|
“Welkom, teams uit België, Tsjechië,
Finland, Groot Brittannië, Italië, Zwitserland en Amerika. Ook een
welkom aan onze “nieuwkomers” in het gasballonvaren. Mikael Klingberg
uit Noorwegen, Javier Tarno uit Zweden, Bennie Bos uit Nederland en
Artur Zonabend uit Zweden. Jullie houden je allemaal bezig met |
|
 |
heteluchtballonnen en hebben nu hopelijk een
prachtige vaart in een gasballon met jullie Duitse partner-piloot”. . .
Zo luidde de inleiding van het “Team informatie bulletin” van de
“International Gasballoon Flight” vanuit de Duitse stad Munster.
Het 100 jarig bestaan van de “Freiballonsport-Verein Münster-Münsterland
e.V.” zal op gepaste wijze worden gevierd. Editie 39 van de Montgolfiade
Munster zal in het laatste weekend van augustus bestaan uit 4 starts met
zo’n 50 heteluchtballonnen en een gasballonstart op zaterdag met 12
deelnemers. Men heeft het idee gevat om er een internationale
gasballonvaart van te maken waarbij elke ballon een land zal
vertegenwoordigen. Er zou ook een Belgisch team aan de start verschijnen
maar die heb ik helaas niet gezien. Voor Nederland werd |
|
gezocht naar een rasechte kaaskop en de
keuze was daarbij op mij gevallen, iets waar ik geen enkel probleem mee
had. Ik word toegewezen aan piloot Karl Heinz Huthmacher, geen kleintje
in de gasballonwereld want hij nam reeds 12 maal deel aan de beroemde
Gordon Bennett race. . . . . . Het is zaterdag 29 augustus |
|
in alle vroegte. De eerste briefing staat al
om 09.30 uur gepland. Ik meld mij zoals afgesproken in Munster bij
organisator Dominik Haggeny en maak kennis met mijn team. Karl Heinz is
een vriendelijke man, een gasballon varende tandarts. Tevens gaat zijn co-piloot met ons mee, Heinrich Brachtendorf,
ook een grote bekende uit de
Duitse gasballonscene. Met ons drieën zullen we vanavond opstijgen in de
clubballon van de Ballon Club Westfalen, de D-OBCW. Overdag kunnen we
genieten van een uitgebreide brunch voor alle aanwezige ballonteams op
het hoofdkantoor van sponsor Westfalen in Munster. Ik leg alvast een
paar malse hühner-schnitzels in mijn maag als bodem en dek deze na de
rest van de maaltijd af met heerlijke herrenpudding. Zo komen we de
nacht wel door, alhoewel ik me natuurlijk had voorbereid en genoeg
|
 |
|
survivalvoer had ingeslagen. Overdag krijg
ik van de rest van mijn team een rondleiding door de mooie stad Munster
met zijn prachtige Dom. Het is er erg druk met allerlei
verkiezingscampagnes want morgen kan er in Duitsland gestemd worden.
Hierna gaan we onze zandzakken voorbereiden. We hoeven enkel onze zakken
te |
|
 |
vullen vanaf de grote bult zand op de
parkeerplaats en op een pallet te stapelen. Vanavond worden ze dan met
een grote heftruck afgeleverd bij de ballon. Dat noem ik nog eens
service. Mijn rug is weer dankbaar. Om 18.00 uur de tweede briefing met
de laatste weersinformatie. Er blies de hele dag een harde wind over
Munster en om deze reden konden we niet zoals gepland al om 14.00 uur
beginnen met het opbouwen. Weerman (en gasballonpiloot) Tomas Hora had
vanochtend al voorspeld dat de wind deze avond ineens sterk zou inzakken
en hij blijkt daarmee helemaal gelijk te krijgen. Tegen de tijd dat wij
binnen zitten voor de middagbriefing, staan de heteluchtballonteams
klaar om op te bouwen. Op de briefing krijgen we de laatste info. De
situatie is op dit moment zo dat er een slecht weer gebied |
|
hangt aan de uiterste noordkant van
Duitsland. Volgens de Hysplit trajectories blijven we daar uit de buurt
mits we niet te laag gaan varen, die wind zou ons namelijk naar het
noordoosten voeren. Op hoogte voert de wind naar het oosten met een
richting Berlijn en zuidelijker daarvan. Tomas waarschuwt voor het
|
|
Hartz gebergte, deze moet hoog gepasseerd
worden. Ook een waarschuwing voor de stad Magdeburg. Deze voormalige
Oost-Duitse stad houdt zich erg bezig met groene energie met als
resultaat dat er erg veel windmolens staan. Tomas noemt ze “Balloonmixers”.
De situatie voor zondag is als volgt. Rond 08.00 uur in de ochtend zal
de grondwind weer dramatisch toenemen. Geadviseerd wordt dan ook om voor
deze tijd aan de grond te staan. De wind op hoogte zal echter normaal
blijven, dus de enkeling die verder wil reizen richting Polen kan dit
gerust doen, maar kan dan overdag niet landen en zal tot aan de avond in
de lucht moeten blijven totdat de grondwind weer afgezwakt is tot een
acceptabele landingssnelheid. Hij zal dan overdag zeker boven de 6000
foot moeten blijven anders wordt het rond het |
|
|
middaguur een “Cowboyride”. Het wordt al
duidelijk dat bijna iedereen na het opkomen van de zon op zoek zal gaan
naar een landingsplekje. Tomas zet nog een doel uit bij de plaats Salzgitter op een vliegveld voor zweefvliegers. Voor 10.00 uur zijn die
gasten toch niet wakker. We beginnen met het opbouwen van onze |
|
|
ballon. Aan de zijkant heeft zich een
naaktslak vastgezet als blinde passagier. Ik laat hem mooi zitten, in
geval van nood hebben we dan nog wat vers vlees op voorraad. Tegen 19.00
uur begint het iets te sputteren uit de hemel en dat is voor ons geen
probleem maar wel erg jammer voor de heteluchtballonnen die hierdoor
niet kunnen opstijgen en hun kans verloren zien gaan. Als voordeel
hebben ze dan wel dat ze op tijd zijn voor de nightglow die voor
vanavond gepland staan. Inmiddels is de grote vrachtwagen met
waterstofgas van Westfalen ook gearriveerd en kan de kraan open. Over de
vulsnelheid mogen we vandaag niet klagen, dat is ook wel eens anders.
Alle ballonnen hebben een plakkaat gekregen met hun startnummer en de
namen van beide “Piloten”. Aangezien onze ballon |
|
Nederland vertegenwoordigt staat ook mijn
naam vermeld en hang ik onze nationale vlag aan de toplijn. De truck met
zandzakken rijd af en aan en langzaam verschijnen de eerste ballonnen op
hoogte en kan het publiek zien wat voor vreemde luchtvaartuigen hier
opgebouwd worden. Terwijl het stilaan duister begint te |
|
worden komt de sfeer er goed in.
Vrijwilligers bouwen grote schijnwerpers op zodat we ook in het donker
nog wat kunnen zien. Even voor tienen loop ik naar het andere veld waar
het werkelijk zwart ziet van het volk. De nightglow staat op het punt
van beginnen. Ik wurg me door de menigte, op het veld heb ik wat meer
armslag om nog een paar leuke foto’s te maken. Ik heb dan vandaag mijn
statief niet bij me maar met mijn nieuwe gestabiliseerde lens kan ik
haarscherp uit de hand schieten. Een mooie nightglow waarbij ik wel de
synchronisatie met de muziek heb gemist. Bij het traditionele nightglow
nummer “Conquest of paradise” bijvoorbeeld zijn er enkele passages
waarbij alle ballonnen gewoonweg wel moeten branden als climax in het
nummer, maar in Munster zwegen op die momenten alle branders. |
|
|
Hier kunnen ze nog iets leren van onze
Nederlandse choreografen. We hebben zo nog een laatste briefing maar
alles ziet er prima uit. De mensen die dit startveld via de bovenuitgang
gaan verlaten, hijsen zich nu in warme kleding. Heinrich had zijn pak
een uur geleden al aangetrokken en zat al lekker te maffen in de mand.
|
|
|
 |
 |
|
|
|
Ik trek diverse lagen over elkaar heen.
Dat vind ik handiger dan 1 dik pak. Mijn skibroek laat ik nog even uit
maar hangt klaar aan de buitenkant van de mand waar overigens ook mijn
voorraadje eten en drinken hangt. De rollcall gaat op naam van de
land”piloot” en beantwoord ik uiteraard met “aanwezig”. |
|
|
 |
 |
|
|
|
De weersituatie is volgens Tomas bijna
onveranderd maar nogmaals wordt benadrukt om niet naar het noordoosten
te varen, dus hoogte houden. Er zijn afspraken met de vliegtoren van
Munster gemaakt dat de eerste en laatste ballon hun transponder aan
hebben staan omdat er de komende uren nog 2 grote |
|
|
vliegtuigen binnen moeten komen. De eerste
ballon zal 10 minuten na de briefing starten waarna er snel na elkaar
gestart zal worden om zo een lint van ballonnen te creëren wat voor de
loods in de toren van het vliegveld Munster een overzichtelijke situatie
is. Wij zijn als vierde aan de beurt en er zijn al zoveel zandzakken
verwijderd dat we bijna zweven. De komende minuten zijn emotioneel van
een heel hoog nivo. We worden naar de startpositie gesleept en de
laatste zandzakken worden afgehaakt. Via de speakers klinkt het volgende
(naar het Nederlands vertaald): “lieve mensen, dit is de ballon met aan
boord de enigste Nederlandse gasballonpiloot hier aanwezig, Bennie Bos.
We wensen het team een goede vaart en een veilige landing”. . . . Ik ben
dan wel geen piloot maar het volk wil ook wat. Op dit |
|
moment begint ons Wilhelmus te spelen en
applaudisseren de toeschouwers massaal. Je kunt je misschien een klein
beetje voorstellen hoe ik me op dit moment voel. Je zou mijn gezicht
moeten zien, één grote big smile. Het zijn momenten in je leven welke
definitief onuitwisbaar worden. Langzaam stijgen we op en wordt |
|
het volume van ons volkslied zwakker. Dit
waanzinnige moment wordt afgewisseld met het volgende schitterende
moment, de enorme stad Munster ligt nu aan onze voeten. Het feit dat het
stikdonker is heeft prachtige voordelen. Laag drijven we over miljoenen
lampjes die de stad verlichten, onbeschrijfelijk mooi. Omdat we geen
brander hebben, pikken we elk geluid van beneden op.
De tram die door de straten rijd, luidruchtig uitgaanspubliek en
schreeuwende mensen die ons toevallig zien hangen door onze
nachtverlichting onder de mand. Maar ook een groep hangjongeren voor de
snackbar die we nog even trakteren op een beetje zand op het achterlicht
van hun brommer. We hebben geluk, we drijven namelijk kaarsrecht af op
de Dom van Munster, die we de afgelopen middag |
|
|
nog van binnen bekeken hadden. Zelfs Karl
Heinz en Heinrich zijn hiervan onder de indruk, en zij hebben in hun
lange gasballoncarrière toch al heel wat gezien. Het is ontzettend
moeilijk om onder deze donkere omstandigheden nog scherpe foto’s te
maken, maar de Dom is toch nog redelijk gelukt. Ook de Lambertie kerk
|
|
|
passeren we op zeer korte afstand. Nooit
geweten dat Munster zo’n grote stad was. Er komt bijna geen eind aan.
Wat heel mooi is dat we overal bruiloftmuziek horen. Elk zaaltje is
blijkbaar afgehuurd op deze zaterdagavond en overal klinken de
vrolijkste klanken. We horen alles en we zien alles. Ook weer een groot
voordeel van een nachtvaart met een gasballon, je wordt niet elke minuut
verblind door de brander. Achter ons zien we nu een groot vliegtuig
binnen komen wat gaat landen op vliegveld Munster. We stijgen nu verder
naar 5000 foot en ik begin de kou aan mijn benen te voelen. Tijd voor de
warme skibroek. Ondertussen hebben we de doorzichtige regenschermen rond
de mand laten zakken om het binnen een beetje behaaglijk te houden. Ik
zit op een krukje en leun met mijn armen en hoofd op de rand. |
|
Ik heb een eersterangs zitplaats voor de
mooiste show op aarde. Overal waar geen verlichting is, lijkt de grond
gitzwart. In dat zwarte landschap zie je overal grote kolonies lampjes
in de vreemdste vormen. De muziek van het kaliber bruiloft blijven we
horen tot een uur of 2, daarna veranderd het genre meer richting |
|
pop en hardrock. Opeens kijk ik Karl-Heinz
aan en zeg “hoor je dat, ze spelen Its’ raining men, dat is vast een
gaybar, ze zullen ons toch hopelijk niet gezien hebben en ons
bedoelen?”. Heinrich produceert ondertussen zijn eigen muziek vanaf het
bedje in onze mand. Hij leeft dus nog. Met vrolijke snurkgeluiden is hij
in een hele andere wereld. Deze mand heeft een bed over de lange zijde
met een luikje aan het voeteneinde welke opengeklapt nog zo’n 40
centimeter extra ruimte biedt. Voor gasballonvaarders op lange reizen
een absolute uitkomst. Het is nu zo’n 02.00 uur, in de verre verte is in
het noorden duidelijk het slechtweer gebied te zien aan de
bliksemflitsen die daar af en toe de hemel verlichten. Hier hebben we
niks voor te vrezen, dat is echt heel erg ver weg. Op de |
|
|
luchtvaartradio heerst over het algemeen
stilte. De teams praten niet met hun crewleden, dat hoeft ook niet want
die slapen waarschijnlijk eerst en rijden later in de nacht pas naar het
oosten. Af en toe roept de voorste ballon een zogenaamde “fluglotse” van
de dichtst bij zijnde controlzone op om informatie door te |
|
 |
geven. Een paar keer hebben we meegemaakt
dat zo’n “fluglotse” de ballonnen oproept omdat ze toch wel heel
nieuwsgierig zijn naar wat we aan het doen zijn. Beppl legt het graag even over de radio uit. Die hele communicatie gaat
in mooie harmonie. Ik hou onze ballon nu op zo’n 6000 foot. Het
waterstofgas begint langzaam af te koelen waardoor het draagvermogen
minder wordt. Ik compenseer dat door af een toe een half schepje zand
naar beneden te gooien. Dit weegt een paar honderd gram maar is genoeg
voor de ballon om daarop te reageren. We schampen net de CTR van
Hannover, de piloot heeft het zelf nog niet eens door. Een oplettende
“fluglotse” roept ons direct op en verteld dat dit voor hem geen
probleem is, we zijn duidelijk zichtbaar op de radar. Met 65 kilometer
per uur suizen we |
|
geruisloos door de donkere Duitse nacht en
opeens ontdek ik vele rode knipperende lampjes aan de bodem. We naderen
de “Balloonmixer” bij Magdenburg. Dat betekent dat we nu zo’n beetje
bij de voormalige grens zijn tussen oost en west Duitsland en ik krijg
even weer de beelden in mijn hoofd van de film “Nightcrossing” |
|
welke ik onlangs nog bekeken heb. Het gaat
over de ontsnapping van oost naar west met een ballon. Welliswaar was dat een hetelucht ballon en ging de reis
logischerwijze de andere kant op, maar toch. Het is inmiddels 04.00 uur
geworden. Mijn collega’s vinden dat het nu tijd word dat ik het bed ga
testen. Ik vind dat eigenlijk zonde van mijn tijd maar de heren vinden
dat ik alles moet beleven dus ook slapen in de ballon. Hebben ze ook wel
weer gelijk in en warempel, dat lange lijf van mij past er nog in ook.
Zie de foto hiernaast die ik gistermiddag maakte van het luikje waar de
voeten door gaan. Ik moet zelfs toegeven dat het nog best wel lekker ligt ook maar die
ervaring kan er natuurlijk ook mee te maken hebben dat we allemaal een
beetje moe beginnen te worden. Een uur later wordt ik bibberend wakker.
|
 |
|
“Jij hebt goed geslapen” zegt Heinrich, “je hebt heel wat bomen
omgezaagd”. Met een leuke ervaring rijker stap ik uit het bedje om mijn
koude spieren weer een beetje warm te krijgen. Langzaam wordt de
oostelijke horizon roze, de zon wordt blijkbaar wakker. We koersen langs
Brandenburg en gaan recht op de grote stad |
|
 |
Berlijn af maar daarover hoeven we ons
geen zorgen te maken. We willen voor 08.00 uur weer aan de grond staan.
Duitsland ontwaakt langzaam en als het licht wordt zitten we midden
boven een enorm militair gebied waar we niet kunnen landen. Vanaf 06.00
uur heb ik geen zand meer overboord gegooid waarna de ballon aan een
langzame daling begon. Uiteindelijk hangen we nu stabiel op 200 meter
hoogte boven een Duitse autobahn, op zoek naar een geschikt veldje
om te landen. Even later duiken er wat opties op. Het grote dikke zware
sleeptouw wat ik gisteravond met veel liefde en een zweetdruppel aan de
neus tot een mooie bolletje had opgerold, gaat nu overboord en dondert
met geweld 40 meter naar beneden, met zijn uiteinde op de grond. Dit
remt onze snelheid al mooi af. Heinrich laat wat gas |
|
ontsnappen via het ventiel en we zakken
gestaag door. De bomen aan het einde van het veld komen sneller op ons
af dan gedacht en we gaan er met de mand vol in. 2 seconden later
stijgen we weer en trekken het sleeptouw door de boomtoppen om
uiteindelijk zeer rustig op het volgende veld te landen. |
|
|
 |
 |
|
|
|
Vlak voor het binnen komen van de controlzone van Berlijn is onze
nachtelijke reis tot een eind gekomen en hebben we 340 kilometer
afgelegd. Het is 07.00 uur als we de crew bellen die ons verteld dat ze
ongeveer bij Hannover rijden. Daar moeten we nog eventjes op wachten
dus. We bepalen onze positie en geven alvast de coördinaten door. Er
loopt een zandweggetje langs ons veld en ik loop deze af op zoek naar
een verharde weg met straatnaam. Na 20 minuten vind ik deze en kan weer
20 minuten terug om Karl Heinz te helpen met het oprollen van onze
gasballon, iets wat niet meevalt met zijn tweeën. |
|
|
 |
 |
|
|
|
Het loopt inmiddels
tegen 08.00 uur en de voorspelling klopt precies. De wind trekt weer
behoorlijk aan en er ontstaan weer snelheden waarbij je eigenlijk niet
meer wilt landen. De zon komt over de boomtoppen en het wordt behaaglijk
warm en omdat we toch moeten wachten, knutsel ik een provisorisch bedje
in elkaar midden op het boerenland en sluit de oogleden. Alsof het
allemaal een droom was. Bennie Bos |
|
24e Friese Ballonfeesten, prachtig van begin
tot eind. De 24e editie van de Friese Ballonfeesten is al weer een
tijdje achter de rug. De voorbereidingen voor de speciale jubileumeditie
van 2010 zijn al in volle gang. Toch willen we jullie via het Hot Air
Magazine nog even laten nagenieten. Woensdag: ‘Prachtige start’ |
|
 |
‘Fantastisch ballonweer’, zei launchmaster Daan Elfring na de eerste
briefing die na de opening van de 24ste Friese Ballonfeesten plaatsvond.
Een klein uurtje eerder gaf presentator Jan Odink het woord aan
voorzitter Gert van der Wiel. Hij sprak tijdens zijn openingswoord de
hoop uit van vijf dagen mooi ballonweer. Eénvijfde van deze wens werd
die avond al in vervult. Op het moment dat er met modelvliegtuigen en
–helikopters wordt gestunt, krijgen de ballonvaarders te horen wat de
weersomstandigheden zijn. Johannes Kooistra wijst op de kaart naar het
gebied richting Vegelinsoord, Haskerdijken en Akkrum. Alle aanwezigen
kijken en glunderen. Daan Elfring deelt al pratend over fantastisch
ballonweer de champagneflessen uit. Rond 19.30 uur ging het feest los.
Voorzitter Gert van der Wiel liep ondertussen met veel plezier rond op
het veld. Een betere start kon hij en met hem de |
|
hele organisatie niet wensen. Johannes Kooistra was de eerste die met zijn ballon het
luchtruim koos. Daarna volgde de Cloudhopper met eenling Peter van
Harten uit Barneveld. De andere piloten volgend spoedig. Ook de special
shapes gingen één voor één de lucht in. Karl Grünauer steeg met de
Babybell-ballon op toen de |
|
wind inmiddels wat was gaan liggen. Om een
weiland buiten Joure te halen bleek daardoor moeilijk. Na een
tussenlanding koos hij uiteindelijk voor een parkeerterrein midden in
het centrum van ‘BalloonCity’. Onder grote publieke belangstelling zette
hij de Babybell veilig aan de grond. Toch was deze special shape niet de
laatste ballon die de lucht in ging. Ernest Lee uit Canada wilde zijn
T-Rex aan de grond houden. Het zou rond tien uur mogelijk gaan regenen.
Het risico om de ballon nat in te pakken wilde Lee niet nemen. Daan
Elfring haastte zich naar de radar en kon Lee geruststellen. De Canadees
kon gerust met de T-Rex gaan varen. Wat een fantastische dag! Donderdag:
‘Wat een plaatje!’ Ondanks dat het ’s middags regent was er in de avond
sprake van een strakblauwe lucht en volle tribunes. Gert van der Wiel:
“Wat een plaatje! Dit is fantastisch” Ook Johannes Kooistra is zeer
content |
 |
|
bij de eerste briefing om 18.30 uur. “Een
tweede briefing is niet nodig”. De ballonvaarders knikten instemmend. De
ballonnen zouden weer richting Haskerdijken en Vegelinsoord gaan. Waar vorig jaar de
ballonnen altijd richting het oostelijk deel van Friesland voeren, is nu
de westelijke kant van Joure spekkoper. |
|
 |
Niet minder dan de 35 heteluchtballonnen gaan weer stuk voor stuk de lucht in. Toch is er wat
spanning af te lezen van de ballonvaarders. Dit heeft niets met de
weersomstandigheden te maken, die zijn in één woord perfect. Nee, de
tweede dag heeft een wedstrijdelement gekregen. Een heuse vossenjacht
met ballonvaarder Ronny Kleinsmit die het mikpunt voor de zandzakjes
uitzet. De ballonvaarder die het dichtst bij het mikpunt komt wint een
week in een bungalow in Earnewâld. Iets te noordelijk om meteen met de
luchtballon naar toe te varen. Uiteindelijk was het de Grouster piloot
Nanko Kornet met de Unis ballon die zijn marker het dichtst bij het
kruis wist te gooien.
Maar de toeschouwers op de baan krijgen ondertussen ook voldoende te
zien. De laatste ballon die de lucht in gaat is de Brandweerwagen. Een
primeur voor de Ballonfeesten want deze splinternieuwe ballon was nog
niet eerder op een |
|
buitenlands ballonfestival te bewonderen.
Ook de twee maanden oude Kat van Werner Waesenbach was voor de eerste keer in Joure
en Nederland. Vorig jaar was Waesenbach nog met de oude kat in Joure.
Deze is zes keer op de Ballonfeesten te bewonderen geweest. De ‘nieuwe’
kat is de derde generatie ballonkatten. Toch |
|
zijn ook de locomotief, de ooievaar, de aap
en al die andere prachtige ballonnen het aanzien meer dan waard. De
oudste, complexe en tevens moeilijk te bevaren ballon de
‘Doedelzakspeler’ sluit, ook al blijft hij op de Nutsbaan, officieel de
rij. De bezoekers liepen daarna met een voldaan gevoel het terrein af.
Vrijdag: ‘Spannende avond met radar als scheidsrechter’ Het zou een
spannende dag gaan worden. Vrijdagmiddag regende het af en toe
pijpenstelen. De wind was vlagerig en ook de voorspellingen van het KNMI
leken niet echt gunstig. Bij de eerste briefing zaten de ballonvaarders
extra gespannen af te wachten op wat de organisatie te vertellen had.
Het gezicht van Kooistra liet een positief gezicht zien. Tussen de buien
door zou de vlagerige wind gaan afnemen. Het stemde sommige
ballonvaarders nog niet helemaal tevreden. gaan. Het buiengebied dat
rond 21.45 uur de Nederlandse kust |
|
|
zou bereiken bracht volgens de meteo
geen windveld mee. Niet alle ballonvaarders zagen het zitten om met de
vlagerige wind het luchtruim te kiezen. Alle special shapes bleven
sowieso aan de grond. Rond 20.20 uur werd er nog een blik op de
buienradar geworpen. “Het kan los!”. Mand aan mand stonden de ballonnen
klaar |
|
|
om één voor één op te stijgen. Op drie
stroken werden de ballonnen opgeblazen, dit moest vanwege het natte veld
en de vlagerige wind. Rik
Kornet was voor de gelegenheid launchmaster zodat er voor elke strook
een aparte launchmaster was. Echter om bijna kwart voor negen in de
avond werden de ballonvaarders nogmaals bij elkaar geroepen. “De warmte
van de meren heeft voor buiengebieden boven West-Friesland en Hoorn
gezorgd. Het gaat om een gebied met zware buien”, aldus Johannes
Kooistra. Ondanks het feit dat de meeste piloten besloten om niet te
gaan varen, gingen er toch nog tien ballonnen de lucht in. Zij waagden
de gok en het publiek kreeg nog waar voor zijn geld. Achteraf verliep
het met die vaarten prima, bijna allemaal konden ze toch minimaal een
uur varen. Zaterdag: ‘Spektakel op de Nutsbaan’ Overdag was er al veel
publiek naar de zomerse Nutsbaan te komen om te |
|
genieten van alle vermaak tijdens de
speciale Kinderdag. Aan het einde van de middag en begin van de avond
werd het op het ballonterrein aan de Harddraversweg
nog drukker. Het publiek werd eerst het hoofd koel gemaakt door een
SAR-helikopter die menig toeschouwer tot een ‘oe’ of een ‘ah’ verleidde.
Om 19.45 uur |
|
werd ook uitsluitsel gegeven voor de
ballonnen. “Wat moet ik nog zeggen”, zei een lachende Johannes Kooistra. Was het vrijdag nog
allerminst zeker of er überhaupt wel één ballon de lucht in zou gaan,
het was zaterdag de vraag of er überhaupt wel een ballon aan de grond
zou blijven. De wind kon roet in het eten gooien, maar die zwakte af
zodat ook een aantal special shapes, waaronder de ooievaar, de kikker,
de locomotief en de brandweerauto een luchtreis konden maken. De T-Rex,
Babybell, de doedelzakspeler en de Bertie Basset werden wel opgeblazen
voor het publiek. Langzaamaan werd het schemerig en maakte iedereen zich
klaar voor het Candlelighting. Zeven ballonnen werden klaargezet voor
het nachtfakkelen op muziek. Een voor het publiek oogstrelend onderdeel
van de Ballonfeesten. Ook gingen onder muzikale begeleiding van Marco
Borsato, Pirates of the Carribean en Irene Cara, het |
|
|
nummer dat massaal door de bezoekers van
deze website werd gekozen, een aantal Japanse wensballonnen de lucht in.
Als slot was er gezorgd voor en spectaculaire vuurwerk. Een passend slot
voor een mooie dag. Zondag: ‘Een prachtig slotakkoord’ Een grote
hoeveelheid oldtimers, oude tractoren, motoren etc. verlaat het |
|
|
veld. De geslaagde Oldtimerdag zou de opmaat
worden voor een fantastische ballondag. Voordat de ballonwagens en de
crews het veld op gaan, komen ze eerst nog samen voor het diner. Tijdens
het avondeten spreekt voorzitter Gert van der Wiel een dankwoord uit.
Ook wordt piloot Nanko Kornet uit Grou uitgeroepen tot winnaar van de
wedstrijdvaart die op donderdag. Hij wist zijn zakje zand het dichtst
bij het op de grond uitgelegde kruis te gooien. Kornet kreeg de Friese
Ballonfeesten wisselprijs en een cheque voor een week in een bungalow
met boot in Eernewoude overhandigd. Van te voren werd al aangekondigd
dat de zondag wel eens de mooiste ballondag zou kunnen worden. En deze
vooruitziende blik bleek gerechtvaardigd. De wind hield zich rustig. Een
mooie kans om als eerste de special shapes de lucht in te laten gaan.
Immers, er hoefde niet meer te worden gewacht op het moment dat de wind
zou |
|
gaan afnemen. Rond 19.30 uur was het dan
zover, als eerste ging de Kikker van Herman Kleinsmit onder luid applaus de lucht in. De ooievaar,
de molen, de pauw, de Jägermeister en Bertie Basset gingen in de
achtervolging. Voor het publiek een prachtig schouwspel, een vrijwel
onbewolkte avond met deze prachtige |
|
ballonnen die het luchtruim vulden. Eén voor
één klommen de ballonnen naar het blauwe “plafond”. De spreekstalmeester
hield de sfeer er goed in en zorgde er voor dat de toeschouwers een open
doekje gaven voor elke ballon die het luchtruim koos. Bijzondere
aantekening is er voor Johannes Kooistra. De
Holwerda-Ballon werd voor het eerst aan het publiek getoond. Een
prachtige nieuwe ballon die als de op één na laatste ballon omhoog ging.
De laatste ballon was de Babybell. Een bijzonder fraai slot van een
minstens zo fraai evenement. Voor voorzitter Gert van der Wiel genoeg
reden om te lachen. “De medewerkers hebben het weer voor elkaar
gekregen. Wat hebben we een aantal schitterende dagen gehad”, blikt Van
der Wiel nog even terug. Hij verzinkt bijna in zijn gedachten. “Maar…
begin september gaan we weer evalueren en dan op naar de 25ste.” En de
jubileumeditie van de Ballonfeesten |
|
|
belooft een nog groter spektakel te worden.
Onlangs heeft het bestuur van de Stichting Friese Ballonfeesten een
besluit genomen over de datum van de 25e editie. Aangezien er op 16 juli
een harddraverij met paarden is op de Nutsbaan, zal dit een week later
zijn dan gebruikelijk. Dat schept voor de organisatie tijd om de
voorbereidingen op een goede manier tijdig klaar te hebben. De Friese
Ballonfeesten 2010 zijn dus van woensdag 28 juli tot en met zondag 1
augustus. Dat er nog groter uitgepakt zal worden dan normaal al het
geval is, staat vast. Hoe het speciale programma er uit zal gaan zien,
is op dit moment nog niet bekend. Zodra er meer bekend is, zullen we dat
natuurlijk zo spoedig mogelijk naar buiten brengen. Douwe
Bijlsma |
|
Jacco Verhaaf is voor velen geen onbekende in de ballonnenwereld. Vooral
zijn verzameling ballonvaartcertificaten, intussen al bijna 700 stuks!!,
word veel bekeken op zijn website.
Ook de verhalen die hij altijd maakt bij de foto’s van ballonfestivals
worden graag gelezen. Nu heeft Jacco eens iets anders bedacht. Samen met
zijn vader Bert, heeft hij het plan opgevat om in juni 2010, mee te gaan
fietsen bij Alpe d’HuZes. Hiervoor beklimt men 6x de bekende berg in
Frankrijk voor het KWF Kankerfonds. Zoals wellicht bekend, maakt het KWF
het mogelijk dat mensen met kanker bijvoorbeeld een levensreddende
operatie kunnen betalen. Ook zorgt het KWF voor onderzoek naar kanker,
om zo betere methodes te vinden om |
|
 |
mensen met deze ziekte helpen en zo te genezen. De opbrengsten die bij Alpe d’HuZes bij elkaar worden
gefietst, komen dan ook helemaal ten goede aan het KWF Kankerfonds.
Omdat dit voor Jacco alleen een erg grote opgave is, heeft hij een
oproep gedaan bij het radioprogramma Onderweg van de Wereldomroep. Dit
is een programma speciaal voor vrachtwagenchauffeurs. Het Team heet dan
ook Team Onderweg, en heeft intussen al 8 leden! Binnen een week was een
website online. Om mee te
kunnen doen aan dit evenement, is echter geld nodig. Bij aanmelding van
een team, bestaande uit 6 personen, is de toezegging nodig van minimaal
10.000 euro aan sponsorgelden. Een hoog bedrag, maar dat is dan ook
allemaal voor het KWF! Om dit binnen te krijgen, zijn Jacco en zijn
teamleden dan natuurlijk ook druk doende sponsoren te vinden. Zo word er
via het radioprogramma "Onderweg" al druk |
|
geboden op een T-shirt voorzien van handtekeningen van artiesten, de
stand is reeds 500 euro! Maar ook op andere manieren wordt er gezocht.
De één doet dat via zijn contacten in de transportwereld, Jacco wil graag zijn vele vrienden in
de ballonnenwereld vragen mee te helpen bij dit project. Al is het
bijvoorbeeld een paar euro per vaart die word verzorgd door een
ballonvaartbedrijf, zo moet je toch al gauw op een 75 euro per bedrijf
kunnen komen? In ruil daarvoor kan een logo geplaatst worden op de
sponsorpagina en wellicht een
afbeelding op het shirt waarin ze volgend jaar de berg gaan bedwingen.
Uiteraard komt er ook een verslag op Jacco’s eigen
website te staan, wat ook
weer reclame voor de ballonvaart zal opleveren. |
|
|
|
 |
|
|
|
Op de website is alle
informatie te vinden, en natuurlijk ook wie er naast Jacco allemaal
zullen gaan meefietsen. Er is een speciaal rekeningnummer geopend voor
deze actie, sponsorgelden kunnen worden gestort op: 1424.55.407 ten name
van Jacco Verhaaf, onder vermelding van sponsoring Alpe d’HuZes. Heb je
nog vragen? Stuur dan aub een
email naar Jacco Verhaaf. Alvast bedankt voor jullie bijdrage namens
het hele Team Onderweg! Marion Verhaaf |
|
Iedereen zal intussen al wel weten dat in
Nederland het ballonbedrijf Greetzz een Cameron Z-600 in gebruik genomen
heeft en dat deze ballon voornamelijk met Belgische ballonvaarders
gevaren wordt. Voor hij er was had ik al gevraagd aan Marc om mij op de
hoogte te houden van de vliegplanning zodat ik dat “monster” eens |
|
 |
van dichtbij zou kunnen gaan bekijken. Met
in mijn achterhoofd de indrukwekkende bouwmethode van de Maes-ballon
(Cameron N-415LW), met zijn verticale laadbanden van 6 cm en dubbele
kroonring, was ik als Belgische keurder van ballonnen uiteraard benieuwd
hoe deze mastodont in elkaar gestoken was. De weergoden waren eerst
minder meewerkend in onze planning, maar op 4 augustus kreeg ik Marc aan
de lijn met de vraag of ik de volgende dag tijd had. Ik was in verlof en dus maakten we
een rendez-vous in Goirle, waar Greetzz ballonvaarten is gevestigd. Bij de
aankomst bij het bedrijf werd ik verwelkomd door Piet en Frank die mij
het hele bedrijf lieten zien en voor mij een plaatsje in de mand van de
Z-600 had voorzien. Het is intussen al wel bekend dat ik de grote
ballonnen met enige argwaan en sceptisch beoordeel. Komt dit door mijn
ballonopleiding bij een “artisanale” Waalse |
|
“ballonmeister”? Ik heb
altijd het idee gehad dat ballonvaren intiem beleefd moet worden en bij
deze gingen Piet, Frank en Marc de uitdaging aan om mij te willen
overtuigen dat grote ballonnen niets negatiefs hebben. Ik kon de
uitdaging niet afslaan en dus nam ik de opdracht aan en niet met een
gewone grote ballon, neen, |
|
ineens met de grootste maat die er momenteel
vaart. Niet bij een windje van 4à5 knopen, neen, met 10 knopen. De crew
van de 600 heeft het simpel gemaakt en zij kennen nog slechts 2 maten
van ballonnen: de 600 en alles eronder zijn … cloudhoppers ! Niemand zal
weerleggen dat de mand van de 600 groot en indrukwekkend is. Met zijn
configuratie van 2x3, 2x4, pilotenvak, 2x4 en 2x3 passagiers, 6,5 meter
lengte en leeggewicht van 600 kg is de mand net zo indrukwekkend als het
even zware omhulsel. De mini-luidsprekers op de branderkader, de 4
stratus-branders met extra dikke leidingen voor meer vermogen, de 7 grote
Duplexgasflessen van 80 liter elk en de even grote opstookfles dragen hier
eveneens hun steentje bij. Luidsprekers in een ballon? Jawel, en nog
wel handig ook. Zowel bij de briefing (waar zowel links de passagiers en
rechts de toeschouwers de briefing |
 |
|
kunnen volgen) als tijdens de vaart (om
uitleg te geven aan alle passagiers en niet enkel aan hen die rond de
piloot staan). Alles met deze ballon blijkt anders te gaan dan met de
ballonnetjes waarmee ik vloog. Het inchecken van de passagiers gebeurt
en elke passagier krijgt een oranje of paars armbandje aan (om welke |
|
 |
zijde van de mand het gaat) en Marc doet de
briefing. Kegeltjes om de gevaarlijke zone tussen mand en volgwagen af
te bakenen, … Ontspannen maar gedisciplineerd. Het rechtzetten gebeurt
met minstens 2 branders, in cross-flow op de opstookfles. Na een tijdje komt de ballon overeind
en kan iedereen instappen. Uiteindelijk zullen we met z’n 31en de lucht
ingaan. Ik neem plaats in het pilotenvak en Marc blijft intussen rustig
verder branden. Hij wijst mij de volumemeter van de opstookfles aan en
zegt “hou die eens in de gaten”. De snelheid waarmee deze fles leeg
gezogen wordt is te vergelijken met de beweging van een snelheidsmeter
van een wagen wanneer die normaal afremt. Fles leeg, overkoppelen naar
de volgende en verder brander is de boodschap. De temperatuur in het
omhulsel stijgt langzaam graad per graad. Uiteindelijk komt de ballon in
evenwicht bij 95 |
|
graden. Buiten is het nog 26 graden. Ik
vraag aan Marc “moet er niemand de mand tegen houden voor je de quick losmaakt?” “Neen, alles
is anders met deze ballon.” is het antwoord. Terwijl hij verder brandt
met z'n 2 branders is de mand intussen 1 meter van de grond en trekt hij
de quick los. Bij een 105 krijg je dan een |
|
lichte schok, bij de 600 … niets. Hij stijgt
rustig door onder het indrukwekkend vermogen van de stratus-branders. We stijgen eerst naar 1000 ft en dan vervolgens naar
2800 ft. Ik kijk wel eens naar boven in het omhulsel, waar ik vaststel
dat de panelen kleiner zijn dan bij een 105, maar dit is
gezichtsbedrog, het is de ballon die gewoon zo groot is. Wanneer Marc
mij vraagt om de mand 180 graden te draaien realiseer ik me echt voor het
eerst hoe een mastodont dit is. Ik kijk opzij en zie op 3 meter van mij
nog mensen staan. Aan de andere zijde precies hetzelfde. Mijn god, denk
ik, als dit maar goed afloopt! Marc vraagt toelating aan Eindhoven Tower om
de ballon te mogen zakken naar “1000 ft or below” en laat de ballon
vervolgens in daling gaan naar 1 m/s. 1,5 m/s, hij brandt nog niet. Ik
doe al een teken: Marc, de variometer ! Marc begint dan toch te branden met
2 branders en even met alle 4. |
|
|
De variometer blijft doorzakken en komt
aan 5m/s. Hij stopt met branden en neemt het microotje en zegt:
“enkelen onder jullie zullen nu wel stoppen in de oren hebben. Dit komt
omdat we met 5 m/s aan het zakken … waren”. Ik kijk op de variometer en
die staat intussen bijna weer op nul. We naderen de landing en hebben |
|
|
al een terrein in het vizier. De GPS duidt 9 knopen aan. Ik bereid me voor
op de sleep van mijn leven! Marc geeft de landingsinstructies. We
naderen de boomtoppen en dan zeg ik nog eens “iedereen in
landingspositie”. Iedereen doet precies wat gevraagd wordt en Marc lacht
even naar me. 7,5 knopen op 2m van de grond! Even de dubbele brander en
dan het immense dak eruit. Boef, Boef. De tweede keer komt de mand niet
meer van de grond. Afstand van de “sleep” minder dan 20 meter. Ik klim
uit de mand en ren naar de kroonkoorden om de ballon plat te trekken.
Man, wat is die ballon groot! Marc belt de landingslocatie door naar
het kantoor, “da’s voor het terugbrengen van de passagiers” legt hij me
uit. “Tegen de tijd dat de ballon is ingepakt is de touringcar er. We hebben een BeNeLux contract met ze en elke keer dat we uitrijden met de grote,
zorgen zij voor het terugbrengen van de passagiers.” Het |
|
inpakken van de ballon is al begonnen. Bij
een gewone ballon heb je al eens mensen met 2 linkse handen en moet die
klus dan door enkelen gedaan worden. Hier heb je geen probleem. Zelfs
als zijn er 10 mensen met linkse handen dan is er nog hulp genoeg
voorhanden. De 600 wordt dan ook ingepakt als een 105, maar dan |
|
wel in een uit de kluiten gewassen
rupswagentje. Net zoals de ballonuitrusting is de koelbox voor de
drankjes net dat maatje groter. Allemaal tevreden en blije gezichten
onder de passagiers en het hele avontuur wordt afgesloten met de bekende
doop. Tijd voor het verdict: Piet, Frank en Marc zijn 100% geslaagd in
hun opzet. Ze hebben me kunnen overtuigen om mijn visie over grote
ballonnen te doen herzien. Hetgeen de ballonvaarders van grote ballonnen
mij al tientallen keren hebben vertelt klopt! Deze ballonnen zijn log,
maar precies door hun logheid worden ze goed bestuurbaar. Ofwel is hij airborn ofwel niet , ofwel
klimt hij ofwel niet, wanneer hij zakt …. dan zakt hij ook door, wanneer
hij landt …. dan landt hij ook. Geen toeschouwers die de mand moeten
tegenhouden bij de start, geen landingen waar geen eind aan lijkt
te komen en men zich in een bobslee waant, geen …., enkel “hij doet |
|
|
het of hij doet het niet!” Oh ja, nog
vergeten, toen we aan ons drankje begonnen verscheen inderdaad de
touringcar om de passagiers netjes terug te brengen naar de
vertrekplaats. Dit zegt iets over de wijze waarmee dit bedrijf gerund
wordt. Piet en Frank, Marc en crew bedankt voor de fijne ervaring en les
die jullie me bijbrachten. Eric
Martens |
|
De Internationale Ballonfiësta Barneveld
2009, een kleurrijk schouwspel!! In 2009 werd van 19 tot en met 22
augustus voor de 26e keer de Internationale Ballonfiësta Barneveld
georganiseerd op de Koeweide, gelegen in het Schaffelaarsebos, achter
het kasteel de Schaffelaar. |
|
|
 |
 |
|
|
|
Jarenlang is de organisatie erin geslaagd om
een fantastisch 4-daags evenement neer te zetten waar jong en oud veel
plezier aan beleefden en ook dit jaar lukte dat weer. Er waren vele
special shapes waaronder het kuiken, de pauw, de dinosaurus, de clown,
het aapje, Bertie Bassett (Engels dropje), de Braziliaanse |
|
 |
Ooievaar, de grote stoomlocomotief, maar
natuurlijk ook vele “ gewone” ballonnen. Zoals ieder jaar is het weer
een must om een aantrekkelijk tussenprogramma op poten te zetten, ook
dit jaar was dit gelukt met onder ander een spectaculaire motorshow van
Alex v/d Broek. De Ballonfiësta Barneveld is een feest voor het hele
gezin en dus wordt er aan elke doelgroep gedacht. Met de landing van
parachutisten, het paraderen van modelballonnen, opblaasspeeltoestellen,
een prachtige lasershow en een absolute overweldigende Nightglow, maakte
het tot een must om hierbij aanwezig te zijn. Kortom prachtige avonden
met van het begin tot het einde een kleurrijk programma! De eerste avond
waren er speciale gasten waaronder staatssecretaris Jack de Vries en
commandant der |
|
strijdkrachten (CDS) Peter van Uhm, zij
vaarde voor het eerst mee met een ballon en wel met de luchtballon van
De Koninklijke Luchtmacht! Alle ballonnen gingen deze avond de lucht in
en het was nog nooit zo druk geweest op de eerste avond. Helaas moest
donderdagavond het programma gecanceld worden wat betreft de ballonnen
en overige activiteiten. Maar Barneveld zou Barneveld niet zijn, om toch
wat te organiseren. |
|
|
 |
 |
|
|
|
Een succesvolle zeskamp, waaraan meededen
Ballonteams, de cateraar, maar ook het Bestuur van de Ballonfiësta. Het
was een avond vol actie, met dreigende luchten en aan het eind forse
regenbuien met onweer. Kortom een goede beslissing om te cancelen, maar
prachtig zo'n alternatief!! Vrijdagavond was weer |
|
een prachtige avond, Bob Draijer en
collega’s openden de avond met een parachutesprong op de Koeweide,
eventjes nog een klein buitje en toen werden alle ballonnen
geprepareerd. Deze avond crewde ik op het Barneveldse Kuiken welke werd
gevaren door Ballonteam Wessel. Wat een drukte op en rond de Koeweide.
Het Kuiken landde in Voorthuizen, waar we een drietal zeer enthousiaste
passagiers en Mees van Dijk ophaalden. Leuke vermelding is dat 12
ballonnen deze avond op Vliegveld Teuge zijn geland. Daarna terug naar
de Koeweide, waar de avond werd afgesloten met een lasershow en een
prachtige Nightglow onder de bezielende leiding van Ben Bläss.
Zaterdagochtend een prachtige ochtendvaart mogen meemaken op uitnodiging
van Mees van Dijk van Ballonteam Wessel |
 |
|
in de BDU ballon. Het was tevens een
Vossenjacht, waarbij we een marker zo dicht mogelijk bij de
Van Essen – Van Raaij ballon moesten gooien. Daarna kon men of heel snel
landen of op hoogte gaan varen om het bos over te steken, gelukkig
besliste Mees met nog een heel stel andere ballonvaarders dat zij het
bos over gingen richting Apeldoorn. Een pracht vaart met unieke
vergezichten, maar ook Kootwijk en Apeldoorn maakte grote indruk op de
passagiers. |
|
|
 |
 |
|
|
|
Intussen probeerden een aantal
ballonvaarders of zij radiocontact konden krijgen met Vliegveld Teuge,
want daar voer de wind ons heen. Om 09.00 uur ging het veld open, dus we
mochten er landen, als de banen voor die tijd maar weer vrij waren. Een
groot aantal ballonnen is toen op Vliegveld Teuge en in de omgeving
geland. Vliegveld directeur Koert Munk kan wel een kruidenierszaak
beginnen met al die boerenpakketten. De |
|
 |
vaart werd afgesloten met een heerlijk
ontbijt op de Koeweide verzorgd door de Elstar. ’s Avonds een prachtige
afsluiting van de Ballonfiësta. Om 17.00 was al duidelijk dat alle
ballonnen de lucht in zouden gaan, het was ontzettend druk op en rond de
Koeweide en het publiek genoot. Wederom deze avond bij Het Kuiken
gecrewd, die uiteindelijk in Harskamp landde, waarna we hem gingen
prepareren voor de Nightglow met Jaap van Hoef aan de branders. Grote
complimenten voor het bestuur en al de mensen die deze Ballonfiësta
mogelijk maakte. Deze Ballonfiësta kwam zeer georganiseerd over, ik heb
vele complimenten daarover gehoord! Prachtige ballonnen, prachtige
shows, indrukwekkende Nightglows. Ook onderling met de Ballonteams veel
plezier gehad! Kortom een zeer geslaagde editie en we kijken uit naar de
volgende!!! Gerben van Beek |
|
Sinds 2003 ben ik werkzaam als
vrijwilliger op het Ballonfiësta in Barneveld. In die tijd zag het er
naar uit dat de fiësta niet meer door zou gaan. Op initiatief van Ben
Bläss werd er in korte tijd alsnog een organisatie opgezet, en was men druk op zoek naar vrijwilligers. |
|
|
 |
 |
|
|
|
Ik heb Ben zo’n 25 jaar geleden leren kennen
in de tijd dat ik in de fotografie werkzaam was. Honderden diafilms
hebben we voor hem ontwikkeld, en het was elke keer weer een genoegen om
het resultaat te zien. Dia’s met wel honderd ballonnen tegelijk in de
lucht in Albuquerque, ballonnen met zonsondergangen op de |
|
 |
achtergrond, prachtige special shapes en nog
veel meer moois. Met dit in het hoofd heb ik mij maar gelijk aangemeld.
Dit jaar heb ik voor de zevende keer meegedaan. Het is fantastisch leuk
werk. Met een inmiddels vrij hechte groep verkopen we de
toegangsbewijzen en controleren we de toegang tot het terrein. De
vrijwilligers worden door de organisatie zeer gewaardeerd. Eens in de
drie a vier jaar ontvang je een ballonvaart en na afloop van elk fiësta
is er een vrijwilligersavond met barbecue. Onze kassawerkzaamheden zijn
klaar net voordat de nightglow begint. Kunnen we daar ook nog lekker van
genieten. De eerste jaren heb ik zo af en toe wat foto’s gemaakt, maar
sinds ik ben overgegaan op digitaal heb ik de smaak te pakken gekregen.
Het fotograferen bij weinig licht en grote contrasten was |
|
vroeger nog wel eens een gokje. Nu zie je
gelijk het resultaat. De fiësta eindigt elke avond met een nightglow.
Als extraatje is er nog een lasershow, en om dit goed uit te laten komen
wordt er rook over het terrein geblazen. Het licht veranderd steeds. |
|
|
 |
 |
|
|
|
Branders met heel fel licht, oplichtende
ballonnen, de verlichting op het terrein, de laserstralen die zwakker
worden naarmate ze verder uitwaaieren, en soms doet de maan ook nog mee,
maar deze was dit jaar afwezig. De laserstralen zijn meestal groen, maar
af en toe doen er wat andere kleuren mee, kijk maar goed naar de foto’s. |
|
|
 |
 |
|
|
|
De belichtingsautomaat van de camera wordt
uitgeschakeld, en de witbalans gaat op kunstlicht. En daarna wordt het
puzzelen. Als je fakkelende ballonnen goed belicht zie je de lasers
bijna niet. Wil je de lasers goed in beeld dan moeten de branders
gedoofd zijn, maar moet je wel weer anders belichten. De branders gaan
op de maat van de muziek aan en uit. Als je het ritme te pakken hebt kun
je redelijk gokken wanneer er gefakkeld wordt. |
|
|
 |
 |
|
|
|
De lasers bewegen vaak snel en het is niet
te voorspellen wat er gebeurt. Daarom veel afdrukken en een beetje
spelen met de verlichting. En dan ’s avonds lekker thuis op het scherm
de foto’s bekijken, selecteren en dan …. Ja, wat moet je ermee. Voor
mezelf druk ik het af maar het is ook wel eens leuk om ze met anderen te
delen. Ik hoop dat u ze kunt waarderen. Jan van
Fraeijenhove |
|
Tussen alle bedrijvigheden door breng ik
op donderdagavond nog even een bezoek aan het bekende ballonevenement
aan de oostkant van Nederland, “Twente Ballooning”. Nog steeds één van
mijn favoriete meetings, gehouden op het prachtige recreatieterrein van
“Het Hulsbeek”. |
|
|
 |
 |
|
|
|
Bij ons in Emmen is het saai en miezerig
weer, in Twente schijnt zoals altijd de zon. De windvoorspellingen die
ik vanmiddag had bekeken waren zeer gunstig dus er is een grote kans dat
ook alle specials vanavond de hoogte kunnen kiezen. Alweer editie
nummertje 19 van het ballonevenement wat door Rien Jurg Promotions in
|
|
 |
1985 voor de eerste keer werd georganiseerd
als “Ballonfiesta Brecklenkamp”, de toenmalige locatie. Er stegen toen
10 ballonnen op onder het oog van enkele honderden toeschouwers. In de
jaren die volgden nam de publieke belangstelling enorm toe waardoor Rien
op zoekt moest naar een andere locatie om de grote files naar het
evenement binnen de perken te kunnen houden. Er werd in 1991 gekozen
voor de huidige ruime locatie en vanaf toen werd ook de naam “Twente
Ballooning” officieel gebruikt. . . . 35 ballonteams staan vandaag
paraat om het volk te plezieren. Ietwat nerveuze passagiers worden door
een keurige hostess naar hun mandje gebracht. Crewleden bouwen de
ballonnen op, gelukkig is de extreme hitte van vorige week voorbij.
Langzaam drijven de gekleurde bollen richting het |
|
noorden, vrolijk zwaaiend naar het
publiek. Er verschijnt een hoop glimmende stof, de splinternieuwe Up
Side Down Festo zal vanavond zijn eerste vaart maken. De normale Festo
ballon had al gevaren maar wilde ik ook graag zien want deze is namelijk
gemaakt van het nieuwe energiezuinige “Aerofabrix”. |
|
|
 |
 |
|
|
|
Voor het vullen van de omgekeerde versie
zijn wel wat meer mensen nodig want de vulopening is enigszins anders
dan bij een normale ballon. Met de nodige vakmanschap komt even later
het glimmende gevaarte overeind, een juweeltje in het zonlicht. Vlak
daarnaast komt een andere leuke shape omhoog welke gevaren |
|
zal worden door Thomas Siebel, een heel
grappig Duits brandweerautootje. De kinderen langs de baan juichen als
het wagentje langzaam opstijgt.
5 minuten later zijn de Festo’s ook zover, de piloten proberen zoveel
mogelijk synchroon op te stijgen. Extra moeilijk voor de Upside Down
pilote, was zij kan bij de start enkel naar beneden kijken. Even later
krijg ik beide ballonnen prachtig in beeld, alsof ze naast elkaar
hangen. De kleine “Triviant” cloudhopper krijgt een tweede leven nu deze
in handen is van de Van Veentjes. Zoonlief wordt in het harnas gegespt,
krijgt nog een dikke zoen van zijn vriendin en stijgt met een big smile
op. Ernie verlaat met zijn enorme Dino het veld en wat over blijft is
enkel nog de prachtige ooievaar uit Brazilië. Althans, men heeft nu ook
een blauwe ballon uit de zak getrokken, een hele |
 |
|
lange blauwe ballon. Het kenteken komt in
zicht, het is de PH-AAD. De kenners weten het meteen, Rien heeft zijn
oude spijkerbroek van de plank gehaald. Er hangt een klein luchtje aan,
maar dat maakt het weerzien met de ballon die ik hier op deze plek zo’n
15 jaar geleden nog in de lucht heb zien hangen des te bijzonder. Als er
vorm aan de broek komt, drijft de schitterende ooievaar langzaam over
het veld. Er is nog amper wind, een mooi moment om de show te stelen bij
het aanwezige publiek. |
|
|
 |
 |
|
|
|
De spijkerbroek verschijnt in vol ornaat,
een prachtding. Het mandje hangt onder 1 pijp, de andere pijp is
dichtgenaaid. Vroeger had men nog geëxperimenteerd om onder elke pijp
een mandje te hangen maar heeft daar toen toch maar van af gezien. Het
was een bijzonder geslaagde avond op deze unieke locatie met
vriendelijke mensen. Voor de vrijdag was het al gauw duidelijk, de wind
zou de spelbreker worden. De avondvaart wordt gecanceld, maar ook de
beroemde nightglow langs het water van Het Hulsbeek zal men dit jaar
helaas moeten missen. Bennie Bos |
|
Wanneer je je in gedachten een beeld vormt
van de geografische ligging van een plaats op basis van de naam... kan
dit heel misleidend zijn. Zo dacht ik jarenlang dat het dorpje Arc et
Senans (Frankrijk), befaamd voor zijn Koninklijke Zoutmijn (Saline
Royale), niet anders dan dichtbij de zee kon liggen, ergens tegen het
Bretoense Nantes bijvoorbeeld, en dus veel te ver weg om erheen te
rijden .... |
|
|
 |
 |
|
|
|
Maar dankzij de moderne technologie ontdekte ik echter dat
het in werkelijkheid gesitueerd is in de Franse Jura, op ongeveer 725 km
van Padova, Italië. De beslissing was dus vlug genomen. Snel de tent en
slaapzakken in de auto geladen, want de weinige hotels in de buurt waren
uiteraard vol bezet, en zo |
|
 |
vertrokken Caroline en ik half augustus voor
een kampeervakantie aan de oevers van de rivier La Loue, om het Frans
Kampioenschap Ballonvaren van dichtbij te kunnen meebeleven. De
Officials zijn klinkende namen in de ballonwereld. Michel Leblanc, Jean
Alain Martin en Thierry Villey, de “Drie Wijzen” van de Franse
Ballonvaart, samen met de Belgische meteoman Luc Trullemans. Resultaat:
5 vaardagen waarin niet minder dan 24 tasks zijn afgerond. Drieënveertig
wedstrijdvaarders stonden aan de meet – waaronder nogal wat vrouwen – en
nog eens een twintigtal “Fiesta” -vaarders, die dagelijks opstegen vanaf
de grasvelden vlak achter de Saline, een fascinerend monument rijk aan
geschiedenis, en met schitterende bloemenexposities in de tuin, hetgeen
op zichzelf al de reis waard is... De wind bleef de |
|
hele periode zwak, wat zelfs de beste
piloten grijs haar bezorgde. Zo François Messines
bijvoorbeeld, Frans Kampioen én Wereldkampioen, maar nu kwam hij niet
eens aan bod in de top van het strijdperk en eindigde op een povere
achtste plaats. Winnaar werd Nicolas Schwartz, reeds goed geplaatst
tijdens de vorige jaren, tweede Patrick Legendre en derde Hugues Mangin. |
|
|
 |
|
|
|
Als laatsten eindigden – helaas – twee vrouwen: Martine Besnainonu en
Patricia Lamy. Ik had het genoegen gedurende de laatste wedstrijdvaart
in de mand te staan met P.Yves Arnaud uit Annonay, wat schitterende
foto’s opleverde, mede omdat we de “retour au berçail” wonnen, waarbij
we 1000 punten scoorden door de |
|
marker op 0,54 cm van het center van het
kruis te droppen, dat vòòr de Saline Royale was opgesteld.
Ook heel aangenaam waren de vaarten van de Fiesta-piloten, die telkens
na de competitors opstegen. Landingen aan de oevers van de Loue en
“casse-croute” met zicht op het kabbelende water en de koeien die ons
nieuwsgierig van dichtbij kwamen bekijken. Als finale, na het afsluiten
van de wedstrijden, werd in groep opgestegen vanaf het centrum van het
grasveld voor de Saline, en ik had één ballon helemaal voor mij
gereserveerd die solitair zou opstijgen achter het monument, om over de
groep te varen en zo super foto’s te kunnen schieten... maar na vier
dagen draaide de wind plots de andere kant op, zodat alle moeite quasi
voor niets was... Met speciale dank aan Jacky Maurice van de |
|
|
club “Vent du Futur” voor de uitstekende organisatie. Afspraak volgend jaar in
september dus, voor de normale jaarlijkse meeting. Jullie zijn bij deze
allemaal hartelijk uitgenodigd om deel te nemen.
Antonio Biasioli |
