus van het publiek valt hem ten deel. Ook de volgende twee ballonnen, Villa Happ en Mexx Shoes krijgen de handen van het publiek op elkaar. Vier ballonnen kozen dus uiteindelijk het luchtruim en daarmee leek het wel een toetje na de zaterdag. Het is voorbij, een weemoedig gevoel bekruipt de mensen die vijf dagen

lang keihard gewerkt hebben om er iets moois van te maken. Een belangrijke schakel bij het welslagen zijn de landeigenaren. De ballonvaarders kregen van hun alle medewerking. Organisatie en piloten willen de boeren dan ook heel hartelijk danken voor de samenwerking. Op naar de 23-ste editie …!   Douwe Bijlsma

    

9

Nieuwe Ballonnen


Foto's en visuals gemaakt door de desbetreffende fabrikant tenzij anders vermeld.

Note: het genoemde land is het land van registratie !!!

    

Schroeder G22/24, Luxemburg
Foto: Christoff Deyeart

Kubicek BB34Z, Oostenrijk
-

Ultra Magic N-180, Zwitserland
-
   

Kubicek BB45Z, Tsjechië
-

Ultra Magic N-180, Belgie
OO-BNQ Madou Ballonvaarten

Kubicek BB34Z, Oostenrijk
-
   

Ultra Magic M-145, Duitsland
-

Ultra Magic M-105, Nederland
PH-GTM Van Manen Barneveld

Kubicek BB22O, Japan
-
    

Ultra Magic M-120, Duitsland

Kubicek BB26Z, Tsjechië

Ultra Magic N-300, USA
   

Kubicek BB22Z, Engeland
-

Cameron A-300, Nederland
PH-GUE, Rien Jurg Promotions

Ultra Magic N-180, Turkije
-
   

Ultra Magic M-56, Engeland

Ultra Magic M-130, Frankrijk

Ultra Magic N-250, USA
   

Cameron Z-105, Cypres

Cameron C-90, Zwitserland

Cameron V-77, Japan
   

Cameron A-180, Zwitserland

Cameron O-140, Duitsland

Cameron V-77, Engeland
   

Cameron Z-77, Engeland

Cameron Z-77, Engeland

Cameron Z-120, Engeland
  

Cameron Z-120, Duitsland

Cameron Special, Australië

Cameron Z-105, Italië
   

Cameron 77S1, Frankrijk

Cameron C-80, Frankrijk

Cameron Z-42, Frankrijk
   

Cameron N-105, Litouwen

Cameron Z-105, Engeland

Cameron Z-90, Engeland
    

Ultra Magic MV77 Racer, Engeland
-

Ultra Magic N-355, Duitsland
-

Ultra Magic N-250, Nederland
PH-HEB, Van Manen Barneveld
  

Ultra Magic N-300, Spanje

Ultra Magic M-105, Spanje

Cameron (US) Z-105, Dubai
    

Ook Kubicek Balloons maakt leuke dingen. Deze "Silo" special shape is zojuist geleverd aan de Zwitserse piloot Rolf Frei. Op de rechterfoto zie je zijn eerste testvaart. De inhoud van deze 31 meter hoge ballon is 3400 m3.

  

Kubicek

Schroeder 30/24, Polen

Kubicek
    

10

Pandy, de special shape


Tekst en Foto: Shelley Caraway

    

Heb je ooit de kreet gehoord “Als panda’s vliegen”, ik dacht het ook niet nee. Panda’s horen ook niet te vliegen, tenminste niet de normale alledaagse dierentuinpanda’s. Iemand vergat me dat toch te vertellen.
Als kind verzamelde ik alles van panda’s en luchtballonnen. Toen ik als pilote begon met ballonvaren, werd ik
verliefd op de special shape met de vorm van een pandahoofd. Jerry en ik kregen de kans om in 2001

te crewen op die ballon waarna we werden gegrepen door het special shape virus. In 2003 kochten we die special en hebben er tot 2007 mee gevaren waarna we hem hebben verkocht. Met een lege pandatrailer voor de deur besloten we onze dromen waar te maken en ontwierpen een nieuwe shape. Er was geen twijfel mogelijk, er komt een nieuwe panda. Ik ben erg gelukkig dat mijn man Jerry mijn liefde voor ballonnen deelt en hij begon te zoeken naar het perfecte model. Tijdens de herfst van 2006 schreven we diverse ballonbouwers aan en kwamen uiteindelijk terecht bij de Braziliaanse ballonfabriek Aeromagic. Via de vertegenwoordiger in de USA, Barry Delibero kwamen we bij Marcos terecht, waarmee het zeer prettig werken was. Hij voerde elke wijziging van onze kant snel door. De uiteindelijke visual was klaar in maart waarna de werkzaamheden konden beginnen. Barry hield ons van elke stap in het proces op de hoogte. Ik moet zeggen dat het een zeer pijnloze deal was, met uitzondering van het moment dat de check moest worden getekend. Halverwege juni ontving ik een email getiteld “pictures”. De foto’s van de eerste inflate. Wat een prachtige verrassing was dat. We voelden ons als aanstaande ouders die de eerste echofoto’s te zien kregen. Jerry begon met het bouwen van onze nieuwe website om de ballon aan te kondigen en ik hield me bezig met de import formaliteiten. Pandy de panda arriveerde op 2 juli in Amerika. We wilden de ballon zo snel mogelijk uit de zak hebben en deden mee aan de nightglow van de Hot Air Jubilee. Het doel van Pandy is om kinderen

(en ouderen ook) te interesseren voor de ballonvaart. We zullen door het land reizen om het Balloon Federation of America's jeugd programma te promoten. Het is mijn doel om het percentage jeugd in de ballonsport te laten stijgen.   Shelley Caraway    

    

11

Europees Kampioenschap Magdeburg


Tekst: Bennie Bos, Foto: Bob Fisch (Fisch.lu)

    

Het Europese kampioenschap ballonvaren in Magdeburg heeft een nieuwe Europese kampioen voortgebracht, de Fransman Francois Messines. Voormalige Europees kampioen Uwe Schneider uit Duitsland moest een stapje terug doen en behaalde plaats 2 terwijl Marcus Pieper, wereldkampioen van 2004, plaats 3 bezette. Opvallend is wel dat Uwe altijd hoog scoort. Bij de meeste piloten zie je toch vaak het jo-jo effect. In de hoofdstad van de deelstaat Sachsen-Anhalt zijn 83 deelnemers aan de start verschenen van 24 verschillende nationaliteiten. Ook over het weer had men niet te klagen, enkel 3 van de 10 vaarten vielen uit. De teams kregen 20 opdrachten voorgeschoteld. Met een sfeervolle prijsuitreiking werd het kampioenschap afgesloten. De totale score lijst vind je op Internet.

Voor Belgie behaalden Jan Timmers plaats 33 en Philippe de Cock plaats 34. Henk Broeders voor Nederland scoorde het beste met een uitstekende 12e plaats. Verder kroop Jan Fokken langzaam omhoog naar plaats 25, bleef Mathijs de Bruijn steken op nummer 37, Johannes Kooistra op plaats 40 en moest Harry de Greeff met plaats 77 genoegen nemen.   Bennie Bos

    

12

Ballonfiesta Barneveld


Tekst: Matine van der Haar, Foto's: Gerben van Beek

    

Ballonfiësta Barneveld weer een groot spektakel. Wat hebben we een geluk gehad met het weer; elke avond zijn de 35 ballonnen opgestegen vanaf de Koewei in Barneveld voor de 24e Ballonfiësta Barneveld. Halverwege de week zag het er nog slecht uit. Dreigende wolken hingen boven het startterrein op woensdag,

terwijl toch echt diezelfde avond 35 ballonnen zouden opstijgen. Tijdens de laatste vergadering op woensdagochtend kregen we al een verlossend telefoontje van Peter van Harten, dat ’s avonds de wind zou gaan liggen en de buienkans zou verminderen tot 10%. Als dat geen goede berichten waren! Juist die eerste avond was heel belangrijk omdat de cast van de musical The Wiz haar opwachting zou maken en omdat de Preuverie-ballon gedoopt zou worden. De woensdagavond is toch een beetje de generale repetitie voor de rest van de week. Als deze avond in het water valt legt dat een zware last op de andere avonden. Gelukkig is dat absoluut niet gebeurd. Rond zes uur kwam het eerste waterige zonnetje door en onze flightdirector Monique Hoogeslag gaf code groen: alles gaat omhoog! De cast van The Wiz (Nurlaila Karim als Dorothy, Jerrel Houtsnee als Blikkeman en Peter

Rijnbeek als Laffe Leeuw) ging met vele kinderen op de foto en vertrok in de l’Orage-ballon met Peter van Harten om later in Klarenbeek te landen. De rest van de ballonnen had door deze actie iets vertraging opgelopen, maar dat mocht de pret niet drukken en stuk voor stuk hebben ze ook het Barneveldse luchtruim

gekozen. Het toegestroomde publiek kon hierna genieten van het avondvullende programma: show met beveiligingshonden, blaaskapel, veel spectaculaire opblaasspelen en vele modelballonnen. Ballonteam Wessel heeft elke avond twee ballonnen beschikbaar gesteld om bezoekers doorheen te laten lopen. Op deze manier hebben veel mensen (ja er stonden hele lange rijen wachtenden!) eindelijk eens de binnenkant van een heteluchtballon kunnen bekijken. De avond werd afgesloten met een lasershow en met een schitterende nightglow o.l.v. Ben Bläss. In deze nightglow stond als pronkstuk in het midden, Sunny Boy. Deze Amerikaanse ballon heeft helaas vanwege de vertraging niet kunnen varen die avond. De ballon heeft in totaal 15 man crew en drie kwartier aan tijd nodig om omhoog te kunnen. Vandaar dat besloten werd deze enorme zon niet te laten varen, maar wel te gebruiken in de

nightglow. Rond de klok van elf uur konden alle bezoekers met een voldaan gevoel naar huis. Voor de organisatie, vrijwilligers, crew en piloten werd het nog iets later; eerst toasten op een eerste geslaagde avond van de Ballonfiësta Barneveld. Dat dit niet de laatste geslaagde avond zou zijn en dat er dus nog heel

wat afgetoast zou worden, konden we toen nog niet bedenken. Ook op donderdagochtend kwam al snel het bericht dat het ook deze avond waarschijnlijk perfect weer zou zijn voor ballonvaren. Dat bleek ook zeker. De ballonnen zijn letterlijk stuk voor stuk opgestegen naar een strakblauwe lucht. Er was zo weinig wind dat de bezoekers ruim de tijd hadden van elke ballon een apart kiekje te maken. Deze avond zijn dan ook de mooiste plaatjes geschoten die in mening plakboek terecht zullen komen. De voorspellingen voor vrijdag en zaterdag waren onverdeeld goed. Voor deze avonden verwachtten we dan ook de meeste bezoekers. Rond de klok van zeven uur waren de meeste parkeerplaatsen als vol, stonden er dikke rijen voor de kassa’s en moesten we helaas enkele bezoekers teleurstellen omdat de tribune geen plaatsen meer vrij had. Niet dat er erg getreurd werd, want staanplaatsen waren er in

overvloed. Toch was er letterlijk een klein wolkje aan de hemel vrijdagavond; er kwam een windveld opzetten. Enkele ballonnen hebben voor dit windveld nog kunnen opstijgen, maar daarna is er toch besloten dat de rest (ongeveer 10 ballonnen) aan de grond zou blijven. Toen na een kwartier bleek dat de wind toch

weer meer ging liggen, besloot Monique dat er toch nog piloten mochten vertrekken. Voor de meest bezoekers kwam het als een grote verassing dat toch nog 4 ballonnen zich klaarmaakten voor vertrek en inderdaad opstegen. Alleen de Mr.Bup, Funny Bunny, Darth Vader en Sunny Boy, de grote special shapes, bleven aan de grond. Toch hebben de bezoekers nog kunnen genieten van deze ballonnen, want vol warme lucht hebben ze nog een tijdje staan dansen op de Koewei. Na het opstijgen van de laatste ballonnen verdween het laatste zuchtje wind en aan het einde van de avond kon de nightglow gewoon doorgaan. De zaterdagavond was de toegift van de week. Alles maar dan ook alles viel op zijn plek. De parachutisten die elke avond het evenement openden hadden dit keer wel een heel bijzonder persoon bij zich; Jenny, crew van Peter van Harten, had voor haar verjaardag van haar man Fred een

tandemparachutesprong cadeau gekregen. Het doel van de parachutisten was om te landen in een piepklein zwembadje dat midden op de Koewei klaarstond met water. Natuurlijk deed parachutist Bob Draaijer zijn uiterste best om Jenny daar in te krijgen, maar helaas het mocht niet zo zijn. De gehele crew van van Harten

heeft haar uiteindelijk opgetild en haar volledig ondergedompeld in het koude water. Gelukkig had ze nog reserve-kleding bij zich! Na deze ludieke opening zijn voor de vierde en laatste keer alle ballonnen opgestegen. Gelukkig was er dit keer geen sprake van een windveld zodat alle 35 ballonnen weer rustig de tijd hadden om het publiek te vermaken. De klapper van de avond was toch wel dat parachutist Bob en zijn collega René vanuit de van Trappen-ballon een sprong gingen maken. Bob beloofde het publiek door de microfoon dat hij op 100 meter hoogte zou springen en dan precies terecht zou komen op het plekje waar hij net daarvoor gestart was. Toen de ballon opsteeg kon je een speld horen vallen en als je om je heen keek, zag je alleen maar opgeheven gezichten. En inderdaad gooide Bob zijn parachute weg en sprong er achteraan om na een vrije val van enkele meters veilig terecht te komen

op de startplek van de ballon. Een opgelucht en enthousiast applaus gonsde over de Koewei. René is gesprongen op 200 meter en landde in de tuin van de eigenaar van de van Trappen-ballon. Achteraf vertelde hij dat hij direct koffie en taart aangeboden kreeg van de vrouw des huizes. Een super geslaagde actie dus!

Het slotstuk van deze enerverende avond kwam in de vorm van een bijzonder uitgebreide nightglow. Ditmaal namen er niet alleen 7 ballonnen aan deel, maar ook 6 modelballonnen en 4 manden met branders. Onder leiding van Ben Bläss, kwam er een hoogtepunt in deze show met de inzet van het weergaloze nummer van Vangelis. Na dit nummer viel helaas het doek voor de 24e Ballonfiësta Barneveld. Een editie om trots op te zijn, zoals je kunt zien in onderstaande willekeurige reacties van het publiek en piloten: ‘het was in 1 woord geweldig’: Ben Rongen. ‘We hebben echt genoten, vooral ons zoontje van bijna 4. Hij heeft met open mond staan kijken naar al die ballonnen!’: Pam van Blerk. ‘We hebben een fantastische avond gehad. We zaten bij de Rode Kruis tent i.v.m. een rolstoel. We werden keurig opgehaald door 't busje en weer terug naar de parkeerplaats gebracht. Onze dank daarvoor’: Piet en

Gerda Pool. ‘We waren vanavond bij de Ballonfiësta. Hartelijk bedankt voor de organisatie, we hebben het heel leuk gehad’: Gilah Evers. ‘Volgend jaar zullen we er alles aan doen om het minder gezellig te maken, want het afkicken van de Ballonfiësta Barneveld is echt te zwaar’: piloot Koen Audenaert. Bij deze wil ik uit naam van de organisatie en de goede doelen iedereen bedanken die heeft meegewerkt aan dit schitterende evenement. Zonder al deze inzet was het voor ons niet mogelijk om 22.000 bezoekers tevreden naar huis te laten gaan! Nogmaals bedankt!   Matine van der Haar

    

13

Saint-Jean-sur-Richelieu


Tekst en Foto's: Lenny Cant

    

De reden waarom ik Mister Bup heb gekocht is om vele ballonmeetings in binnen en buitenland te kunnen bezoeken. Eén van de meetings waar ik zeker aan wilde deelnemen, was het 'International Ballooning Festival of  Saint-Jean-sur-Richelieu' in Canada. De organisatoren hadden me voor editie 2006 reeds uitgenodigd,

maar toen paste dit niet in het schema. Tijdens de 'Albuquerque International Balloon Fiesta' editie 2006 waren ook de organisatoren van het Canadase event aanwezig en zij nodigden mij daar uit voor hun evenement in 2007. Begin februari kwamen we tot een overeenkomst dat Mister Bup van 11 tot en met 19 augustus 2007 zou varen in Canada. De ballon werd op 8 augustus naar Canada verstuurd en op 10 augustus konden we hem al ophalen. Ons team vertrok op 9 augustus vanuit Brussel naar Washington DC om daar een vlucht richting Montreal te nemen. Toen we aankwamen in Washington DC bleek onze vlucht vertraagd, nog eens vertraagd en uiteindelijk gecancelled. Wegens weeromstandigheden. Het overboeken op een nieuwe vlucht of een vlucht via een andere stad lukte diezelfde dag niet meer. Het werd een nachtelijk avontuur in Washington DC en de volgende avond

een vlucht naar Montreal. De organisatie had een vrijwilliger geregeld die ons kwam ophalen op de luchthaven van Montreal en die ons naar ons hotel zou brengen. Hij was erg aardig, maar was na het nemen van een verkeerde afslag enigszins verdwaald en dus kwamen we in downtown Montreal terecht. Uiteindelijk na een rit

van circa 2 uur - normaal 45 minuten - kwamen we aan in ons hotel. Leuk en gezellig hotel - een auberge met een terras, vuurkorven en een zwembad waar crewlid Luc veelvuldig gebruik van heeft gemaakt. Zaterdag probeerden we onze inschrijving te regelen en te achterhalen waar onze ballon stond die opgehaald was door onze collega Peter van Overwalle. Er bleek een aanhanger op de parking van het hotel te staan waar Mister Bup in zat. Net zoals in Albuquerque hadden we het hele festival een pick up truck in bruikleen, maar Mister Bup past zeer moeilijk op zo'n laadbak. Daarom mochten we de trailer ook gebruiken. Dan zijn we onmiddellijk gestart met alles klaar te maken en rond 17 uur zijn we naar het terrein gegaan. Elke avond was er briefing om 17.30 uur en daarvoor was er een maaltijd. Die avond maakten we kennis met onze lokale crew Michel en zijn familie. Het was goed weer en dus

green flag, er was zelfs even twijfel of er wel voldoende wind was. We hebben de eerste avond onmiddellijk kunnen varen wat ons veel plezier deed. In de ochtend stijgen de ballons op vanuit verschillende terreinen door de hele stad. Ons landingsterrein van onze eerste avondvaart was een van de officiële opstijgterreinen

van 's ochtends en dus schoon en gemakkelijk te bereiken. De dagen erna was het iets slechter. Zondag werd gecancelled en maandag zijn er ballons vertrokken in vlagerige condities. Wij besloten om aan de grond te blijven. Dinsdagochtend ging ik met de crew varen. Charlotte en Hannie gingen mee omhoog. Het was wel even wachten want 's ochtends stond er nog behoorlijk wat wind. We hebben eerst nog kunnen genieten van koffie en donuts. Na enige tijd viel de wind dan toch grotendeels weg en konden we een prachtige ochtendvaart maken vanuit de Military School in Saint-Jean-sur-Richelieu. De zichtbaarheid was ongelofelijk goed en de aanwezigheid van de Richelieu rivier zorgt voor iets extra's. Ook de skyline van Montreal was goed te zien. Na een vaart van 1u15 zijn we uiteindelijk geland in Henryville. Heel veel landingsterreinen zijn er niet. Wat je ziet is

maïs, maïs en maïs. En de maïs is nog niet gemaaid. Ook dinsdagvond deden we een vaart. Toen was er ook nog niet zo heel veel wind en alle ballons bleven mooi bij elkaar hangen. De specials mochten als eerste weg en dus hingen er meer dan 125 ballonnen tezamen in de lucht. Een prachtig zicht voor de toeschouwers, als

piloot wel even opletten geblazen. Mister Bup had o.a. het gezelschap van Pandy the Panda, The Little Bees en Bud E. Beaver. Prachtig! Donderdag en vrijdag waren wederom niet zo goed. Die donderdagavond heb ik de kortste vaart ooit gemaakt met Mister Bup. Omdat de wind pas heel laat ging liggen konden we pas heel laat opstijgen. Ik ben uiteindelijk geland op een American football field waar we 2 dagen ervoor 's ochtends vertrokken waren. Voor alle duidelijkheid: dit veld was ook een officieel opstijgterrein. Vrijdagavond werd gecancelled. Zaterdagochtend wilden we gaan varen met crew Luc en Michel. Toen we opstonden was het hard aan het regenen en dat zag er dus niet goed uit. Aangekomen op het terrein werd beslist de briefing te verplaatsen naar 6 uur ipv 5.30 uur. Om 6 uur werd dan gezegd dat de regen zou stoppen, maar dat er werd gecancelled vanwege te natte

velden. Wel leuk is dat je als piloot een klein cadeautje krijgt als je aanwezig bent op de briefing en de vaart niet doorgaat. Zaterdagavond hoefden wij niet te varen omdat we ingepland stonden voor de nightglow. Die avond zijn er ballons vertrokken in veel te winderige en onstabiele condities. Voor de nightglow zou het

rustiger gaan worden en dus bouwden wij Mister Bup op voor de korte verlichtingsshow. Onze schildpad stond uiteindelijk vrolijk te dansen tijdens de nightglow samen met de Pandabeer en de Little Pirate. Omdat we zaterdagochtend niet konden varen probeerden we het opnieuw op zondagochtend. Nu was het wel goed. Mooie blauwe hemel, maar wel wat wind op lage hoogte. Luc en Michel mee omhoog en de dames crewen. Dit bleek nog een heel avontuur te zijn met de pick up truck, maar de crew was bij de landing! Omdat alles nog wat vochtig lag besliste ik om Mister Bup op een breed pad tussen twee ingezaaide velden neer te zetten zodat we hem schoon zouden kunnen inpakken. Dave en Kathy van Bud E Beaver hebben ons hier goed bij geholpen. Zondagavond was het opnieuw lang wachten maar uiteindelijk kwam er groen licht. Het was een richting die we voorheen

nog niet hadden gehad. Er stond nog maar weinig wind maar het was wel wat variabel. In die richting bleek er erg weinig landingsterrein te zijn en uiteindelijk heb ik Mister Bup op een golfcourse neergezet. Hier zou ik zoiets nooit doen, maar daar was dat geen enkel probleem. De crew werd zelfs met open handen en rode wijn

ontvangen en werd vrolijk verteld dat we voor de turtle naar hole 8 moesten. We konden een golfwagentje volgen en we mochten zelfs met de pick up truck op de course om in te pakken. Alweer een schitterend avontuur! Na de vaart hebben we Mister Bup opnieuw gepakt en de flessen gepurged. Tijdens ons verblijf hebben we ook nog enkele plaatsen bezocht. Zo brachten we een bezoek aan Fort Lennox, reden we naar de grens met Amerika en hebben we een dagje Montreal ontdekt. Diverse avonden werd er ook nog wat georganiseerd. Zo was er aan ons hotel een avond een BBQ-idee (met veel maïs) voor piloten en crew en op de laatste dag was er een brunch voor alle piloten en crew. Op maandag 20 augustus reden we dan richting luchthaven Montreal met Mister Bup. Eerst Mister Bup afgegeven aan de cargo afdeling. Dit ging allemaal zeer vlot. Mister Bup was woensdag 22 augustus al terug in

België. Wij hadden helaas weer vertraging. Zowel op Montreal, waar er wederom slecht weer was en op Washington DC waar ons vliegtuig technische problemen bleek te hebben. Rond 20.00 uur zijn we dan toch vertrokken met 2.30 uur vertraging. Ons vliegtuigavontuur bleek bij aankomst in Brussel nog niet afgelopen te zijn. Onze bagage stond nog in Washington DC. De koffers zouden woensdagochtend arriveren en aansluitend naar huis worden gebracht. United Airlines hield toch een keer woord en de koffers werden rond 11 uur de volgende ochtend afgeleverd. We konden met onze vuile was direct door naar Ballonfiesta Barneveld.

   

    

Het 'International Ballooning Festival of Saint-Jean-sur-Richelieu' was een zeer leuk en mooi evenement. Ondanks de problematische trip heen en terug bewaren mijn crew en ikzelf enkel fijne herinneringen aan dit festival. Deelname is zeker voor herhaling vatbaar.   Lenny Cant

    

14

Twente Ballooning


Tekst en Foto's: Bennie Bos

    

Organisator Rien Jurg had niks te klagen tijdens Twente Ballooning 2007, het aantal bezoekers was dit jaar overweldigend. Blijkbaar is de weersituatie overdag van groot belang of de mensen in de avond naar een ballonevenement gaan of niet. Er was een duidelijk verschil met vorig jaar. Toen was het overdag meestal

miezerig weer met in de avond goed vaarweer, terwijl we nu overdag een stralend zonnetje hadden. De aantallen van dit jaar overtroffen ruim de aantallen van 2006. Speciaal voor de kleintjes had men een erg druk bezochte kinderfair opgezet. Zoals de organisatie zegt: “de belevingen van kinderen zijn essentieel. Vele activiteiten, bezienswaardigheden en wetenswaardigheden voor kinderen in de leeftijd van 2 tot 12 jaar maken de Kinderfair daarom tot een uniek evenement. Daarnaast bevat de Kinderfair vele educatieve onderwerpen voor zowel ouders als kinderen. Gezellig, leuk, gevarieerd, avontuurlijk en ook leerzaam!” Uiteraard mochten de kleintjes (en ook de ouders) een oude platliggende ballon van de binnenkant bekijken. Ik heb even staan luisteren naar de reactie’s van mensen die weer uit de ballon

stapten: “ik had niet gedacht dat het zo enorm groot zou zijn”, “uniek dat we hier even in mogen”, “jeetje, daar passen wel 100 mensen in”, “ik wil echt een keer met zo’n ding de lucht in”, etc.etc. Eén van de grote trekpleisters van Twente Ballooning is elk jaar weer het Festo luchtschip wat uiteraard alle dagen present was. Telkens als Haimo over het publiek dreef, gingen de hoofden omhoog.

   

  

De sponsoren en hun gasten hadden het goed op het VIP terras, Overtoom had zelfs helemaal een privé-plaats langs de baan en het feest was voor hen compleet toen Hans van Hoesel met de Overtoom ballon vlak voor het terras opsteeg. Rien had dit jaar een aantal leuke special shapes geregeld waaronder Bertie Basset,

een poppetje opgebouwd uit Engelse drop. Verder het Babybel kaasje, een aardbei, een wijnbox en de meer vaste shapes zoals de Festo Up Side Down en de Haan. Twente Ballooning mocht zich verheugen op alle 4 avonden prachtig vaarweer met weinig wind waardoor de ballonnen lang in het zicht van het publiek bleven. De 3 splinternieuwe ballonnen in de eigen huiskleuren van Rien Jurg Promotions kwamen in het zonlicht prachtig uit de verf. Voor een aantal kinderen was de pret op zaterdag compleet, zij mochten namelijk even in de mand van de Babybel special shape die aan een touw telkens een stuk omhoog werd gelaten zodat de kleintjes konden ervaren wat ballonvaren is. Een aantal van mijn foto’s van deze mooie meeting vind je in het onderdeel “Ballooning Pictures”.    Bennie Bos

    

15

Greenpeace weer de lucht in


Tekst: Bennie Bos

    

Onlangs kwam Greenpeace nog in het nieuws met een heteluchtballon in een afgesloten stuk Duits luchtruim, nu heeft men weer iets anders bedacht. Op woensdagochtend 29 augustus ontdekte men in het gebied tussen het Duitse Tötensen en Hittfeld een onbekend vliegend object. Al snel kwam men er achter dat het hier om een actie van Greenpeace ging. Meerdere met drijfgas gevulde ballonnen waren aan een ijzeren gestel gebonden.
Deze “Cluster-ballon” werd gevaren door een Greenpeace activist die als een zeer ervaren piloot bekend staat. De ballon voer door tot Winsen waar de piloot een gecontroleerde landing maakte in een weiland. Hier werden de papieren van de piloot en de begeleidende activisten door de politie nagekeken.
Er wordt nog gecontroleerd of men de luchtvaartwet heeft geschonden.   
 
 
   
   
 
 
 
 
   
Bennie Bos

    

16

Gordon Bennett 2007


Tekst: Bennie Bos, Foto's: Bennie Bos, Team BEL2 en Team BEL1

    

    

Over een aantal dagen begint weer de beroemdste gasballonrace ter wereld. De piloten hebben een heel simpel doel, vaar zo ver mogelijk binnen de grenzen van het wedstrijdgebied. Klinkt simpel, maar is het niet. De concurrentie is moordend en vaak blijven de ballonnen 3 dagen of meer in de lucht. Je herinnert je vast nog de beelden van 2006 waarbij de winnaars in België zijn gestart en hun ballon pas weer aan de Noordkaap aan de grond hebben gezet. Kijken we nog even naar de bekende teams. Team BEL2 heeft een eigen website op Internet geplaatst waarop je hun verrichtingen kunt volgen. Het team bestaat uit de piloten Bob Berben en Benoit Simeons, meteoman Luc Trullemans en zijn assistent Steven Vlegels. De ballon waarmee B&B hun krachtmeting zullen verrichten is de inmiddels ook al zeer bekende "Miche", schoonheid door eenvoud. Team BEL1 bestaat uit Philippe de Cock en Ronny van Havere.

Zij zullen deze Gordon Bennett aan de start verschijnen met hun geheime wapen, een splinternieuw model van Wörner. De ballon is gedoopt "Albert", naar de overleden Albert vanden Bemden. Op 24 augustus maakten de piloten de maiden flight vanuit Augsburg met deze maagdelijk witte ballon. Het team maakte daarvan enkele video opnames en deze heb ik ook op "Ballooning Video" geplaatst. De zwarte grafiethoudende coating binnen in de ballon is vervangen door een elektrisch geleidende zilverkleurige coating. Dit uiteraard om de ballon zo licht mogelijk te maken. Philippe: "de ballon reageert exact zoals we gedacht hadden, dus daar kan het niet aan liggen". Nederland zal worden vertegenwoordigd door Rien Jurg en Ron van Houten. Ook zij hebben een spierwitte ballon, de "Festo Flyer". Het bijzondere aan dit team is dat ze gebruik gaan maken van een opblaasbare mand.

De grote trailer van het Festo luchtschip gaat mee als mobiele basis en de ballon zal worden gevolgd door de camper van Ron, zodat de crew onderweg ook nog even wat kan rusten. De namen van de 14 deelnemende teams vind je op deze lijst. De officiële GB 2007 website vind je hier. Ik wens alle teams een spannende vaart met een veilige landing. Gluck ab, Gut land.   Bennie Bos

    

17

Tot Slot


Tekst en Foto: Bennie Bos

    

De nieuwe ballonkalender voor het jaar 2008 van de Italiaan Antonio Biasioli is vanaf nu weer te koop.

De prijs is 12 euro en de kalender is verkrijgbaar bij Caroline de Noble, echtgenote van Antonio die in September is België zal verblijven. Neem even contact met haar op via email. Voor diegene die het aangaat, mijn dochter Nienke woont inmiddels in hartje Maastricht voor haar studie maar ze zal uiteraard gewoon bereikbaar blijven via haar eigen website Airdreams waar ook nog prachtige foto's te vinden zijn van de Mondial Air ballons in Frankrijk. Een collega van mij heeft een karikatuur van mij getekend, klik even op het blauw/witte logo rechtsboven op deze website als je wilt lachen.
Op 27 augustus maakte ik nog een vaartje met mijn sponsor A3 Ballon vanuit Emmen, de piloot liet mij de ballon Hot Inflaten . . een Cameron A-400 !!! Wauw.

Als laatste moet je natuurlijk nog even de vele mooie

foto's bekijken die ik maakte op de Mondial Air Ballons in Frankrijk, je vind ze uiteraard weer in de rubriek "Ballooning Pictures". Artikelen of tips zijn altijd welkom. Vriendelijke groeten, Bennie Bos

 
 
  

Bezoek ook eens mijn andere websites:
Ballooning Video, elke week nieuwe ballonvideo's
Ballonvaart Info, alle Nederlandse en Belgische ballonwebsites verzameld.